DC Comic: Wrath of The First Lantern : Green Lantern : New Guardians 19 : Shadow of Death

เรื่อง : Tony Bedard
ภาพ : Aaron Kuder
วางจำหน่าย: 17 เมษายน 2013
สำนักพิมพ์ : DC Comics

Kyle Reyner ไปยัง Korugar ที่พังพินาศ และได้ลองทำในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ขึ้นมา…นั่นก็คือการปลุกชีพดวงดาวที่พังพินาศไปแล้วขึ้นมาอีกครั้ง!!

แต่เขาจะทำได้สำเร็จหรือไม่?

.
.
.
เปิดฉากในอวกาศ
ที่ซึ่งมีเศษซากจำนวนมหาศาลลอยละล่องอยู่ในความเวิ้งว้าง

รวมถึงซากศพของเหล่าเหยื่อผู้เคราะห์ร้าย…

ที่นี่คือสิ่งที่หลงเหลือของดาวเคราะห์ Korugar ในเขตอวกาศ 1417

และผู้ที่กำลังอยู่ในสถานที่เกิดเหตุอันน่าเศร้าสลดนี้คือ White Lantern Kyle Reyner และ Star Sapphire Carol Ferris

ย้อนไปเมื่อสามชั่วโมงก่อนหน้านี้ที่บนโลก

Carol ที่หลุดรอดจาก First Lantern มาได้ก็รีบมุ่งหน้าไปหาคนที่เธอคิดว่าจะเป็นเป้าหมายของ First Lantern เช่นเดียวกับเธอและอยู่ใกล้ที่สุด

เธอไปถึงอพาร์ตเมนท์ของ Kyle และพบเขานอนกองหมดสภาพอยู่บนพื้น

Carol : ทำใจดีๆไว้ไคล์ เจ้านั่นมันก็ไปเล่นงานฉันเหมือนกัน มันบอกว่ามันดูดซับพลังงานจากอารมณ์ความรู้สึกของเรา พลังของมันมันมหาศาลเกินคาดเดาเลย

Carol : ฉันโชคดีไหนมีได้ แต่ถ้ามันไปเล่นงานพรรคพวกของเราต่อล่ะก็ มันจะแข็งแกร่งขึ้นได้อีกขนาดไหนกัน?

Kyle : …โอ คุณพระ…พวกนั้นไม่มีทางรู้ตัวแน่ว่ามันจะมา…!

ว่าแล้ว Kyle ก็รีบติดต่อไปยังพรรคพวกทีม New Guardians ของเขา…ทว่ามันก็สายไปเสียแล้ว

เมื่อไม่อาจติดต่อพรรคพวกได้ Kyle ก็ยิ่งสิ้นหวังหนักกว่าเดิม แต่ตอนนั้นเองแหวนพลังของเขาก็แจ้งขึ้นมาว่ามันตรวจพบตำแหน่งของ Sinestro?!

ตัดมาที่ปัจจุบัน

Kyle ที่เป็น White Lantern ยังคงสัมผัสถึง “ภาพที่ยังหลงเหลือ” ของเหล่าชีวิตที่เคยมีชีวิตอยู่บนดาวเคราะห์ดวงนี้ เหล่าชีวิตที่บัดนี้ไม่มีอีกต่อไปแล้ว…

Carol : นี่มันเกิดอะไรขึ้นที่นี่กันแน่? แหวนของคุณบอกว่าซิเนสโตรอยู่แถวๆนี้ แต่เขาคงไม่ทำลายดาวของตัวเองหรอกใช่ไหม?

Kyle : ไม่มีทางแน่นอน

Kyle : โครูก้าเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของซิเนสโตร ดาวดวงนี้คือสิ่งที่หล่อหลอมเขาขึ้นมา มันต้องเป็นฝีมือของคนอื่น…อาจจะเป็นพวกการ์เดี้ยน หรือไม่ก็แลนเทิร์นคนแรก…

Kyle : ผมไม่กล้าจะคิดเลยด้วยซ้ำว่าซิเนสโตรจะเป็นยังไงเมื่อปราศจากโครูก้าที่คอยค้ำจุนเขาเอาไว้…

ทันใดนั้นคนที่พวกเขาพูดถึงก็พุ่งเข้าใส่พวกเขาอย่างบ้าคลั่ง?!

Sinestro : แก!!

Sinestro : แกไปเข้าพวกกับเจ้านั่นแล้วงั้นเรอะเจ้าหนูสกปรก!?

เมื่อเห็น Sinestro พุ่งเข้าใส่ด้วยท่าทางเช่นนั้น Carol ก็รีบสร้างม่านพลังขึ้นป้องกันตัวทันที!

Carol : ซิเนสโตร! ฮาลอยู่ที่ไหนกัน? เขาหายไปกับนาย เพราะงั้นนายควรจะ…

แต่ Carol พูดยังไม่ทันจบ Sinestro ก็พุ่งเข้าปะทะกับม่านพลังของเธอเสียงดังสนั่น!!

Sinestro : แกคิดว่าฉันจะสนที่แกเสียคนรักของแกไปหรือไง?! ฉันเพิ่งสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างไปนะ!!!

ว่าแล้ว Sinestro ก็ซัด Carol กระเด็นไป แล้วมุ่งไปหา Kyle ต่อ

Sinestro : แล้วก็แก! เจ้าปีศาจนั่นมันทำก่อเรื่องขนาดนี้ขึ้น แล้วก็ดันไปเข้าพวกกับมันงั้นเรอะ?!!

Kyle : ฉันไม่ได้…

แม้ Kyle จะพยายามอธิบายแต่ Sinestro ที่กำลังคลั่งก็ซัดเข้าให้ก่อนจะทันพูดจบประโยค

Sinestro : อย่ามาดูถูกฉันนะ!

Sinestro : ฉันเคยสวมใส่แหวนพลังสีขาวมาแล้ว…พลังงานแห่งชีวิตทั้งมวล! ที่แกไม่มีทางที่จะครอบครองมันได้ด้วยตัวเองอย่างแน่นอน!

Sinestro : และมีเพียงอีกคนเดียวที่สามารถครอบครองพลังแห่งแสงทั้งเจ็ดพร้อมกันได้ ยอมรับมาซะ : เจ้าแลนเทิร์นคนแรกมันมอบแหวนนั่นให้แก!

Carol : เฮ้! ฉันยังถามคำถามนายอยู่นะ!

ว่าแล้ว Carol ก็ใช้ “สิ่งก่อสร้าง” ซัด Sinestro คืนบ้าง

Carol : ฮาล-อยู่-ที่-ไหน?!

Sinestro : เลิกคร่ำครวญไร้สาระได้แล้ว!

Sinestro : จอร์แดนมันตายแล้ว! และครั้งนี้มันไม่มีทางกลับมาได้อีก!

Carol : แก…แกโกหก! ฉันจะ…ฉันจะเค้นความจริงออกมาจากปากแกให้ได้!

Sinestro : ผิดแล้ว

ทันใดนั้น Sinestro ก็สร้าง “สิ่งก่อสร้าง” รูปจรวดล้อมตัว Carol เอาไว้แล้วยิงเธอออกไป!!

Sinestro : แกต้องออกไปให้พ้นทางฉันต่างหาก

Sinestro : ทีนี้แหละเจ้าหนูสกปรก ไม่ว่าแกจะยอมรับหรือไม่ก็ตามฉันก็จะขอรับเอาสิ่งที่แกไม่คู่ควรนั่นมา…แล้วใช้มันเพื่อย้อนกาลเวลาเหมือนกับที่เจ้านั่นทำ!

Sinestro : ฉันจะนำเอาโครูก้ากลับมา!

Kyle : ปล่อย…ฉัน…นะโว๊ย…!

ในขณะที่ Sinestro กับ Kyle กำลังฟัดกันอยู่นั่นเอง จู่ๆก็มีเถาวัลย์ที่สร้างจากแสงสีเขียวเข้ามัดตัว Sinestro ไว้?!

B’dg : ตั้งสติไว้หน่อยแลนเทิร์นซิเนสโตร ให้เกียรติ์คนตายบ้าง

ผู้ที่มาคือสอง Green Lantern B’dg และ Simon Baz นั่นเอง

Simon : ขอโทษทีนะบัดจ์ ฉันก็อยากจะช่วยนายอยู่หรอก แต่ว่า…

B’dg : แหวนของนายใช้ทำร้ายซิเนสโตรไม่ได้ ฉันเข้าใจ แต่เราก็ไม่ได้มาเพื่อต่อสู้กับแลนเทิร์นซิเนสโตรนี่นะ…

B’dg : …เพราะตอนนี้เราทุกคนต่างก็มีศัตรูร่วมกัน นั่นคือแลนเทิร์นคนแรก

ขณะที่ B’dg กำลังพูดอยู่นั้น Carol ก็ทำลาย “สิ่งก่อสร้าง” ที่ขังเธอไว้แล้วตามมาสมทบกับ Kyle

Carol : ฉันเคยเห็นแลนเทิร์นกระรอกนั่นมาก่อน แต่อีกคนนั้นใครน่ะ?

Kyle : ไม่รู้เหมือนกัน

B’dg : ขอแนะนำให้รู้จักไซม่อน บาซ แห่งโลก…ผู้พิทักษ์คนใหม่ของเขตอวกาศ 2814 และ เอ่อ…คนที่มาแทนฮาล จอร์แดน

ตอนนั้นเอง Simon ก็หันไปมองหน้า Carol

Simon : เดี๋ยวนะ ผมเคยเห็นคุณมาก่อน ตอนอยู่ในเดธโซน…

Carol : ที่ไหนนะ?

Simon : แบบว่า มันก็ไม่ใช่ตัวคุณจริงๆหรอก แต่เป็นภาพของคุณที่ซิเนสโตรใช้เพื่อให้ฮาลเผลอตัว

Carol : คุณพบกับฮาลหรือ?! เขาปลอดภัยหรือเปล่า?!

Simon : ผมขอโทษด้วย

Simon : เขายังคงอยู่ในเดธโซน ผมเสียโอกาสเพียงหนึ่งเดียวที่จะเอาเขากลับมาไปแล้ว

Carol : ไม่นะ…

ทันใดนั้นเอง Sinestro ก็สลัดการยึดกุมของ B’dg ออกมาได้

Sinestro : เฮ่ย! พวกแกทำให้ฉันเสียเวลาไปอย่างเปล่าประโยชน์!

Sinestro : เจ้าหนูสกปรก ถ้าแกได้พลังนั้นมาด้วยตัวของแกเองจริงๆล่ะก็ งั้นจงใช้มันซะ! พิสูจน์ตัวเองว่าแกเป็นแลนเทิร์นแห่งชีวิตและนำโครูก้ากลับมา!

Kyle : ฉันก็อยากจะทำให้ได้อยู่หรอกนะซิเนสโตร แต่นายก็รู้ว่าไม่มีใครสามารถทำให้คนที่ตายไปแล้วกลับมาได้ อาจจะยกเว้นไว้แต่เนครอนเท่านั้น…แล้วก็แบล็คแลนเทิร์นโครูก้าก็ไม่ใช่สิ่งที่ใครก็ตามจะต้องการให้เกิดขึ้นด้วย

Sinestro : เลิกหาข้ออ้างได้แล้ว! รีบๆลงมือซะ!

Simon : เดี๋ยวก่อน! มันอาจเป็นไปได้นะ ฉันเคยทำให้น้องเขยของฉันฟื้นจากสภาพโคม่าโดยใช้แหวนของฉันมาแล้ว

B’dg : มันเป็นความจริงนะ ฉันเห็นเขาทำกับตาเลย

Carol : ไคล์ คุณต้องลองพยายามดูนะ! และถ้าคุณสามารถทำสิ่งนี้ได้ บางทีคุณอาจสามารถช่วยทำให้ฮาลฟื้นขึ้นมาได้ด้วย!

Kyle : …ก็ได้ ฉันจะทำ แต่ไม่ใช่เพื่อนายหรอกนะซิเนสโตร

Kyle : มันเป็นเพื่อเหล่าผู้ที่ต้องตายไปเพียงเพราะมีคนต้องการให้บทเรียนกับนาย

เมื่อ Kyle เริ่มใช้พลังของเขา ก็เริ่มปรากฎภาพเงาของผู้ที่ตายไปขึ้นมา

Kyle : …อึ๊ก…ฉันรู้สึกถึงพวกเขา…

Kyle : …เสียงของชีวิตนับพันล้าน…ยังคงก้องอยู่…

เมื่อเวลาอีกอึดใจหนึ่งผ่านไป ภาพเงาเริ่มชัดเจนและแผ่ขยายออกไปเรื่อยๆ!

Carol : พระเจ้า…!

Simon : ขนาดฉันยังสามารถเห็นได้เลย

B’dg : นี่พลังของเขามีขอบเขตแค่ไหนกันเนี่ย…?

Sinestro : ห้ามพูดถึงขีดจำกัดเชียวนะ

Sinestro : นี่มันจะต้องได้ผล

แต่ในขณะที่ Kyle กำลังพยายามอย่างเต็มที่ เขาก็รับรู้ได้ว่าเขาไม่สามารถทำเรื่องนี้เพียงฝ่ายเดียวได้…

Kyle : ฟังนะ ผม…ผมรู้ว่าพวกคุณได้ยินผม…

Kyle : ผมต้องการความช่วยเหลือจากพวกคุณนะชาวโครูก้าทั้งหลาย…

Kyle : ผมสามารถเปิดประตูให้ได้ แต่ =อึ๊ก= คุณต้องก้าวข้ามประตูนั้นมา…

Kyle : …=แฮ่ก= พวกคุณจะต้องอยากที่จะกลับมา…!

Kyle : ผมทำด้วยตัวของผมคนเดียวไม่ได้!!

เมื่อไม่อาจทำให้เหล่าคนตายข้ามกลับมาด้วยความตั้งใจของตัวเองได้ ภาพเงาที่ Kyle สร้างขึ้นก็สูญสลายไป

Kyle : ผมทำไม่ได้

แต่ Sinestro ก็ไม่อาจรับความล้มเหลวได้

Sinestro : ทำอีกครั้งสิเจ้าบ้า!

Kyle : …อือ…

เมื่อเห็นว่า Kyle เสียพลังไปมากจนแทบจะหมดสติอยู่แล้ว Sinestro จึงฉวยโอกาสดึงแหวนออกจากนิ้วของ Kyle

Sinestro : ช่างมัน ฉันจะทำเอง!

ซึ่งเมื่อไม่มีแหวนพลังที่จะสร้างสนามพลังที่ช่วยพยุงชีวิต Kyle ก็ไม่สามารถหายใจได้!!

Carol รีบสร้างสนามพลังห่อหุ้มตัวให้ Kyle ก่อนที่เขาจะขาดใจตายไปเสียก่อน

ส่วน Sinestro ก็สวมแหวนสีขาวเข้ากับนิ้วตัวเอง

Sinestro : พวกเขาคือผู้คนของฉัน พวกเขาต้องยอมฟังเสียงเรียกของฉันแน่!

แต่ทว่า…

[ผู้สวมใส่ไม่เหมาะสม]

Sinestro : ไม่…!

ตอนนั้นเองแหวนพลังสีขาวก็หลุดจากนิ้วของ Sinestro แล้วพุ่งเข้าหา…

[ไซม่อน บาซ แห่งโลก]

แล้วแหวนพลังก็เปลี่ยน Simon ให้กลายเป็น White Lantern?!

Simon : โอ ซิเนสโตรเอ๋ย ถ้าหากว่าฉันไม่สามารถใช้แหวนของนายทำร้ายนายได้…แล้วนายคิดว่าแหวนของไคล์จะยอมทำตามที่นายต้องการหรือไง?

Carol : เขาเรียนรู้เร็วมากเลยนะเนี่ย

Kyle : มันก็มีเหตุผลนะ ถ้าฆาตกรอย่างซิเนสโตรไม่อาจช่วยโครูก้าได้ล่ะก็ บางทีนายคนใหม่นั่นอาจจะทำได้ก็ได้…?

B’dg : นายคิดว่ามันจะเป็นไปได้ไหมไซม่อน?

Simon : ทุกอย่างมันเป็นไปได้ทั้งนั้นแหละบัดจ์ “INSHA’ALLAH”-ขอพระอัลเลาะห์ทรงเมตตา…

ทันใดนั้นภาพเงาของ Korugar ก็เริ่มปรากฎขึ้นมาอีกครั้ง!

Sinestro : …เจ้านั่น…เจ้านั่นมันทำได้…!

แต่สุดท้าย Simon ก็ไม่มีพลังพอที่จะทำได้เช่นกัน…

[ผู้สวมใส่ไม่เหมาะสม]

แล้วแหวนพลังสีขาวก็กลับไปสู่นิ้วของ Kyle

B’dg : เป็นอะไรไหมไซม่อน…?

Simon : ฉันเสียใจจริงๆนะบัดจ์…ฉันอยากจะทำให้ได้…แต่ฉันไม่สามารถจะควบคุมพลังของแหวนวงนั้นได้…

เมื่อต้องผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า Sinestro ก็แทบจะคุมสติไว้ไม่อยู่แล้ว…

เมื่อเห็นท่าทางแบบนั้นพวก Kyle ก็รีบตั้งท่าตั้งรับเต็มที่ทันที

Kyle : เตรียมพร้อมกันไว้ให้ดีนะ

แต่ทันใดนั้น Sinestro กลับสงบลงในฉับพลัน และมีท่าทีเยือกเย็นขึ้น

Sinestro : =เฮอะ= ฉันจะทำแบบนั้นไปทำไมกัน?

Sinestro : หนอนอย่างพวกแกไม่คู่ควรแม้แต่จะเสียเวลาทำลายด้วยซ้ำ

Sinestro : และฉันก็จะไม่ยอมตกต่ำลงไปสู่การโกรธจนขาดสติด้วย ฉันยังคงเป็นธาลล์ ซิเนสโตรแห่งโครูก้าอยู่…

Sinestro : …และฉันก็จะเป็นผู้กำหนดเส้นทางเดียวที่หลงเหลือให้กับฉัน…

ตอนนั้นเองตะเกียงพลังสีเหลืองก็ลอยเข้ามาตามการเรียกของ Sinestro

Sinestro : นั่นคือการแก้แค้น

Simon : นั่นเขาจะไปไหนน่ะ

B’dg : ไปฆ่าแลนเทิร์นคนแรกไงล่ะ

Carol : หรือไม่ก็พวกการ์เดี้ยน

Kyle : หรือไม่ก็ทั้งสองฝ่าย

Kyle : แต่ต่อให้เขาทำได้สำเร็จ เขาก็ไม่มีวันอุดรอยแผลในหัวใจของเขาได้

Carol : ฉันก็เป็นเหมือนกับเขานั่นแหละ

โปรดติดตามตอนต่อไป