The Flash Annual #02

เรื่องโดย : Brian Buccellato | ภาพโดย : Sami Basri

วางจำหน่าย : 31 กรกฎาคม 2013

สำนักพิมพ์ : DC Comics

พบกับเรื่องราวการพบกันครั้งแรกของ The Flash และ Green Lantern และการต่อสู้ร่วมกันของทั้งคู่

และจะเป็นอย่างไร หาก The Flash ได้สวมแหวน Green Lantern!

.

ที่ Coast City ปัจจุบัน

Hal กับ Barry ออกมาหาอะไรกินด้วยกัน ในผับแห่งหนึ่ง และ Hal ก็สนใจแต่โทรศัพท์ของ Barry เพราะเขาอยากจะรู้ข่าวสารที่ขาดหายไปนาน แต่ Barry ก็บอกว่าเขารู้และคิดถึง Hal เหมือนกัน ซึ่งเขารู้ได้จาก ใบค่าจอดรถที่ยังไม่จ่ายเพียบในกระเป๋า และ Hal ก็คิดว่ามันน่าจะมีเรื่องอะไรที่น่าตื่นเต้นให้พวกเขาทำ ก่อนที่ทั้งเขาจะกลับไปทำหน้าที่ต่อที่ OA และจู่ๆทั้งคู่ก็โดนวาร์ปไปยังอีกสถานที่หนึ่ง

*Hal เป็น ผู้นำของ Green Lantern Corps แล้วในตอนนี้

DC Comics Proudly Present

The Flash Annual #2

The Quick And The Green

Hal และ Barry ได้ถูกพามายัง ดาวดวงหนึ่ง

Barry : ไอ้แบบนี่น่ะเหรอ คือเจ้าปัญหาที่นายอยากได้น่ะ?

Hal : อาเรียน่า เวิร์ล? ไม่ใกล้เคียงเลยสักนิด

??? : อ้า กรีนแลนเทิร์น และ แฟลช… มันใช้เวลาอยู่นานพอดูกว่าจะหาตัวพวกท่านพบ แต่ในที่สุดหน่วยข่าวกรองข้ามจักรวาลของพวกเราก็เจอพวกท่าน

??? : เมื่อนานมาแล้ว ท่านได้ตกลงกับพวกข้าไว้ และตอนนี้พวกข้าได้พาท่านกลับมายัง อาก้อน เพื่อทำตามข้อตกลงนั่น

Barry : เฮ้ เดี๋ยวนะ… ข้อตกลงอะไร?

Hal : อืมมมม… เรื่องมันยาว

Barry : แต่เหมือนฉันรู้สึกว่าจะรู้นะ… เพราะตอนนั้นฉันก็อยู่ด้วย

Hal : ใช่ “เดทครั้งแรก” ของพวกเราไง

“ถูกต้อง… ก็ประมาณนั้นล่ะนะ และมันก็ไม่ใช่แค่การพบกันครั้งแรกของพวกเราด้วย”

ย้อนกลับไปหลายปีก่อนหน้านี้

Barry ที่ในตอนนั้นเป็นฮีโร่มือใหม่ กำลังสืบสวนคดีการหายตัวไปของเด็กๆ ในช่วงข้ามคืน โดยเด็กๆหลายคนหายตัวไปจากทั้ง Central City และ Coast City ซึ่ง Barry ได้ลองคิดแล้วว่ามันมีแบบแผนของสิ่งที่เกิดขึ้น และเขาได้คาดการณ์สถานที่ที่อาจจะเกิดเรื่องขึ้นในครั้งต่อไป และเขาก็ไปยังบ้านของเด็กที่เขาคิดว่าน่าจะเกิดเรื่องคืนนี้ที่ Coast City

“ฉันคาดการณ์ได้ว่า ที่ไหน และ เมื่อไหร่ ที่เจ้าโจรลักพาตัวเด็กจะปรากฏตัวออกมา…”

“…สิ่งที่ต้องทำในตอนนี้ก็คือ รอจนกว่ามันจะโผล่มา”

“แต่แล้วฉันก็รู้ว่ามันไม่ได้มีแค่ฉันคนเดียว”

เมื่อ Barry รู้สึกตัว เขาก็โดนของสีเขียวๆจับตัวไว้

??? : หน้าแบบนายนี่ชอบลักพาตัวเด็กๆเหรอเนี่ย?!?

ใช่แล้วเมื่อพูดถึง Coast ก็ต้องพูดถึงผู้พิทักษ์ตะเกียงเขียว Green Lantern

Hal : บอกฉันมาว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน ก่อนที่ฉันจะบี้นายเหมือนบี้ผลองุ่น

Barry : ไม่ใช่แล้ว… เดี๋ยวก่อนสิ…

Barry เผลอใช้พลังออกมา ด้วยความรีบร้อนอยากแก้ตัว

Barry : ฉันชื่อ แบร์รี่ อัลเลน เป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจแผนกวิทยาศาสตร์ ของเมืองเซ็นทรัล

Hal : โอเค นายเป็นตำรวจ… แต่นายทำยังไงถึงผ่านสิ่งก่อสร้างของฉันออกมาได้แบบนั้นล่ะ?

Barry : ว้าว นี่นายกำลังลอยอยู่จริงๆเหรอเนี่ย?

Hal : อย่าเปลี่ยนเรื่อง ตอบมานายทำได้ยังไง?

Barry : รู้อะไรมั้ย ว่าฉันได้ยินข่าวลือต่างๆมาเยอะมาก และได้อ่านข่าวสารต่างๆอีกมากมาย และฉันก็ยังแทบไม่เชื่อว่านายจะมีตัวตนอยู่จริง

Hal : เดี๋ยวนะ… นายเคยได้ยินเรื่องของฉันด้วยเหรอ?

Barry : แหงสิ ใครจะไม่เคยได้ยินชื่อ “ซุปเปอร์แมน” ล่ะ?

Hal : วอนโดนตีนซะแล้ว นี่แกเห็นฉันมีผ้าคลุมสีแดง และตัวอักษรตัว ‘S’ ตัวใหญ่ๆบนอกหรือไง? ฉันคือ กรีน แลนเทิร์น ว้อย!

Barry : จริงอ่ะ? …ตั้งเองเหรอชื่อนี้ (ตะเกียงเขียว) ?

Hal : ให้ตายสิ นี่แกจะมาหาเรื่องฉันหรือไงกัน?

Barry : ฉันมาเพราะเหตุผลเดียวกับนาย! เพื่อจับเจ้าคนทีลักพาตัวเด็กไปไง และฉันคิดว่านายคงจะคิดออกมาเหมือนฉันว่ามันจะเกิดเรื่องขึ้นที่นี่

Hal : ก็ใช่ แต่นายมาไกลจากเมืองเซ็นทรัลมากเลยนะ… และอีกอย่างนายก็ไม่ใช่นักสืบด้วย

และในขณะที่ทั้งคู่กำลังทะเลาะกัน ในบ้านของเด็กก็มีแสงสว่างวาปออกมา Hal จึงแยกตัวออกไปดูทันที Barry จึงไม่พลาดที่จะใส่ชุดและวิ่งตามเข้าไป แต่เมื่อเข้ามากลับพบกับแค่แสงสว่างลอยอยู่กลางห้อง และเมื่อไม่มีอะไรที่แน่ชัด เขาก็ได้กระโจนเข้าไปในนั้น

“นี่มันบ้าอะไรกัน”

“ขออย่าให้นี่มันเป็นเรื่องผิดพลาด…”

และเขาก็มายังอีกมิตินึง พร้อมกับเห็น Hal กำลังอัดพวกต่างดาวโดยมีเด็กๆอยู่ข้างหลัง

Hal : พวกที่เหลืออยู่ไหน บอกมาไม่งั้นฉันจะอัดพวกแกให้เละเป็นโจ๊ก

Barry : นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย

Hal : รู้ไว้แค่ที่นี่ไม่ใช่โลกก็พอ…

Hal : เดี๋ยวก่อนนะ…นั่นนายเหรอ แบร์รี่ อัลเลน?

Barry : เอ่อ ไม่อ่ะ ฉัน แฟลช

Hal : จะบ้าเหรอ ฉันจำเสียงนายได้ เพราะฉันเพิ่งจะคุยกับนายมาเมื่อกี๊เลยนะ

Barry : ไม่ล่ะ นายทักคนผิดแล้ว

Hal : เอาไงก็เอา และถ้าให้คิดตอนนี้นายคงจะอายอยู่ล่ะสิ อืมมม แล้วนายก็มีพลังเหมือนกันสินะ ถึงได้หลุดออกมาจากสิ่งก่อสร้างของฉันได้

Barry : ไม่ขอพูดถึงแล้วกัน

Hal : เอาล่ะ เด็กๆพวกเธอปลอดภัยแล้ว และแบร์รี่…หรือแฟลชนะ…หรืออะไรก็เอาเถอะ ลองไปตรวจสอบเครื่องเคลื่อนย้ายดูหน่อย

Hal : พวกเราจะพาเด็กๆพวกนี้กลับบ้านกันแล้ว… เฮ้… นี่นายได้ยินฉันมั้ย?

Barry : โทษที…ก็แค่ เอเลี่ยน… แถมยังออกมานอกโลกอีก…

Barry : แล้วนี่นายไม่ช็อกหน่อยเหรอ ที่มันมีคนที่เหมือนกับนายอยู่อีกน่ะ? คนอื่นๆที่มีพลังและหลบซ่อนตัว แถมยังใส่ชุดคอสตูมแบบเดียวกับ…

Hal : หยุดเลย ของฉันไม่ใช่ชุดคอสตูม แต่มันเป็นชุดทำงาน…

Hal : และมันยังมีอีกเป็นร้อยเป็นพันนอกจักรวาลนั่นที่เหมือนกับฉัน

Barry : งั้นก็ขอโทษด้วย…เพราะนี่มัน ค่อนข้างจะใหม่สำหรับฉัน

Hal : งั้นเชื่อฉันสิ …ว่ามันก็แค่รู้สึกประหลาดมากขึ้นก็แค่นั้นแหละ

Barry : เจ้าระบบปฏิบัติการนี่มันใช้งานง่ายจริงๆ ที่ฉันต้องทำก็แค่สั่งการให้มันทำงานตรงนี้…

Hal : ฟังดูดีนี่ งั้นนายพาพวกเด็กๆกลับไป

Hal : ส่วนฉันจะไปหาเด็กๆที่เหลือต่อ

Barry : เอาล่ะใครพร้อมจะกลับบ้านแล้วบ้าง? ฉันนี่แหละคนนึง… เพราะที่นี่มันทำให้ฉันรู้สึกแย่จริงๆ

และหลายนาทีต่อมา Barry ก็กลับมาอีกครั้ง

“นี่มันบ้าจริงๆ ฉันอยู่นอกโลกจริงๆด้วย เอาเถอะอย่างน้อยๆ ฉันก็พาเด็กๆพวกนั้นกลับไปยังเตียงของพวกเขาอย่างปลอดภัย แล้วค่อยกลับมาช่วยตามหาคนอื่นๆต่อ”

“และโชคดีจริงๆ ที่เจ้า กรีน แลนเทิร์น คนนี้นั้นตามหาตัวได้ง่ายมาก”

Barry : กรีนแลนเทิร์น?

Hal : เตียงพวกนี้มันมีขนาดเท่าตัวเด็กๆเลย ที่นี่มันอะไรกันแน่?

Barry : มันดูเหมือนค่ายทหาร?

Hal : พวกเราต้องหาตัวพวกเขาให้เร็วที่สุดนะ แบร์รี่

Barry : อย่าเรียกฉันแบบนั้นน่า ฉันชื่อ แฟลช

Hal : แน่นอน แบร์รี่

Barry : ขอร้องล่ะ หยุดซะที พวกเราใส่หน้ากากเพราะมีเหตุผลไม่ใช่เหรอ

Hal : หยุดทำเหมือนมันเป็นเรื่องใหญ่ซะทีเถอะน่า

Hal : ฟังนะ ฉันมีชื่อจริงว่า…

Barry : หยุดเลย! นายกำลังทำอะไร? นายไม่เห็นจำเป็นต้องบอกความลับของนายให้ฉัน…

Hal : ฮาล จอร์แดน… เท่านี้เราก็เสมอกันแล้วนะ แบร์รี่ อัลเลน

Barry : นี่มันไม่มีเหตุผล…

และทั้งคู่ก็ได้ยินเสียงร้องของเด็กดังขึ้น Barry จึงรีบวิ่งออกไปในทิศทางเสียงทันที

และเมื่อ Barry มาถึงก็พบกับมนุษย์ต่างดาวกำลังฝึกหัดเหล่าเด็กให้เป็นนักรบ และบอกว่าที่นี่จะเป็นบ้านใหม่ของพวกเขา

Barry : ไสหัวไปพ้นๆจากเด็กพวกนั้น!

Green.Soldier : พวกมันไม่ใช่เด็ก… พวกมันคือนักรบฝึกหัดของตระกูล เวรัส

Barry : ข้ามศพฉันไปก่อนแล้วกัน

Green.Solider : ข้ารับคำท้า

แล้ว Barry ก็วิ่งรอบๆตัวมันเพื่อเอาอากาศออกไป

“ความรู้สึกแปลกๆมันเริ่มแย่ลงกว่าเดิม… เหมือนกับว่ามันจะทำให้ฉันช้าลง”

และเขาก็ช้าลงจริงๆ จนเจ้าทหารตัวเขียวนี่สามารถใช้ดาบสกัดขาเขาได้

Green.Soldier : จากท่าทีอวดเก่งของแก ข้าคิดว่ามันน่าจะเป็นการต่อสู้ที่ท้าทายกว่านี้เสียอีก

Hal : อยากได้ความท้าทาย? เอาสิ ลอง 2 ต่อ 1 ดูมั้ย?

และด้วยความร่วมมือของทั้งคู่ ทหารตัวเขียวก็แพ้ในที่สุด

Hal : รู้อะไรมั้ย สำหรับคนที่วิ่งเร็วๆแบบนาย ดูแล้วจะหายใจหนักหน่อยนะ

Barry : มันไม่ได้เป็นที่ฉัน …มันเป็นเพราะที่นี่ มันทำอะไรบางอย่างกับพลังของฉัน…

Barry : บ้าจริง มันยังมีเด็กหายไปอีก 3 คน

Hal : นี่นายนับพวกเขาเสร็จแล้วเหรอ?

Barry : ก็นะ ฉันทำได้มากกว่าแค่วิ่งให้เร็ว มันมีเด็กหายตัวไป 61 คน และฉันรู้ชื่อพวกเขาทุกคน และสถานที่ที่พวกเขาถูกพาตัวไปด้วย

Barry : อย่ากังวลไปเลยเจ้าหนู ทุกๆอย่างจะโอเค พวกเราจะพาพวกเธอกลับบ้านนะ

Hal : แล้วพวกเธอ มีใครรู้บ้างมั้ยว่าที่เหลืออยู่ที่ไหน?

Children : ที่ลานประลองครับ

Barry : นั่นฟังดูแย่สุดๆ พวกเราต้องหาเด็กพวกนั้นให้พบโดยเร็ว และพาพวกเขาไปยังสถานที่ที่ปลอดภัย

Hal : งั้นฉันจะทำในส่วนเร็วเอง ส่วนนายน่ะจัดการเรื่องความปลอดภัยแล้วกัน

ในห้องโถงใหญ่ผู้นำของกลุ่มนี้ Verus ได้ติดต่อกับ Priscus และ Pricus ก็บอกว่ามันเตือนเธอแล้วว่าอย่าเอาพวกมนุษย์มา พวกนั้นมันอ่อนแอ แต่ Verus บอกว่าจะทำให้มันต้องคิดใหม่ และคราวนี้พวกเธอจะชนะ แต่ Pricus ก็บอกว่ามันไม่มีอะไรให้กังวลหรอก พวก Pricus ไม่มีทางแพ้แน่นอน และทาง Hal ก็มาถึงลานประลองที่กำลังฝึกซ้อมกันอยู่

Hal : เฮ้!!

Hal : เด็กๆอยู่ที่ไหน?!

Hal : และถ้าพวกแกแตะต้องพวกเขาแม้แต่ปลายเล็บแล้วละก็…เรื่องนี้จบไม่สวยแน่ๆ

แต่พวกนั้นเหมือนจะไม่เข้าใจที่เขาพูดและกระโจนเข้าใส่ทันที

Hal : อ้อ นี่พวกนายอยากคุยด้วยหมัดใช่มั้ย?

แต่เมื่อเขาตีเข้าใส่พวกนั้นก็พบว่ามันมีเสียงแปลกๆร้องออกมา

Hal : เสียงนั่นมันบ้าอะไรกัน? มันเหมือนเสียง… เด็ก? แหวนระบุตำแหน่งของเด็กๆที่หายไป

Ring : ระบุตำแหน่งของเด็กๆ

Hal : นั่น… พวกเด็กๆอยู่ในร่างของเจ้าสัตว์ประหลาดพวกนี้?!

ทางด้าน Verus ก็พบเห็นการมาของ Hal แล้ว

V.Soldier : นั่นมัน กรีนแลนเทิร์นที่เป็นเผ่าพันธุ์มนุษย์?

Verus : ท่าทางพวกการ์เดี้ยนจะลดมาตรฐานของพวกเขาลงแล้วกระมัง

V.Soldier : พวกเราควรจะเข้าไปขวางไว้หรือไม่?

Verus : ยังก่อน ขอข้าดูหน่อยว่าเจ้ามนุษย์คนนั้นแข็งแกร่งแค่ไหน

Hal : โอเค นี่มันไม่ค่อยจะดีสักเท่าไรแล้วแฮะ ไอ้เจ้าสัตว์ประหลาดพวกนั้นมันพยายามจะฉีกฉันเป็นชิ้นๆอยู่แล้ว

Hal : …และพลังของของแหวนก็กำลังจะหมดเพราะฉันลืมเติมมันมา แถมตะเกียงพลังงานก็ยังอยู่ที่โลกอีก

และ Hal ก็พลาดท่า

Hal : มองในแง่ดีก็คือ พวกเด็กๆ ยังมีชีวิตอยู่

และ Barry ก็กลับมาจากไปส่งเด็กๆอีกกลุ่ม

Barry : พวกเขาอยู่ไหนกัน

Hal : ระวังด้วย พวกเด็กๆติดอยู่ในตัวเจ้าพวกนี้

Barry : ใครบางคนต้องชดใช้สำหรับเรื่องนี้

Hal : และพลังของฉันก็กำลังจะหมดก๊อกแล้ว

Hal : พวกเราต้องรีบเอาตัวเด็กๆออกจากตัวของหุ่นสัตว์ประหลาดพวกนี้

Barry : เป็นความคิดที่ดี

และด้วยพลังการสั่นไหวโมเลกุล ทำให้ Barry สามารถพาตัวเด็กในร่างสัตว์ประหลาดออกมาได้ อย่างปลอดภัย

Hal : เยี่ยมเลย จัดการกับเจ้า 2 ตัวนี้ด้วย

Barry : แฮ่ก แฮ่ก …ขอเวลาพักซักแป๊บนะ

Hal : พวกเราไม่มีเวลามากขนาดนั้นนะ …และถ้าแหวนของฉันหมดพลังเมื่อไหร่ …พวกเรางานเข้าของจริงแน่ๆ

Verus : ฉันเห็นมากพอแล้ว จบการต่อสู้ครั้งนี้ซะ

แล้ว Verus ก็ปล่อยเด็กๆออกมา

Verus : ยินดีต้อนรับสู่ อาร์กอน ชาวโลก…

Barry : พวกเธอสินะ ที่เป็นต้นเหตุของเรื่องนี้ พวกเธอคิดว่าตัวเองเป็นใคร ถึงจับตัวพวกเด็กๆไปขังไว้ในร่างของสัตว์ประหลาดพวกนั้น?

Verus : ฉันคือ วีรัส เจ้าของกลุ่มสมาชิกสำหรับลงประลองพวกนั้น

Barry : เจ้าของ?! พวกนั้นเป็นแค่เด็กๆนะ

Hal : เย็นไว้ แฟลช… ฉันเป็นตำรวจอวกาศ เดี๋ยวฉันรับหน้าต่อเอง พาตัวเด็กๆออกไปจากที่นี่ก่อน

Hal : เอาล่ะฟังนะ …ผมเป็นสมาชิกของ กรีน แลนเทิร์น คอร์ป …และเด็กพวกนั้นก็มาจากเขตของผม …เขตอวกาศที่ 2814

และในตอนนั้น Barry ไม่ได้อยู่ฟังด้วย

“และตอนนั้นน่ะเหรอที่นายตกลงกับพวกนั้น เพื่อให้ปล่อยพวกเราไป…”

ปัจจุบัน

Barry : แล้วมันใช่ข้อตกลงแบบที่ฉันคิดมั้ย?

Hal : หืมมม นายคิดว่าฉันจะให้พวกเราเป็นอาสาสมัครเพื่อเอาชนะการแข่งในอาเรียน่า เวิร์ล ให้กับตระกูล วีรัสเหรอ?

Barry : ใช่เลยล่ะ

จากนั้นทั้งคู่ก็สวมชุด

Hal : ก็ตามนั้นแหละ

Barry : แล้วไหงนายไม่เคยบอกฉันเลยเล่า?!

Hal : ฟังก่อนสิ ตอนนั้นพวกเรากำลังจะหมดพลังทั้งคู่ ฉันก็แค่ทำในสิ่งที่สมควรจะทำ คือการพาพวกเราออกจากที่นั่น แล้วมันก็นานมากจนฉันคิดว่าจะไม่มาทวงแล้วนะเนี่ย

Verus : งั้นข้าต้องบอกว่า ชาวโลกเอ๋ย เจ้าคิดผิดแล้ว

Verus : ยาม จงพาทั้งคู่ลงไปยังลานประลองร่วมกับคนอื่นๆ

และที่ฐานลอยฟ้าอยู่ของเหล่าผู้แข่งขัน

Hal ได้อธิบายให้ Barry ฟัง ว่าพวกเขาต้องทำยังไงบ้าง และกติกาก็ง่ายๆ แค่เอาชนะๆทุกคน และคนที่เหลือรอดคนสุดท้ายก็สู้กับ แชมเปี้ยน…จนกว่าจะตายไปข้างนึง และเมื่อฟังแล้ว Barry ก็ยังคิดมากที่อยู่คิดเองเออเองโดยไม่ได้ถามความสมัครใจของเขาเลย

Hal : นี่พวกเราต้องมาทะเลาะกันตอนนี้จริงๆเหรอ?

Barry : แล้วงั้นจะเมื่อไหร่ล่ะ? หลังจากเดธแมทของเราหรือไง? มันจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อพวกนั้นรู้ว่าพวกเราไม่ใช่นักฆ่าเลือดเย็นน่ะ?

Hal : พวกเราจะจัดการกับมัน โอเคมั้ย! ฉันก็แค่ทำในสิ่งที่ทำได้ และฉันก็ไม่คิดที่จะขอโทษอะไรด้วย

Barry : ฉันรู้ ว่านายไม่เคยคิดถึงมันเลยถูกมั้ย? นายไม่เคยคิดมันให้ก่อนที่จะทำอะไรลงไปเลย

Hal : ก็คิดมากไปมันก็เสียเวลาเปล่า ฉันเน้นเรื่องลงมือทำน่ะ

Barry : จะบ้าตาย นี่ ฮาล นายเคยคิดอะไรจริงจังกับเขาบ้างมั้ยเนี่ย

Hal : พอแล้ว ฟังนะ นายไม่เข้าใจหรอกว่ามันต้องใช้พลังความมุ่งมั่นแค่ไหนที่จะเป็นแลนเทิร์น! สิ่งที่ฉันทำให้แหวนสร้างขึ้นมานั้นมันต้องการสมาธิและความมุ่งมั่นเป็นอย่างมาก ชนิดที่นายไม่มีวันคิดถึงมันเลยล่ะ แบร์รี่

และในระหว่างที่ทะเลาะกัน ตัวยานก็ลงมาถึงสนามพอดี ทั้งคู่จึงต้องหยุดไว้ก่อน เพราะเหล่าศัตรูที่รายล้อมล้วนหันมามองหน้าพวกเขาประดุจเหยื่อรายแรกที่น่าเล่นก่อน

Barry : นายพร้อมที่จะใช้สมาธิและความมุ่งมั่นนั่นของนายแล้วใช่มั้ย?

Hal :ฉันพร้อมเสมอนั่นแหละ แล้วนายล่ะ?

Barry : แน่นอน

และการแข่งขันแบบ Battle Royal ก็เริ่มขึ้น

แต่หลังๆดูจะเป็น Green Lantern & The Flash Fight! มากกว่า และในที่สุดพวกเขาก็สามารถจัดการพวกนั้นได้จนหมด

Hal : โอเคมั้ย?

Barry : ก็ไม่เลว

Barry : แล้วพลังของนายล่ะ?

Hal : เต็มถัง เชื่อฉันเถอะ ว่าฉันน่ะเรียนรู้เรื่องการลืมตะเกียงพลังงานทิ้งไว้บนโลกแล้ว

แต่แล้วทั้งคู่กลับโดนโห่ใส่ เพราะทั้งคู่ไม่ยอมสู้กันต่อ

Revus : ทำไมพวกเจ้าถึงหยุดมือ? พวกเจ้าต้องสู้กันต่อไปจนกว่าจะมีเพียงคนเดียวที่ยืนหยัดอยู่ ก่อนที่พวกเจ้าจะไปพบกับแชมเปี้ยนจากตระกูลพริสคัส

Barry : ไม่ ฉันขอพอแค่นี้แหละ… พวกเราอาจจะบอกว่าจะให้ความร่วมมือ… แต่มันก็จบแล้ว

Hal : ไม่เป็นไร แบร์รี่ ฉันจัดการต่อเอง… วีรัส แฟลชจะขอหยุดแค่นี้ … ฉันจะจัดการเจ้าแชมเปี้ยนนั่นเอง

Verus : ไม่ได้ ตามกฎแล้ว ผู้ท้าชิงต้องเอาชนะคู่ต่อสู้ของตัวเองทุกคนก่อนที่จะเผชิญหน้ากับแชมเปี้ยน

Verus : ต้องให้พวกเจ้าคนใดคนหนึ่งพ่ายแพ้เท่านั้น

Hal : พวกเราทำแบบนั้นไม่ได้

Priscus : บางทีเจ้าอาจจะทำไม่ได้ แต่ถ้าเจ้าไม่มีทางเลือกล่ะ?!

Priscus ได้กดปุ่มบางอย่างลงไป และมีบางอย่างถูกยิงออกมาจากขอบสนามและเข้าไปมัดตัว Hal ไว้

Hal : ฉันดิ้นไม่หลุด…

“ไม่สามารถระบุชนิดของวัตถุ และพลังงานที่ใช้ได้”

Barry : ฮาล!! ทำใจดีๆไว้ ฉันได้ตัวนายแล้ว

แต่เมื่อ Barry เข้าไปแตะเขาก็โดนมันช๊อตไปด้วย

Barry : ฉันเอาตัวนายออกมาไม่ได้

Verus : พริสคัส เจ้าไม่มีสิทธิมายุ่งกับทีมของข้า

Priscus : เจ้าก็รู้ว่ามันมีผู้ที่ต้องการรับชมศึกการต่อสู้ตัวต่อตัวกับแชมเปี้ยน และตอนนี้พวกเราก็จัดให้พวกนั้นแล้วไงล่ะ ยาม ส่งตัว มาริอุส!

Hal : ฉันเริ่มคิดว่า… ไม่น่าเห็นด้วยกับอะไรแบบนี้เลย…

Barry : ไม่ นายก็แค่ทำในสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเด็กพวกนั้น

Barry : ไม่ต้องห่วงฮาล ฉันจะช่วยนายเอง

Hal : ระวังตัวไว้ด้วย พลังของนายมันอ่อนลง

และ Marius ก็มาถึงแล้ว

Barry ได้หยิบเอาอาวุธที่เขาพอจะหาได้เข้าไปสู้กับมัน แต่อาวุธต่างๆกลับฟันแทงมันไม่เข้า แถมยังถูกทำลายลงไปอีก Barry จึงเหลือเพียงแค่หลบไปมาให้นานที่สุด เพื่อหวังว่ามันจะเหนื่อยไปเอง แต่เขาก็พลาดท่าโดนอัดเต็มๆ

Barry : ไม่เหลือพลัง…แค่กๆ… มากเท่าไรแล้ว ต้องหาทำอะไรให้เร็วที่สุด…แค่กๆ… ไม่งั้นงานนี้ได้ตายคู่แน่

Barry : คิดเข้าสิ แบร์รี่ คิดเข้า…

Hal : นาย…มันคิดมาก…เกินไปแล้ว…

แล้ว Hal ก็ยื่นแหวนให้กับเขา

Barry : ฮาล?

Ring : แบร์รี่ อัลเลน แห่งโลก…

Ring : เจ้ามีความสามารถในการหลีกหนีจากความกลัว…

Barry : ฮาล… ฉันคิดว่าแหวนจะไม่ยอมให้คนอื่นใช้มันซะอีกนะ

Hal : แหวนของฉัน… กฎของฉัน… เหมือนกับสปีด ฟอร์ซ ของนายไง

Barry : แต่ฉันไม่รู้วิธีการใช้มัน

Hal : ด้นสดเลย… เหมือนการเล่นดนตรีแจ๊สไง

และ Barry ก็เข้าสู่ห้วงความคิด

“สปีด ฟอร์ซ นั้นเป็นต้นกำเนิดพลังที่น่าเหลือเชื่อ มันทำให้ฉันสามารถทำในสิ่งต่างๆได้มากกว่าแค่การวิ่งให้รวดเร็วเท่านั้น”

“ในตอนนี้ฉันต้องการจะรู้วิธีการใช้เจ้าแหวนวงนี้ ก่อนที่มาริอุสจะมาถึงตัวฉัน”

“และด้วยการแยกช่องทางพลังสปีด ฟอร์ซในหัวของฉัน มันทำให้ฉันสามารถสามารถคิดสิ่งต่างๆได้อย่างรวดเร็ว และคำนวณความเป็นไปได้ต่างๆที่ไร้ขีดจำกัด”

“ฉันฝากชีวิตไว้กับแหวนวงนี้ ให้มันนำพาฉันไปสู่ทางเลือกที่ถูกต้อง และทำให้ฉันเห็นความหมายของการเป็นแลนเทิร์น!”

Ring : ตรวจพบจุดอ่อน…

และด้วยความคิดของ Barry ในที่สุดแหวนก็สร้างอาวุธขึ้นมาให้แก่เขา อาวุธที่เหมาะจะเล่นงานจุดอ่อนของ Marius

“โอเค ฉันเข้าใจ…ยังก่อน…ยังก่อน”

“ช่วยฉันด้วยล่ะเจ้าแหวน… ฉันอาจจะประคับประคองมันไว้แค่วินาทีเดียวด้วยซ้ำ…ดังนั้นขอให้ได้ผลเถอะ”

“โอ้พระเจ้า”

The Flash : ฮว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก!

แล้ว The Flash ก็วิ่งลอดใต้หว่างขาของมัน และยิงเข้าใส่…เต็มๆ!!

และดอกนั้นก็ทำให้ Marius นิ่งไม่ไหวติง นำพาเสียงเชียร์มาให้เขามากมาย และแหวนก็กลับสู่เจ้าของเดิม

Hal : แบร์รี่ นี่นายยิงเข้าใส่จุดยุทธศาสตร์ของมันเหรอเนี่ย?

Barry : ก็แหวนบอกว่านั่นเป็นจุดอ่อนของมันหนิ

Hal : เยี่ยมเลย

และผ่านไปสักพัก

เหล่า Green Lantern Corps ก็มาจับตัวพวก Verus และ Priscus ไป

Barry : ว้าว…นี่พวก กรีนแลนเทิร์น คอร์ป ไม่มากันเยอะไปหน่อยเหรอ?

Hal : ไม่ว่านายจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม ฉันก็จับตาดูที่นี่ไว้ตลอดนะ

Hal : และเพราะพวกนั้นเลิกที่จะลักพาตัวเด็กแล้ว ฉันเลยต้องรอจนกว่าพวกนั้นจะแหกกฎของจักรวาลอีกครั้ง ฉันจะได้จัดการปิดบัญชีได้ซะที และการบังคับให้พวกเราเข้าร่วมการประลองก็คือการแหกที่ฉันต้องการพอดีเลย

Barry : เพราะอย่างนี้เลยยกมากันเป็นโขยงเลยเหรอ

Hal : แล้วคิดดูสิ ตอนนี้ฉันเป็นหัวหน้าของพวกนั้นแล้วอีกต่างหาก

Barry : นั่นแหละน่ากลัวที่สุด

Hal : ฟังนะ แบร์รี่ ฉันน่าจะบอกนายก่อนเรื่องข้อตกลงนั่น ต้องขอโทษจริงๆสำหรับเรื่องนั้น

Barry : ไม่หรอก ฉันก็ไม่น่าว่านายแบบนั้นเลย เพราะนายเองก็มีสิ่งที่ต้องรับผิดชอบอยู่มากมายในฐานะของแลนเทิร์น

Hal : แล้วเป็นไง การใช้แหวนมันไม่ได้ง่ายเหมือนที่คิดใช่มั้ยล่ะ?

Barry : อันนั้นขอเถอะ… ไม่เอาอีกแล้ว ในหัวฉันเหมือนไปลุยกับกร็อดด์ มา 12 รอบได้

Barry : แต่ก็โชคดีที่ฉันสามารถใช้สปีด มายด์ เพื่อเรียนรู้การใช้งานและควบคุมมันในช่วงเวลาหนึ่ง

Hal : ก็นานพอล่ะนะ

Hal : และฉันก็อยากจะบอกนายว่าที่จริงแล้วฉันก็ฟังคนอื่นอยู่นะ ซึ่งจริงๆฉันก็ไม่อยากจะยอมรับสักเท่าไร แต่ก่อนที่ฉันจะทำอะไร… ฉันคิดเสมอว่าถ้าเป็น แบร์รี่ เพื่อนของฉัน เขาจะทำยังไง

Barry : …แล้วนายก็จะทำในแบบตรงกันข้ามเลยสิท่า

Hal : แหม่ แต่ฉันก็ยังคิดถึงมันนะ

Barry : อย่างน้อยๆฉันก็คิดว่าพวกเราผลักดันกันและกันให้ดีขึ้นไปด้วยกันล่ะนะ

Hal : บางอาจจะเป็นแบบนั้นก็ได้นะ คู่หู

Hal : เฮ้ แล้วก่อนที่ฉันจะพานายกลับบ้าน อยากไปหาอะไรดื่มด้วยกันหน่อยมั้ย? ฉันรู้จักบาร์แจ่มๆที่เขตอวกาศ 1913 ด้วยนะ

Barry : นายคงไม่ทำให้เรื่องมันใหญ่โตกว่านี้ได้อีกแล้วใช่มั้ยล่ะ?

Hal : ท่าทางฉันต้องตอบว่า “ใช่” ซะแล้วสิ

จบบท

คุยกันท้ายเล่ม 

เล่มนี้สนุกสุดๆจริงๆสำหรับ มันเต็มอิ่มทั้งการยิงมุก ฉากต่อสู้ และการกัดกันของ 2 คนนี้ ซึ่งทำให้เรารู้ว่าทั้งคู่สนิทกันแค่ไหน ถึงจะมีจุดแปลกๆอยู่บ้าง แต่สำหรับผมเล่มนี้ 5/5 ครับ โดยเฉพาะงานภาพ นี่ดีกว่าเล่มหลักของทั้งคู่เลยจริงๆ แต่สำหรับ The Flash ผมว่าก็โอเคนะพอๆกัน

<——————————————————–>

เผยแพร่ครั้งแรกที่ : Bank-Comics For Fun

และอ่านเนื้อเรื่องเพิ่มเติมพร้อมแง่คิดดีๆได้ในหน้าถัดไปนะครับ