Marvel Comic : Prelude to Ends of The Earth : Amazing Spider-Man #681 : Spidey in Space!! Part 2

เรื่อง : Dan Slott
ภาพ : Giuseppe Camuncoli
วางจำหน่าย: 14 มีนาคม 2012
สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

มามันส์กันต่อกับตอนจบของการผจญภัยในอวกาศของสองสหายปากมาก

พวกเขาจะเอาตัวรอดจากสถานีิอวกาศที่ถูกยึดครองและกำละงจะร่วงลงไปยังพื้นโลก พร้อมกับปกป้องชีวิตของลูกเรือทุกคนได้หรือไม่? เชิญชมกันได้เลย!

.
ต่อจากตอนที่แล้ว

บนสถานีอวกาศ Apogee 1

Spider-man กับ Johnny Storm และ Col.John Jamesons กำลังโดนเหล่าลูกเรือของสถานีอวกาศที่โดน Octobots ควบคุมรุมล้อมอยู่

Johnny : นายหมายความว่าไงที่ว่า “ห้ามทำร้ายพวกนี้” น่ะ?!

Johnny : พวกนี้มันซอมบี้อวกาศนะ! พวกมันจะมากินสมองฉันอยู่เลยด้วย!

Spider-man : พวกเขาเป็นคนเฟ้ย ไม่ใช่ซอมบี้ พวกเขาแค่โดนควบคุมเท่านั้นเอง! แถมจะว่าไป ต่อให้พวกนี้อยากกินสมองใครจริงๆล่ะก็ มันก็คงเป็นฉันมากกว่า เพราะสมองนายมันกลวงจนไม่มีอะไรให้กินหรอก

John : เฮ้! พวกนายสองคนช่วยตั้งใจหน่อยได้ไหม?!

เมื่อโดนผู้พันเรียกเตือนสนิท สองสหายปากมากเลยยอมหยุดเถียงกันและคิดหาทางออกจากสถานการณ์นี้เสียที

John : เอาละพ่อยอดอัจฉริยะ…มีแผนอะไรบ้างไหม?

Spider-man : มีสิ…เผ่นไง!!

Johnny : แผนดีนี่พ่อสตีเฟ่น ฮอว์คกิน FLAME (mostly) ON!

ว่าแล้ว Johnny ก็เปลี่ยนร่างเพียงพอประมาณและจับแขน Spidey และ John ลากไปด้วยกัน

John : แค่อย่างบอกแน่ะ ฉันโทษนายที่เราต้องมาเจอกับเรื่องเฮงซวยนี่นะเนี่ย

(เกร็ดความรู้ : Stephen Hawking เป็นนักฟิสิกส์ทฤษฎีและนักจักรวาลวิทยา ศาสตราจารย์ประจำมหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ เขาเป็นโรคทางระบบประสาทที่ทำให้เกือบทั้งตัวของเขาแทบจะเป็นอัมพาต แต่เขาก็ยังทำงานวิจัยของเขาต่อไป และได้รับการยกย่องว่าเป็นบุคคลที่ฉลาดปราดเปรื่องที่สุดในโลกคนหนึ่ง)
.
.
เปิดเรื่องมาที่สถานีอวกาศ Apogee 1 ที่กำลังโคจรอยู่เหนือพื้นโลก

“มันพิลึกอยู่หน่อยๆ ที่ในแง่หนึ่งสตอร์มก็พูดถูกอยู่ นี่มันเหมือนจะเป็นความผิดของผมจริงๆ”
“ผมคิดแค่ว่าสถานีอวกาศมันเกิดปัญหาทางเทคนิคนิดหน่อย และเราก็แค่บินขึ้นมาด้วยยานของ FF เพื่อช่วยเหลือจอห์นกับลูกเรือของเขาก็แค่นั้น”
“แต่กลับกลายเป็นว่าอโพกี้ 1 กลับถูกยึดโดยดอกเตอร์อ็อคโตปุส ไม่นึกเลยว่ามันจะเป็นแบบนี้ไปได้”

John : นี่ทอร์ช…ทอร์ช!

Johnny : อะไร?!

John : นายต้องดับไฟของนายเดี๋ยวนี้นะ! ระบบอากาศของสถานีอวกาศถูกยึดไปแล้ว และนายกำลังเผาผลาญอ๊อกซิเจนที่เรายังเหลืออยู่ไปเรื่อยๆนะ!

Spider-man : บอกแล้ว

Johnny : เชอะ ก็ได้ แต่การ “Flame Off” นี่มันไม่เข้ากับฉันเลย แล้วนี่มีแผนที่ใช้งานได้จริงๆบ้างไหม? ไอ้แบบที่ซุปเปอร์ฮีโร่จริงๆเขาทำกันน่ะ?

Spider-man : เอางี้เป็นไง…เราพาผู้พันเจมส์สันไปขึ้นยานของเรา, เผ่นไปจากที่นี่ แล้วจากนั้นก็ไปเรียกพวกอเวนเจอร์มาที่นี่เป็นไง?

Johnny : ฉันชอบแผนนี้แฮะ แต่เดี๋ยวนะ ตัวนายเองก็เป็นอเวนเจอร์ไม่ใช่เหรอ? มันฟังดูพิลึกยังไงก็ไม่รู้นะ

Spider-man : เราต้องใช้อเวนเจอร์หลายคนเลยล่ะ นั่นไงล่ะ…ผู้พัน เราจะพาคุณไป…

แล้วทันใดนั้น

“อึ๊ก! สัมผัสแมงมุม แจ้งเตือนอย่างแรง…”

Spider-man : ผู้พัน! ทอร์ช! ถอย…

[ตูม!!!!!]

Spidey ยังตะโกนไม่ทันจบ ยานของพวกเขาก็ระเบิดกระจุยเป็นชิ้นๆ!

“ผมกำลังจะบอกว่า ‘ถอยกลับมา’ ”
“แต่ว่าตอนนี้มันไม่มีทางที่กลับได้อีกแล้ว”

Johnny : ยานของฉัน ฉันเพิ่งจะเปลี่ยนล้อเป็นชุบโครมใหม่เอี่ยมมาแท้ๆ

“โชคดี…ที่ในอวกาศจะไม่มีใครได้ยินเสียงเราร้องไห้”

ที่ Horizon Lab

ทั้ง Jonah J. Jamesons และ Max Modell ต่างเห็นการระเบิดของยานของพวก Spidey กันอย่างชัดเจนเช่นกัน แต่พวกเขาก็โล่งใจที่ผลการตรวจสอบพบว่าบนยานนั้นไม่มีใครอยู่

ตัดมาที่พวก Spidey พวกเขาเปลี่ยนแผนมาใช้งานกระสวยอวกาศของสถานีอวกาศนี้แทน ซึ่งแม้ตอนแรกจะไม่เลือกเพราะมันอาจมีพวก Octobot อยู่ แต่ตอนนี้เมื่อแผน A ล่มไปเสียแล้ว มันก็ไม่มีทางเลือกอื่น…

ทว่า…

[ตูม!!!!!]

แต่เมื่อพายุเปลวไปพุ่งมาหาพวกเขา Johnny ก็เข้าขวางหน้ามัน และดูดซับเปลวไฟและความร้อนทั้งหมดเข้าไปในตัวของเขา!!

“เปลวไฟจากการระเบิดนั่นมันกระจายเต็มโรงเก็บยานและมันก็คงจะย่างสดผมกับผู้พันเจมส์สันทั้งเป็นไปแล้ว…แต่ทอร์ชดูดซับมันเอาไวทั้งหมดและช่วยชีวิตพวกเราเอาไว้”
“โอเค ผมต้องยอมรับว่ามันเป็นความคิดที่ถูกแล้วที่พาเขามาด้วย ผมนี่มันอัจฉริยะจริงๆ”

(Johnny Storm ไม่ได้แค่ปล่อยไฟหรือสร้างไฟได้อย่างเดียวเท่านั้น เขายังสามารถดูดซับเปลวไฟและความร้อนเข้าไปที่ร่างของเขาได้ แถมยิ่งเขาดูดซับเปลวไฟเข้าไปมากเท่าไหร่ เปลวไฟที่ห่อหุ้มร่างของเขาก็ยิ่งมีอุณหภูมิสูงขึ้นและพลังทำลายมากขึ้นเท่านั้นด้วย แต่ในขณะเดียวกันเขาก็สามารถควบคุมรัศมีการแผ่ความร้อนจากร่างกายของเขาให้มากหรือน้อยก็ได้ และนั่นคือสาเหตุที่ทำให้พวกฮีโร่คนอื่นสามารถอยู่ใกล้ๆเขาในเวลาที่ติดไฟได้นั่นเอง)

แม้จะรอดมาได้แล้ว แต่สถานการณ์ก็ยังคับขันไม่เปลี่ยนแปลง สามสหายจึงต้องมาระดมสมองกันอีกครั้ง

Johnny : เฮ้ ปกติฉันก็เป็นพวกมองโลกในแง่ดีอยู่หรอก แต่มันดูท่าว่าคราวนี้เราจะต้องตายกันหมดแหงๆแล้วล่ะ

Spider-man : นายพูดไม่เป็นมงคลเลยนะพ่อหัวไม้ขีด

John : แล้วเราจะทำยังไงกันดีล่ะ? เราออกจากสถานีไม่ได้แล้ว…พวกลูกเรือก็ยังคงตามล่าเราอยู่ แถมสุดท้ายแล้วเราก็ต้องขาดอากาศตายอยู่ดี

Spider-man : ใช่ เรามีปัญหาหลายเรื่องที่ต้องแก้ แต่ว่า…

Spider-man : เดี๋ยวสิ…อากาศ! เราสามารถตัดอากาศในสถานีและทำให้พวกอ็อคโตบอ๊อตซอมบี้นั่นขาดอากาศจนหมดสติ! แล้วจากนั้นเราก็ค่อยเปิดอากาศขึ้นมาใหม่อีกครั้ง!

John : เราสามารถใช้อากาศในชุดอวกาศในระหว่างที่อากาศถูกปิดอยู่ได้…แต่เราไม่สามารถผ่านพวกลูกเรือไปยังระบบควมคุมสภาพแวดล้อมได้ ที่ฮอไรซันสามารถใช้การควบคุมมันจากระยะไกลได้ แต่พวกซอมบี้นั่นก็ขวางทางไปยังห้องเครื่องสือสารด้วยเหมือนกัน

ตอนนั้นเอง Johnny ก็ยิ้มย่องพร้อมควักสิ่งหนึ่งออกมาจากกระเป๋าของเขา

Johnny : ระบบสื่อสารเหรอ? ไม่เอาน่า ฉันมีมือถือที่ออกแบบโดยรีด ริชาร์ดอยู่นี่นะ จะโทรหากาแล็คตัสยังได้เลย ทีนี้นายอยากโทรไปหาใครล่ะ?

ชั่วครู่ต่อมา มือถือของ Max Modell หัวหน้าของ Horizon Lab ก็ดังขึ้น

เป็น Spidey นั่นเอง ซึ่งเมื่อ Jamesons เห็นหน้าคู่ปรับก็เริ่มโวยโทษนาย Spidey ตามฟอร์ม แต่โชคดีที่ John ลูกชายแกมาช่วยห้ามเลยทำให้สุดท้ายก็ได้เข้าเรื่องกันเสียที

พวกเขาขอให้ทาง Horizon ทำการควบคุมระบบควบคุมสภาพแวดล้อมให้พวกเขาตามแผนที่วางไว้

ตัดมาที่ฐานทัพใต้ทะเลของ Doc Ock

Doc Ock : นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

Doc Ock : ฉันติดต่อกับพวกอ็อคโตบ๊อตที่อยู่บนสถานีอวกาศไม่ได้! ตรวจสอบซิมิสเทริโอ้…

Mysterio : อืม ระบบอากาศของสถานีถูกตัดขาดจากด้วยรีโมตจากที่ฮอไรซัน ทำไมพวกนั้นถึงจะฆ่าคนของตัวเองกันล่ะเนี่ย?

Doc Ock : พวกลูกเรือหมดสติกันไปแล้ว อ็อคโตบ๊อตของฉันเลยควบคุมพวกนั้นไม่ได้…

Mysterio : เดี๋ยวนะ ผมตรวจจับการเคลื่อนไหวได้

Doc Ock : นั่นไม่ใช่ลูกเรือของอโพกี้…มันต้องเป็นพวกที่มากับยานช่วยเหลือที่ฉันระเบิดไปแน่

Doc Ock : ซูมภาพเข้ามาซิ ฉันอยากรู้ว่าฉันกำลังเจอกับ…

และเมื่อภาพถูกซูมขึ้นจอ ก็ปรากฎใบหน้าที่คุ้นตาขึ้น…

Doc Ock : ไม่ ไม่!!!

Johnny : ดูสิ ฉันบินได้ด้วย

John : นายก็บินได้อยู่ตั้งแต่แรกแล้วไม่ใช่เหรอ

Johnny : แค่ล้อเล่นนิดหน่อยน่ะ แล้วพวกลูกเรือมีเวลาเหลือเท่าไหร่เนี่ย?

Spider-man : ประมาณสามถึงห้านาที เหลือเฟือที่ทางฮอไรซันจะเปิดระบบกลับมาอีกครั้ง เราแค่ต้องไปยังห้องควบคุม ติดต่อเจอร์เกน แล้วก็…

แต่เมื่อเปิดหน้าจอ ภาพที่ปรากฎกลับเป็น…

Doc Ock : สไปเดอร์แมน!!

Spider-man : นาย…ไม่ใช่เจอร์เกนนี่นา

Doc Ock : แกจะมาป่วนแผนการของฉันได้เป็นครั้งสุดท้ายแล้ว

แม้ใบหน้าจะไม่คุ้นตา แต่เสียงก็ทำให้ Spidey จำคนตรงหน้าได้

Spider-man : ด็อค? นั่นนายหรืออ็อตโต้? นายดูท่าทางไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลยนะ นายโอเคหรือเปล่าน่ะ?

Doc Ock : ใช่…อย่างที่แกเห็นอยู่นี่ ว่าตั้งแต่เมื่อตอนที่เราเจอกันครั้งสุดท้ายนั่น สภาพร่างกายของฉันก็…แย่ลงไปมากเลย

Spider-man : ด็อค…

Doc Ock : ไม่ต้องมาสงสารฉันหรอก เก็บความสงสารไว้ให้ตัวแกเองดีกว่า

Doc Ock : เพราะถึงแม้ฉันจะมีเวลาเหลือเพียงไม่กี่สัปดาห์…แต่แกน่ะเหลือแค่ไม่กี่วินาทีแล้ว

ทันใดนั้นจรวดขับดันของสถานีอวกาศจุดระเบิดขึ้น และมันกำลังมุ่งหน้าไปที่…โลก!!

Johnny : เกิดอะไรขึ้นน่ะ?

John : สถานีอวกาศกำลังเคลื่อนที่…เรากำลังร่วงจากวงโคจร! เมื่อเราเข้าสู่ชั้นบรรยากาศเราจะโดนเผาตายกันหมด!

Doc Ock : ลาก่อนสไปเดอร์แมน! ฝากสวัสดีพวกที่โลกโน้นให้ฉันด้วยล่ะ แล้วฉันจะตามแกไปในอีกไม่ช้า

Johnny : ทีนี้เราจะเอาไงต่อล่ะ?

Spider-man : เราทำตามแผนต่อไป ถึงแม้ว่าจะไม่มีกระสวยอวกาศหรือยานหลบหนี…ถึงเราจะอยู่เหนือพื้นโลกนับร้อยไมล์ แต่มันก็ไม่สำคัญหรอก! เราจะต้องออกจากสถานีอวกาศนี้ให้ได้ ทุกคนเลยด้วย! จะต้องไม่มีใครตายทั้งนั้น!!

หลายนาทีต่อมา

Johnny : …เอาละ จนกว่าอากาศจะกลับมา ฉันก็ไม่สามารถจุดไฟช่วยนายได้ นายเข้าใจใช่ไหม? นายต้องจัดการทุกอย่างเอาเอง

Spider-man : พันเทปให้ฉันให้แน่นๆเข้าไว้แล้วกัน มันต้องแน่นจนไม่มีอากาศเข้าออกได้เลยเชียวล่ะ

Johnny : ได้เลย แต่ใยของนายก็ใช้ไม่ได้เหมือนกันจำไม่ได้เหรอ? ที่นี่มันไม่มีแรงดึงดูด

Spider-man : ฉันเปลี่ยนไปใช้ใยแม่เหล็กแทนแล้ว ถ้าฉันเล็งให้ดี ฉันก็น่าจะสามารถยิงไปโดนอ็อคโตบ็อตบนตัวลูกเรือได้

Johnny : ใยแม่เหล็กงั้นเหรอ…ของใหม่นี่นา

Spider-man : นายไม่ใช่คนเดียวที่เปลี่ยนไปตั้งแต่ตอนที่นายหายตัวไปหรอกน่า

Johnny : ใช่ ฉันได้ยินที่นายพูดเมื่อกี้นะ “ไม่ให้มีใครตาย” งั้นเหรอ? ก็ไม่เชิงว่าเป็นคำปลุกใจที่ดีที่สุดน่ะนะ ไม่ค่อยเหมาะจะตะโกนระหว่างสู้เท่าไหร่

Spider-man : ไม่ใช่ว่าทุกคนจะต้องตะโกนเรียกร้องความสนใจอย่างนายนี่นา

Johnny : ทุกคนต่างก็ต้องตายกันทั้งนั้น เรื่องนั้นน่ะเชื่อผู้มีประสบการณ์อย่างฉันได้เลย

Spider-man : ไม่ใช่วันนี้ก็แล้วกัน

Johnny : และฉันก็ไม่ได้เรียกร้องความสนใจ ทุกคนหันมาสนใจความโดดเด่นของฉันเองต่างหาก

เมื่อเตรียมการพร้อมแล้ว ทุกคนก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตน!

ที่ Horizon Lab

เหล่าเจ้าหน้าที่ต่างก็ดูสถานีอวกาศเสียดสีกับชั้นบรรยากาศจนไฟลุกท่วมอย่างช่วยเหลืออะไรไม่ได้

สิ่งที่พวกเขาทำได้มีเพียงเฝ้าดูและเชื่อมั่นเท่านั้น…

“ถ้าคนพวกนี้ต้องตายไปแม้แต่คนเดียวล่ะก็ ฉันก็จะไม่มีวันอภัยให้ตัวเองแน่”
“เพราะฉันก็คงจะต้องตายไปด้วย”
“และนั่นก็เหตุผลล่ะ”
“ทั้งเวลาและอากาศจะหมดแล้ว…”
“เร็วเข้าซี่สไปดี้…”
“…เร็วเข้า!!!!

แล้ว Spider-man ก็ลากลูกเรือทุกคนกลับมาจนได้

Spider-man : ฉันเช็คดูทั้งสถานีแล้ว…นี่คือทุกคนที่อยู่ที่นี่แล้ว ได้เวลาไปกันแล้ว

Johnny : เราควรจะดึงพวกอ็อคโตบ็อตออกจากตัวพวกเขาก่อนหรือเปล่าน่ะ? พวกมันดูน่ากลัวอยู่น่ะนะ แล้วก็…พวกนี่อาจจะลุกขึ้นมาเล่นงานเราอีกก็ได้

Spider-man : ใยแม่เหล็กควรจะบล็อคสัญญาณทุกอย่างที่ด็อคอ๊อคจะส่งมาได้ น่าจะปลอดภัยสำหรับตอนนี้น่ะนะ

Johnny : เดี๋ยวสิ…งั้นทำไมนายถึงไม่ใช้ใยแม่เหล็กนี่ตั้งแต่แรกล่ะ? แทนที่จะใช้วิธีดูดอากาศออกจากสถานีแบบนี่น่ะ?!

Spider-man : ฉันจะบอกให้นายรู้ก็ได้ มันเป็นเพราะว่าฉัน…. เอ่อ คือ แบบว่า…
.
.
.
[ชิ้ง….]
.
.
.
ความเงียบแปรเป็นคำตอบได้ว่า…”ตรูลืมไป”…

Johnny : นายมันงี่เง่าสุดจะบรรยายเลย!!

Spider-man : คนเรามันพลาดกันได้น่า โอเค้? และฉันก็ไม่เห็นนายจะออกความคิดดีๆออกมาได้เลยเหมือนกันนี่นา!

Johnny : ปัญญานิ่ม!

Spider-man : นั่นล้ำเส้นไปหน่อยนะ ที่อย่างนายจะมาว่าฉันว่า “ปัญญานิ่ม” เนี่ย โดยเฉพาะเมื่อคนเขาเรียกนายว่า “สมองติดไฟ” ด้วยเนี่ย!

John : โย่! พอได้แล้ว! สถานีอวกาศนี่กำลังจะถูกทำลายแล้วนะ จำได้ไหม?!

Spider-man : เออจริงด้วย

“อโพกี้ 1 ร่วงลงจากวงโคจรลงไปยังชั้นบรรยากาศโลก ความร้อนจากการเสียดสีกับบรรยาศมันสูงเกินไป”
“และตอนนั้นเอง สถานีอวกาศก็ระเบิดออก สูญหายไปตลอดกาล ไม่มีอะไรจะรอดไปได้…”
“…นอกจากดาวเทียมสำรวจอวกาศของฮอไรซันแล็ปนี้”
“ที่ซึ่งมีพวกเราอยู่ข้างใน ตามแผนการสุดตรีนของผมนี่”

Spider-man : ส่งเสียงให้ฉันได้ยินหน่อย ทอร์ช!

Johnny : ไม่ต้องห่วงฉันหรอกน่า นายปั่นใยเข้าไปเถอะ! ปั่นให้เต็มที่ชนิดที่นายไม่เคยทำมาก่อนไปเลย!!

ขณะที่กำลังพุ่งลงมานั้น John ก็ยังคงติดต่อกับพ่อของเขารายงานสถานการณ์อย่างใกล้ชิด

Spider-man : ทอร์ช! นายชักจะเก็บสะสมความร้อนไว้มากเกินไปแล้วนะ! แบบนี้นายจะเผาเราทั้งเป็นซะเองนะ!

Johnny : เดี๋ยว…จัดการให้…

ว่าแล้ว Johnny ก็ง้างหมัดพร้อมประกาศชื่อท่าไม้ตายใหม่ออกไป!!

Johnny : SUPERNOVA FIST!!!!

ด้วยหมัดที่รวบรวมพลังความร้อนเอาไว้จนส่องประกายเจิดจ้า Johnny ชกผนังของดาวเทียมสำรวจจนทนทะลุเป็นรูและปล่อยเปลวไฟพลังสูงลงไปยังด้านล่าง!!

Johnny : นายอยากได้อากาศเพิ่มใช่ไหม เอาไปเลย! และฉันยังแถมจรวดขับดันต้านแรงตกให้ด้วย!!

เมื่อความเร็วการตกลดลงด้วยแรงดันจากหมัดเพลิงของ Johnny และความสูงได้ระดับเหมาะสมแล้ว Spidey ก็ดันฝาของดาวเทียมออกและปล่อยใยทีปั่นสร้างเป็นร่มชูชีพให้กางออก!

ชั่วอึดใจต่อมา ดาวเทียมก็ตกลงไปในทะเลอย่างปลอดภัย

John : …ทุกคนยังอยู่ครบ…รอดชีวิตทุกคน!

เมื่อได้ยินคำยืนยัน ทุกคนในหอควบคุมก็กอดกันด้วยความยินดี

John : …สำเร็จแล้วครับพ่อ…ผมปลอดภัยดี

Jamesons : ไอ้ลูกชาย บางทีต่อจากนี้ไปแกควรจะอยู่ให้ติดพื้นเข้าไว้บ้างก็ดีนะ แกจะทำเพื่อไอ้แก่คนนี้ได้ไหม?

John : หลังจากวันนี้ไปนี่ ผมว่าคงไม่ต้องลังเลอะไรมากแล้วล่ะครับ เราจะพาพวกลูกเรือขึ้นเรือยามฝั่งล่ะครับ

Jamesons : ลูกช่วยชีวิตพวกเขาไว้นะจอห์น

John : ไม่ใช่ผมหรอก และพ่อก็รู้ดีอยู่ด้วยนะ…

ที่อีกด้านหนึ่ง ฮีโร่ทั้งสองก็นั่งพักหลังชนกันบนซากดาวเทียมที่ลอยอยู่

Spider-man : ฮิวเมนทอร์ช นายคือฮีโร่ของฉัน

Johnny : ใช่เลยล่ะ

Spider-man : เฮ้ ไม่ล้อเล่นนะนั่น นายเป็นพระเอกตัวจริงเลยล่ะ ถ้าไม่มีนายล่ะก็ พวกนั้นทุกคนคงตายไปหมดแล้ว

Johnny : ก็เราเป็นเพื่อนกันใช่ไหมล่ะ? แล้วฉันก็บอกนายมาตั้งแต่ต้นแล้วนี่ว่างานนี้ต้องสนุกสุดเหวี่ยงแน่

Spider-man : ขอบใจนะ แต่ทีนี้นายช่วยบอกฉันมาตามตรงทีซิ…

Johnny : ใช่ นายดูอ้วนขึ้นจริงๆนั่นล่ะ

Spider-man : ไม่ใช่เรื่องนั้น…

Spider-man : ฉันอยากถามว่านี่นายจงใจเอาเรามาลงที่เดย์โทน่าบีช ในช่วงกลางวันหยุดต้นฤดูใบไม้ผลิหรือเปล่าเนี่ย?

Johnny : นายไม่ชอบแฮปปี้เอ็นดิ้งหรือไงกันล่ะ?

ที่บนชายหาด เต็มไปด้วยวัยรุ่นจากทั่วสารทิศที่มาฉลองช่วงวันหยุดยาวที่ชายทะเล สาวๆในชุดว่ายน้ำเต็มหาดไปหมด!!

(ร้ายนะเนี่ย Johnny)

แต่ที่อีกด้านหนึ่ง

Doc Ock : …การเตรียมการขั้นสุดท้ายเสร็จสิ้นแล้ว ค่าที่อ่านได้นั้นเรียบร้อยดี สุภาพบุรุษทุกท่าน…ถึงเวลาแล้ว…เวลาที่จะเริ่มดำเนินตามแผนการใหญ่ของฉัน…

Doc Ock : …แผนการใหญ่ครั้งสุดท้ายของฉัน

สิ้นสุดการรอคอยแล้ว ต่อจากนี้ไปแผนการใหญ่ที่เตรียมการมายาวนานของกลุ่ม Sinister Six กำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว!!

โปรดติดตามได้ใน

ENDS OF THE EARTH!! เร็วๆนี้!!

แถมพิเศษอีกนิด

เมื่อ Spider-man มีศัตรูเป็นกลุ่มวายร้ายอย่าง Sinister Six ได้….Venom ก็ไม่ยอมน้อยหน้าเหมือนกัน!!

เมื่อ Crime Master ได้รวบรวม Super Villians มาตั้งทีมรวมดาวร้ายของตัวเองขึ้นมา และเป้าหมายประเดิมภารกิจแรกของพวกมันจะเป็นใครไปได้นอกเสียจาก…Flash Thompson!!

เตรียมพบกับ SAVAGE SIX!!!

เร็วๆนี้เช่นกัน