RESURRECTION MAN #3
เรื่อง : DAN ABNETT และ ANDY LANNING
ภาพ : FERNANDO DAGNINO
วางจำหน่าย: 9 พฤศจิกายน 2554
สำนักพิมพ์ : DC Comics

อะไรรอมิทช์อยู่ในดินแดนพิศวง!?

..

 

ณ พอร์ทแลนด์

คาร์เมน: นี่มันแปลก ๆ แล้วนา หมอนี่น่าจะคืนชีพได้แล้ว ในข้อมูลก็บอกว่าเขาจะฟื้นทันทีที่ตาย

บอนนี่: เราอาจทำให้เขาไปไม่กลับแล้วก็ได้นะ

 

 

คาร์เมน: หวังว่าจะไม่เป็นอย่างนั้นนะ ไม่งั้นเราโดนเล่นงานแหงเลย

คาร์เมนเหลือไปเห็นตาเฒ่าดาร์ริลที่แอบดูอยู่ห่าง ๆ อย่างห่วง ๆ

คาร์เมน: มองอะไรยะตาเฒ่า?

ดาร์ริล: โอ้ ไม่! อย่ายิงจ้ะ อย่ายิง!

คาร์เมน: แกชื่ออะไร?

ดาร์ริล: ด.. ดาร์ริลจ้ะ

คาร์เมน: คุณดาร์ริล ทำตามที่ฉันบอกนะ กลับไปที่ห้องซะ หลังจากนี้ถ้ามีตำรวจมาถามอะไรก็บอกเขาไปว่าแกกินยามากเกินขนาดก็เลยเห็นภาพหลอน เข้าใจ๊?

 

คาร์เมน: ถ้าทำตามคำแนะนำ พวกฉันอาจละเว้นกฏ “ห้ามไว้ชีวิตพยาน” ก็ได้นะ

ดาร์ริล: จ้ะ จ้า! ขอบคุณหลาย ๆ!

แต่เหมือนดาร์ริลจะไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ แค่นี้หรอก

ดาร์ริล: โอ้ มิทช์ เกิดอะไรขึ้นกันแน่? พวกเขาทำอะไรกับเธอน่ะเจ้าหนู?

 

บอนนี่: ใจดีเกินไปนะเธอ

คาร์เมน: ก็แค่ตาแก่งั่งเท่านั้นแหละ มันทำอะไรเราไม่ได้หรอก นี่ต่างหาก ไอ้ที่กองอยู่ตรงหน้านี่สิที่ทำให้ฉันกลัว เขาน่าจะกลับมาได้แล้ว เรื่องคืนชีพมันงานถนัดของนายเชลลี่ไม่ใช่รึไง ถ้าเขายังไม่รีบกลับมาล่ะก็…

 

“เราคงต้องเตรียมคำแก้ตัวไว้ได้เลย”

 

ณ ที่ไหนสักที่ที่ไม่ใช่พออร์ทแลนด์

 

พอผมตาย ผมจะคืนชีพได้ทุกครั้ง

ผมจะมีชีวิตขึ้นมาใหม่และเมื่อมันเกิดขึ้น มันจะมาพร้อมความสามารถใหม่ ผมไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร แต่มันจะเป็นอย่างนั้นเสมอ

 

ยกเว้นคราวนี้

 

 

ผมถูกไฟฟ้าช็อตในพอร์ทแลนด์ แต่ผมกลับมาฟื้นที่นี่

 

 

มิทช์: รู้สึกเหมือนนี่ไม่ใช่เรื่องจริงเลยแฮะ อย่างกับอยู่ในฝันร้าย

“นายเกือบจะเดาถูกอยู่แล้ว มิทเชลล์”

มิทช์: นั่นใครน่ะ?

 

“พูดตรง ๆ คือฉันไม่ใช่เพื่อนของนายหรอก แย่จัง ที่จริงฉันโกหกเก่งเสียด้วย แต่ถ้าโกหกเสียแต่แรกก็คงไม่ใช่การทำความรู้จักที่ดีเท่าไหร่”

มิทช์: ทำไมผมถึงมองไม่เห็นคุณล่ะ?

“มิทเชลล์ นายคงไม่อยากเห็นฉันหรอก จริง ๆ นะจะบอกให้”

“ดูนั่นสิมิทช์เชลล์ นายรู้จักสวรรค์ นายรู้จักนรก แต่ระหว่างทั้งสองสถานนั้นยังมีอีกที่หนึ่งอยู่ สถานที่ที่ไม่ขึ้นตรงต่อทั้งสวรรค์และนรก นั่นคือสถานที่ที่นายอยู่ตอนนี้”

มิทช์: เมืองคนตายงั้นสินะ?

 

“มันไม่มีชื่อหรอกมิทช์ พื้นที่ว่างแห่งอนัตตาย่อมไม่มีชื่อ แต่นายควรจะเผ่นได้แล้วล่ะ เพราะพวกมันเข้ามาใกล้แล้ว”

 

 

“พวกมันมาหานาย มาเอาตัวนายไปไงล่ะ”

มิทช์: ผมเคยเห็นพวกมันมาก่อน

“พวกมันถูกเรียกว่าไนท์มอร์ฟ มันก็เหมือนกับหนอนบุ้งน่ะแหละ แต่จะกัดกินผู้คนเป็นอาหาร คงแย่น่าดูถ้าปล่อยให้มันได้ตัวนายไป เพราะนายมีค่าซะด้วย ฉันพานายไปจากที่นี่ได้นะถ้านายต้องการ”

 

มิทช์: ปิศาจบนเครื่องบินบอกว่า วิญญาณผมถึงกำหนดตายแล้ว

 

“ปิศาจ!? วะฮะฮะฮะฮะฮ่า! ปิศาจเหรอ?”

“นั่นไม่ใช่ปิศาจหรอกนะนาย นั่นซูริเอล เธอรับใช้คนที่อยู่เบื้องบนน่ะ”

“ส่วนฉันอยู่ฝั่งตรงกันข้าม”

“ที่ปัญหาเกิดเพราะนายไม่ยอมยเท่งทึงไงล่ะเฟ้ย บัญชีมันก็เลยเพี้ยน”

“แต่อะไร ๆ จะสะดวกขึ้นแยะ ถ้านายยอมไปสวรรค์หรือตกนรกสักกะที”

 

มิทช์: คุณนี่เองที่รั้งผมไว้ที่นี่ เพราะอย่างนี้ผมถึงไม่ได้คืนชีพสักที ปล่อยผมไป ผมไม่อยากไปกับคุณ

“น่า มิทเชลล์…”

มิทช์: ผมบอกว่าไม่ไงเล่า

 

ณ พอร์ทแลนด์

“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!”

 

บอนนี่: โอ้ พระเจ้า!

คาร์เมน: ไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะเจ็บขนาดนั้น

“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!”

บอนนี่: เราน่าจะช่วยเขาว่ามั้ย?

คาร์เมน: ยังไงล่ะ? หาอะไรให้เขากัดดีมั้ย?

บอนนี่: นั่นแหละ หรือไม่ก็หาผ้ามาเช็ดตัวให้เขาเสียหน่อย

…

ขณะเดียวกัน ตาเฒ่าดาร์ริลก็กำลังค้นหาของบางอย่างอยู่ในห้อง

“ฉันลืมไปเลยว่าเอาไปไว้ไหน? มันอยู่ที่ไหนกันฟะเนี่ย!?”

 

บอนนี่: ไปสิ จับตัวเขาไว้

คาร์เมน: แต่เขาดูน่าหยะแหยงอ่ะ

บอนนี่: ให้ตายสิคาร์เมน

ปัง ปัง ปัง ปัง!!

 

ทันใดนั้น มิทช์ก็คืนชีพขึ้นมาด้วยผิวหนังที่เป็นชั้นหินสุดแกร่ง!

และด้วยหมัดเดียว สองสาวก็กระเด็นทะลุข้างฝาลงไปกองกับพื้น!!

…

คาร์เมน: บอดี้ดับเบิ้ลส์รายงาน ตอนนี้เราพบเป้าหมายแล้ว

“และเขากำลังตอบโต้กลับ”

 

มิทช์พุ่งเข้ามาซัดคาร์เมนไปอีกหมัด

คาร์เมน: กัมอั๊นอัก

มิทช์: ว่าไงนะ?

คาร์เมน: ฉันบอกว่านายทำกรามฉันหัก คุณรีเซอร์เร็คชั่นแมน … ชายผู้กลับมาจากความตายได้ทุกครั้ง ว่าแต่นายเชื่อรึเปล่าว่าพวกเราน่ะไม่เคยรู้เลยว่าความตายเป็นยังไง…

 

คาร์เมน: เพราะพวกเรามีพลังฟื้นฟูขั้นสูงไงล่ะมิทช์! จำไม่ได้แล้วเหรอ? น่าเศร้านะที่นายต้องตายก่อนถึงจะฟื้นฟูตัวเองได้ ตอนคืนชีพนายคงเจ็บถึงทรวงในเลยสิท่า

คาร์เมนเหวี่ยงหินก้อนใหญ่ฟาดมิทช์จนล้มลงไปกอง!

คาร์เมน: สนุกเป็นบ้า

บอนนี่: นี่เธอทำร้ายเขารึเนี่ย?

 

คาร์เมน: เขากระดุกกระดิกอีกแล้วแฮะ

บอนนี่: งั้นลองกระสุนเจาะเกราะดูบ้าง

                .. ปัง ๆ ๆ ๆ !!!

 

 

บอนนี่: ไม่กระดุกกระดิกแล้วล่ะ… ทีนี้มาลองอีกที เตรียมยาระงับประสาทสิ

 

แต่ยอดชายนายมิทช์ก็ฟื้นคืนชีพอีกครั้ง และคราวนี้เขามาพร้อมคลื่นเสียงความถี่สูง!

คาร์เมนรอท่าอยู่แล้ว เธอกระโจนเข้าข้างหลังมิทช์แล้วเสียบหลอดยาสลบ

มิทช์ค่อย ๆ อ่อนแรงลงแล้วจึงหลับไป

บอนนี่: ฉันปลอดภัยหายห่วง กระดูกต่อกลับเหมือนเดิมแล้ว เธอฉีดยาให้เขาแล้วสินะนั่น

คาร์เมน: ดูท่าเราคงต้องใช้กุญแจมือแบบเหนียวพิเศษ แล้วก็ต้องหาสก็อตเทปมาพันปากเขาเอาไว้แล้วล่ะ ว่าแต่จะกลับด้วยแม็ทเทอร์แฮมเมอร์เหมือนขามารึเปล่า?

บอนนี่: ไม่ได้หรอก การวาร์ปอาจทำให้เมตาโบลิซึ่มของเขาเสียหาย แถมนั่นน่ะคือสิ่งที่เราต้องการจากเขา ดูท่าเราคงต้องกลับด้วยวิธีปกติแล้วล่ะนะ เดี๋ยวฉันเช็คก่อนว่าแถวนี้พอมีรถว่าง ๆ ให้ยืมมาขับสักคันมั้ย

 

ทันใดนั้นบุคคลลึกลับคนหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นข้างหลังพวกเธอ!

…

ชายลึกลับ: สาว ๆ พวกเธอจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น

คาร์เมน: นายคือตัวอะไรกันล่ะเนี่ย?

“พวกเธอมาตอแยลูกชายของเพื่อนฉัน”

“นั่นก็เท่ากับพวกเธอมาตอแยฉัน”

“เดอะ ทรานสฮิวแมน”

 

..

ตอนต่อไป:

DOUBLE TAKE!