Earth-2 #24

เรื่องโดย : Tom Taylor | ภาพโดย : Eddy Barrows

วางจำหน่าย : 4 มิถุนายน 2014

สำนักพิมพ์ : DC Comics

แผนการแรกของ Green Lantern เริ่มขึ้น และนั่นคือการช่วยเหลือ The Flash กลับมาจากเงื้อมมือของ Beguiler!

และอีกด้าน Jimmy Olsen จะสามารถโน้มน้าว Val-Zod ได้หรือไม่?

Beguiler : ข้าไม่เคยเห็นอะไรเหมือนอย่างเจ้ามาก่อน

Beguiler : เจ้ารักษาตัวได้รวดเร็วมาก

Flash : เดี๋ยว… อ๊ากกกกกกก

Beguiler : มันยอดเยี่ยมเหลือเกิน

Flash : ฉันไม่เข้าใจ

Beguiler : แกเป็นคนแรกที่ฉันเล่นด้วยมาจนป่านนี้แล้วยังไม่บุบสลาย เจย์ การ์ริค และนั่นทำให้ข้าต้องเล่นกับเจ้าให้มันยาวนานเสียหน่อย

Flash : ไม่ ฉันเข้าใจว่าแกมันป่วย แต่ที่ฉันไม่เข้าใจน่ะคือตัวแกต่างหาก แกเป็นตัวอะไรกันแน่? ตัวที่มีกระโหลกอยู่ครึ่งเดียวงั้นเหรอ?

Flash : มันเป็นไปได้ยังไง? ฉันมองเข้าไปในกระโหลกของแก และมองไม่เห็นอะไรเลย

Flash : เข้าใจที่ฉันพูดใช่มั้ย? แกมาทรมานคนอื่นได้ยังไง ในเมื่อแกไม่มีสมอง?

Flash : แล้วยังความสามารถนั่นอีก ทำไมแกถึงไม่กลายเป็นเศษซากกระดูกอยู่บนพื้นล่ะ?

Flash : นี่แกเลือกรูปร่างแบบนี้เอง หรือแกมีหัวอยู่แค่ครึ่งเดียวแบบนี้แต่แรกแล้วกันแน่?

Beguiler : ซุปเปอร์แมน บอกว่าให้เก็บแกไว้ สำหรับ ดาร์กไซด์

Beguiler : …แต่มันชัดเจนแล้ว ว่าข้าควรจะทำให้เจ้าเงียบ หากต้องการให้เราไปต่อกันได้

Bedlam : บีไกวเลอร์

Beguiler : เจ้ามาขัดจังหวะข้าทำไมกัน เบ็ดลาม

Bedlam : เรื่องของกองกำลังชุดที่สอง

Bedlam : กองกำลังที่พวกเราส่งไปยังก็อธแธม

Bedlam : พวกมันสูญสิ้นไปจนหมด ท่ามกลางการระเบิดครั้งใหญ่

Bedlam : มันไม่มีอะไรที่เหลือรอดเลย

แต่พวกมันคิดผิด เมื่อม่านพลังงานสีเขียวพุ่งออกมาจากการระเบิด

The Kryptonian Part 4

Hawkgirl : พูดตรงๆเลยนะ นี่มันน่าประทับใจมากๆ แต่…

Hawkgirl : นายคิดดีแล้วเหรอ ที่ขังพวกเราไว้กับเจ้าพวกนี้นะ

Alan : พวกเราไม่ได้ถูกขังอยู่กับพวกมัน พวกมันสิที่ถูกขังอยู่กับพวกเรา

Alan : และฉันไม่ได้ต้องการจะฆ่าพวกแก ฉันแค่อยากจะให้แกส่งสารให้กับฉันสักหน่อย

Alan : กลับไปบอกเจ้านายของพวกแก ว่าพวกแกทำพลาด

Alan : ไป

Alan ปล่อย Parademons ทั้งสองตนกลับไป

Hawkgirl : นี่นายปล่อยมันไปเพื่อให้ ซุปเปอร์แมน ดมกลิ่นกลับมาได้หรือไง?

Alan : เปล่าเลย แหวนตามหาเธอให้ฉันได้ เค็นดร้า แต่มันตามหา แฟลช ไม่พบ

Hawkgirl : บางทีเขาอาจจะ…

Alan : ไม่ เขายังไม่ตาย แต่บางทีอาจจะอยู่ในสถานที่ที่ดำมืดที่สุด ทำให้ฉันตามหาเขาไม่พบ

Hawkgirl : งั้นแผนก็คือ ให้เจ้าพวกนั้นนำทางเราไป แล้วภาวนาว่าที่นั่นจะทำให้เราพบกับคำตอบที่หาอยู่ ใช่มั้ย?

Alan : ถูกต้อง

Amazonia, ฐานสุดท้ายของกองกำลังโลก

พวก Batman ลี้ภัยมาที่นี่ได้ทันเวลา แต่ไม่ใช่พวกเขาทุกคน

Khan : แบทแมน ผมดีใจที่เห็นคุณกลับออกมาจากก็อธแธมได้อย่างปลอดภัย

Batman : แต่ไม่ใช่พวกเราทุกคน

Khan : พระเจ้าช่วย!

Khan : หน่วยแพทย์!

Batman : เรด แอร์โร ไม่ได้ต้องการการรักษาแล้วล่ะ ข่าน… เขาจากไปแล้ว

Batman : ทำไมแกถึงไม่ทำอะไรเลย?

Batman : ทั้งๆที่แกสามารถที่จะทำลายกองทัพนั้นได้แท้ๆ!

Val : ผมไม่รู้….

Batman : ฉันรู้ว่าแกไม่ชอบความรุนแรง แล้วแกชอบสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้หรือไง วาล?

Batman : เพราะนี่เป็นความผิดของแก!

Batman ที่ได้ระบายความรู้สึกออกมา ได้เดินจากไป โดยทิ้ง Val ที่รู้สึกผิดไว้

Olsen : เฮ้! นี่คุณคิดว่าทำแบบนั้นมันช่วยอะไรได้หรือไง?

Batman : ฉันไม่มีเวลาจะมาทะเลาะกับเธอนะ จิมมี่

Olsen : งั้นก็หาเวลาสิ

Olsen : โทมัส เวนย์

Batman : เธอรู้ชื่อนั้นได้ยังไง?

Olsen : มันคือเหตุผลที่คุณช่วยผมออกมาไม่ใช่เหรอ “การตรวจสอบข้อมูล” ไง ผมสามารถเจาะระบบข้อมูลทุกๆอย่างได้เพียงแค่หายใจเข้าออกเท่านั้น มันไม่มีใครสามารถเก็บข้อมูลอะไรจากผมได้

Batman : แสดงว่า โลอิส บอกเธอ

Olsen : ใช่เธอบอก

Olsen : ผมรู้ว่าคุณเป็นใคร และรู้อีกว่าคุณน่ะชอบโทษคนอื่นสำหรับความผิดพลาดของคุณเอง

Olsen : คุณทำอะไรบ้างเพื่อที่จะช่วยเหลือ คอร์เนอร์?

Batman : ฉัน…

Batman : คุณกินยาเสริมพลังไม่ทัน ทำให้คุณตอบโต้ไม่ได้ นั่นผมยอมรับได้

Olsen : แต่ วาล เองก็เหมือนกัน แต่เขาก็ทำทุกอย่างที่เขาคิดว่าทำได้ เพื่อปกป้องพวกเรา และผมคิดว่าใครก็ตามที่มีพลังขนาดนั้นแต่เลือกที่จะไม่ใช่ความรุนแรงนั้นเป็นสิ่งที่มหัศจรรย์มาก

Olsen : แล้วคุณที่เคยเป็นหมอ กลับบอกให้คนอื่นคอยดูแลชีวิตของคนอื่น นั่นเป็นความคิดที่งี่เง่ามาก

Olsen : คุณอยากให้วาลช่วยโลกงั้นเหรอ? งั้นเราก็ควรจะหาหนทางให้เขาได้ทำในแนวทางของเขา

Olsen : ส่วนคุณก็ต้องเลิกมองอะไรในแง่ร้ายซักที

Olsen : โลกใบนี้มันมืดมน, เลวร้าย และเต็มไปด้วยความรุนแรงอยู่แล้ว คุณไม่จำเป็นต้องไปเพิ่มอะไรให้มันหรอก

Olsen : เราควรจะแสดงให้ วาล เห็นว่าโลกใบนี้มันสมควรจะถูกช่วยไว้

Olsen : พูดตรงๆนะ ผมเคยคิดว่าอยากจะเป็นโรบิ้นของคุณ แต่ถ้ามันเกิดขึ้นผมกับคุณคงจะได้ทะเลาะกันตายทุกวันแน่ๆ

Washington

ที่ทำเนียบขาวที่ถูกถล่ม เต็มไปด้วยฝูง Parademons จำนวนมาก และ Green Lantern กับ Hawkgirl ก็ตามมาจนถึงที่นี่

Alan : เขาอยู่ที่นี่

Hawkgirl : แฟลชน่ะเหรอ? นายแน่ใจนะ?

Alan : ฉันยังจับตัวตนของเขาไม่ได้ แต่พลังความมืดที่นี่กล้าแข็งมาก

Hawkgirl : แล้วทีนี้เอาไง คงจะไม่มีใครโง่บุกเข้าไปตรงๆทั้งที่เห็นกองกำลังพาราเดม่อนส์อยู่เพียบขนาดนั้นหรอกนะ ฉันคาดว่านายจะมีแผนนะ

Alan : ก็ไม่รู้สินะว่าเธอจะรู้ว่าแผนได้มั้ย แต่ฉันคิดจะเข้าไปกระทืบพวกมันให้หนัก ทีนี้พวกมันจะได้เข้ามาเล่นงานฉัน

Hawkgirl : แล้วไง ฉันเข้าไปช่วยแฟลช ในขณะทีนายโดนรุมจากทั้งกองทัพเนี่ยนะ?

Alan : ก็ประมาณนั้น

Hawkgirl : งั้นนายก็พูดถูก ฉันไม่เรียกไอ้ความคิดบ้าๆนี่ว่าแผนการหรอก

Alan : พร้อมมั้ย?

Hawkgirl : ไม่สักนิด

Alan : ไปหา เจย์ และไม่ต้องห่วง…

Alan : …ฉันจะดึงความสนใจของพวกมันทั้งหมดเอง

Green Lantern พุ่งเข้าเล่นงาน Parademons อย่างแรง และท้าทายพวกมันตรงๆ

Alan : นั่นแหละ มาหาป๋าม่ะ

ในระหว่างที่ Green Lantern ดึงความสนใจพวกข้างนอกไว้ Hawkgirl ก็ตรงเข้าไปด้านใน

และเธอก็พบ The Flash ในที่สุด

Hawkgirl : เจย์!

Jay : เค็นดร้า?

Hawkgirl : เป็นอะไรมั้ย?

Jay : ไม่… ผมเป็นเอามากๆเลยล่ะ

Jay : พวกเราต้องรีบไปก่อนที่เธอจะกลับมา

Hawkgirl : ใครกัน?

Jay : บีไกวเลอร์

ที่ด้านนอก Green Lantern กำลังสู้แบบ 1 : 1000 และ Beguiler ก็ออกไปปะทะกับเขาเช่นกัน

Beguiler : เจ้าตัวเขียว ข้าจะกิน….

มันไม่เป็นผล Green Lantern ยิงถล่มใส่เข้าใส่มันเต็มๆ

Hawkgirl : อลัน ได้ตัวเขาแล้ว ไปกันเถอะ

Alan : พวกเธอไปเลย พาแฟลชไปยังที่ปลอดภัย

Hawkgirl : อะไรนะ?

Alan : ฉันจะไม่หนีไปไหน ฉันจะถล่มพวกมันทุกตัว

Hawkgirl : อย่าล้อเล่นน่า นายอาจจะแข็งแกร่ง แต่ไม่แกร่งพอที่จะเอากองกำลังขนาดนี้ลงได้ทั้งหมดหรอกน่า

Alan : โลกต้องการให้ฉันปกป้องมัน

Hawkgirl : ฉันเชื่อนาย แต่ฉันก็เชื่อว่าพวกเราสามคนถูกเชื่อมโยงด้วยกันด้วยสาเหตุบางอย่าง พวกเราสมควรจะเป็นทีมเดียวกัน นายไม่จำเป็นต้องแบกรับมันไว้ทั้งหมด

Hawkgirl : ไปกันเถอะน่า

Alan : ฉันจะไม่ปล่อยเจ้าปีศาจพวกนี้ไป

Hawkgirl : นายคิดผิดแล้ว พวกเราจะไม่ปล่อยมันไป เราจะลากพวกมันไปด้วย

Alan : เธอมีแผนอะไร?

Hawkgirl : ปกป้องพวกเราไว้ ทำให้พวกมันวุ่นวาย และทำให้แน่ใจว่าพวกเราจะไม่ทิ้งห่างพวกมัน

Hawkgirl : แบทแมน

Batman : ฮอร์คเกิร์ล? เธออยู่ที่ไหน?

Hawkgirl : พวกเรากำลังจะออกจากวอชิงตัน และพวกเราต้องการความช่วยเหลือของคุณ…

Hawkgirl : คุณรู้จัก ไปด์ ไพเพอร์ มั้ย?

ที่ Amazonia

Olsen : รู้สึกเป็นไงบ้าง?

Val : พระอาทิตย์น่ะเหรอ?

Olsen : ใช่

Val : มันรู้สึกเหมือนเป็นบางส่วนของฉันที่ขาดหายไป

Val : ผมขอโทษเรื่องของ คอร์เนอร์

Olsen : มันไม่ใช่ความผิดของนายนะ

Val : แต่ แบทแมน…

Olsen : อย่าไปสนเขาเลย เขามีแต่ชอบโยนความผิดไปให้คนอื่น

Olsen : แล้วนี่ฉันขอถามอะไรหน่อยได้มั้ย? นายซ่อนอะไรไว้ในเสื้อฮู๊ดนั่น?

Val : ฉันไม่ได้ซ่อนอะไร

Olsen : ฟังนะ การตามหาคำตอบของความลับคือสิ่งที่ฉันทำ และเพราะฉันทำได้ดีเลยโดยขังเพราะมันนี่แหละ

Olsen : อีกอย่างฉันมีความทรงจำเป็นรูปถ่ายจำได้มั้ย? ฉันเลยแน่ใจว่านายไม่เคยถอดมันออกเลยตอนที่อยู่ท่ามกลางพวกเรา

Olsen : ทำไมกันล่ะ?

Olsen : ไม่เป็นไรหรอกน่า พ่อค้างคาว เขาไม่ได้อยู่แถวนี้หรอก

Val : เขาเกลียดฉัน

Olsen : เขาไม่ได้เกลียดนาย พูดตรงๆคือ เขาเป็นคนแก่บ้าๆที่ดูมืดมนไปหน่อย และถ้านายรู้เรื่องของเขา นายอาจจะเข้าใจว่าทำไมเขาถึงเป็นแบบนั้น แล้วนายก็จะเข้าใจว่ามันไม่ใช่ความผิดของนาย แต่เป็นของเขาเอง

Olsen : มันก็แค่เรื่องระหว่างเราเอง และอีกอย่าง ยังไงนายก็หาตัวใหม่อยู่ดี เพราะมันจะขาดเป็นชิ้นๆอยู่แล้ว

Val : ก็จริง

Val : งั้นเอาล่ะนะ

และ Val ก็ฉีกมันออก

Olsen : นี่มัน… แม่เจ้าโว้ย

ภายใต้เสื้อฮู๊ดนั่น สิ่งที่ Val สวมอยู่ก็คือเสื้อที่มีสัญลักษณ์ ‘S’ เขาจะใช่ “ความหวัง” ใหม่ของ Earth-2 หรือไม่?

โปรดติดตามตอนต่อไป