Hawk & Dove #3
เรื่อง : STERLING GATES
ภาพ : ROB LIEFELD
วางจำหน่าย: 2 พฤศจิกายน 2554
สำนักพิมพ์ : DC Comics

ฮอว์คและโดฟว์ปะทะคอนดอร์กับสวอน!

..

ทำเนียบขาว

ห้องรับรองฝั่งตะวันออก

 

คอนดอร์: ถามหน่อยสิไอ้หนู แกชอบไอ้ดำตับเป็ดคนนี้รึเปล่าเอ่ย?

 

โดฟว์: ใจเย็น ๆ อย่าเพิ่งทำอะไรรุนแรง นั่นประธานาธิบดีแห่งอเมริกาเชียวนะ ไม่มีใครอยากเห็นท่านเจ็บตัวหรอก

ฮอว์ค: สงบเสงี่ยมไม่ใช่แนวฉันเลยโดฟว์ นั่นมันแนวเธอ ฉันไม่ได้เลือกไอ้หมอนี่ แต่ถึงบ่นไปมันก็ยังเป็นประธานาธิบดีอยู่ดี เพราะงั้น…

 

ฮอว์ค: เราคงต้องเปลี่ยนกำหนดการงานเลี้ยงกันหน่อยแล้ว!

ฮอว์ค: ไอ้ตูดหมึก ฉันไม่รู้ว่าแกคิดว่าตัวเองเป็นใคร แต่ฉันกับโดฟว์ไม่ปล่อยให้แกถล่มบ้านประธานาธิบดีได้ง่าย ๆ หรอก

คอนดอร์: ฉันคือคอนดอร์ ฉันกับสวอนไล่ล่าแกมาหลายวันแล้ว เราตามรอยแกมาถึงนี่ ฉันรู้ว่าถ้าทำร้ายประธานาธิบดี รับรองได้เลยว่าแกต้องโผล่หัวออกมาแน่…

 

การ์ดรักษาความปลอดภัย: อย่าขยับ! ชูมือไว้เหนือหัวเดี๋ยวนี้!

คอนดอร์: โอ้ เยี้ยมเยี่ยม

 

คอนดอร์: อาหารรองท้อง

คอนดอร์: หิวโว้ยหิว ดูท่าคงต้องกินอีกสักจาน…

ฮอว์ค: เอาของว่างกระแทกปากก่อนมั้ยล่ะ!?

ฮอว์ค: ฟังนะเพื่อน แกยอมแพ้เหอะว่ะ ฉันกับคู่หูผ่านมาเยอะเจ็บมาเยอะ เรื่องแค่นี้น่ะจิ๊บ ๆ

คอนดอร์: ตลกว่ะ… ไม่ยักรู้ว่าแกรู้สึกดีกับเธอ

คอนดอร์: แฮงค์… ไปเที่ยวชั้นล่างกันเถอะ

คอนดอร์ศอกพื้นจนทะลุ ร่างของพวกเขาจึงร่วงลงไป!

 

“เอาล่ะ เธอเป็นใคร?”

 

โดฟว์: หรือว่าเป็นเวอร์ชั่นจีนแดงของฉันกับฮอว์คกันล่ะ?

โดฟว์: ไม่ต้องห่วง ท่านผู้พิพากษาฮอล คุณปลอดภัยแน่นอน

สวอน: โดฟว์เอ๋ย ยังมีอีกเยอะที่เธอยังไม่รู้ ทั้งเรื่องตัวเธอเอง และเรื่องความสามารถของเธอ… เธอเป็นตัวตลกของวงการ และจะเป็นไปตลอดตราบใดที่เธอกับฮอว์คยังไม่ประสา

โดฟว์: ‘วงการ’? เธอพูดเรื่องอะไรกัน?

สวอน: ไม่ต้องรู้หรอก เพราะยังไงหล่อนก็จะถูกฉันฆ่าอยู่แล้ว

 

สวอน: อย่าเสียเวลาพูดเลย

สวอน: ถามหน่อยสิโดฟว์… เคยได้ยินเรื่องบทเพลงแห่งหงส์รึเปล่า? ชาวกรีกเชื่อว่าเมื่อหงส์ร้องเพลงจะนำมา…

 

“ซึ่งความตาย!”

สวอนขว้างลูกไฟหมายจะจู่โจม แต่โดฟว์กระโดดหมุนตัวสามตลบรอดพ้นจากการโจมตีไปได้

โดฟว์: เธอหนีไปไหนแล้ว?

โดฟว์: ผู้พิพากษาฮอลคะ ช่วยพาท่านประธานาธิบดีไปอยู่ในที่ปลอดภัยที

เออร์วิน: โดฟว์… ได้ยินเสียงเพลงรึเปล่า?

โดฟว์: ได้ยินค่ะ… บทเพลงของหงส์สินะ

เออร์วิน: ผู้หญิงคนนั้นต้องการอะไรกันแน่?

โดฟว์: หนูว่าเธออยากให้หนูตามเธอไป

ทางฮอว์คกับคอนดอร์ก็ไล่ฟัดกันมาจนถึงห้องครัว

ฮอว์ค: หิวใช่มั้ยล่ะ!? งั้นเดี๋ยวฉันทอดไข่เจียวให้แกกินเองดีมั้ย!?

คอนดอร์: จะขายขำรึไง ฉันรู้ความลับของแกโว้ย แกเกิดมาเพื่อสู้รบฮอว์ค ถือกำเนิดจากสงครามที่ไม่เคยได้เห็น ท่ามกลางวงล้อมเลือดและเปลวเพลิงกับคราบน้ำตาและความตาย… 

คอนดอร์: เอ๊ะ เมื่อกี้ฉันพูดว่าเปลวเพลิงใช่มั้ย?

คอนดอร์เลยระเบิดถังแก๊ซโจมตีซะเลย!

..

แรงระเบิดทำให้เพดานถล่มลงมาทับท่านประธานาธิบดีที่กำลังสลบ!

เออร์วิน: ท่านประธานาธิบดี! ระวัง!

…

“ฉันได้ยินเสียงหล่อนนะยะ”

 

โดฟว์: คิดว่าเพลงของเธอจะทำให้ฉันกลัวรึไง คิดว่ามันจะทำให้ฉันเสียสมาธิสินะ แต่มันไม่ได้ผลหรอก

โดฟว์: จุดแข็งอย่างหนึ่งของอวตารแห่งสันตภาพคือ… ไม่ใช่พวกสติหลุดง่าย ทีนี้จะบอกได้รึยังว่าโจมตีพวกเราทำไม? ฉันเบื่อที่จะสู้แล้ว

สวอน: แต่เธอต้องสู้ย่ะ ยิ่งเธอสู้ เรายิ่งแข็งแกร่ง การต่อสู้ทำให้พวกฉันเปี่ยมพลัง

สวอน: และอีกอย่าง ฉันไม่ได้มานั่งคุยแบบผู้หญิงถึงผู้หญิงกับเธอนะยะ แม่นกน้อย…

 

สวอน: แต่ฉันมาเพื่อเอาพลังของเธอต่างหาก!

สวอน: ฉันรู้นะว่าเธอไม่ได้พิศมัยคู่หูของเธอเท่าไหร่ ฉันรู้ใจเธอดี เธอเพิ่งเข้าคู่กับเขาได้ไม่นานแถมตอนนี้เธอก็อยากจรลีไปให้พ้นจากเขาสุดใจขาดดิ้น เอาล่ะ ฉันมีข่าวดีมาบอก…

สวอน: เธอได้สิทธิ์นั้นเดี่ยวนี้

…

สวอนล้วงดาบขึ้นมาจากไหนก็ไม่รู้ เตรียมประหารชีวิต

“ผู้พิพากษาฮอล! ตื่นเถอะครับ!”

“ตื่นทีเถอะน่า! ผมต้องพาคุณกับท่านประธานาธิบดีไปจากที่นี่”

เออร์วิน: ประธานาธิบดี… รึเปล่า?

เด๊ดแมน: ไม่ใช่หรอกครับ

เออร์วิน: งั้นคงเป็นแฟนหนุ่มหน้าผีสินะ

เด๊ดแมน: เรียกว่า “เด๊ดแมน” จะดีกว่า

เด๊ดแมน: ท่านประธานาธิบดีสลบไป ผมจึงถือวิสาสะเข้าสิงร่างเขา

เด๊ดแมน: ทีนี้ช่วยผมดันหน่อย!

“ทุกคนอย่าขยับ!”

 

มีการ์ดรักษาความปลอดภัยมาให้คอนดอร์เคี้ยวเล่นอีกระลอก!

ฮอว์ค: โอย พวกแก… พวกแกรีบไสหัวออกไปเลยนะ… ไอ้หมอนี่มันไม่ฟังพวกแกหรอก

คอนดอร์: แม่นแล้ว ฉันไม่ฟังหรอก ฉันขอจัดการไอ้ฮอว์คก่อน แล้วจะจัดการกับพวกแกทีหลัง จากนั้นฉันจะถล่มทำเนียบขาวให้ราบเป็นหน้ากลองเลย

 

เด๊ดแมนที่มาจากไหนไม่รู้พลันสวมเข้าร่างการ์ดคนหนึ่ง

เด๊ดแมน: ฮอว์ค! ประธานาธิบดีกับผู้พิพากษาฮอลปลอดภัยหายห่วง

ฮอว์ค: เด๊ดแมนเรอะ? เฮ้ย… ช่วยฉันจัดการไอ้นี่หน่อยสิ ได้มั้ย? ดูเหมือนตอนนี้โดฟว์กำลังยุ่ง…

 

เด๊ดแมน: ห๊า นายนี่นะอยากให้ฉันช่วย? นายไม่ได้เก่างกาจไร้เทียมทานหรอกเหรอ?

ฮอว์ค: เลิกขายขำสักทีโว้ย ไอ้แบรนด์…

เด๊ดแมน: ก็ได้ฟะ แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าฉันจะมาเป็นคู่ขากับแกนะเฟ้ย

เด๊ดแมน: แถมฉันก็ไม่รู้ว่า… นี่จะสำเร็จรึเปล่า!

 

เด๊ดแมน: อะไรกันล่ะเหวย? ปกติแค่เข้ามาก็ต้องควบคุมร่างได้แล้วนี่นา ไหงคราวนี้มันไม่เป็น…

เด๊ดแมน: ไม่เป็นอย่างที่คิดแล้วล่ะเฟ้ย

 

เด๊ดแมน: ว้ากกกก!!

ฮอว์ค: เด๊ดแมนเรอะ? เอ็งเป็นอะไรไป!? เด๊ดแมน!?

คอนดอร์: ดูเหมือนเพื่อนผีของแกจะเห็นของที่ไม่สมควรเข้าสินะ

คอนดอร์: อย่าหวังจะปราบฉันได้เลย ฮอว์ค

คอนดอร์: ฉันตามหาตัวแกมานาน  การดูดกลืนพลังของคนอื่น ๆ ในวงการทำให้ฉันเหนือกว่าแกเยอะ

 

คอนดอร์: อดใจรอลิ้มรสชาติพลังของแกไม่ไหวแล้ว

คอนดอร์: ฉันจะเขมือบวิญญาณแกอย่างเอร็ดอร่อย แล้วค่อยตามด้วยโด…

“ฮอว์คเขาหนังเหนียวย่ะ…”

 

“นายคงต้องหาของมีคมมาทุ่นแรงหน่อย!”

 

โดฟว์: เป็นอะไรรึเปล่า?

ฮอว์ค: ยังแข็งแรงดี… เสียใจด้วย ดูเหมือนเธอจะพลาดเห็นฉันโชว์ฝีมือเสียแล้ว… ฉันซัดมันไปหลายอยู่นะ… ว่าแต่อีกคนไปไหนแล้วล่ะ?

โดฟว์: เดี๋ยวเล่าทีหลัง

 

ฮอว์ค: เธอไม่ได้ฆ่ามันใช่มั้ย?

โดฟว์: ไม่มั้ง ถ้าเขาเป็นเหมือนพวกเรา เดี๋ยวร่างอวตารจะเยียวยาแผลให้เขาเองแหละ

พูดไม่ทันขาดคำ ร่างของคอนดอร์ก็เปล่งคอสโมออกมา ทำให้แผลหายไป!

ฮอว์ค: เจ๋งเป้ง

โดฟว์: แย่จัง! คงต้องบู๊อีกรอบแล้วล่ะฮอว์ค… เดี๋ยวนะ นั่นเขา…

 

“เขาแก่หงำเหงือกแล้วนี่นา”

 ..

“แต่ก็ไม่แก่เกินจะตอบคำถามหรอก”

“แถมฉันมีคำถามที่อยากรู้เป็นกระตักเสียด้วย”

 

..

ตอนต่อไป:

THE INTERROGATION!