DETECTIVE COMICS – Russian Roulette
เรื่อง : TONY.S DANIEL
ภาพ : SZYMON  KUDRANSKI
วางจำหน่าย: 4 มกราคม 2555
สำนักพิมพ์ : DC Comics

รัสเซียน รูเล็ต – เกมสังหาร

..

 

หากจะบอกว่าผมผิดหวังในตัวเขาก็เห็นจะไม่ถูกต้องนัก ตอนที่เอไลปรากฏตัวขึ้นหน้าบ้านด้วยวัยสิบหกปี ผมไม่คิดคาดหวังอะไรในตัวเขาสักนิด… แต่เป็นสายเลือดของผมในตัวเขาต่างหากที่ทำให้ผมมั่นใจ

 

แต่ถ้าเขาคิดว่า เขาจะได้ทุกสิ่งที่ต้องการเพียงเพราะเป็นลูกชายผม – –

 

เขาก็สมควรจะได้รับบทเรียนสำคัญ

 

เอไล: สวัสดี ผม- ผมมาร่วมเล่นด้วย บอริส กอร์กี้บอกให้ผมหาคนที่ชื่อ “รัสเซียคลั่ง” เขา- เขารับรองฝีมือผมได้

 

ถึงแม้บทเรียนนั้นจะฆ่าเขาก็ตาม

 

ทีนี้ อย่าได้หาว่าผมไม่ช่วยเหลืออะไรเขาเลยก็แล้วกัน

 

เลออน: ฉันคือเลออน “รัสเซียคลั่ง” … ไอ้หนู แกเอาของมีค่าอะไรมาบ้างล่ะ

เอไล: ผมมีสร้อยเพชร… ทีนี้ผมเล่นด้วยได้รึยัง?

เลออน: งั้นก็นั่งเลยหนุ่ม ไหนมารู้จักกันหน่อยซิ แกชื่อเอไล… เอไล นามสกุลอะไร?

เอไล: นามสกุลสเตรนจ์ แต่ผมไม่อยากพูดถึงมัน ถ้าคุณไม่ถือนะ

รัสเซียคลั่ง เลออนจึงหันไปสั่งลูกสมุนสาว…

เลออน: ยาหยี เอาชิปมาให้เจ้าหนูนี่สักสองหมื่นดอลล่าร์สิ

เอไล: นี่มันมากกว่าที่ผมคิดไว้อีก ขอบคุณมาก ๆ ครับ

ชายหน้าโหด: ว่าแต่ แกไปเอาของแพง ๆ แบบนั้นมาจากไหนกันน่ะ? ขโมยแม่มารึเปล่า?

เอไล: ผมเจอมันครับ ที่จริงผมน่าจะหาของที่มีราคากว่านี้มา

 

เลออน: ฮี่ฮี่ ฉันชอบแกว่ะ “สเตรนจ์” เอไล สเตรนจ์

ชายอ้วน: แกได้โจ๊กเกอร์ แกเป็นแฟนคลับโจ๊กเกอร์รึเปล่า เอไล สเตรนจ์?

เอไล: ผมไม่ค่อยสนใจเรื่องฆาตกรโหดที่ฆ่าแม้แต่เด็กและผู้หญิงเท่าไหร่… แต่ช่างมันเถอะครับ

ชายอ้วน: พูดต่อสิ! เราเป็นเพื่อนกันนาเหวย

 

เอไล: คือผมไม่เห็นว่าทำแบบนั้นแล้วจะได้ประโยชน์อะไรขึ้นมา ไม่รู้หมอนั่นมันต้องการอะไร

เลออน: ก็เหมือนกับพวกเรานี่แหละว่ะ – – มันก็ต้องการแค่เงินเท่านั้นแหละ ให้ตายเถอะ – – ส่งไพ่มาอีกสองซิ

ชายหน้าโหด: ได้ยินข่าวลือว่าไอ้ค้างคาวฆ่าโจ๊กเกอร์ไปแล้วล่ะ!

เลออน: ว่าไงล่ะไอ้หนู วางเดิมพันร้อยเหรียญรึเปล่า?

เอไล: แน่นอนครับ แถมผมยังจะเพิ่มให้คุณอีกห้าหมื่นด้วย

 

เลออน: นี่เป็นคืนของแกจริง ๆ ว่ะ เอไล ใครจะรู้ว่าแกจะมากับดวงแบบนี้ แต่ดวงแกกำลังจะหดแล้วล่ะ แกเจ๋งนะ แต่ยังต้องเรียนรู้อีกเยอะถ้าคิดจะเล่นกับยอดฝี – –

เอไล: ผมน่ะมันยอดฝีมือในยอดฝีมืออยู่แล้ว

ไพ่ของเอไลชนะไพ่ของเลออนอย่างหมดจดงดงาม!

เอไล: เกมนี้สนุกมาเลย แต่ตอนนี้ผมมีธุระต้องรีบ – –

 

ยามกล้ามใหญ่: กฏของที่นี่มีอยู่ว่า เจ้ามือสามารถขอแก้มือได้อีกหนึ่งตา

เอไล: อ้อ ก็ได้ครับ ไม่มีปัญหา

เลออน: ฉันชอบแกนะเจ้าหนู ฉันบอกแกไปแล้ว ทีนี้เรามาเล่นเกมอื่นกันดีกว่า…

 

เลออน: เกมนี้ชื่อว่า สารภาพหรือหัวขาด!

ยามกล้ามใหญ่: มันซ่อนไพ่ไว้ในแขนเสื้อ! ไอ้เอไลคนนี้มันโกงเรา!

เลออน: แถมเพชรที่แกเอามาก็เป็นของเก๊ อยากรู้ว่าฉันรู้ได้ยังไงใช่มั้ย? เพราะของจริงมันอยู่กับฉันน่ะสิ โชว์ให้มันดูหน่อยซิ

 

ชายหน้าโหด: เลออน ของไม่อยู่แล้ว! เราถูกปล้น! เหลือแค่ไอ้นี่อยู่ในตู้!

เลออน: แกว่าแกเจอเพชรนั่นที่ไหนนะ?

ชายอ้วน: ในรถคันที่ฉันไปเจอเข้าน่ะ

 ..

“นั่นรถของฉันย่ะ!”

 

เซลิน่า: ฉันคิดว่าในรัสเซียก็ยึดถือเรื่องกฏแห่งหมู่โจรเหมือนกันใช่มั้ย ก็นั่นแหละ นี่เป็นบทเรียนราคาแพงที่พวกนายต้องจำเอาไว้ ถือซะว่าเงินของพวกนายทั้งหมดยกให้ฉันเป็นค่าเสียเวลาก็แล้วกัน

เลออน: แคทวูแมน? แกอยากตายใช่มั้ยถึงได้กล้ามา – –

เซลิน่า: อารายยะ!

 

ว่าแล้วนางแมวก็แผลฤทธิ์!

..

“ที่นี่ก็อทแธม ไม่ใช่มอสโกว์ ที่นี่มีกฏมีระเบียบ พวกแกมันก็แค่สวะ”

 

เซลิน่า: กลับไปหาป๊ะป๋าของนายซะ เอไล อยู่ที่นั่นนายปลอดภัยหายห่วง

เอไล: แล้วฝีมือผมเป็นยังไงบ้าง?

เซลิน่า: นายทำได้ดี เสียตรงที่นายเกือบโดนพวกสวะฆ่าเอา แต่ก็ถือซะว่าเป็นบทเรียนก็แล้วกัน ทีนี้ไปได้แล้ว ฉันกำลังจะสอนบทเรียนบทที่สองให้ไอ้หมูตอนพวกนี้ ซึ่งนายไม่ควรได้เห็นมัน เดี๋ยวมันจะทำให้นายกลายเป็นเด็กมีปมซะเปล่า ๆ

เอไล: ผมเข้าใจแล้ว

 

แกยังรอดอยู่ ไอ้หนู ทุกครั้งที่พ่อคิดว่าแกเป็นแค่ไอ้โง่ – – แกก็พิสูจน์ให้เห็นว่าพ่อคิดผิด สมองแกมันไวกว่าชาวบ้านชาวช่องเขาหลายเท่า แกช่างคล้ายกับพ่อยิ่งกว่าที่พ่อจะกล้าคิด!

 

 

พ่อเริ่มคิดแล้วว่าพ่อสมควรจะโอบแกด้วยปีกใหญ่ และอบรมบ่มเพาะเจ้าอย่างที่ไม่มีพ่อคนไหนสามารถทำได้ ชีวิตเจ้าไม่อาจจากพ่อไปได้ นี่คือชะตากรรมของเจ้า

 

 

เจ้าจะได้เป็นในสิ่งที่เจ้าสมควรจะเป็น

บุตรแห่งฮิวโก้ สเตรนจ์

 

..

อวสาน