DC Comic: Rise of The Third Army : Green Lantern : New Guardians 14 : Fear Factor
เรื่อง : Tony Bedard
ภาพ : Andrei Bressan, Amilcar Pinna
วางจำหน่าย: 21 พฤศจิกายน 2012
สำนักพิมพ์ : DC Comics

เตรียมพบกับ Yellow Lantern คนใหม่…Kyle Reyner!!

.
.
.
เปิดฉากมาที่เขตอวกาศ 538

Green Lantern Kyle Reyner กำลังเรียนรู้การใช้พลังของแสงสีครามในการเคลื่อนย้ายข้ามมิติ

ซึ่งผู้ที่ฝึกสอนเขาก็คือ Indigo-1 ผู้นำของ Indigo Tribe

Indigo-1 : ทำได้ดีมาก แลนเทิร์นเรย์เนอร์ เพียงลองครั้งแรกท่านก็สามารถทำการเทเลพอร์ตได้สำเร็จแล้ว

Kyle : ขอบคุณนะอินดิโก-1 เชื่อเถอะ เมื่อตอนที่ผมเรียนวิธีใช้พลังความโกรธน่ะผมลำบากกว่านี้เยอะเลยล่ะ

Kyle : ซึ่งมันทำให้ผมเกิดสงสัยขึ้นมาว่าพวกอินดิโกแลนเทิร์นอย่างคุณสามารถพลังของแสงสีอื่นๆได้อย่างง่ายดายได้ยังไงกัน แบบว่า “ความเมตตา” นั้นมันค่อนข้างจะเป็นธรรมชาติสำหรับผม แต่พวกความรู้สึกด้านลบทั้งหลายนี่มัน…?

Indigo-1 : ท่านกำลังเข้าใจผิด เพราะท่านเข้าใจว่าความเมตตานั้นเป็น “ความรู้สึกด้านบวก” จริงๆแล้วอินดิโกไทร์ปที่แท้จริงนั้นจะยอมรับทั้งความรู้สึกด้านบวกและลบ

Indigo-1 : คนผู้หนึ่งไม่อาจมีแต่ความดีโดยปราศจากความชั่วได้ เหมือนกับที่ท่านไม่อาจมีความเกลียดชังได้โดยปราศจากความรัก ทุกสิ่งนั้นเป็นส่วนหนึ่งของวัฐจักรเดียวกัน

Indigo-1 : การที่ท่านใช้พลังแห่งความโกรธได้เปลี่ยนแปลงตัวท่านไปแล้วนะแลนเทิร์นเรย์เนอร์

Indigo-1 : และท่านก็จำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงมากไปกว่านี้อีกเพื่อควบคุมพลังแห่งความกลัว, ความรัก และความโลภ ดังนั้นข้าจึงอยากถามท่านว่า : ทำไมท่านจึงต้องมาทำภารกิจนี้ด้วย? ท่านต้องการผลลัพธ์อะไรจากการนี้กันแน่?

Kyle : “ผลลัพธ์” นั้นมันก็ยังเป็นที่สงสัยอยู่ แต่ถ้า “ทำไม” ล่ะก็…?

Kyle : ผมทำเพื่อกานเธท ผมติดหนี้บุญคุณเขามากเกินกว่าจะบรรยายถูก

Kyle : พวกการ์เดี้ยนคนอื่นๆได้พรากอารมณ์ความรู้สึกของเขาไป…ทำให้เขากลายเป็นพวกเย็นชาและไร้จิตใจเหมือนกับพวกนั้น

Kyle : ผมไม่อาจปล่อยเขาไว้แบบนั้นได้

Indigo-1 : นั่นคือเหตุผลที่สตาร์แซฟไฟร์ผู้นั่นผลักดันให้ท่านทำภารกิจนี้ให้สำเร็จงั้นหรือ? เพื่อช่วยเหลือการ์เดี้ยนผู้นั้น? หรือนางใช้ท่านเพื่อประโยชน์ของนางเองกันแน่?

Kyle : นั่นมันก็ออกจะแรงไปหน่อยนะ ก็จริงอยู่ที่หล่อนต้องการผมเพื่อช่วยคนรักของเธอ แต่ผมเองก็ต้องการจะช่วยเขาด้วยเช่นกัน คุณรู้จักฮาล จอร์แดนใช่ไหม?

Indigo-1 : เผ่าของเรารู้จักกรีนแลนเทิร์นชาวโลกที่ยิ่งใหญ่ที่สุดผู้นั้นดี

Kyle : ตอนนี้เขาหายสาบสูญไป และเราก็คิดว่าพวกการ์เดี้ยนเป็นต้นเหตุด้วย เพราะงั้นผมจึงอาจสามารถช่วยทั้งเขาและกานเธทไปพร้อมๆกันได้

Indigo-1 : แล้วตอนนี้สตาร์แซฟไฟร์ผู้นั้นอยู่ที่ไหนกัน?

Kyle : แครอลไปพบกับพวกชาวซามารอนที่เป็นหัวหน้าของเธอน่ะ

Indigo-1 : ข้าคงต้องขอเตือนท่านว่าอย่าได้เชื่อใจ “แลนเทิร์นแห่งความรัก” มากเกินไปนัก

Kyle : อะไรนะ?

Indigo-1 : ความรักนั้นเป็นอารมณ์ที่ยากจะคาดเดาและอันตรายที่สุดในบรรดาอารมณ์ความรู้สึกทั้งหมด

Kyle : ก็อาจใช่ แต่แครอลไม่ได้เป็นแบบนั้นน่า โอเคไหม?

Indigo-1 : ไม่ว่าใครก็ไม่แตกต่างกันหรอกนะ

Kyle : หมายความว่าที่นี้ผมก็ควรจะกลัวความรักด้วยงั้นหรือ?

Indigo-1 : บางครั้งความกลัวก็เป็นสิ่งที่มีประโยชน์

Kyle : เอาเหอะ ผมคือกรีนแลนเทิร์น การสยบความกลัวคือสิ่งที่พวกเราทำอยู่แล้วล่ะ

ตัดมาที่ดาวเคราะห์ Zamaron ดาวหลักของ Star Sapphires Corps

Carol Ferris มาถึงแต่กลับไม่พบ Star Sapphire เลยสักคน จึงลองไปดูที่ราชวังราชินี เพื่อไปพบพวกชาว Zamaron ที่เป็นผู้นำของ Star Sapphires Corps

Carol : เอ่อ สวัสดีมีใครอยู่ไหม…?

Carol : โอเค…หวังว่าจะมีใครอยู่บ้างล่ะนะ…

แล้วเมื่อเธอมาถึงท้องพระโรงเธอก็พบกับพวกชาว Zamaron จนได้

Carol : อยู่กันที่นี่เอง

Queen : แซฟไฟร์ 2814 นั่นคือมารยาทที่เจ้าแสดงต่อราชินีของเจ้างั้นหรือ?

Carol : ขอโทษที แค่สงสัยว่าทุกคนเขาไปไหนกันหมดน่ะ

(เดิมที Carol เคยได้รับแต่งตั้งเป็นราชินีของ Star Sapphires โดยราชินีคนเก่า แต่เมื่อหลังจาก War of Green Lanterns เธอก็แทบจะทิ้งหน้าที่นั้นไปเลย พวก Zamarons จึงเลือกราชินีคนใหม่มาแทน)

Zamaronian : เราได้สั่งให้สตาร์แซฟไฟร์ทุกคนไปตรวจตราในเขตอวกาศของตนเอง…ซึ่งนั่นเป็นที่ๆเจ้าควรจะไปตรวจตราเช่นกัน

Carol : ด้วยความเคารพอย่างสูงนะ ฉันคงไม่แม้แต่จะสวมแหวนวงนี้ด้วยซ้ำถ้าฉันไม่ต้องการมันเพื่อช่วยเหลือฮาลน่ะ

Queen : เราได้รับรู้ถึงสิ่งที่เจ้าทำร่วมกับกรีนแลนเทิร์นขบถไคล์ เรย์เนอร์แล้ว ซึ่งเราเชื่อว่ามันจะทำให้เกิดปัญหาขึ้น

Zamaronian : เจ้ากำลังทำสิ่งที่อาจเป็นอันตรายต่อสิ่งอื่นๆที่เรากำลังดำเนินการอยู่นะ

Carol : ไม่ว่าพวกคุณจะคิดจะทำอะไรอยู่ มันก็ไม่มีทางสำคัญไปกว่าการกอบกู้ความรักที่สูญเสียไปหรอก! ซึ่งนั่นไม่ใช่วัตถุประสงค์หลักของสตาร์แซฟไฟร์หรอกหรือ?

Queen : นังหนูเอ๋ย ข้าคือราชินีแห่งซามารอน ข้านั้นอยู่มาตั้งแต่เผ่าพันธ์ของเจ้ายังเดินสี่ขากันอยู่เลย…

Queen : …และข้าก็ไม่ต้องการการสั่งสอนจากทหารของข้าเองด้วย!

ว่าแล้ว Queen ก็ใช้พลังดึงเอาแหวนของ Carol ออกจากนิ้วของเธอ ทำให้ชุด Star Sapphires ของเธอหายไป

Queen : แต่เจ้าก็พูดได้มีเหตุผลดี เพราะสิ่งที่เจ้ากำลังทำอยู่นั้นเป็นการทำในนามของความรัก…

Queen : …และด้วยเหตุนั้น ข้าจะอนุญาตให้เจ้ากลับไปทำมันต่อได้

แล้ว Queen ก็ส่งแหวนคืนให้กับ Carol

Queen : แต่ถ้าแลนเทิร์นเรย์เนอร์ไม่อาจควบคุมพลังที่เจ้าได้มอบให้กับเขาได้…หากเขาไม่อาจควบคุมตัวเองได้ล่ะก็…เจ้าก็ต้องรับผิดชอบในการทำลายสิ่งที่เจ้าเป็นคนสร้างขึ้น เจ้าเข้าใจที่ข้าพูดชัดเจนดีแล้วใช่ไหม?

Carol : ชัดเจนเลยล่ะ

Zamaronian : นางเป็นตัวก่อปัญหาให้กับเรา แล้วทำไมท่านถึงอนุญาตให้นางทำสิ่งที่ต้องการต่อไปล่ะเพคะ?

ทันใดนั้นก็มีเสียงอื่นพูดขึ้น

Guardian : ก็เพราะราชินีของเจ้าฉลาดพอที่จะปฏิบัติตามข้อตกลงเป็นพันธมิตรที่นางทำกับพวกเรายังไงล่ะ

Guardian : นางรู้ว่าพวกเราไม่อาจติดตามแลนเทิร์นเรย์เนอร์ได้ เพราะแหวนพลังของเขาถูกปนเปื้อนด้วยพลังอื่นๆจนเราไม่อาจสัมผัสถึงมันได้อีก

Guardian : แต่ราชินีของเจ้าก็เข้าใจเช่นกันว่าหากให้แซฟไฟร์เฟอร์ริสทำการฝึกฝนแลนเทิร์นเรย์เนอร์ต่อไป พวกเราก็จะสามารถหาเขาพบได้โดยการติดตามแหวนพลังของหล่อนไงล่ะ…

ตัดมาที่ดาวเคราะห์ Vorn ในเชตอวกาศที่ 674

Kyle มาตามหา Yellow Lantern Arkillo ที่ดาวบ้านเกิดของเขา

ซึ่งเมื่อ Kyle ถามพวกสาวกว่า Arkillo อยู่ที่ไหน พวกนั้นก็บอกว่า Arkillo กำลังเก็บตัวอยู่ในป่าลึก

ลึกเข้าไปเจ็ดไมล์ภายในป่า

Arkillo กำลังอยู่ในสภาพที่ไม่สู้ดีนัก…

Arkillo : …ฮึ่มมมมมม…. แหวน : บอกข้ามาซิว่าข้ามาอยู่ในสภาพ…น่าสมเพชเช่นนี้…ได้ยังไง?

[ข้อมูลไม่เพียงพอ]

Arkillo : “ไม่เพียงพอ” งั้นเรอะ นั่นมันเป็นสิ่งที่เจ้าทำให้ข้ากลายมาเป็นต่างหาก

Arkillo : เยลโลว์แลนเทิร์นคนสุดท้ายในจักรวาล…ที่ต้องมาทนใช้แหวนที่มีข้อบกพร่องเช่นนี้…

Arkillo : …ถูกทรยศและทอดทิ้งโดยคนผู้ซึ่งมอบพลังให้กับข้า…โดยคนที่ข้าเคยเคารพบูชา…!

ทันใดนั้นร่างของ Sinestro ที่ถูกสร้างจากแสงสีเขียว, แดง, ฟ้า และครามก็ปรากฎขึ้น และพูดจายั่วยุ Arkillo

ซึ่งนั่นก็ทำให้ Arkillo โกรธจัดและเข้าเล่นงาน “สิ่งก่อสร้าง” รูป Sinestro ทันที!!

แต่ตอนนั้นเอง Arkillo ก็หันไปเห็น Kyle และรู้ได้ทันทีว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นฝีมือของใคร!!

Arkillo : แก! ข้าจะฆ่าแกโทษฐานบังอาจมาเล่นลูกไม้กับข้าแบบนั้น!!

Kyle : โว่ว ช้าก่อนสิพี่เบิ้ม! ฉันพยายามจะช่วยนายเท่านั้นเอง!

Kyle : ฉันแค่อยากให้นายข้ามผ่านสิ่งที่นายกลัวที่สุดไงล่ะ!

Arkillo : กลัวเรื่องอะไร? อาร์คิลโลผู้นี้ไม่กลัวอะไรทั้งนั้น!

Kyle : ตลกน่ะสิ! นายน่ะกลัวจนเห็นกันชัดๆเลย นายกลัวว่าจะไม่สามารถขึ้นไปเทียบกับซิเนสโตรได้ และมันก็คือสิ่งที่ขัดขวางนายไงล่ะ!

Arkillo : แล้วแกคิดว่าข้าจะไม่เห็นถึงความกลัวของแกบ้างหรือไง?! เอาไปให้เต็มที่เลย!!

ว่าแล้ว Arkillo ก็ส่ง “สิ่งก่อสร้าง” รูป Ganthet จำนวนมากมายเข้าเล่นงาน Kyle!!

Kyle : หยุดนะอาร์คิลโล! นายไม่เห็นหรือว่าฉันได้ทำให้นายสามารถใช้งานแหวนไม่ได้ความของนายได้แล้วน่ะ?!

Arkillo : ใช่ และทีนี้ข้าก็จะใช้มันฝังแกซะไงล่ะ!

Kyle : แหวน หมอนี่มันเอาจริงนะ! ฉันควรจะทำยังไงถึงจะคุยกับมันรู้เรื่องได้?

[ทำไมท่านจึงต้องมาทำภารกิจนี้ด้วย?]
[ท่านต้องการผลลัพธ์อะไรจากการนี้กันแน่?]

Kyle : ฉันกำลังพยายามจะเอาชีวิตรอดอยู่นะ! ทำไมแกถึงพูดสิ่งที่อินดิโก-1 พูดให้ฉันฟังก่อนหน้านี้ล่ะ?

[จริงๆแล้วอินดิโกไทร์ปที่แท้จริงนั้นจะยอมรับทั้งความรู้สึกด้านบวกและลบ]
[บางครั้งความกลัวก็เป็นสิ่งที่มีประโยชน์]

Kyle : โอเค ก็ได้! ฉันยอมรับ! ฉันกำลังกลัวอยู่!!

แล้วตอนนั้นเอง Kyle ก็สามารถดึงเอาพลังของแสงสีเหลืองแห่งความกลัวมาใช้ได้!

[ความกลัว]

Kyle : ฉันหวาดกลัวอยู่ตลอดมา!

Kyle : กลัวที่จะทำให้ทั้งจักรวาลต้องผิดหวัง…กลัวที่จะทำให้คนที่ฉันรักต้องตายไปอีก…

Arkillo : …ท…ทำไมกัน…?

Arkillo : เจ้าเอาชนะข้าด้วยแสงสีเหลืองได้ยังไง? นี่แหวนของข้ามันไร้ค่าขนาดนั้นเชียวเรอะ?

Kyle : แหวนของนายมันไม่ได้มีปัญหาอะไรหรอกน่าอาร์คิลโล!

Kyle : ที่มีปัญหามันคือจิตใจของนายต่างหาก! มันเป็นเพราะความรักและภักดีที่นายยังมีต่อซิเนสโตรที่ขัดขวางไม่ให้นายใช้พลังได้!

Arkillo : อาร์คิลโลคนนี้ไม่รักใครหรืออะไรทั้งนั้น!

แต่ก่อนที่ทั้งสองคนจะฆ่ากันตายไปเสียก่อน Carol ก็ตามมาถึงพอดี

Carol : ทุกคนต่างก็มีความรักอยู่ในใจกันทั้งนั้นแหละ…แม้แต่นายก็ตาม และถ้านายจะยอมหยุดการพยายามฆ่าเขาสักเดี๋ยวล่ะก็ นายก็ควรจะชมเชยตัวเองที่ช่วยดึงเอาพลังแห่งความกลัวในตัวไคล์ออกมาได้นะแลนเทิร์นแห่งความกลัว

Carol : แต่ถ้าพวกนายทั้งคู่อยากจะเอาชนะพวกการ์เดี้ยนล่ะก็ พวกนายก็ควรจะต้องก้าวข้ามปัญหาในใจเรื่องของพ่อให้ได้เสียก่อนล่ะนะ

Kyle : นั่นคือสิ่งที่อัญมณีเวทย์มนต์ของคุณบอกมาอีกแล้วหรือไง?

Carol : เปล่าหรอก แต่จากที่ฉันต้องเจอกับปัญหาจิตใจเรื่องของพ่อที่ฮาลมี ปัญหาของคุณก็เห็นได้ชัดเลยล่ะ

Carol : ฉันรู้ว่าคุณมาร่วมทำการนี้เพื่อช่วยกานเธท แต่คุณก็ต้องเตรียมใจไว้ด้วยนะว่ากานเธทนั้นอาจจะสายเกินจะช่วยได้แล้วด้วยน่ะ

Carol : แต่ยังไงก็เถอะ ทีนี้เราก็ต้องไปหาลาฟลีซเพื่อจบการฝึกฝนของคุณกัน

Kyle : ได้เลยบอส แต่ฉันอยากจะถามสักเรื่องนะ : ทำไมถึงต้องเป็นฮาลกันล่ะ? คุณอย่างคุณเห็นอะไรในตัวเขากันแน่? แบบว่า อย่างคุณน่ะสามารถจะหาผู้ชายคนไหนก็ได้ที่คุณต้องการ แถมฮาลน่ะก็ค่อนข้างจะงี่เง่าเอาการด้วย…

(แหม พอใช้พลังของแสงสีเหลืองได้นี่ก็พูดจาแบบตัวโกงออกมาเลยนะไคล์)

ทางด้าน Carol ก็ไม่ตอบคำถามของ Kyle แต่ก็หันไปมองทางอื่นเหมือนกำลังคิดตามอยู่นิดๆเหมือนกัน

(เอาน่าเจ๊ บางครั้งความรักมันก็ไม่ใช่สิ่งที่จะมาให้เหตุผลกันได้หรอก)

Arkillo : จะไปไหนก็ไปเถอะ ไปทำภารกิจที่ผิดพลาดเห็นๆของแกต่อได้เลย

Kyle : นายไม่เห็นด้วยหรือไง?

Arkillo : เฮอะ มันมีเหตุผลที่ไม่มีใครเคยสามารถใช้พลังของแสงทั้งเจ็ดพร้อมกันได้มาก่อน แกไม่ใช่คนแรกที่ลองพยายามดูหรอก แต่แกก็จะไม่ใช่คนแรกที่ล้มเหลวด้วยเช่นกัน

Kyle : ให้ตายเหอะ ขอบใจสำหรับคำเตือนก็แล้วกันนะอาร์คิลโล

Kyle : แล้วที่ซามารอนมันเรียบร้อยดีหรือเปล่าน่ะ?

Carol : ฉันก็ไม่รู้ว่าจะเรียกมันว่า “เรียบร้อย” ได้หรือเปล่า…

ทันใดนั้นก็มีเสียงเรียกขึ้นจากข้างหลังของพวกเขา

Arkillo : รอก่อน!

Kyle : อะไร นายจะมากับเราด้วยหรือไง?

Arkillo : ข้า…เปลี่ยนใจแล้ว ข้ายังไม่แน่ใจหรอกนะว่าเจ้าจะทำภารกิจนี้ได้สำเร็จ แต่เจ้าก็พูดถูกอยู่อย่าง : ที่ว่าข้าไม่สามารถจะเอาแต่หดหัวสิ้นหวังอยู่อย่างนี้

Arkillo : ถ้าแกสามารถหาจอร์แดนพบได้ล่ะก็ แกก็จะต้องพบซิเนสโตรด้วยเช่นกัน และเมื่อข้าฆ่าเจ้านั่นได้ ข้าก็จะได้กลายเป็นแลนเทิร์นแห่งความกลัวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดอย่างแท้จริง

โปรดติดตามตอนต่อไป : Lafleeze!!