Marvel Comic : Venom 04 : Venom’s Arch-Nemesis

เรื่อง : Rick Remender
ภาพ : Tony Moore, Danny Miki, John Rauch
วางจำหน่าย: 29 มิถุนายน 2011
สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

Venom (Eugene “Flash” Thompson) กำลังตกที่นั่งลำบาก ทั้งการที่ Betty Brant คนรักของเขาถูกมัดติดกับระเบิดเวลาที่กำลังจะระเบิด ทั้งการที่ตอนนี้เขากำลังโดน Spider-man ที่เข้าใจว่าเขาเป็นคนร้ายกำลังขวางหน้าเขาที่กำลังจะไปช่วยเธอ และการที่เขาสูญเสียการควบคุมชุด Symbiote ของเขาไปแล้ว ทำให้ทางผู้บังคับบัญชาของเขากำลังจะกดปุ่มระเบิดที่ฝังอยู่ในตัวเขาเพื่อฆ่าเขาทิ้งอีกด้วย

เขาจะเอาตัวรอดได้หรือไม่? เชิญชมได้ ณ.บัดนี้

ที่เขต Bushwick, New York City

Crime Master และ Jack-O-Lantern กำลังดูการขนถ่าย Antarctic Vibrenium ที่พวกมันบังคับให้ Venom ขนมาจาก Savage Land โดยการจับ Betty คนรักของเขาเป็นตัวประกัน

ทันใดนั้นลิ่วล้อ Henchman คนหนึ่งก็สังเกตุเห็นอะไรบางอย่าง

Henchman : อะไรเนี่ย?

(เจ้าลิ่วล้อนี่คิดว่าทำงานกับ Crime Master นั้นดีกว่าสมัยทำงานกับ Dr.Octopus ตั้งเยอะ เพราะใช้งานไม่หนักเท่า ค่าตอบแทนดีกว่า แถมยังมีรางวัลให้ถ้ามีผลงานดีด้วย)

Crime Master : ว่าไงแจ็ค?

Jack-O-Lantern : เป็นไปตามกำหนดการครับ

ตอนนั้นเองที่ Henchman คนที่เจอของลึกลับเดินเข้ามาหา

Henchman : ผมเจอนี่บนคอปเตอร์น่ะครับบอส

ขณะที่นายลิ่วล้อคิดว่าจะได้รางวัล แต่เมื่อ Crime Master เห็นของอันนั้นชัดๆก็ต้องตาเหลือก แล้วก็รีบผลักนายลิ่วล้อตกตึกไปทันที

เพียงอึดใจต่อมา ก็เกิดระเบิดตูมใหญ่ และลิ่วล้อผู้น่าสงสาร ก็เหลือแต่หมวกกับรองเท้าอีกข้างปลิวมาให้ดูต่างหน้า

Jack-O-Lantern : เจ้าสิบโททอมป์สันมันทิ้งระเบิดไว้นี่หว่า

Crime Master : เด็กเลวจริงๆ

ขณะเดียวกันนั้น ที่ฐานทัพของ Project Rebirth

Gen.Dodge : ไหนใครช่วยอธิบายให้ฉันฟังทีซิ ว่าทำไมทั้งๆที่ฉันกดปุ่มระเบิดไปแล้ว แต่ทำไมเจ้าสัตว์ร้ายนั่นถึงไม่กระจุยเป็นชิ้นๆกันล่ะ?

Katherine : ท่านคะ มีการระเบิดเกิดขึ้นอีกมุมเมืองในเขตโกดังสินค้าในบุชวิคค่ะ

Katherine : ไม่มีทางที่สิบโททอมป์สันจะรู้ได้ ว่าระเบิดถูกติดตั้งอยู่ที่ไหนบนตัวเขา…

Gen.Dodge : ถ้างั้นก็คงเพราะ เจ้าซิมไบโอตมันเรียนรู้จากภารกิจครั้งก่อนและขับเอาระเบิดออกมา เจ้าสัตว์ร้ายนั่นมันล้ำหน้าเราไปก้าวนึง

Gen.Dodge : นายเคยรับปากฉันว่าเรื่องแบบนี้มันเป็นไปไม่ได้ไม่ใช่รึ

Mankenzie : ผะ…ผมก็ไม่รู้จะว่ายังไงเหมือนกันครับ…เจ้าซิมไบโอตมันไม่น่าที่จะตรวจหาตำแหน่งของระเบิดได้…ยกเว้นแต่ว่ามันจะ…

Gen.Dodge : อะไรกันเรอะ แมคเคนซี่?

Mankenzie : มันก็ต้องอ่านใจผมได้น่ะครับท่าน

ใน Time Square

Venom กำลังเผชิญหน้ากับ Spider-man

Venom : สไปเดอร์แมน…เราดีใจเหลือเกิน…เราคิดถึงแกอยู่เสมอ…

“ฉันชื่อแฟลช ทอมป์สัน”

“และตอนนี้ฉันกำลังจะฆ่าฮีโร่ที่ฉันชื่นชมมาตลอด”

ขณะที่ Venom กำลังจะเล่นงาน Spider-man ต่อ เขาก็ซัดมันลอยละลิ่วไป

“ควบคุมมันไม่ได้แล้ว”

“อย่างดีที่สุดที่พอจะหวังได้…คือให้สไปเดอร์แมนฆ่าเราซะก่อนที่เราจะทำร้ายใครเข้า”

“…ต้องให้เขาช่วยหยุดยั้งเรา…”

“ต้องควบคุมตัวเองให้นานพอที่จะ…บอกเขาว่าเบตตี้กำลังถูกมัดติดอยู่กับระเบิด…”

Venom : ฟะ…ฟังฉันก่อน…

แต่ยังพูดไม่ทันจบ Spider-man ที่คิดว่า Venom คือคนที่ลักพาตัว Betty ไปก็ซัด Venom ต่อ และพยายามจะให้เขาสารภาพว่าเอาเธอไปไว้ที่ไหน

เมื่อเห็นว่าตัวเองไม่มีทางบอก Spider-man ให้เข้าใจได้ Flash ก็พยายามจะรีบไปช่วย Betty ด้วยตัวเอง แต่ Spider-man ก็ไม่ยอมลดละ

จนเมื่ออารมณ์โกรธของเขาพุ่งขึ้น จิตของเขาก็ถูก Symbiote เข้าครอบงำ และซัด Spider-man ปลิวเข้าไปในร้านขายยาอีกฟากถนน!!

“มันทำร้ายเรา”

“มันกักขังเรา”

“มันทรยศเรา”

“ฆ่ามัน”

Venom : แกจะไม่ได้ทำร้ายเราอีกต่อไปแล้ว!

“ไม่…ซิมไบโอตมันครอบงำความคิดของฉัน..”

“…ฆ่ามัน…”

“…ต้องหาทางดึงการควบคุมกลับมา…”

ทันใดนั้นเขาก็เห็นยาที่อยู่บนหิ้ง

“ยากล่อมประสาท”

ว่าแล้ว Venom ก็หยิบยานับสิบกระปุกกรอกเข้าปากตัวเอง

“กินให้หมดเลย…เอาเป็นร้อยๆเม็ดไปเลย…ทำให้มันสงบลงให้ได้…”

ขณะที่ Spidey ได้แต่นั่งมองอย่างงงเต๊ก

Spider-man : อะไรเนี่ย..?

เจอยากล่อมประสาทเข้าไปหลายร้อยเม็ด ก็ทำให้ Symbiote สงบลงไปได้บ้าง

แต่ผลของยากล่อมประสาทกำลังหายไปอย่างรวดเร็ว และความโกรธของ Symbiote ก็กำลังกลับมา Flash จึงใช้โอกาสเดียวนี้อีกครั้ง

Venom : กะ…โกดัง…วาเลนไทน์…เลน…

Spider-man : วาเลนไทน์เลนงั้นเหรอ? เธออยู่ที่นั่นงั้นหรือ? แล้วฉันจะเชื่อใจแกได้แน่เหรอ?

แต่ตอนนั้นเอง Symbiote ก็แย่งการควบคุมไปอีกครั้ง

Venom : เราไม่สนว่าแกจะเชื่อหรือเปล่า…เราจะจัดการเรื่องเบ็ตตี้เอง…ส่วนแกก็ไปตายซะ!!

ว่าแล้วมันยกรถบรรทุกขึ้นแล้วทุ่มใส่ Spider-man

Spider-man รู้ดีว่าไม่มีเวลาจะยิงใยเพื่อรับรถบรรทุกไว้ได้ แถมจะหลบก็ไม่ได้ด้วยเพราะมีคนอยู่ข้างหลัง จึงต้องใช้วิธีเดียวที่เหลืออยู่

นั่นก็คือยืนรับรถบรรทุกที่ลอยเข้ามาหาตรงๆ!!

(หลายๆคนอาจลืมไป ว่าถึงแม้ Spider-man จะไม่แกร่งขนาดเทียบชั้น The Hulk หรือ Ben Grimm แต่เขาก็แกร่งเอามากๆเลยทีเดียว)

ในขณะนั้น Flash ก็พยายามจะเกลี้ยกล่อม Symbiote

“ฟังฉันหน่อยซี่…หยุด!!”

“เธอกำลังจะตายนะ!!”

“แกจะฆ่าสไปเดอร์แมนไม่ได้”

“ถ้าแกยังมัวเสียเวลาอยู่ที่นี่แกจะทำให้เบ็ตตี้ต้องตาย”

Flash : แกเข้าใจไหม?

เขาฉีกส่วนของ Symbiote ที่คลุมหน้าเข้าอยู่ เพื่อจะได้พูดกับมันโดยตรง

Flash : ว่าถ้าแกยังทำแบบนี้อยู่ที่นี่ ดอดจ์ก็จะฆ่าฉันนะ!

Flash : แกอยากให้เป็นอย่างนั้นเหรอ? แกอยากได้ร่างสิงสู่คนใหม่ใช่ไหม?

“มันเงียบ…มันกำลังใช้ความคิด…”

แล้วตอนนั้นเอง Symbiote ก็ตัดสินใจว่าจะทำตามที่ Flash ต้องการ

“มันว่ามันชอบฉัน”

“มันไม่อยากได้ร่างสิงสู่คนใหม่อีก”

“ฉันควรจะดีใจไหมเนี่ย?”

Flash : ขอบใจมาก

ครั้งนี้เขามุ่งไปยังจุดหมายได้โดยที่ไม่มีอะไรมาขัดขวาง

“ภาพของเบ็ตตี้ปรากฎขึ้นมาในหัว…ฉันเฝ้ามองเธอเสมอมา แม้แต่สมัยที่คบกับคนอื่นอยู่”

“บางทีฉันคงหลงรักเธอมาตลอด”

“ถ้าเธอต้องมาตายเพราะฉันล่ะก็…”

“อย่าคิดแบบนั้น”

“เกือบถึงแล้ว”

“อีกแค่ไม่กี่วินาทีเท่าน้น”

“ฉันจะกอดเธอไว้ในอ้อมแขน…และจะไม่มีทางปล่อยเธอไปอีก”

“ให้เธอรู้ว่าฉันจะปกป้องเธอเสมอ…ฉันจะบอกเธอว่า…”

“ฉันจะรักเธอตลอดไป”

ในขณะที่อีกเพียงอึดใจก็จะถึงแล้ว จู่ๆโกดังที่ Betty ถูกขังอยู่ก็ระเบิดเป็นชิ้นๆ!!

“ในแค่ชั่ววินาทีเดียว…ทุกอย่างก็สูญสิ้นไปหมด”

“สิ่งดีๆทุกอย่างในชีวิตของฉัน…”

“แล้วฉันก็ได้รู้ตัวเอง…ว่าฉันไม่ใช่ฮีโร่…”

“ฉันมันวายร้าย…”

ทันใดนั้นเอง จากภายในโกดังที่ลุกไหม้ Spider-man ก็พาตัว Betty ทะลุหน้าต่างออกมา!!

Spider-man : คุณไม่เป็นไรแล้วคุณแบรนท์

เมื่อ Spider-man เห็น Venom เขาก็หันมาหาคนที่เขาคิดว่าเป็นคนร้ายในครั้งนี้

Spider-man : เธอตกใจจนช็อค แต่เธอยังไม่ตาย แกได้ยินไหม?! แกล้มเหลวแล้ว!!

แต่สิ่งที่ Venom พูดออกมากลับผิดไปจากที่เขาคาดไว้มาก

Venom : ขอบคุณ…พระเจ้าทรงโปรด…ขอบคุณมาก…

Spider-man : แกขอบใจฉันงั้นรึ?! ฉันไม่รู้ว่าแกเป็นใครหรือแกไปได้ซิมไบโอตนั่นมายังไง..แต่เรายังไม่เสร็จเรื่องกันหรอก

Spider-man : ฉันจะหาตัวแกให้เจอ และเมื่อนั้นแหละ…แกจะไม่ขอบใจฉันอีกแน่

ขณะที่ Spider-man จากไป ร่างของ Venom ก็ค่อยๆลดขนาดลง

“ซิมไบโอตส่งการควบคุมกลับมาให้ฉันแล้ว”

“มันว่ามันทำเกินเหตุไป…แหงล่ะ”

แล้วเขาก็พบสิ่งหนึ่งที่ Spider-man ทิ้งไว้บนตัวเขา

“เครื่องติดตามงั้นรึ”

“เก็บมันไว้ก่อน…เอามันไปด้วย”

“เมื่อฉันหยุดการขนส่งแร่ได้ ฉันอาจต้องให้สไปเดอร์แมนตามมาหาฉันอีกครั้ง…

“…ให้เขาตามมาจัดการกับฉันซะ”

เขาทุบกระจกร้านโทรศัพท์ แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือมาเครื่องหนึ่ง เพื่อมาติดต่อหากองบัญชาการ

(…อย่างว่าแหละนะ…นายมันไม่ใช่ฮีโร่นี่นา…บางครั้งมันก็ต้องทำอะไรที่จำเป็นต้องทำบ้างแหละ)

Venom : แคทรีน? ได้ยินหรือเปล่า…

Gen.Dodge : นี่นายพลดอดจ์พูด นายควรจะมีคำอธิบายดีๆจะบอกฉันนะ…

Venom : เรื่องด่าผมน่ะเอาไว้ก่อนเหอะ…ตอนนี้ไวเบรเนี่ยมอยู่ในนิวยอร์คแล้ว

Venom : ตอนนี้ผมกำลังมุ่งหน้าไปหยุดยั้งมันอยู่ ผมใช้ยากล่อมประสาทไปพอสมควร ตอนนี้ผมควบคุมชุดได้แล้ว ผมกำลังส่งตำแหน่งของแร่ไปให้ท่าน

โดยที่ Venom ไม่รู้ มีบางอย่างจำนวนนับสิบกำลังจ้องมองเข้าจากบนยอดตึก

Venom : แล้วผมก็ขอขอบคุณที่ท่านไม่ระเบิดผมทิ้งไปเสียก่อนนะครับ

(จริงๆเขากดปุ่มไปแล้วล่ะ…แต่คู่หูนายมันช่วยกันไว้ก่อนให้)

Gen.Dodge : ใช่…เอาเถอะ ไว้ค่อยขอบคุณกันทีหลัง แล้วสนใจเรื่องงานไว้ก่อน จงทำทุกอย่างที่นายต้องทำ…จงหยุดการขนส่งแร่ให้ได้นะสิบโท

ตอนนั้นเอง พวกตัวประหลาดบนยอดตึกก็โดดลงมาหา Venom

มันเล่นงานเขาด้วยไฟ แต่ Venom ที่ไม่คิดจะเสียเวลากับพวกมันก็สลัดมันหลุดออกไปได้อย่างรวดเร็ว

แต่ที่เบื้องหน้าเขา Jack-O-Lantern กำลังพุ่งมาหาเขาด้วยความเร็วสูง

แล้วมันก็ซัดเขาปลิวทะลุผนังตึกอาคารสำนักงานเข้าไป

Jack-O-Lantern : อื้อ สนุกจริงๆ จะบอกอะไรให้นะ สินค้าของเราน่ะกำลังอยู่ระหว่างทางไปสถานที่ผลิตแล้วล่ะ ถ้าแกอยากจะหยุดมันล่ะก็ แกก็ต้องทำอย่างหนึ่งให้ได้ซะก่อน…

Jack-O-Lantern : …ผ่านฉันไปให้ได้ไง

มันเอาไม้กวาดบินของมันพุ่งชน Venom แล้วดันเขาทะลุตึกออกไปอีกฟาก

“ฉันเคลื่อนไหวช้าลง…อย่างมากเลย..”

“ซิมไบโอตก็โทรมเต็มที่แล้ว ทั้งโดนอัดยากล่อมประสาทไปเต็มที่ ทั้งต้องสู้กับคราเว่น แล้วยังมาสไปเดอร์แมนอีก”

“ฉันไม่มีแรงเหลือจะสู้มันแล้ว”

Jack-O-Lantern : ฉันยังค่อนข้างใหม่กับวงการนี้นะ…ยังไม่เคยมีคู่ปรับเลย

Jack-O-Lantern : ฉันฆ่าเจ้าพวกโง่ที่เคยใส่หน้ากากนี้ก่อนหน้าฉันทุกคนไปแล้ว…แต่พวกมันก็ไม่ถึงขั้นที่จะเป็นคู่ปรับกับฉันได้เลย

Jack-O-Lantern : .แต่ฉันก็ยังคิดนะว่า กว่าจะเจอเนี่ยมันจะใช้เวลานานสักแค่ไหนกัน? เพราะไอ้การจะมีศัตรูคู่ปรับของจริงนั้น มันจะต้องมีความแค้นกันอย่างหนักเป็นการส่วนตัว

Jack-O-Lantern : แล้วรู้อะไรไหม?

มันถอดหน้ากากออก เผยให้เห็นใบหน้าที่โดนระเบิดจนยับเยิน

Jack-O-Lantern : ตอนนี้ฉันมีแล้วว่ะ แกไงล่ะ!

Jack-O-Lantern : ไอ้ระเบิดที่แกยัดใส่ปากฉันที่นโรเวกิสถานนั่นทำฉันเจ็บแสบเลยเชียว

Jack-O-Lantern : แล้วฉันก็เพิ่งจะพยายามระเบิดแฟนแกไปหมาดๆ นั่นเป็นรูปแบบมาตรฐานของการเป็นศัตรูคู่แค้นกันเลยใช่ไหมล่ะ

หลังจากมันซัด Venom จนหมอบแล้ว มันก็เตรียมจะจัดการเขาเสีย

Jack-O-Lantern : เจ้านายฉันอยากเก็บแกไว้ใช้ประโยชน์ แต่ฉันอยากฆ่าแก ความต้องการของเขากับของฉันก็เลยขัดกันเองอยู่ เรื่องนี้ให้รู้กันเฉพาะเราสองคนแล้วกันนะ…

แต่ก่อนที่มันจะทันลงมือ ก็มีการติดต่อเข้ามา

Crime Master : แจ็ค…แกอยู่ที่ไหน?

Jack-O-Lantern : แวะข้างทางนิดหน่อยน่ะครับ…

Crime Master : ไวเบรเนี่ยมของฉันกำลังโดนคนของรัฐบาลไล่ตามอยู่ ฉันสั่งให้แกไปคุ้มกันมันนะ!!!

Jack-O-Lantern : ไปเดี๋ยวนี้แหละ

Jack-O-Lantern : ยังไม่จบแค่นี้หรอกนะ แล้วค่อยเจอกันใหม่เร็วๆนี้แล้วกันนะ…ยูจีน

Venom : บางทีอาจไม่ใช่ฉัน…แต่แกคงจะได้เจอใครสักคนเร็วๆนี้แน่

ขณะที่สู้กันอยู่ Venom ได้เอา Spider-Tracer ของ Spiderman ไปติดไว้ที่ตัว Jack-O-Lantern และเมื่อเป็นเช่นนี้ เวลาที่ Spider-man คิดจะตามหาตัว Venom เขาก็จะไปเจอกับ Jack-O-Lantern แทน…

(…นายชักทำตัวใกล้เคียงกับวายร้ายมากขึ้นเรื่อยๆแล้วสิเนี่ย…)

หลังจากนั้น

ที่ฐานทัพของ Project Rebirth ในหุบเขา Catskill

Gen.Dodge : ทอมป์สัน! นายลองมองหน้าฉันตรงๆ แล้วยืนยันมาซิว่านายไปได้สูญเสียการควบคุมไปเลย นอกจากช่วงไม่กี่นาทีที่ไทม์สแควร์นั่น?

Flash : ผมใช้ยากล่อมประสาทที่แอรอนให้ไว้ในช่วงที่อยู่ในซาเวจแลนด์…ก็หลังจากที่เจ้าคราเว่นมันเริ่มตามล่าผม…

Gen.Dodge : นายอยู่ในซาเวจแลนด์นานถึง 56 ชั่วโมงนะเจ้าหนู และนายสามารถควบคุมชุดนั่นได้ตลอดช่วงเวลานั้นเลยงั้นรึ?

Flash หันไปดู Symbiote ที่ถูกดึงออกไปจากตัวเขา แล้วชั่งใจ

“ตอนนี้ล่ะ…บอกเรื่องไครมมาสเตอร์ให้เขารู้”

“บอกความจริงไปให้หมด”

แล้วสิ่งที่ออกมาจากปากเขาก็คือ…

Flash : ในตอนที่มันเล่นงานสไปเดอร์แมน…นั่นคือเวลาเดียวที่ผมเสียการควบคุมไป

Flash : แต่ผมก็ยังเอาแร่นั่นมาได้ แล้วก็เอามันมาที่นิวยอร์ค และถ้าผมมียากล่อมประสาทมากกว่านี้ ผมคงจะสามารถเอามันมาส่งที่นี่ได้

Gen.Dodge : พวกที่เราจับได้พร้อมกับสินแร่นั้น ทุกคนมีระเบิดติดตั้งไว้ที่ฟัน ซึ่งก็ระเบิดขึ้นหลังจากที่เราจับพวกนั้นได้ คนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้เป็นคนโหดร้ายเอามากๆทีเดียว

Flash : ผมจะไม่ยอมแพ้จนกว่าเราจะจัดการกับมันได้ครับ

Flash : ยังไงก็ตาม…ถึงแม้ว่าเจ้าพ่อค้าอาวุธลึกลับนั่นจะรอดไปได้ ผมคิดว่าเรายังเรียกว่าเราชนะในยกนี้ไปได้ เราช่วยชีวิตคนไปนับไม่ถ้วน และยังรักษาความมั่นคงของโลกเอาไว้ได้ แถมเจ้าแร่โลหะอันตรายนั่นก็จะถูกทำลายด้วย

“รายงานเท็จต่อผู้บังคับบัญชา”

“ตามมาตรา 32 บัญญัติไว้ว่าจะต้องถูกดำเนินคดีโดยขึ้นศาลทหาร”

“และจะถูกตราหน้าว่าเป็นผู้เสื่อมเสียเกียรติ์ไปตลอดชีวิต”

หลังจากจบเรื่องยุ่งๆ ทั้ง Flash, Betty และ Peter Parker ก็มีโอกาสได้พักผ่อนนั่งดู TV ร่วมกันเสียที

(Betty กับ Peter รู้จักกันมาตั้งแต่สมัยที่ Peter ทำงานให้ Dailey Boogle โดย Betty คอยดูแล Peter ตอนที่เป็นเด็กใหม่ ซึ่ง Peter ก็นับถือเธอเหมือนเป็นพี่สาว)

Flash : ตำรวจเพิ่งกลับไปแน่ะครับ คุณนายแบรนท์…เบ็ตตี้ปลอดภัยดีครับ…แน่ใจสิครับ

Flash : ครับผม…ไม่ครับ…ตอนนั้นผมทำงานอยู่…ที่คลีฟแลนด์ครับ…ใช่ครับเป็นงานหาเงินบริจาคให้การกุศลครับ ผมยินดีที่ได้รับใช้ประเทศชาติครับ…ขอบคุณครับ…ผมจะบอกเธอให้นะครับ…สวัสดีครับ

Betty : บางครั้งฉันก็คิดนะว่าคุณน่าจะคบเป็นแฟนกับคุณยายฉันแทนนะเนี่ย

Betty : ขอบคุณที่ช่วยพูดสายแทนให้นะ เธอว่าไงบ้างล่ะ?

Flash : ก็เป็นห่วงคุณน่ะนะ แล้วก็สงสัยว่าทำไมคุณถึงถูกเล่นงาน…ผมบอกเธอว่าเราคงไม่มีทางจะรู้ได้

Betty : ฉันว่าฉันรู้นะ

Betty : ข่าวเกี่ยวกับองค์กรอาชญากรรมที่ฉันทำอยู่ทำให้พวกนั้นไม่พอใจ…มันไปโดนจุดที่พวกนั้นไม่ต้องการให้มันเปิดเผย

Flash : ใช่…เป็นไปได้นะ

Peter : มันยังมีเหตุผลอื่นเป็นล้านๆเลยน่ะนะ

Betty : เวน่อมบอกสไปเดอร์แมนว่าฉันอยู่ที่ไหน พวกนั้นคงต้องการจะให้นี่เป็นคำเตือนถึงฉัน

Peter : ฉันว่านี่มันอาจเพราะพวกมันแค่อยากก่อเรื่องเฉยๆก็ได้ บางทีเจ้าสัตว์ร้ายนั้นมันใช้เธอเพื่อเล่นงานสไปเดอร์แมน

Betty : แล้วทำไมถึงเป็นฉันล่ะ? ไม่หรอกน่า…ทุกเรื่องมันไม่ได้เกี่ยวข้องกับสไปเดอร์แมนไปเสียหมดหรอกปีเตอร์

Flash : บางทีสไปเดอร์แมนอาจเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็ได้…ไม่รู้นะ หมอนั่นมันตัวปัญหาอยู่แล้วนี่

Betty : นี่เธอพูดจายังกับโจนาห์แล้วนะ…

(หมายถึง Jonah Jamesons อดีตบก.ของนสพ.Dailey Boogles ที่ปัจจุบันเป็นผู้ว่าการเมือง New York อยู่ ตานี่ตั้งตัวเป็นศัตรูกับสไปดี้มาตั้งแต่เริ่มซีรีย์เลยทีเดียว)

Flash : บางทีเจมส์สันอาจจะพูดถูก สไปเดอร์แมนอาจเรียกเป็นตัวซวยจริงๆก็ได้ ที่ฉันพูดนี่ก็เพราะว่าถ้าไม่ใช่เพราะสไปเดอร์แมนล่ะก็…

“ฉันคงจะเป็นคนที่ช่วยเธอเองไปแล้ว”

Betty : ถ้าไม่ใช่เพราะสไปเดอร์แมนฉันก็คงตายไปแล้วล่ะ

Peter : สไปดี้เขาแค่พยายามจะทำให้ดีที่สุดที่จะปกป้องผู้คน บางครั้งมันก็สำเร็จแต่บางครั้งมันก็…

Flash : ฉันเข้าใจน่า เข้าใจแล้ว

Peter : หรือไม่ก็…ไม่รู้เหมือนกันนะ บางทีนายอาจจะพูดถูกก็ได้ บางทีนี่อาจจะเป็นความผิดของหมอนั่นจริงๆ…บางทีสไปเดอร์แมนอาจจะเป็นตัวสร้างปัญหาขึ้นมากกว่าที่จะแก้ปัญหาก็ได้…

Flash : ไม่หรอก…ลืมมันไปซะเหอะ ฉันแค่หลุดปากเสียไปงั้นเองแหละ

Betty : บางทีคุณเองนั้นแหละที่เป็นเป้าหมายที่มันต้องการตัวน่ะ..

Flash : อะ…อะไรนะ?

Peter : หัวหน้าแฟนคลับของสไปดี้อย่างคุณ…เป็นเป้าหมายค่าหัวสูงเลยเชียวล่ะ

หลังพูดคำล้อเล่นที่เล่นเอา Flash อึ้ง Betty ก็ลุกขึ้นจากโซฟา

Betty : ไม่หรอกน่าแฟลช คุณไม่มีทางเป็นต้นเหตุของเรื่องทุกเรื่องได้หรอก นี่มันเกิดขึ้นเพราะเบตตี้ แบรนท์ นักข่าวเจาะลึกคนนี้ต่างหาก

Betty : และนี่มันก็เป็นเพียงการเริ่มต้นเท่านั้น ถ้าพวกนั้นไม่พอใจกับข่าวที่ฉันเขียนไปก่อนหน้านี้…

Betty : พอฉันเขียนเรื่องราวเปิดโปงพวกมันเสร็จ ฉันก็คงต้องจ้างทีมคุ้มกันส่วนตัวซะแล้วล่ะนะ

เมื่อ Betty เดินไปอีกห้อง ก็เหลือแต่สองหนุ่มที่มองกันเองแบบอึ้งๆกับวิธีคิดของเจ้าหล่อน

Flash : สไปเดอร์แมนออกตามหาเบ็ตตี้…

Peter : แล้วไงเหรอ?

Flash : แล้วเขารู้ได้ยังไงว่าเธอกำลังมีอันตรายน่ะ?

Peter : ฉันแจ้งตำรวจไปนี่นะ เขาก็คงมีคนในนั้นคอยแจ้งข่าวให้แหละ

ทั้งสองคนต่างก็เงียบไป ต่างก็ขบคิดเรื่องที่เกิดขึ้นจากมุมมองของตนเอง

Peter : บางทีเธออาจแค่โชคร้ายเท่านั้นก็ได้…ที่จู่ๆก็เข้าไปอยู่กลางเรื่องแย่ๆแบบนั้นน่ะ

Flash : ใช่…ก็คงจะเป็นอย่างนั้นจริงๆนั่นแหละ

ชายสองคน ผู้ซึ่งต่างมีตัวตนที่ต้องปกปิดจากผู้คนรอบข้าง หากวันที่พวกเขาต่างรู้ตัวตนจริงของกันและกัน ความสัมพันธ์ของพวกเขาจะเป็นไปเช่นไรกันนะ?

โปรดติดตามตอนต่อไป

อันนี้ขอแถม

ผมคิดจะทำสปอยของ Event Spider-Island ที่จะเริ่มในเดืิอนสิงหาคมนี้แล้วล่ะนะครับ เพราะหลังจากดูภาพ Teaser ที่ออกมา ผมก็ยิ่งสนใจมันมากขึ้นเรื่อยๆ

สำหรับรายชื่อหนังสือใน Event เชิญดูได้ที่นี่นะครับ

Marvel Comics : Spider-Island : Check List

ปล.แน่นอนว่าผมจะเลือกทำเฉพาะเล่มที่ผมเห็นว่าสนุก หรือเห็นว่ามีความสำคัญกับเืนื้อเรื่องนะครับ

ปล.2 ผมยินดีต้อนรับนักสปอยที่ต้องการจะมาร่วมงานนี้กับผมนะครับ

เริ่มจาก Venom

เมื่อประชากรของ New York ติดเชื่อไวรัสประหลาดที่ทำให้คนนับพันนับหมื่นมีพลังแบบ Spider-Man ทางกองทัพสหรัฐจึงต้องส่ง Venom ผู้เป็นเจ้าหน้าที่คนเดียวของพวกเขาที่จะไม่ได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์นี้เข้าไปสืบสวนและแก้ไขสถานการณ์

แต่มันจะเกิดอะไรขึ้น เมื่อเขาต้องเจอกับศัตรูที่้ร้ายกาจที่ตั้งมั่นจะทำลาย Symbiote ของเขาให้ได้

นี่คือ Flash Thompson Vs. Eddie Brock / Venom Vs. Anti-Venom

คุณจะมี Spider-man ไปทำไม? ในเมื่อคุณมี Spider-Mayer!!

Jonah Jamesons มาเอง!!

เขาเคยเป็นเทพจอมพลังแห่งเขาโอลิมปัส

แต่หลังจากเหตุการณ์ Chaos War เขาก็สูญเสียความเป็นเทพที่มีกลายมาเป็นมนุษย์ธรรมดา และตั้งตัวเป็นผู้พิทักษ์แห่งย่ายบรุ๊คลิน

ตอนนี้ถึงเวลาที่ Hercules จะำได้รับการอัพเกรดอีกครั้งแล้ว

เตรียมพบกับ Spider-Herc!!

เมื่อคนมากมายใน New York ได้รับพลังแมงมุม นั่นก็รวมถึงพวกอาชญากรด้วย

แล้วพวกฮีโร่คนธรรมดาจะรับมืออย่างไร

พบกับการต่อสู้ของ Shang-Chi และ Iron Fist!

(Shang-Chi เป็นอาจารย์สอนวิทยายุทธให้สไปดี้ เพื่อให้มาชดเชยที่เสีย Spider Sense ไปด้วย)

และสุดท้ายขอจบที่ภาำพนี้

เมื่อคนใน New York ต่างก็มีพลังแมงมุมกันหมด เขาก็ไม่จำเป็นต้องปิดบังตัวเองอีกต่อไป!!

Peter Parker ขอต่อสู้กับเหล่าร้ายในนามของตัวเขาเอง!!

จบครับ