BATMAN  #3
เรื่อง : SCOTT SNYDER
ภาพ : GREG CAPULLO
วางจำหน่าย: 16 พฤศจิกายน 2011
สำนักพิมพ์ : DC Comics

สืบปริศนาหมายเลข 13!

..

พูดคุยกันก่อนสักนิด

เป็นที่รู้กันว่าขณะนี้ ในหัว Batman มีเหตุการณ์ครอสโอเวอร์ครั้งใหญ่ Night of the Owls ซึ่งคอมิคในเครือ Bat Family เกือบทุกเล่มต่างก็มีส่วนร่วมในเหตุการณ์นี้ (ซึ่งจะอยู่ในเล่มที่ #9) เมื่อไม่กี่วันก่อน พี่ Voeten ได้ทำสรุปเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในหัว Batman #1 – #7 ไปแล้ว พร้อมกันนั้นก็ได้สปอยล์ Batman #8 ซึ่งเป็นเล่มหลักเล่มแรกของเหตุการณ์ให้ทุกท่านได้รับชมกันไปแล้ว

แต่นอกจากหัว Batman แล้ว อีกหัวเรื่องหนึ่งที่เกี่ยวพันและปูเรื่องราวสู่เหตุการณ์นี้โดยตรงก็คือ Nightwing ซึ่งกระผมกำลังปั่นสปอยล์อยู่ (ฮา) เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเล่ม Nightwing เกิดขึ้นคู่ไปกับเหตุการณ์ในหัวเรื่อง Batman แบบเล่มต่อเล่ม เพราะอย่างนั้น ผมจึงขออนุญาตทำสปอยล์ขยายความเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในหัว Batman ช่วงเล่ม #3 – #7 เพื่อเป็นการปูเรื่องราวสู่อีเวนท์นี้อีกครั้งคู่ไปกับการสปอยล์ Nightwing ครับ

เหตุการณ์ในเล่มนี้ ยังคงดำเนินต่อเนื่องมาจาก เล่ม #1 และเล่ม #2  เมื่อบรู๊ซ เวย์นและลินคอล์น มาร์ชถูกทาล็อนนักฆ่าจากสภาฮูกลอบสังหาร ทุกท่านสามารถย้อนกลับไปอ่านเหตุการณ์ได้อีกครั้งที่ลิ้งค์ครับ 😉

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามรับชมกันอีกครั้งนะครับ 😀

..

 

กรุงก๊อทแธม, ฤดูหนาว ปี 1922

“ใครก็ได้ช่วยด้วย!”

 

ชายสติฟั่นเฟือนวิ่งตัดหน้ารถมาปะเข้ากับตำรวจหนุ่มผู้ปฏิบัติหน้าที่

ตำรวจ: นี่คุณ คุณวิ่งมาแบบนั้นไม่ได้นะ…

ตำรวจ2: เดี๋ยวสิ จิมมี่… แกไม่รู้จักเขาหรือ? นั่นอลัน เวย์นคนสร้างเมืองไงเล่า รีบไปหาเสื้อผ้าอุ่น ๆ มาให้เขาใส่ดีกว่า

อลัน: มันไล่ใกล้เข้ามาแล้ว!

ตำรวจ: ไม่ต้องห่วงขอรับ ไม่ทราบว่าใครไล่ตามท่านมาหรือ?

อลัน: พวกมันบินพล่านไปทุกที่ พวกคุณไม่เห็นหรือ? พวกมันกำลังไล่ล่าเราอยู่!

อลัน: พวกมันทำรัง – – ทำรังอยู่ทุกที่แม้กระทั่งในบ้านของผม! บ้านของผม! ได้โปรด!

ในขณะที่ตำรวจทั้งสองคลาดสายตาไปอลัน เวย์นก็สาบสูญไปเสียแล้ว

ตำรวจ: เขาลงไปในท่อนั่น เขาตกลงไปหรือลงไปเองกันน่ะ?

ตำรวจ2: ฉันก็ไม่รู้โว้ย

ตำรวจ: มิสเตอร์เวย์น! มิสเตอร์เวย์น! คุณอยู่ข้างล่างนั่นหรือเปล่า?

“ฉันยอมแล้ว ฉันยอมแล้ว”

“ฉันจะบอกแกว่าเขาอยู่ที่ไหน”

 

กรุงก็อทแธม, ปัจจุบัน

..

“บอกมา”

 

ลูก้า: แกว่าแกกำลังหาผู้ชายในชุดเครื่องแบบสีดำ ที่สวมหน้ากากปิดบังใบหน้าใช่มั้ย งั้นฉันขอบอกแกว่า… ตอนนี้ฉันเจอคนแบบที่ว่าอยู่คนหนึ่ง และมันกำลังจะกลายเป็นศพ!

 

ไอ้ตลกฝืดนี่ชื่อ ลูก้า โฟล์ค มันเป็นหัวหน้าสาขากลุ่มยูเครนหัวรุนแรงในก็อทแธม

 

 

พวกมันเรียกตัวเองว่า “แก๊งค์พรายกระซิบ” เป็นหนึ่งในห้ากลุ่มที่มีเอี่ยวเรื่องการขนส่งผิดกฏหมายทางรถไฟ

เมื่อสองวันก่อน นักฆ่าในชุดนกฮูกพยายามฆ่าผมขณะพบปะกับนักการเมืองท้องถิ่น

 

ไม่มีภาพบันทึกว่ามันเข้ามาในหอคอยเก่าตระกูลเวย์นได้อย่างไร นั่นแปลว่ามันต้องมาจากทางใต้ดินซึ่งเชื่อมต่อกับช่องลิฟต์ เจ้าพวกแก๊งค์มาเฟียที่ควบคุมทางรถไฟพวกนี้คงให้การช่วยเหลือมัน

 

รางรถไฟห้าสายถูกแบ่งออกไปให้แก่ห้าแก๊งค์ สายหนึ่งให้พวกยากูซ่า สายหนึ่งให้กลุ่มลา อีม… ห้าสาย ห้ากลุ่ม

 

 

ผมไปนั่งจับเข่าคุยกับอีกสี่กลุ่มแล้ว เจ้าพวกพรายกระซิบพวกนี้ถือเป็นกลุ่มที่อันตรายที่สุด

สมาชิกในกลุ่มจะถูกส่งไปฝึกฝนการต่อสู้ก่อนที่จะบรรจุเข้าประจำการ เมื่อมาอยู่ที่นี่พวกมันจะถูกจับสวมหน้ากากเหล็กซึ่งเป็นสัญลักษณ์แห่งความภักดีต่อกลุ่ม

 

 

นั่นทำให้พวกมันแข็งแกร่ง…

 

แบทแมนรอจังหวะที่รถไฟมาถึง โยนอะไรบางอย่างไปติดไว้บนตัวรถ

 

ถ้าไม่เจอแม่เหล็กแรงสูงเข้าเสียก่อน

 

ลูก้า: ฉันบอกแล้ว – –

บรู๊ซ: บอกทุกเรื่องที่แกรูเกี่ยวกับการลอบสังหารที่หอคอยเวย์นมาเดี๋ยวนี้

 

ลูก้า: ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่รู้เรื่องไอ้นกฮูกผีนั่นเลยสักนิด ออกไปจากอุโมงค์ของฉันสักทีเถอะ

[ระบบตรวจจับเท็จ… ดำเนินการ: คำพูดของเขาเป็นความจริง]

..

เมื่อเห็นว่าคงไม่ได้เรื่องอะไร บรู๊ซก็ชิ่งออกมา

 

..

“บรู๊ซ เวย์น สภาแห่งฮูกขอตัดสินให้เจ้าตาย”

..

ณ ถ้ำค้างคาว บรู๊ซกำลังวิเคราะห์เสียงของนักฆ่านกเค้าแมวที่หมายสังหารเขา

อัลเฟร็ด: ขอประทานโทษนะขอรับคุณหนู เมื่อเช้านี้กระผมได้อ่านบทความเกี่ยวกับค้างคาวในหนังสือพิมพ์ ผลวิจัยบอกว่าพวกมันจะเป็นสัตว์ที่ต้องออกล่ายามค่ำคืน แต่ถึงอย่างนั้นพวกมันก็ต้องออกไปรับแสงยามเช้าบ้างเพื่อสร้างสมดุลในการบินนะขอรับคุณหนู

บรู๊ซ: ผมฟังเรื่องค้างคาวมามากพอแล้ว บอกผมเรื่องนกฮูกหน่อยสิ

 

บรู๊ซ: คนที่คิดจะฆ่าผมบอกว่ามัน “มีความสุขที่ได้สังหารคนตระกูลเวย์น”

อัลเฟร็ด: ไม่มีคนตระกูลเวย์นคนไหนถูกสังหารในรอบห้าสิบปีนี้… ยกเว้นก็แต่พ่อแม่ของคุณหนู

บรู๊ซ: ผมรู้เรื่องนั้น ไม่ว่าไอ้หมอนี่มันจะเป็นใคร มันพยายามจะทำให้ผมเชื่อว่ามันไม่ใช่แค่ฆาตกรดาด ๆ แต่เป็นทาล็อน

 

อัลเฟร็ด: ทาล็อนในตำนานสภาแห่งฮูกน่ะหรือขอรับ?

บรู๊ซ: หมอนี่พยายามบอกผมว่าสภาไม่ได้เป็นเพียงตำนาน หากแต่หน่วยงานลึกลับที่ควบคุมก็อทแธมอยู่เบื้องหลังมาตั้งแต่ยุคตั้งเมือง

บรู๊ซ: ผมเลยเดาว่า การสังหารคนตระกูลเวย์นเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในอดีต เอาล่ะ ถามอีกที… คุณรู้อะไรเกี่ยวกับพวกฮูกบ้าง

อัลเฟร็ด: ก็รู้แค่เรื่องทั่ว ๆ ไปขอรับ – – พวกมันคือนักล่า เป็นเจ้าแห่งการเร้นกาย และเป็นศัตรูอันน่าสะพรึงของค้างคาว แต่กระผมมองไม่เห็นว่ามันจะเกี่ยวข้องกับตระกูลเวย์นตรงไหน

บรู๊ซ: ตอนนี้มีนักฆ่าหมายหัวผม คุณยังบอกว่าไม่เกี่ยวอีกหรือ อัลเฟร็ด

อัลเฟร็ด: อลัน เวย์น บรรพบุรุษของคุณในวัยชรามีอาการป่วยทางประสาท

บรู๊ซ: เรื่องนั้นผมก็รู้

“ขอรับ แต่เห็นว่าเขาหวาดกลัวนกฮูกอย่างรุนแรง”

 

อัลเฟร็ด: เขามีอาการระแวงสัตว์ปีก กลัวว่ามันคิดจะทำร้ายเขา ผมฟังมาจากพ่อของผมอีกต่อหนึ่งว่าคุณอลันถึงกับปิดตายหน้าต่างเพราะกลัวว่านกฮูกจะบุกเข้ามา

 

อัลเฟร็ด: แต่ก็ไร้ประโยชน์ เพราะในที่สุดเขาก็เริ่มเห็นภาพหลอน – – เห็นพวกนกฮูก – – ทำรังอยู่ในบ้านของเขา ภาพวาดสุดท้ายที่เขาสั่งวาดก็มีฉากหลังเป็นคอนไม้สำหรับพวกนกนี่

บรู๊ซ: แต่การตายของเขา…

อัลเฟร็ด: ใช่แล้วขอรับ เขาจมน้ำตาย เห็นว่าตกลงไปในท่อระบายน้ำ ไม่ใช่การฆาตกรรม ไม่มีผู้ต้องสงสัย เอาล่ะครับคุณหนู ผมเตรียมชาให้นะขอรับ- –

บรู๊ซ: ไม่ต้อง ผมจะออกไปข้างนอก

อัลเฟร็ด: แต่กระผมขอแนะนำให้คุณหนูพัก แผลของคุณหนู – –

 

บรู๊ซ: คุณบอกเองนี่นาอัลเฟร็ด …

“… ค้างคาวควรจะออกไปรับแสงบ้าง”

 

ลินคอล์น: โหย บรู๊ซ คุณทำให้ผมรู้สึกแย่จริง ๆ ผมโดนจิ้มไปทีเดียว แต่คุณโดนเข้าไปตั้งสองแถมยังถูกเตะตกจากหน้าต่างอีก แต่ดูสิ ผมกลับเป็นฝ่ายที่ต้องมานอนหยอดน้ำเกลือ นี่ถ้าเราฟัดกัน ผมมีหวังเละแหง ๆ

บรู๊ซ: ผมก็ว่างั้น

ลินคอล์น: โอย แค่ก ๆ อย่าทำให้ผมฮาสิ

บรู๊ซ: ที่จริง ผมอยากจะคุยกับคุณเป็นการส่วนตัวสักหน่อย ก่อนที่มันจะบุกมาทำร้ายเรา คุณบอกว่าเรื่องไม่ดีบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้นกับก็อทแธมอีกครั้ง

ลินคอล์น: ใช่

 

ลินคอล์น: ผมได้รับสารเตือน เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อสองสัปดาห์ก่อน ผมเจอรูปปั้นนกฮูกในห้องนอนตอนที่ผมตื่น มันวางอยู่ในตู้คู่กับกองซากกระดูก

 

ลินคอล์น: ฉันก็ไม่ค่อยอยากจะเชื่อหรอกนะว่าพวกมันอยู่เบื้องหลัง แต่ฉันก็อดกลัวไม่ได้จนต้องขอช่วยเพื่อนในกรมตำรวจให้ตรวจสอบ แล้วพอฉันรู้ว่านายถูกหมายหัวเหมือนกันฉันยิ่ง – –

บรู๊ซ: มันหนีกฏหมายไม่รอดหรอก

 

ลินคอล์น: บรู๊ซเอ๋ย ระวังสภาฮูกเอาไว้ มันคอยใฝ่เฝ้าจ้องมอง ปองชักใยอยู่เบื้องหลัง ฝังตัวใต้เมืองใหญ่ ซุ่มดูดวงใจเจ้า เฝ้ามองเจ้า… หลับใหล หากเจ้าเพรียกชื่อมันไซร้ ทาล็อนจะไปเยี่ยม…

บรู๊ซ: ผมได้ยินเพลงโบราณนั่นมาตั้งแต่เด็กแล้ว ลินคอล์น ผมเบื่อมันจะแย่ และถ้าสภานกฮูกมีอยู่จริง…

 

บรู๊ซ: คุณไม่คิดหรือว่าคนใหญ่คนโตของเมืองนี้อย่างผมจะไม่รู้

ลินคอล์น: เว้นก็แต่…

บรู๊ซ: แต่อะไร?

ลินคอล์น: เว้นก็แต่พวกมันไม่อยากให้รู้กระทั่งตอนนี้ ดูเหมือนว่าโครงการปรับปรุงก็อทแธมของคุณจะทำให้คุณถูกพวกมันหมายหัว ผมเองก็เหมือนกัน

 

บรู๊ซ: ผมไม่เชื่อเรื่องหลอกเด็ก คุณก็ไม่ควรเชื่อนะ

ลินคอล์น: ให้ตายเหอะ ถ้าคุณกลัวว่าผมจะวางมือทางการเมืองล่ะก็ คุณหายห่วงได้เลย ก็อทแธมให้อะไรผมมากมาย ถ้าผมยอมให้พวกนกฮูกนกเหี่ยวพวกนั้นมาครองเมือง ผมก็สมควรตายแล้วล่ะ

บรู๊ซ: คุณซื้อใจผมได้แล้ว ลินคอล์น

ลินคอล์น: บรู๊ซ สถานเลี้ยงเด็กที่ผมไปอยู่หลังจากพ่อแม่ตายมีพื้นไม้เก่า ๆ ที่มักจะส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดปั่นประสาท ไม่มีใครรู้ว่าทำไมถึงมีเสียงที่ว่าเกิดขึ้นได้ กระทั่งวันหนึ่ง ซิสเตอร์อลิสันไปเจอต้นตอของเสียงที่มุมอาคาร

ลินคอล์น: กลายเป็นว่าที่ที่พวกเราอยู่มันกำลังจะทรุด ตึกจะถล่มเมื่อไหร่ก็ได้ถ้าเธอไม่ไปเจอเข้าเสียก่อน

ลินคอล์น: ที่ผมจะบอกคือ บางทีเราอาจจะมัวแต่สนใจเรื่องหยุมหยิมจนลืมสังเกตภัยร้ายแรงที่แท้จริงไปก็ได้

 

บรู๊ซ: โทษทีนะลินคอล์น ผมคงต้องไปแล้ว แต่ผมสั่งให้คนของผมคอยดูแลความปลอดภัยให้คุณ คุณพักผ่อนเถอะ

ลินคอล์น: บรู๊ซ? เดี๋ยวสิ บรู๊ซ ถ้าพวกเขามาคุ้มครองผม

 

“แล้วใครจะคุ้มครองคุณกันล่ะ?”

 

เมืองเป็นศูนย์รวมแห่งไสยศาสตร์

ผู้คนมากมายทั่วสารทิศหลั่งไหลสู่เมือง พวกเขาละทิ้งไร่นาชนบทที่เคยอาศัยมาหลายรุ่นเพื่อเข้ามาเผชิญแสงสีของเมืองกรุง พวกเขาล้วนพาโชคลางแปลก ๆ ที่มีแต่เดิมมาด้วย อย่างเช่นถ้าแมวดำข้ามศพ ศพจะฟื้น หรือหากมีคนสิบสามคนมากินข้าวร่วมกัน ตอนเที่ยงคืนต้องมีใครสักคนตาย

 

บรรพบุรุษของผม, อลัน เวย์น เข้าใจพลังแห่งไสยศาสตร์เป็นอย่างดี เขาเป็นคนแรกที่สั่งให้ตึกในเมืองห้ามมีชั้นที่สิบสาม ว่าไปก็น่าขำ เพียงเพราะไสยศาสตร์โชคลาง เราถึงกับต้องสร้างพื้นที่เล็ก ๆ ระหว่างชั้นที่สิบสองกับสิบสี่เพื่อป้องกันอาถรรพ์เลขสิบสาม

 

 

ช่องว่างตรงนั้นถูกปิดตายจากโลกภายนอก เป็นพื้นที่ว่าง ๆ ที่ใหญ่พอสำหรับใช้เป็นที่กบดานของฆาตกรในชุดนกฮูก

 

 

เรื่องน่ารู้เกี่ยวกับนกฮูกคือมันไม่เคยสร้างรังด้วยตัวเอง

 

แต่มันจะค้นหารังที่ถูกทิ้งร้างหรือรังของศัตรูแล้วทำการบุกยึด

มันเข้ารุกรานฐานศัตรู

 

แล้วสร้างรังตนเองในบ้านของพวกมัน

 

“บิงโก”

 

..

มิถุนายน, 1891

 

บรู๊ซ: อัลเฟร็ด

“ขอรับ”

บรู๊ซ: ตรวจสอบกองทุนในนามอลัน เวย์น

บรู๊ซ: ยังมีกองทุนอะไรที่ยังดำเนินการอยู่บ้าง?

“กองทุนอลัน เวย์นเพื่อสถาปนิกด้อยโอกาสขอรับ เป็นกองทุนที่ตั้งขึ้นเพื่อพัฒนาก็อทแธม”

บรู๊ซ: ค้นหาที่ตั้งอาคารที่กองทุนได้ก่อสร้างขึ้นในช่วงศตวรรษครึ่งที่ผ่านมานี้ที

“กระผมอัพโหลดที่อยู่ให้แล้วขอรับ”

 

“มีประมาณเกือบยี่สิบอาคาร อาคารเหล่านี้ถูกสร้างขึ้นเรื่อย ๆ ทุก ๆ ทศวรรษตลอดร้อยห้าสิบปีที่ผ่านมา”

 

“อาคารล่าสุดถูกสร้างเมื่อห้าปีที่แล้วนี่เองขอรับ”

 

..

 

บรู๊ซ: อัลเฟร็ด ผมอยากให้คุณตรวจสอบสุสานใต้ดินของอลัน เวย์น

“คุณหนูครับ”

บรู๊ซ: เขาพูดถูกจริง ๆ ด้วย

“กระผมไม่เข้าใจ”

บรู๊ซ: เขาพูดถูกเรื่องรังฮูก

“ทำไม่หรือขอรับคุณหนู?”

บรู๊ซ: พวกมันอยู่ในบ้านของเรา

มิถุนายน, 2006

 

บรู๊ซ: ตลอดเวลาที่ผ่านมา มันซ่อนอยู่ใต้จมูกเรานี่เอง – –

“คุณหนู?”

..

บรู๊ซพลันสะดุดสายอะไรบางอย่าง

 

ตูมมมม!!!

 

..

..

ตอนต่อไป

เผชิญหน้าสภา!