BATMAN: THE DARK KNIGHT #1
เรื่อง : DAVID FINCH
ภาพ : DAVID FINCH และ RICHARD FRIEND
วางจำหน่าย: 28 กันยายน 2554
สำนักพิมพ์ : DC Comics
ชีวิตสองโฉมหน้าของชายผู้ชื่อบรู๊ซ เวย์น
..
นครก็อทแธม
ความกลัวนั้นคล้ายดั่งปิศาจกินคนที่สามารถกัดกินตัวเอง มันแฝงกายอยู่ในมุมมืด เฝ้ารออยู่ในทุกซอกหลืบ ทั้งยังสามารถปรากฏกายได้สองสถานที่ในเวลาเดียวกัน หนึ่งนั้นดักรออยู่บนทางที่คุณกำลังมุ่งไป อีกหนึ่งนั้นจะไล่ตามคุณอยู่ตลอดเวลา ความกลัวนั้นแฝงตัวอยู่ในการตัดสินใจของคุณ, ในความสงสัยของคุณและในทุกฝีก้าวของคุณ แต่ทั้งนี้เป็นเพราะคุณเอง คุณให้ชีวิตมัน
คุณเองที่ทำให้มันกำเนิดขึ้นมา
..
DC COMICS PROUDLY PRESENT:
BATMAN: THE DARK KNIGHT
In
KNIGHT TERRORS
สัญชาตญาณจะห้ามไม่ให้เราทำอะไรเมื่อเผชิญหน้ากับสิ่งที่หลอกหลอนเรา แต่สัญชาตญาณนั่นแหละคือความกลัว เราวิ่งหนีตามกมลสันดาร เรามักคิดว่าควรเอาตัวรอดไว้ก่อนเพื่อตั้งหลักใหม่ แต่ทว่าทันทีที่เราหนี เราก็ได้ป้อนข้าวป้อนน้ำให้ความกลัวและทำให้มันเติบโตขึ้นแล้ว
มหาเศรษฐีหนุ่ม บรู๊ซ เวย์น รีบเปลี่ยนชุดจากเครื่องแบบอัศวินรัตติกาลกลายเป็นชุดสูทสามัญอย่างที่ประธานกลุ่มธุรกิจใหญ่ควรจะสวมใส่
จะดีกว่าถ้ากระโจนเข้าใส่ความกลัวของคุณและเผชิญหน้ากับมัน จ้องเข้าไปในนัยน์ตา ขู่ให้มันจำนนและหวาดกลัว
บรู๊ซมากล่าวพิธีเปิดงานการกุศลเพื่อช่วยผู้ประสบภัย
บรู๊ซ: บางทีผมอาจเป็นหนุ่มล่ำซำที่คิดแต่จะจับจ่าย และยังมาสายตามสมัยนิยมหลายครั้งหลายคราว… แต่ผมยังมีข้อดีอยู่คือผมไม่กลัวสิ่งใด แม้จะเป็นสถานที่ที่น่ากลัวที่สุดก็ตามแต่…
บรู๊ซ: ผมไม่เคยกลัว และผมจะไม่มีวันกลัว… ขอบคุณครับ
ระหว่างงาน สมาชิกรัฐสภาท่านหนึ่งเดินเข้ามาทักทายกับบรู๊ซตามอัธยาศัย
ท่านสมาชิกฯ: สุนทรพจน์ของคุณเยี่ยมมาก คุณเวย์น พวกเราต่างก็รู้สึกชื่นชมบริษัทเวย์น อินดัสทรี่ย์ของคุณอย่างยิ่งที่ได้สร้างงานมากมายให้กับตลาดอุตสาหกรรมเทคโนโลยีในตลอดช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้… นี่ยังไม่รวมถึงแผนฟื้นชีวิตให้ก็อทแธมของคุณอีก
บรู๊ซ: เราจะสร้างให้มากกว่านั้นแน่นอนครับท่านสมาชิกฯ ผมเชื่อว่าคุณจะสนับสนุนเราในเรื่องข้อตกลงกับทางจีนใช่มั้ย?
ท่านสมาชิก: ผมพร้อมช่วยเสมอ บรู๊ซ ขอแค่คุณบอกมา เอาเป็นว่าติดต่อมาที่ออฟฟิศผมในวันจันทร์สิ แล้วเราจะได้คุยกัน
ชายผมทองคนหนึ่งเดินพรวดพราดเข้ามาหาบรู๊ซ
?: ขอคุยกับคุณเวย์นหน่อย
ผู้ช่วย: นัดไว้รึเปล่าครับ?
?: ไม่จำเป็นหรอก
บรู๊ซ: ขอโทษนะครับ เราเคยเจอกันรึเปล่า?
ฟ๊อร์บ: ผมฟ๊อร์บครับ ฝ่ายกิจการภายใน กรมตำรวจก็อทแธม
บรู๊ซ: ฝ่ายกิจการภายใน? ขอโทษทีผู้หมวด คุณทำให้ผมสับสน ว่าแต่นี่ใช่เพราะผมจอดรถทิ้งไว้หน้าโรงละครเมื่อวันก่อนหรือเปล่า? ผมคิดว่าผู้ช่วยผมคงจ่าย…
ฟ๊อร์บ: คุณกล่าวปาฐกถาได้ดีนี่ คุณเวย์น แต่ผมไม่แปลกเท่าไหร่หรอก เพราะลองคนระดับคุณคิดจะหานักเขียนเก่ง ๆ มาร่างสุนทรพจน์ให้มันง่ายเหมือนปอกกล้วย… แต่ไอ้ที่คุณว่าน่ะผมไม่เห็นด้วย ความบ้าบิ่นมันก็ไม่ต่างจากความเลินเล่อหรอก… ยิ่งเมื่อหลุดออกจากปากของคนที่ออกทุนให้พวกศาลเตี้ยอย่างคุณแล้วด้วย
บรู๊ซ: สาว ๆ … ผมขอคุยกับคุณฟ๊อร์บเป็นการส่วนตัวได้มั้ยครับ?
ฟ๊อร์บ: เอาล่ะผมรู้นะ คุณเวย์น คุณไม่มีปัญญาส่งเงินไปให้แบทแมนและแก๊งของมันได้ถ้าคุณไม่มีคนช่วย และคนที่ช่วยเหลือคุณต้องเป็นคนในกรมตำรวจก็อทแธม ใครสักคนที่ตำแหน่งสูง … ผมอยากรู้ว่าใคร?
หญิงสาวคนหนึ่งเข้ามาขัดจังหวะคนทั้งคู่
?: นี่เป็นงานการกุศลนะหนุ่ม ๆ ปราศัยกันด้วยรอยยิ้มสิจ๊ะ
ไจน่า: ฉันไจน่า ฮัดสัน ฉันเป็นเจ้าภาพงานระดมทุนเพื่อช่วยเหลือผู้ประสบอุทกภัยน้ำท่วมที่การาจีคืนนี้ ถ้ามีปัญหาอะไรแจ้งดิฉันก็ได้ หวังว่านี่จะไม่ได้ขัดจังหวะพวกคุณสองคนหรอกนะ?
ฟ๊อร์บ: เกรงว่าจะขัดครับ ผมกำลังคุยกันเป็นการส่วนตัว
ไจน่า: เป็นการส่วนตัวหรือคะ แต่ที่คุณคุยกันมันเสียงดังจนใครก็ได้ยิน
บรู๊ซ: ไม่มีอะไรหรอกครับคุณฮัดสัน ผู้หมวดก็กำลังจะกลับแล้ว
ฟ๊อร์บ: ผมก็คิดอย่างนั้นแหละ เจอกันเร็ว ๆ นี้นะ คุณเวย์น
บรู๊ซ: คุณคงเป็นลูกสาวของคุณทอม ฮัดสันสินะ? ผมเคยพบท่าน ก่อนที่พวกเขาจะส่งท่านไปเป็นทูตที่มุมไบ
ไจน่า: คุณยังดูหนุ่มอยู่เลยนะ
บรู๊ซ: คุณพูดเอาใจผมแล้ว คุณฮัดสัน ได้ยินมาว่าแม่ของคุณก็สวยไม่แพ้คุณเหมือนกัน
ไจน่า: นั่นคุณก็พูดเอาใจฉันใช่มั้ย คุณเวย์น
บรู๊ซ: เรียกผมว่าบรู๊ซเถอะครับ รู้มั้ยว่าคุณพ่อของคุณชอบทำให้ใครต่อใครประหลาดใจประจำ แต่เหลือเชื่อที่เขาได้แต่งงานกับซุปเปอร์สตาร์แห่งอินเดีย… ในประเทศผมมีวลีที่ว่า “กิ่งทองกับโลงผุ” แปลได้ประมาณว่าโชคดีสุด ๆ
ไจน่า: ฉันรู้ค่ะว่าหมายถึงอะไร ฉันเรียนอยู่ที่นี่มาตั้งแต่เก้าขวบแล้ว… เอาเข้าจริงฉันว่าแม่ต่างหากที่ได้กิ่งทอง… ไหนบอกหน่อยซิ คุณน่ะคิดว่าจะหักฉันไปเป็นกิ่งทองของคุณเหมือนกันใช่มั้ย?
บรู๊ซ: ผมไม่เข้าใจว่าคุณหมายถึงอะไร?
ไจน่า: ฉันจะให้เวลาคุณคิดสักพักระหว่างฉันไปทักทายแขกเหรื่อท่านอื่น ๆ
บรู๊ซ: ถ้าอย่างนั้นหวังว่าเราจะได้เจอกันอีกครั้งนะครับ
ไจน่า: บรู๊ซ..
“ลองไล่จับฉันดูสิคะ”
บรู๊ซเดินพูดคุยกับแขกมากมาย จนกระทั่งถึงเวลาที่เขาต้องไป ที่ข้างนอกนั่นอัลเฟรดได้มารออยู่แล้ว
โรงพยาบาลจิตเวชอาร์คาม
เกิดเหตุฉุกเฉินในอาร์คาม หน่วยรักษาความปลอดภัยที่อยู่ข้างในกำลังติดต่อกับเจ้าหน้าที่ข้างนอก
หน่วยรปภ.: ผมไม่ได้หมายความแบบนั้น สัญญาณฉุกเฉินมันดังลั่นไปทั่วทั้งตึกแล้ว และยังไม่มีคำตอบอะไรจากพวกข้างในห้องขัง! ผมย้ำอีกครั้งนะ… เราเอาพวกที่อยู่เขตรักษาความปลอดภัยขั้นสูงไม่อยู่! … ผมกับอีกหกสิบห้าคนในนี้กำลังอยู่ในอันตราย! ผมอยากได้กำลังเสริมตอนนี้เลย! นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น ไม่ใช่สถานการณ์ทั่วไป แต่นี่มันงานรวมวายร้ายตัวเอ้…
ประตูรักษาความปลอดภัยระเบิดดังสนั่น!
วายร้ายทั้งหลายของนครก็อทแธมหลุดออกมาแล้ว!
ภายนอก
จ่าผู้เป็นหัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยกำลังติดต่อขอกำลังเสริม
จ่า: ผมบอกว่า รีบพานักข่าวพวกนั้นออกไปให้พ้นหน้าผมก่อนที่ปืนผมจะลั่นใส่พวกมันแบบไม่ตั้งใจ จะมีใครบอกผมได้สักคนมั้ยหะว่าคนไข้ทั้งสามร้อยคนมันหลุดออกมาจากห้องขังของพวกมันได้ยังไง? มันเกิดบ้าอะไรขึ้นที่นี่?
จ่า: ใช่ว่าผมไม่สนใจ! แต่มีคนดี ๆ ติดอยู่ข้างในตั้งหกสิบห้าคน จะให้ผมรอคำสั่งอนุมัติน่ะไม่ไหวหรอก
รปภ.: จ่าครับ! พวกมันกำลังพังประตูหน้า
ฉลามบุก!
จ่า: ผมว่าคำสั่งอนุมัติคงมาถึงแล้วล่ะ เดี๋ยวผมจะติดต่อกลับไป
“หกสิบห้าคนจากหกสิบห้าครอบครัว… ค่อยเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ผมฟังทีหลัง ตอนนี้ทำไมเราไม่มามอบโอกาสให้คนของคุณที่ติดอยู่ข้างในได้เอาคืนบ้างล่ะ?”
แบทแมนมาแล้ว!
แค่สองช่อง แร็กดอล กับ รีปเปอร์ ก็ร่วงลงไปกอง!
บรู๊ซ: แล้วทู-เฟซล่ะ?
รปภ.: อยู่ที่เขตความปลอดภัยระดับสูงสุดครับ มันไม่ได้ออกมาพร้อมคนอื่น ๆ
บรู๊ซ: งั้นเข้าไปหาหมอนั่นกัน ตามฉันมา
ความหวาดกลัวคือปิศาจร้ายที่กัดกินผู้คน คือผีป่าซาตาน คือศัตรูร้ายถือกระบองสั้นที่เรียกว่าความสงสัย… แต่แกคือแบทแมน แกไม่เคยกลัวพวกมัน
ความกลัวซ่อนตัวอยู่ในทุกซอกหลืบ… แต่แกก็เหมือนกัน
มันหลบอยู่ในมุมมืด มาพร้อมกับคำพิพากษา… ทว่า แกเหนือกว่ามัน
แกรู้ว่าความกลัวอยู่ที่ไหน… แต่มันไม่มีทางรู้ว่าแกจะมาเมื่อไหร่
รปภ.1: นี่มันเละตุ้มเป๊ะเลย
รปภ.2: เลิกพะวักพะวงสักที ดูทางข้างหน้าเอาไว้… เฮ้ย ตรงนั้น!
พวกเขามองเห็นเงาลึกลับที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เหล่ารปภ.ใจร้อนจึงสาดกระสุนแบบไม่มียั้งแต่ก็ไม่โดนสักนัด สะเก็ดไฟจากกระสุนได้เผยให้พวกเขาเห็นตัวบุคคลลึกลับ… และเธอมากับหูกระต่าย 😛
บรู๊ซ: นั่นไม่ใช่มัน! หยุดยิงก่อน
รปภ.: นั่นมันใครกันครับ?
บรู๊ซ: ใครบางคนที่ไม่ควรอยู่ที่นี่ บางทีนี่อาจเป็นแผนช่วยเหลือเด็นท์ด้วยการทำให้เราไขว้เขว ฉะนั้น นิ่งและระวัง
บรู๊ซ: ใครก็ตามที่อยู่ตรงนั้น… นี่คือแบทแมน ออกมาแล้วชูมือให้เราเห็น… ทู-เฟซ โผล่หัวออกมา!
เกิดระเบิดขึ้นในห้องขังของทู-เฟซ
..
แก๊ง!
เหรียญเล็กอันเป็นสัญลักษณ์ของวายร้ายสองหน้าถูกโยนออกมานำร่อง
..
แต่ทว่าเมื่อมันโผล่หน้ามานั้น..
“ไม่มีทู-เฟซอีกแล้ว ค้างคาวน้อย จากนี้แกจงเรียกฉันว่า วัน-เฟซ”
..
เมื่อทู-เฟซไม่เหมือนที่เราเคยรู้จัก แบทแมนจะรับมืออย่างไร? แล้วกระต่ายสาวสุดเอ็กซ์เป็นใครกันแน่?
ตอนต่อไป:
ANACHY AT ARKHAM ASYLUM
..
คุยกันท้ายเล่ม
สำหรับคนที่ชอบแบทแมนแบบซีเรียสซับซ้อนหักมุมเหมือนหนังของฟินเชอร์คงชอบหัว Detective Comics กับ Batman มากกว่า เพราะสองหัวนั้นดูลึกลับซับซ้อนต่างจากเล่มนี้สิ้นเชิง
เล่มนี้เปิดตัวกิ๊กใหม่อีกคนหนึ่งคือ Jaina Hudson ลูกครึ่งอเมริกัน – อินเดีย ที่มาถึงก็เกี้ยวบรู๊ซอย่างออกหน้าออกตา (ผมจะไม่แปลกใจเลยถ้าเล่มหน้าจะหักมุมว่าเธอคือคนเดียวกับแม่กระต่ายตอนท้ายเล่ม) และตอนจบเราก็ได้เห็นทู-เฟซโฉมใหม่ ถึงไม่รู้ไปโด๊ปอะไรมากลายเป็นร่างถึกแบบนั้น (ไม่เข้าใจว่ามันจะเปลี่ยนชื่อเป็น One – Face ทำไม?)
ในเล่มนี้อาร์คามแตกอีกแล้ว (เล่ม Batman ก็เพิ่งแตก) ทำให้คาใจเหลือเกินว่าระบบกลไกรักษาความปลอดภัยระดับสุดยอดของที่นี่ทำจากอะไร ทำไม๊ทำไมมันโดนทำลายง่ายแบบนี้ อีกอย่าง ที่อาร์คามเขาไม่เปลี่ยนเครื่องแบบให้คนไข้ก่อนเอาตัวไปขังหน่อยเหรอ ดูจากฟรีซ, แร็กดอล, รีปเปอร์, คีย์ ฯลฯ แต่ละตัวนี่หนีออกมาจากห้องขังด้วยชุดเต็มยศทั้งนั้น
ชอบไม่ชอบอย่างไรติชมได้ครับ
ขอบคุณที่รับชมครับ
ที่บอกว่าเป็น one-face จะสื่อว่าคราวนี้ไม่มีด้านดีเหลืออีกต่อไปมั้งฮะ
ระบบรักษาความปลอดภัยของ Arkham คงใกล้เคียงกับ Maximum Maximum Security ของ The Raft สุดยอดเรือนจำบนเกาะ Ryker แน่ๆ
ไฟดับตูมเดียวผู้ร้ายหนีไปเกือบครึ่งร้อย ป่านนี้ยังไล่จับกันไม่หมดเลยมั้ง 😀
ปล. The Raft สร้างสรรค์โดยไบรอัน ไมเคิล เบนดิส และ เดวิด ฟินช์!!!
ระบบกลไกรักษาความปลอดภัยในอาร์คาม ก็เหมือน โล่ห์ชิริว นี่แหล่ะครับ บอกแข็งแกร่งที่สุดในโลกแต่ก็แตกแทบจะทุกรอบที่สู้เลย 5555+
แต่ One Face นี่…..อ่าาาาาาา พี่จะบึ๊กไปไหน!!!
กระต่ายสาวนั้นใครน่ะ
คราวนี้บรูซเล่นผู้หญิงเชื่อสายอินเดียเลย
แบทแมนจะสับร่างได้เยอะได้เฮียวูฟในMarvelไหม
ในการ์ตูนยิ่งคุณล่ำมากขึ้นเท่าไหร่คุณก็จะกระจอกมากขึ้นเท่านั้น
สงสัยครับ แล้วตกลง timeline หัวหนังสือทั้ง
Dectective comic
Batman
Batman and Robin
Batman: TDK
อันไหนเป็นเหตุการก่อนหลังครับ แล้วโยงเรื่องกันยังไง
ช่วยเรียงให้หน่อยครับ ขอบคุณครับ
ผมสงสัยว่าส่วนของ ทู-เฟซ กับ Arkham แตก อาจจะมีการยืมบางส่วนจากเกม Batman:Arkham Asylum หรือเปล่า เพราะในนั้นก็มียาเร่งกล้ามแตกแบบนี้เหมือนกัน
สังสัยได้ยาแบบที่jokerฉีดในเกม batman arkham แน่เลย มั่วเอา ^ ^
ถ้าพูดถึงความต่อเนื่องในโลกการ์ตูนต้องบอกว่าอย่าไปสนใจอ่ะครับ ยกเว้นบางเรื่องจะบอกชัดเจนเลยว่าเป็นเรื่องในอดีต บางเรื่องก็ไม่บอก แต่้คนอ่านต้องประติดประต่อเรื่องเอาเอง
เรื่องความต่อเนื่องลำดับก่อนหลังของแต่ละหัวหนังสือในเครือ Batman
ขอตอบแบบ Zen อย่างนี้ครับว่า ไม่ต้องไปสนใจว่ามันจะต่อหรือไม่ต่อกัน
อ่านๆ ไปแล้วจะรู้เอง ฮ่าๆๆ
(เช่น มันมีพูดถึงว่าไปทำนู่นนี่มาก่อนนี้หรือเปล่า)
แต่ละหัวมันก็ดำเนินเรื่องของมันไปเอง ถ้ามันข้ามหัวกันเป็น cross over
DC ก็จะบอกว่าตอนต่อไปให้ติดตามอ่านที่เล่มไหน
บางเล่มอยู่ดีๆ ก็ไปเล่าเรื่องย้อนหลัง บางเล่มก็เปลี่ยนตัวละครนำ
อย่าง Detective Comics ที่ช่วงหลัง Final Crisis ไปโฟกัสเล่าเรื่อง Batwoman แทน
(แหงสิ ก็เฮียแบทแมน “ตาย” อยู่)
ก็อ่านแบบแยกหัวเรื่องไปแหละครับ
เป็นการเล่าเรื่องคนละเหตุการณ์ คนละแนวความชอบ
แต่ “ส่วนใหญ่” จะยังอยู่ในจักรวาลหลักเหมือนกัน
เดียวนะ สาวกระต่าย ผิวขาวนะ จะเป็นสาวอินเดียได้ไง
ว่าแต่ ตำรวจที่ มากวน ถามแบบไม่รู้เลย
ว่ากอนดอน หนุน แบท อ่า
บรูซนี่กิ๊กเยอะจริงๆ เล่มนี้ก็สาวคนใหม่อีกแล้ว
ว่าแต่คุก:Arkham นี่มันเป็นคุกที่แหกง่ายไปไหน
สนใจน้องหนูกระต่ายว่าที่กิ๊กใหม่อีกคน
เปลี่ยนชื่อง่ายไปไหม one-faceไม่แนวเลยพี่
ก็ยากระตุ้น venom ของ น้องเบนไงที่ทำอย่างนั้นได้
อ่า ชอบอ่านแบทแมน
เล่มนี้ดู ไม่ค่อยเน้นปริศนาแฮะ
มาแบบแปลก แปลกแฮะ
ชอบตรงชื่อหวั จะตรงกับหนัง แปลว่า คงได้อ่านหัวนี้ไปจนกว่าแบทแมนภาคสามจะลงโรง
อ่านหัวนี้ยังไง ยังไง๊ ก็ชวนโยงไปกับเกม แบทแมนArkham 2 จัง
ชอบหนูกะต่ายอ่ะ ถูกใจครับ
Two-Face อัพยาของ Bane แน่เลยยย ย
ทูเฟซกลายเป็นเดอะฮัลค์ไปซะแล้ว
คุกนี้มันแตกบ่อยไปแล้วมั้ง – -” ลองย้ายไป Ironhide น่าจะดีกว่านะ
อย่าบอกนะว่าTwo-Faceได้รับสารTitanจากJoker
มีโอกาสที่จะเป็นไปได้รึเปล่า
ไจน่า กระต่ายสาวนั่นไจน่าแน่ๆ!