Brightest day : Birds of Prey 04 : จุดจบของศึกหนึ่ง คือการเริ่มของศึกครั้งใหม่!!

เรื่อง : GAIL SIMONE
ภาพ : ED BENES
วางจำหน่าย: 11 สิงหาคม 2010
สำนักพิมพ์ : DC Comics

มาต่อกันไปเลยกับตอนปิดฉากของบทแรกในการผจญภัยของเหล่า Birds of Prey กับการเปิดเผยตัวจริงของ White Canary

เปิดฉากมาที่ Black Canary (Dinah Lance) ที่กำลังเผชิญหน้ากับศัตรูตัวฉกาจที่เล่นงานเธอได้อย่างเจ็บแสบทั้งกายและใจ หญิงลึกลับนาม White Canary

Black Canary : ฉันรู้แล้วว่าแกเป็นใคร แกเปิดเผยตัวออกมาเองเลยล่ะ “ไวท์คานารี่”

White Canary : งั้นรึ?

Black Canary : แกจงใจเลยล่ะ ด้วยกระบวนท่าจับข้อมือคู่ต่อสู้แล้วแทงเข่าตามนั่นน่ะ

ขณะ ที่กำลังเผชิญหน้ากัน เธอนึกถึงอดีตสมัยเธอยังเด็ก ซึ่งตั้งแต่สมัยนั้นเธอก็คลุกคลีกับพวกฮีโร่อย่าง Green Lantern (Alan Scott) และ Starman (Ted Knight) เธอรู้ว่าเธอเกิดมาเพื่อหน้าที่นี้ มันเรียกร้องหาเธอมาตั้งแต่ต้น

White Canary : แล้วไง? เธอจะแสดงฝีมือให้ฉันดูต่อหรือเปล่าล่ะคุณแลนซ์?

Black Canary : ใช่แล้ว นั่นแหละคือที่ฉันกะจะทำเลยละ

“กับคู่ต่อสู้ระดับนี้ทุกกระบวนท่าอาจเป็นกับดักได้หมด”

“ฉันบอกไม่ถูกว่าที่ฉันเล่นงานมันได้เป็นเพราะโชคดีหรือยายนี่จงใจปล่อยให้โดนเพื่อหาช่องว่างที่ฉันไม่รู้กันแน่”

“ยายนี่อ่านเกมล่วงหน้าได้ไกลมาก”

Black Canary : ฉันจะจัดการแกซะยายตัวแสบ พนันได้เลยว่าฉันทำได้แน่

“ที่ฉันทำได้คือต้องไม่ยึดติดกับกระบวนท่า อย่างน้อยก็ต้องไม่ใช้กระบวนท่าที่ยายนี่อาจรู้จัก”

แม้โดนซัดเข้าเต็มหน้า แต่ White Canary กลับไม่มีทีท่าเป็นกังวลเลยสักนิด

White Canary : เมื่อกี้เธอมีโอกาสที่จะฆ่าฉันได้นะ “”เสี่ยว จุ๊ก ไจ้”” แต่เธอปล่อยโอกาสนั่นผ่านไปซะแล้ว”

White Canary : และนั่นก็จะทำให้เธอต้องจ่ายแพงเลยละ

Black Canary ร้องลั่นเมื่อโดนบิดข้อมือจนหัก

“โอเค ข้อมือซ้ายไปซะแล้ว”

“แต่ยังมีอีกอย่างที่ฉันเก่งมากๆอยู่”

“นั่นคือการยั่วโมโหคนอื่นไงล่ะ”

Black Canary : ฉันเคยปราบพวกพี่ๆของเธอมาแล้วนะ “สาวน้อยแห่งแพรไหม” และพวกนั้นมีกันตั้งสิบสองคนด้วย เพราะพวกนั้นสู้ได้ห่วยแตกยังกับยายแก่เลยไงละ

คำพูดนั่นดูจะไปจี้ใจเข้าเต็มเปา White Canary เลยเล่นคอมโบใส่ Black Canary ไปชุดใหญ่

“โอ๊ะโอ๋”

“บางที่นี่มันอาจไม่ใช่ความคิดที่ดีนักก็ได้”

White Canary : คราวนี้ใครกันแน่ที่เป็นยายแก่น่ะ “เสี่ยว จุ๊ก ไจ้”?

ตัดมาที่ Oracle (Barbara Gordon) ที่โดน Savant และ Creote คู่หูนักแบล็คเมล์หักหลังและโดนพาตัวมาที่เขื่อนแห่งหนึ่ง

Savant : พวกลูกน้องของเดอะคัลคูเลเตอร์มันทรมาณผมเพราะผมทำงานให้คุณ พวกมันจับผมแขวนแล้วเชือดเนื้อผม พวกมันทรมาณผมอยู่สองปี.

(เป็น เหตุการณ์ตอนที่ The Calculator (Noah Kuttler) ที่เป็นคู่ปรับกับ Oracle สั่งลูกน้องไปจับตัว Savant มาทรมาณเพื่อเค้นข้อมูลเกี่ยวกับ Oracle)

Creote : มันสองวันต่างหากครับคุณซาวานท์

Savant : สองวันหรือ…

Oracle : ไบรอัน ฉันรู้ว่านายคิดว่าฉันทอดทิ้งนาย

Savant : ก็คุณทอดทิ้งผมจริงๆนี่!

Oracle : แต่นั่นมันสองปีมาแล้วนะ ฉันนึกว่านายรักษาตัวหายแล้วเสียอีก

Creote : ไม่หรอกคุณกอร์ดอน คุณยังไม่เข้าใจอีกรึ? ซาวานท์เป็นชายที่ฉลาดและมั่นใจในตัวเองที่สุดคนหนึ่งเท่าที่กอธแฮมเคยมีมา แต่เขาเป็นโรคประสาทที่ขาดความสามารถในการบอกความแตกต่างของระยะเวลาได้ เขาไม่สามารถแยกความแตกต่างระหว่างเมื่อวานนี้กับเมื่อสิบปีมาแล้วได้

เรื่องที่ได้ยินทำให้ Oracle ถึงกับตระหนกเมื่อคิดตามและรู้ถึงความหมายของมัน

Creote : สำหรับเขาการที่โดนทรมาณนั้นมันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อ 5 นาทีก่อน ทุกๆวันตลอดสองปีมานี่ตลอดเวลาที่เขาตื่นอยู่ เขาก็รับรู้ทุกๆวินาทีของการทรมาณนั่นซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทั้งความอับอาย การโดนดูหมิ่น ความสิ้นหวัง

Creote : และมันคือสิ่งที่คุณต้องรับผิดชอบ!

ตัดมาที่ Black Canary ตอนนี้โดนซํดเสียกองลงกับพื้นไปแล้ว

White Canary : เธอทำให้ครอบครับของฉันต้องเสื่อมเสีย พวกเขาต้องสูญเสียเกียรติ์ที่พวกเขาควรได้รับ ฉันถือกำเนิดในคืนฟ้าร้องคำราม และฉันจะทำลายชีวิตเธอเหมือนสายฟ้าฟาดเช่นกัน

White Canary : ฉันจะไปดูคอปเปอร์พอฆ่าพวกเพื่อนๆที่เธอรัก และเมื่อวันหนึ่งที่เธอคิดว่าเศร้าเสียใจจนพอและก้าวต่อไป

White Canary : ฉันก็จะกลับมาอีกเพื่อฆ่าเพื่อนๆที่เธอหามาทดแทนพวกนี้

แต่ทันใดนั้น Black Canary ก็พูดขึ้น

Black Canary : เฮ้ ยายชุดขาว

Black Canary : รู้ไหมว่าฉันสังเกตุเห็นอะไร?

เธอยิ้มกว้างก่อนจะเอ่ยประโยคต่อมา

Black Canary : ตอนนี้มือแกไม่ว่างทั้งสองมือเลยไงล่ะ

ว่าแล้วเธอก็ใช้อาวุธหลักที่ไม่มีโอกาสจะได้ใช้ในระหว่างสู้ประชิดตัว

“Canary’s Cry” พลังคลื่นอุลตร้าโซนิคพลังสูงที่เป่ากำแพงคอนกรีตกระจุยได้สบาย

และร่างของ White Canary ก็ถูกเป่าปลิวข้ามถนนทะลุหน้าต่างเข้าไปอีกตึกหนึ่งเลยทีเดียว (ในห้องนอนชาวบ้านเลยละ)

ตัดไปที่ตรอกด้านล่าง Penguin (Oswald Cobblepot) ก็ลงมือทันทีที่ได้โอกาส และเอามีดปลายร่มเสียบอกของ Lady Blackhawk (Zinda Blake) จนล้มลงกับพื้นต่อหน้า Huntress (Helena Bertinelli) Dove (Dawn Granger) และ Hank Hall (Hawk) ที่บาดเจ็บจากการโจมตีก่อนหน้านี้

Huntress : ซินด้า! เพนกวิน แก!!

แต่ก่อนที่ Huntress จะทันได้โจมตี Penguin ก็เอามีดจ่อคอ Lady Blackhawk
Penguin : อ๊ะๆๆๆ ที่รัก อย่าดุไปนักเลย

Huntress : ไปให้ห่างจากเธอเดี๋ยวนี้เลยนะไอ้อ้วนเตี้ยโสโครก ถอยไปไม่งั้นสาบานต่อพระเจ้าเลยว่าฉันจะเอาแกให้น่วมเลย!!

Dove : แต่ว่าเขาเจ็บหนักนี่ คุณน่าจะเจ็บใกล้ตายแล้วนี่

Penguin : โอ้ แม่หนูผู้ไร้เดียงสา เธอดูถูกความอึดของฉันมากไปแล้ว เธอคิดว่าฉันมีชีวิตอยู่ในสถานที่โหดร้ายอย่างกอธแฮม แถมยังอยู่แค่ใต้จมูกของแบทแมนด้วยมาได้ยังไงล่ะหือ? ฉันจะตายได้ก็ต่อเมื่อฉันเลือกจะตายเท่านั้นแหละ

แม้โดน Huntress เล็งปืนลูกดอกใส่ Penguin ก็ไม่ได้แสดงท่าทีหวาดกลัวเลย

Penguin : ถ้าเป็นฉันจะไม่เสี่ยงนะ เพราะตอนนี้แผลที่เส้นเลือดใกล้หัวใจของแม่สาวที่นอนอยู่นี่ก็กำลังส่งเลือด ไปคั่งในช่องอกเธอ แต่เธอก็อาจรอดไปจนถึงโรงพยาบาลได้นะ

Penguin : ซึ่งนั่นก็ต้องหมายความว่าจะต้องไม่มีใครทำอะไรโง่ๆก่อนที่พรรคพวกของฉันจะมาถึงน่ะนะ

Huntress : พรรคพวกรึ?

Penguin : ใช่แล้ว นักฆ่ากับนักแบล็คเมลไงล่ะ เธอเจอกับแม่สาวนักฆ่ามาแล้วนี่นะ ส่วนอีกคนก็คือซาวานท์ เคยได้ยินชื่อไหมล่ะ?

Huntress : …แต่ยายนั่นเพิ่งเสียบคอนายนะ

Penguin : ใช่ มันน่าจะเป็นแค่แผลถลอกน่ะนะ เธอ….เธอคงจะพลาดไปล่ะมัง

Huntress : แกเชื่ออย่างนั้นจริงๆรึ? ว่าคนฝีมือระดับนั้นจะพลาดได้น่ะ? แกจะได้อะไรตอบแทนจากงานนี้น่ะเพนกวิน?

Penguin : อย่าได้คิดจะพูดให้ฉันเขวเลยแม่หนู มันไม่ได้ผลหรอก

Penguin : และสิ่งที่ฉันจะได้ตอบแทนจากงานนี้คือข้อมูลตัวตนจริงของพวกฮีโร่ที่ซาวานท์ รวบรวมมาได้ไงล่ะ มันมีค่ามากยิ่งกว่าทองคำไปไหนๆเลยล่ะ ฉันสามารถครอบครองประเทศนี้ได้ภายในสุดสัปดาห์นี้เลยเชียวละ!

ตัดกลับมาที่ Black Canary เธอย่างสามขุมตาม White Canary ที่ปลิวเข้าหน้าต่างมา

Black Canary : อย่ายุ่งกับคนพวกนี้เชียวนะ นี่เป็นเรื่องของแกกับฉัน

“ฉันเจอกับพวกมันที่สิงคโปร์ แต่ฉันได้ยินคำร่ำลือของพวกมันมานานแล้ว สิบสองพี่น้องนักสู้แห่งตำนาน

“ฉันต้องร่วมมือกับพวกนักสู้ที่เก่งที่สุดในโลกอีกหลายคนถึงจะเอาพวกมันอยู่ แถมอย่างดีที่สุดก็ได้แค่เสมอ”

“สิบสองพี่น้องแห่งแพรไหม”

“ยายนี่ใช้กระบวนท่าเดียวกับพวกนั้น ท่วงท่าของพวกนั้นเป็นเหมือนลายนิ้วมือที่ไม่มีทางดูผิดไปได้”

“พวกมันไม่เคยทำงานพลาด และไม่เคยแพ้ใคร จนกระทั่งมาเจอกับฉัน”

White Canary : ฉันไม่ฆ่าผู้บริสุทธิ์ทั้งๆยังอยู่บนเตียงนอนหรอก ไปซะ เดี๋ยวนี่เลย!

เจ้าของห้องไม่ต้องรอให้พูดซ้ำก็รีบเผ่นออกไปทันที

Black Canary : ฉันรู้ตัวจริงของแกแล้ว “ไวท์คานารี่”

White Canary : งั้นรึ?

Black Canary : แกเกี่ยวข้องกับ “กระต่าย” และพวกน้องชายสินะ มันส่งแกมารึ?

White Canary : พวกนั้นรึ? ผิดแล้วคุณแลนซ์ พวกพี่ชายของฉันน่ะเกิดคิดว่าพวกนั้นสามารถอยู่กับความอับอายที่แพ้เธอได้

White Canary : แต่น่าเสียดาย…ที่ฉันรับไม่ได้

Black Canary : แก…กับพวกพี่ชายของแกเองเนี่ยนะ?

White Canary : ฉันฆ่าพวกเขาเองคุณแลนซ์

White Canary : เพื่อรักษาเกียรติ์ของพ่อของฉัน ฉันตามไปฆ่าพวกนั้นทุกคนจนหมด

White Canary : มันก็ไม่ได้ยากมากนัก เพราะพวกนั้นเชื่อใจฉันจนไม่ระวังตัว

ตัดมาที่ Oracle

Savant : ผมเคยเชื่อใจคุณออราเคิ่ล และมันก็ทำลายผม และมาคราวนี้ผมก็ทำลายที่ซ่อนของแบทแมน และทำลายคุณ เพราะคุณเชื่อใจผม

Oracle : ฉันก็ยังคงเชื่อใจนายอยู่ซาวานท์

Savant : อะไรนะ?

Oracle : ฉันไม่ใช่พวกที่จะยอมเป็นตัวประกันนะซาวานท์ นายคิดว่าฉันจะยอมให้โดนพามาถึงนี่โดยไม่ขัดขืนเลยสักนิดแบบนี้งั้นรึ?

Oracle : ถ้านายต้องการให้ฉันเจ็บปวด นายคงจะตามไปเล่นงานพวกคนที่อยู่ในไฟล์พวกนั้นไปแล้ว ไม่ใช่มาเล่นงานฉันแบบนี้ นายสามารถส่งข้อมูลพวกนั้นไปให้คนอย่างโจ๊กเกอร์หรือทูเฟซก็ยังได้ ซึ่งมันจะทำลายฉันไปตลอดกาลเลยทีเดียว

Oracle : ฉันก็เคยเป็นเหมือนนายซาวานท์ ฉันเคยขาดศรัทธา ฉันสูญเสียความสามารถที่จะเชื่อใจคนรอบตัวฉัน ฉันรู้ว่าฉันทำให้นายผิดหวังในตัวฉัน

Savant : คุณ…คุณไม่เข้าใจความเจ็บปวดของผมหรอก ตลอดเวลา….แค่หลับตาลง ความเจ็บปวดจากคมมีด และเหล็กร้อนนาบก็กลับมาหลอกหลอนทันที

Oracle : นายไม่ได้มาที่นี่เพื่อที่จะฆ่าฉันสินะไบรอัน ฉันรู้

Savant : ไม่ใช่หรอก…ผมมาเพื่อฆ่าตัวผมเองต่างหาก

Savant : ลาก่อนบาร์บาร่า ผมขอโทษด้วยที่ผมเข้มแข็งไม่พอ

(จริงๆ แล้ว Savant หลงรัก Oracle อยู่ ถึงแม้ว่าจะโทษเธอกับความทรมาณที่ตัวเองได้รับ แต่ก็ไม่สามารถตัดใจทำร้ายหรือฆ่าเธอจริงๆได้อยู่ดี สุดท้ายจึงตัดสินใจตายต่อหน้าเธอเพื่อให้เธอไม่มีวันลืมเขาได้ตลอดชีวิตแทน)

Oracle : ซาวานท์ อย่าทำแบบนั้นนะ!

“ฉันฝึกฝนท่านี่มาหลายครั้งแล้ว การกระโจนออกมาจากเก้าอี้รถเข็นโดยไม่ต้องใช้กล้ามเนื้อขา ถึงมันจะเจ็บปวดทุกครั้งที่ทำก็เหอะ”

เธอคว้ามือของ Savant ไว้ทันเวลา แต่เธอก็ไม่สามารถจับไว้ได้นานนัก ส่วน Creote ก็เอาแต่ยืนดูอยู่เฉยๆ

Oracle : ซาวานท์ ได้โปรด ฉันจับนายไว้ไม่อยู่แล้ว

Savant : งั้นก็ช่วยให้เราทั้งคู่ลืมมันได้ทีเถอะ ปล่อยมือเถอะ

“นี่เป็นความผิดของฉัน ซาวานท์มีปัญหาทางจิตแต่ฉัน… ด้วยความมั่นใจตัวเองเกินไป ฉันนึกว่าฉันจะสามารถแก้ไขมันได้”

Oracle : เครโอเต้! ฉัน…ฉันไม่สามารถใช้แรงช่วงล่างได้ ช่วยฉันหน่อยสิ!

Oracle : เขากำลังจะหลุด!! เขากำลังจะหลุดมือฉันไปแล้ว!!

กลับมาทางด้าน Black Canary สถานการณ์กำลังย่ำแย่

White Canary : ไม่มีอะไรจะพูดแล้วหรือไงคุณแลนซ์?

White Canary : ฉันจะยังไม่ฆ่าเธอหรอก “”เสี่ยว จุ๊ก ไจ้”” ฉันต้องการให้เธอเจ็บปวด ฉันต้องการให้เธอเศร้าโศกเหมือนๆกับที่ฉันเคยมาแล้ว”

White Canary : ให้ฉันบอกชื่อบนสุสานของคนที่จะต้องไปร่วมงานศพต่อจากนี้ให้ฟังนะ “รอย ฮาร์เปอร์” “ซินด้า เบลค” “เฮเลน่า เบอร์ติเนลลี่” “บาร์บาร่า กอร์ดอน” “โอลิเวอร์ ควีน”

White Canary : แล้วก็เด็กคนที่เธอทอดทิ้งไป ชื่ออะไรนะ? “สิน” สินะ?

Black Canary : พอได้แล้ว

เธอพุ่งชาร์จ Black Canary ทะลุหน้าต่างออกไปด้วยกัน

ขณะเดียวกันนั้น ทางด้านพวก Huntress

Hank พูดกับ Dove ที่อยู่ข้างๆเขา

Hank : มันมีบางอย่างอยู่บนใบมีด แปลงร่างไม่ได้เลย เธอช่วยสัญญากับฉันสักอย่างสิ

Dove : แฮงค์ คุณควรจะสงวนกำลังไว้นะ

Hank : ฟังที่ฉันจะพูดไว้นะ

เขา นึกถึงคำสั่งที่เขาได้รับจาก Entity ร่างอวตารแห่งแสงสีขาว (เหตุการณ์ในเล่มหลักเล่ม 7) มันสั่งให้เขาปกป้อง Dove จากบูมเมอร์แรงของ Captain Boomerang (ที่ก็โดน Entity สั่งให้ขว้างใส่ Dove มาอีกทีนึง)

Hank : ฉันกำลังจะตาย ฉันไม่สามารถทำภารกิจให้สำเร็จได้

Hank : ฉันต้องการให้เธอเผาศพฉัน และโปรยขี้เถ้าให้กระจายไปให้หมด อย่าให้เดดแมนมาชุบชีวิตฉัน ไม่ต้องให้มีหลุมศพ ไม่ต้องให้แหวนสีขาวมายุ่งกับฉันอีก

Hank : สัญญากับฉันสิโดฟ อย่าให้พวกนั้นเอาฉันกลับมาอีก มัน…มันไม่ถูกต้อง

Dove หลั่งน้ำตาอย่างเงียบงันกับคำขอของ Hank

ส่วน Hutress ก็ยังคงเผชิญหน้ากับ Penguin

Huntress : แกโดนหลอกแล้วออซวอลดฺ ยังไม่รู้ตัวอีกรึไง ยายนั่นจะฆ่าแกหลังจากเสร็จธุระกับแกแล้ว แกจะไม่มีวันได้ไฟล์พวกนั้นหรอก

Penguin : ไม่..เธอจะไม่ทำแบบนั้น เธอจะทำแบบนั้นกับฉันไม่ได้!

ทางด้าน Oracle ตอนนี้เธอใกล้จะหมดแรงแล้ว

Oracle : ฉันไม่ไหวแล้ว! เครโอเต้!! เห็นแก่พระเจ้าเถอะ! ช่วยเราด้วยสิ!!!

Creote : นี่คือสิ่งที่เขาต้องการ เขาให้ผมรับปากว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยว

Oracle : ช่างหัวศักดิ์ศรี! ช่างหัวสัญญามันสิ!! ช่วยฉันหน่อย! นี่เป็นคำสั่งนะทหาร!!

Savant : ปล่อยผมเถอะบาร์บาร่า ผมยกโทษให้คุณแล้วล่ะ

Oracle : ไม่ ถ้าตกเราก็ตกด้วยกัน

ทางด้าน Black Canary เธอและ White Canary ทะลุหน้าต่างตกลงมาบนหลังคารถตู้จนยุบ

White Canary น็อคไปแล้ว ส่วนเธอก็พยายามสุดฤทธิ์ที่จะไม่หมดสติไปเสียก่อน

ทางด้าน Huntress สถานการณ์งวดเข้าไปทุกที

Huntress : เธอกำลังจะตายแล้วน่ะไอ้โง่ ให้ฉันพาเธอไปโรงพยาบาลซะ ถ้าตัวประกันตายซะแกก็ไม่ได้อะไรจริงไหม?

Penguin : ไม่…ไม่ได้ เราต้องทำตามแผน…เรา..

Dove : ฉันมีแผนใหม่ให้แกแน่ะเพนกวิน

Dove : ไปลงนรกซะเลยไงเล่า ไอ้สารเลว!!

โดยไม่มีใครตั้งตัวทัน Dove ก็ส่งหมัดเข้าเต็มหน้า Penguin จนจมูกยุบ ฟันร่วงกระเด็นน็อคไป

Huntress : ว้าว รู้ไหม ตอนแรกฉันนึกว่าเธอจะเข้ากับทีมนีไม่ได้ซะอีกนะเนี่ย

Dove : จะไปโรงพยาบาลกันรึยัง?

Huntress : แน่นอน ไปโรงพยาบาลกันเลย มาช่วยฉันขนพวกเขาไปหน่อย

ส่วนทางด้าน Oracle ในที่สุด Creote ก็ตัดสินใจได้

“โอ ขอบคุณพระเจ้า ขอบคุณจริงๆ”

Savant : ปล่อยฉันตายเถอะ เครโอเต้

Creote : ผมทำไม่ได้

“ฉันจะหาทางช่วยนาย ซาวานท์ ฉันสัญญาเลย”

Savant : บ้าเอ๊ย ฉันนึกว่านายเป็นเพื่อนฉันซะอีก

Oracle : โอ ให้มันน้อยๆหน่อยเหอะ

Oracle : นายไม่รู้เลยรึไง? มันเพราะเขารักนายไงล่ะเจ้าโง่เอ๊ย เพราะเขารักนาย

(ไม่ต้องจิ้นให้เสียเวลาหรอกครับ มันตรงตามนั้นเลยละ Creote เป็นเกย์ เขาหลงรัก Savant มานานแล้ว แต่เพราะรู้ว่า Savant หลงรัก Oracle จึงเก็บเงียบไว้)

ตัดมาทางด้าน Black Canary

Black Canary : ตื่นแล้วเรอะ

Black Canary : โทษทีที่ต้องใส่กุญแจมือไว้ก่อนน่ะนะ ฉันไม่โง่ขนาดที่จะคิดว่าแกหมดฤทธิ์แค่นี้หรอก ถ้าแกยังคิดสู้อีกล่ะก็ฉันจะถล่มตึกมาทับแกซะเลย

White Canary : ฉันไม่เชื่อหรอก

Black Canary : จะลองก็ได้ แต่ฉันต้องถามแกสักเรื่องเพื่อจะได้กู้ชื่อเสียงให้ตัวฉันได้ แกคือคนที่ใช้ “หมัดหน่วงเวลา” ฆ่าเกรกอรี่ คารโก้ ที่ไอซ์แลนด์เพื่อใส่ความฉันใช่ไหม?

White Canary : ไม่ใช่หรอก

White Canary : คนทำคือชีวาต่างหาก

White Canary : ปล่อยฉันสิ แล้วเราจะได้ไปฆ่ามันด้วยกัน

ที่แท้ Lady Shiva ศิษย์พี่ของ Black Canary ก็เกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยจริงๆ

เรื่องนี้ยังไม่จบ!!

ตอนหน้า “สองคืนในกรุงเทพ”

Birds of Prey จะมาประเทศไทยแล้ว!!