BATMAN AND ROBIN  #3
เรื่อง : PETER J. TOMASI
ภาพ : PATRICK GLEASON
วางจำหน่าย: 9 พฤศจิกายน 2011
สำนักพิมพ์ : DC Comics

Alfred : ดูเหมือนเจ้าหมาเกรทเดน จะสนใจคุณหนูเดเมี่ยนเป็นพิเศษนะครับ

Damian : มันมาวุ่นวายกับข้าตั้งแต่มาถึงแล้ว แล้วเจ้าเลิกเบี่ยงเบนความสนใจข้าซะที

Alfred : คุณหนูรู้ใช่ไหมว่าหมากรุกชุดนี้อยู่กับตระกูลเวย์นมาแล้ว สองร้อย ปี

Damian : อายุมันเกือบจะเท่าเจ้าเลยนะ

Alfred : ใช่ครับใช่

Damian : ท่านพ่อออกไปข้างนอกเป็นชั่วโมงตั้งระบบป้องกันคฤหาสน์ เขากลัวอะไรอยู่เหรอ

Alfred : คุณบรูซ กำลังทำสิ่งที่อัศวินมักจะทำกันครับ เขากำลังปกป้องปราสาทเขาอยู่

Damian : เดินหมากแบบนั้นอันตรายนะจะบอกให้

Alfred : ใช่ครับมันอาจจะอันตรายแต่ในเกมคุณต้องมองเกมให้ออก การมองปัจจุบันและอนาคตไม่เพียงพอต่อชัยชนะ แต่คุณหนูต้องมองคู่แข่งให้ออกด้วย

Damian : แม่ข้า พาคนเก่งหมากรุกระดับโลกมาให้ข้าโค่นมานักต่อนักแล้ว แล้วไอ้เจ้าหมานี้เลิกซบตักข้าซะทีได้ไหม

Alfred : รุกฆาตขอรับ

Damian : นี่มันเป็นการเดินหมากรุกจากโรงเรียนสอนพ่อบ้านหรือยังไงห๊ะ!

Bruce : ดูเหมือน เดเมี่ยน จะไม่ชนะนะ พ่อติดตั้งอุปกรณ์ในรูปปั้นบนดาดฟ้าเรียบร้อย ต่อไปนี้พวกมันจะถูกโปรแกรมเรดาร์ เฮช.ไอ.เอ.ดี.

Damian : เฮช.ไอ.เอ.ดี. ย่อมาจาก?

Bruce : ระบบตรวจจับมนุษย์ระยะไกล

Damian : สองคืนแล้วนะที่ท่านพ่อไม่ให้ข้าออกไป

Bruce : เกรงว่านี่จะเป็นคืนที่สาม

Damian : นี่มันไม่ยุติธรรมเลย ใครอยู่ข้างนอกนั้นห๊ะท่านพ่อ เกิดอะไรขึ้นทำไมท่านถึงกังวลนัก

Bruce : พ่อยังไม่แน่ใจว่าเขามีเจตนาอะไร แต่เรายังต้องปกป้องเมืองนี้ ถ้าสถานการณ์ดีขึ้นแล้วเราค่อยมาคุยกัน แต่ตอนนี้มันเสี่ยงเกินไปที่จะพาลูกออกไปข้างนอก ลูกต้องอดทน

Bruce : แล้วตั้งชื่อหมาซะ

Damian : ท่านพาหมามา ท่านก็ตั้งเองสิ

Bruce : พ่อเอามันมาให้ลูก เดเมี่ยน

Damian : ท่านเอามันมาเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจข้า ข้าไม่อยากได้มัน ข้าอยากออกไปกับท่าน

Bruce : พ่อยกหมาให้ลูกเพราะพ่อภูมิใจในสิ่งที่ลูกควบคุมตัวเองได้เมื่อวันก่อน ให้ลูกเก็บมันไว้

Damian : เก็บมัน เก็บมัน เออๆๆๆ ข้าจะเก็บมันไว้

Alfred : คุณหนูเดเมี่ยน จะทำอะไรครับ

Damian : จะออกไปน่ะสิ เมืองต้องการข้า

Alfred : คุณบรูซ คงต้องมีเหตุผลดีพอ ที่จะขอไม่ให้คุณหนูออกไปนะครับ

Damian : เขาไม่ได้ขอ เขาสั่ง

Alfred : อย่างน้อยน่าจะเคารพคำสั่งของพ่อนะครับ

Damain : ไม่อะ ข้าไม่เอา

Alfred : และอีกอย่าง…เนียนนะอัลเฟรดแต่ยังเนียนไม่พอ

Damian : อย่าลืมทำงานบ้านล่ะ

Alfred : ไม่ต้องห่วงครับคุณหนู ผมไม่ลืม

โจร 1 : ออกจากบ้านไม่คิดเลยใช่ม้าาา… ว่าวันนี้จะต้องตายน้องสาว ห๊ะ

สาวโชคร้าย : ได้โปรด ฉันยอมทุกอย่าง

โจร 1 : แน่นอนน้องต้องให้เพ่ ให้หนักๆ เลยนะน้อง

หนุ่มโชคร้าย : อย่าทำเธอนะ

โจร 1 : เฮ้ย อย่ามาทำหล่อน่ะเอ็ง เอาเงินมาแล้วเดินไปด้วยกันหน่อยดิ๊

หนุ่มโชคร้าย : เราให้คุณในสิ่งที่ต้องการแล้วไง

โจร 2 : ใช่ แต่พวกอั๊วอยากได้มากกว่าเงินว่ะ

หนุ่มโชคร้าย : อย่าทำอะไรเราเลยครับ

โจร 1 : โทษทีว่ะพอดีวันนี้อารมณ์บ่จอย

Robin : ดีมาก จะได้รู้ว่าเรามันหัวอกเดียวกัน

Robin : เพราะข้าก็หงุดหงิด!

โจร 2 : ไอ้หนูชุดเอ็งแหล่มดีว่ะเฮ้ย ไหน ยิ้มหน่อยจะได้ตายท่าสวย

อ๊ากกกกก

Robin : หนีไปเร็ว

โจร 2 : ไอ้ลูกหมา

Robin : นึกไม่ถึงล่ะสิว่าออกมาจากหลุมแล้วจะโดนเด็กสิบขวบกระทืบ

Robin : ทำไมแกไม่ยิ้มให้ฉันละทีนี้!

Nobody: ฆ่ามันซะเดเมี่ยน

Robin : แกรู้ชื่อข้าได้ยังไง

Nobody: ฉันรู้ทุกอย่าง และจากที่ดูแกสู้เมื่อกี้ ดูท่าคืนนี้แกจะไม่เป็นตัวของตัวเองนะ ฉันไม่ได้มาเพื่อจะสู้ด้วย เขาไม่ให้แกออกมาใช่ไหมล่ะ แกเลยออกมาเอง

Robin : พอได้เห็นเจ้าแล้วรู้แล้วว่าทำไมท่านพ่อถึงไม่ให้ข้าออกมา

Nobody: ฉันรู้ด้วยว่าแกอยากจะฆ่าไอ้ขยะนี่ให้ตายไปซะ แต่ฝืนใจทำไม่ได้ล่ะสิท่า แต่ไม่ต้องเป็นห่วง เท่าที่เห็นขยะตัวนี้โดนหมัดของแกทำลายส่วนประสาท สมองมันตายซะแล้ว

Nobody: และฉันขอเผด็จศึก

Robin : ไอ้ฆาตกรเลือดเย็น อ๊อกกกก

Nobody: เดเมี่ยน เวย์น แกมันเด็กพิเศษนะ เอาล่ะ จงเบิกตากว้างๆ เฝ้ามองอนาคตของ ก็อธแธม เมื่อฉันเผามัน และเผา แบทแมน อินคอร์เปอเรท ให้จมดิน

Nobody: เราสองคนต่างรู้ ขยะไร้ค่าตัวนี้ไม่คู่ควรแม้แต่จะหายใจบนโลกนี้ ไม่ต้องห่วงฉันไม่บอกคนอื่นในสิ่งที่นายทำกับเขา ฉันจะเก็บมันเป็นความลับระหว่างเรา แล้วก็เราต้องคุยกันเรื่องชุดของแกหน่อย โดยเฉพาะหน้ากาก

Batman : ไปให้พ้นจากเขา มอร์แกน

Nobody: ดีใจที่ได้ยินเสียงร้องแกอีกบรูซ

Batman : เอ่อฉันก็ดีใจที่ได้อัดแกอีก มอร์แกน

Nobody: ที่แกได้ยินนี่คือเสียง อัลตร้าซาวด์ ถ้าฉันปรับระดับเพิ่มมันจะเขย่าตัวแกจนตาย อวัยวะภายในจะละลายเป็นวุ้น

Batman : ฮ๊ากกกกกก

Nobody: แม่แกไม่สอนหรือไงเวลาข้ามถนนให้มองซ้ายมองขวา

Robin : แบท แบทแมนนนน

Batman : โรบิ้น เป็นอะไรไหม

Nobody : ดีใจที่พวกแกตื่น เอาละทำตัวตามสบายนะ ผ่อนคลาย และสนุกไปกับการแสดง