Brightest Day : Green Arrow Vol.3 : ป่าแห่งปาฏิหารย์

เรื่อง : J.T. Krul
ภาพ : Diogenese Neves, Vincente Cifuentes
วางจำหน่าย: 25 สิงหาคม 2010
สำนักพิมพ์ : DC Comics

ต่อกันอีกครั้งกับ Brightest Day มาดูกันว่านักธนูชุดเขียวผู้โดนธนูเสียบกลางหน้าผากแน่นิ่งคาที่จะสามารถเอาตัวรอดได้อย่างไร?

ขณะที่ความตายใกล้เข้ามาเรื่อย Green Arrow (Oliver Queen) ก็เห็นภาพชีวิตของเขาผ่านมาตรงหน้า

“มันจบแค่นี้สินะ ได้แต่นอนรอความตาย”

“ดูเหมือนว่าจะเคยเจอแบบนี้มาก่อน ตอนที่ผมโดนคลื่นซัดไปติดเกาะ ซึ่งก่อนหน้านั้นผมก็ไม่มีเหตุผลในชีวิตเลยสักนิด”

“แต่ผมก็ได้พบเหตุผลที่จะมีชีวิต และใช้โอกาสนั้นในการลบล้างความผิดพลาดในอดีต”

“แต่พอมองย้อนกลับไป ก็อดคิดไม่ได้ว่า มันดีแล้วแน่หรือ?

“เมื่อคิดถึงความผิดพลาดทั้งหมดที่ผมทำมา ผมน่าจะรู้ว่ากรรมมันคงตามผมทันในที่สุด”

“บางทีผมน่าจะตายบนเกาะนั่นไปซะตั้งแต่ตอนนั้นเลย”

“โดยเฉพาะถ้าสุดท้ายก็ต้องมาตายอย่างโดดเดี่ยวตามลำพังแบบนี้”

ระหว่างที่เขานอนแน่นิ่ง เหล่าหมาจรจัดที่ได้กลิ่นเลือดก็ตามมาถึงเพื่อหวังทึ้งซากของเขาเป็นอาหาร

แต่ทันใดนั้นก็มีชายแปลกหน้าในชุดนักรบยุคกลางออกมาช่วยเขาไว้

เขาทำการขับไล่พวกหมาออกไปได้

เขาอุ้มร่างที่ใกล้ตายของ Oliver ออกเดินมายังบึงน้ำที่เต็มไปด้วยหมอก

??? : ในสถานที่ที่เคยมีแต่ความตายและความพินาศ ป่าแห่งนี้กลับนำมาซึ่งชีวิต

??? : ตัวท่านเองย่อมรู้ว่าที่นี่นั้นมีความพิเศษบางอย่างอยู่

??? : ป่านี้สามารถช่วยท่านได้

??? : ท่านสามารถมีชีวิตได้อีกครั้ง

ทันใดนั้น ก็มีเสียงอีกเสียงพูดประโยคเดียวกับชายแปลกหน้า

“เจ้าสามารถมีชีวิตได้อีกครั้ง”

“เจ้าคู่ควรที่จะมีชีวิตอีกครั้งหรือไม่?”

มันคือเสียงของ Entity ร่างอวตารแห่งแสงสีขาว ผู้ที่สร้างป่านี้ขึ้นมานั่นเอง

Oliver : อะไรของผมที่สมควรจะถูกช่วยเหลือกันล่ะ?

Oliver : ผมทอดทิ้งลูกชายตัวเอง

Oliver : ละเมิดข้อห้ามที่ไม่สมควรละเมิดโดยเด็ดขาด

Oliver : ทรยศความไว้ใจที่ทุกๆคนที่เคยรักผมมอบให้

Oliver : ไม่อาจปกป้องคนที่ผมควรจะต้องปกป้องเอาไว้ได้

Oliver : และยังต้องสูญเสียเมืองทั้งเมืองไป

Oliver : ในฐานะกรีนแอร์โรว์ ผมเผชิญหน้ากับศัตรูทุกคนที่ขวางทางผม

Oliver : แต่ในฐานะโอลิเวอร์ควีน มันดูเหมือนว่าผมคือศัตรูที่เลวร้ายที่สุดของตัวผมเอง

ในห้วงภวังค์ เขาเห็นภาพสองสิ่งพร้อมกัน

อันหนึ่งคือภาพตัวของเขาในปัจจุบันเผชิญหน้ากับเงาของตัวเขาเอง

ส่วนอีกอันหนึ่ง…คือภาพความทรงจำสมัยเขายังเด็ก…

ตัวเขาที่ยังไม่รู้ความได้เห็นความแตกแยกของพ่อและแม่ของเขาก่อตัวขึ้น

แม้ทั้งพ่อและแม่จะยังรักเขาอยู่ แต่ความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะไม่มีวันเหมือนเดิมอีกแล้ว

ส่วนในห้วงภวังค์อีกอัน ตัวเขาที่อยู่ในความมืดก็เอื้อมมือเข้าหาแสงสว่าง

และพลังแห่งแสงสีขาวก็ดึงเขากลับมาจากความตายจนได้

Oliver : เป็นไปไม่ได้…ก็ธนูมัน…เสียบเข้าที่หัวฉัน

??? : ท่านไม่เป็นไรแล้ว หายใจลึกๆเข้าไว้

แต่ทันใดนั้น Oliver ก็หันใส่ชายแปลกหน้า

Oliver : แก!

Oliver : ฝีมือแกสินะ! แกพยายามจะฆ่าฉัน!!

??? : ไม่ใช่หรอกโอลิเวอร์

??? : ข้ารู้วิธีใช้ธนูก็จริง แต่ข้าไม่ใช่คนที่ทำร้ายท่าน

??? : ข้าคือผู้ที่ช่วยชีวิตท่าน ที่ถูกคือป่านี้ช่วยชีวิตท่าน แต่ข้าก็ช่วยบางส่วนด้วย

Oliver : เรื่องมันเป็นมายังไงกัน?

ตัดฉากมาที่ค่ายผู้ประสบภัย พวกอาสาสมัครเริ่มแสดงท่าทีไม่พอใจที่พวก Queen Industries ที่ได้รับสัมปทานการช่วยเหลือผู้ประสบภัย กลับไม่ยอมส่งยาและอุปกรณ์มาให้ ทำให้ยาเริ่มขาดแคลน

ขณะเดียวกันนั้น นายกเทศมนตรี Altman จัดแถลงข่าวโครงการสร้างโรงแรมหรูหราแห่งใหม่โดยไม่แยแสผู้ประสบภัยแม้แต่น้อย

แต่ทันใดนั้นโดยไม่มีใครตั้งตัว นักข่าวหญิงคนหนึ่งก็ยิง Altman ด้วยปืนที่ซ่อนในไมโครโฟน และหลบหนีไปอย่างรวดเร็ว

ตัดมาที่พวก Oliver

Galahad : ข้าเป็นอัศวิน

Oliver : ใช่ ฉันเห็นนายก็พอจะเดาได้น่ะนะ ว่าแต่นายชื่ออะไรล่ะ?

Galahad : ข้าชื่อกาลาแฮด

Oliver : นายคงจะไม่บอกฉันว่านายคือกาลาแฮดคนที่อยู่ในตำนานหรอกนะใช่ไหม? 1 ในอัศวินโต๊ะกลมของกษัตริย์อาเธอร์นั่นน่ะนะ?

Galahad : โอ้ ท่านดูจะไม่เชื่อข้าเท่าไหร่นะ ท่านพูดเหมือนพวกหมอของข้าเลย

Oliver : หมอเหรอ? โอเค เห็นมั๊ย ตรงนั้นค่อยฟังดูมีเหตุผลขึ้นมาหน่อย หมอไหนกันล่ะ?

Galahad : พวกหมอที่ดูแลข้านั่นแหละ ถึงข้าจะแน่ใจว่ายาที่พวกนั้นให้ข้าคือต้นเหตุที่ทำให้หัวข้ามันสับสนไปหมด

Galahad : ข้าจำได้ถึงตอนที่โรงพยาบาลถล่มพร้อมๆกับที่เมืองเกิดภัยพิบัติ…ข้าพยายาม ช่วยคนให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ และจากนั้นก็ออกร่อนเร่ไปเรื่อยๆทั้งที่ยังมึนงงไปหมด จนกระทั่งป่านี้ปรากฎขึ้น

Galahad : ข้าท่องไปในป่านี้ จากนั้นเมฆหมอกในหัวข้าก็สลายไปและข้าก็จำได้ว่าข้าเป็นใคร ป่านี้ช่วยเยียวยาจิตใจของข้า เช่นเดียวกับที่มันช่วยเยียวยาพื้นดินที่ถูกทำลายพินาศ

Galahad : ข้ารู้ว่ามันจะต้องเยียวยาร่างกายของท่านได้ด้วย

Oliver : ไอ้ป่านี้มันเต็มไปด้วยปริศนาแหละนะ สงสัยว่าคงต้องเพิ่มที่มันช่วยเอาธนูออกไปจากหัวฉันเข้าไปด้วยแล้วมัง

Oliver : แต่ฉันก็ยังไม่รู้ว่าปริศนาอันไหนใหญ่กว่ากัน ระหว่างทำไมฉันถึงยังมีชีวิตอยู่ หรือว่าใครเป็นคนยิงฉันกันแน่?

เกร็ด น่ารู้ : Galahad เป็นชื่อของ 1 ในอัศวินโต๊ะกลมของกษัตริย์อาเธอร์ เขาเป็น 1 ในผู้ที่ถูกส่งออกไปค้นหา “จอกศักดิ์สิทธิ์” และเป็นคนเดียวที่ได้ค้นพบ ซึ่งเขาซาบซึ้งกับสิ่งที่เขาเห็นมาก และอธิษฐานว่าขอให้เขาสิ้นลมหายใจไปในขณะนั้นเลย เพราะเขาไม่ปราถนาสิ่งใดในโลกอีกแล้ว และเขาก็สิ้นลมไปตามคำอธิษฐานตรงนั้นเอง (ส่วนอีตานี่จะใช่ Galahad ตัวจริงหรือเปล่านั้น ก็ต้องติดตามกันต่อไป)

ตัดมาที่ไซบีเรีย 30 ปีก่อน

Isabel Rochev เจ้าของคนใหม่ของ Queen Industries กำลังนึกถึงอดีต

“มันเป็นไปไม่ได้ที่ใครจะจำวันที่ตนกำเนิดได้ แต่ฉันจำวันที่ชีวิตฉันเริ่มขึ้นอย่างแท้จริงได้อย่างชัดเจน”

“หมู่บ้านของฉันมันเล็กเสียจนไม่มีแม้แต่ชื่อ แต่ทุกอย่างเปลี่ยนไปเมื่อมีการขุดพบเพชร ทุกคนถูกดูดกลืนไปกับความต้องการมัน”

“เรากลายเป็นทาสของเหมืองเพชร ทำงานให้คนอื่นร่ำรวยโดยที่เราไม่ได้อะไรเลย”

“ฉันเพิ่งอายุ 17 และไม่รู้จักชีวิตนอกหมู่บ้านเลย จนกระทั่งมีผู้มาเยือนหมู่บ้านของเรา”

“ฉันเคยเห็นพวกผู้มีอำนาจมาก่อน แต่พวกนั้นมักเป็นแค่พวกที่ได้รับแต่งตั้งจากมอสโคว์”

“แต่ชาวอเมริกันคนนั้นต่างออกไป อำนาจของโรเบิร์ต ควีนไม่ได้มาจากการแต่งตั้งโดยรัฐบาล”

“ไม่…อำนาจนั้นมาจากตัวเขาเอง”

“เขาสังเกตุเห็นฉัน ไม่ใช่เพราะความเด็ก หรือหน้าตาของฉัน แต่เป็นเพราะเขาสังเกตุเห็นพลังในตัวของฉัน เรานั้นเหมือนกัน”

“และตอนนั้นเองเราทั้งสองก็ปราถนาสิ่งเดียวกัน…นั่นคือกันและกัน”

“การพบกันของเรานั้นมันบาดฉันเข้าไปถึงแก่นใน คำพูดของเขามันไม่ได้เต็มไปด้วยคำลวงอย่างที่คนอื่นใช้กัน ไม่ใช่เลย เขาท้าทายฉันให้พิสูจน์ว่าฉันไม่ใช่สัตว์เลี้ยงของใคร”

“โรเบิร์ตท้าฉันให้แหกออกจากที่ๆคุมขังฉันอยู่ และไขว่คว้าสิ่งที่ฉันต้องการจากโลกนี้”

“และฉันก็ทำเช่นนั้น”

“เริ่มจากตัวโรเบิร์ตเอง ฉันครอบครองเขาทั้งร่างกายและวิญญาณ

“การเดินทางของฉันใช้เวลานานนับปี และตอนนี้ในที่สุดฉันก็พร้อมที่จะครอบครองโลกที่สมควรจะเป็นของฉัน”

“รวมถึงชื่อที่จะใช้ครอบครองมัน นามของ Queen (ราชินี)”

Oliver : นายเห็นไหมว่าใครเป็นคนยิงฉันน่ะ?

Galahad : ไม่ ข้าได้ยินเสียงของพวกหมาจึงตามเสียงมา จนมาพบท่านนอนอยู่กับพื้นไปแล้ว

Oliver : ฉันท่องไปทั่วทุกซอกทุกมุมของป่านี้ และนึกว่ามันว่างเปล่ามีแต่ฉันเท่านั้น แต่ตอนนี้ฉันก็มาพบว่ามีอัศวินและก็นักฆ่าอยู่ในนี้ด้วย

Galahad : ท่านก็ไม่ต่างจากอัศวินนักหรอกโอลิเวอร์ ทั้งความมุ่งมั่นที่จะผจญภัย ต่อสู้เพื่อผู้คน เพื่อผืนแผ่นดิน ข้าได้ท่องไปทั่วผ่านดินแดนที่แปลกประหลาดมากมาย ขณะที่ตามหาจอกศักดิ์สิทธิ์ และข้าก็ได้พบกับศัตรูที่ร้ายกาจที่สุด

Oliver : เหรอ แล้วมันคืออะไรกันล่ะ?

Galahad : มันคือตัวข้าเอง อัศวินอย่างพวกเรา มักต้องเผชิญหน้ากับความเคลือบแคลงสงสัยในตัวเองอยู่เสมอ มันคือการดิ้นรนเพื่อพิสูจน์ความคู่ควรในตำแหน่งอัศวินของเรา

Galahad : นั่นคือตัวจริงของความมืดที่ตามติดพวกเราทุกคนอยู่ไม่ห่าง มันคือความผิดพลาดในอดีตของเรานั่นเอง

Galahad : บางทีนั่นอาจเป็นสิ่งที่พยายามจะฆ่าท่านก็ได้ ป่าแห่งนี้ได้ทำให้ความรู้สึกผิดบาปของท่านมีตัวตนขึ้นมา

ทันใดนั้น Oliver ก็หันขวับมาหา Galahad

Galahad : ข้าพูดอะไรผิดไปอย่างนั้นหรือ?

Oliver : ไม่ใช่…ดูข้างหลังนายสิ

Oliver : แสงสีขาวนั่น!

จู่ๆป่าทั้งป่าก็ส่องแสงสว่างจ้า

Galahad : เดี๋ยว! ท่านจะไปไหนน่ะ?

Oliver : มีอยู่วิธีเดียวที่จะพบคำตอบได้

Oliver : นั่นคือต้องเผชิญหน้ากับป่านี้แบบซึ่งๆหน้าไปเลย

และเขาก็ได้เห็น

“ผมได้เห็นใบไม่เปลี่ยนเป็นสีน้ำตาล แห้งกรอบ และร่วงหล่นลงไปจนหมด”

“ผมรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงเมื่อลมหนาวพัดผ่านใบหน้าของผม พร้อมกับหิมะที่พรั่งพรูลงมา”

“มวลวิหคกลับมายังป่านี้เร็วพอๆกับที่พวกมันจากไป…กลิ่นอายของฤดูใบไม้ผลิโชยไปทั่ว”

“ต้นไม้ผลิใบ และดอกไม้ก็ออกดอกสะพรั่งอีกครั้ง เมื่ออาทิตย์ฤดูร้อนส่องแสงอยู่เบื้องบน”

“ขณะที่สตาร์ซิตี้ที่อยู่ด้านนอกไม่เปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อย ป่านี้ได้ผ่านวัฎจักรของฤดูทั้งสี่ในชั่วอึดใจเดียว”

“มันคือปาฏิหารย์อย่างแท้จริง”

ทันใดนั้นแสงก็ดับลง ทั้ง Oliver และ Galahad โงนเงนล้มลง

แต่เมื่อ Oliver มองไปที่เงาของเขาเอง เขาก็ต้องตกตะลึงกับ “รอยยิ้ม” ที่กำลังมองมาทางเขาจากเงาของเขาเองที่ทอดลงบนต้นไม้

Oliver : ไอ้ป่านี้มันพยายามจะช่วยฉันหรือมันต้องการจะฆ่าฉันกันแน่?

หรือจะเป็นอย่างที่ Galahad ว่าไว้?

หรือจะเป็นว่าศัตรูที่หมายชีวิต Oliver ก็คือเงามืดในใจของเขาเองที่มีตัวตนขึ้นด้วยพลังของป่าแห่งนี้กันแน่?

แล้วเขาจะทำอย่างไรกับปัญหานี้ดีล่ะ?

และในตอนหน้า ผู้มาเยือนจากดวงดาวจะส่งผลต่อชีวิตของ Oliver อย่างไรอีก?

ติดตามตอนต่อไป!!