The All-New Wonder Woman #605 Odyssey Part 5 – Runaway Fate

เรื่อง : Joseph Michael Straczynski และ Phil Hester

ภาพ : Don Kramer, Eduardo Pansica และ Daniel HDR

วางจำหน่าย : มกราคม 2011

สำนักพิมพ์ : DC Comics

ในที่สุด ชายชั่วก็ถูกฆ่าลงจนได้ และไดอาน่าเองก็สามารถบินได้อีกครั้ง แต่ดูเหมือนเรื่องร้ายๆ ทั้งหมดนี่ จะเป็นแค่เพียงจุดเริ่มต้น…

อะดราสเทีย: ยินดีต้อนรับกลับบ้านเพคะ องค์หญิง

ไดอาน่า: ขอบคุณ อะดราสเทีย (Adrasteia)

ไดอาน่า: ได้มีใครแวะมาบ้างไหม?

อะดราสเทีย: ไม่เลยเพคะ องค์หญิง บนท้องถนนเงียบมาก อาจเป็นเพราะชัยชนะของท่านกับชายชั่วคนนั้น

 

ไดอาน่า: ฉันไม่คิดว่านั่นเรียกว่าชัยชนะหรอกนะ เป็นแค่การถ่วงเวลาเท่านั้นแหละ

อะดราสเทีย: เป็นไปได้เพคะ แต่ความตายของชายผู้ไล่ล่าพวกเรามาเป็นเวลาแสนนานก็เป็นเรื่องที่น่าเฉลิมฉลองอยู่ดี

อะดราสเทีย: รูปของท่านราชินีบนโล่นั้นช่างงดงามนัก นางจะอยู่ข้างกายท่านเสมอเมื่อถือมันเอาไว้

ไดอาน่า: ท่านแม่อยู่ข้างกายฉัน… มากกว่าที่พวกเธอจะขาดคิดไว้ซะอีก (จากเล่มที่แล้ว)

 

ไดอาน่า: อ๋อใช่ อะดราสเทีย ฉัน– ในที่สุด ฉันก็บินได้ มัน– มันวิเศษมาก ฉันอธิบายไม่ถูกเลย

อะดราสเทีย: เป็นไปตามที่พวกเราทราบกันดีเพคะ ว่าวันหนึ่ง ท่านจะต้องบินได้

 

อะดราสเทีย: หลับให้สบายเพคะ องค์หญิง ท่านปลอดภัยแล้ว

รูปปั้นสิงโต ด้านซ้าย: ยินดีต้อนรับ นายหญิง

รูปปั้นสิงโต ด้านขวา: ที่พักของท่าน ปลอดภัยดี

ไดอาน่า: ขอบใจจ่ะ

 

กาเลนเทียส: ท่านทักทายพวกนั้นก่อน อีกแล้ว

ไดอาน่า: ฉันเจอพวกเขาก่อนนิ กาเลนเทียส (Galenthias) จะให้ฉันเมินพวกเขาอย่างนั้นหรอ?

กาเลนเทียส: ใช่แล้ว พวกเขาต้องเสียสละอะไรบ้าง?

 

กาเลนเทียส: เป็นแค่รูปปั้นต้องมนต์ก็ควรที่จะรู้ที่ของตัวเอง ข้าเป็นถึงนักบวชหญิง ยอมเสียสละร่างของข้า เพื่อที่จะรับใช้ ท่านเฮกาที่ และแน่นอน รับใช้ท่านเช่นเดียวกัน องค์หญิง (Hecate เทพธิดาแห่งเวทมนตร์ตามตำนานกรีก และใน Timeline หลัก เธอเองก็เป็นคนให้อำนาจเวทมนตร์แก่ Circe อริหมายเลข 1 ของ WW)

ไดอาน่า: แน่นอน

 

กาเลนเทียส: ยินดีต้อนรับกลับบ้าน

 

ไดอาน่าที่พึ่งกลับมาถึงที่พักก็ขึ้นไปยังห้องนอนของเธอ

กาเลนเทียส: ท่านควรจะเข้านอนได้แล้วองค์หญิง ท่านมีเรียนกับ อันเทีย (Anthea) ในตอนเช้า

ไดอาน่า: ท่านต้องล้อฉันเล่นแน่ๆ ฉันพึ่งหนีออกมาจากนรกของเฮดีส (Hades) แล้วท่านยังอยากให้ฉันไปเข้าเรียนวิชาจัดดอกไม้อยู่อีกหรอ?

 

กาเลนเทียส: วิชาของอันเทียสอนท่านมากกว่าแค่ความรู้เรื่องดอกไม้และวิธีจัดแต่งพวกมัน

ไดอาน่า: เกือบหลอกกันสำเร็จนะนั่น

กาเลนเทียส: องค์หญิงไดอาน่า ท่านเป็นเหมือนมงกุฎเพชรของชาวเรา เป็นผู้สืบทอดความรู้และวัฒนธรรมที่เราสะสมกันมา

กาเลนเทียส: มันอาจจะดูน่าเบื่อสำหรับท่าน ณ ตอนนี้ แต่สิ่งที่อันเทียสอนบ่งบอกถึงรากฐานของวัฒนธรรมพวกเรา

ไดอาน่า: กาล (เรียกกาเลนเทียสแบบสั้นๆ) นั่นไร้สาระมาก

กาเลนเทียส: เมื่อถึงเวลาที่ท่านต้องร้อยพวงมาลัยดอกไม้เพื่อวางบนหลุมศพของคนที่ท่านรัก ท่านจะไม่คิดว่ามันไร้สาระอีกต่อไป

 

กาเลนเทียส: ทุกอยางที่เราทำ เราทำมันด้วยความเป็นแอมเมอซอน ทั้งตอนเป็น และตอนตาย จงอย่าได้ลืมเป็นอันขาด องค์หญิง

ไดอาน่า: พูดเหมือนท่านจะยอมให้ฉันลืมอย่างนั้นแหละ

 

ไดอาน่าเปิดเพลงจากไอโฟนของเธอ

กาเลนเทียส: แด่พระเจ้า เพลงพวกนี้อีกแล้วหรอ

ไดอาน่า: ท่านเป็นคนบอกให้ฉันไปนอนเองนะ

กาเลนเทียส: ด้วยไอ้เสียงนี่นะหรอ? คงจะหาความเงียบสงบได้ง่ายกว่าในนรกของเฮดีส

ไดอาน่า: นรกของเฮดีส… ฟังดูเป็นชื่อวงที่ใช้ได้เลยนะ

 

ไดอาน่า: เอาน่า กาล มันช่วยให้ฉันผ่อนคลายหนะ ฉันพึ่งฝ่านรกมา ลืมแล้วหรอ? จะให้ฉันนอนแล้วหยุดทำงานไปเฉยๆ แบบท่านได้ยังไง

กาเลนเทียส: ข้าเป็นผู้คุ้มครองของท่าน องค์หญิง ข้าไม่ได้นอนแล้วหยุดทำงาน ข้าแค่งีบหลับอย่างสมเหตุสมผล

 

ไดอาน่า: ท่านเรียกการนอนอยู่ในวิหาร แล้วฝันว่าตัวเองวิ่งไล่จับผีเสื้อว่างีบอย่างสมเหตุสมผลอย่างงั้นหรอ?

กาเลนเทียส: รอจนกว่าเจ้าจะอายุ 2 พันปีก่อน เด็กน้อย แล้วเจ้าจะพักผ่อนทุกโอกาสที่เจ้ามี

ไดอาน่า: ราตรีสวัสดิ์ กาล

กาเลนเทียส: ขอให้เจ้าหลับฝันดี ไดอาน่า ฝันเห็นอะไรก็ตามที่ยังเหลือให้เจ้าได้เห็น

 

ในขณะที่กาเลนเทียสกำลังเดินออกมาจากห้องของไดอาน่า ก็มีสาวแอมเมอซอนผิวดำวิ่งตัดหน้าเธอไป

กาเลนเทียส: ขอโทษนะ! (กาเลนเทียสอุทานด้วยความตกใจ)

ฟิลิปัส: โทษที กาเลนเทียส (Philippus)

กาเลนเทียส: พวกไฮดร้า (Hydra ปีศาจหลายหัวในตำนานกรีก) ยังต้องซ่อนหัวหนีให้กับมารยาทของเจ้าเมื่อกี้

ฟิลิปัส: ขอโทษด้วย เพื่อนสาว ก็แค่…

ฟิลิปัสอธิบายว่าเธอกำลังรีบไปทำธุระบางอย่าง ด้วยภาษาแปลกๆที่สร้างความมึนงงให้กับกาเลนเปียส

กาเลนเทียส: อะไรนะ?

ฟิลิปัส: ฟุตบอลไง กาล (ณ ที่นี้หมายถึงอเมริกันฟุตบอล) ท่านควรพยายามทำตัวเองให้ตามกับยุคสมัยบ้างนะ

กาเลนเทียส: ข้าคงไม่มีวันเข้าใจถึงความลุ่มหลงในโลกของผู้ชาย เหมือนพวกเจ้าหรอก แอมเมอซอนที่ช้าที่สุดของเรา ยังวิ่งได้เร็วกว่าพวกนั้นเลย แล้วพวกนั้นเอง ยังกระแทกกันเองโดยไม่ทำให้ตัวเองเจ็บตัวกันเป็นเลย

 

ฟิลิปัส: บางที นั่นอาจจะเป็นเหตุผลที่ทำให้ข้าชอบก็ได้ พวกเขาเอาร่างกายของตัวเองเข้าแลกกันอย่างกล้าหาญ ในขณะที่พวกเราสู้รบกันมายาวนาน… เพื่อเอาตัวรอดแค่นั้น

กาเลนเทียส: เจ้าเองก็อยากสู้เพื่อความกล้าหาญแบบพวกนั้นสินะ

 

ฟิลิปัส: ฟังดูเหมือนความคิดเด็กๆ ข้าเข้าใจ ยิ่งมาจากปากของผู้ที่เป็นถึงหัวหน้าทหารด้วยแล้ว อีกเรื่อง เทเรสทรา (Therestra) พบวิหารอยู่ทางใต้ คลายๆ กับวิหารของพวกเรา แต่ไม่ใช่ของเรา

กาเลนเทียส: ปัญหาอีกแล้วสินะ

ฟิลิปัส: ก็เป็นปัญหาพอๆ กับเพลงน่ารำคาญนั่นที่ออกมาจากห้องของไดอาน่านั่นแหละ

กาเลนเทียส: เพลงน่ารำคาญของพวกมนุษย์นั่น ขนาดเทพแพน (Pan เทพแห่งความวุ่นวายและเสียงดนตรี ตามตำนานกรีก) ยังต้องอุดหูหนี แต่ข้าเชื่อว่าเด็กคนนั้น ป่านนี้คงหลับเหมือนลูกแกะไปแล้ว

 

 

 

ตัดมาอีกด้านหนึ่งของโลก

???: ข้าละสมเพชพวกคองโกจริงๆ

???: การฆ่าฟันครั้งนี้ไม่เป็นที่พอใจของเจ้างั้นหรือ? 

 

เบลโลน่า: มันก็ยังมีความงดงามอยู่บ้างแหละ ในการพรากชีวิตคนพวกนี้ แต่ว่าเด็กๆพวกนี้ สู้ได้อย่างไรศิลปะเหลือเกิน อานัน (Anann หนึ่งใน Morrigan เทพธิดาแห่งสงคราม) ไม่มีวินัยเอาซะเลย

อานัน: เจ้าคิดเล็กคิดน้อยไปแล้ว เบลโลน่า (Bellona หนึ่งใน Morrigan เทพธิดาแห่งสงคราม) ยุคสมัยของอคิลิสและเฮคเต้อถ้าผ่านพ้นไปแล้ว (ช่วงที่สงครามเกิดขึ้นตลอดเวลา)

 

อานัน: พวกเราคือ มอริแกน เทพธิดาแห่งสงคราม การสู้รบกัน ไม่ว่าจะน้อยหรือใหญ่ คู่ควรแก่การชื่นชมของเราทั้งนั้น

อานัน: พวกเขาอาจเป็นแค่เด็ก แต่ ไอคอร์ ยังคงไหลเวียนอยู่ในเลือดพวกเขา (Ichor เป็นสารสีทองที่ไหลเวียนอยู่ในเลือดของเทพ หรือมนุษย์บางคน ตามตำนานกรีก)

อานัน: ราตรีนี้ช่างอบอวลไปด้วยกลิ่นเหม็นสาบของเส้นผมที่กำลังไหม้ และดังก้องไปด้วยเสียงเห่าหอนของความโหดร้าย

เบลโลน่า: ข้าขอสารภาพว่านั่นทำให้ข้ารู้สึกดีขึ้นมาก แต่ถ้าพวกเราต้องการให้ความตายเหล่านี้เป็นสัญญาณบอกถึงอนาคต เราต้องกลับไปให้ความสนใจกับพวกแอมเมอซอนได้แล้ว กลับบ้านกันเถอะ

เบลโลน่า: เจ้าจะไม่พาพวกที่บาดเจ็บกลับไปยังวิหารแห่งการบูชาหรือ?

อานัน: เดียวข้าค่อยกลับมาจัดการที่เหลือต่อ

แล้วอานันก็เปิดประตูมิติพาพวกเธอทั้ง 2 กลับมายังตึกที่พักของพวกเธอ

อานัน: อาา ข้าเกิดลืมเจ้า 2 ตัวนี้ไปเลย

 

อานัน: เป็นความผิดของเจ้าสองตัวนี้เอง ที่กล้าเข้ามาในที่ๆ มีแค่ ลูเซียส (Lucius ชื่อของผู้พันที่ถูกแม่ของไดอาน่าฆ่าตายไปเมื่อเล่มที่แล้ว) เท่านั้นที่ได้รับอนุญาต

อานัน: อย่างไรก็ตาม นี่คงดีกว่าปล่อยให้พวกมันต้องเจอกับอะไรที่โหดร้ายกว่าในห้องของพวกเรา น้องข้า

เบลโลน่า: แล้วเจ้ายังจะทิ้งหัวเมดูซ่า (Medusa) ไว้แบบนั้นอีกนานไหม

 

เบลโลน่า: พวกเขาแค่ทำตามคำสั่งของเรา ถ้าพวกเรายังอยากที่จะใช้พวกมนุษย์นี่อยู่ พวกเราต้องเรียนรู้ที่จะยอมรับขีดจำกัดของพวกมัน

อานัน: บางทีอาจจะเลยเวลาที่เราจะใช้พวกเขาแล้วก็ได้ เบลโลน่า

อานัน: คำสาปของกอร์ก้อน (Gorgon ชื่อของหนึ่งในสาม Medusa) อาจทำให้ร่างของพวกมันไร้ประโยชน์ แต่วิญญาณของพวกมันยังใช้งานได้อยู่ ดวงตาของเมดูซ่าอาจเปลี่ยนคนให้กลายเป็นหิน แต่น้ำตาของนาง จะเปลี่ยนร่างของพวกมัน

เบลโลน่า: น้ำตาจากรูปปั้นเนี่ยนะ อานัน?

 

อานัน: ตอบข้าหน่อย กอร์ก้อนคนดี เจ้ายังจำความรู้สึกของเม็ดทรายอุ่นๆ ได้ไหม? ความรู้สึกเย็นสดชื่นที่มาจากคลื่นทะเลบนฝ่ามือของเจ้า? หรือความรู้สึกของคลื่นที่ซัดผ่านตัวเจ้าไป หรือคนรักคนเดียวที่เจ้าเคยมี?

อานันพยายามทำให้กอร์ก้อนรู้สึกเสียใจ จนนางต้องร้องไห้ออกมา

อานัน: ง่ายกว่าที่เจ้าคิดไว้ใช่ไหมละ น้องข้า

 

เบลโลน่า: ให้เกียรติกันด้วย พี่ข้า อย่างน้อยครั้งหนึ่ง นางก็เคยเป็นถึงเทพ ถึงจะเป็นเทพที่ต่ำต้อย และถูกสาป แต่ก็ได้เรียกว่าเทพ

อานัน: อย่างเช่นพวกเรา และถ้าเรายังอยากที่จะเป็นเช่นนั้นต่อไป เราต้องกำจัดพวกแอมเมอซอนให้หมดไป

อานัน: จงตื่นขึ้นมาจากความตาย เจ้าทั้งสอง จงตื่นขึ้นมาด้วยร่างใหม่ของเจ้า

ร่างของชาย 2 คนที่ถูกสาปให้กลายเป็นหิน เมื่อโดนน้ำตาแห่งเมดูซ่า พวกเขาทั้ง 2 ก็กลายร่างเป็น เคอร์นูนอส (Cernunnos เทพนักล่าจากตำนานเซลติก) และ มิโนทอร์ (Minotaur)

อานัน: จงตื่นขึ้นมา เคอร์นูนอส เทพแห่งการล่า จงตื่นขึ้นมา มิโนทอร์ กระทิงแห่งนรกสวรรค์

อานัน: จงไปทำหน้าที่ที่ร่างมนุษย์ของพวกเจ้าทำไม่ได้ซะ ขยี้นางแอมเมอซอน ไดอาน่า ซะ บดขยี้มันทั้งกาย และจิตวิญญาณ

 

ตัดมาสู่ภาพความทรงจำของไดอาน่าเมื่อตอนเธอยังเป็นเด็ก

“ฉันวิ่งหนีออกมาครั้งแรกเมื่อตอนอายุ 8 ขวบ”

“พวกแอมเมอซอน เป็นเหมือนคุณแม่นับพันคนของฉัน ซ่อนฉันไว้ในวิหารเก่าๆแห่งหนึ่งในประเทศตุรกี”

“ฉันไม่เคยคิดถึงมันมาก่อน ไม่เคยวางแผนอะไรทั้งนั้น ฉันก็แค่หนีออกมาเฉยๆ วันหนึ่งเท่านั้น” 

 

“ฉันไม่รู้ว่าฉันกำลังตามหาอะไรอยู่ รู้แค่ฉันจะไม่มีวันเจออะไรทั้งนั้นในวิหารเก่าๆนั่น”

“ความรู้สึกของอิสระภาพ ความรู้สึกตื่นเต้นของการขัดคำสั่ง พวกมันน่าลุ่มหลวงมาก” 

 

“ฉันคงหายตัวไปแค่ไม่กี่ชั่วโมงหรอก”

“แต่มันรู้สึกเหมือนเป็นผจญภัยที่ยาวนานมาก”

เด็กผู้หญิง: อาาา!

ชายแก่: อย่าร้องสิ! อย่า! แกไม่มีสิทธิ์ที่จะร้อง!

 

ชายแก่: แกได้ทำความผิดเอาไว้ นังเด็กน้อย แกผิดคำสั่งของแก แกหนีงานบ้านแล้วออกไปวิ่งเล่น จงขอบคุณในคำสอนที่ข้ากำลังสอนแกในวันนี้เถอะ

“ฉันไม่เคยเห็นความโหดร้ายแบบนี้มาก่อน”

 

ชายแก่: แกจะเติบโตขึ้นมาเป็นคนดีเอง ถ้าได้เรียนรู้บทเรียนของตัวเองในวันนี้

“ฉันพยายามที่จะหันหน้าหนี ราวกับว่าไม่เคยเห็นสิ่งที่อยู่ต่อหน้า”

ชายแก่: ถึงชีวิตมันจะหนักหนาแค่ไหน แต่สุดทา–

“แต่ก็ทำไม่ได้”

ชายแก่: ปล่อยมือข้านะ นังเด็กโง–

 

“ฉันไม่รู้ว่าฉันกำลังตามหาอะไรอยู่”

“แต่ ณ วินาทีนั้น ฉันได้ค้นพบมันแล้ว”

ไดอาน่าน้อย: ฉันอาศัยอยู่บนเขาลูกนั้น ฉันสามารถเห็นแกได้ทั้งในเวลากลางวันและกลางคืน

“พบสิ่งที่ฉันตามหามาแสนนาน…”

ไดอาน่าน้อย: ทำร้ายเธออีกที ฉันเอาแกตายแน่

“ความยุติธรรม”

“แน่นอนว่าพวกพี่ๆ ของฉันต้องไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่ฉันทำแน่นอน”

“ไม่มีความกล้าหาญใดๆ แม้เพื่อความยุติธรรมเองก็ตาม คุ้มค่าแก่การถูกค้นพบ” 

 

“แต่ถึงฉันจะอายุแค่นั้น ฉันก็รู้สึกได้ถึงความชื่นชมของพวกเขา ภายใต้ความไม่พอใจนั้น”

 

“และไม่ว่าพวกเราจะหนีไปอาศัยอยู่ที่ไหน ฉันก็จะพบกับความไม่ถูกต้องอยู่เสมอ”

*สังเกตที่ชุดของไดอาน่า จะมีความคล้ายชุดของ Wonder Girl รุ่นแรกๆ (Donna Troy)*

 

 “และฉันจะต้องเผชิญกับมันทุกครั้ง” 

 

ตัดกลับมาสู่ปัจจุบัน ที่โรงรับจำนำของจอร์จกับฟิว

“อย่างไรก็ตาม พวกเขาจะต้องโกรธมากแน่ๆ ถ้าจับได้ว่าฉันหนีออกมา ยิ่งถ้ารู้ว่าฉันอยู่ที่ไหน และกำลังจะทำอะไร” 

ผู้ชาย: ฉันจะให้แค่ 1 พัน

 

ไดอาน่า: นี่มันเป็นงานอายุ 4 พันปีเลยนะ รูปชั้นของเทพธิดา ทาเลีย

ผู้ชาย: ฉันไม่แคร์ว่ามันจะเป็นรูป Angelina Jolie หรือไม่ ยัยหนู แต่ฉันจะให้แค่ 1 พันเท่านั้น (USD นะครับ เอาไปคูณ 31)

 

ไดอาน่า: นี่เป็นงานที่ประเมินค่าไม่ได้เลยนะ หาได้แค่ในพิพิธภัณฑ์เท่านั้น

ผู้ชาย: มีพิพิธภัณฑ์ไหนรับซื้อทองตอนตี 1 บ้างไหมละ?

ไดอาน่า: เอาแค่ตามน้ำหนัก มันก็น่าจะได้อย่างต่ำๆสัก 2หมื่น ฉันมั่นใจว่าเจ้านายของคุณจะต้องเห็นด้วย

ผู้ชาย: เขาไม่อยู่ 1 พัน ไม่มีต่อรอง 

 

 

ไดอาน่า: ขอร้องละ ช่วยพิจารณาใหม่ด้วย

ไดอาน่าทุบเครื่องแคชเชียร์

ผู้ชาย: เห้ย!

ไดอาน่าเริ่มทุบข้าวของในร้าน แสดงให้เห็นว่าเธอจะไม่ยอม ถ้าเขาไม่ตกลงกับข้อเสนอของเธอ (โหดจริงๆ ชอบ)

ไดอาน่า: ดูที่รายละเอียดงานสิ

ไดอาน่า: ฝีมือช่างที่แสนปราณีต

ผู้ชาย: เดียวข้าทำให้เอ๊งเห็นเองว่างานช่างนะมัน–

 

ไดอาน่า: หมื่นหนึ่ง ไม่มีต่อรอง 

 

ฟิลิปัส: ที่นี่ไม่ใช่วิหารของแอมเมอซอน ไม่เคยเป็น

เทเรสทรา:  แต่รูปแบบนั่นคล้ายมาก ราวกับว่าถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเลียนแบบของพวกเราอย่างงั้นแหละ ของลองเลียนแบบไว้เพื่อหลอกตาพวกเราเท่านั้น

 

ฟิลิปัส: เจ้าคิดถูกแล้ว เทเรสทรา ที่นำเรื่องนี้มาบอกข้า มีบางอย่างไม่ชอบมาพากลกับเรื่องนี้

โอลิเทีย: ฟิลิปัส ดูนี่สิ (Orithia) ของพวกนี้มันคืออะไร?

ฟิลิปัส: หุ่นจำลอง อาจเป็นแอมเมอซอน แต่เครื่องแอบฉูดฉาดไปหน่อย

*สังเกตที่หุ่น ทุกตัวจะใส่เป็นเครื่องแบบและชุดที่ไดอาน่าเคยใส่มาทั้งหมด ทั้งในนาม Wonder Woman และที่ไม่ใช่*

 

เทเรสทรา: ไม่ใช่แค่นั้นนะ ดูเหมือนจะมีการบูชามนุษย์กันที่นี่เมื่อไม่นานมานี้ด้วย เผาบูชา

ฟิลิปัส: แย่ยิ่งกว่า พวกเขาถูกบูชาให้กับพวกมอริแกน สัญลักษณ์ของพวกนางถูกวาดขึ้นด้วยผงกระดูก

 

โอลิเทีย: พวกมอริแกน?

เทเรสทรา: หาอ่านอะไรบ้างนะ โอลิเทีย ไม่ใช่เทพทุกองค์เป็นเทพของพวกเรา

มีใครบางคนกำลังหยิบตุ๊กตา WW ขึ้น

 

เทเรสทรา: พวกเธอเป็นเทพของพวกเซลต์ (Celts) พวกราชินีแห่งซากศพที่คอยเต้นอยู่รอบๆศพหลังสงคราม

ฟิลิปัส: ข้าเคยฆ่าเทพเจ้ามาแล้ว

เทเรสทรา: ไม่ใช่แค่เทพองค์เดียว แต่สามรวมเป็นหนึ่ง อานันแห่งเซลต์ เบลโลน่าแห่งโรมัน และ เอนโย (Enyo) แห่งกรีก

 

เทเรสทรา: พวกมันใช้ชีวิตอยู่บนสงคราม และหากินกับเลือดของผู้บริสุทธิ์ที่ต้องล้มตาย ลองจินตนาการถึงพลังของพวกมันนะตอนนี้สิ

เทเรสทรา: ฉันจำได้คล้าวๆ ว่าออราเคิลเคยเล่าถึงการตายของเอนโย แต่ฉันขอเชื่อก็ต่อเมื่อฉันได้เห็นกับตาเท่านั้นแหละ

มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

 

กาเลนเทียส: เกิดเรื่องแล้ว

ฟิลิปัส: คงต้องเป็นอย่างงั้นแน่นอน ถึงทำให้ท่านยอมใช้โทรศัพท์ กาเลนเทียส

กาเลนเทียส: ฟิลิปัส ไดอาน่าหายตัวไป! 

 

“ฉันไม่ใช่เด็กอายุ 8 ขวบเหมือนเมื่อก่อน”

“ฉันโตพอที่จะรู้ว่ากำปั้นและดาบ ไม่ใช่อาวุธที่ดีที่สุดที่จะใช้สู้กับความอยุติธรรม”

บรีแอน (Brianne): ไดอาน่า!

ไดอาน่า: ขอโทษทีนะที่ดึกไปหน่อย อาทิตย์นี้ยุ่งไปหมด

บรีแอน: ไม่เป็นไรหรอก เข้ามาสิ

แฮรี่ (Harry): ไดอาน่า! ไดอาน่า!

ไดอาน่า: มานี่มา!

บรีแอน: เขากลับไปเรียนอีกครั้ง หลังจากที่เธออัด– เอิม หลังจากที่พวกเราย้ายออกจากบ้านของเกรกหนะ ฉันคิดว่ามันคงจะดีกว่าถ้าพวกเราทำตัวเงียบๆไปสักพัก… เพื่อไว้เฉยๆ

ไดอาน่า: นายชอบไปโรงเรียนใช่ไหม เจ้าตัวน้อย?

บัดดี้: ใช่แล้ว ผมทำของให้พี่ด้วย รออยู่ตรงนี้นะ

ไดอาน่า: โอเค พี่จะรออยู่ตรงนี้ จะแข็งเป็นหินเลย

บัดดี้: แข็งไว้นะ!

ไดอาน่า: ถุงนี่ของเธอ บรีแอน

บรีแอน: จอร์จกับฟิว? ไม่นะ ไดอาน่า เงินพวกนี้มัน– มันเยอะมากเลยนะ

ไดอาน่า: ไม่ขนาดนั้นหรอก ก็แค่มากพอที่จะทำให้เธอได้ออกจากเมือง กลับไปหาแม่ของเธอแค่นั้นเอง

บรีแอน: ฉัน– ฉันไม่รู้จะพูดยังไงดี

ไดอาน่า: ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นแหละ นี่มันเป็นสิ่งที่ฉันทำ โอเคไหม?

 

แฮรี่: คลายตัวได้! ผมวาดรูปให้พี่ละ

แฮรี่: รูปของพี่

ไดอาน่า: โวว นี่มัน… เอิม… ขอบคุณนะแฮรี่ นี่มัน… เท่มาก

พอมองรูปไปสักพัก อยู่ดีๆ ไดอาน่าก็เหมือนจะเป็นลม

บรีแอน: เป็นไรหรือเปล่า?

ไดอาน่า: ฉัน– ฉันไม่รู้ อยู่ดีๆก็รู้สึกมึนหัวขึ้นมา

แฮรี่: ไดอาน่าป่วยแน่เลย

 

ไดอาน่า: พี่สบายดี แฮรี่ สงสัยจะเพราะเลยเวลานอนหนะ… เหมือนคนบางคนแถวนี้

บรีแอน: ไปนอนได้แล้วนะ คนดี พรุ่งนี้เราจะไปเยี่ยมคุณยายกัน

แฮรี่: คุณยายหรอ!

ไดอาน่า: ฉันเองก็ควรกลับ–

พวกแอมเมอซอนเคาะประตูอยู่หน้าห้องของบรีแอน

แอมเมอซอน: ไดอาน่า เปิดเดียวนี้!

บรีแอน: ใครนะ– ?

ไดอาน่า: อย่าพูดอะไรนะ บรีแอน เดียวฉันจะหนีไปทางบันไดหนีไฟ

บรีแอน: ตำรวจหรอ? เงินพวกนี้ขโมยมาหรอ?

ไดอาน่า: ก็ไม่เชิงขโมยมาหรอก

 

บรีแอน: โอว พระเจ้า

ไดอาน่า: อยู่เงียบๆ ไว้ก่อนจนกว่าฉันจะหนีออกทางหน้าต่าง ฉันสัญญาว่าจะไม่มีใคร–

ไดอาน่า: มากวน… เธออีก…

ฟิลิปัส: กี่ครั้งแล้วเนี่ย?

 

ไดอาน่า: โอว ว่าไง ฟิลิปัส กาเลนเทียสโทรไปฟ้องหรอ?

ฟิลิปัส: ต้องให้ฉันบอกเธออีกกี่ครั้ง? ถ้าฉันหาเธอพบ พวกเขาก็หาเธอได้เหมือนกัน

ไดอาน่า: ถ้างั้นก็รีบกลับบ้านกันเลยละกัน แข่งกันนะ

ฟิลิปัส: ไดอาน่า ไม่!

 

ฟิลิปัส: ไดอาน่า!

มีหอกแทงเข้าที่ไหล่ซ้ายของไดอาน่า

 

เคอร์นูนอส: สิ่งที่นางพยายามจะบอกเจ้าก็คือ…

เคอร์นูนอส: …พวกข้าเจอเจ้าแล้ว

 การเผชิญหน้ากับศัตรูตัวใหม่ เคอร์นูนอส เทพแห่งการล่า!! ติดตามตอนต่อไป

 

เกร็ดความรู้ท้ายเล่ม

 

ท้ายเล่มนี้ขอเล่าประวัติของ ฟิลิปัส (Philippus) นะครับ เพราะว่าเธอเองก็เป็นตัวละครหลักในซีรี่ย์ Wonder Woman เหมือนกัน แต่คนส่วนใหญ่คงไม่รู้จักเธอ

 

ฟิลิปัสเป็นหัวหน้าทหารของพวกแอมเมอซอน เป็นองครักษ์คนสนิทของราชินีฮิพพอลิท่า และเป็นอาจารย์ผู้สอนไดอาน่าในศาสตร์แห่งการต่อสู้ของพวกแอมเมอซอนทั้งหมด 

พวกแอมเมอซอนที่โดนพระเจ้าลงโทษให้คุ้มกันประตูนรก มีฟิลิปัสเป็นหัวหน้าทหารคอยสู้กับเหล่าปีศาจที่พยายามจะหนีออกมาตลอดเวลา ครั้งหนึ่งเธอเคยถูกลากเข้าไปในประตูนรก แต่ก็รอดมาได้ด้วยความช่วยเหลือของ Diana Trevor นักบินหญิงชาวอเมริกา (และแม่ของ Steve Trevor เพื่อนสนิทของไดอาน่า และครั้งหนึ่ง เคยเป็นคนรัก)

ที่เครื่องบินตกบนเกาะของพวกเธอ แต่การช่วยฟิลิปัสก็ทำให้เธอต้องจบชีวิตของตัวเองลง (เหล่าแอมเมอซอนจึงตั้งชื่อ องค์หญิงไดอาน่า เพื่อเปนเกียรติให้กับเธอ)

 

วันเวลาผ่านไป ในที่สุดเหล่าแอมเมอซอนแห่ง Themyscira ก็ได้ไปร่วมเผ่ากับเหล่าแอมเมอซอนแห่ง บานา-ไมดอล (Bana-Mighdall) หรือเหล่าแอมเมอซอนที่เลือกตามเอธิโอพีไปนั่นเอง (ใครคือเอธิโอพี อ่านได้ท้ายเล่ม 4 เลยครับ click here! )

 

แต่ก็ดันเกินสงครามขึ้นระหว่างทั้ง 2 เผ่า ทำให้ ราชินีฮิพพอลิท่าคืนตำแหน่ง และยกเลิกระบบกษัตริย์ แต่หลังจากที่ฮิพพอลิท่าคืนจำแหน่งได้ไม่นาน เธอก็เสียชีวิตลง และเหล่าแอมเมอซอนจึงตัดสินใจใช้ระบบประธานาธิบดีแทน โดยแต่งตั้ง ฟิลิปัส ให้เป็นนายกของพวกเธอ

 

แต่ก็เกิดเหตุที่ทำให้รัฐบาลอเมริกาไม่ไว้ใจพวกแอมเมอซอน จึงส่ง Brother Eye จำนวนมากไปฆ่าพวกแอมเมอซอนซะ ฟิลิปัส จึงตัดสินใจ ขอให้เหล่าเทพธิดาของพวกเธอทั้ง 10 องค์ (5 องค์ของ Themyscira และอีก 5 ของ Bana-Mighdall) พาเกาะของพวกเธอย้ายไปอยู่อีกมิติหนึ่ง

 

แต่พอเข้าสู่ช่วงเหตุการ Amazons Attack! (อ่านคล้าวๆได้ท้ายเล่ม 4 เหมือนเดิม) ที่ Circe ชุบชีวิต ราชินีฮิพพอลิท่ากลับขึ้นมาอีกครั้ง เหล่าแอมเมอซอนก็กลับไปใช้ระบบกษัตริย์เหมือนเดิม และคืนตำแหน่งให้กับฮิพพอลิท่า และเกาะของพวกเธอก็ถูกพากลับมายังโลกอีกครั้ง ฟิลิปัสกลับไปเป็นหัวหน้าทหารเหมือนเดิม

 

จนมาโดน เหตุการ Odyssey ต่อด้วย Flashpoint และ รีบูทอีกครั้ง ตอนนี้เธอเป็นยังไง ต้องติดตามกันต่อไปครับ