DC Comic: Wrath of The First Lantern : Green Lantern : New Guardians 17 : เส้นทางที่ไม่ได้เลือก
เรื่อง : Tony Bedard
ภาพ : Aaron Kuder
วางจำหน่าย: 20 กุมภาพันธ์ 2013
สำนักพิมพ์ : DC Comics

ด้วยพลังที่เขามีอยู่ Kyle Reyner ต้องนับว่าเป็น Lantern ที่ทรงพลังที่สุดในตอนนี้อย่างไม่ต้องสงสัย แต่มันจะเพียงพอที่จะช่วยให้เขารอดพ้นจากความบ้าคลั่งของ The First Lantern หรือไ่ม่?!

.
.
.
เปิดเรื่องมาที่ดาวเคราะห์โลกในเขตอวกาศ 2814
เมือง New York City

??? : ตื่นสิไคล์ เจ้าไม่อยากพลาดเรื่องนี้หรอกนะ

Kyle : …หือ…?

First Lantern : ชื่อของข้าคือวอลธ์ธูม แต่เจ้าจะเรียกข้าว่า “แลนเทิร์นคนแรก” ก็ได้

First Lantern : เอาละ ถึงแม้ข้าก็อยากจะอยู่คุยกับเจ้านานๆหน่อย แต่ข้าค่อนข้างจะรีบอยู่นิดหน่อย เพราะงั้นถ้าเจ้าไม่ว่าอะไรข้าจะขอเข้าเรื่องและขอเปิดดูฉากต่างๆในชีวิตของเจ้าและสนุกกับส่วนที่น่าสนใจสักหน่อย…

แม้จะไม่รู้ต้นสายปลายเหตุว่าตัวเองมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงและคนตรงหน้าต้องการจะทำอะไรกับเขา แต่สัญชาติญาณก็สั่ง Kyle ให้ลงมือทันที!!

Kyle : ใครจะยอมให้แกทำกันเล่า!!

แต่การโจมตีด้วยพลังแสงสีขาวของ Kyle กลับถูกเจ้าปีศาจสีรุ้งเบี่ยงออกไปได้อย่างง่ายดาย

First Lantern : ไม่ได้ผลหรอกเจ้าหนู ถึงเจ้าจะครอบครองพลังแห่งแสงทั้งเจ็ดเพื่อเป็นอาวุธในการต่อกรกับพวกการ์เดี้ยนได้ก็ตาม

First Lantern : และถึงแม้ว่าเจ้าจะเป็นศัตรูที่ร้ายกาจ…สำหรับพวกมันก็ตาม…พลังงานอารมณ์ความรู้สึกที่เจ้าใช้งานอยู่นี้…ไม่ได้ทำให้เจ้าเป็นอันตรายต่อข้าเลย…

First Lantern : …พวกมันกลับทำให้ข้าเข้าถึงเจ้าได้ง่ายขึ้นไปอีก

แล้ว First Lantern ก็ทำแบบเดียวกับที่มันเคยทำกับ Guy Gardner มาแล้ว มันเปิดประตูสู่ห้วงเวลาในชีวิตของ Kyle!!

First Lantern : รู้อะไรไหม เจ้าน่ะคล้ายกับข้าในหลายๆเรื่องทีเดียว เจ้าไม่ได้เข้าหาอารมณ์ความรู้สึกเพียงอย่างเดียวอย่างความกลัวหรือความมุ่งมั่น…เจ้าเข้าถึงพวกพลังแห่งแสงทุกสีเลย

First Lantern : แล้วทำไมเจ้าถึงได้ตัดสินใจทำสิ่งผิดพลาดหลายเรื่องนักล่ะ…?

เจ้าปีศาจสีรุ้งเข้าถึงจุดที่เป็นแผลใจใหญ่หลวงที่สุดอันหนึ่งของ Kyle

First Lantern : ตัวอย่างแรก : อเล็กซานดร้า เดอร์วิธ ที่เจ้าเรียกหล่อนว่า “อเล็กซ์” เจ้าโทษตัวเองว่าเป็นต้นเหตุให้หล่อนต้องตาย…และเจ้าก็ถูกต้องที่คิดเช่นนั้น เจ้าไม่ควรทิ้งหล่อนไว้ตามลำพังในวันนั้นเลย

First Lantern : เจ้าเคยคิดบ้างไหมว่าสิ่งต่างๆจะเป็นอย่างไรหากว่าชะตากรรมได้มอบโอกาสที่สองให้กับเจ้าน่ะ…?

Kyle : อุ๊บ…!

หลังจากแสงสว่างวาบ เมื่อ Kyle ลืมตาขึ้นเขาก็มองเห็นใครบางคนที่เขาโหยหามานานแสนนาน คนที่เขาไม่คิดว่าจะได้เห็นหน้าของเธออีก…

ไม่ว่านี่จะเป็นความฝันหรือภาพลวงตา Kyle ก็ไม่สนใจอีกแล้ว เขาพุ่งเข้ากอด Alex คนรักของเขาอย่างดีใจสุดชีวิต!!

Kyle : เธอยังไม่ตาย!

Kyle : ขอบคุณสวรรค์ อเล็กซ์ คุณยังมีชีวิตอยู่!!

Alex : นี่คุณเป็นอะไรของคุณ? มันแน่อยู่แล้วสิว่าฉันยังมีชีวิตอยู่น่ะ!

Kyle : คืองี้ นี่มันอาจจะฟังดูไม่มีเหตุผลเลยสำหรับคุณ แต่ผมว่านี่มันคงเป็นจักรวาลคู่ขนาน หรืออีกกระแสเวลาหนึ่งหรืออะไรเทือกนั้น แลนเทิร์นคนแรกบอกว่าจะให้ผมได้มีโอกาสอีกครั้ง…

Alex : แลนเทิร์นคนแรกงั้นรึ…?

Kyle : เดี๋ยวผมจะอธิบายให้คุณฟัง แต่ต่อให้เขาทำเช่นนี้เพื่อปั่นหัวผมหรือเพื่อให้ผมไม่สามารถต่อต้านเขาได้หรืออะไรก็ตาม…ใครจะสนล่ะ? ก็คุณยังไม่ตายนี่นา!

Kyle : ผมนึกว่าผมเสียคุณไปแล้วนะอเล็กซ์!

Alex : เดี๋ยวนะ นี่มันเป็นอาการย้อนกลับของพวกฮีโร่หรือไง? เพราะคุณได้เป็นกรีนแลนเทิร์นได้แค่สองนาทีเองมั๊ง ซึ่งมันก็เป็นสองนาทีที่วิเศษมาก แต่มันเป็นความคิดของคุณเองที่คืนแหวนวงนั้นไป คุณจำได้ไหมล่ะ?

Kyle : อะไรนะ?

Alex : คุณว่า “ผมรับสิ่งนี้ไว้ไม่ได้หรอก อเล็กซ์! ถ้าผมเป็นกรีนแลนเทิร์นล่ะก็ ทั้งคุณ ทั้งแม่ผม และทุกคนที่ผมห่วงใยจะตกอยู่ในอันตราย!” ซึ่งคนตัวเล็กสีฟ้านั่นยังบอกเลยว่าเพิ่งมีคุณเป็นคนที่สามที่ปฏิเสธพลังมหาศาลขนาดนั้นไป

เมื่อได้ยินเช่นนั้น Kyle ถึงกับมองดูนิ้วที่ปกติเขาจะใช้สวมแหวนพลัง

Kyle : ผม…นี่ผมเข้มแข็งพอจะทำเช่นนั้นได้เชียวรึ?

Alex : ฉันหวังว่าคุณไม่ได้ทำแบบนั้นลงไป เมื่อฉันคิดถึงสิ่งดีๆที่คุณอาจจะได้ทำ…ถึงสิ่งที่คุณอาจได้เป็น…และฉันก็คือต้นเหตุที่คุณทิ้งความเป็นไปได้เหล่านั้นไปงั้นหรือ…?

Alex : ให้ตายสิ นี่เราจะก้าวต่อไปได้ยังไงเมื่อฉันอดคิดถึงเรื่องนั้นไม่ได้น่ะ?

หากเป็นตัวเขาเมื่อก่อน เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนั้นอาจทำให้เขาหวั่นไหวและสับสน…ทว่า Kyle ในตอนนี้ที่ผ่านการยอมรับทุกสิ่งทุกอย่างของเขาเองมาแล้วนั้น…

Kyle : อเล็กซ์…ผมก็ไม่แน่ใจหรอกนะว่าในช่วงหลายปีที่ผ่านมาในห้วงเวลานี้มันเป็นยังไง แต่ผมไม่ยอมรับหรอกว่าเราไม่สามารถไปกันได้น่ะ

Kyle : ผมจะไม่ยอมแพ้ให้กับเรื่องของเราแน่ โดยเฉพาะเมื่อผมผ่านอะไรต่างๆมามากมาย รวมทั้งเรื่องที่ผมคิดว่าผมจะไม่มีวันได้พบกับคุณอีกนั่นน่ะ

Alex : ไคล์ นี่คุณพูดเรื่องอะไรอยู่น่ะ…?

Kyle : เราจะต้องทำสิ่งดีๆร่วมกันได้แน่อเล็กซ์ คุณจะได้เห็น ผมได้รับโอกาสครั้งที่สองมาและผมจะไม่ยอมให้มันเสียเปล่าแน่

Alex : คุณมีอะไรแตกต่างออกไปจากปกตินะ มันเกิดอะไรขึ้นหรือไคล์? ไม่ต้องยกเรื่อง “โลกคู่ขนาน” มาอ้างนะ แค่บอกฉันว่ามันเกิดอะไรขึ้น

ตอนนั้นเองแสงสีขาวก็ปรากฎขึ้นบนนิ้วของ Kyle

แหวนพลังสีขาวของเขาปรากฎขึ้นบนนิ้วของเขา

Alex : ไคล์! นี่มันเกิดอะไรขึ้นน่ะ…?

Kyle : ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน…แต่ดูเหมือนว่าถึงแม้เจ้าตัวประหลาดนั่นจะเขียนชีวิตของผมขึ้นมาใหม่…ผมคิดว่าผมก็ยังคงเป็นผมอยู่

Kyle : คืองี้นะ ผมรู้ว่าผมพูดจาไม่ค่อยจะมีเหตุผลเท่าไหร่ แต่คุณก็เห็นอยู่ว่าผมยังมีแหวนพลังอยู่ ใช่ไหมล่ะ?

Alex : นี่คุณมีมันติดตัวอยู่ตลอดเวลาเลยหรือ?

Kyle : ก็ไม่เชิงน่ะนะ

Kyle : แต่เอาเป็นว่าผมหลงทางไปพักนึง…แต่ตั้งแต่วันนี้เราจะกลับเข้าลู่เข้าทางกันแล้ว ตราบเท่าที่ผมมีคุณอยู่ทุกอย่างก็เป็นไปได้ทั้งนั้น โอเคไหมอเล็กซ์?

แต่ตอนนั้นเอง Alex กลับนิ่งไม่เคลื่อนไหวเลย?!

Kyle : อเล็กซ์…?

แล้วตอนนั้นเองผู้ที่อยู่เบื้องหลังเรื่องราวนี้ก็ปรากฎออกมา

First Lantern : น่าทึ่งทีเดียว ไม่เคยมีแลนเทิร์นคนอื่นคนไหนที่สามารถขัดขืนได้แบบนี้มาก่อน ขนาดเจ้ามีความผิดพลาดในอดีตมากมายแต่เจ้าก็ไม่ยอมแพ้

First Lantern : อะไรที่ทำให้เจ้าเป็นเช่นนี้? ทำไมเจ้าถึงไม่ยอมสยบ?

Kyle : เฮ้ย!!

First Lantern : มันมาจากการเลี้ยงดูหรือเปล่า? มันเป็นสิ่งที่แม่ของเจ้าปลูกฝังลงในหัวของเจ้างั้นรึ?

First Lantern : ข้าชักสงสัยแล้วสิว่าเจ้าจะเติบโตขึ้นมายังไง…

First Lantern : …ถ้าเปลี่ยนคนที่เลี้ยงดูเจ้าไป…

แล้วสถานที่ที่ Kyle อยู่ก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง

เขาอยู่ในอู่ซ่อมรถแห่งหนึ่ง แต่ก็ยังเป็นเช่นเดิม แม้เหตุการณ์ในชีวิตของเขาจะเปลี่ยนไป แต่เขาก็ยังคงมีความทรงจำของชีวิตจริงของเขาอยู่

เขายังคงจดจำ Alex ได้

ดูเหมือนว่าในเวอร์ชั่นนี้ของชีวิตเขา พ่อของเขาจะไม่ได้ทิ้งเขากับแม่ไป และเขาก็เป็นลูกมือในอู่ซ่อมรถของพ่อของเขา

และเมื่อเขาเห็นพ่อของเขาต้องจ่ายส่วยให้กับตำรวจเลว เขาก็ไม่สามารถทนอยู่เฉยๆได้ และจะออกไปจัดการเรื่องนี้เสีย

เมื่อเขาเริ่มออกนอกลู่ที่มันต้องการให้เขาเป็น First Lantern จึงปรากฎตัวขึ้นมาอีกครั้ง

First Lantern : ไคล์ เจ้ากำลังทำตัวนอกบทอยู่นะ เจ้ากำลังทำให้พ่อผู้น่าสงสารของเจ้าสับสน

Kyle : นี่แกทำอะไรลงไป? อเล็กซ์อยู่ไหน?

First Lantern : ในชีวิตอันนี้ของเจ้า เจ้าไม่เคยได้พบกับอเล็กซานดร้า เดอร์วิธ เจ้าเติบโตขึ้นที่นี่ เรียนรู้ที่จะซ่อมแซมยานพาหนะสกปรกของดาวเคราะห์โลกนี่…ซึ่งว่าไปแล้วเจ้าก็ทำได้ดีพอใช้เลยล่ะนะ แต่การไปหาเรื่องกับผู้รักษากฎหมายเนี่ยนะ…? นั่นไม่สมเป็นเจ้าเอาเสียเลย

Kyle : ฉันรู้ดีว่าฉันเป็นใครน่าเจ้าตัวประหลาด! หรือแกยังไม่รู้ตัวว่าสิ่งที่แกทำกับฉันมันไม่ได้ผลน่ะ?!

First Lantern : ลองหยุดคิดถึงสิ่งที่ข้าได้มอบให้เจ้าเสียหน่อยเป็นไง…ข้าได้มอบชีวิตที่เจ้าได้อยู่ร่วมกับชายที่เจ้าไม่ได้เห็นหน้าเขามาตั้งแต่ตอนเจ้าอายุหกขวบเชียวนะ ชายที่สอนให้เจ้าค้าขาย คนที่คอยค้ำจุนเจ้า และให้เจ้าเป็นหุ้นส่วนของเขา…

Kyle : หุบปากไปเลย!

Kyle : …เดี๋ยวนะ พ่อสอนวิธีซ่อมรถให้ฉันงั้นหรือ…?

แต่ขณะที่ Kyle มัวแต่คุยกับ First Lantern อยู่นั้น เจ้าตำรวจเลวตัวประกอบที่เห็นเขาโวยวายอยู่คนเดียวก็เลยหวดเขาเข้าให้…
แล้วโลกของเขาก็ดับวูบลงไปอีกครั้ง

ครั้งนี้เขามาโผล่ในโลกที่เหลือแต่ซากปรักหักพัง

และเขาก็เห็นว่าที่ดวงจันทร์ถูกสลักสัญลักษณ์ของ Sinestro Corps เอาไว้ด้วย

(คาดว่านี่เป็นเวอร์ชั่นที่พวก Green Lantern เป็นฝ่ายพ่ายแพ้ใน Sinestro Corps’s War)

แล้วเขาก็โดน Guy Gardner เล่นงาน ซึ่ง Guy ได้โทษเขาว่าเป็นต้นเหตุที่ทำให้ Sinestro เป็นฝ่ายชนะและทำลายล้างโลกจนกลายเป็นเช่นนี้

First Lantern : พอแค่นี้ล่ะนะ ดูเหมือนว่าเจ้าจะคิดว่าเส้นทางที่เจ้าไม่ได้เลือกพวกนี้เป็นของปลอมนะไคล์ เรย์เนอร์ แต่ลึกๆแล้วเจ้าเริ่มจะคิดแล้วใช่ไหมว่าพวกมันต่างก็เป็นจริงเท่าๆกับชีวิตน่าสมเพชที่เจ้าผ่านมันมาจริงๆน่ะ

First Lantern : ยังไงเจ้าก็คงไม่สามารถก้าวผ่านเงาของแลนเทิร์นฮาล จอร์แดนไปได้

Kyle : เรื่องมันไม่ได้เป็นแบบนั้น!

First Lantern : เจ้าหลอกตัวเองได้แต่เจ้าหลอกข้าไม่ได้หรอก

First Lantern : แต่ว่าเจ้าก็ทำให้ข้าสนุกอย่างไม่เคยมาก่อน และเพราะเหตุนั้นข้าจะมอบความเมตตาที่ข้าไม่เคยมอบให้กับแลนเทิร์นคนอื่นๆให้กับเจ้า ข้ายอมให้เจ้าเลือกเวอร์ชั่นไหนของชีวิตเจ้าก็ได้ที่เจ้าต้องการ เลือกมาได้เลย เจ้าจะเลือกกลับไปหาพรรคพวกกลุ่ม New Guardians ของเจ้าก็ยังได้นะ

หลังจากที่ Kyle นิ่งคิดไปชั่วอึดใจ…เขาก็ตอบออกมาว่า…

Kyle : ฉัน…ฉันต้องการเวอร์ชั่นที่อเล็กซ์ยังมีชีวิตอยู่ มันไม่สำคัญว่ามันจะเป็นยังไงสำหรับฉัน แต่ฉันแค่อยากจะมอบชีวิตกลับคืนให้กับอเล็กซ์ก็พอแล้ว

First Lantern : น่าทึ่งจริงๆ

First Lantern : แต่…ไม่ดีกว่า เจ้าเพียงแค่มีชีวิตต่อไปกับการได้รู้ว่ามันจะดีแค่ไหนถ้ามันเป็นจริงก็พอแล้ว…

Kyle : แต่แกบอกว่า…!

First Lantern : ข้ารู้ดีว่าข้าพูดอะไรน่า ข้าแค่อยากให้เจ้าเชื่อ…ให้เจ้ารู้สึกว่ามันอยู่ใกล้แค่เอื้อม…แล้วก็พรากมันจากเจ้า

Kyle : ไม่…!

First Lantern : โอ้ ต้องใช่สิ เพราะในบรรดาอารมณ์ความรู้สึกทั้งหมด ข้าชอบความสิ้นหวังที่สุดยังไงล่ะ

(เพราะ First Lantern รู้แล้วว่า Kyle มีภูมิคุ้มกันต่อการเสร้างภาพอดีตของมัน ดังนั้นมันจึงเปลี่ยนแผนและให้ความหวังแก่ Kyle ว่าเขาจะสามารถเลือกแก้ไขให้ Alex กลับมามาชีวิตได้ แล้วก็พรากความหวังนั้นไป และนั่นก็ทำให้ Kyle จิตใจหวั่นไหวขึ้นมาจนได้)

First Lantern : ข้านึกว่าเจ้าจะพิสูจน์ตัวว่าเจ้ามีวิวัฒนาการทางอารมณ์เหมือนกันกับข้า แต่เจ้าก็ไม่แม้แต่จะใกล้เคียงกับการเป็นผู้เท่าเทียมกับข้าเลย ไม่คู่ควรจะเป็นเพื่อนร่วมทางให้ข้าด้วยซ้ำ

First Lantern : อย่างดีเจ้าก็แค่ใช้ความทุกข์ทรมาณของเจ้ามอบพลังให้ข้า เหมือนกับคนอื่นๆนั่นแหละ

First Lantern : และอีกไม่นานข้าก็จะมีพลังพอที่จะทำให้ความเป็นจริงทุกอย่างเป็นของข้า…

แม้แต่ White Lantern อย่าง Kyle ก็ยังพ่ายแพ้ต่อ First Lantern!!
นี่ยังจะมีใครรับมือมันได้อีกกันล่ะ?!
โปรดติดตามตอนต่อไป