Marvel Comic : Venom 31 : First Day in The New City
เรื่อง : Cullen Bunn
ภาพ : Declan Shalvey
วางจำหน่าย: 6 กุมภาพันธ์ 2013
สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

ในที่สุดวันที่ Flash Thompson ย้ายบ้านมาอยู่ในเมือง Philadelphia ก็มาถึงจนได้

ตั้งแต่นี้ไปเรื่องราวบทใหม่ของ Venom ในฐานะ Hero ก็จะเริ่มขึ้นอย่างแท้จริง

แต่แม้เขาจะพยายามเริ่มต้นใหม่…ปัญหาเก่าๆของเขาก็ยังไม่ห่างหายไปไหน…

.
.
.
เปิดเรื่องมาที่เมือง Philadelphia รัฐ Pensylvenia
Eugene “Flash” Thompson กำลังย้ายข้าวของเข้ามาที่อพาร์ตเมนท์แห่งใหม่ของเขา

ซึ่งแม้เขาจะเป็นคนตัดสินใจย้ายมาที่นี่เพื่อการเริ่มต้นใหม่ก็ตาม แต่การที่ต้องมาอยู่ในที่ๆไม่คุ้นเคยและไม่รู้จักใครเลยสักคนก็ทำให้เขารู้สึกเหงาอย่างบอกไม่ถูก

และยังมีปัญหาอื่นด้วย…

บางครั้งเพื่อนบ้านก็เป็นตัวปัญหาได้เช่นกัน โดยเฉพาะพวกขี้เมาขี้โมโหที่ชอบที่จะโวยวายและพาลพาโลใส่ทุกคนที่เห็น โดยเฉพาะคนที่อ่อนแอกว่าตนเองอย่างคนพิการ…

และแม้จะมีคนที่ยอมพูดด้วยดีๆบ้าง แต่ก็ใช่ว่าจะสร้างความสนิทสนมได้ในทันที…

“ดูสิแฟลช นายช่างเก่งเรื่องการหาเพื่อนเสียจริงๆ”
“ฉันชักคิดขึ้นมาแล้วสิว่ามันยังไม่สายที่จะเรียกพวกรับจ้างขนย้ายกลับมาขนของกลับขึ้นรถน่ะ”
“ขอต้อนรับสู่ฟิลลี่”
“นี่มันจะต้อง…”

ตัดไปก่อนหน้านี้ที่ New York City

Flash กำลังกลับจากดูหนังกับเพื่อนสนิทของเขา Peter Parker
(ฉากนี้เกิดขึ้นก่อนหน้าเหตุการณ์ใน Amazing Spider-man เล่มที่ 698-700)
(นั่นหมายถึงว่า Flash ออกจาก New York ไปก่อนที่ Superior Spider-man จะปรากฎตัวออกมา)

Flash : สุดยอดไปเลย! เป็นหนังแอ็คชั่นที่ดีที่สุดเท่าที่เคยดูมาเลย

Peter : จริงง่ะ? ดีที่สุดเลยงั้นหรือ? ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันจะคิดขนาดนั้นหรือเปล่าน่ะนะแฟลช แบบว่า…มีผู้ร้ายเป็นขโลง…แล้วพวกพระเอกก็รอดออกมาแบบไร้รอยขีดข่วนเนี่ยนะ?

Flash : จะให้ฉันพูดไงได้ล่ะพีธ? ฉันชอบเรื่องราวที่ฝ่ายคนดีชนะน่ะนะ

Flash : แล้วก็นะ…ขอบใจนายมากเลยที่อุตส่าห์หาเวลามากับฉัน แบบว่าเรามีโอกาสมาเที่ยวด้วยกันแบบนี้ไม่บ่อยนักเลยนี่ใช่ไหม?

Peter : ก็ไม่บ่อยพอจริงๆนั่นแหละ รู้อะไรไหมแฟลช ไม่มีใครว่าอะไรนายหรอกนะถ้านายจะเปลี่ยนใจเรื่องย้ายบ้านน่ะ

Flash : ฉันขอบใจที่นายเป็นห่วงนะ แต่ฉันตัดสินใจไปแล้วล่ะ ฉันต้องการสิ่งนี้ ฉันต้องการการเปลี่ยนแปลงนี้

Flash : แต่ฉันจะต้องคิดถึงนายมากแน่เลยล่ะพีธ

Peter : …ฉันก็เหมือนกันล่ะแฟลช แต่ขออะไรสักอย่างแล้วกันนะ…

Peter : …พยายามอยู่ให้ห่างจากปัญหาในเมืองใหม่เข้าไว้ก็แล้วกัน

ตัดมาที่ปัจจุบัน

Venom กำลังท่องไปในยามราตรีของ Philadelphia

“ปัญหารึ”
“นายปาร์คเกอร์ไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่นำฉันมาที่ฟิลลี่ก็คือปัญหานี่แหละ”
“และฉันก็แทบรอที่จะออกไปตามหาเรื่องยุ่งๆไม่ไหวแล้ว!”

“สำหรับการชิมลางในครั้งแรก ฉันจะเอาแค่ในระยะไม่ไกลนักจากบ้านของฉันก่อน”
“การออกตรวจการ…นั่นเป็นสิ่งที่ซุปเปอร์ฮีโร่ที่ดีเขาทำกันน่ะนะ”

(แหม…นั่งท่าเดียวกับ Spidey เลยนะ Flash)

“และไม่ว่าจะอยู่ในเมืองไหนก็ตาม ฉันก็ไม่ชอบส่วนนี้ของมันเอาซะเลย”
“ในคืนที่ดีนั้น มันน่าเบื่อสุดๆไปเลย”
“ถึงขนาดที่มันทำให้การมานั่งดูคนอื่นนี่มันช่างไร้สาระสิ้นดี”
“แต่ในคืนที่แย่นั้น…ในคืนที่ยุ่งๆนั้น…ก็จะได้เห็นคนแบบที่เลวร้ายที่สุดออกมาเดินกันให้ควั่ก”
“ซึ่งฉันก็ไม่อายที่จะยอมรับตรงๆว่า…คืนที่แย่น่ะมันสนุกกว่าตั้งเยอะ”

ในคืนนั้น “ผู้ล่า” ได้กลายมาเป็น “ผู้ถูกล่า”

“ที่ฟิลลี่นี่มันต่างกับนิวยอร์ค มันไม่ได้มีซุปเปอร์ฮีโร่มากจนแทบจะเดินชนกันตายแบบนั้น”
“ฉันคิดว่านี่จะเป็นที่ๆฉันจะได้ทำสิ่งดีๆบ้าง”
“บางทีฉันจะสามารถสร้างความแตกต่างได้หากอยู่ที่นี่”
“แต่ก็แน่ละ ถ้าเอเจนท์เวน่อมปรากฎตัวขึ้นที่ฟิลลี่ในเวลาเดียวกับที่แฟลช ทอมป์สันย้ายมาพอดีล่ะก็…”
“เพื่อนของฉันนั้นมีทั้งคนที่ฉลาดสุดๆแล้วก็นักข่าวชั้นยอด…”
“…พวกเขาจะต้องสามารถปะติดปะต่อเรื่องราวได้แน่ๆ”
“ดังนั้นเวน่อมจะต้องไม่เป็นที่รู้จักของผู้คนมากเกินไป”

หลังจากพาเจ้าคนโรคจิตทัวร์ไปค่อนเมือง Venom ก็โยนมันหล่นตุ๊บลงไปในที่ๆปลอดผู้คน

คนโรคจิตA : ได้โปรดอย่าฆ่าผมเลย ได้โปรดอย่าฆ่าผมเลย ได้โปรด…

Venom : หุบปาก!

Venom : แล้วฟังฉันไว้ให้ดีๆ!

คนโรคจิตA : ได้โปรด…ผมไม่ได้คิดจะ…

Venom : ฉันสามารถจะควักกะโหลกของแกออกมาโดยไม่ต้องคิดเลยด้วยซ้ำ แล้วแกรู้ไหมว่าฉันจะทำอะไรต่อจากนั้น?

Venom : ฉันจะกินขมองของแกไง!!

คนโรคจิตA : หยา…

Venom : แกอยากจะรอดใช่ไหม? งั้นนี่คือสิ่งที่จะต้องทำ แกจะต้องไปมอบตัวซะ…ไปขอความช่วยเหลือซะ…ฉันจะคอยจับตาดูแก…ตลอดเวลา…ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ฉันจำกลิ่นของแกเอาไว้แล้ว…และถ้าฉันได้กลิ่นของแกอีกล่ะก็…

คนโรคจิตA : ตำรวจจ๋า!! ช่วยด้วย!!!!

Venom : ง่ำๆๆ

“ฉันจะฉีกมันเป็นชิ้นๆก็ได้ง่ายๆ…จะเลาะกระดูกทุกท่อนออกมาจากร่างของมันเลยด้วย”
“ส่วนหนึ่งของฉันอยากจะทำแบบนั้น”
“แต่นี่คือการเริ่มต้นใหม่ของฉัน…ด้วยวิธีอย่างที่ฮีโร่เขาทำกัน…และนั่นก็หมายความว่าฉันจะต้อง…”

ก่อนหน้านี้ ที่สถานบำบัด Rose Manor ใน Middle Town New York

Flash ไปเยี่ยมแม่ของเขา Rose Thompson

Flash : ดีขึ้นบ้างไหมครับ?

Rose : ขอโทษนะลูก แม่ใจลอยไปหน่อยน่ะ ตะกี้ลูกว่าอะไรนะ?

Flash : ผมถามแม่ว่าตั้งแต่แม่มาอยู่ที่นี่แม่รู้สึกดีขึ้นบ้างไหมน่ะครับ พวกอาการวิตกกังวล…ฝันร้าย…อะไรพวกนั้นน่ะครับ…

Rose : มันแย่กว่าเดิมเสียอีกล่ะ แม่ไม่สามารถข่มตาให้หลับได้เลยโดยไม่นึกถึง…อะไรบางอย่าง

Flash : แม่ครับ…ผมรู้ว่านี่มันดูเหมือนกับว่าผมทอดทิ้งแม่ไป แต่แม่ไม่ได้อยู่เดียวดายหรอกครับ ฟิลาเดลเฟียมันก็ไม่ได้ไกลขนาดไหนด้วย ผมจะมาเยี่ยมแม่เรื่อยๆครับ

Flash : และถ้าแม่ต้องการอะไรผมก็จะมาที่นี่ทันที ผมขอเพียงให้แม่ช่วยจดจำสิ่งหนึ่งไว้ได้ไหมครับ? มันสำคัญมากเลยล่ะครับ

Flash : ผมขอให้แม่จำไว้ว่าสัตว์ร้ายมันจะไม่อาจทำร้ายแม่ได้อีกแล้ว

ตัดกลับมาที่ปัจจุบัน
ในตรอกมืดๆในเมือง Philadelphia

พวกแก๊งจิ๊กโก๋กำลังข่มขู่เด็กวัยรุ่นให้ยอมทำงานให้ ซึ่งเมื่อพวกเขาไม่ยินยอม พวกมันก็เตรียมจะใช้กำลังในการข่มขู่ตามความถนัดของพวกมัน…

ขณะที่เด็กทั้งสองกำลังจะแย่นั้นเองก็มีร่างๆหนึ่งปรากฎตัวขึ้น พร้อมกับสายโซ่เส้นใหญ่หลายเส้นฟาดเข้าใส่พวกกุ๊ยจนปลิวกระเด็น!!

??? : พอแค่นั้นแหละ!

??? : ปล่อยเด็กพวกนั้นซะและจงไปจากที่นี่!

??? : ข้าขอประกาศว่าท้องถนนของที่นี่เป็นเขตแดนของข้า!

??? : และตอนนี้พวกเจ้าก็กำลังบุกรุกเข้ามาในเขตแดนของ…

็Hail Mary : เฮลแมรี่! พระแม่แห่งการลงทัณฑ์!!

เมื่อเจอแบบนี้เข้าพวกกุ๊ยก็รีบใส่ตีนหมาโกยแน่บอย่างรวดเร็ว

็Hail Mary : ใช่แล้ว! วิ่งไปๆ!

็Hail Mary : ไม่งั้นข้าจะตามไปรับวิญญาณของพวกเจ้า!!

เมื่อปลอดคนแล้ว “Hail Mary” ก็เริ่มหัวเราะออกมาดังลั่น แล้วตอนนั้นเอง ร่างของเขาก็เปลี่ยนไปเป็นร่างที่คุ้นตาอย่างยิ่ง

Flash : ฮ่าๆๆๆๆๆๆ “เฮลแมรี่! พระแม่แห่งการลงทัณฑ์” เนี่ยนะ! ฮ่าๆๆๆ

Flash : โอย มุขนี้สุดยอดเลยแฮะ

“เวน่อมนั้นจะต้องไม่ทำตัวเด่น”
“ซึ่งนั่นก็โอเคสำหรับฉันล่ะนะ”
“ฉันทำแบบนี้เพื่อช่วยเหลือพวกคน ไม่ใช่เพื่อชื่อเสียง”
“แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะสนุกกับมันบ้างไม่ได้นี่นะ”

(ฉลาดไม่เลวนี่นะ วิธีการที่จะปกปิดตัวตนของ Venom ได้ดีที่สุดก็คือการที่สร้าง “ฮีโร่ลวง” ที่ไม่เข้ากับลักษณะของ Venom เลยขึ้นมาและให้รับหน้าที่เป็นตัวแทนให้คนรู้จักเสีย แบบนี้ต่อให้พวกฮีโร่ด้วยกันก็ไม่มีทางจะปะติดปะต่อเรื่องราวมาถึง Venom ได้แน่ แถมในเมื่อ Symbiote สามารถแปลงโฉมเป็นอะไรก็ได้มันก็ยิ่งเปิดโอกาสให้สร้างตัวตนลวงขึ้นมาได้อีกมากมาย)

“คืนแรกของการออกตรวจการ”
“นับว่าประสบความสำเร็จเป็นอย่างดี”

“…และฉันก็กลับมาบ้านทันที่จะเริ่มเปิดกล่องและจัดข้าวของ…และฉีดยาด้วย”
“เฮนรี่ แม็คคอย…บีสต์…มอบยาที่จะช่วยให้ฉันกดจิตของซิมไวโอตและควบคุมมันได้ให้กับฉัน”
“พวกอเวนเจอร์ไว้ใจให้ฉันเป็นผู้ที่ควบคุมมัน”
“ฉันสามารถทำให้พวกเขาไว้ใจฉันได้ถึงขนาดนั้น”
“แต่ฉันยังสบายดีอยู่”
“ยังควบคุมได้อยู่”
“ฉันยังสามารถควบคุมซิมไบโอตให้ทำตามความต้องการของฉันได้อยู่”
“และฉันก็จะไม่ฉีดยานี่เข้าแขนฉันจนกว่าจะจำเป็นจริงๆ”
“ฉันจะต้องจัดของเสียที…แล้วก็เก็บกวาดด้วย…แต่ฉันเหนื่อยจริงๆ”
“ต้องคิดตารางเวลาที่จะทำให้ฉันทำทั้งงานปราบอธรรมและงานประจำช่วงกลางวันไปพร้อมๆกันได้”

Flash : เฮะ งานประจำช่วงกลางวันงั้นรึ ต้องระวังไว้ด้วยล่ะแฟลช…

Flash : …ไม่งั้นแกจะเริ่มรู้สึกเหมือนตัวเองได้กลับเป็นคนธรรมดาอีก

ย้อนไปก่อนหน้านี้
Flash นั่งรอใครสักคนอยู่ในร้านอาหาร

เขารออยู่นานแต่ก็ไม่มีใครมา…ไม่มีแม้แต่โทรศัพท์…

หลังจากแน่ใจแล้วว่าคนที่เขารอคงไม่มีทางมาถึง เขาจึงตัดสินใจฝากข้อความไว้แทน…

Flash : เอ่อ…ไง…เบ็ตตี้ ผมหวังว่าคุณจะได้ฟังข้อความนี้นะ

Flash : ผมนึกว่าเรานัดเดทกัน…เอ่อ…ก็ไม่ใช่เดทหรอก…แต่ก็นะ…

Flash : ผมนึกว่าเราจะมาเจอกันสักครั้ง…เพื่อว่าผมจะได้บอกลาคุณ

Flash : บางทีนี่ก็คงจะเป็นสิ่งที่ใกล้เคียงที่สุดที่ผมจะทำได้แล้วล่ะนะหืม? เพราะงั้นก็…

Flash : ลาก่อนนะ

ตัดมาที่ปัจจุบัน

มีคนมาเคาะประตูอพาร์ตเม้นท์ของ Flash จนทำให้เขาสะดุ้งตื่นขึ้น

Flash : ตื่นแล้วน่า…ตื่นแล้ว

ตำรวจ : นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจครับ เรามีเรื่องอยากจะสอบถามคุณหน่อย

Flash : ผมจะไปเดี๋ยว…

ตอนนั้นเอง Flash ก็รู้สึกถึงสิ่งที่แปลกไป…

Flash : …นี้ อะไรเนี่ย…? กล่องมันหายไปไหน…

จากที่ก่อนหน้านี้ในห้องเต็มไปด้วยกล่องใส่ของวางระเกะระกะเต็มห้องไปหมด แต่ตอนนี้…ของทุกอย่างถูกเอาออกมาจากกล่องและจัดวางอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย?!

ถึงจะยังงงๆอยู่ แต่ Flash ก็ไปเปิดประตูและเห็นตำรวจสองคนยืนอยู่

ซึ่งกลายเป็นว่าเพื่อนบ้านของ Flash (ตาคนขี้เมาที่มาข่มขู่ Flash เมื่อต้นตอนนั่นแหละ) โดนใครก็ไม่รู้บุกเข้าไปทำร้ายจนต้องส่งเข้าโรงพยาบาล ซึ่งตอนนี้ก็ยังไม่ฟื้นเลยด้วยซ้ำ ซึ่งตอนนี้ทางตำรวจก็กำลังพยาบาลสืบสวนอยู่ว่าใครเป็นคนทำ

“นี่ฉัน…มันไม่ใช่ฝีมือฉัน ใช่ไหม?”
“ที่จริงฉันก็รู้คำตอบอยู่แล้วน่ะนะ”

“และมันก็ทำให้ฉันกลัวสุดๆไปเลย”

ตัดไปที่ New York City

ที่อพาร์ตเม้นท์เก่าของ Flash มีใครบางคนไปเคาะประตูห้องที่เขาเคยอยู่

??? : มาซี่แฟลช เปิดประตูสิ

คุณป้าข้างบ้าน : มีอะไรหรือเปล่าคะ?

คุณป้าข้างบ้าน : ถ้าคุณมาหายูจีนล่ะก็ เขาไม่ได้อยู่ที่นี่แล้วล่ะค่ะ

??? : งั้นหรือครับ?

คุณป้าข้างบ้าน : เขาได้งานใหม่ที่ฟิลาเดลเฟียน่ะค่ะ เขาเป็นเพื่อนบ้านที่ดีมากเลย มันก็เลยน่าเสียดายมากๆเลยล่ะค่ะ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ชายคนนั้นก็ดึงฮูดที่คลุมหัวลง ทำให้เห็นใบหน้าของเขาอย่างชัดเจน…Eddie Brock!!

Eddie : ใช่ครับคุณพูดถูก มันน่าเสียดายอย่างที่คุณว่าจริงๆ

Eddie : น่าเสียดายที่ผมคลาดกับเขาไปซะได้ ผมไม่ชอบเลยที่เขาออกจากเมืองไปแบบนั้น…โดยที่ไม่แม้แต่จะบอกลาเอ็ดดี้เพื่อนเก่าของเขาแบบนี้น่ะ

โปรดติดตามตอนต่อไป