BATMAN : EARTH ONE
เรื่อง : GEOFF JOHNS
ภาพ : GARY FRANK
วางจำหน่าย: 4 กรกฏาคม 2012
สำนักพิมพ์ : DC Comics

ยินดีต้อนรับสู่ Earth One โลกใหม่ จักรวาลใหม่ จุดกำเนิดใหม่ของ อัศวินรัติกาล ลืมทุกเรื่องที่ได้อ่านมาของ Batman

ปัจจุบัน

นครก็อธแธม อันเต็มไปด้วยแสงสีและหมอกควัน นครที่ไม่เคยลับไหล

เสียงฝีเท้าชายร่างเล็กในชุดสูทหูกระต่ายดังขึ้นเป็นจังหวะและ เขาเร่งฝีเท้าเสียงดังทำให้แมวสามตัวบนดาดฟ้าหวาดกลัว ชายคนนี้ชื่อ วีเว่อ เขากำลังหนีบางสิ่งที่ไล่ตามมาอยู่

สิ่งนั้นคือชายในชุดผ้าคลุม ซึ่งวีเว่อมองเห็นไม่ชัดว่าเป็นใครหรือตัวอะไรกัน

ชายในผ้าคลุมหยิบอุปกรณ์ลักษณะคล้ายกับปืนขึ้นมา กลไลปลายกระบอกกลายเป็นเล็กแหลมมันคือปืนเชือกนี่เอง และหันปลายไปที่วีเว่อ พร้อมยิง

แต่เมื่อยิงออกไปเชือกในรอกกลับพันกันยุ่งเยิง อุปกรณ์ใช้การไม่ได้เขาจึงต้องทิ้งมันลงพื้นและวิ่งตามเหยื่อตัวเองต่อ

ส่วน วีเว่อ พยายามใช้ทางหนีไฟหลบหนีแต่บันไดเกิดพังและเอี้ยงไปยังตึกอีกฝั่ง

วีเว่อโชคดีมากสามารถคว้าขอบตึกอีกฝั่งได้ทัน ชายในผ้าคลุมวิ่งไล่พร้อมใช้แรงทั้งหมดกระโดดตามไปหา

แสงสว่างของเมืองส่องแสงทาบไปยังผ้าคลุมของชายแปลกหน้าผู้นี้ วีเว่อ หันกลับไปมองจึงได้เห็นภาพ ค้างคาวในร่างมนุษย์กำลังเหินเวหามาหาเขา

แต่…..แรงค้างคาวไม่เพียงพอมือไม่สามารถเอื้อมถึงขอบอีกฝั่ง ร่างกายร่วงหล่นมาสู่พื้น

และตกลงมายังกองขยะ

Batman : โอ้ย

เมื่อลุกขึ้นได้เขาเดินโซซัดโซเซ มองเห็นร้านขายของจีนโดนปล้น ในใจอยากออกไปช่วยแต่สภาพตอนนี้คงทำอะไรไม่ได้ “เขายังไม่พร้อม” และเดินกลับเข้าไปในตรอกเพื่อหารถกลับบ้าน

 

“อย่าทำร้ายฉันเลย ฉันแค่อยากหาที่อุ่นๆ”

นั้นคือเสียงหญิงสาวจรจัดในตรอกเมื่อได้เห็นชายในชุดค้างคาว เธอคิดว่าเขาคงจะมาทำอะไรเธอให้เธอบาดเจ็บ หรือฆ่าเธอตาย แต่ไม่..ชายคนนี้กลับยื่นเงินให้เธอและขับรถออกไป เบาะข้างของเขามีแฟ้มข้อมูลของ วีเว่อ ในรูปพร้อมกับไฟแช็คอันมีรอยสลัก “#1พ่อ”

ก่อนหน้านี้

แถบชานเมืองอันเป็นที่ตั้งของคฤหาส์นหลังโตของตระกูล เวย์น อันโด่งดัง รถแท็กซี่คันสีเหลืองพร้อมผู้โดยสารค่อยๆเบาเครื่องลงและจอดนิ่งอยู่หน้าบ้านแห่งนี้ ประตูรถเปิดขึ้นมองเห็นชายรูปร่างสูงพร้อมกับหนวดและผมสีขาวชื่อ อัลเฟรด เดินออกมาจากรถ พร้อมไม้เท้าสีดำ ลักษณะการเดินผู้คนทั่วไปน่าจะมองออกว่าขาของชายคนนี้ไม่ปกติ

Taxi : อยากให้ช่วยผยุงมั้ยเพื่อน

Alfred : ไม่ต้อง

เลือก โทมัส เวย์น เพื่อเป็น นายก

คือป้ายที่ติดอยู่หน้าทางเข้าคฤหาส์น อัลเฟรด ชำเลืองมองด้วยความหวาดหวั่นในใจ

เมื่อประตูเปิด บ่าวผู้รับใช้ตระกูลเวย์น สแตนลี่ย์ ออกมาต้อนรับแขกผู้มาเยือน

Stanley : สวัสดียามบ่ายครับคุณ เพนนีเวิรธ์

Alfred : เราเคยเจอกันเหรอ

Stanley : คุณ เวย์น รอคุณอยู่เลยครับ กระเป๋านั้นให้ผมช่วย

Alfred : ผมถือเองดีกว่า

ไม่นานเจ้าของบ้านเมื่อเห็นแขกก็รีบเข้าไปทักทาย

Thomas : อัลเฟรด! ไม่อยากจะเชื่อเลย นายมาจริงๆ สแตนลี่ย์ ทำไมไม่เอากระเป๋าเขาไปวางในห้องพักแขกล่ะ เอาตรงวิวสวยๆกระจกมองเห็นสวนดอกไม้เลยนะ

Stanley : ได้เลยครับคุณเวย์น

Alfred : ผมเดาว่าเรื่องเทคโนโลยีการแพทย์คงเป็นธุรกิจใหญ่น่าดู คุณถึงได้สร้างที่อย่างนี้ได้นะ โทมัส

Thomas : จริงๆ ปู่ทวดของมาร์ธาสร้าง

Alfred : ฉันอ่านข้อมูลคู่แข่งนาย ดูท่าเขาจะเป็นคนน่าสงสัยไม่น้อย

Thomas : เขาคุมสหภาพแรงงาน และ ผู้พิพากษาอีกค่อนเมือง แต่ไม่เหมาะเป็นนายก ก็อธแธม

Alfred : ได้ข่าวนายเล่นพวกนั้นซะหนักเลย ดูท่าลูกน้องนายจะเริ่มฉลองแล้ว

Thomas : นิดๆหน่อยๆน่า ไม่กี่วันก็เลือกตั้งแล้ว

Martha : ผลโพลบอกว่าคุณนำมาเลยนะคะ

Martha : สนุกกับช่วงเวลาที่มีอยู่ดีกว่า พอคุณได้รับเลือกเมื่อนั้นก็ถึงเวลาฮันนีมูนกับนักข่าวก็อธแธมแล้ว

Thomas : อัลเฟรด ผมขอแนะนำให้รู้จักผู้จัดการหาเสียงของผมและ ภรรยา…

Alfred : และผู้สนับสนุนผู้ป่วยโรคจิตด้วยซินะ เธอก็ดังไม่แพ้คุณเมื่อกัน ทอมมี่

Martha : ฉันได้เจอคุณจนได้ ชายที่ช่วยชีวิตสามีดิฉัน เราติดค้างคุณมากเลยอัลเฟรด

Alfred : สามีคุณเป็นคนทำให้ผมเดินได้อีกครั้ง ผมติดเขาเช่นกันครับ คุณนายเวย์น

Marth : เรียกมาร์ธาเถอะคะ อ้อคุณต้องพบบรูซ บรูซ! ลูกอยู่ไหน

Alfred : คนที่นายห่วงมีเยอะเลยใช่มั้ย

Thomas : อะไรเหรอ อัลเฟรด

Alfred : ก็นายคิดเองไม่ใช่เหรอว่าฝั่งตรงข้ามมันหมายหัวนายอยู่

Thomas : มันก็มาจากทุกที่แหละ

Alfred : นี่นายเรียกให้ฉันมาดูแลความปลอดภัยให้เพราะต้องการคนที่เชื่อใจได้ นั้นแปลว่าตอนนี้นายต้องเริ่มกังวลคนใกล้ตัวนาย และคนอาศัยในบ้านหลังนี้

Thomas : เมื่อฉันได้เป็นนายก เราค่อยมาเริ่มงานกัน แต่ไม่ใช่คืนนี้ คืนนี้ฉันเป็นแค่พ่อคนเท่านั้น

Bruce : ไปกันเถอะฮะพ่อ

Thomas : อย่าวิ่งบรูซ

Bruce : แต่เดียวเราจะไปสายนะ

Alfred : สาย? นี่นายจะไปไหน?

Thomas : ฉันสัญญากับลูกจะพาไปดูหนัง เขาอยากดูเรื่องนี้มาก

Alfred : แล้วใครไปกับนาย

Martha : บรูซ เอาแจ็กเก็ตไปด้วยลูก!

Alfred : เวลานี้นายไม่ควรออกไปไหนทั้งนั้น

Thomas : เราไปเที่ยวแบบครอบครัวทุกอาทิตย์ และมันจะไม่เปลี่ยนไป

Alfred : มันต้องเปลี่ยนแล้ว

Thomas : ไม่ มันไม่เปลี่ยน

Alfred : งั้นให้ฉันไปด้วย

Thomas : บอกแล้วหลังเลือกตั้งนะอัลเฟรด ฉันซาบซึ้งกับความห่วงใยนายมาก แต่ฉันจะไม่ยอมแพ้หรอก ฉันอยากให้บรูซมีชีวิตแบบเด็กคนอื่นๆ

Alfred : เด็กคนอื่นที่ไหนอยู่ในคฤหาส์นหลังใหญ่แบบนี้พร้อมแม่บ้านและพ่อบ้านทำอาหารให้กิน นี่มันไม่ปกตินะทอมมี่ การเป็นคนตระกูลเวย์นทำให้นายไม่น่าเข้าใจชีวิตปกติเท่าไร

Thomas : ฉันรู้ว่าชีวิตคนมันน่าเกลียดแค่ไหน หลังจากทุกอย่างที่เราทำมาในทะเลทรายนั่น ฉันไม่มีวันลืมได้ลง.. ไปล่ะ ครอบครัวรอฉันอยู่

ไม่นานที่โรงหนัง

ลูกชายคนเล็กรีบวิ่งเพื่อจะเข้าไปนั่งแถวหน้าสุด แต่แล้วไฟในโรงหนังทั้งหมดดับ

Bruce : เราได้ที่นั่งแถวหน้าสุดเชียวนะ

Thomas : ไม่ใกล้ไปหน่อยเหรอลูก

Martha : มาเถอะคุณ น่าสนุกดีออก

ผู้ตรวจ : ทุกท่านไฟดับทั้งตึกครับ ทุกคนผมรบกวนเดินออกทางประตูหน้านะ

Martha : โทมัสยังไงดีคะ

Thomas : ไม่เป็นไรเราเดินกลับไปที่รถดีกว่ามาร์ธา

Bruce : ไม่แน่พวกเขาคงซ่อมได้นะ

Thomas : ไปเถอะบรูซ

Bruce : ไม่กี่ช่วงตึกยังมีโรงหนังอีกโรงเรายังไปดูได้นะฮะ

Martha : ไว้อาทิตย์หน้ามาดูใหม่นะลูก

Bruce : ก็อยากดูคืนนี้นิ!

Thomas : บรูซ!

ด้วยความเป็นเด็กที่โดนตามใจทุกอย่าง บรูซ รีบวิ่งออกไปจากตึกโดยลำพังโดยทิ้งพ่อแม่ไว้ด้านใน

บรูซ เดินออกมาชนกับชายแปลกหน้าในชุดฮู้ดสีเขียว

“เฮ้ เดินระวังหน่อยไอ้หนู”

แทนที่เด็กจะขอโทษกลับพูดจาอวดดีใส่เขาแทน

Bruce : ฉันไม่เห็นต้องทำแบบที่นายว่าเลย พ่อแม่ฉันรวยสุดในก็อธแธมนะ

“นี่แกลูกไอ้เวย์นเหรอ”

เพราะความอวดดีนี่เองจึงทำให้ชีวิตของบรูซเดือดร้อน เมื่อพ่อแม่เดินมาเห็นก็ต้องตกใจ  ชายแปลกหน้าจับเขาไปเป็นตัวประกัน

Thomas : บรูซ..บรูซ!!

“ไอ้หนูหุบปาก”

Thomas : อย่าทำร้ายเขา อยากได้อะไรเอาไปเลย

“กระเป๋าตัง เครื่องเพชร เอามาเดียวนี้!”

“บอกให้เอามาไง!”

สร้อยไข่มุกของมาร์ธา โดนกระชากร่วงสู่พื้น เสียงปืนดังขึ้นสองนัด ปลิดชีวิตว่าที่ผู้ว่าเมืองและภรรยาลงท่ามกลางสายตาของลูก

ชายแปลกหน้าวิ่งจากไป ตำรวจมาถึงเหตุการณ์ วีเว่อ คือเจ้าหน้าที่รายแรกๆที่ไปถึง

“พระเจ้า วีเวอร์ นี่พวกเวย์น นี่เด็กเห็นเหตุการณ์รึเปล่า”

บรูซ เวย์น ตกอยู๋ในอาการช็อก ไม่พูดกับใครอีกเลยตั้งแต่นั้น

ที่คฤหาส์น เวย์น เจ้าหน้าที่ตำรวจเดินทางไปถึงและได้พบกับ อัลเฟรด

Officer : กัปตันครับ นี่คืออัลเฟรด เพนนีเวิรธ์

Alfred : ผมได้ข่าวเรื่องขู่ฆ่ามาเหมือนกัน ผมต้องการรายชื่อผู้ต้องสงสัย ผมช่วยคุณได้

Captian : เรารู้ประวัติคุณในกองทัพเรือและงานคุ้มกันของคุณในเกาหลีมาบ้าง แต่ขั้นตอนการสืบสวนนี้เราจัดการเอง

“เราต้องการคุยเรื่องอื่นกับคุณ”

Alfred : อะไรนะ

“เรื่องลูกชายเขา บรูซน่ะ คุณรู้มั้ยพวกเวย์นเขียนชื่อคุณลงไปให้เป็นผู้ปกครอง หากพวกเขาเป็นอะไรไป”

Alfred : ฮ่ะ! ผู้ปกครอง ผมไม่ใช่พ่อคนนะ

“ดูจากเอกสารนี้บอกว่าคุณมีลูกสาว”

Alfred : แต่เธออาศัยอยู่กับแม่

“ในกรุงโซลใช่มั้ยคะ”

Alfred : ผมไม่ได้หมายถึงอย่างงั้น ที่พูดคือผมไม่เป็นผู้ปกครอง และไม่สนใจจะเป็นด้วย ผมแค่อยากรู้ใครฆ่าพวกเวย์น

“นั้นก็เป็นงานตำรวจคะคุณเพนนีเวิรธ์ งานของฉันแค่มาจัดการสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นของหนูน้อยคนนี้ เขาไม่พูดกับใครไม่กินอะไรเลย”

Alfred : ต้องมีคนอื่นที่พอดูแลเขาได้น่า

“โทมัส และ มารธา คือผู้สืบทอดตระกูลเวย์นและอาร์คแฮมเป็นคนสุดท้ายนะคะ”

Alfred : ถ้าหากผมปฏิเสธล่ะ

“เด็กจะเข้าสู่กระบวนการคุมครองและเข้าสู่สถานเลี้ยงเด็กคะ”

ค่ำวันนั้น อัลเฟรด เดินเข้าไปคุยกับลูกชายเพื่อนของตน ด้วยความเป็นห่วง

Alfred : ฟังนะบรูซ…เธอต้องกินอะไรเข้าไปบ้าง

Bruce : คุณเป็นใครกัน

Alfred : ฉันก็พ่อบ้านเธอไง

….. ตอนต่อไป สุขสันต์วันเกิดก็อธแธม สุขสันต์วันเกิด อแมนด้า …..

คุยกันหลังอ่าน

เป็นอย่างไรกันบ้างกับกำเนิดใหม่ Earth One ในช่วงแรกเนื่องด้วยมันเป็น นิยายภาพเล่มโตผมจึงขอแบ่งซอยออกมาหลายๆตอนนะครับ

• จากตอนแรกนี้เราจะได้เห็นอะไรแปลกใหม่อย่างเช่น
• บรูซ เป็นลูกหลานของ เวย์น(ทางพ่อ) และ อาร์คแฮม(ทางแม่)
• อัลเฟรด เป็นทหารผ่านศึกเพื่อนของ โทมัส และกลายเป็น พ่อบ้านด้วยความจำเป็น
• มีการเล่นประเด็กการเมืองในเมืองเพิ่มขึ้นมาในปมสังหารตระกูลเวย์น
• ชุดแบทแมนตอนต้นดูเหมือนชุดคนธรรมดาใส่แบบในหนัง แต่ไม่มีการทาขอบตาดำ