Brightest Day : Hawkman & Hawkgirl 02 : จุดสิ้นสุดของการเดินทาง

เรื่อง : GEOFF JOHNS, PETER J. TOMASI
ภาพ : IVAN REIS, PAT GLEASON ARDIAN SYAF, SCOTT CLARK, JOE PRADO
วางจำหน่าย: มกราคม 2011
สำนักพิมพ์ : DC Comics

ในตอนนี้ คือการสิ้นสุดของคำสาบที่ยาวนานมาหลายพันปี ผ่านหลายชาติภพของทั้ง Hawkman และ Hawkgirl ซึ่งมันนำไปสู่จุดจบที่เกินกว่าจะคาดคิด

สปอยนี้รวบรวมจาก Brightest Day เล่มหลักเล่ม 17-18

จากเล่มที่แล้ว

Queen Shrike หรือนามเดิมว่า ราชินี Khea ผู้เป็นแม่ของตัวตนในชาติแรกของ Hawkgirl ได้ใช้ร่างของ Hawkman กับ Hawkgirl ร่วมกับกระดูกของร่างในทุกชาติของพวกเขาสร้างเป็นประตูมิติเชื่อมต่อ Hawkworld กับดาวเคราะห์ Zamaron ดาวหลักของ Star Sapphires และตอนนี้ กองทัพมนุษย์เหยี่ยวกำลังปะทะกับเหล่า Star Sapphires ผู้ใช้พลังแสงสีม่วงแห่งความรัก ที่นำโดยราชินีของพวกเขา Carol Ferris!!

Hawkgirl : ร่างของพวกเรากำลังหลอมรวมเข้ากับประตูนะคาเตอร์

Hawkgirl : มันกำลังหลอมรวมเราเข้ากับกระดูกจากชาติที่แล้วๆมาของเรา

Hawkgirl : ตอนนี้คำสาบได้สูญสลายไปแล้วจากการตายของฮาธ เราจะตายวันนี้ไม่ได้นะ เราจะสูญเสียโอกาสแรกในรอบหลายพันปีที่จะใช้ชีวิตร่วมกันไม่ได้

Hawkman : เราจะไม่ตายแน่เชียร่า ครั้งนี้จะต้องไม่เหมือนทุกครั้งแน่นอน

Queen Shrike : จงทำให้เลือดของเจ้าพวกแซฟไฟร์หลั่งริน จงอาบเลือดของพวกมัน

Carol : ฉันไม่รู้หรอกนะว่าแกเป็นใครนะแม่มนุษย์เหยี่ยว แต่ถ้าแกคิดว่าฉันจะยอมให้แกทำลายซามารอนด้วยกองทัพนกของแกในอาทิตย์แรกที่ ฉันขึ้นรับตำแหน่งล่ะก็ แกคิดผิดแล้ว

Carol : ความรักนั้นสวยงาม ความรักนั้นให้แรงบันดาลใจ

Carol : แต่ความรักนั้นก็โหดร้ายรุนแรงได้เช่นกัน

(อืม…เถียงไม่ออกเลยแฮะ)

Carol : ฮอว์คเกิร์ล! ฮอว์คแมน!

Hawkman : เฟอร์ริส ไม่ยังรู้ว่าซามารอนคือที่อยู่ใหม่ของเธอนะเนี่ย

Carol : ยังมีเรื่องที่คุณไม่รู้เกี่ยวกับฉันอีกเยอะเลยละ แต่ก่อนอื่นเราต้องเอาพวกคุณออกจากเจ้าสิ่งนี้เสียก่อน

Carol : แล้วพวกคุณจะได้อธิบายให้ฉันฟังได้ว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น

เมื่อ Carol ปล่อยทั้งสองออกจากประตู The Predator ร่างอวตารแห่งแสงสีม่วงก็ดูจะสนใจพวกเขามาก

The Predator : หัวใจอันเก่าแก่แห่งคูฟูและเชีย-อาร่า พวกเจ้ากลับมาสู่พวกเราอีกครั้งแล้ว

The Predator : ความรักของพวกเจ้าสามารถมอบพลังให้กับโลกแห่งนี้อีกครั้งได้

(กระดูก ของ Khufu และ Chay-Ara ที่เป็นชาติแรกของทั้ง Hawkman กับ Hawkgirl เคยถูกใช้เป็นแกนกลางของ Central Power Battery ของ Star Sapphires มาก่อน ด้วยเพราะพลังแห่งความรักที่สถิตย์อยู่อย่างแรงกล้าจนตกผลึกเป็นผลึกแสงสี ม่วง แต่ต่อมาในช่วง Blackest Night กระดูกเหล่านั้นถูกปลุกขึ้นมาเป็น Black Lanterns ทำให้ไม่สามารถนำมาใช้ได้อีกต่อไป)

Hawkgirl : บอกให้เจ้ามังกรของเธอนี่ให้เอาปล่อยเราได้แล้ว ก่อนที่ฉันจะหักเล็บมันซะ

Carol : เจ้านี่ไม่ใช่มังกรนะฮอว์คเกิร์ล มันเรียกว่าเดอะพรีเดเตอร์ “ร่างอวตารแห่งความรัก”

Hawkman : เจ้านี่เนี่ยนะ “ร่างอวตารแห่งความรัก”?

Hawkgirl : ฉันไม่อยากนึกภาพเลยว่าร่างอวตารแห่งความเกลียดจะหน้าตาเป็นยังไง

(จริงๆจะว่าไปแล้ว The Butcher ร่างอวตารแห่งแสงสีแดงก็ไม่ได้ดูแย่ไปกว่านี้หรอก…)

Carol : มันเป็นหนึ่งในพลังอำนาจที่เก่าแก่ที่สุดในจักรวาล มันถูกดึงดูดโดยความรัก หรือที่ยิ่งรุนแรงยิ่งกว่าก็คือ “การขาดซึ่งความรัก”

Hawkman : ก็ดี เพราะมันจะได้นำเรา…

Hawkman : …ตรงไปหาเป้าหมายเลย!

อีกด้านหนึ่ง Queen Shrike ก็มาอยู่หน้า Central Power Battery

Queen Shrike : แสงที่อยู่ภายในนี้ได้ล่อใจข้าผ่านเวลาและอวกาศมานับพันปี พลังงานปริศนาภายในนี้อยู่เกินเอื้อมของข้ามาตลอด แต่อีกไม่นาน…

แต่เมื่อ Queen Shrike สัมผัสมัน แสงที่อยู่ภายในก็เผามือของนาง

Queen Shrike : อ๊าค! นี่มันเกิดอะไรขึ้น?!

Hawkgirl : ที่มันเกิดขึ้นก็คือท่านไม่เข้าใจว่าความรักที่แบ่งปันกันและกัน กับความรักที่ต้องการควบคุมมันต่างกันยังไงล่ะ!

Queen Shrike : ดูเหมือนว่า…ร่างกายของพวกเจ้าจะต่อต้านพลังควบคุมนิธเมทัลของข้าได้… แต่ข้าก็ยังมีมนุษย์เหยี่ยวอีกนับร้อยคอยรับใช้ข้าอยู่

Hawkgirl : คาเตอร์ คุณจัดการกับพวกมนุษย์เหยี่ยวทีนะ

Hawkgirl : นี่เป็นเรื่องที่แม่กับลูกสาวต้องเคลียร์กัน!

ขณะที่แม่กับลูกสาวพันตูกันอยู่ จู่ๆ The Predator ก็สลัด Carol หลุดจากหลังมัน แล้วพุ่งเข้าคว้าตัว Queen Shrike

The Predator : ข้าได้กลิ่นหัวใจอันมืดมน…

The Predator : …ที่ต้องการแสงของข้า

The Predator : คีอาร์ ธารัมคาร์ แห่งโลก หัวใจของเจ้าขาดซึ่งความรัก

Queen Shrike : …ช่างสวยงามเหลือเกิน…

The Predator : เจ้าไม่สนใจผู้ใด แม้แต่ตัวเจ้าเอง

The Predator : อำนาจคือสิ่งเดียวที่เจ้ารัก อำนาจอันเด็ดขาด

The Predator : มาดูกันซิว่าเจ้าจะใช้มันได้อย่างแท้จริงหรือไม่

และดังนี้ Queen Shrike ก็ได้พลังของ The Predator มาครอง

(ร่าง อวตารแห่งแสงคือตัวแทนของตัวพลังงานอารมณ์ความรู้สึก และมันถือว่าการทำตามสัญชาติญาณของมันเป็นสิ่งสำคัญอันดับแรก และของ Predator ก็คือ “ค้นหาหัวใจที่ขาดซึ่งความรัก” และ “ให้หัวใจเหล่านั้นสัมผัสกับพลังของแสงสีม่วง”)

Hawkgirl : เธอเพิ่งจะขี่เจ้านั้นเหมือนกับเป็นม้าตัวโปรดของเธอนะเฟอร์ริส ที่นี้บอกซิว่าเราจะเอาเจ้าตัวนั้นออกมาจากร่างของแม่ฉัน แล้วจัดการพวกนั้นทั้งคู่ได้ยังไง?

Carol : ฉันก็ยังอยู่ในช่วงเรียนรู้การเป็นราชินีของสตาร์แซฟไฟร์อยู่น่ะนะ…

Carol : …แต่เดอะพรีเดเตอร์ที่เป็นร่างอวตารแห่งความรักนั้นสามารถถูกตัวร่างที่ มันสิงสู่ทำให้แปดเปื้อนได้… และวิธีเดียวที่จะทำให้เดอะพรีเดเตอร์ออกมาจากร่างทรง ก็คือต้องให้ร่างทรงรู้สึกถึงความรัก…

ทันใดนั้น Carol ก็โดนขังในผลึกที่เกิดจากพลังของ The Predator

Hawkgirl : ฉันจะไปช่วยเธอเอง!

Hawkman : งั้นฉันจะรับมือแม่ของเธอให้เอง

Hawkman : ไอ้การจะทำให้แกมีความรู้สึกอะไรขึ้นมาคงจะเป็นเรื่องยากสุดๆไปเลย จากที่แกทำกับลูกสาวของแกเองแบบนั้น…

Hawkman : …ฉันไม่คิดด้วยซ้ำว่าจะมีเศษเสี้ยวของความรักหลงเหลือในหัวใจดำสนิทของแก

Queen Shrike : แล้วมันจะมีไปทำไมกันล่ะ? ลองดูตัวแกเองกับลูกสาวของฉันนั่นสิ ความรักได้มอบอะไรให้กับพวกแกตลอดหลายศตวรรตบ้าง…

Queen Shrike : …นอกจากความเจ็บปวดน่ะ?

Hawkgirl : รออยู่ตรงนี้ก่อนนะเฟอร์ริส

Hawkgirl : วันนี้ทุกอย่างจะต้องจบ ไม่ว่าทางใดก็ทางหนึ่ง

Queen Shrike : ถ้าแกอยากจะรับรู้ถึงความรัก แกก็ต้องรับรู้ถึงความเจ็บปวดที่มากับมันด้วย

Hawkman : และเพราะคำสาบที่แกสาปพวกเรา ทำให้ฉันเคยชินกับความเจ็บปวดแล้วว่ะ

Queen Shrike : แต่เพราะพวกแกฆ่าฮาธเซท คำสาปจึงได้สลายไปแล้ว

Queen Shrike : นี่จึงเป็นชาติสุดท้ายของพวกแกแล้ว

Queen Shrike : …แล้วทำไมแกถึงยังยิ้มอยู่อีก?

Hawkman : ก็เพราะนี่ก็จะเป็นชาติสุดท้ายของแกด้วยไงเล่า!

ทัน ใดนั้น Hawkgirl ก็เอาดาบเสียบร่างของ Queen Shrike จากด้านหลัง พร้อมกับที่ Hawkman เสียบกรงเล็บของถุงมือ Claw of Horus เข้าที่ท้องของมัน

ทันใดนั้นแสงสีม่วงก็ส่องสว่างจ้า พร้อมกับที่ The Predator หลุดออกมาจากร่างของ Queen Shrike

แสงสีม่วงสาดส่องไปทั่ว และมันก็ส่งผลบางอย่างด้วย…

Hawkman : พวกกระดูกที่อยู่บนประตูนั่น…มันเคลื่อนไหวแล้ว!!

โครงกระดูกของชาติก่อนๆหน้านี้ของ Hawkman กับ Hawkgirl เข้ามัดพันร่างของ Queen Shrike และ นำตัวของนางมารร้ายเข้าไปใน Central Power Battery

Queen Shrike : มะ..ไม่! หยุดนะ!

Queen Shrike : เชีย-อาร่า ช่วยแม่ด้วย!

Hawkgirl : มันสายไปแล้วล่ะท่านแม่ มันจบแล้ว

Queen Shrike : นี่เป็นจุดจบสำหรับเจ้าด้วยเช่นกัน! คำสาปหมดสิ้นไปแล้ว! นี่คือชาติสุดท้ายของเจ้า! นี่คือชาติสุดท้า….

ทันใดนั้นเสียงของแสงสีขาวก็ดังขึ้น

“คาร์เตอร์ ฮอล แห่งโลก”

“เชียร่า ฮอล แห่งโลก”

“ภารกิจเสร็จสิ้น”

“ชีวิตคืนกลับ”

Carol : ฮอว์คแมน! ฮอว์คเกิร์ล! แสงนั่นมันอะไรกันน่ะ?

Hawkgirl : เธอได้ยินเสียงนั่นด้วยหรือเปล่า?

Carol : พวกคุณสองคนดึงเอาร่างอวตารแห่งแสงออกมาได้ยังไงน่ะ?

Hawkman : ฉันเดาว่าผลึกที่อยู่บนกรงเล็บแห่งโฮรัสนี่อาจจะมีส่วนในเรื่องนี้ สตาร์แซฟไฟร์คนหนึ่งได้มอบมันให้เชียร่าในตอนที่เนครอนถูกพิชิตลงได้ (ช่วงหลังจบ Blackest Night) เธอบอกว่ามันเป็นเศษชิ้นส่วนจากศพที่แข็งเป็นผลึกที่เคยเป็นแหล่งพลังให้ แบตเตอรี่ของพวกเธอ

Carol : ฉันคิดว่าน่าจะเป็นพลังแห่งรักแท้ของพวกคุณที่ช่วยทำลายการเชื่อมต่อของแม่ นั่นกับเดอะพรีเดเตอร์ มันฟังดูเป็นนิยายไปหน่อย แต่ฉันก็ยังอยู่ในช่วงพยายามจะเรียนรู้เรื่องพลังของความรักอยู่เหมือน กัน…

Hawkman : เธอก็รู้จักรักแท้นะแครอล เธอกับฮาล…

Carol : ฮาลกับฉันไม่มีทางเป็นอย่างพวกคุณได้ ไม่ว่าเราสองคนจะไม่อยากยอมรับมันแค่ไหนก็ตาม

Carol : ฉันรู้ว่ามันแย่แค่ไหนที่พวกคุณต้องแยกจากกันมานานขนาดนี้ ขอให้พวกคุณคิดถึงสถานที่บนโลกที่พวกคุณต้องการจะอยู่ร่วมกัน แล้วหัวใจของพวกคุณก็จะนำทางไปเอง

ทั้ง Hawkman และ Hawkgirl หายไปในแสงสีม่วง ส่วน Carol ก็จมอยู่กับความคิดของตัวเอง ขณะที่แหวนของเธอก็แสดงภาพของ Hal Jordan ขึ้นมา

ที่โลก

The Stonechat Museum

Hawkman : เรากลับมาแล้ว เรากลับมาบ้านแล้ว

Hawkgirl : ตั้งแต่เนครอน ฮอว์คเวิร์ล ซามารอน…ฉันรู้สึกได้นะคาเตอร์ ฝันร้ายมันจบแล้ว เราสามารถใช้ชีวิตของเราได้โดยไม่ต้องคอยระวังหลังอีกแล้ว ไม่ต้องคอยกลัวว่าเวลาจะหมดลงอีกแล้ว

Hawkman : เมื่อคำสาปสลายไปแล้ว พวกเราก็จะได้อยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่าเสียที

Hawkgirl : แต่เรายังไม่แก่เลยนี่นะ

Hawkman : ผมรักคุณยิ่งกว่าชีวิตเสียอีกนะ

ในขณะที่ทั้งคู่กำลังดื่มด่ำกับความรักที่มีต่อกัน และกันนั้นเอง ก็มีใครบางคนมาขัดจังหวะ เขาคือ Deadman (Boston Brand) ในสภาพ White Lantern

“นั่นเป็นคำพูดที่แปลกมากนะ”

Hawkman : เดดแมน?

Hawkgirl : บอสตัน คุณเป็นอะไรหรือเปล่าน่ะ?

Deadman : ฉะ…ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันฮอว์คเกิร์ล

ทันใดนั้น Hawkman ก็สังเกตุถึงความไม่ชอบมาพากล..

Hawkman : ทำไมนายถึงเล็งแหวนนั่นมาทางเราล่ะ?

Deadman : ฉะ…ฉันขยับตัวไม่ได้ แหวน ฉันมาทำอะไรที่นี่น่ะ…?

“คาร์เตอร์ ฮอล และเชียร่า ฮอล แห่งโลก”

“พวกเจ้าต้องใช้ชีวิตแยกจากกัน เพื่อให้ใช้ชีวิตอย่างเข้มแข็งขึ้น”

Hawkman : อะไรนะ? มันพูดเรื่องอะไรกันน่ะเดดแมน?

Deadman : ฉันก็ไม่รู้

Hawkgirl : เราเพิ่งผ่านความลำบากมามากมายเพื่อทำลายคำสาบที่แยกเราจากกัน เสียงนั่นบอกว่าชีวิตของพวกเรากลับคืนมาแล้ว

“นี่คือส่วนหนึ่งของแผนการที่กำหนดไว้แล้ว”

Hawkman : แผนของใครกันล่ะ?

“ผู้กอบกู้ที่จะถูกเลือกในอนาคต จะต้องได้รับความสำคัญเหนือสิ่งอื่นใด”

Hawkman : เราไม่ใช่ส่วนหนึ่งของแผนการณ์ของใครทั้งนั้น เราจะไม่ใช้ชีวิตแยกจากกันอีก ไม่ว่าจะตอนนี้หรือเมื่อไหร่ก็ตาม!

“ย่อมได้”

ทันใดนั้นแหวนสีขาวก็ส่องแสงสีขาวสว่างจ้าออกมาแผดเผาร่างของ Hawkman กับ Hawkgirl ที่แผดเสียงร้องอย่างเจ็บปวด

Hawkman : เชียร่า

Hawkgirl : คาเตอร์

Hawkman : ได้โปรดเถอะ อย่าทำแบบนี้ ทั้งทีเราอุตส่าห์มาถึงขนาดนี้แล้วแท้ๆ

Hawkgirl : คาเตอร์

Hawkman : ได้โปรดเถอะ

ในห้วงสุดท้าย…ทั้งสองคนยื่นมือเข้าหากัน….แต่ก็ไม่สามารถสัมผัสกันได้…ร่างของทั้งคู่สลายเป็นผุยผง

เพราะชีวิตนั้น…โหดร้าย

หากว่านี่เป็นครั้ง สุดท้ายจริงๆ…ก็ขอให้วิญญาณอับโชคทั้งสองจงได้อยู่คู่กัน และครั้งนี้ขออย่าให้ไม่ว่าแสงสว่างหรือความมืดมาพรากพวกเขาจากกันได้อีกเลย

ปล. Event นี้ยังมีต่ิออีกหลายเล่ม คงต้องรอดูกันต่อไปว่าจะมีการพลิกผันอะไรอีกหรือไม่