สวัสดี ฮาร์บินเจอร์

Joshua Dysart | Khari Evans | Ian Hannin

Valiant Entertainment | July 11th, 2012

 

..

..

 

ธาราวี, มุมไบ, อินเดีย

สิบปีที่แล้ว

.

เด็กหญิง: ทางนี้ค่ะ ทางนี้!

เด็กหญิง: อิจายา! คนต่างชาติอยู่นี่ค่า!

 

เด็กหญิง: คือแม่เฒ่าอิจายาที่ดูแลเด็กๆ แกออกจะเพี้ยนๆ น่ะค่ะ…

เด็กหญิง: ตอนที่แกเจอเด็กนั่นครั้งแรก จู่ๆ แกก็ควักลูกตาตัวเองออกมา

นินทายังไม่ขาดคำ แม่เฒ่าก็ปรากฏกาย

แม่เฒ่า: ขอต้อนรับนะนักเดินทาง ท่านพูดภาษาทมิฬได้หรือหรือเปล่า?

เด็กหญิง: ไม่ต้องหรอก! เขาส่งกระแสจิตได้ค่ะ!

แม่เฒ่า: งั้นแปลว่าท่านก็เป็นพวกเดียวกันกับเจ้าเด็กนั่นสินะ? ท่านคือผู้รับใช้เจ้าแม่กาลีใช่มั้ย?

 

(เชื่อผมเถอะ อิจายา สิ่งที่ทารกน้อยและผมมีไม่ใช่อำนาจภูติผีหรอก)

 

(เราแค่พิเศษต่างไปจากคนอื่น)

 

แม่เฒ่า: เวลาที่คนอย่างพวกท่านปรากฏขึ้น แปลได้เพียงอย่างเดียว…

แม่เฒ่า: นั่นคือโลกกำลังจะถึงยุคสมัยแห่งจุดจบของวัฏจักร ยุคแห่งกาลี เหตุนี้ไงที่ทำให้ข้าอุทิศชีวิตให้แก่เด็กนรกคนนั้น ข้ารักษาความลับของมันไว้ และรักมันอย่างลูกในไส้… เพียงเพื่อรอวันที่วัฏจักรใหม่จะเริ่มต้น

เด็กหญิง: ก็บอกแล้วว่าแกเพี้ยน!

 

(งั้นผมก็ขออุทิศตัวด้วยไมตรีเช่นกัน หวังว่าผมจะได้รับความรักเช่นคุณบ้าง)

แม่เฒ่า: ท่านรู้หรือไม่ว่ามีอะไรอยู่ในกระโจม

(ไม่เลย ผมไม่รู้)

แม่เฒ่า: เด็กทารกที่ข้าว่าสามารถดูดดึงความทรงจำที่เลวร้ายที่สุดซึ่งเก็บซ่อนไว้ในส่วนลึกของหัวใจของเราออกมาเป็นภาพแสดง

 

ยามที่ช่วงเวลานั้นถูกเปิดเผยออก

 

มันไม่ใช่เพียงภาพความทรงจำ

แต่มันสามารถสัมผัสได้ราวของจริง

และบางทีก็อาจจะมากกว่าความจริง 

ฮาราดะ: อั่กกกก!

.

และดูเหมือนว่าสัตว์ร้ายที่เรียกว่าความทรงจำนั้น…

 

กลับยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเมื่อเวลาผันผ่านไป

 .

ฮาราดะ (เด็ก): หม่าม้า!

ฮาราดะ: เจ้าหนู…

ฮาราดะ: ฉันแข็งแกร่ง…

ฮาราดะ: กว่าเจ้า

.

.

.

“อุแว้”

 

..

(ผมควบคุมสถานการณ์ไว้ได้แล้ว พวกคุณปลอดภัย)

 

แม่เฒ่า: ท่านทำได้ไง? ท่านแน่ใจนะว่าตัวเองไม่ใช่ปิศาจ

(วิเศษจริงๆ ที่ในที่สุดเจ้าหนูก็ได้สัมผัสอ้อมอกใครสักคน คุณเรียกเขาว่าอะไรเหรอครับ)

 

แม่เฒ่า: ดาปัน… แปลว่ากระจก นั่นล่ะชื่อของปิศาจน้อยตัวนี้

.

ส่วนโลกก็มีความอดทนเพียงน้อยนิดเหลือเกินสำหรับสัตว์ร้ายเหล่านั้น

.

ย่านพักอาศัยฝั่งตะวันออก เมืองพิทส์เบิร์ก

ปัจจุบัน

 

คริสติน่า แฮททาเวย์

แฟนคลับตัวแม่ของวงบัซค็อกส์

นักเรียนดีเด่นประจำโรงเรียน

ปัจจุบันกำลังตกหลุมรักอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้

 

คริส: หืมม… ปีเตอร์

คริส: นั่นเธอรึเปล่า?

ปีเตอร์ สแตนเช็ก

ผู้มีพลังจิตที่ยังไม่รู้รูปแบบด้วยการเปิดระบบ (แอ็คทิเวท) ด้วยตัวเอง

เป็นผู้ป่วยหลบหนีจากสถาบันจิตเวชแบลนช์วู้ด

ปัจจุบันกำลังรับมือกับอาการป่วยทางจิตของเพื่อนสนิท

ปีเตอร์: ไอ้บ้าโจ! แกทำบ้าไรวะเนี่ย? มันปล่อยแกเพราะจะได้ตามแกมาไงเล่า

โจเซฟ ไอรอนส์ เด็กหนุ่มที่มีอาการป่วยทางจิตประเภทที่ไม่สามารถแยกแยะความจริงได้ ได้รับยาระงับประสาทครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ก็จำไม่ได้แล้ว 

 

โจ: ถล่มมันเลยเพื่อน! จบเรื่องบ้าๆ นี่สักที!

ปีเตอร์: ไม่ได้! คริสอยู่ในบ้าน! แกหนีไปก่อน! เดี๋ยวฉันไปหา!

โจ: ยัยนั่นอ่ะนะ! พวกมันไม่ทำไรเธอหรอกน่า! เราสองคนอ่ะเอาตัวรอดก่อนเหอะ!

โตโย ฮาราดะ ผู้มีพลังจิตที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก ปัจจุบันกำลังใช้พลังจิตเปลี่ยนภาพที่ผู้คนในรัศมีหลายไมล์มองเห็นตนให้เป็นภาพสิ่งมีชีวิตอื่น 

 

ฮาราดะ: ฉันบอกแล้ว ปีเตอร์ เธอจนตรอกแล้ว และนับแต่คืนนี้ทุกอย่างจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

 

โจ: โอ๊ย! ฉัน – – ฉันรู้สึกไม่สบาย – –

ปีเตอร์: พระเจ้า ส- สมองฉัน!

คริส: ปีเตอร์!

ปีเตอร์: มันทำอะไรกับเรา!? ทำไมฉัน- ถึงตั้งสมาธิไม่ได้!

ฮาราดะ: มันคือเทคโนโลยีต่อต้านไซอ็อท

ฮาราดะ: พวกมันปิดล้อมบริเวณไว้ด้วยคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าที่มีความถี่พอดีกันกับคลื่นสมอง

ฮาราดะ: นั่นแปลว่ารอบๆ นี้ต้องมีเสาปล่อยสัญญาณและคนที่ควบคุมทุกอย่างเพื่อแน่ใจว่าเธอจะไม่เป็นภัย

ฮาราดะ: หาตัวปล่อยสัญญาณและคนที่คิดกำจัดเธอให้เจอ

คุณทัลล์ ไม่รู้เป็นใครมาจากไหน สังกัดองค์กรอะไร และมีจุดประสงค์ใด

 

ทัลล์: เฮ้ย สแตนเช็กคุยกับหมาว่ะ พระเจ้า มันบ้าไปแล้ว

ทัลล์: เพิ่มความรุนแรง ควบคุมสถานการณ์ให้อยู่หมัด

.

ทหาร: หมอบลง สแตนเช็ก! เดี๋ยวนี้!

 

ปีเตอร์: มัน… มันไม่มีผลกับคุณนี่นา… ช่วยผม… มันกำลังจะทำร้ายเพื่อนผม…

ฮาราดะ: ช่วยตัวเองให้ได้สิ ปีเตอร์ สำแดงพลังให้ฉันเห็น เธอหนีมานานเกินไปแล้ว

ปีเตอร์: ผมกลัว

ทหาร: บอกให้หมอบลงไงล่ะโว้ย! หมอบ!

 

“หยุด!!!”

 

ทหาร: เป้าหมายเปิดระบบแล้ว! ถล่มมันเลย!

“ทำไมไม่ปล่อยให้เราอยู่อย่างสงบ!?”

“อยากเล่นสนุกกับฉันนักใช่มั้ย!?”

 .

“งั้นก็มาเล่นกัน!”

 

ปีเตอร์: ตอนนี้ฉันจะให้พวกแกได้ยินเสียงในหัวฉัน

ปีเตอร์: ได้ยินมั้ย เสียงวี้วี้บีบสมองนั่นน่ะ ฉันได้ยินมันมาตั้งแต่จำความได้เลย

ปีเตอร์: มันดังวนเวียนในหัวตลอดเวลา ไร้เหตุผล ไร้ความจริง ไร้ประโยชน์ ไร้จุดประสงค์…

ปีเตอร์: มีเพียงพลัง

ปีเตอร์: ทัลล์ ไอ้ขี้ขลาด!

ปีเตอร์: ฉันรู้ว่าแกอยู่หน้าบ้านฉัน! แกหนีฉันไม่พ้นหรอก!

ปีเตอร์: มามะ ทัลล์! มาหาฉัน!

..

โครมมมมมมมมมมมม!

 

ปีเตอร์: ฉันพยายามเป็นคนดีแล้วนะ พยายามจะใช้ชีวิตแบบปกติ! แต่แกก็ตามมาอยู่ได้ แถมคราวนี้แกพาทหารมา เอาปืนมา แล้วแกยังทำร้ายเพื่อนฉันอีกต่างหาก!

ทัลล์: ปีเตอร์… นี่มันมหัศจรรย์ สิ่งที่แกทำ… มันมหัศจรรย์มาก…

ปีเตอร์: แกบังคับให้ฉันทำเอง!

 

ทัลล์: คราวนี้แกคงจะฆ่าฉันแล้วสินะ ปีเตอร์ แกจะฆ่าฉันใช่มั้ย

ปีเตอร์: ไม่ มันคงจะดีกว่าถ้าฉันปล่อยให้แกอยู่อย่างเจ็บปวด

ปีเตอร์: จงลืมซะ ลืมทุกๆ อย่างที่แกรู้ ลืมทุกๆ อย่างที่แกรัก ทุกๆ อย่าง ที่ทำให้แกเป็นแก

ปีเตอร์: ลืมซะ ทัลล์

เฮลิคอปเตอร์: “บรรจุภัณฑ์” เป็นภัยร้ายแรง เราเสียคนของเราทั้งหมด ย้ำ ทั้งหมด

 .

ปีเตอร์: ฉันปิดพลังตัวเองไม่ได้… หมานั่นอยู่ไหน ฉันต้องการหมา

โจ: ช่างมันเหอะน่าเพื่อน! รีบหนีดีกว่า!

คริส: ปีเตอร์ ฉันกลัว!

คริส: ฉันไม่เห็นเข้าใจเลยว่ามันเกิดอะไรขึ้น! เธอเจ็บมั้ย!?

โจ: ฉันว่าเราพลาดแล้วล่ะ หมดหนทางหนีแล้ว เห็นมั้ยนั่นเฮลิคอปเตอร์… มันจะตามเราไปทุกที่

ปีเตอร์: ไม่หรอกโจ…

เพียงแค่คิด หางเสือของเฮลิคอปเตอร์ก็หักในบัดดล!

ปีเตอร์: มันตามเราไม่ได้…

 

โจ: สถานการณ์ตอนนี้เลวร้ายโพดๆ แล้วว่ะเฮ้ย ฉันงงไปหมดแล้ว นายช่วยทำไรสักอย่างสิเฮ้ยพีท ฉันจะบ้าตายแล้ว!

ปีเตอร์: ฉันหยุดมันไม่ได้… มันเหมือนตัวฉันลุกเป็นไฟ…

 

ปีเตอร์: ฮาราดะช่วยที… ผมทำตามที่คุณบอกแล้ว…

ปีเตอร์: ทำไมคุณไม่ช่วยผมเลย…

.

.

ฮาราดะ: เป็นพลังที่เยี่ยมยอดมาก

.

ปีเตอร์พลันกลับมาอยู่ในสวนหลังบ้านของฮาราดะอีกครั้ง

ปีเตอร์: มันไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ผม- ผมควบคุมมันไม่ได้ ผมหยุดไม่ได้เลย

ฮาราดะ: แล้วตอนนี้ล่ะ รู้สึกยังไงบ้าง

ปีเตอร์: รู้สึก… สบายมากๆ ครับ

ปีเตอร์: แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็ยังรู้สึกเสียใจอยู่ดีที่ทำร้ายคนพวกนั้นไป ผมไม่น่าทำอะไรด้วยอารมณ์… ชั่ววูบแบบนั้น

ฮาราดะ: ทหารพวกนั้นเป็นสมาชิกของ โครงการ ไรส์ซิ่ง สปิริท (PROJECT RISING SPIRIT) นายทัลล์ก็เช่นกัน โครงการที่ว่าจัดตั้งขึ้นโดยรัฐบาลเพื่อกวาดล้างพวกไซอ็อท มันไม่มีทางปล่อยเธอไว้ ปีเตอร์ และทุกอย่างก็จะยิ่งแย่ลง

 

ฮาราดะ: แต่ฉันสามารถสอนให้เธอควบคุมพลังที่มี และยังช่วยซ่อนเธอจากหูตาของทัลล์และองค์กรได้

ปีเตอร์: ถ้าผมไปด้วย คุณจะช่วยดูแลโจได้มั้ย

ฮาราดะ: แน่นอนอยู่แล้ว จะมีคนเอาใจใส่เขาอย่างดี

ฮาราดะ: แต่พูดตามตรงนะ ถ้าเธอไม่มากับพวกเรา เพื่อนของเธอก็ไม่ปลอดภัยอยู่ดี สิ่งที่เธอทำคืนนี้ต้องส่งผลตามมา

ปีเตอร์: ผมหนีต่อไปไม่ไหวแล้ว ผมเหนื่อยมาก และผมก็ไม่ชอบชีวิตที่เป็นนี้เลย… ผมทำไม่ดีกับคริส เพราะฉะนั้น…

 

ปีเตอร์: ผมจะไปกับคุณ

 

คริส: ขอบคุณพระเจ้า! เธอตื่นจนได้! ฉันนึกว่าจะเสียเธอไปแล้ว!

คริส: เพื่อนเธอเริ่มกระวนกระวายหนักตอนที่เห็นเธอไม่ยอมตื่นสักที

ปีเตอร์: นี่โจ ฉันปลอดภัยแล้วล่ะ ฉันแค่พักเอาแรงเท่านั้นแหละ… เรื่องทุกอย่างคลี่คลายแล้วเพื่อน

ปีเตอร์: ดูเหมือนมันจะจริงอย่างที่นายว่า เราต้องแยกกัน

 

ไม่กี่อึดใจ รถตู้คันหนึ่งก็มาจอดที่หน้าบ้าน!

ราเชล: ขอต้อนรับสู่สถาบันฮาร์บินเจอร์ ขึ้นรถได้แล้วปีเตอร์!

.

ราเชล ฮ็อปสัน

หน่วยค้นหาไซอ็อท

ตำแหน่งคัดสรร

 

โจ: ฉันไม่ขึ้นรถของคนแปลกหน้าหรอก! แกบ้าอ๊ะเปล่า?

ฮาราดะ: ตำรวจกำลังมา ไม่มีเวลาแล้วนะ

ปีเตอร์: โจ นายต้องไว้ใจฉัน! ฉันจะพาพวกเราไปจากที่นี่ก่อนที่อะไรๆ มันจะวุ่นวายไปมากกว่าที่เป็นอยู่นี้

คริส: ฉันเชื่อเธอที่รัก! เธอไปไหนฉันไปด้วย

โจ: ทำไมไม่มีใครฟังฉันบ้างเลยฟะเนี่ย นี่มันไม่เข้าท่าเลย

ราเชล: ทุกคนขึ้นมาหมดแล้ว! ออกรถได้!

 

รถเคลื่อนไปอย่างรวดเร็ว หลงเหลือไว้เพียงสุนัขและฝรั่งมุง

..

แววตาของสุนัขพลันส่องประกาย

.

“พวกคุณไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น กลับไปนอนได้แล้ว”

 

จากนั้นสุนัขก็กลับกลายสู่ร่างเดิมของเขา แล้วบินจากไป

ขณะเดียวกัน บนรถตู้

.

ปีเตอร์: เรากำลังจะไปไหนกัน?

ราเชล: เรากำลังจะเปลี่ยนวิถีแห่งชีวิตของเธอไปตลอดกาล ปีเตอร์

ปีเตอร์: อย่ามาสำบัดสำนวนนะเจ๊ เรากำลังจะไปไหนกันแน่?

โจ: นี่มันไม่เจ๋งเลยพีท ลบความจำไอ้พวกนี้แล้วไปจากที่นี่เหอะว่ะ

ราเชล: โจ เธอป่วยด้วยอาการทางจิต… ฉันพอจะช่วยได้ ถ้าเธอให้ฉันเชื่อมต่อเข้าสู่จิตของเธอ

หญิงสาวยื่นมือให้โจ แต่มันกลับทำให้เขาหวาดกลัวยิ่งกว่าเดิม…

โจ: หวา! ปีเตอร์ช่วยที!

ปีเตอร์: ปล่อยเขานะ อย่า… อย่าแตะต้องเขา โอเคมั้ย? ผมสัญญากับเขาไว้แล้วว่าจะไม่ให้ใครยุ่งกับสมองของเขา

 

ราเชล: ก็ได้ ปีเตอร์ แต่หลังจากนี้นี่แหละที่หินที่สุด เธอต้องบอกลาเพื่อนๆ ของเธอแล้ว

คริส: ยัยนี่พูดเรื่องอะไรน่ะ

โจ: ฟังนะ แม่สาวสะบึมผู้ลึกลับที่ฉันจับพลัดจับผลูมาร่วมทางด้วย เธอเข้าใจรึยังว่าทำไมฉันถึงระแวง! มันเป็นเพราะทุกคนไม่เป็นมิตรกับฉันน่ะสิ! เอ๊ะ เดี๋ยวนะเพื่อน ทำไมจู่ๆ รถตู้ก็หยุดล่ะ

พูดไม่ทันขาดคำ ประตูรถตู้ก็เปิดออก…

.

เอ็ดเวิร์ด เซ็ดจ์วิก

ระดับ: โคโชงุมิ

ผู้ติดตามของฮาราดะ

มีพลังจิตในการสร้างพลังงานฟิชชั่น

.

เอ็ดเวิร์ด: แยกพวกที่เหลือไปขึ้นรถอีกคันเถอะ ราเชล

ราเชล: ปีเตอร์ ฉันเข้าใจว่าเธอเจ็บปวด แต่พวกเขาไปกับเราไม่ได้ พวกเขาเป็น “นอร์ม”

ปีเตอร์: พวกคุณห้ามยุ่งกับคริส ส่วนโจต้องมีที่คุ้มกะลาหัว คุณทำได้มั้ย?

ราเชล: ก็คงต้องเป็นอย่างนั้นแหละ

คริส: เธอพูดเรื่องอะไรน่ะปีเตอร์

ปีเตอร์: คริส… ฉันทำเรื่องแย่มากๆ กับเธอ แต่ฉันอยากให้เธอรู้นะ ว่าฉันไม่ได้คิดจะทำร้ายเธอเลย

คริส: อย่าพูดอีกเลย ฉันไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้น

 

ปีเตอร์: เป็นตัวของตัวเองได้แล้วคริส… เลิก รัก ฉัน

.

.

คริส: กรี๊ดดดดดดดดดดดด!

เอ็ดเวิร์ดล็อคตัวเธอได้ก่อนที่เธอจะอาละวาด!

.

คริส: แกทำอะไรช้าน!? ไอ้ชาติชั่ว ฉันจะควักลูกตาแก๊!

โจ: เฮ้ย! ปล่อยแขนเธอนะนายอาร์โนลด์!

ปีเตอร์: ขอโทษจริงๆ คริส

คริส: ฉันจะฆ่าแก ปีเตอร์ สแตนเช็ก

โจ: พระเจ้า… แกทำอะไรกับเธอวะ พีท? หรือว่าแก… แกทำให้เธอ…

ปีเตอร์: ฉันกำลังจะแก้ไขทุกเรื่อง โจ ฉันพูดจริงๆ

ปีเตอร์: ฉันจะไปจากที่นี่สักพัก จะไปทำความเข้าใจเรื่องต่างๆ แต่ฉันไม่ได้ไปแล้วไปลับหรอกนะ เพราะงั้นนายต้องเข้มแข็งและรอฉันกลับมา โอเคมั้ย

โจ: พีท… ฉันไม่อยากเชื่อว่าจะเกิดเรื่องงี้ขึ้น

โจ: แกเป็นคนที่น่ากลัวที่สุดที่ฉันเคยรู้จัก

ปีเตอร์: ไม่นะโจ! อย่าพูดงั้นดิวะ! แกเป็นเพื่อนคนเดียวที่ฉันมีนะเฟ้ย! ฉันจะกลับมาแน่!

ราเชล: ยกโทษให้เรานะปีเตอร์ แต่เชื่อเถอะว่าสิ่งที่เธอทำมันดีกับทุกฝ่าย โดยเฉพาะพวกเขา

รถตู้พาปีเตอร์ไปจากโลกใบเดิมของเขา

.

คริส: ฉันจะเฉือนไอ้จ้อนแกให้เป็ดกิน ไอ้สารเลว!

ราเชล: เอานี่ สวมเสื้อคลุมไว้… เธอจะได้ไม่หนาว…

ราเชล: เพราะดูเหมือนคืนนี้คงเป็นคืนที่ยาวนานสำหรับเธอ

 

..

ชีวิตใหม่กำลังรอเขาอยู่

ปีเตอร์กำลังมุ่งหน้าสู่สถาบันฮาร์บินเจอร์!

OMEGA RISING: ตอนที่ 2

จบ

..

โปรดติดตามตอนต่อไป

😉