Hawkeye #2

เรื่อง : Matt Fraction

ภาพ : David Aja, Matt Hollingsworth, Chris Eliopoulos

วางจำหน่าย : 5 กันยายน 2555

สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

 

 

 

 

เปิดตัวคู่หูคนใหม่ของ Hawkeye

ซึ่งก็คือ Hawkeye นั่นเอง!?

 

 

 

กระสุนปืน สระว่ายน้ำ ศพ

และพระเอกของเรา Clint Barton พร้อมด้วยคู่หูคนใหม่ที่กำลังโกยเถอะโยมลงสระ

 

“โอเค…”

 

“นี่มันห่วยแตก”

 

“อย่าตายนะ”

 

 

ย้อนกลับไปจุดเริ่มของเรื่องก่อนคลินท์จะต้องหนีห่ากระสุน

ณ อพาร์เมนท์ของคลินท์ เขาอยู่กับเด็กสาวคนหนึ่งที่จะมาร่วมงานกับเขา

Kate : ดูกระสับกระส่ายจังเลยนะคลินท์

Clint : เธอคิดยังงั้นเหรอ

ใช่ไม่ใช่ไม่รู้ แต่พี่แกรินกาแฟจนล้นแก้วไปแล้ว แต่เคทก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร เธออ่านข่าวให้คลินท์ฟังแบบนันสต๊อปกันเลยทีเดียว

Clint : อ๊ะ ไม่นะ กาแฟช้าน

“นี่คือ Kate Bishop เธอได้ฉายา Hawkeye มาได้ระยะนึงแล้ว ในตอนสมัยที่ชั้นแต่งตัวเป็นนินจา เอ่อ มันก็แค่ช่วงระยะเวลาสั้นๆน่ะนะ”

“ไร้ข้อกังหาสำหรับผม เธอเป็นนักธนูพรสวรรค์ที่เยี่ยมยอดมากเท่าที่ผมเคยพบมา แต่คุณเธอดั๊นชอบทำตัวเหมือนเด็ก 9 ขวบที่โดนพ่อแม่สปอยล์นี่สิ”

Kate : นายโอเคจริงเปล่าเนี่ย คลินท์

“เธอเจ๋งมากเลยล่ะ”

(Kate Bishop เป็นหนึ่งในสมาชิก Young Avengers ครับ ความสามารถก็ไม่ต่างอะไรกับคลินท์เลย นั่นคือ แม่นครับ ยิงธนูแม่นเหมือนจับวาง ถ้าผมจำไม่ผิด รู้สึกว่าแคปจะเป็นคนมอบฉายาฮอคอายให้เธอครับ ส่วนคลินท์เคยเปลี่ยนชุดตัวเอง ใส่หน้ากาก ถือดาบซามูไรแทนธนูแล้วเปลี่ยนชื่อตัวเองเป็น Ronin ครับ โดยจะเป็นสมัยช่วง Secret Invasion)

 

Kate : ถามจริง นายเป็นไงบ้าง งานของนายน่ะ เป็นยังไง

Clint : ก็ดีนะ งานก็คืองานนั่นล่ะ ชั้นพึ่งได้โปรโมท ก็ได้งานใหม่ๆ ความรับผิดชอบที่เพิ่มขึ้น รวมๆก็ดีแหละ

Kate :      โ     อ้     ว     มั     น 

 

“ดึงสายให้ตึง”

“เกร็งกล้ามเนื้อส่วนหลัง เล็งเป้า”

“ค่อยๆหายใจช้า”

“หายใจออก”

“ผ่อนคลายมือ”

Kate :     จ๊     อ     ด     ม     า     ก

 

และเขาก็ยิงลูกธนูออกไป

 

ระดับนี้แล้ว ลูกธนูของเขาทั้งสามดอกเข้ากลางเป้าหมดด้วยการยิงเพียงครั้งเดียว

(จะเล็งยิงลูกป๋องแป๋งไปทำไมฟระ ทีตอนสู้กะธานอส แม็กนีโต้ ดร.ดูม และบลา บลา บลา ไม่เคยเห็นเอ็งยิงตรงนี้บ้างเลย ไม่งั้นชนะไปนานแล้วเหอะ)

Kate : นี่มันรูปอะไรเหรอคะบอส

“รหัสวณิพก”

Kate : อะไรนะ?

“รหัสวณิพกไง”

Kate : รู้แล้ว แล้วมันคืออะไรล่ะ

“มันคือรหัสของพวกคนจร สมัยเด็ก ตอนผมอยู่คณะละครร่อนเร่ผมก็เคยทำ พวกเราจะทำรหัสนี้ไว้เพื่อให้ผู้ที่มาเยือนเมืองนี้ทีหลังทราบว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่”

“รหัสมันผุดมาได้น่าจะสักราวๆอาทิตย์นึงแล้วล่ะ”

Clint : บางสิ่งบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น แต่ชั้นก็ไม่รู้หรอก ว่ามันคืออะไร แต่รหัสนี้มันเตือนว่าให้ออกไปจากเมืองนี้ซะ ถ้าไม่อยากเดือดร้อน เพราะหลังจากนี้ตำรวจจะออกมาตามล่าพวกเขา

Kate : แปลว่าเขาเตือนคนอื่นว่าจะเกิดอาชญากรรมขึ้นที่นี่สินะ ซึ่งนั่นอาจจะเกี่ยวข้องหรือไม่เกี่ยวข้องกับคณะอื่นๆก็ได้สินะ

คุยกันได้ซักพัก พี่คลินท์ไม่กินกาแฟจากแก้วแล้วครับ ซดจากเหยือกเพียวๆเลย!!

 

และแล้วคลินท์และเคทจึงตัดสินใจเข้าร่วมชมโรงละครสัตว์ Cirque du nuit ณ โรงแรม Metropol โรงแรมระดับ 6 ดาวโรงแรมแรกของโลก

 

Clint : สบายๆ ทำตัวตามสบายๆ

Kate : คลินท์

Clint : สบายๆ สบายๆ สบ๊ายสบาย

Kate : รู้มั่งไหม ไม่มีคนทำตัวตามสบายที่ไหนเขาบ่นสบายๆซ้ำไปซ้ำมาหรอกนะ

ส่วนผู้มีมาร่วมงานนั้น มีเหล่าตัวโกงระดับเศรษฐีมาร่วมงานด้วย

(ในรูปผมรู้จักแค่ 3 คนครับ คนที่ 3 5 6 นั่นคือ Hammerhead, Madam masque และ Kingpin ตามลำดับ)

Clint : มีแต่พวกกระเป๋าหนักมาร่วมงานแฮะ

Kate : นายได้อ่านหนังสือพิมพ์ไหมล่ะ

“ตอนนี้เศรษฐกิจโลกกำลังฝืดอยู่ ดังนั้นพวกที่ยังหาตังได้ในช่วงเวลาแบบนี้ก็มีแต่พวกโกงทั้งนั้นแหละ”

คลินท์และเคทมาถึงที่นั่งของตน และการแสดงก็กำลังจะเริ่มพอดี

 

เพื่อพิธีกรปรากฎตัว การแสดงก็เริ่มขึ้น มันทำให้คลินท์นึกถึงอดีตของเขา วัย 9 ขวบที่เขาใช้ชีวิตอยู่ในคณะละครสัตว์แบบนี้

 

จากนั้นก็ถึงคิวการแสดงปามีด และคลินท์ก็รู้สึกอะไรบางอย่างได้จากนักปามีดผู้นี้

“มันมีบางอย่างเกิดขึ้น เมื่อมือโปรเข้ามาอยู่ในที่ทำงานของมือโปรอีกคนหนึ่ง”

“คุณจะจับสไตล์ของเขาได้”

“ไม่ต้องทายเลย ผมรู้ตั้งแต่ก่อนมีดจะปาไปถึงเสียอีก ใบหน้าของชายผู้สอนนักปามีดคนนี้”

“ชายคนนี้และผม มีครูคนเดียวกัน คนเดียวกันกับคนที่สอนชายคนนี้ให้รู้จักการขว้าง”

“สอนผมให้เป็นอาวุธมีชีวิต”

“ลูกศิษย์ของ Swordman และก็เป็นเขาเช่นกัน ที่สอนให้ผมรู้จักคำว่าขโมย”

Clint : โจร พวกนั้นเป็นโจร

 

เหล่าคณะละครสัตว์เป็นโจรจริงๆอย่างที่คลินท์บอก

พวกเขาสะกดจิตผู้ชมทุกคน และเริ่มทำการปลดทรัพย์แขกและโรงแรม

เมื่อเห็นดังนั้น คลินท์และเคทจึงออกเคลื่อนไหวทันที

 

ทั้งสองแยกทางกันไป แต่ก็ไม่วายจะกัดกันอีก

Clint : ระวังตัวด้วยล่ะ

Kate : ชั้นเกิดมาเพื่อระวังอยู่แล้ว

Clint : เกิดมาเพื่อระวัง หมายความว่าไง

Kate : ก็แปลว่าชั้นระวังตัวอยู่แล้วไง เอาล่ะ ชู่ว์

Clint : “ชู่ว์?” อย่ามาชู่ว์ใส่ชั้นนะ

Kate : งั้นก็ช่วยหุบปากได้แล้ว

คลินท์ออกมาด้านนอก และพบชาวคณะละครสัตว์กำลังขนเงินที่ขโมยมาขึ้นเรือ

Clint : เคท เคท? โจรพวกนี้มันขโมยจากพวกวายร้ายเหมือนกัน ชั้นรู้แล้วล่ะ

ทว่า พระเอกของเรากลับไม่รู้เลย ว่ามีชะแลงซุ่มรออยู่ข้างหลังเขา

ส่วนเคทก็ไปเจอกับหนึ่งในกลุ่มโจรพอดี

 

เกิดการต่อสู้ขึ้นทั้งฝั่งคลินท์และเคท

และเป็นคลินท์ที่พลาดท่า เพราะจำนวนคนที่มากกว่า จนหมดสติไปในที่สุด

 

เมื่อคลินท์ตื่นขึ้นมา เขาก็พบลุงหนวดมาริโอ้

ลุงมาริโอ้สั่งให้ลูกน้องพาคลินท์ไปกลางทะเล เป่ากะโหลกและโยนศพทิ้งลงทะเลซะ

 

โชคดีที่เคทแฝงตัวเข้ามาช่วยคลินท์ได้พอดี

“ผมบอกไปรึยัง ว่าทำไมผมถึงหลงรักเคท บิช็อป”

“เธอเพอร์เฟ็คมากเลยล่ะ”

พวกคณะละครสัตว์เริ่มตามมาสมทบ พร้อมด้วยปืน กะจับตายคลินท์และเคทเต็มที่

 

Kate : คลินท์!

Clint : ใจเย็นๆ

 

คลินท์อุ้มเคทกระโดดทะลุกระจกหนีมาลงสระว่ายน้ำโรงแรม

 

“โอเค”

“นี่มันห่วยแตก”

 

 

“อย่าตายที่นี่นะเคธี่ ชั้นไม่ยกโทษให้ตัวชั้นเองแน่ ถ้าเธอทำแบบนั้น”

พวกเขาลงมาได้อย่างปลอดภัย แต่ห่ากระสุนปืนก็ยังตามมาอย่างไม่ลดละ

(ส่วนแขกที่มาสระ โดนลูกหลงแทน ตายไปหมดละ)

Clint : บัดซบจริง

Kate : คลินท์ ชู่ว์

 

“ดึงสายให้ตึง”

“เธอเกร็งกล้ามเนื้อหลังของเธอ และเล็งเป้า”

“เธอหายใจช้าๆ”

“หายใจออก”

“จากนั้นเธอก็ผ่อนคลายมือของเธอ”

Kate : เอาไปกินซะ ไอ้บ้าเอ๊ย

 

ป๊าด Dex 99 ชัดๆ

“เห็นรึยังล่ะ”

“เธอออกจะเพอร์เฟ็ค ยอดเยี่ยมกระเทียมดองขนาดนี้”

 

Kate : ชั้นจัดการพวกมันได้แล้วใช่ไหม

Clint : เต็มๆตาเลยล่ะ

Kate : พวกเขาจะไม่ตาย แต่ตาบอด คงจะตลอดชีวิต

Clint : อืม ชั้นรู้แล้วล่ะ

ลุงมาริโอ้ : บาร์ตัน

เดินเอาดาบลากกับพื้นมาซะด้วย สงสัยกะแทงทีแจกบาดทะยักแถมไปด้วยแหง

ลุงมาริโอ้ : แกทำแผนเราพังไม่เป็นท่า ทั้งๆที่เราแค่ขโมยของจากโจรด้วยกันเท่านั้นเอง

ลุงมาริโอ้ คนแบบพวกเราน่ะ จำเป็นต้องมีรหัสนะ

คลินท์เห็นธนูและเข็มปักวิก จึงใช้สองสิ่งนี้เข้าสู้ทันที

“รหัสงั้นรึ ก็ได้ งั้นชั้นจะแสดงรหัสของชั้นให้ดูเอง”

 

miss! ลุงมาริโอ้หลบได้ แต่ลูกธนูมัน

กระเด้งกำแพงแต่ดันชิ่งเป็นมุมแคบหักศอกได้!

แถมเด้งกลับมาโดนกลางคอ สลลพอดีอีกต่างหาก!!

Clint : เอาล่ะฮอคอาย เราไปจากที่นี่กันเหอะ

Kate : ความคิดดีนี่ ฮอคอาย ชั้นชักจะเกลียดโรงละครสัตว์ละ

 

ไม่กลับไปตัวเปล่าด้วยครับ เอาไอ้เรือลำที่ลำเลียงเงินนั่นล่ะ ชิ่งไปเลย

ส่วนแขกตัวโกงในโรงแรม ต่างก็คิดว่าเงินหายเพราะฝีมือบาร์ตัน

“ทำไมถึงเป็นชั้น?”

“นายรู้จักคนใน Avengers นายทำงานให้อวเจอร์สนะ”

“แล้วทำไมยังต้องเป็นชั้น”

 

Clint : เพราะเธอเจ๋งไง

Kate : แคปก็เจ๋ง สไปดี้ก็เจ๋ง แล้วทำไมต้องเป็นชั้น

Clint : เธอฉลาดไง

Kate : Iron man ก็ฉลาด ทุกคนที่นายร่วมงานด้วยก็ฉลาด แล้วทำไมยังต้องเป็นชั้น

Clint : เพราะออ

Kate :  ตอนนี้นายก็รวยเหมือนกันนี่

Clint : เพราะชั้นไม่อยากนอนกับเธอเหรอ

Kate : รู้ไหม ว่าพูดอะไรออกมา เรื่องบัดสีแบบนี้

Kate : ยังงี้ก็หมายความว่านายอยากนอนกับสไปเดอร์แมนสินะ

Clint : ไม่ๆ อ๊า ชั้นทำเสียเรื่องอีกแล้ว เหมือนทุกทีเลย แต่ว่า แต่ว่า

Clint : เคธี่ ตอนชั้นเจอเธอ ชั้นรู้สึกว่าเรามีอะไรคล้ายกัน

Clint : ชั้นมีงานของชั้น งานที่ต้องทำ จริงๆชั้นทำคนเดียวก็ได้ ชั้นรู้สึกได้ว่าเธอมีอะไรบางอย่าง และ…

 

Clint : ชั้นไม่อยากให้เธอบาดเจ็บ

Kate : ชั้นโตแล้วนะ คลินท์

Clint : อืม ชั้นรู้

Kate : ชั้นจะวางสายแล้วนะ

Clint : โอเค กู๊ด ไนท์

“เพราะชั้นไม่อยากนอนกับเธองั้นรึ”

“ตาทึ่มเอ๊ย”

 

“โอเค”

“นี่มันห่วยแตก”

คลินท์ขีดฆ่าข่าว 1 ข่าว ตอนนี้งานของเขาเสร็จสื้นไปแล้วหนึ่งอย่าง

แต่จริงๆแล้วยังมีงานเหลืออีกตรึม เต็มแผนที่กันเลยทีเดียว

“งานที่ชั้นต้องทำ”

“อย่างน้อยชั้นก็มีคนช่วยแล้ว”

 

เป็นอันว่าเปิดตัวคู่หูของคลินท์เรียบร้อย แต่ดูแล้วท่าทางจะได้ตำแหน่งนางเอกด้วยแฮะ เดพราะตั้งแต่เล่มนี้จนถึงเล่มปัจจุบัน เคทจะมีบทในหัวเรื่องนี้เกือบทุกเล่มเลย