Saga #5

บทที่ 5 ระทดโศกามรณาคลั่งคลอ

เรื่อง : Brian K. Vaughan
ภาพ : Fiona Staples
วางจำหน่าย: 20 มิถุนายน 2012
สำนักพิมพ์ : Image Comics

  

  หมายเหตุ: เรื่องนี้มีเนื้อหาและบางภาพที่ล่อแหลม เด็กอายุต่ำกว่า 20 ปี ควรใช้วิจารญาณในการรับชมครับ

  

  

เราจะขอเริ่มเรื่องด้วยภาพ Prince Robot IV ผู้ศักดิ์ เจ้าชายแห่งดาวกำลัง….

  

  

  

  

  

  

นั่งระเบิดอุนจิอยู่ อื้ม ช่างเป็นภาพที่ดู…….โล่งดีจริงๆ!!!

  

อ๊ะรู้สึกจะนั่งไปพลาง อ่านขายหัวเราะไปพลางซะด้วย อ๊ะ ไม่ใช่สิ

อ่าน หนังสือรักๆไคร่ๆของ Alana อยู่ต่างหาก!

   

อยู่ๆ ก็มีโทรศัพท์เข้า

 

>>สายด่วนจาก Robot Kingdom<<

 

Prince Robot IV:   หืม? รับสิ

 

ที่แท้คู่สายที่โทรมาก็คือแฟนของ Prince Robot นั่นเอง

 

XXXXXXXX Robot :   IV ที่รัก คุณได้ยินชั้นมั๊ย?

 

Prince Robot IV:   Princess?

Prince Robot IV:   คุณก็รู้ว่าพวกนั้นไม่ชอบ

Prince Robot IV:   ให้พวกเราใช้โทรศัพท์วังคุยเรื่องส่วนตัวกันน่ะ

    

Princess Robot :   ดีใจที่ได้ยินเสียงคุณเหมือนกันค่ะ!

     

  

Prince Robot IV:   เอ่อ อภัยให้ผมด้วยนะที่รัก

 

Princess Robot :   ให้อภัยค่ะ

Princess Robot :   ว่าแต่คุณยังจับ พวกมั่วข้ามเผ่า แถมนิสัยไม่ดี ไม่ได้อีกรึคะ

 

Prince Robot IV:   ผมสัมภาษณ์พวกนักโทษทุกคนบนไอ้ดาวหินเน่านี่หมดแล้ว

Prince Robot IV:   สิ่งที่ได้กลับมาจะมีก็แต่โรคหูดขึ้นตูดนี่แหล่ะ

 

Prince Robot IV:   ยังไงก็เถอะ ผมบังเอิญไปเจอะกับหนังสือที่สุดยอดเล่มนึงเข้า

Prince Robot IV:   ถึงหน้าปกมันจะดูอุ….

 

Princess Robot :   IV คะ

Princess Robot :   ชั้นท้องค่ะ

 

เอิ่มมม ห๊า!!

   

  

Prince Robot IV:   คุณพระ….

 

Prince Robot IV:   คุณแน่ใจนะ

 

Princess Robot :   ค่อนข้างค่ะ

Princess Robot :   เสด็จแม่บอกว่าผลตรวจออกมายืนว่าใช่ค่ะ

 

Prince Robot IV:   แล้วเรื่องเพศล่ะ?

Prince Robot IV:   อ้อ อ่า ผมหมายถึงเพศของลูกของเราน่ะ

 

Princess Robot :   ยังเร็วไปที่จะระบุได้ค่ะ

Princess Robot :   แต่ถึงจะออกเป็นเด็กผู้หญิง

Princess Robot :   พวกเราก็มีความสุขอยู่ดีไม่ใช่รึคะ IV?

 

Prince Robot IV:   ใช่จ๊ะ ถูกแล้ว

Prince Robot IV:   พวกเราจะมีความสุขแน่ๆ

 

Prince Robot IV:   ผมรู้สึกดีจริงๆเลยที่รัก

Prince Robot IV:   นี่ผม…ผมรู้สึกเป็นสุขที่สุดในชีวิตเลยนะ

Prince Robot IV:   บนดาวซังกะบ๊วยชื่อ Cleave นี่ ในห้องสุขาซังกะบ๊วยนี่

(สุขตอนกำลังเบ่งอึ๊เนี่ยนะ!!!)

 

Princess Robot :   IV รีบๆทำภารกิจให้เสร็จเถอะ

Princess Robot :   ถึงลูกจะคลอด แต่เสด็จพ่อบอกว่าคุณจะกลับมาเข้าอาณาจักรไม่ได้

Princess Robot :   ถ้าคุณทำภารกิจไม่เสร็จ

   

   

Prince Robot IV:   งั้นคุณก็ฝากไปบอกไอ้แก่หัวใยแก้วนั่นด้วยว่า

Prince Robot IV:   ผมจะจัดการเรื่องปัญญาอ่อนของไอ้พวกรัฐผสมนี่ให้เสร็จ

Prince Robot IV:   ก่อนสามเดือนแรกแน่นอน

Prince Robot IV:   ผมให้คำสัตย์ปฎิ…..

 

ไม่ทันที่ Prince Robot จะพูดอะไรต่อ McHanry ก็บุกเข้ามาแจ้งข่าวให้ห้องน้ำทันที!!

ที่นั้นมันไม่มีกลอนล๊อคประตูรึไงนั่น!!

 

McHanry:   เจ้าชายเจ้าคร๊ะ!

 

McHanry:   ท่านคร๊ะ ยานลำเลียงทางเหนือ เจออะไรบางอย่างเข้าคร่า!

 

Prince Robot IV:   แล้วไอ้บางอย่างที่ว่ามันคืออะไรรึ?

   

 

มันก็คือ Marko และ Alana ที่กำลังตั้งท่าเตรียมสู้นั่นเอง!

   

หัวหน้าทหาร:   ไสหัวไปจากเด็กนั่นซะ!

 

Marko:   จำไว้นะว่าห้ามฆ่านะ!

 

Alana:   จำได้ แต่ไม่รับปากนะยะ!

  

   

หัวหน้าทหาร:   เรียกศูนย์ หน่วยบุกทะลวงพบ Wreath หนึ่งตัว

หัวหน้าทหาร:   พร้อมกับเพื่อนมัน ที่น่าจะเป็น หญิงชาวLandfall พร้อมกับ…

 

หัวหน้าทหาร:   ….รับทราบครับ

 

หัวหน้าทหาร:   ฟังให้ดีนะที่ศูน์ยืนยันแล้วว่าพวกนี้เป็นศัตรู

 

ทหารผอม:   ทั้งคู่เลยรึครับ?

ทหารผอม:   แต่ท่านครับ คนแม่ นั่นดูเหมือนพวกเราเลยนะครับ

 

หัวหน้าทหาร:   บางทีอาจเป็นพวกคนจันทร์ติดปีกหลอกพวกเราก็ได้

หัวหน้าทหาร:   ตอนนี้เท่าที่เรารู้เด็กนั่นติดระเบิดฆ่าตัวตายเอาไว้

หัวหน้าทหาร:   แล้วมีคำสั่งให้ กล่อมพวกมันให้หลับซะ

   

  

Alana:   เอาแล้วไง!

Alana:   นั่นแปลว่า ฆ่า! นะ

Alana:   กล่อมให้หลับ ที่ว่ามันแปลว่า พวกมันจะเอาพวกเราไปทำปุ๋ย! ซะ!

 

Marko:   นี่พวกเราขอเตือนพวกคุณเป็นครั้งสุดท้ายนะ!

   

   

  

“ส่องแม่มเลย!”

 

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

   

   

กระสุนนับสิบ พุ่งเข้าหาสองสามีภรรยาและลูก

     

      

Marko ใช้ดาบปัดกระสุนได้อย่างฉิวเฉียด

แต่สำหรับ Alana ไม่โชคดีเท่า!!

  

  

   

ฉึบ!

   

  

  

  

  

ALANA!!

 

อ๊ากกกกกกกกกกกก!!!

   

   

Marko คุ้มคลั่งเมื่อเห็นภรรยาของเขาถูกยิงจนล้มลง!

   

 

  

  

   

เขาตัดแขนหัวหน้าทหารจนขาดจากนั้นกระโดดถีบหน้า

ร่างของทหารหัวหน้าไปชนลูกน้องอีกคน ในขณะที่

ทหารผอมชักปืนจะเป่า Marko แต่ก็โดนชกจนหน้าแหก

   

   

  

  

  

Marko ยังคงร่ายรำเพลงดาบอย่างบ้าคลั่ง

ไม่มีใครสามารถหยุดเขาได้อีกต่อไป!

   

  

 

   

จนทหารทุกนายต่างล้มหมอนนอนเสื่อหมดสภาพ

แต่ Marko ก็ยังไม่หยุด….

  

Marko:   กรรรรร

Marko:   ไอ้พวกจัณฑาล!

 

ทหาร:   อ่าค….

 

Marko:   ต้องฆ่าไอ้พวกปีกจัณฑาลชาติชั่วให้หมด!

   

  

Marko:   ตัดหัวเน่าๆเฮงซวยของพวกมันออกมา!

     

Marko ง้างดาบจะฟันเหล่าทหารที่นอนบาดเจ็บอยู่ที่พื้น

แต่ทว่า

   

   

  

เปรี้ยง!

   

  

  

 

เสียงปืนดึงขึ้นหนึ่งนัด กระแทกไปที่ร่างของ Marko

ใครกันที่เป็นคนยิง!!

    

  

คนที่ยิง Marko ก็คือ…

 

Alana:   ตะเอง

Alana:   พอได้แล้วล่ะ

   

Alana เอาปืนช๊อตไฟฟ้าของเธอยิงไปที่สามีเธอ

ทำให้ Marko ได้สติกลับคืนมา

    

Marko มองกลับไปที่ดาบ ที่เริ่มนึกถึงสิ่งที่เกือบจะทำลงไป

   

Marko:   ถ้าขาดตะเองไป เค้าจะอยู่ได้ยังไง?

   

   

อีกด้านหนึ่งที่ สถานออกกำลังกายครบวงจร Sextillion

The Will หลังจากที่เขาฆ่าปริศนาแมน ผู้ที่เรายังไม่รุ้จักชื่อ ดับอนาจไปแล้ว

เขาก็รีบพาเด็กน้อยที่เขาช่วยไว้หนีไปยานของเขา

   

The Will:  รีบไปถอะ

The Will:  ชั้นจะพาเธอไปจากที่นี่

 

น้องทาส:  ตอนนี้คุณเป็น เจ้านาย หนูแล้วเหรอ

 

The Will:  กะผีสิ!

 

น้องทาส:  ถ้างั้นคุณเป็นอะไรล่ะคะ

 

The Will:  พี่เมพที่เจอแต่วันหยุดสุดสถุลมั้ง

    

   

The Will:  เธอมาจากดาวเคราะห์ดวงไหนเนี่ย?

 

น้องทาส:  ไม่เชิงว่าเป็นดาวเคราะห์หรอกค่ะ

น้องทาส:  เป็นดาวหาง ชื่อPhang น่ะ

 

The Will:  มีญาติอยู่ที่ไหนมั๊ย?

 

น้องทาส:  มีแค่คุณลุงหนูค่ะ

น้องทาส:  เขาเป็นคนขายหนูให้มาอยู่ที่นี่

   

   

The Will:  ไหงลุงของเธอถึงได้ทำเรื่องเฮงซวยนี่

The Will:  กับหลานในไส้ได้ลงคอฟร่ะ?

 

น้องทาส:  พวกคนมีเขามันจับพี่ชายหนูไป

น้องทาส:  แล้วกล่าวหาว่าพี่ชายหนูให้ความช่วยเหลือ พวกคนมีปีก

น้องทาส:  ทั้งที่จริงๆแล้วพี่หนูไม่ได้ทำ

 

น้องทาส:  ลุงหนูก็เลยต้องจ่ายเงินพาตัวพี่หนูออกมา

น้องทาส:  แต่พวกเรามีเงินไม่มากพอ

น้องทาส:  บวกกับหนูยังเด็กเกินกว่าจะทำงานที่เหมืองได้ด้วย…

 

น้องทาส:  ตอนแรกพวกนั้นบอกว่างานของหนู

น้องทาส:  เป็นงานทำความสะอาด คล้ายๆกับงานแม่บ้านค่ะ

 

น้องทาส:  หนูว่าหนูชอบงานแม่บ้านมากกว่าอีก

น้องทาส:  เรื่องถูบ้านนี่หนูพอจะไหวอยู่

 

ขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกันเสียหนึ่งก็ดังแทรกขึ้นมา

 

???? ???:  หยุดตรงนั้นเลยนะคะ น้องทาส

   

  

???? ???:  อิชั้นจำไม่ได้ว่าเคยอณุญาติให้พวกคุณไปปฎิบัติกิจ นอกสถานที่ ตั้งแต่เมื่อไร

 

หญิงปริศนาได้เอาปืนจี้ Lying Cat เป็นตัวประกัน

 

The Will:  นังนี่คือ….?

 

น้องทาส:  Mama Sun ค่ะ

น้องทาส:  เธอเป็นเจ้าของหนู

 

Mama Sun:  งั้นคุณก็คือ The Will สินะ

Mama Sun:  มีคนบอกว่าคุณคือ Freelancer

Mama Sun:  ที่ฆ่าพี่เลี้ยงมือฉมังของอิชั้น

 

The Will:  หมายถึง ไอ้แมงดา นั่นเหรอ?

The Will:  ไอ้หน้าปลาจวดนั่นมันรนหาที่เอง

 

Mama Sun:  งั้นคุณจะอิชั้นให้ยอมรับเรื่องคติประจำกล่องดวงใจของคุณหรือคะ

Mama Sun:  ที่ว่าจะฆ่าคนอายุเท่าไรตรูไม่สน

Mama Sun:  แต่พอมาเรื่องบนเตียงต่อมดัดจริตดันแตกขึ้นมางั้นหรือคะ?

   

  

The Will:  มันคนละเรื่องกันเลยว้อย แต่ถึงชั้นอธิบายจึงปากฉีกยังไง

The Will:  คนอย่างแกก็ไม่เข้าใจมันหรอก

 

Mama Sun:  อิชั้นจะปล่อยคุณไปก็เพราะเกรงใจสมาคมของคุณ

Mama Sun:  แต่ถ้าคุณคิดว่าจะขโมยสินค้าของอิชั้นไปซะดื้อแบบนั้น

Mama Sun:  ก็กรุณาคิดใหม่ซะนะคะ!

   

  

The Will:  ก็ลองเหนี่ยวไกนั่นดูสิวะ

The Will:  พ่อจะฉีกร่างขาดเป็นสองท่อน

The Will:  จนแกได้เอาม้ามเหนี่ยวไกแทนแน่

 

Mama Sun:  อิชั้นน้อมรับในความโทโสของคุณนะคะ

Mama Sun:  แต่พวกเด็กเข้ามาใหม่ที่ Sextillion นี่

Mama Sun:  จะถูกฉีด น้ำทิพย์ประกันชีวิต (Security Elixir)

 

Mama Sun:  การพาลูกจ้างหนีก่อนครบกำหนดวาระตามสัญญา

Mama Sun:  จะไปกระตุ้นยาที่อยู่ในเส้นเลือดทำให้เส้นเลือดแข็งตัว

Mama Sun:  รับประกันได้เลยว่าเธอจะได้ตายอย่างทรมานซาดิสแน่นอน

 

The Will:  นี่เรื่องจริงเรอะ?

 

Lying Cat:  งึมๆๆ

(แสดงว่าพูดจริง!)

   

  

เมื่อรู้ยังไงเธอก็หนีออกจากที่ Sextillion ไม่ได้

น้องทาสจึงเริ่มทำใจ

  

น้องทาส:  ไม่เป็นไรค่ะ The Will

น้องทาส:  หนูไม่เป็นไรหรอก

 

The Will:  ม่าย ไม่นะว้อย

The Will:  นี่มันบัดซบสิ้นดี!

The Will:  ตรูจะไปแจ้งตำรวจว้อย!!

 

Mama Sun:  หมายถึง ลูกค้ารายสำคัญ ของอิชั้นรึคะ

Mama Sun:  พวกเจ้าหน้าที่เขารู้เรื่องนี้ดีกว่าคุณเยอะนะคะ

Mama Sun:  ถ้าไม่ได้พวกเราล่ะก็ ป่านน้องทาสคนนี้คงได้ขึ้นสวรรค์ไปแล้ว

Mama Sun:  ที่นี่เธอมีทั้งอาหาร ที่พัก และรายได้ที่มั่นคง..

  

  

The Will:  เมิงหน้าเงินนักใช่มั๊ย! งั้นชั้นขอซื้อแม่หนูนี่แทน เอ้า!

 

Mama Sun:  อ้า แบบนั้นค่อยเข้าท่าหน่อย

Mama Sun:  คุณก็แค่จ่ายค่าสัญยาของเธอก็พอ

Mama Sun:  ราคาก็ตกอยู่ที่ราวๆ หกแสนห้า เท่านั้น

 

The Will:  พ่องสิ แพงกว่า ยานตรูอีกนะเฮ้ย!

 

Mama Sun:  และอิชั้นก็เพิ่งทำการ ยึด เครดิตการ์ดสีขาวผ่อง

Mama Sun:  ที่คุณเผลอทิ้งไปอย่างไม่ตั้งใจเอาไว้

 

Mama Sun:  พวกเราจะใช้เจ้านี่เรียกร้องค่าเสียหายก็แล้วกัน

 

ว่าแล้ว Mama Sun ก็พา น้องทาส กลับไป

ทำให้ The Will ว้าวุ่นใจเป็นอย่างมาก!

 

The Will:  คิดสิ

 

The Will:  คิดให้ไว

The Will:  คิดให้เร็ว

The Will:  คิดให้ออกสิว้อย!

   

   

อีกด้านหนึ่ง Alana และ Marko ได้เอายานที่ทั้งสองจิ๊กมาจากพวกทหาร

ขับไปยังเป้าหมายของพวกเขา

   

Marko:  ตัวเองแน่ใจนะว่าเราจะไม่ถูกตามน่ะ

 

Alana:  เค้าเอาไอ้กล่องฟ้าอะไรนั่นออกไปแล้ว

Alana:  ฉะนั้น…ค่อนข้างมั่นใจว่าไม่ถูกตามแน่นอน

 

Alana:  แต่ครั้งล่าสุดที่เค้าขับไอ้ยานนี่ก็ตอนเรียนกับเครื่องเสมือนจริงอ่ะ

Alana:  ฉะนั้นตอนนี้เค้าเครียดว่าเราจะโหม่งชนภูเขาเอาตอนไหนมากกว่า!

 

Marko:  ตัวเองว่าไอ้เวทย์ที่เค้าร่ายไปบนคนของตัวเองน่ะ

Marko:  จะช่วยให้พวกนั้นไม่ต้องกลับบ้านเก่าก่อนหน่วยแพทย์จะมาถึงมั๊ย?

 

Alana:  นั่นไม่ใช่คน “ของชั้น” นะ Marko

Alana:  พวกนั้นมันพวกงี่เง่าที่ชอบออกกัสซั่มกับไกปืน

Alana:  ที่สมควรจะโดนกระตื้บจนหน้าแหกแบบนั้นอยู่แล้ว

 

Alana:  อีกอย่าง ชั้นเข้ามาขวางคุณไว้

Alana:  ก่อนคุณจะเรื่องที่คุณจะเสียใจทันเวลาพอดี ชิมิ

 

Marko:  ถ้างั้นทำไมผมถึงรู้สึกเหมือนพวกเราเพิ่ง โดนสาป ล่ะ?

   

  

Alana:  ทำไมคิดงั้นอ่ะ

Alana:  เพราะตะเองดันไปผิดคำสาบานที่ให้ไว้ในตอนแรก

Alana:  เพื่อไปเตะก้นคนไม่ดีนี่น่ะเหรอ?

Alana:  คิดมากแบบนี้เดี๋ยวนกเขาไม่ขันนะ

 

Marko:  อะราย ก็ไอ้การที่เค้าฝืนใช้พลังนั่น

Marko:  มันใช่เรื่องที่เค้าคิดเอาเองซะที่ไหน

Marko: เรื่องมันเกิดขึ้นแล้วจริงๆนิ

 

Marko:  เค้าว่า ความรุนแรงน่ะ มันเป็นเรื่อง งี่เง่าสิ้นดี

Marko:  แม้จะตอนนั้นถึงคราวอับจนหนทางก็เถอะ

Marko:  มันมีแต่จะได้รับความรุนกลับมาเท่านั้น

 

Marko:  ทุกความรุนแรงน่ะมักจะมีผลลัพธ์ซักอย่างตอกกลับมา

Marko:  เสมอๆ

 

Alana:  เอ…ถ้างั้นในอีกยี่สิบให้หลังนี่

Alana:  ไอ้คนที่ตะเองไปตัดมือเขาออกคนนั้น

Alana:  ก็คงตามมากัดพวกเราอีกรอบ พร้อม มือตะขอพลังเมพ ต่อสินะ

Alana:  งั้นก็ใส่ชื่อมันไว้ในลิสด้วยล่ะกัน

 

Alana:  อย่างน้อยนั่น เราน่าจะยังมีชีพอยู่จนได้สู้แหล่ะ

 

Marko:  ป๊าดถ่อ เค้าว่าชีวิตแบบนั้นไม่ใช่เหรอที่พวกเราพยายามจะหนีให้พ้นน่ะ

Marko:  ตัวเองเป็นคนพูดเองนี่ ว่าสงครามนี่มัน…..

 

Hazel:  คิกๆ

    

  

  

  

“อะแฮะๆ”

  

 

   

 

   

Alana:  อั๊ยยะ เมื่อกี้ Hazel เพิ่งจะ…..

 

Marko:  วันนี้คุณเธอไม่ได้ฉี่มาทั้งวัน แล้วมาคราวนี้….

Marko:  ยังจะหัวเราะอีกใช่มั๊ยเนี่ย?

 

Marko:  ไม่ยักรู้ว่าเด็กละอ่อนน้อยจะทำอะไรแบบนี้ได้ด้วย!

 

Alana:  ดูยัยเด็กเปรตคนนี้สิ ท่าทางสนุกใหญ่เชียว

Alana:  ตอนนี้พวกเรายังไม่ตายแถมยังมีกันและกัน

Alana:  แล้วไอ้เจ้า Rocketship Forest ก็อยู่ไกลแค่เอื้อมเดียวแล้ว

   

 

  

 

“ยอมรับเถอะ วันนี้น่ะ เป็นวันที่ดีจะตายไป!”

   

 

มุ่งหน้าสู่ Rocketship Forest!!

   

 

   

ด้านหนึ่ง The Stalk ก็แกะรอย Marko และ Alana จนมาถึง

จุดที่ทั้งคู่ได้ซัดกับพวกทหารจนหมอบและใช้เชือกเวทย์มนตร์จับมัดเอาไว้

 

The Stalk:  อัยย๊ะ!

The Stalk:  อันนี้เพิ่งจะเคยเห็นแฮะ

 

>>ติ๊ด ตี ดิ๊ด ดิ๊ด ดิ๊ด<<

 

โทรศัพท์ของ The Stalk ดังขึ้น

 

The Stalk:  นี่ Stalk พูดค่ะ

 

The Will:  นี่ผมเองน๊า!

The Will:  ยังอยากได้คู่หูร่วมทำงานอยู่รึเปล่า?!

   

  

The Stalk:  สายไปแล้วย่ะ

The Stalk:  ชั้นเพิ่งได้ข่าวล่ามาไวสดร้อนๆเมื่อกี้เลย

 

The Stalk:  ดุเหมือนว่าเป้าหมายของชั้นจะแปลงตัวเองเป็น ฝ่ายรุก แทนซะแล้ว

The Stalk:  ซึ่งนั่นก็หมายควายว่า “กำลังจะได้ตัวแบบชิลๆในอีกไม่ช้าแล้ว” ย่ะ

 

The Will:  โอ๊ย Stalk ขอร้องล่ะ

The Will:  ชั้นงานเข้าต้องการเงินด่วนเลย

 

The Stalk:  ก็แล้วไงล่ะ?

The Stalk:  ครั้งก่อนที่ชั้นโทรไปหา

The Stalk:  เธอพูดได้กวนหน้าแข้งมาก!

 

The Will:  ยัยโง่ ที่ชั้นพูดไปทั้งหมดมันก็เพราะ

The Will:  ชั้นยังรักเธออยู่น่ะสิ!

 

The Stalk:  หราาา

The Stalk:  เอาเรื่องจริงสิยะ?

The Stalk:  ใครบางคนอยากเปลี่ยนส้วนให้ Lying Cat รึไง

 

ขณะที่ทั้งสองกำลังสนทนากันอยู่นั่นเอง

   

   

  

“เฮ้ย เธอตรงนั้นน่ะ!”

   

  

 

 

 

   

    

เขาก็คือ Prince Robot กับ McHanry นั่นเอง!

 

  

Prince Robot IV:  อย่าแม้แต่จะขยับหน้าแข้งเชียวนะ!

 

  

  

The Stalk:  โอ้ เวรแล้วไง

 

The Will:  เฮ้ย Stalk…..?

 

Prince Robot IV:  เกิดอะไรขึ้นที่นี่?

Prince Robot IV:  บอกมาให้ไว!

 

The Stalk:  เย็นไว้ พ่อหนุ่มผู้ดี (Blueblood)

The Stalk:  ไอ้พวกนี้ชั้นไม่ได้เป็นคนทำนะ

The Stalk:  ชั้นเป็น นักรับจ้างอิสระ มีใบอณุญาติอย่างถูกต้องที่จะ….

 

ในขณะที่ Stalk กำลังพูดอยู่

เธอก็เอามือข้างหลังของเธอไปควักบางอย่างใต้กระโปรงเธอ

   

 

  

แต่สิ่งนั้นไม่พ้นสายของ McHanry

   

McHanry:  ท่านคร๊ะเธอกำลังจะล้วงอะไรบางอย่างคร่า!

   

คำพูดนั้น ทำให้ Prince Robot ตกใจ

จนฉายภาพของเล่นเด็กขึ้นมาทันที!

  

  

แล้วจากนั้นเจ้าชายก็ทำในสิ่งที่แม้แต่คนแปลก็คาดไม่ถึง….

   

   

  

เปรี้ยง!!

   

  

   

  

ร่างของ Stalker นอนแน่นิ่งอยู่ที่พื้น

โดยมีเสียงของ The Will แล่บออกมาเบาๆ….

   

   

  

“ฮัลโหล?”

   

  

  

 The Stalk ถูกยิงที่หน้าอกจนสิ้นใจ…..

  

 

>>To Be Continue>>

  

สถานีต่อไป Rocketship Forest