DC Comic : Aquaman 23 : Fall of Atlantis!

เรื่อง : Geoff Johns
ภาพ : Paul Pelletier, Sean Parsons
วางจำหน่าย: 28 สิงหาคม 2013
สำนักพิมพ์ : DC Comics

ชีวิตของ Aquaman มาถึงจุดเปลี่ยนสำคัญอีกครั้ง…เมื่อ Atlantis ถูกพิชิต!!

เปิดฉากมาที่ Bermuda Triangle
Aquaman (Arthur Curry) กับภรรยาของเขา Mera กำลังหนีสุดชีวิต!

จากการตามล่าของชาวเผ่า Xebel ที่บัดนี้กลายเป็นกองกำลังของ Dead King ไปเสียแล้ว!

Arthur : เขตแดนที่แบ่งแยกซีเบลจากโลกภายนอกจะเปิดด้วยดูดซากเรือลงมาเท่านั้นหรือ?

Mera : เฉพาะตอนขาเข้าเท่านั้นแหละ

Arthur : แล้วตอนออกไปล่ะ?

Mera : ไม่มีใครออกไปจากซีเบลได้หากราชาไม่อนุญาติ

Arthur : คนที่มีหนวดเคราสีแดงนั่นน่ะรึ?

Mera : ราชาของซีเบลคือพ่อของฉันจนถึงวันที่เขาตาย ส่วนนั่นคือเนเรอัส

Arthur : เขาเป็นใครกัน?

Mera : เนเรอัสเป็นนักรบที่แข็งแกร่งที่สุดของซีเบล พ่อของฉัน…หมั้นหมายฉันให้กับเขา

Arthur : นั่นมันหมายความว่ายังไงกัน?

Mera : ฉันจะครองราชย์ร่วมกับเขาในฐานะราชินีเมื่อฉันกลับมาจากแอตแลนติส

Arthur : ท่าทางเรามีเรื่องต้องคุยกันนะ

Arthur : หลังจากเราไปให้พ้นจากที่นี่แล้ว

Mera : ฉันได้รับสืบทอดพลังในการควบคุมน้ำจากพ่อของฉัน และนั่นก็รวมถึงเขตแดนรอบซีเบลด้วย ซึ่งเนเรอัสก็เช่นกัน

Mera : ดังนั้นฉันจึงมีอำนาจในการเปิดเขตแดนได้…

Mera : ในขณะที่เขามีอำนาจในการปิดมัน

ทหาร : ท่านเนเรอัส! พวกนั้นเข้าใกล้เขตแดนของเมืองเราแล้ว!

Nereus : ข้าจะสกัดพวกนั้นเอาไว้เอง

Nereus : เมร่าคือราชินีของข้า!!

ว่าแล้ว Nereus ก็ใช้พลังควบคุมน้ำซัดทั้ง Arthur และ Mera กระเด็นไป

ทาง Mera ก็ใช้พลังของเธอซัดพวกนั้นกลับไปเช่นกัน

Mera : มุ่งหน้าไปที่ผิวน้ำอาเธอร์

Mera : ไปเดี๋ยวนี้เลย!

Arthur : เขตแดนมันถูกเปิดออกหรือยังน่ะเมร่า?

Mera : มันจะเปิดแน่

Mera : อย่าลดความเร็วลงนะ เชื่อฉันสิอาเธอร์ อาเธอร์?!

แล้วพวกเขาก็ปะทะเข้ากับเขตแดน

และทะลุฝ่ามันออกมาจนได้

Arthur : ผมเชื่อคุณนะเมร่า แต่คุณก็ต้องเชื่อในตัวผมด้วย ไม่ว่าอะไรที่คุณคิดว่าคุณบอกผมไม่ได้ ไม่ว่าสิ่งใดในอดีตที่คุณกลัวว่ามันจะเปลี่ยนความรู้สึกที่ผมมีต่อคุณ…คุณจะต้องเลิกคิดแบบนั้นได้แล้ว

Arthur : เพราะผมรักคุณ

Arthur : ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม

แล้วทั้งสองก็จุมพิตกัน…

Arthur : เขตแดนจะถ่วงเวลาพวกนั้นได้นานสักแค่ไหน?

Mera : ไม่นานนักหรอก

Arthur : ถ้างั้นเราก็ไปที่แอตแลนติสกัน

Mera : แอตแลนติสรึ?

Arthur : เนเรอัสกับพวกลูกน้องของเขาดูจะรู้เกี่ยวกับราชาผู้สิ้นชีพมากกว่าเรา เราจึงต้องไปหาวัลโก้

Mera : เจ้าคนทรยศนั่น

Arthur : วัลโก้เป็นคนทรยศก็จริง แต่ถ้าจะมีใครรู้เกี่ยวกับราชาผู้สิ้นชีพ…ก็ต้องเป็นเขานี่แหละ

Mera : ชาวแอตแลนติสต้องฆ่าฉันทันทีที่เห็นฉันแน่

Arthur : ไม่ว่าพวกเขาจะชอบหรือไม่ก็ตาม พวกนั้นจะต้องเคารพคุณในฐานะราชินีของพวกเขา เช่นเดียวกับที่เคารพผมในฐานะราชา และถ้าจะมีอะไรที่ผมสามารถเชื่อใจชาวแอตแลนติสได้ล่ะก็…

Arthur : ก็ต้องเป็นเรื่องการเคารพกฎหมายนี่แหละ

ตัดมาที่เรือนจำ Bellreeve

พวก Murk, Tula และ Swatt มาถึงที่เรือนจำที่คุมขัง Orm จนได้

แต่ตอนนี้พวกเขาต้องมาคิดถึงแผนการณ์ในการชิงตัว Orm ออกมาจากเรือนจำที่แน่นหนาที่สุดนี้ โดยต่างคนก็ไม่เห็นด้วยกับแผนการณ์ของอีกคนนักจึงทำให้ตกลงแผนกันได้ไม่ลงตัว

ในขณะที่ยังเถียงกันอยู่นั่นเอง แผนการณ์ก็มาถึงจุดพลิกผันสำคัญ…เมื่อมีการติดต่อเข้ามาว่า “แอตลินติสถูกบุก”

ตัดมาที่ Atlantis
พัสดี Urn นำทัพเหล่านักรบชาว Atlantis รับมือกองทัพของ Scarvenger

Urn : เราต้องจมเรือดำน้ำของพวกมัน!

ทหาร : แล้วนี่ราชาของพวกเราอยู่ที่ไหนกันครับท่านเอิร์น?

ทหาร : นี่พระองค์ทอดทิ้งเราแล้วหรือ?

ราวกับจะตอบคำถามนั้น ตอนนั้นเอง Arthur ก็ปรากฎตัวขึ้นร่วมต่อสู้กับทหารของเขา!

Urn : พระองค์ไม่มีวันทอดทิ้งเราอยู่แล้ว

แต่ท่าทีของทหารก็เปลี่ยนไปเมื่อเห็นผู้ที่ติดตามราชาของพวกเขามา

ทหาร : เมร่ารึนั่น!

ทหาร : ถอยไปนะ นังนักรบซีเบล!

เคราะห์ดีที่มีคนคอยเตือนสติพวกนั้น…

Urn : นางคือราชินีของราชาของเรา และนางเพิ่งจะช่วยชีวิตเจ้าไว้ด้วยนะ

ทหาร : แต่ ท่านเอิร์น…

Urn : หุบปากแล้วไปสู้ต่อซะ!

แต่การมาของ Arthur ก็ไปถึงหูของ Scarvenger เช่นกัน…

Scarvenger : อควอร์แมนมันกลับมาถึงบ้านแล้ว

Scarvenger : เตรียมจรวดเชร็ดเดอร์ได้

เมื่อลิ่วล้อเตรียมการตามคำสั่งเรียบร้อยแล้ว Scarvenger ก็สั่งยิงจรวดไปที่ Arthur ทันที!

แต่ Urn ก็สละตัวเองเข้าปกป้องราชาของเขาเอาไว้…

Mera : นั่นเขา…?

Arthur : เขาตายแล้ว เมร่า

Arthur : เอิร์นตายแล้ว

ทหาร : องค์ราชาอาเธอร์? เราจะทำอย่างไรต่อไปดีพะย่ะค่ะ?

Arthur : พวกมันมีเรือดำน้ำมากเกินกว่าเราจะรับมือได้ทัน สั่งถอยทัพเดี๋ยวนี้

ทหาร : ถอยทัพหรือพะย่ะค่ะ?

Arthur : ฉันคือราชาของพวกเจ้า และพวกเจ้าก็ต้องรับฟังคำสั่งของฉันได้แล้ว!

เมื่อกองทหารของ Atlantis ถอยทัพออกจากเมืองไปแล้ว Arthur ก็ใช้พลังโทรจิตของเขาอย่างสุดกำลัง…เพื่อเรียก “บางสิ่ง” ออกมา

อสูรทะเล Topo ผุดขึ้นมาจากหุบเหวและเข้าโจมตีกองทัพเรือดำน้ำอย่างดุร้าย!

แต่การควบคุมสิ่งที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ก็เป็นเรื่องที่เกินกำลังแม้แต่กับตัว Arthur เอง

Mera : อาเธอร์ คุณกำลังมีเลือดไหลออกมาแล้วนะ คุณต้องหยุดเดี๋ยวนี้เลย!

Arthur : ผ…ผมหยุดไม่ได้ โทโปจะต้องฟังผม เขา…จะต้องฟัง…

แต่ Topo ก็เหมือนจะไม่ฟัง Arthur แล้ว และอาละวาดจนราชวังถล่มลงมาทับพวก Scarvenger ที่อยู่ภายใน!

และตอนนั้นเองสถานการณ์ก็ยิ่งแย่หนักข้อขึ้นไปอีก…

Dead King : ในที่สุด

Dead King : เจ็ดคาบสมุทรจะเป็นของข้า

แต่ Arthur ก็ไม่เหลือกำลังจะต่อกรกับกองทัพของ Dead King อีกแล้ว…

สิ่งสุดท้ายที่เขาได้ยินก่อนสติจะดับวูบลงคือเสียงของ Mera ที่ร้องเรียกเขา

แล้วหลังจากนั้น…Arthur ก็ลืมตาขึ้นมาในสถานที่แห่งหนึ่ง…

Vulko : องค์ราชา?

Vulko : พระองค์ตื่นขึ้นแล้วหรือพะย่ะค่ะ?

Vulko : ใช่แล้ว พระองค์ตื่นแล้วจริงๆ

Arthur : วัลโก้?!

Vulko : อั๊คร์!

Arthur : นี่ฉันอยู่ที่ไหน? นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้น?

Vulko : องค์ราชา…

Vulko : …พระองค์สลบไม่ได้สติมานานหกเดือนแล้วพะย่ะค่ะ

โปรดติดตามตอนต่อไป