Spider-Men #4

เรื่อง : Brian Michael Bendis | ภาพ : Sara Pichelli & Justin Ponsor | วางจำหน่าย:  8 สิงหาคม 2012 | สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

เมื่อปีเตอร์จากจักรวาลหลักมาพบกับป้าเมย์และเกวนที่เพิ่งเสียเขาไปมันจะเกิดอะไรขึ้น

.

Peter : ไงครับป้าเมย์ …แล้วเธอ ให้ตายสิ นี่เธอคือ เกวน สเตซี่ นี่ แถมเธอยังดูเด็กมากๆ

ป้าเมย์อึ้งไปสักพักก่อนเดินมาตบไปฉาดนึงจนปีเตอร์ร่วงลงไปกองกับพื้น แล้วเกวนเดินมาซ้ำอีกที

Gwen : นี่แก @#@$%%# แกคิดว่านี่มันสนุกมากหรือไงห๊ะ แกคิดว่าสนุกมาเหรอที่มาที่นี่แล้ว @#$#@ คนอื่นๆน่ะหา

Gwen : นายนี่มันมีความเป็นมนุษย์อยู่บ้างมั้ย นายเคยมีเหตุผลที่จะมีชีวิตอยู่บ้างมั้ย

Miles : เดี๋ยวก่อนครับ อย่าทำแบบนั้น

Miles : เฮ้ เฮ้ โว้ว หยุดก่อนครับ

Gwen : อะไรเนี่ย นายเป็นใครอีกล่ะ แล้วมาทำอะไรที่นี่

Miles : คนคนนี้เขา …เป็นตัวจริงนะครับ …คนคนนี้คือเขาไงครับ

Gwen : นายหมายความว่าไงกัน

Peter : ผะ…ผมไม่ควรจะมาที่นี่เลยจริงๆ ผมไม่ได้คิดว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง ผมไม่ควรจะมาพบกับพวกคุณ แต่ผมไม่รู้ว่าตัวเองจะไปไหนดี ผม…ผมแค่ยังไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมที่นี่ถึงเป็นอีกโลกนึง และ …และ ตัวผมเองตายไปแล้ว แต่พวกคุณยังอยุ่ตรงนี้

Peter : ผมขอโทษที่ผมมาที่นี่ ผมลืมคิดไปว่า คุณเองยังรับกับมันไม่ได้ไม่ว่ายังไงก็ตาม ผมต้องขอโทษด้วยจริงๆ

และนั่นทำเอาป้าเมย์เป็นลมไปเลย

Triskelion, สำนักงานใหญ่ของชิลด์

Fury : เป็นไงได้อะไรมาบ้างล่ะ

Tony : ไม่มีอ่ะ

Fury : หมายความว่าไงที่ว่าไม่มี

Tony : ก็มันมีแต่คาดเดาและทฤษฎีเต็มไปหมด ฉันไม่คิดว่านายจะเอามันไปใช้ทำอะไรได้หรอกนะ แล้วนี่นายคิดจริงๆดิว่ามันมีสไปเดอร์แมนคนอื่นที่มาจากอีกโลกนึงที่มันเหมือนกับเราน่ะ

Fury : ใช่ฉันคิด

Tony : ฉันว่านายเชื่อมั่นในสิ่งที่นายไม่มีวันพิสูจน์ได้เร็วเกินไปแล้วมั้ง

Fury : มันก็แค่นายยังพิสูจน์มันไม่ได้ก็เท่านั้นแหละ พวกรู้ดีว่ามันมีโลกใบอื่นอยู่ด้านนอกนั่น พวกเราเป็นแค่หนึ่งในโลกอันมากมายเหล่านั้น มันไม่อยากเกินไปที่จะจินตนาการเหมือนกับที่สไปเดอร์แมนคนใหม่ของเราอธิบายออกมา แต่ที่เราไม่ต้องการก็คือให้คนอย่างมิสเทริโอ้รู้เรื่องนี้และเล่นกับสิ่งนี้

Tony : และทุกการเคลื่อนไหวของหมอนั่นจะทำให้บาเรียระหว่างเรามันเสื่อมถอยลง

Fury : ก็คงงั้น

Tony : ฉันละเกลียดจริงๆเลยพับผ่าดิ ที่เจ้าหมอนั่นดันคิดออกก่อนฉันเนี่ย

Fury : เดี๋ยวนายก็คิดออกน่า

Tony : เอาเป็นว่าฉันอยากจะขอคุยกับสไปเดอร์แมนคนนั้นหน่อย

Fury : ใช่ มันถึงเวลาที่จะเอาตัวเขากลับมาแล้ว

Tony : ว้าว นี่ฉันโคตรประหลาดใจปนตกใจจริงๆแฮะ ที่นายปล่อยให้สไปเดอร์แมนคนนั้นออกไปวิ่งเล่นข้างนอกได้ ฉันคิดว่านายจะเอาพันท้ายปืนตบหัวเขาแล้วกระทุ้งเข่าซ้ำ ก่อนจะฉุดกระชากลากถูเข้าซังเตแล้วล็อคกุญแจซ้ำซะอีกนะเนี่ย

แล้ว Nick ก็หันมามองหน้า Tony ทันที

Tony : ไรอ่ะ พูดไรผิดหรา

Fury : ฉันให้สัญญากับเด็กคนนั้นไว้ สัญญาว่าฉันจะทำตัวให้ดีขึ้น

Tony : เด็กไหน ปีเตอร์เหรอ

Fury : กับเหล่าผู้คนที่น่าสงสารน่ะ ลองคิดดูสิว่าครอบครัวๆหนึ่งจะรับเรื่องแบบนี้ได้มากสักแค่ไหน

ทางด้าน Gwen ก็โทรมาหา M.J. เพื่อบอกเรื่องที่เธอเพิ่งเจอ

และเมื่อป้าเมย์ตื่นมาทั้งสามคน(ไมล์ ปีเตอร์ เกวน)ก็กำลังคุยกันอยู่ข้างบน

ซึ่งไมล์กำลังง่วนกับการชมเครื่องยิงเว็บของปีเตอร์ในจักรวาลนี้ที่เขาทิ้งไว้

Peter : แล้วนี่เธออาศัยอยู่ที่นี่เหรอ กับป้าเมย์

Gwen : ก็พ่อของฉันตาย แล้วแม่ก็ทิ้งฉันไป แล้วปีเตอร์ หมายถึงปีเตอร์อีกคนน่ะ กับป้าเมย์ พวกเขารับฉันมาอยู่ด้วย

Peter : ว้าว… นี่มันยอดเยี่ยมจริงๆ… สิ่งที่แตกต่างออกไปแบบนี้

Gwen : เฮ้ เดี๋ยวก่อนนะ นี่คุณมี “เกวน” ในโลกของคุณหรือเปล่า

Peter : แน่นอน

Gwen : เธอดูดีใช่มั้ยล่ะ

Peter : มันอาจจะดูแปลกๆไปหน่อยนะ แต่…

Gwen: แต่

Peter : แต่แก่กว่า เอ่อ เธอก็รู้อายุของชั้นนี่

Gwen : ถ้างั้นชั้นขอถามคำถามที่มันฟังดูไม่แปลกละกัน คุณได้เดทกับเธอหรือเปล่า

ทำเอาปีเตอร์ตอบไม่ถูกเลยทีเดียวต้องเฉไฉไปก่อนเกวนจึงยิงอีกคำถามแทน

Gwen : งั้นแสดงว่าคุณเดทกับเอ็มเจงั้นสินะ

Peter : มีเอ็มเจอยู่ที่นี่ด้วยเหรอ

Gwen : ดูคุณเชื่อมาขึ้นมาเยอะเลยนะ ความจริงชั้นโทรบอกเธอแล้วละ…

Peter : หมายถึง อายุพอๆกับเธองั้นเหรอแล้วเธอเป็นนางแบบหรือยัง

Gwen : นางแบบ? (พูดออกมาพร้อมทำหน้าแบบไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ)

Peter : ในโลกของชั้น เธอเป็นประมาณ สุดยอดนางแบบเลยล่ะ

Gwen : สุดยอดนางแบบ??!!

Gwen : นี่ล้อกันเล่นใช่มั้ยเนี่ย สุดยอดนางแบบผมแดงแถมใส่แว่นเนี่ยนะ

Peter : เอ่อ คือเธอแบบ ใส่คอนแท็กน่ะ

Gwen : ถ้าเธอเป็นสุดยอดนางแบบ แล้วงั้นฉันล่ะ

Peter : เอ่อ ฉันแม่ในใจว่าพวกเราควรจะคุยกันถึงเรื่องนี้หรอกนะ

และ Peter ที่กำลังหาทางเฉไฉก็สบตากับป้าเมย์เข้า

Peter : เฮ้… นี่คุณไม่เป็นไรใช่มั้ยครับ

Gwen : เมย์ เมย์ มันมีโลกใบอื่นๆอยู่จริงๆด้วยล่ะ ทั้งโลกและมิติอื่นๆด้วย มันมีทั้งคุณและหนูคนอื่นๆอยู่อีก และปีเตอร์ก็ยังมีชีวิตอยู่ นี่คือเขาจริงๆนะ

ป้าเมย์ : เรายังไม่รู้หรอก

Gwen : โธ่เมย์ นี่เขาจริงๆ

Miles : ใช่ครับ นี่เขาจริงๆ

ป้าเมย์ : แล้วเธอจะอาศัยอยู่ที่นี่ตั้งแต่นี้ไปเหรอ

Peter : ไม่ครับ ผมต้องหาทางกลับไปยังที่ที่ผมจากมา การที่ผมหลุดเข้ามายังโลกใบนี้มันเป็นอุบัติเหตุ
จากนั้นปีเตอร์ก็อธิบายว่าเขาหลุดมานี่ได้ยังไง

Miles : ผมก็หวังว่ามันจะมีตัวผมเหมือนกันในโลกที่คุณมาน่ะ

ซึ่งปีเตอร์ได้บอกว่าที่เขามาที่นี่เพราะถ้าเขามีเวลาเพียงแค่ 2 วินาทีเขาก็คงอยากจะมาพบใครสักคนที่พวกเขาก็รู้ ป้าเมย์จึงถามต่อ

ป้าเมย์ : ที่โลกของเธอมีฉันอยู่หรือเปล่า

Peter : แน่นอนครับ และคุณเป็นคนที่ชุบเลี้ยงผมมา ทั้งคุณและลุงเบ็นด้วย

ป้าเมย์ : แล้วเขายังมีชีวิตอยู่เหมือนกันหรือเปล่า

Peter : ไม่ครับ ไม่ ผมต้องขอโทษด้วย แต่ลุงเป็นเหตุผลที่ผมทำในสิ่งนี้ ตอนที่ผมได้รับพลังนี้มาในตอนแรกผมควรจะช่วยเขา แต่ผมไม่…ผมไม่ได้ทำ และตอนนี้ผมก็ทำในสิ่งที่ถ้าลุงอยู่ต้องสอนและบอกให้ผมทำ

และ Peter ก็กล่าวประโยค ที่เป็นดั่งคติประจำใจของเขา

Peter : พลังอันยิ่งใหญ่

ป้าเมย์ : มาพร้อมกับความรับผิดชอบอันยิ่งใหญ่

Peter : นั่นแหละครับ

ป้าเมย์ : โอ้พระเจ้า เป็นหลานจริงๆ ดูหลานสิ

ทันใดนั้นป้าเมย์ก็สวมกอดปีเตอร์ตรงหน้าทันที

ป้าเมย์ : เราเสียเธอไป โดยที่ไม่ได้บอกแม้แต่คำว่าลาก่อน และตอนนี้เธอโตขึ้น

Peter : ผมขอโทษครับ

ป้าเมย์ : แต่ตอนนี้เธออยู่ตรงนี้แล้ว เธอสบายดี

Peter : เดี๋ยวๆนะ นะ…นี่ ปีเตอร์ เขาบอกคุณเหรอว่าเขาเป็นสไปเดอร์แมน ก่อนที่เขาจะตาย

ป้าเมย์ : ใช่จ๊ะ

Gwen : ใช่ พวกเรารู้มาก่อนหน้านั้นสักพักแล้วล่ะ

Peter : แล้วทั้งโลกรู้หรือเปล่า

Gwen : เปล่า ทุกคนรู้ว่าเป็นคุณหลังจากที่…ก็อย่างคุณรู้ แค่พวกเรา กับ เอ็มเจ และนอร์แมน ออสบอร์น

เมื่อพูดถึงออสบอร์นปีเตอร์เปลี่ยนสีหน้าด้วยความโกรธทันที

Gwen : และคิตตี้ ไพรด์

Peter : คิตตี้ ไพรด์ เนี่ยนะ?

Gwen : เธอกับคิตตี้ ผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะ

ปีเตอร์แทบไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน

Peter : คิตตี้ ไพรด์จากเอ็กเมนซ์อ่ะนะ ??

Gwen : ใช่

Peter : แล้วพวกเราได้เดทกันด้วย ?

เกวน : แน่นอน

ป้าเมย์ที่ตอนนี้ตั้งสติได้ ก็เริ่มที่จะถามคำถามกับ Peter คนนี้ แต่ช่วงเวลาแห่งความสุขนั้นสั้นนัก เพราะ Miles มองเห็นแล้วว่ามีรถที่มีสัญลักษณ์ของหน่วยชิลด์อยู่หน้าบ้านแล้ว

Miles : เอ่อ ผมคิดว่าพวกเราต้องไปแล้วละ

Nick Fury มาถึงบ้านเพื่อพาตัว Peter กลับไป

ฟิวรี่ : ได้เวลากลับแล้ว เดี๋ยวนี้เลย

ปีเตอร์ : ก็ว่างั้น

ปีเตอร์ : ตอนนี้ผมเปลี่ยนใจแล้ว ผมดีใจจริงๆที่พวกเราผ่านมันไปได้

Peter กอดป้าเมย์อีกครั้งและฝากให้ Gwen ดูแลป้าเมย์ด้วย

Peter : ฉันชอบที่พวกเธออยู่ด้วยกันแบบนี้นะ ฝากดูแลป้าด้วยล่ะ

Gwen : แน่นอน

จากนั้นจึงสวมกอดเป็นการจากลา

แล้ว Fury ก็ไล่ Miles ให้กลับไปโรงเรียน แต่ Peter ก็บอกให้ Miles ติดตามเขาไปเพราะเขาชอบแบบนั้น Fury จึงยอมให้ Miles ไปต่อ ในขณะนั้นเองปีเตอร์ก็พบแมรี่เจนที่มาแอบดูเขา

แต่ก่อนที่จะได้ทำอะไรเธอก็วิ่งหนีไปก่อน

Fury : ถึงเวลากลับบ้านแล้วนะ

Peter เสียดายที่ไม่ได้พูดคุยกับเธอ แต่เขาก็ต้องทำตามที่ Fury บอกและขึ้นไปบนรถ ก่อนที่ Miles จะถามคำถามขึ้นมา

Miles : เฮ้ โลกของคุณมีนิค ฟิวรี่เหมือนกันมั้ย

Peter : แหงสิ

Fury : จริงเหรอ แล้วงั้นเขาเป็นยังไงล่ะ

Peter : เอิ่ม ผิวขาวละมั้ง

Fury : เสียใจจังที่ได้ยินแบบนั้น

จากนั้นรถก็เคลื่อนตัวบินขึ้นสู่ฟ้า โดยมี Gwen และป้าเมย์โบกมือลาอยู่เบื้องหลังพร้อมกับรอยยิ้มที่ปรากฎขึ้นมาแสดงถึงความสบายใจของเธอ ทั้ง Peter และ Fury มีความสุขกับสิ่งที่เกิดขึ้น ส่วน M.J. ได้แต่นั่งเศร้าหลบมุมอยู่คนเดียว

และพวกเขาก็มาถึงฐานของหน่วยชิลล์ ซึ่ง Tony กำลังตรวจสอบหุ่นของมิสเทรี่โอ้ที่พวกเขาเก็บกู้มาได้หลังการต่อสู้ และเขาก็ยิงคำถามใส่ Peter เป็นชุด แต่เขาตอบแค่

Peter : เฮ้ โทนี่

Tony : นายรู้จักฉันด้วยเหรอ

Peter : ฉันรู้จักนายอีกคนน่ะ

Tony : อ๋อ เหรอ

Peter : แต่นายในโลกของฉันน่ะเลิกดื่มเหล้าไปได้สักพักแล้ว

Fury : ฉันชอบนายมากขึ้นเลยทีเดียวล่ะตอนนี้

Tony : เออ ฉันจะเลิกดื่มแน่ๆ ถ้านายเลิกเอาไอ้สมการที่มันไม่น่าจะเป็นไปได้ของการเชื่อมต่อระหว่างมิติ มาทิ้งไว้ในแลปของฉันซะที ถ้าฉันสามารถหาตัวเจ้ามิสเทอรี่โอ้พบละก็นะ ฉันก็จะสามารถ เอ่อ… อาจจะอ่ะนะ หาคำตอบที่จะนำเอาทุกอย่างมาเชื่อมโยงกันได้

Tony : แต่นี่ฉันยังไม่รู้เลยว่าจุดที่เกิดการบิดเบือนมิติเวลาน่ะมันอยู่ตรงไหน เพราะฉันไม่รู้ว่าไอ้เจ้ามิสเทริโอ้นั่นมันเริ่มมันจากตรงไหนไงเล่า ตอนนี้มันเป็นไปได้ทุกที่นั่นแหละ

จากนั้นทั้ง Tony และ Peter ก็ปรึกษาหาที่อยู่ของ Mysterio ซึ่ง Tony ก็รู้สึกแปลกๆที่ Peter ดูเป็นนักวิทยาศาสตร์เล็กน้อย แล้ว Milesก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่าง

Miles : เฮ้ ผมรู้จักไอ้นั่น

นั่นคือภาพของ Mysterio นั่นเอง

Miles : ผมรู้จักตึกนั่น มันอยู่ในบรูคลิน

Fury : ตึกอะไรล่ะ

Miles : ตรงนั้นน่ะฮะ

Fury : ฉันมองไม่…

Tony ช่วยได้ ด้วยการบิดมือเล็กน้อยขยายภาพ

Miles : ตรงที่มันมีแสงสว่างเล็กๆลอดออกมาจากไหล่ของมิสเทริโอ้น่ะฮะ จากหน้าต่างตรงนั้น ผมรู้ว่ามันอยู่ไหน เพราะผมมองเห็นมันจากห้องของผมที่บ้านได้

Peter : แล้วนี่มันวิดีโออะไรเนี่ย

Tony : ก็นะไอ้หมอนี่มันปล่อยภาพเรื่องต่างๆที่มันก่อขึ้นไปตามเว็บต่างๆ

Peter : ยังชอบการแสดงไม่เปลี่ยนจริงๆแฮะ

Miles : แล้วคุณจะตรวจสอบหาฐานลับของเขาได้มั้ยฮะ หรืออะไรก็ตามที่เกี่ยวข้องกับเขา ถ้าคุณรู้ว่ามันเกี่ยวข้องกับตรงนั้น

Fury : เก่งมากไอ้หนู (พูดเสียงเบาที่สุดเท่าที่จะทำได้)

Fury : นี่ฟิวรี่พูด รหัส อินทรีผยองตาเดียว รหัส สีขาว เตรียมพร้อมรบเต็มรูปแบบ ที่ฉันต้องการก็คือ…

Fury : …ทุกๆอย่างที่เรามี

และคราวนี้มันคือ สมาชิกตัวเบ้งจากทีม Ultimate พร้อมกับ Spider-Man ทั้ง 2 คน และเจ้าหน้าที่หน่วยชิลด์เพื่อตามล่าตัว Mysterio คนนี้

โปรดติดตามตอนต่อไป

เล่มหน้า

บทสรุปของเรื่องราว และหนทางกลับบ้าน

ช้าไปหน่อยเนื่องจากต้องทำเล่มหลักๆนี่ดองๆไว้ก่อน ตอนนี้ก็เกือบจะหมดแล้วจึงหยิบเล่มนี้ขึ้นมาทำก่อน ซึ่งอีกเล่มอีกสักพักคงจะตามนะครับ แล้วก็จะจบมินิซีรี่ย์นี้กันแล้ว