MEN OF WAR #2
เรื่อง : IVAN BRANDON
ภาพ : TOM DERENICK
วางจำหน่าย: 2 พฤศจิกายน 2554
สำนักพิมพ์ : DC Comics

ภารกิจใหม่ของจ่าร็อคเริ่มขึ้นแล้ว

..

ท่ามกลางสงครามยังมีท่วงทำนองอยู่

เสียงกระสุนทะลวงลำกล้อง เสียงหอบกระเส่า

 

เสียงเหล่านั้นล้วนถูกร้อยเรียง

 

 

ทุกนัดที่เรายิงแฝงคำตอบเป็นร้อยประโยค บอกเล่าความตายนับร้อยครั้ง

 

เราทิ้งความกลัวไปหมดสิ้น

ผมหมดแรงแล้ว อยากปิดตาหลับไปให้พ้น ๆ

 

ผมไม่ควรมาตายที่นี่

 

 

แต่ผมกำลังจะตาย

 

“แม็กฯสุดท้ายแล้ว”

 

…

บนเรือยนต์ กองพลลับภายใต้การนำของร็อคกำลังวางแผนสำหรับภารกิจล่าสุด

“โห จ่า ผมไม่เคยเห็นยานแบบนี้เลย”

“ดูแล้วนี่คงเป็นพาหนะของหน่วยนาวี ไอ้นี่มันโคตรแพงเลยในวอชิงตัน แต่เราไม่ได้อยู่ในวอชิงตันนี่เนอะ”

ร็อค: ชมมันให้เต็มที่เลยไอ้หนู เพราะพอมันพาเราไปถึงที่แล้ว เราอาจไม่มีชีวิตรอดมาเห็นมันอีกเป็นครั้งที่สอง

เปเรซ: เราอยู่ห่างท่าเรือจิบูติประมาณ 19 ไมล์ คราวนี้ไม่เหมือนภารกิจที่ลิเบีย เพราะเรามีคนแฝงตัวอยู่ข้างใน

เปเรซ: เรือรบเป้าหมายของเราน่าจะอยู่ตรงจุดนี้

 

เปเรซ: หน่วยข้อมูลของเราบอกว่ามีหน่วยติดอาวุธสิบเอ็ดคนคอยู่บนเรือ พวกมันจะอยู่ตรงนี้เป็นส่วนใหญ่ ผมไม่มั่นใจว่าจะพูดดีมั้ย แต่ภารกิจนี้…

ร็อค: ไม่มั่นใจก็ไม่ต้องพูด เปเรซ

 

ร็อค: เอาเป็นว่ามีสิบเอ็ดคนในห้องควบคุม พวกนายแค่ทำตามแผน ไม่จำเป็นต้องรีบร้อน

ลูกน้องหัวมันเทศ: แล้วต้องพาเรือไปไว้ที่ไหนครับ?

คอร์บา: ไปลงนรกไงล่ะ นี่คือภารกิจทำลายล้าง

ร็อค: แค่ทำลายมันก็พอ… งานนี้ไม่รู้จะหมู่หรือจ่า ถ้าเราพลาดเราคงตายแน่นอน แต่ถ้าเราทำสำเร็จอาทิตย์หน้าเราจะได้ไปพักผ่อนกันให้สบาย

 

“เพราะฉะนั้นจงทำให้สำเร็จ”

 

 

 

เราลอบเร้นเข้าไปกลางค่ำคืน

ปฏิบัติการใต้น้ำช่างลำบาก แต่เราฝึกฝนมาพร้อม

 

ตอนนี้ในมือผมมีกับระเบิด ความหนาวเย็นข้างใต้นี่ทำให้ประสาทผมตื่นตัว

ตื่นตัวพอจะสังเกตเห็นปัญหา

 

 

เป้าหมายแล่นออกจากท่าไป มันแล่นออกไปได้ยังไงกัน?

ดูเหมือนภารกิจจะเหลว แต่ก็ยังไม่ใช่ปัญหา

 

 

เรือลำตรงกลางระหว่างสามลำที่พวกเขาต้องทำลายกลับแล่นออกจากท่า หากระเบิดที่ร็อคติดไว้กับเรือลำแรกทำงานขึ้นมา รัศมีระเบิดไม่กว้างพอที่จะไปทำลายลำที่สามที่จอดอยู่อีกข้างหนึ่งได้! นั่นแปลว่าภารกิจของพวกเขากำลังจะล้มเหลว!

 

เราคงต้องด้นสด

พวกมันคงคิดไม่ถึงว่าเรือจะเดินเครื่องขึ้นมา

ผมได้ยินเสียงกระสุนของพวกมันพยายามหยุดยักษ์ลำนี้อย่างน่าสมเพช

 

 

เรือเหล็กลำมหึมาไม่เร็วพอจะขู่ขวัญ แต่เสียงของพวกมันน่ากลัวและมีอำนาจ

ระเบิดเวลาที่ติดตั้งไว้ท้ายเรือ อยู่ไกลพอที่จะไม่เป็นอันตรายกับใคร

 

 

ตูมมมมมมมมม!!!

 

ผมไม่รู้ว่ามีใครอยู่บนท่าบ้างแต่เราให้โอกาสพวกมันหนีแล้ว

ความผิดพลาดครั้งนี้อาจแลกด้วยชีวิตของพวกเราทั้งหมด

 

 

พวกมันเปิดฉากบุก เสียงฝีเท้าดังขึ้นทุกทิศทุกทาง

เราเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว แต่พวกมันก็ยังคืบคลานเข้ามาจากทุกหนทุกแห่ง

 

 

ชายชราล้มฟุบลงไป ผมได้ยินเสียงเขาร้องลั่น แต่เขาไม่ขยับอีกเลย

ที่ข้างหลัง อีกนับร้อยคนหลั่งไหลเข้ามาในที่ของเรา

 

ไล่ล่าเข้ามาไม่รู้จักหยุดหย่อนจนกว่าจะตายไป

 

 

 

ฤทธิ์ปืนทำลายผนังจนกลายเป็นจุล

เราพยายามมองหาทางออก แต่พวกมันก็ยังโผล่มาจากทุกประตู เราจนตรอก

 

 

ไม่มีทางออกอีกต่อไป

 

 

หลังคาถล่มร่วงลงมากระแทกหมวกเหล็กของผมบุบ เลือดไหลนองอาบหน้า

 

 

“แม็กฯสุดท้ายแล้ว”

 

กระสุนหมดแล้ว ทุกเสียงต่างเงียบลง เหมือนทุกคนต่างกำลังรอ

แม้ในที่ที่เฉียดกรายความตาย แต่ทุกคนยังคงยึดมั่นในเกียรติยศ ท่ามกลางฝุ่นควันมีกระบอกปืนจ่อมานับไม่ถ้วน

พวกมันกำลังบีบล้อมเข้ามา จับจ้องจนจะกลืนกิน ไร้ซุ่มเสียง

คอร์บา: โอ้ ไม่นะ

คอร์บา: ผมอยู่ที่นี่ไม่ได้ จ่า

..

ตอนนั้นเอง ร่างกายของคอร์บาเรืองแสงสีแดงจ้า!

แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครสังเกต

ร็อค: ใจเย็นทหาร

คอร์บา: ไม่ คุณไม่เข้าใจผม!

ร็อค: ผมอยากให้คุณอยู่เฉย ๆ และเงียบไว้ พลทหารคอร์บา

 

พวกมันกำลังพูดคุยหารือกันอย่างแผ่วเบา ผ่านไปครู่หนึ่งจึงได้ข้อสรุป

 

ผู้นำของพวกมันก้าวออกมา

 

จากนั้นตามมาด้วยเฮลิคอปเตอร์และอื่น ๆ

 

ผมไม่รู้ว่ามันพูดอะไร แต่ผมรู้ว่ามันคิดจะทำอะไร พวกมันทั้งหมดเล็งปืนมาที่พวกเรา

 

ผมไม่คิดจะนับถอยหลัง ผมไม่ได้คิดถึงแม่หรือชีวิตที่ผ่านมาเหมือนคราวก่อน

ผมเพียงคิดถึงไอ้เรือบ้านั่นที่พรากเอาความสำเร็จของพวกเราไป ผมคิดแค่เหตุใดพวกเราถึงล้มเหลว

 

“จงยืนหยัดไว้ทหาร ทุกอย่างต้องไม่จบลงที่นี่”

ร็อคล้วงมีดออกมาเตรียมพร้อม!

ท่วงทำนองยังดังอยู่

เสียงคำรามของปืนไรเฟิลคล้ายจะตอบคำถามที่ค้างคา

 

แล้วเสียงบรรเลงก็หยุดลง

..

คอร์บาถอดหมวกเหล็กของเขาออก!

แสงสีแดงระเบิดออกจากร่างของเขาพวยพุ่งขึ้นฟ้า!

 

เหนือขึ้นไป พวกเรายังพอได้ยินเสียงพวกมันกรีดร้อง

 

..

โปรดติดตามตอนต่อไป

..

คุยกันท้ายเล่ม

แฟน ๆ จ่าร็อคทุกท่านคงสังเกต (ฮ่า) ว่าในท้ายเล่มที่แล้ว จ่าร็อคได้พูดคุยกับลูกน้องเรื่องการตายอย่างปริศนาของวุฒิสมาชิกเหมือนจะนำมาต่อยอดในเล่มนี้ แต่ปรากฏว่าเล่มนี้กลับทิ้งประเด็นนั้นไปหมดเลย 😛 ฉะนั้นถ้าใครอ่านแล้วเกิดสงสัยประมาณว่า “เฮ้ย ทำไมมันไม่ต่อจากเล่มที่แล้วล่ะเนี่ย?” ก็ขอตอบไว้ก่อนว่าเป็นความตั้งใจคนเขียนเรื่อง (เพราะผมเองก็สงสัยจนไปตามอ่านในเว็บรีวิวของฝรั่งเชียวล่ะ ฮ่า)

          เล่มนี้ก็ยังคงมีพวกเหนือมนุษย์มาเอี่ยวเช่นเคย ในเล่มแรกมียอดมนุษย์มาฟัดกัน เล่มที่สองเซอร์เซ่โผล่มาบลัฟ พอมาเล่มนี้ลูกน้องจ่ากลับเป็นผู้มีพลังไปซะเอง จะเป็นยังไงต่อไปต้องติดตามเล่มหน้าครับ

          ที่จริงหัวเรื่องนี้ตั้งแต่เล่มแรกยันเล่มล่าสุดนี่มีส่วน Second Feature (การ์ตูนแถม) ด้วย แต่ด้วยความที่ตัวเองรู้สึกว่ามันไม่ค่อยสนุก และเนื้อเรื่องก็ไม่ได้เกี่ยวกับตัวละครที่สำคัญ เหมือน SF ในหัวอื่น ๆ ผมจึงกะว่ารอให้จบทีเดียวแล้วจะนำมาสปอยล์รวบยอด ซึ่งตอนนี้ก็ถึงเวลาอันสมควรแล้ว (ฮ่า) ฉะนั้นขอเชิญทุกท่านพบกับเหล่า Navy Seals ได้ ณ บัดนี้ ! 😛

          ขอบคุณที่รับชมครับ

..

NAVY SEALs:

HUMAN SHIELDS

เรื่อง : JONATHAN VANKIN
ภาพ : PHIL WINSLADE

 

…

“ถนนโล่งรึเปล่า?”

“เหมือนฉันจะเห็นแต่พวกแขกโพกผ้านะไอซ์ พวกมะกันอย่างเรา ๆ ไม่เหลือแล้วใช่มั้ย?”

“ฉันจะบอกให้นะ ‘ถนนโล่ง’ น่ะ แปลว่า…”

แทร็คเกอร์: ได้เวลาที่หน่วยนาวี ซีลจะบุกแล้ว!

ไอซ์: เงียบสักแป๊บได้มั้ย แทร็คเกอร์ ฉันใช้สมาธิอยู่ หน่วยลาดตระเวณกำลังจะกลับมา

หน่วยลาดตระเวณกลับมาพอดี…

แทร็คเกอร์: ทันเวลาเป๊ะเลยหนู ๆ ได้อะไรมาบ้างล่ะ?

เรโน: เยอะแยะว่ะทรัคเซล… นี่ไอซ์ ไอ้ตึกนั่นมันไม่ใช่โรงเรียน! มันอาจจะเคยเป็นมาก่อน แต่ตอนนี้มันกลายเป็นคลังอาวุธไปแล้ว เป้าหมายชิ้นเบิ้มเลยทีนี้

ไอซ์: ทราบแล้วเรโน ลิตเซอนายส่งข่าวบอกหน่วยจู่โจมเลย แล้วเรามานั่งดูพลุไฟกลางเมืองกัน

 

แต่ทันใดนั้นกระสุนปืนก็พุ่งมาจากที่ไหนสักแห่งเข้าหัวไหล่ของไมค์ เรโนเต็ม ๆ !

 

เรโน: ไอซ์ ให้ฉันฆ่าไอ้สารเลว…

ไอซ์: นอนลงเถอะเรโน นายไม่เป็นไรหรอกแต่ฉันต้องจัดการพวกมันเสียก่อน

 

แทร็คเกอร์: โอ้เย้! มันเป็นซีลของแท้ว่ะ! มันสู้ไม่ถอยเลย!

เรโน: เฮ้ ไอซ์ ก่อนบรรจุเข้ามา ไม่ใช่ว่านายเป็นตำรวจดีผู้รักสงบหรอกเรอะ?

ไอซ์: ใช่หนิ แล้วไง?

เรโน: ไมนายถึงมาเป็นคู่หูกับไอ้นีแอนเดอร์ธาลนี่วะ?

ไอซ์: แทร็คเกอร์น่ะเหรอ? เราเป็นคู่หูกันตอนอยู่ในศูนย์ฝึกยุทธวิธีใต้น้ำ เขาเป็นยอดฝีมือคนหนึ่งเชียวนะ นายอาจไม่สังเกตแต่เราสองคนไม่มีอะไรต่างกันเลย อีกอย่าง ตอนนี้ฉันไม่ใช่ตำรวจผู้รักสงบอีกแล้ว…

ไอซ์: ฉันพบว่าถ้าคิดจะทำดี มีปืนสักกระบอกจะช่วยได้มากกว่า

 

ไอซ์: นายต้องรีบขึ้นฮ.พยาบาลด่วน!

เรโน: ไม่นะ ไอ้มือซุ่มมันหวังให้เราทำอย่างนั้น

เรโน: มันรู้ว่า ฮ.จะมา พวกมันเตรียมอาร์พีจีไว้ที่ไหนสักแห่งและพร้อมยิงเครื่องทันทีที่มาถึง

ไอซ์: ลิตเซอ นายมาอยู่กับเรโน กดแผลเขาไว้แล้วแจ้งให้หน่วยรู้ว่าเราตกอยู่ในวงล้อม

 

ไอซ์: แทร็คเกอร์เหลือแค่นายกับฉันอีกแล้ว ไปเคลียร์พื้นที่กันเถอะ

พวกเขาลาดตะเวณมาเรื่อย ๆ จนเจอตึกสามชั้นตึกเดียวของเมือง

แทร็คเกอร์: เดาไม่ยากหรอกไอซ์  นี่เป็นตึกเดียวที่สูงพอ มันต้องอยู่ข้างบนนั้นแน่ เราไปจัดการกับ…

ไอซ์: “นักรบของศัตรู” อีกแล้วสินะ นายชอบเรียกฝ่ายตรงข้ามว่า “นักรบของศัตรู*” ทุกที

แทร็คเกอร์: ไอซ์ อย่าพูดเหมือนฉันมีอคติสิวะ! เพราะฉันเป็นคนพื้นเมืองอเมริกันต่างหากล่ะ ฉันมีเชื้อสายชาวชิปเปว่า เกิดที่แกรนด์ ฟอร์ค ทางเหนือของดาโกต้า นี่แหละที่ทำให้คนเรียกฉันว่า นักล่า – Tracker

ไอซ์: เอ้าเรอะ ฉันก็นึกว่ามันแผลงมาจากนามสกุล ทรัคเซล ของนายซะอีก

แทร็คเกอร์: แล้วทำไมเขาเรียกนายว่า ไอซ์ วะ?

ไอซ์: ฉันนามสกุล เบิร์ก พวกเขาเลยเติมชื่อกลางให้ฉันเป็น โจน่าห์ ‘ไอซ์’ เบิร์ก

แทร็คเกอร์: งี้นี่เอง

 

(*นักรบของศัตรู – Enemy Combatant เป็นเทอมที่จอร์จ บุชใช้เรียกผู้ก่อการร้ายข้ามชาติซึ่งทหารสามารถสังหารได้โดยชอบธรรม แต่ที่จริงคำนี้ถูกใช้มาตั้งแต่ยุคสงครามเหนือใต้แล้วโดยดั้งเดิมนั้นใช้เรียกทหารของอีกฝ่ายหนึ่ง ในที่นี้ผมตีความว่าไอซ์ไม่ชอบความรุนแรง เขาเลยไม่เห็นด้วยที่เรียกศัตรูด้วยคำนี้ แต่แทร็คเกอร์นั้นใช้คำนี้เพราะความเคยชินเนื่องจากตนเองเป็นชาวใต้)

 

ปัง!!

แทร็คเกอร์: ไอ้หมอนั่นยิงใครวะ?

ไอซ์: จะใครอีกล่ะ ลิตเซอไง

แทร็คเกอร์: ลิตซ์ที่ติดแหง่กอยู่ตรงนั้นเพราะต้องดูแลเรโนสินะ

 

ไอซ์: ตะวันออกโล่ง

แทร็คเกอร์: ตะวันตกโล่ง

               ปัง!!

แทร็คเกอร์: ไอซ์ ถ้าลิตเซอโดนยิงล่ะ? ฉันว่าเราควรรีบ…

ไอซ์: เย็นไว้เพื่อน ถ้าลิตซ์โดนยิงแล้ว ทำไมฝ่ายนั้นถึงยังยิงไม่ยอมหยุดล่ะ

 

ปัง!!

แทร็คเกอร์: ไอซ์!

ไอซ์: ดีแล้วแทร็ค มันยังไม่หยุดยิงแปลว่ามันยังยิงไม่โดน

แทร็คเกอร์: ฮ.พยาบาลกำลังจะมา ถ้าที่นี่มีอาร์พีจีอยู่ล่ะก็… เราต้องรีบจัดการด่วนเลย!

 

ไอซ์: ใจเย็นสิแทร็ค! เราไม่รู้ว่าชั้นบนนั่นมีอะไร ต้องรอดูลาดเลาก่อน

แทร็คเกอร์: ไอซ์ บางทีฉันก็รู้สึกเหมือนนายไม่คิดจะฆ่าใคร… พ่อตำรวจใจบุญ! เราคือหน่วยซีลนะโว้ย เราคือ…

 

ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง!!!

 

 

ไอซ์: เฮ้ย แทร็คเกอร์! อุ๊บ…

 

แทร็คเกอร์: มีปืนกลมืออัตโนมัติทางตะวันออก ดูท่าไอ้หมอนั่นจะมีเพื่อนอยู่ที่นี่ด้วย

 

ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง!!!

 

ไอซ์: เฮ้ย แทร็คเกอร์ อย่างเพิ่งยิงนะ! อย่าเพิ่งยิง!

 

ไอซ์: เธอแค่กำลังกลัว

แทร็คเกอร์: แต่เธอคือนักรบติดอาวุธนะโว้ย ตามกฏหมายแล้วเราฆ่าเธอได้

เด็ก: ช่วยด้วย

 

ไอซ์: เห็นมั้ยแทร็คเกอร์ เธอแค่กลัวเท่านั้นแหละ ไม่ต้องกลัวนะหนู เราแค่จะถามคำถาม…

 

ปัง!!

 

..

 

แทร็คเกอร์: เฮ้ย ไอซ์!

ปัง!! ปัง!!

แทร็คเกอร์ดับชีวิตผู้ก่อการร้ายทันทีทันใด!

แทร็คเกอร์: ไอซ์ นายโอเครึเปล่า? พูดอะไรหน่อยสิเพื่อน!

ไอซ์: เด็กปลอดภัยรึเปล่า?

แทร็คเกอร์: ใครจะไปสนใจวะ ถ้านายไม่เป็นไร ช่วยลุกขึ้นมาได้แล้ว ยังเหลืออาร์พีจีให้จัดการอีกนะโว้ย

ไอซ์เข้าไปคุยกับเด็กผู้หญิง ขณะเดียวกันแทร็คเกอร์ก็กำลังค้นร่างผกก.อยู่

แทร็คเกอร์: เฮ้ย ไอซ์! ได้เรื่องแล้วว่ะ

 

แทร็คเกอร์: ตึกพวกนี้มันตึกที่เราเข้าไปสำรวจนี่หว่า นี่ไงโรงเรียนที่ว่า

แทร็คเกอร์: คิดว่ามันแย่แล้วใช่มั้ย? ลองคลี่มันออกมาดูสิ

ไอซ์: แทร็ค นี่มันรูปเราสองคนนี่ แล้วก็เรโนกับลิตซ์ด้วย เราถูกพวกมันล้อมไว้ตั้งแต่มาถึงแล้ว

 

แทร็คเกอร์: ต้องรีบเผ่น

ไอซ์: แล้วจะไปยังไงล่ะ เราพึ่งเฮลิคอปเตอร์ไม่ได้ พวกมันอ้าปากรออยู่แล้ว

แทร็คเกอร์: จะรอให้ฟ้ามืดก็ไม่ได้เพราะถ้าทำอย่างนั้น…

ไอซ์: เรโนตายแน่ มีทางเดียวคือต้องจัดการกับอาร์พีจี ซึ่งแปลว่า…

แทร็คเกอร์: แปลว่าเรากำลังจะพาตัวเข้าไปหากับดักสินะ

 

แทร็คเกอร์: ก็ดี ตอนนี้เครื่องก็กำลังมาแล้ว เราต้องรีบหาตัวไอ้มืออาร์พีจีด่วน พอมีความคิดดี ๆ มั้ยพ่อไอน์สไตน์?

ไอซ์: ถามเด็กคนนั้นไง… เธอรู้ใช่มั้ยสาวน้อย?

 

ไม่กี่นาทีต่อมา

แทร็คเกอร์: พวกมันมีสามคน ฉันเห็นคนหนึ่งมีอาวุธก็เดาได้ว่าทั้งหมดคงมีเหมือนกัน แต่ยังไม่มีวี่แววของอาร์พีจี

 

ไอซ์: หวังว่าจะมันอยู่ในมือของใครสักคนในสามคนนี้

แทร็คเกอร์: ครอบครัวนังเด็กคนนี้ให้ที่ซ่อนพวกมัน พวกเขาคงรู้แหละว่าอยู่ที่ไหน

เด็ก: นี่บ้านหนู

 

แทร็คเกอร์: เราเชื่อใจยัยเด็กนี่ไม่ได้

ไอซ์: แล้วนายมีวิธีที่ดีกว่านี้มั้ยล่ะ? วิธีนี้เร็วสุดแล้ว

แทร็คเกอร์: ก็ได้ ๆ นายถูกเสมอแหละ ทีนี้ไปหาทางเข้าด้านหลังกัน

ไอซ์: ช่วยระวังให้เด็กคนนั้นกับครอบครัวของเธอด้วย แทร็คเกอร์ พวกเลวนั่นคงใช้ครอบครัวของเธอเป็นโล่ห์มนุษย์

 

ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง!!!

ไอซ์: เสร็จไปแล้วสอง อีกหนึ่งข้างนอก รวมเป็นสาม

แทร็คเกอร์: แต่ฉันไม่รู้ว่าในห้องนั้นจะมีแค่คนเดียวรึเปล่านะ

ไอซ์: รับทราบ นี่แปลได้ว่าเราอาจจะปลอดภัย หรืออาจจะไม่ก็ได้

 

ไอซ์: ฉันไปทางนี้ นายไปอีกทาง เดี๋ยวเจอกันตรงโถง

“หมอบลง! หมอบลงให้หมด! หมอบลงกับพื้น!” 

ไอซ์: แทร็ค เกิดอะ…

 

 

แทร็คเกอร์: ไอซ์ ฉันเจอพวกมันแล้ว! ควบคุมตัวพวกมันไว้!

ไอซ์: แทร็ค นายจะทำอะไร? เราต้องให้พวกเขาช่วยเราสิ

 

ไอซ์: ขอโทษนะครับที่เข้ามาโดยพลการ คุณพอจะพูดอังกฤษได้มั้ย?

หญิงชรา: พอได้ค่ะ

ไอซ์: เราเจอชายสามคนมีอาวุธ ยังมีคนอื่นอีกรึเปล่าครับ?

หญิงชรา: ไม่ ไม่ ไม่มี

แทร็คเกอร์: เธอโกหกเพื่อน นายรู้ใช่มั้ยว่าต้องทำยังไง?

ไอซ์: ท่าทางเธอแปลก ๆ แต่ฉันไม่คิดว่าเธอ…

แทร็คเกอร์: คิดหน่อยสิ ประเทศนี้ไม่ต้อนรับเราหรอก

ไอซ์: แล้ว? จะฆ่ายกครัวเหรอ? นั่นมันผิดกฏหมายนะ

แทร็คเกอร์: ข้างบน! มีคนอยู่ข้างบน!

 

“ถอยไป!”

 

ขณะเดียวกัน…

ลิตเซอ: ต้องบอกนายว่ะไมค์ อาการนายไม่ดีเลย

เรโน: ต้องรอไอซ์กับแทร็คเกอร์ติดต่อมาก่อน จะให้ฮ.เข้ามาตอนนี้ไม่ได้

ลิตเซอ: ฉันติดต่อไอซ์กับแทร็คไม่ได้ พวกเขาคงกำลังติดอยู่ในวงล้อม ถ้าที่นั่นมีอาร์พีจีจริงล่ะก็ พวกเขาต้องหามันพบแน่

 

 

“ฉันส่งสัญญาณไปแล้ว เฮลิคอปเตอร์กำลังมา”

 

..

ลิตเซอ: เฮลิคอปเตอร์ลำเลียงกำลังมาไมค์ นายกำลังจะปลอดภัยแล้ว

เรโน: ขอบใตลิตซ์ ตอนนี้เราได้แต่สวดภาวนาแล้วล่ะ

ลิตเซอ: ฉันจะสวดพร้อมกับนายด้วย จะไม่มีใครทำอะไรเฮลิคอปเตอร์ ไอซ์กับแทร็คเกอร์ต้องจัดการได้แน่นอน

 

ไอซ์: อย่ายิงนะแทร็คเกอร์! นี่มันไปกันใหญ่แล้ว!

แทร็คเกอร์: พวกมันซ่อนใครไว้ข้างบนนั่น ไอซ์! … ฉันจะขึ้นไป ไม่ถอยฉันยิงแน่!

 

“บ้าเอ๊ย”

 

แทร็คเกอร์ผลักหญิงชราไปให้พ้นทาง!

..

ไอซ์: ทำไมคุณต้องเป็นโล่ห์ให้พวกมันด้วย? เรามาเพื่อช่วยคุณนะ!

ไอซ์: เงียบไว้… อย่าขยับนะ เฮ้ย แทร็ค นายรีบลงมาได้แล้ว

…

“หมอบลงกับพื้นเดี๋ยวนี้! ฉันบอกให้… หมอบ?”

 

ปัง!!

..

ไอซ์: แทร็คเกอร์! เกิดอะไรขึ้น!

ไอซ์: ไม่เอาน่าแทร็ค บอกฉันหน่อยว่านายปลอดภัย ข้างบนนั้นมันเงียบเกินไปแล้วนะ

“ม่ายยยยยยยย!!!”

 

ไอซ์: นั่นเสียงผู้หญิงร้อง

ไอซ์: แทร็ค นายทำอะไรอยู่?

แทร็คเกอร์: เฮ้ย ไอซ์ ดูนี่สิ!

แทร็คเกอร์: มันเยี่ยมยอดมากเลยเพื่อน!

“เป็นเด็กผู้หญิงล่ะ!”

 

หญิงชรา: ชอบคุณ ขอบคุณ

แทร็คเกอร์: ไม่เป็นไรครับ ยินดีที่ได้ช่วยเหลือ

แทร็คเกอร์: เธอคลอดลูกยากน่ะ

ไอซ์: คลอดยาก? เฮ้ย นั่นอาร์พี่จี! นายจัดการมันได้แล้ว!

แทร็คเกอร์: เจ้าของมันงีบอยู่ตรงนั้นไง แต่มันคงไม่ต้องใช้เจ้านี่แล้วล่ะ

 

แทร็คเกอร์: มันมีข้อมูลเราอย่างละเอียดเลยล่ะ ไอ้ทหารเลวพวกนี้ฝีมือใช่ย่อยทีเดียว ครอบครัวนี้เป็นแค่เกราะกำบังของพวกมัน ดูเหมือนพวกมันจะมีองค์กรลับอะไรสักอย่างอยู่เบื้องหลังนะ

ไอซ์: เพราะอย่างนั้นไงล่ะพวกเขาถึงต้องพึ่ง…

 

“หน่วยนาวีซีล”

 

ไม่นานหลังจากนั้น

แทร็คเกอร์: มันจะปลอดภัยรึเปล่า? ดูอาการไม่ค่อยดีเลย

ไอซ์: ใคร? เรโนน่ะเหรอ? เชื่อสิ อีกสักอาทิตย์มันก็กลับมาวิ่งแจ้นแถวนี้ได้แล้ว… ว่าแต่ครอบครัวนั้นเป็นยังไงบ้างล่ะ? ดูเหมือนพวกเขาจะกลัวเราอยู่ดี รู้สึกไม่ดีเลยว่ะ

แทร็คเกอร์: เราปกป้องและช่วยเหลือพวกเขาแล้วไอซ์ พวกคนชั่วอาจจะฆ่าพวกเขา… หรืออาจจะล่อให้พวกเราฆ่าเองโดยไม่ตั้งใจก็ได้

ไอซ์: คราวนี้นายพูดถูก เอาเถอะถึงยังไงภารกิจเราก็ลุล่วงแล้ว…

 

“ไม่ต้องคิดมากหรอก”

 

“ไปต่อกันดีกว่า”

 

..

จบบริบูรณ์

ฉบับหน้าพบทีมใหม่ที่อาจไม่แกะกล่อง

EASY’S SECRET

And a Brand New Feature!