BIRDS OF PREY #3
เรื่อง : DUANE SWIERCZYNSKI
ภาพ : JESUS SAIZ
วางจำหน่าย: 16 พฤศจิกายน 2011
สำนักพิมพ์ : DC Comics

นับถอยหลังสู่การระเบิด!

..

โกดังร้าง, กรุงก็อทแธม

การที่ฉันเลือกดร.พาเมล่า อิสลี่ย์… หรือที่รู้จักกันในนามพอยซั่นไอวี่มาเป็นสมาชิกคนที่สี่ของทีมเป็นเรื่องที่เหนือความคาดหมายไปมาก แต่ฉันต้องทำให้พวกเธอเข้าใจ แย่จริง ๆ เลย

 

 

คานารี่: ฟังก่อนนะสาว ๆ เรากำลังเผชิญหน้ากับศัตรูที่เชี่ยวชาญด้านเคมีและยาพิษขั้นสูง ไอวี่น่ะมีภูมิคุ้มกันเรื่องพวกนี้

คานารี่: และเธอมีความสามารถที่แตกต่างและมีความจำเป็นสำหรับทีม

 

สตาร์ลิ่ง: เธอคือผู้ก่อการร้ายแถมยังเป็นฆาตกรอีกนะไดน่าห์ นั่นน่ะเหรอ “ความสามารถ” ที่เธออยากได้?

 

ไอวี่: ฉันไม่ใช่ฆาตกร ฉันแค่กำจัดพวกโลภมากที่คิดจะทำลายธรรมชาติเท่านั้นเอง

แค่พูดปากเปล่าไม่พอ เจ๊ไอวี่โชว์พาดหัวข่าวให้ดูด้วย

..

[โรงงานระเบิดด้วยฝีมือผู้ก่อการร้าย ‘ไอวี่’; มีผู้เสียชีวิต 13 ราย]

[สก็อต ฟิลลิป อายุ 47 ปี เจ้าของกลุ่มเคมีภัณฑ์เสียชีวิต]

[พบศพประธานบอร์ดบริหารบริษัทท็อกซ์คลีนบริเวณท่อน้ำทิ้ง]

[ด้วยน้ำมือ… “สตรีชุดเขียว” ผู้มากปริศนา]

 

คานารี่: ฟังนะ พวกเธออาจไม่เห็นด้วยกับแนวคิดนี้ แต่ดูสิคนที่ตายพวกนี้ไม่มีใครเป็นผู้บริสุทธิ์สักคน เอาล่ะ สตาร์ลิ่ง เธอคิดว่าไง?

 

สตาร์ลิ่ง: ฉันว่ายัยสลัดดกนี่ควรไสหัวกลับไปซะ

 

ไอวี่: นี่ฉันต้องออดิชั่นด้วยเหรอเนี่ย?

ด้วยพลังเหนือธรรมชาติของไอวี่ มีหรือที่มนุษย์ธรรมดาสองคนจะเอาอยู่!

คาตานะกระชากดาบออกมาแล้วพุ่งเข้าไปอีกรอบ

สตาร์ลิ่ง: นั่นแหละคาตานะ… ตอนกิ่งให้เหี้ยนเลย!

ผัวะ!!!

 

ไอวี่: เธออยากเก็บมือไว้ใช้หรืออยากให้ฉันหักข้อมือเธอทิ้งล่ะ?

ทันใดนั้นสตาร์ลิ่งก็ล้วงสวิตช์ของอะไรบางอย่างขึ้นมา

สตาร์ลิ่ง: หรือออออออ… เธออยากให้ฉันระเบิดเธอไม่เหลือซากล่ะ แม่สลัดดก?

ที่แท้มันคือสวิตช์ระเบิดที่อยู่แทบเท้าไอวี่นั่นเอง!

ไอวี่: ฉันชอบวิธีต่อสู้ของเธอนะสตาร์ลิ่ง แต่อย่างน้อยให้ฉันแสดงความสามารถให้เธอเห็นก่อนแล้วค่อยว่ากันจะดีกว่า

 

ไอวี่ย่างสามขุมเข้าหานักฆ่าล่องหนตรงหน้า

 

นักฆ่า: อย่าแตะต้องตัวฉัน

ไอวี่: จุ๊ ๆ พาฉันกลับบ้านที

นักฆ่า: ไม่!

ไอวี่: ฉันต้องการคุณ ไม่เข้าใจรึไง? พาฉันกลับบ้านเถอะนะ

นักฆ่า: เธอทำไม่ได้หร…

ไอวี่: ฉันต้องการคุณมากเกินกว่าที่คุณจะคาดคำนึงได้ พาฉันกลับบ้าน

ไอวี่: ฉันรักคุณมากกว่าที่ใครสักคนจะรักคน ๆ หนึ่งได้ พาฉันกลับบ้าน

แล้วนักฆ่าล่องหนก็โดนไอวี่สะกดกลายเป็นนายเอ๋อไปในทันใด

คานารี่: หยุดเดี๋ยวนี้! เธอกำลังจะฆ่าเขานะ!

ไอวี่: โอ คานารี่จ๋า เขาไม่เป็นไรหรอก

 

ไอวี่รู้ว่าเวลาไหนสมควรจะหยุด

และนักโทษของเราก็ยอมบอกสิ่งที่เราต้องการแต่โดยดี: สิ่งนั้นคือสถานที่กบดานลับของพวกมันในก็อทแธม

 

แต่ดูเหมือนนักโทษของเรายังไม่หมดพิษสงซะทีเดียว

 

นักฆ่า: ทอมมี่ ทักเกอร์น้อยร้องขออาหาร? เราจะให้ทานอะไรเขาดี? เรามีแค่ขนมปังกับเนย…

 

ทันทีที่มันพล่ามประโยคเมื่อกี้ ฉันก็รู้สึกเหมือนมีเสียงสัญญาณดังลั่นในสมอง เสียงแบบเดียวกับเมื่อครั้งที่ชาลี คีนตาย… ดูเหมือนสตาร์ลิ่งก็คงสังเกตได้ เธอจึงร้องเสียงดังลั่น

 

 

“วิ่งเร็ว!”

 

ร่างของนักฆ่าพลันระเบิดสนั่นหวั่นไหว!

โชคดีที่ไอวี่สร้างดอกไม้ยักษ์ขึ้นมาป้องกันพรรคพวกเอาไว้ถึงตัวเธอเองจะหลบไม่พ้นก็ตาม

 

สตาร์ลิ่ง: เธอเห็นแก่ส่วนรวมมากกว่าที่คิดนะเนี่ย แพม

ไอวี่: ถ้าพวกเธอสามคนตายมันก็ไม่ใช่ทีมแล้วน่ะสิ เอฟเวอร์ลีน

ขณะที่ไอวี่กลับป่าเพื่อรักษาตัว ฉันกับสตาร์ลิ่งและคาตานะก็บุกแหล่งกบดานลับ ที่นั่นเหลือแค่ความว่างเปล่า

 

สตาร์ลิ่ง: เอาล่ะ นี่อาจเป็นแค่การคาดเดานะ… ถ้าลุงเอิร์ลรู้เรื่องนี้มีหวังบ้องหูฉันแหง ๆ … แต่ดูเหมือนฉันจะเจอชื่อระเบิดเดินได้อีกสองคนแล้วแฮะ

 

รายชื่อบนชิ้นส่วนบัตรประชาชนถ่ายเอกสารเป็นชื่อของผู้พิพากษาผู้โด่งดังและผู้ช่วยนักการเมืองดาวรุ่ง

คาตานะ: สามีฉันบอกว่าพวกเขาตกอยู่ในอันตราย

สตาร์ลิ่ง: ทำไมสามีของเธอไม่รีบบอกตั้งแต่สองสามชั่วโมงที่แล้วล่ะยะ?

 

คานารี่: เราต้องหาคนพวกนี้เดี๋ยวนี้เลย

สตาร์ลิ่ง: เห็นด้วย แต่เราจะทำไงต่อล่ะ? เราไม่รู้วิธีปลดชนวนระเบิดในหัวพวกเขานี่นา

คานารี่: จำเพลงที่ไอ้นักฆ่านั่นฮัมออกมาก่อนจะระเบิดได้รึเปล่า? … คาฮิลล์บอกว่ายาชนิดนี้จะทำงานเมื่อได้ยินคำสั่งเฉพาะ

สตาร์ลิ่ง: ถ้างั้นเอาอย่างนี้… เราหาตัวพวกเขา แล้วก็ซัดให้หมอบก่อนที่พวกเขาจะทันได้คิดได้พูดอะไรออกมาดีมั้ย?

 

“ถ้ายังคิดอะไรที่ดีกว่าไม่ได้ก็เอาตามนั้นแหละ”

 

สถานีรถไฟก็อทแธม

ลูกนกสาวออกปฏิบัติการ!

คานารี่: อีฟ เธอจัดการผู้พิพากษา ฉันจะไปหาผู้ช่วยเอง

สตาร์ลิ่ง: ตานั่นม่าใช่สเป็คฉันเลย แต่ก็โอเค้… แคต, ไอวี่ พวกเธอประจำตำแหน่งรึยังเอ่ย?

 

คาตานะ: ฉันกำลังตรวจรถอยู่ ถ้ามีฝ่ายศัตรูรับรองว่าฉันสับไม่เลี้ยง

 

สตาร์ลิ่ง: แล้วเธอล่ะ แม่สาวพฤกษาสยอง?

ไอวี่: ฉันอยู่นี่แล้ว แถมยังแสบ ๆ คัน ๆ แผลจากสะเก็ดระเบิดเอามาก ๆ ฉันคงต้องทบทวนความคิดที่จะเข้าร่วม “ทีม” นี่ดูอีกทีแล้วล่ะ

 

สตาร์ลิ่ง: จัดหนักเลยนะยะ

แผนการณ์ขั้นที่หนึ่ง: วางยาสลบเป้าหมายเพื่อหยุดยั้งระเบิด

แหงล่ะ มันคงง่ายถ้าหมอนี่พกเครื่องดื่มอะไรมาวางไว้ข้างหน้านั่นด้วย

 

 

สตาร์ลิ่ง: อุ๊บซี! โทษนะคะคุณผู้หญิง

สตาร์ลิ่งแกล้งทำกาแฟหกรดเสื้อหญิงที่นั่งอยู่ข้างผู้พิพากษาเมื่อคุณป้าลุกไปล้างรอยเปื้อนเธอก็เสียบทันที

สตาร์ลิ่ง: นี่คุณเป็นหนุ่มสก็อตใช่มั้ยคะเนี่ย? ฉันล่ะช้อบชอบ ลุงของฉันก็เป็นหนุ่มสก็อต

 

ระหว่างที่พูดเธอก็แอบล้วงแคปซูลยาขึ้นมาเตรียมตัวไว้…

 

ขั้นที่สอง: หยุดรถไฟให้ได้ไม่ว่าจะใช้วิธีอะไรก็ตาม

ไอวี่จัดการพนักงานรถไฟและเข้าไปในตู้หัวขบวนอย่างง่ายดาย…

 

ขั้นที่สาม: อพยพเป้าหมายเป้าหมายก่อนที่พวกร้ายทั้งหลายจะรู้ตัว

 

คาตานะ: มีศัตรูอยู่ในตู้นี้หรือที่รัก? มันอยู่ที่ไหน?

คาตานะ: ฉันไม่เห็นตัวมันเลย… แต่คุณไม่เคยหลอกฉันมาก่อนนี่เนอะ

อีกด้านหนึ่ง

ไอวี่: อย่างนั้นแหละที่รัก

 

ไอวี่: ช้า ๆ หน่อย…

แต่ขณะที่เธอไม่ทันระวังตัว เหล่านักฆ่าก็ประชิดหลังเธอเสียแล้ว!

คาตานะ: สตาร์ลิ่ง ฉันเจอศัตรูแล้ว เจ้านี่มันแฝงตัวเป็นผู้โดยสาร

สตาร์ลิ่ง: ไอวี่ระวังตัวด้วย แคตเจอเข้าหนึ่งแล้ว

..

สตาร์ลิ่ง: ไอวี่ ได้ยินฉันรึเปล่า?

สตาร์ลิ่ง: คานารี่เธอไปหาไอวี่ได้มั้ย?

สตาร์ลิ่ง: คานารี่? มีใครอยู่มั้ยเนี่ย?  ฮัลโหลลลลลลลลลว…

..

ขณะนั้นด้านไอวี่ก็มีสภาพไม่ต่างจากอุนจิที่โดนอาราเล่จิ้ม!

ขณะเดียวกัน ไดน่าห์พลันได้ยินเสียงลึกลับ…

“สวัสดี ไดน่าห์ จุ๊ ๆ เงียบไว้นะ บอกให้เพื่อนเธอหยุด ไม่อย่างนั้นทุกคนตายหมดแน่”

คานารี่: แกอยู่ไหนน่ะ?

“ตอนนี้เธอยังไม่รู้ตัวอีกเหรอว่าพวกเรามีอยู่ทุกที่”

 

คานารี่: ฉันจะไม่ยอมให้พวกแกทำร้ายใคร

“คงต้องเป็นอย่างนั้นแหละไดน่าห์ เพราะตอนนี้ยังมีระเบิดอยู่อีกลูก ในหัวเธอยังไงล่ะ”

 

“เราถ่ายมันเข้าสู่ร่างเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเผชิญหน้ากัน”

“จำไม่ได้แล้วรึไงว่าตอนนั้นเราแตะต้องตัวเธอสามครั้ง?”

“และตอนนี้สมควรแก่เวลาที่มันจะระเบิดแล้ว”

 

“เอาเลยสิ บอกให้พวกเขาหยุด ไม่อย่างนั้นเธอและผู้โดยสารทั้งคัน… ตาย!”

 

“นี่คานารี่นะ”

“สตาร์ลิ่ง, ไอวี่, คาตานะ… ยกเลิกภารกิจเดี๋ยวนี้”

สตาร์ลิ่ง: นั่นเธอบ้าไปแล้วรึไง?

“ได้โปรดเชื่อฉันเถอะนะ หยุดเดี๋ยวนี้!”

สตาร์ลิ่ง: ขอสองวิฯ เดี๋ยวฉันไป

“ไม่ต้อง อย่านะ”

 

คานารี่: ขอร้องล่ะ อยู่เฉย ๆ ก่อน

 ..

“ดีมาก”

“ทีนี้ ฉันจะสอนเธอร้องเพลงกลอ่มเด็กล่ะนะ”

 

..

ตอนต่อไป:

ABSOLUTELY MENTAL!