Duane Swierczynski  | Manuel Garcia, Arturo Lozzi
Valiant Entertainment | July 11th, 2012

   

  

———————————

 

โครงการ: BLOOD SHOT

[ข้อมูลโดยรวมของเทคโนโลยีระดับสูง ชื่อ Nanite ]

       

1. ข้อมูลทั่วไป

–           Nanite คือหุ่นยนตร์ที่มีขนาดหนึ่งนาโนเมตร หรือเล็กกว่า

หากเปรียบเทียบ เส้นผมมนุษย์มีขนาดใหญ่กว่า Nanite ประมาณ  25,000 เท่า

–           Bloodshot มีเจ้าหุ่นยนตร์จิ๋วนี้อยู่ในเส้นเลือดกว่าพันล้านตัว

หุ่นจิ๋วพวกนี้ถูกตั้งโปรแกรมมาเพื่อช่วยเหลือ Bloodshot ในภารกิจต่างๆ

–           เทคโนโลยีชีวโมเลกุลพิเศษในระดับนาโนช่วยเสริมสร้างพลังต่างๆ แก่ Bloodshot

ไม่ว่าจะเรื่อง พละกำลัง, ความเร็ว และปฎิกริยาตอบโต้ ทำให้เขามีพลังเหนือมนุษย์ทั่วไป

–           ศักยภาพของเจ้า nanite นั้นสามารถสร้าง, ส่งถ่าย และทำลายสะสารในระดับอะตอมได้

ทำให้ขีดจำกัดของพลังและความสามารถที่แท้จริงของ Bloodshot ยังไม่เป็นที่ปรากฎ

 

2. ข้อมูลทางการแพทย์

–           Nanite  ของ Bloodshot นั้น สามารถเชื้อมต่อ ผิวหนัง, เส้นเลือด, กล้ามเนื้อ และระบบประสาทได้

นอกจากนี้ยังสามารถสร้างกระดูก ฟื้นฟูและซ่อมแซมบาดแผลของอวัยวะภายในได้

ทำให้สามารถฟืนฟูร่างกายจากบาดแผลฉกรรจ์ได้อย่างสมบูรณ์

–           ศักยภาพการส่งถายข้อมูลปฎิกริยาตอบสนองทางร่างกายในระดับนาโนที่มี

ช่วยให้ Bloodshot สามารถอยู่รอดในสภาพแวดล้อมที่เป็นอันตราย หรือสภาพแวดล้อมที่เป็นพิษ

รวมถึงอยู่ในรอดในสภาพที่ร้อนและเย็นจัด, สภาพที่มีแรงกดอากาศสูง, สภาพที่มีออกซิเจนต่ำ

และอยู่รอดได้แม้จะไม่ได้รับอาหารหรือน้ำเป็นเวลานาน

–           มีความสามารถในการรักษาตัวในระดับเซลล์ ช่วนฟื้นฟูและเริ่มต้นระบบการเผาผลาญในร่างการใหม่

เพื่อรักษาบาดแผลในร่างกายที่ถึงตาย

   

    

3. ข้อมูลทางการทหาร

–           เทคโนโลยี Nanite ช่วยเพิ่มศักยภาพในของระบบประสาททั้งห้า

เพิ่มความสามารถในการได้ยินถึงระดับคลื่นเสียงในคลื่นความถี่สูง หรืออัลทราโซนิกส์

เพิ่มศักยภาพในการเห็นได้ถึงระดับอินฟราเรดและอัลตราไวโอเลต

นอกจากนี้ Nanite ยังสามารถตรวจจับการมีอยู่ของอาวุธชีวภาพ, ระเบิด และกัมมันตภาพรังสีได้

–           Nanite สามารถคลุมทั่วร่าง เพื่อช่วยให้ Bloodshot สามารถเปลี่ยนร่างหรือ ปลอมตัว ได้ในระยะเวลาสั้นๆ

–           Nanite ที่ฝังตัวอยู่ในเซลล์ประสาทสามารถที่มีลักษณะเป็นแผ่นวงจรแบบควอนตัม (โมเลกุลเล็ก)

ทำให้ Bloodshot สามารถรับ, ส่ง และแปลความยาวและความถี่ของคลื่นไฟฟ้าได้

นอกจากนี้ยังช่วยให้ Bloodshot สามารถใช้งานและควบคุมอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์และอุปกรณ์คอมพิวเตอร์ได้

 

4. อันตรายที่อาจเกิดขึ้น

–           แม้จะดูไม่น่าจะเป็นไปได้ แต่ในทางทฤษฎีแล้วหาก Bloodshot เกิดถูกจับตัวไป มีโอกาสที่ศัตรูฝ่ายตรงข้ามจะ

เทคโนโลยีนาโนของตัวเองเข้าแฮคและเปลี่ยนแปลงโปรแกรมของ Nanite ในตัวของ Bloodshot ใหม่ ได้

–           นักวิทยาศาสตร์บางคนกลัวว่า ความสามารถจัดวางโมเลกุลด้วยตนเอง (Self-Assembly)

อาจทำให้เหล่า Nanite เกิดการทำสำเนาตนเองขึ้นมาแบบควบคุมไม่ได้ ไม่มีใครรู้ผลที่จะเกิดขึ้นจากกระบวนการนี้

–           จากที่กล่าวไปแล้วข้างต้น การที่ Nanite เกิดการสำเนาตนเองอย่างควบคุมไม่ได้นี้

ยังเป็นแนวคิดพื้นฐานของทฤษฎี เมือกสีเทา (Grey Goo) แห่งหายนะ โดยแนวความคิดนี้ ได้แสดงให้เห็นว่า

หาก Nanite เกิดทำสำเนาตนเองไปเรื่อยๆ อย่างความคุมไม่ได้แล้ว สามารถทำให้ปริมาณของมันมีมากมาย

จนเกิดเป็นคลื่น เมือกสีเทา ขนาดยักษ์และกลืนกินสะสารทุกอย่างบนโลกจนหมด

    

   

———————————

 

ประเทศอัฟกานิสถาน

 

เหนือระดับน้ำทะเลสามไมล์

    

เครื่องบินรบไร้คนขับรุ่น MQ-1C

กำลังบินเพื่อปฎิบัติภารกิจ

      

  

“เราได้รับการยืนยันมาแล้วว่า อาบูซาบาด (Abu-Zabed) อยู่ในรถบรรทุกเล็ก”

“ตอนนี้คุณได้รับไฟเขียวให้จัดการได้กัปตันโลว์ (Lowe)”

  

  

“รับทราบ เริ่มปฎิบัติการ ตอนนี้เล็งเป้าไปที่เป้าหมาแล้ว…”

    

   

  

  

กัปตันโลว์กำลังปฎิบัติภารกิจอยู่ใน

  

ฐานทัพที่ไม่เปิดเผยที่ตั้งแห่งรัฐเนวาดา

 

    

  

“มิซไซน์พร้อม แล้ว….”

“เฮ้ย! เดี๋ยวๆๆ เดี๋ยวก่อน”

  

  

“มีเด็กยืนอยู่ตรงนั้นรึเปล่า?”

      

  

  

กัปตันโลว์:  รับทราบครับ ผมเห็นเธอแล้ว

 

หัวหน้า:  เวรกรรมจริงๆ

หัวหน้า:  นั่นน่ะ เด็กผู้หญิงวัยกำลังโตเลยนะ ให้ตายเหอะ

 

หัวหน้า:  งั้นเรารอให้รถไปจากตรงนั้นก่อนแล้วค่อย….

   

เด็กผู้หญิงยกมือขึ้น…..จากนั้น….

  

   

    

เปรี้ยงงงงงงงงงงงงงง!!!

   

อ๊ากกก!! อ๊ากกกก!!

   

  

อยู่ๆ กระแสไฟฟ้าก็ไหลช๊อตทหารทั้งสองนายทั้งๆ ที่ทั้งอยู่ไกลเกือบอีกฟากนึงของโลก

เครื่อง MQ-1C ร่วงหล่นสู่พื้นเบื้องล่าง

    

   

“ผมบอกคุณแล้วไง ฮัทช์ (Hutch) ……ว่าผมเลิกแล้ว”

   

   

  

???:  คุณก็รู้ว่ามันเพราะอะไร

???:  เอาล่ะ ตอนนี้เราจะไปโซ้ยเสต็กในร้านเหล้าที่คุณได้สัญญากันเอาไว้ได้รึยัง

???:  หรือว่าคุณอยากให้ผมหัดมือคุณเอามาซัดปากคุณจนเดี้ยงดีล่ะ ?

   

     

ฮัทช์:  ตอนนี้แอชลีย์ (Ashley) กับจอห์น (John) เป็นยังไงบ้างล่ะพวก

ฮัทช์:  ตอนนี้จอห์นอยู่ชั้นไหนแล้วนะ? ป. 3 เหรอ?

  

???:  ป. 4 ต่างหากเฟร้ย

???:  เห็นมั๊ยว่านายค้างค่าเสต็กชั้นนานแค่ไหนแล้ว ไอ้เบื้อกเอ๊ย

   

  

ฮัทช์:  นี่ เรย์ (Ray) ผมให้สัตย์กับตัวเองไว้ว่า

ฮัทช์:  จะไม่ลากคุณเข้ามาอยู่เรื่องนี้….

ฮัทช์:  แต่มันมีอุบัติเหตุพิลึกเกิดขึ้นในตอนที่เราได้รับมอบให้จัดการไอ้คนที่อยู่อันสองในลิส

ฮัทช์:  “กรุณาช่วยฆ่าไอ้เวรนี่ให้หน่อย เดี๋ยวนี้” ของท่านประธานาธิบดี น่ะ

ฮัทช์:  เราส่งคนบางคนให้ไปตรวจสอบ

   

  

ฮัทซ์ส่งรูปที่หน่วยข่าวกรองของเขาส่งมาให้เรย์ดู

 

ฮัทช์:  คนๆ นั้นคือ อพานูวิคซ์ (Apanewicz) จอห์น

ฮัทช์:  แล้วสถานฑูตของเราก็เพิ่งได้รับข้อความบอกว่า

ฮัทช์:  พวกมันจะ ตัดหัวของเขา แบบสดๆ ออกอากาศในรายการบัดซบของพวกมันบนอินเทอร์เน็ตภายใน 12 ชั่วโมง

 

ฮัทช์:  เราต้องการใครซักคนที่พลังที่ไม่เหมือนใครเรย์

ฮัทช์:  อพานูวิคซ์ ต้องการคุณ

   

  

หนึ่งชั่วโมงต่อมา

   

เรย์:  คนๆ นั้นคือ อพานูวิคซ์ เลยนะ แอชลีย์

เรย์:  ถ้าไม่ใช่เพื่อเค้านะ ผมยอมเป็นเชลยสงครามซะยังดีกว่า

 

แอชลีย์:   แต่เรย์คะ… คุณสัญญาแล้ว

 

เรย์:  ผมก็ยังรักษาสัญญาอยู่นะตอนนี้

เรย์:  ผมไม่ไปเฉียดสนามรบแน่นอน งานนี้มันงานจารกรรมเฉยๆ

 

เรย์:  ผมจะปล่อยให้เขาตายไปเฉยๆ ไม่ได้

 

จอห์น:  คุณพ่อคร้าบ คุณพ่อจะกลับมาทันเทศกาลหน้าหนาวนี้ใช่มั๊ยครับ?

จอห์น:  พ่อสัญญาแล้วนะครับ ว่าจะยอมเป็น หนุ่มตกน้ำ (Dunk Tank) น่ะ

 

แอชลีย์:   สัญญานะว่าจะไม่เฉียดสนามรบ

 

เรย์:  ผมสัญญาด้วยทั้งตัวและหัวใจเลยจ๊ะ

  

(ขอบคุณ คุณ RennasS ณ. PANTIP มากๆ ครับ สำหรับการแก้คำผิดให้ครับ)

   

  

ประเทศอัฟกานิสถาน

  

   

“นายยังติดชั้นเรื่องเสต็กนะ ฮัทช์”

  

  

>>นายไปช่วยอพานูวิคซ์ออกมาให้ได้<<

>>แล้วชั้นจะแถมกุ้งค๊อกเทลให้นายอีกจานเลยเอ้า<<

  

  

เรย์เปล่งประกายตาสีแดง (?) แล้วโดดลงจากเครื่อง

  

  

     

เรย์:  เฮ้ยนี่ แกรู้มั๊ยวะ ว่าลูกชั้นทำแสบอะไรกับชั้นไว้?    

    

>>อะไรเรอะ พี่บึ๊ก?<<

        

เรย์:  ดันลงชื่อให้ชั้นเป็นหนุ่มตกน้ำในงานโรง……

   

  

  

บรึ้มมมมมมมมมมมมมมม!!!

  

จรวดมิสไซล์ยิงกระแทกร่างเล็ก ของเรย์จนเละ!!!

เอ่อออออ…..เฮ้ย!!

   

   

  

ร่างของเรย์ร่วงหล่นสู่พื้นเบื้องล่าง

เหล่าผู้ก่อการร้ายที่เป็นชาวอัฟกานิสถานก็รีบบึ่งรถมาที่ร่างของบลัดช๊อตทันที

   

ผู้ก่อการร้าย A:   (เราหาร่างพบแล้วครับ)

ผู้ก่อการร้าย B:   (พามันมาที่ฐานสิ)

 

  

ผู้ก่อการร้ายพาร่างอันแน่นิ่งของเรย์ไปไว้ที่ฐาน

ฮัทช์ก็ทำการพูดติดต่อกับเรย์

    

>>นายไม่ใช่ทหารทั่วไปนะ เรย์<<

  

  

  

   

>>เราสองคนต่างก็รู้เรื่องนั่นดี<<

>>นายเกิดมาเพื่อสิ่งนี้! <<

   

   

ฮัทช์:  พวกเราเชื่อใจนาย

 

จอห์น:  พ่อจะกลับมาบ้านใช้มั๊ยครับ

 

อพานูวิคซ์:   มาช่วยชั้นทีพวก

 

แอชลีย์:   เราอยากให้เธอลืมตาขึ้นมาเดี๋ยวนี้ เรย์

  

อ๊ออออออออกกกกกกก ออออออ๊กกกกกกกกกกออออ๊กกกกกกก

      

     

  

เมื่อเจอแรงกระตุ้นกับภาพหลอน ทำให้ร่างกายของเรย์ ฟื้นตัว

เผยให้เห็นร่างที่เป็นสีเทาเงิน และจุดวงกลมสีแดงตรงหน้าอก

    

บัดนี้เขากลายเป็น บลัดช๊อต (Bloodshot) โดยสมบูรณ์

   

บลัดช็อต:   แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก

บลัดช็อต:   ฮัทซ์…..

บลัดช็อต:   ชั้นกลับมาแล้ว…

   

  

 >>เยี่ยมมาก เราอยากให้นายไปถล่มศูนย์บัญชาการของพวกมัน<<

>>ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้<<

  

  

 

 

>>ทางเราเชื่อว่า ที่นั่นแหล่ะ<<

>>คือที่ ที่มันจับอพานูวิคซ์ ไว้<<

 

 

บลัดช๊อตไม่รอช้ารีบคว้าตัวผู้ก่อการร้ายคนหนึ่งพร้อมทั้งหักคอ

แล้วติดต่อไปยังฐาน

 

บลัดช็อต:   จับตำแหน่งของอพานูวิคซ์ได้รึยัง ฮัทซ์?

   

>>ขอเวลาแป๊ปนึง<<

  

 

เมื่อผู้ก่อการร้ายอีกคนหนึ่งเห็นว่าเพื่อนเขาหายไป….

 

ผู้ก่อการร้ายหมวกน้ำตาล:   (อาห์เหม็ด?)

 

อาห์เหม็ด:   (มีไร?)

 

อ๊ะ แต่เมื่อกี้นี้…..!?

 

ผู้ก่อการร้ายหมวกน้ำตาล:   (รีบมาเร็ว อย่ามัวชักช้า)

   

ที่แท้แล้วบลัดช๊อตปลอมตัวเป็นอาห์เหม็ดนั่นเอง!

ส่วนตัวของอาห์เหม็ดนอนดับสนิทอยู่ในซอก

 

  

  

>>เดินไปซักพักนายน่าจะเห็นประตูใหญ่อยู่ตรงกลางห้องนะ…<<

  

เมื่อบลัดช๊อตมาถึงห้อง ก็พบกับผู้ก่อการร้ายนับสิบคนยืนอยู่หน้าประตูเป้าหมาย

  

   

>>แล้วขั้นตอนต่อไปนี้ สำคัญมาก เรย์<<

>>เราไม่ต้องการ ผู้รอดชีวิต<<

  

 

 

“เรื่องนั้นไม่มีปัญหาอยู่แล้ว”

 

ปัง!

บลัดช๊อตเป่าสมองของผู้ก่อการร้ายหมวกน้ำตาลทิ้ง

พร้อมกับหยิบของเขามา…

 

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

 

 

 

 

>>จำไว้พวก<<

>>นายเกิดมาเพื่อสิ่งนี้<<

 

 

>>ไม่มีใครคนไหน<<

>>จะดีกว่านายแล้ว<<

 

 

>>พวก Nanite พวกนั้น<<

>>ทำให้นายไร้เทียมทาน<<

 

 

 

 

>>ตอนนี้อพานูวิคซ์ <<

>>คงอยากจะเจอกับนายจนเข่าสั่นแล้ว<<

 

 

บลัดช็อต:   ชั้นมาแล้วพวก!!

  

หลังจากฆ่าผู้ก่อการร้ายจนหมดห้องแล้ว

บลัดช๊อตเปิดประตูเป้าหมายออกมา

 

แล้วเขาก็ต้องพบกับสิ่งที่ทำให้เขาต้องตะลึง!!

 

 

  

 

มันคือลูกชายของเขา จอห์น!!

 

  

จอห์น:  สวัสดีครับพ่อ

จอห์น:  ผมกำลังรอพ่ออยู่เลย

 

บลัดช็อต:   จ…จอห์น!?

 

>>โอ้ว เวรแล้วไง! <<

>>ทำไมพวกมันถึงได้…?<<

 

 

>>นั่นไม่ใช่ลูกนายนะเรย์! <<

>>มันเป็นกลลวงของศัตรู!<<

 

>>นายได้ยินชั้นมั๊ย?<<

>>ไอ้บ้าเอ๊ย ตอบชั้นมาสิว้อย! <<

 

 

  

จอห์น:  เดี๋ยวพ่อจะตายอีกรอบแล้วนะครับ

 

 

ปัง! ปัง! ปัง!

โผล๊ะ!

 

 

กระสุนเจ้าะเข้าที่สมองของ บลัดช๊อต

แล้วทุกอย่างก็มืดลง

 

  

ในเวลาต่อมา บลัดช๊อตก็ลืมตาตื่นขึ้น

 

ด๊อกเตอร์โล้น:  เขาฟื้นแล้วครับ

 

ด๊อกเตอร์??:  แถมยังฟื้นตัวเร็วกว่าหลายวันที่ผ่านมาด้วย

ด๊อกเตอร์??:  ผมว่า โครงการ Rising Spirit คงจัดการอัพเกรดอะไรต่อมิอะไรให้เขา

ด๊อกเตอร์??:  คร่าชีวิตทหารมือดีของผมไปหลายคน

 

ด๊อกเตอร์??:  ดาวน์โหลดข้อมูลไปถึงไหนแล้ส

 

ด๊อกเตอร์ตัวประกอบ:  โหลดได้ 85 เปอร์เซ็นต์แล้วครับ

 

บลัดช๊อตตื่นขึ้นมาพบว่ามีเครื่องจักรมากมายเสียบอยู่ในหัวของเขา

 

บลัดช็อต:   แกเป็นใคร?

 

ด๊อกเตอร์??:  ใจเย็นๆ ไอ้เพื่อนยาก

ด๊อกเตอร์??:  ทุกๆ อย่างจะไม่เป็นอะไร เหมือนเช่นทุกทีแหล่ะ

    

   

ด๊อกเตอร์??:  ผมชื่อ คูเรทิช (Kuretich) คุณคงจำผมไม่ได้

คูเรทิช:  แต่ผมคงไม่บอกคุณไม่ได้หรอก

 

คูเรทิช:  ครอบครัวคุณเป็นยังไงบ้าง?

 

บลัดช็อต:   แกเอาลูกชายชั้นไปไว้ที่ไหน!?

บลัดช็อต:   ถ้าแกกล้าแตะต้องคนในครอบครัวชั้นแม้แต่ปลายนิ้วก้อยล่ะก็

บลัดช็อต:   ชั้นสาบาน ชั้นจะเอาสองข้างนี้ฉีกร่างแกเป็นชิ้นๆ

 

คูเรทิช:  เรานึกกันดีกว่าครอบครัวที่ว่า ครอบครัวไหนกันแน่?

คูเรทิช:  ครอบครัว ลิซ่า กับ ลูกแผดทั้งสองคน

คูเรทิช:  หรือว่า แอชลีย์ กับ จอห์น น้อยดีล่ะ

คูเรทิช:  หรือว่าจะ โรส กับ ทารก ที่เพิ่งคลอด กันแน่

     

คูเรทิช:  แล้วที่นายมานี่เพราะมาช่วย เพื่อนเก่าอย่าง คัลกิน

คูเรทิช:  หรือคราวนี้มาช่วย อพานูวิคซ์ ผู้โชคร้ายอีกล่ะ?

   

ห๊ะ!? อะไร!? ทำไม บลัดช๊อตถึงมีครอบครัวหลายครอบครัวจัง!?

เมื่อได้ยินคูเรทิชพูดแบบนั้น ทำเอาบลัดช๊อตงงไปไม่ถูกกันเลยทีเดียว

   

       

บลัดช็อต:   อะไรนะ…..?

บลัดช็อต:   นี่พวกแกเป็นใครกัน?

 

คูเรทิช:  เดี๋ยวผมจะช่วยคุณเอง บลัดช็อต ใจเย็นก่อนนะ

คูเรทิช:  คุณจะไม่เป็นอะไรพวก

 

คูเรทิช:  ตอนนี้ขอผมพูดกับ ผู้ดูแลโครงการ บลัดช็อต คนล่าสุด

คูเรทิช:  และทีมงานของ โครงการ Rising Spirit

 

คูเรทิช:  ผมรึคุณเห็นผมอยู่ ไซมอน ออเร็ค (Simon Oreck)

คูเรทิช:  เทวดาท่านยังรู้ว่าเราสองคนผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะ

   

   

คูเรทิชส่งข้อความไปยังคนจากอีกฟาก

 

ซึ่งเป็นห้องปฎิบัติการขนาดยักษ์ อุดมไปด้วยเทคโนโลยีล้ำหน้ามากมาย

และคนที่คุยก็ไม่ใช่ฮัทซ์ ลุงอ้วนในชุดทหาร เหมือนอย่างที่บลัดช๊อตเข้าใจ

 

นี่มันเกิดอะไรขึ้น!!!

 

คูเรทิช:  ท่านสุภาพบุรุษทุกท่าน

คูเรทิช:  บัดนี้ เกมได้จบลงแล้ว

  

คูเรทิช:  คนที่ทุกท่านได้ตามล่าตามฆ่า

คูเรทิช:  จะกลับฟื้นมาจากหลุมเล่นงานพวกท่านบ้าง

 

คูเรทิช:  เพราะคราวนี้ผมได้ดาวน์โหลดข้อมูล

คูเรทิช:  กิจกรรมเลวทรามเน่าเหม็นของทุกท่านเอาไว้หมดแล้ว

 

คูเรทิช:  บรรดาภารกิจต่างๆ ที่บลัดช๊อตได้เคยทำ จะถูกขุดขึ้นมา

คูเรทิช:  ให้โลกได้ประจักษ์

 

คูเรทิช:  รวมถึงบรรดาชีวิตผู้บริสุทธิ์ทุกคนที่ท่านได้คร่าไป

คูเรทิช:  โลกจะต้องได้รับรู้

   

ฮัทช์เก๊:  เวรเอ๊ย พวกนั้นแฮ๊คมันเข้าแล้ว

ฮัทช์เก๊:  ตอนนี้เราอ่านอะไรไม่ได้เลย

 

?????:  ส่งเฮลิคอปเตอร์ไปจัดการมันซะ

 

กลับมาทางด้านของคูเรทิช

 

คูเรทิช:  เอาล่ะครับทุกท่าน

คูเรทิช:  ตอนนี้ นายไซมอน ออเร็ค คงจะปล่อยลูกไล่มันออกมาแล้ว….

 

คูเรทิช:  เราได้ของที่พวกเราต้องการครบแล้วรึยัง?

 

ด๊อกเตอร์โล้น:  ดาวน์โหลดเสร็จแล้วครับ

 

คูเรทิช:  ยอดเยี่ยม!

คูเรทิช:  ให้ชายคนนี้เขาจะได้ตาสว่างซักที

คูเรทิช:  ว่าเจ้านายเขาทำอะไรกับเขาไว้บ้าง!

   

 

จากนั้นคูเรทิชก็กดปุ่มให้เครื่องทำงาน

 

คูเรทิช:  ใจร่มๆ ไว้ บลัดช๊อต

คูเรทิช:  ผมกำลังจะช่วยให้คุณเป็นอิสระเพียงแค่กดปุ่มนี้ปุ่มเดียว

จากนั้นข้อมูลต่างๆ ก็ไหลเข้าไปสู่หัวของบลัดช๊อตมากมาย!!

 

 ———————————

  

“เธอเห็นรึยังว่า โครงการ Rising Spirit”

“ได้ใส่เรื่องราวของภรรยา, ลูก และเพื่อน สมมุติ นับโหลเข้าหัวเธอ”

“แล้วร้อยเรียงต่อกันเป็นเรื่องราว จากทุกๆ เหตุการณ์ที่เป็นไปได้”

 

 

“พวกมันทำให้สมองเธอเป็นเหมือนทีวี”

“พวกมันเปลี่ยนช่องรายการแล้วให้คนได้ซึกซับโชว์ใหม่ๆเข้าไป”

“โชว์ที่คุณคิดว่ามันคือชีวิตของคุณจริงๆ”

“แต่ความจริงแล้ว มันไม่ใช่”

 

 

“พวกมันทำเพื่อ จูงใจ คุณ”

“จูงใจให้คุณฆ่าใครก็ได้ตามที่พวกมันชี้นิ้วสั่ง”

“เพียงเพื่อปกป้องคนที่คุณรัก”

 

“ผมรู้ดี”

 

“เพราะว่าผมก็มีส่วนสร้างครึ่งหนึ่งของเรื่องทั้งหมดนี้ด้วย”

 

 

 

 

ไม่!

 

ไม่จริง!! พวกเขามีตัวตนอยู่จริงๆ !

 

พวกแกทำอะไรกับหัวชั้น!!!

 

แอชลีย์ …..เจนนิเฟอร์…..ลิซ่า…

 

โอ้ คุณพระช่วย

 

 

บลัดช็อตสะบัดตัวออกมาจากเครื่องได้ในที่สุด

จากนั้นเขาก็รีบวิ่งออกไปทางหน้าต่าง!

ด๊อกเตอร์:  หยุดมันเร็ว!

 

คูเรทิช:  อย่าทำแบบนั้น!

คูเรทิช:  ปล่อยเขาไป

 

คูเรทิช:  เราได้สิ่งที่ต้องการแล้ว!

 

จอห์นนนนนนนนนนนนนนี่!!

เพล้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!

 

 

บลัดช๊อตวิ่งจนกระจก ออกไปข้างนอก!

 

 

บลัดช๊อตที่ตอนนี้….ผ้าปิดแผลบนหัว (เอามาจากไหนฟระ?)

กำลังวิ่งหนีออกมาด้วยความสับสน

 

บลัดช็อต:   ฮัทช์

บลัดช็อต:   ฮัทช์ นายได้ยินชั้นมั๊ย!?

 

บลัดช็อต:   ฮัทช์ ไอ้เวรเอ๊ย

บลัดช็อต:   แกหายหัวไปอยู่…..?

 

ฮัทช์เก๊:  ชั้นเจอนายแล้ว นายไม่เป็นไรแล้วนะ

ฮัทช์เก๊:  พวกมันเล่นกลจิตสัมผัสกับนายน่ะ พวก

ฮัทช์เก๊:  อย่าไปฟังที่ไอ้พวกปัญญานิ่มนั้นพูดเด็ดขาด

ฮัทช์เก๊:  เดี๋ยวเราได้กลับไปเล่นงานมันให้หนำใจแน่ๆ

 

บลัดช็อต:  ชั้นรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะเป็นบ้าเลยว่ะ

บลัดช็อต:  หน้าตาคนพวกนั้น มันเหมือนจริงมากๆ…..

 

ฮัทช์เก๊:  พวกนั้นกำลังเล่นกลกับนาย เรย์

ฮัทช์เก๊:  กำลังทำให้ ไอ้สารสีเทา ในตัวนายสับสนแค่นั้น

 

ฮัทช์เก๊:  นี่ฟังนะ หน่วยช่วยเหลือกำลังพล มาถึงที่หมายแล้ว

ฮัทช์เก๊:  นายน่าจะเห็นพวกนั้นได้แล้ว ในตอนนี้….

   

 

เหล่าทหารต่างมาถึงที่หมาย

และเฮลิคอปเตอร์ก็จัดการยิงถล่มฐานที่บลัดช๊อตเพิ่งหนีออกมา

  

ทหาร:   เป้าหมายอยู่ตรงหน้าเราแล้ว

 

บลัดช็อต:   เดี๋ยวนะ….เป้าหมายเหรอ!?

บลัดช็อต:   นี่มันเรื่องบ้าอะรเนี่ย?

บลัดช็อต:   ชั้นนึกว่านี่เป็นทีมเคลื่อนย้ายคนซะอีก!?

 

บลัดช็อต:   ฮัทช์ นายยังอยู่ใช่มั๊ย?

>>ใจเย็นไว้พวก<<

>>พวกนั้นมาเพื่อจะพานายไปส่งบ้าน<<
>>ไปหาแอชกับลูกชายนายไง<<

   

ทหาร:   รับทราบครับ เริ่มการยิงได้!

 

เหล่าทหารที่เป็นเสมือนเพื่อนร่วมสมรภูมิ

ง้างปืนขึ้นแล้วกระหน่ำกระสุนใส่บลัดช๊อต!!

 

 

“ฮัทช์ แกไอ้ชาติหม……”

 

 

 

 

 

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

 

 

กระสุนฉีกร่างของ บลัดช๊อตออกเป็นชิ้นๆ

(เกิดมาเพิ่งจะเคยเห็นตัวละครที่โดนซัดจนยับติดต่อกันหลายรอบแบบนี้นะเนี่ย = =)

 

 

 

 

>>เป้าหมายถูกจัดการแล้วครับ<<

 

 

ฮัทช์เก๊:  ขอบคุณพระเจ้า

ฮัทช์เก๊:  ก็นะครับ คุณ ออเร็ค ถึงเราจะหาเด็กผู้หญิงที่ทำยานเราร่วงไม่ได้

ฮัทช์เก๊:  แต่อย่างน้อยเราก็ได้อาวุธของเรากลับคืนมาครบเกือบสามสองน่ะ

(ใช่ครับ ความจริงสิ่งที่พวกนี้ต้องการคือ

หลอกให้บลัดช๊อตไปจัดการเด็กผู้หญิงที่ปล่อยคลื่นไฟฟ้าในตอนแรกนั่นเอง)

 

ออเร็ค:  ไอ้คูเรทิชมันเล่นงานเราโดยที่เราไม่ทันตั้งตัว

ออเร็ค:  ชั้นอยากให้จัดการไอ้คนทรยศนั่น

ออเร็ค:  ทำให้มันกลายเป็นกลายเป็นศพไร้ญาติอยู่ตรงนั้นให้สาสมกับเรื่องนี้ซะ

 

ออเร็ค:  แต่ก่อนอื่นเราต้องรู้ให้ได้ก่อนว่า อะไร ที่มันดาวน์โหลดลงไปในสมองของบลัดช๊อต

ออเร็ค:  แล้วค่อยจัดการทำความสะอาดซะ คุณว่าเราต้องให้ความทรงจำใหม่มั๊ย กัปตัน?

   

 

 

 

“แน่นอนครับ ทำไมจะไม่ล่ะ?”

  

“พวกเราทำมาเป็นร้อยกว่ารอบแล้วนี่”

 

 

Bloodshot

ตอนที่ 1 มาตุภูมิสีเลือด

เรื่อง : Duane Swierczynski

ภาพ : Manuel Garcia, Arturo Lozzi

Valiant Entertainment

   

 

จบแล้วคร้าบบบบบบ

ในส่วนของ Bloodshot นี้ ผมขอรับหน้าที่สปอย แทน คุณ MISTER-Y นะครับ

หวังว่าจะชอบกันนะครับ แหะๆๆ