DC Comic : Aquaman 11 : The Others Part5

เรื่อง : Geoff John
ภาพ : Ivan Reis, Joe Prado
วางจำหน่าย: 25 กรกฎาคม 2012
สำนักพิมพ์ : DC Comics

เหตุผลที่ Black Manta ตามไล่ล่าสมบัติลับของ Atlantis ถูกเปิดเผยแล้ว! ทว่า…มันกลับทำให้ปริศนายิ่งซับซ้อนยิ่งขึ้นไปอีก!!

.
.
.
ย้อนไปเมื่อ 6 ปีก่อน

Aquaman (Arthur Curry) และพรรคพวกกลุ่ม The Others กำลังอยู่ในสถานที่แห่งหนึ่ง ซึ่งมีลักษณะเป็นห้องโถงขนาดใหญ่ ที่ใจกลางห้องมีบัลลังค์หินขนาดใหญ่ ประดับด้วยรูปปั้นนางเงือกหลายอัน และที่ในมือของรูปปั้นและบนบัลลังค์หิน มีสมบัติลับทั้งหกส่องประกายวาววับอยู่

Kahina : นี่พวกเราอยู่ที่ไหนกันเนี่ย?

Arthur : ที่นี่คือสุสานของปฐมกษัตริย์แห่งแอตแลนติสไงล่ะคาฮิน่า ไม่มีใครรู้ว่าเขามีชื่อจริงว่าอะไร

Arthur : แต่ชาวแอตแลนติสเรียกขานเขาว่า “ราชาผู้สิ้นชีพ”

ขณะที่อธิบายให้พรรคพวกของเขาฟัง Arthur ก็เดินขึ้นไปบนแท่นบัลลังค์และหยิบเอาตรีศูลทองคำขึ้นมา

Arthur : เขาคือผู้ที่ก่อตั้งแอตแลนติสขึ้นมา

Arthur : และยังเป็นผู้ที่สร้างอาวุธเหล่านี้ขึ้นมาด้วย

P.O.W. : แล้วสมบัติของราชาผู้สิ้นชีพพวกนี้ก็คือสิ่งที่แบล็คแมนธาร์ตามหาอยู่งั้นหรือ?

Arthur : ใช่แล้วพริสซันเนอร์

Ya’wara : นี่คือสิ่งที่นายค้นหาอยู่นะอาเธอร์ นี่คือมรดกที่นายรับสืบทอดมา

Arthur : พวกมันมีค่าเพียงแค่เป็นเหยื่อล่อเจ้านั่นเท่านั้นแหละยา’วาร่า

Vostok : ทำไมนายถึงพูดอย่างไม่แคร์แบบนั้นล่ะ

Arthur : ฉันจะเล่าเรื่องของราชาผู้สิ้นชีพให้นายฟังนะวอสทอค เมื่อตอนที่กำแพงน้ำผุดขึ้นรอบแผ่นดินของแอตแลนติส และพื้นดินก็กำลังถล่มลงข้างใต้มัน เขามีโอกาสที่จะหนีไปได้ พวกองค์รักษ์ของเขาะพยายามจะบังคับเขาให้ลงไปในเรือช่วยชีวิต แต่เขาขัดขืนและกลับเข้าไปในเมืองเพื่อตามหาภรรยาและลูกๆของเขา

Arthur : เขาหาพวกนั้นไม่พบ และตัวเขาก็จมน้ำตายไปด้วย

Arthur : แล้วเจ้าตรีศูลเล่มนี้มันจะมีความหมายอะไรกันล่ะ?

ตัดมาที่ปัจจุบัน
Arthur : แมนธาร์!!

Arthur คำรามอย่างโกรธจัดเมื่อ Black Manta ศัตรูคู่แค้นหนีรอดไปต่อหน้าต่อตา

Arthur : มันไปไหนแล้ว?

Ya’wara : มันใช้พลังของลูกโลกทองคำของฉันหนีไปแล้ว มันจะไปโผล่ที่ไหนก็ได้ทั้งนั้น

ตอนนั้นเองก็มีเสียงเรียกเขา

The Operative : อาเธอร์!

The Operative : ฉันรู้ว่าแมนธาร์มันจะไปที่ไหน

ตัดมาที่บ้านของ Dr.Stephen Shin

Mera : ฉันดีใจที่แกมาที่นี่นะแมนธาร์

Mera : ฉันจะได้จบเรื่องมันซะตรงนี้เลย แล้วอาเธอร์กับฉันจะได้กลับไปใช้ชีวิตของเราเสียที

Black Manta : เจ้านั่นมันไม่คู่ควรที่จะมีความสุขหรอก

Mera : และแกก็ไม่คู่ควรจะได้รับความเมตตาใดๆเหมือนกัน

Mera : ฉันจะรวบรวมน้ำจากเลือดของแกและให้มันท่วมปอดของแกซะเลย

Black Manta : เธอคิดว่าฉันจะไม่รู้ว่าพลังควบคุมน้ำของเธอทำงานยังไงงั้นหรือเมร่า? การจะใช้พลังนั้นเธอจำเป็นต้องสร้างความเชื่อมโยงกับเป้าหมายเสียก่อน

Black Manta : และถึงแม้ว่าปกติแล้วเพียงแค่ความชื้นในอากาศมันจะเพียงพอสำหรับการสื่อคลื่นพลังจิตของเธอก็ตาม…แต่ชุดของฉันมันกันคลื่นไฟฟ้าได้ทุกรูปแบบ

ว่าแล้ว Black Manta ก็โชว์ให้ดูด้วยการใช้ไฟฟ้าจากถุงมือของมันช็อคเมร่าจนเธอชาไปทั้งตัวในขณะที่ตัวมันเองไม่เป็นอะไรเลย

Black Manta : ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อสู้กับเธอหรอกนะเมร่า ฉันมาเพื่อรับตัวดอกเตอร์ฉินกับงานวิจัยของเขาต่างหาก

ขณะที่ Mera กำลังพยายามรวบรวมกำลังเพื่อลุกขึ้นมาสู้ต่อ Black Manta ก็ใช้พลังของลูกโลกทองคำพาตัว Shin ไปต่อหน้าต่อตาเธอ

ตัดมาที่ในเครื่องบินของ The Operative

The Operative : ฉันเจอสิ่งนี้ในตู้เซฟของแมนธาร์ในออสโล มันเป็นแผนที่ของ…

Arthur : สุสานของราชาผู้สิ้นชีพ แต่ทำไมแมนธาร์มันถึงได้อยากจะกลับไปที่นั่นกันล่ะ?

The Operative : เพราะมันเชื่อว่าสมบัติชิ้นที่เจ็ดของแอตแลนติสที่เราหาไม่พบอยู่ไงล่ะ

Arthur : แต่เราค้นทุกซอกทุกมุมของสุสานนั่นแล้วนี่

The Operative : ใครสักคนที่ร่วมมือกับแมนธาร์อยู่ได้กล่อมมันจนเชื่อว่ามีสิ่งที่ซ่อนอยู่ที่นั่นอีก บางอย่างที่ทรงพลังยิ่งกว่าตรีศูลของนาย

P.O.W. : ไม่มีอะไรที่ทรงพลังกว่าตรีศูลนั่นหรอก…ใช่ไหม?

ขณะที่ทุกคนกำลังคุยกัน Aaron หลานของ The Operative ก็เข้ามาในห้อง
Aaron : นั่นเขาจริงๆด้วย อควอแมน

The Operative : กลับเข้าไปในห้องบังคับการซะแอรอน

ทันใดนั้นก็มีสัญญาณเตือนภัยดังขึ้น

P.O.W. : เกิดอะไรขึ้นน่ะ?

Aaron : บางอย่างกำลังเกาะติดอยู่กับลำตัวเครื่อง หรืออาจจะเป็นใครสักคนก็ได้ มันกำลังเคลื่อนไปที่ทางเข้าเครื่อง

เมื่อได้ยินแบบนั้น The Operative ก็เดินไปเปิดประตูทางเข้าเครื่อง

The Operative : มันก็ถึงเวลาที่หมอนั่นจะโผล่มาแล้วแหละนะ

The Operative : ไง วอสทอค

Vostok : สวัสดี…เอ่อ…แค่ก.

Vostok : ขอโทษนะ ฉันไม่ได้พูดออกเสียงมาสองปีแล้วน่ะ

Ya’wara : นี่นายอยู่บนดวงจันทร์มาตลอดเลยหรือ? นายไปทำอะไรที่นั่นน่ะ?

Vostok : ฉัน…ฉันดีใจจริงๆที่ได้เจอพวกนายทุกคนอีก

Vostok : แล้วนี่คาฮีน่าอยู่ไหนน่ะ?

Arthur : เธอตายแล้ว ช่วยเปิดประตูค้างไว้หน่อยนะ ฉันจะไปแล้วล่ะ

Ya’wara : นายจะไปไหนน่ะ?

P.O.W. : เขาจะไปตามล่าแมนธาร์ด้วยตัวคนเดียวน่ะสิ

Ya’wara : เรื่องนี้มันเป็นเรื่องของพวกเราทุกคนแล้วนะอาเธอร์

P.O.W. : เขาไม่สนใจพวกเราหรอกน่า เขาไม่สนใจใครทั้งนั้นนั่นแหละ

Arthur : มันไม่ใช่อย่างนั้นนะพริสซันเนอร์

P.O.W. : มันเป็นอย่างนั้นมาตั้งแต่วันที่พวกเราพบกันแล้ว นายไม่เคยมาเจอกับพวกเราตั้งแต่ตอนที่นายเข้าร่วมกับจัสติสลีกส์ นายลืมพวกเราไป

P.O.W. : แต่ตัวฉันไม่สามารถลืมใครได้เลย

P.O.W. : ฉันคิดถึงครอบครัวของคนในหน่วยของฉัน ฉันคิดถึงพ่อแม่,ภรรยา และลูกๆของพวกเขาเหมือนเป็นของฉันเอง

P.O.W. : แต่ฉันก็ทำอะไรไม่ได้ พวกเขาไม่ใช่ครอบครัวของฉัน ฉันมันไม่มีใครเลย

P.O.W. : ส่วนนายก็มีพวกลีกส์อยู่

The Operative : อย่าไปยกพวกลีกส์ขึ้นไปสูงเทียมฟ้าอย่างที่คนอื่นๆเขาคิดกันเลยน่าพริสซันเนอร์ พวกเราสามารถทำสิ่งที่พวกนั้นทำไม่ได้

The Operative : ฉันได้ให้กองทัพจีนออกค้นหาในทะเลเพื่อล่าตัวแมนธาร์แล้ว และพวกนั้นก็พร้อมโจมตีได้ทันทีที่พบเจ้านั่น เช่นเดียวกับกองทัพเรือสหรัฐอเมริกา และกองเรือแปซิฟิคด้วย

Arthur : ยังคงทำแบบเดิมอยู่งั้นสินะโอเปอร์เรทีฟ? สายลับไร้ชื่อผู้ทำงานให้กับทุกฝ่ายนั่นน่ะ?

The Operative : และทำให้ทุกฝ่ายทำงานร่วมกับฉัน แต่ฉันเดาว่าคงยกเว้นนายละมั้ง

Ya’wara : บางทีนายอาจจะไม่ได้เปลี่ยนไปเลยจริงๆนั่นแหละ เราตามล่าแมนธาร์มาด้วยกันนะอาเธอร์ มันตามล่าพวกเราทุกคน

Arthur : และนั่นก็เป็นความผิดของฉันนะยา’วาร่า ฉันคือคนที่ฆ่าพ่อของเจ้านั่น ฉันคือเป้าหมายจริงๆของมัน

Arthur : ที่ฉันไปคนเดียวนี้ก็เพื่อปกป้องพวกนาย ฉันจะไปคนเดียวเพราะฉันให้ความสำคัญกับพวกนายจริงๆ

แต่ขณะที่ Arthur กำลังจะโดดลงจากเครื่อง Vostok ก็เอื้อมมือมาจับไหล่ของเขาไว้

Vostok : อาเธอร์

แต่เพียงชั่วอึดใจเขาก็รีบดึงมือออกทันที ราวกับจับโดนเหล็กร้อนๆก็ไม่ปาน?!

Vostok : ฉัน…ฉันขอโทษนะ การสัมผัสตัวคนอื่นโดยตรงยังคงทำให้ฉันไม่สบายใจอยู่…

Vostok : ฉันถูกเลี้ยงดูมาในห้องลับนอกสถานีวิจัยอวกาศไบโคเนอร์ ถูกสอนให้เคยชินกับการอยู่อย่างโดดเดี่ยว เพื่อให้ฉันกลายเป็นนักบินอวกาศในอุดมคติของรัสเซีย

Vostok : แต่เมื่อตอนที่สหภาพฯล่มสลาย ฉันก็ถูกปล่อยออกมา ฉันไม่เคยพบกับมนุษย์คนอื่นมาก่อน ฉันรู้สึกกลัวมาก ฉันเลยหนีไปอยู่บนภูเขา

Vostok : จนกระทั่งฉันได้พบนาย ได้พบกับทุกๆคน

Vostok : ยา’วาร่า เธอถามฉันว่าฉันไปทำอะไรอยู่บนดวงจันทร์สินะ

Vostok : ฉันเฝ้ารอเวลาที่พวกเธอจะติดต่อมาหาฉันไงล่ะ

Vostok : ฉันสามารถจะต่อต้านสิ่งที่ถูกโปรแกรมเอาไว้ได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่นายต่างกับฉันนะอาเธอร์ นายมีทางเลือก นายสามารถอยู่ร่วมกับผู้อื่นได้หากนายต้องการ

Vostok : นายสามารถแบ่งภาระที่แบกรับเอาไว้มาให้กับพวกเราได้

เมื่อได้ยินคำพูดของ Vostok และเห็นท่าทางของคนอื่นๆที่แม้ไม่พูดออกมาก็บอกได้ว่าพวกเขาก็คิดแบบเดียวกัน ก็ทำให้ Arthur แทบจะยิ้มออกมาด้วยความตื้นตันกับมิตรภาพที่เพื่อนๆมีให้กับเขา

แต่ Arthur ที่ตัดสินใจไปแล้วก็กัดฟันพูดออกมาว่า…

Arthur : แต่ไม่ใช่ครั้งนี้น่ะนะวอสทอค

แล้ว Arthur ก็กระโดดออกจากเครื่องบินไป

เขาพุ่งทะลุเมฆลงมาแล้วดิ่งลงน้ำไป จากนั้นก็ว่ายน้ำไปด้วยความเร็วสูงกว่าเครื่องบินเสียอีก!!

The Operative : ด้วยความเร็วการว่ายน้ำของเขา เขาจะไปถึงเกาะนั่นก่อนเราแน่

P.O.W. : เขาไม่ฟังที่พวกเราพูดหรอก แต่ไหนแต่ไรเขาก็ไม่ฟังใครอยู่แล้วนี่

Ya’wara : ฉันรู้จักใครบางคนที่เขาจะยอมฟังนะ พริสซันเนอร์

Ya’wara : เราต้องการ “เธอคนนั้น” มากับเราด้วย

ที่เกาะเป้าหมาย

Arthur พบยานดำน้ำของ Black Manta อยู่หน้าทางเข้าสุสาน เขาจึงเข้าไปอย่างระมัดระวัง

ที่ภายในสุสาน

Black Manta และสมุน กำลังตรวจสอบทุกซอกทุกมุมโดยใช้ข้อมูลการค้นคว้าของ Shin เป็นตัวช่วย

Black Manta : มันอยู่ที่ไหนกัน?

Black Manta : บอกฉันมาซิว่าจะหาสมบัติชิ้นที่ 7 ได้ยังไง ดอกเตอร์ฉิน

Arthur : ฉิน?

ว่าแล้ว Black Manta ก็ผลัก Shin ลงนั่งคุกเข่าแล้วเอาปืนฉมวกข้อมือเล็งที่หลังของเขาไว้

Black Manta : บอกมา ไม่งั้นแกตาย

ในสถานการณ์เป็นตายนั้น Shin กลับเอ่ยออกมาว่า

Shin : ฉันขอยอมตายดีกว่าที่จะต้องทรยศอาเธอร์อีกครั้ง

เมื่อ Arthur เห็น Shin ยอมตายดีกว่าจะยอมช่วยเหลือ Manta ก็ทำให้เขาได้เห็นน้ำใจของคนที่เขาเกลียดชังมานานแสนนาน พร้อมกับเกิดคำถามอย่างใหม่ขึ้นในใจของเขา

Arthur : ฉินไม่ได้ร่วมมือกับแบล็คแมนธาร์งั้นรึ? แล้วใครกันล่ะ?

ทันใดนั้นสมุนคนหนึ่งก็พูดขึ้น

ลิ่วล้อ : ท่านแบล็คแมนธาร์ครับ!

ลิ่วล้อ : มันเขียนไว้ในบันทึกของฉินครับ เรื่องของสมบัติ…

ลิ่วล้อ : หากมีสมบัติอยู่สองชิ้น ก็จะสามารถใช้มันค้นหาตำแหน่งของชิ้นที่ถูกซ่อนอยู่ได้

Black Manta : ถ้างั้นเราก็ต้องใช้สมบัติเหล่านี้พร้อมๆกัน

แล้ว Black Manta ก็มอบตราประทับทองคำให้สมุน

Black Manta : เจ้าจงใช้ตราประทับแห่งการรู้แจ้งแปลอักษรภาพบนกำแพง

Black Manta : ส่วนฉันจะใช้ลูกโลกทองคำเอง

เมื่อสมบัติทั้งสองถูกใช้งานพร้อมกัน ตรงฐานของรูปปั้นที่อยู่กลางสุสานก็เลื่อนเปิดออกพร้อมกับแสงสีทองสว่างวาบขึ้น

ขณะเดียวกันนั้นตรีศูลทองคำของ Arthur ก็ส่งแสงขึ้นราวกับจะตอบรับกับแสงของสมบัติชิ้นที่ 7!!

Black Manta : นั่นไงล่ะ…ที่แท้มันก็ถูกซ่อนอยู่ข้างใต้สุสานนี่เอง

Black Manta : สมบัติชิ้นที่เจ็ด คฑาของราชาผู้สิ้นชีพ อาวุธที่ใช้จมแอตแลนติสเป็นของฉันแล้ว

นี่มันอะไรกัน?

คฑาของราชาผู้ก่อตั้ง Atlantis คือสิ่งที่ใช้จม Atlantis ลงสู่ก้นทะเล?! ไม่เพียงเท่านั้น…รูปปั้นที่ประดับอยู่ที่แท่นวางคฑาทองคำนั่น…มันเป็นรูปปั้นของพวกสัตว์ประหลาดในหุบเหวใต้ทะเลนี่นา?! นี่หมายความว่าพวกมันเกี่ยวข้องกับ Atlantis มาตั้งแต่ยุคก่อตั้งงั้นหรือ?! แล้วใครกันล่ะที่ร่วมมือกับ Black Manta และบอกเรื่องสมบัติลับนี้ให้มันรู้?! ปริศนามันยิ่งซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆแล้ว!!

โปรดติดตามตอนต่อไป