เรื่อง : Jason Aaron
ภาพ: Marc Silverstri
วางจำหน่าย : 26 ตุลาคม 2011
สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

มาแล้ว
จากเบื้องล่างนั่น
ลึกลงไป ใต้หินและไฟข้างล่างนั่น
อะไรบางอย่างที่ใหญ่และเก่าแก่ตั้งแต่ยุคบรรพกาล
อายุมันเท่าๆ กับโลก
มันมาหาอาหารใส่ความละโมภด้วยสิ่งมีชีวิต
มันมาโดยปราศจากความกลัว
ไม่เคยมีอะไรที่นี่ทำให้มันกลัวมาก่อน

ที่นี่ มันคือผู้แข็งแกร่งที่สุดตลอดกาล

ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว

ต้องมีอะไรแตกหักบ้างล่ะ
ข้ามองมันพยายามจะหายใจ พยายามจะยื้อชีวิตตรงนั้น

ข้าบอกมันว่าจะปล่อยไปเสีย อย่ายื้ออีกต่อไป และข้าเสียใจที่ต้องทำเช่นนั้น
แม้มันอาจจะไม่เข้าใจภาษา แต่ในแววตาใกล้ตายของมันนั้นบอกว่ามันเข้าใจกฏของธรรมชาติดี

ที่โลกเบื้องบนข้าโดนตามล่า
โดนตามล่าตลอดเวลา
และสู้กลับตลอดเวลา

สู้กับคนที่พยายามจะควบคุมข้า
สู้กับตัวข้าเอง

ที่โลกเบื้องบน ข้ามิเคยเข้าใจว่าข้าเป็นใคร หรือเป็นอะไร
ฮีโร่ หรือสัตว์ประหลาด
ผู้ปลดปล่อยหรือผู้ทำลาย
แต่ที่โลกเบื้องล่างนี่ ข้ารู้ว่าข้าเป็นอะไร
โมลอยด์ : ฮัลค์!
โมลอยด์ : ฮัลค์กลับมาแล้ว!

ที่โลกเบื้องล่างนี่ ฮัลค์คือฮัลค์ ตลอดมาและตลอดไป
ที่นี่ข้าไม่เคยเป็นสัตว์ประหลาด
โมลอยด์ : นักล่าผู้ยิ่งใหญ่ของเรากลับมาจากข้างล่างแล้ว แล้วครั้งนี้นักล่าของเรานำอะไรกลับมากับเขากันหนอ?
ฮัลค์ : อาหาร
โมลอยด์ : ช่างน่ายินดีนักฮัลค์ ช่างน่ายินดี เราจะฉลองกันวันนี้ เราทั้งหลายจะได้กินดีอยู่ดี และเล่าเรื่องของเรา ฮัลค์ เจ้าจะ…

โมลอยด์ : ข้าคิดว่าครั้งนี้เจ้าน่าจะมาร่วมกับพวกเรานะ

โมลอยด์ : เจ้ามาอยู่กับพวกเราหลายชั่วการสั่นไหวของโลกแล้ว เอาล่ะ มิตรข้า เจ้าพบบ้านแล้ว เจ้าเองก็เป็นหนึ่งในพวกเราแล้ว มิใช่หรือ
ในขณะที่พวกเราเต้นรำและร้องเพลง และชื่นบานในชีวิตที่เทพเจ้าภูผาประทานให้ เจ้ากลับนั่งบนยอดผาอย่างโดดเดี่ยว เอาแต่จ้องเหมือนรอคอยการปรากฏตัวของใครอยู่
เราอยู่ในโลกเบื้องล่างนี่ เราอยู่ที่นี่ ที่ๆ ไม่มีผู้ใดจากพื้นผิวรู้ว่าเราอยู่ที่นี่ เจ้าเป็นผู้มาจากพื้นผิวคนแรกที่เจอหมู่บ้านเราในช่วงศตวรรษที่ผ่านมา ไม่ว่าปิศาจหรือเทวดาพาเจ้ามา
ไม่ว่าจะใครก็ตามที่เจ้ากำลังระแวง ใครที่เจ้าคอยมองการปรากฏตัว ข้ารับประกันได้ว่าเรื่องนั้นไม่มีวันเกิดขึ้นอย่างแน่นอน
ฮัลค์ : พวกมันมาแน่ พวกมันมาทุกครั้งไป
(เมื่อกี้ยังใช้หน่วยเวลาเป็นจำนวนครั้งแผ่นดินไหวอยู่เลย ไหงตอนจบเป็นศตวรรษฟะ)

โมลอยด์ : แม้ว่าเจ้าจะเล่าอะไรไม่มากนัก แต่ข้าก็เข้าใจว่าเจ้าโดนตามล่า และเรื่องราวต่อสู้ไม่รู้จบที่โลกเบื้องบนนั่น
แต่ในชีวิตที่เหลือของเจ้า ที่โลกใต้พิภพแห่งนี้จะมีแต่ความสงบสุขอย่างแน่นอน

ฮัลค์ : พวกมันมาแน่
โมลอยด์ : ถ้าอย่างนั้นก็ปล่อยให้พวกมันมา เราจะจัดการกับพวกมันเมื่อมันมาถึง ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม
แต่จนกว่าจะถึงตอนนั้น อย่าปล่อยให้ชีวิตผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์
เจ้าลงมาที่โลกใต้ผืนพิภพนี้เพื่อความสงบไม่ใช่หรือไง แล้วสันติสุขก็อยู่ที่นี่แล้ว เพียงแค่เจ้าเปิดใจ ฮัลค์ จงมาร่วมในสันติสุขกับพวกเราเถิด

มาเถิด จงมาอยู่ท่ามกลางหมู่เราผู้ที่จะรักเจ้า

ความสุข ความสงบ
สิ่งที่ข้าเคยเรียนรู้เมื่อนานมาแล้วว่าห้ามไว้ใจ
แบนเนอร์คือผู้ที่สอนข้า
แบนเนอร์ผู้หวาดกลัว แบนเนอร์ผู้อ่อนแอที่มักจะรั้งข้าไว้
แต่แบนเนอร์ไม่เกี่ยวกับข้าแล้ว

มันตายไปแล้ว
ข้าฆ่ามันเองกับมือ

ข้าฆ่าทุกสิ่งอย่างในตัวข้าที่เกี่ยวกับแบนเนอร์
ข้าฆ่ามันให้ตายเพื่อให้ฮัลค์มีชีวิตจริงๆ เสียที

ฮัลค์รู้วิธีที่จะสู้กับศัตรูจนกว่าจะชนะ
ฮัลค์รู้วิธีทุบให้กระจาย
แต่ฮัลค์ไม่รู้วิธีฝัน

ถ้าเคยฝัน มันคงจะเป็นอย่างนี้สินะ
ที่นี่ ความรู้สึกนี้
ข้าทนมานานพอแล้ว เดินทางมาไกลพอแล้ว
เพื่อค้นหาความสงบ

เพื่อหาที่ๆ เรียกว่าบ้าน
ข้าคือฮัลค์ นักล่า ผู้พิฆาตโลก
และนี่คือจุดสิ้นสุดเรื่องราวของข้า
ยืนยันเป้าหมายถูกต้อง เข้ามาได้เลย

ครืนนนนนนนนนนนน
โมลอยด์ : รู้สึกได้ไหมล่ะฮัลค์ เทพเจ้าแห่งภูผากำลังต้อนรับเจ้าน่ะ
ฮัลค์ : ไม่ใช่

คำเตือนที่ 1 : ท่านมีสิทธิ์ที่จะถูกจับกุมโดยสันติ ไม่เช่นนั้นแล้วเราไม่สามารถรับประกันความปลอดภัยได้
คำเตือนที่2 : ไม่มีคำเตือนอื่นใดแล้ว

ฮัลค์ : รู้อยู่แล้วว่าพวกแกต้องมา ไม่ว่าพวกแกนี่จะเป็นใครก็เถอะ

ฮัลค์ : จะกลับดีๆ หรือจะตายตรงนี้
? : เอาล่ะหนุ่มๆ โชว์ให้ตากล้ามบึ้กดูหน่อยซิว่าเรามาเจรจากันดีๆ

? : แม้แต่ฮัลค์ก็โดนคลื่นเสียงก็ทำให้เจ็บตัวได้ใช่มั้ยล่ะ เอาล่ะ จะขู่อะไรอีกมั้ย พ่อตัวใหญ่ หรือว่าจะยอมฟังกันดีๆ

? : อุ๊บบบส์
หุ่น : หุ่นทีมที่หนึ่งติดต่อผู้บัญชาการดูม กลับมาเร็วผู้บัญชาการ เราต้องถอนตัว เรากำลังเสียเปรียบ
? : ไอ้พวกหุ่นขึ้นสนิมเอ๊ย จัดการหมอนั่นให้ได้ ได้ยินมั้ย? ทางนี้ยังไม่ตาย ยังเดินได้อยู่ แล้วเป้าหมายเป็นยังไงบ้าง
หุ่น : ถ้าให้พูดตามภาพที่เห็นนะครับท่าน

หุ่น : กำลังซัดพวกเรากระเด็นกระดอนใกล้แพ้แล้วท่าน

ฮัลค์ : ฮว้ากกกก

? : เฮ้ย ไอ้เจ้าเซ่อตัวเขียว
ฮัลค์ : หือ

? : ชั้นว่าผู้เสียภาษีชาวอเมริกาคงจะยินดีว่ะ ถ้าแกไม่ทุบกองทัพเราพังหมดนะ
? : ชื่อของชั้นคือ Amanda Von Doom (แค่ชื่อเหมือนนะยะ) ชั้นแค่เอาคำทักทายจากด้านมืดดำที่อยู่ในหลืบลับสุดๆ ของรัฐบาลสหรัฐมาฝาก
Amanda : จะยืนนิ่งเป็นวัวเป็นควายหรือจะคุยกันเป็นผู้เป็นคน ฮึ?
ฮัลค์ : ออกไป ก่อนที่จะถูกแยกเป็นชิ้นๆ
Amanda : โอเค แปลว่าจะคุยกันเป็นผู้เป็นคนนะ

Amanda : เราไม่ได้มาสู้กับแกนะยะ โผล่มาทั้งกองทัพแบบนี้เป็นความคิดแจ่มๆ ของชั้นเองว่า ว่าถ้าเราไม่โชว์กองกำลังขนาดนี้นายคงไม่ยอมสนใจ
ฮัลค์ : โอกาสสุดท้าย

Amanda : ฟังชั้น อีตาสมองเมล็ดถั่วอาบรังสี ชั้นฆ่าไอ้ตัวใหญ่ๆ ที่เจ๋งกว่านายมานับไม่ถ้วนแล้ว ชั้นไม่กลัวนายง่ายๆ หรอกนะยะ อีกอย่างชั้นบอกแล้วนะว่าเรามาด้วยสันติ (สันติบ้านเจ๊สิ)
Amanda : เราไม่ได้มาสู้กับนาย โอเค้? เราแค่ต้องการความช่วยเหลือของนาย รู้อะไรมะ นายไม่ใช่ปัญหาของใครแล้วตอนนี้

Amanda : อีตาแบนเนอร์ตะหาก เราต้องจัดการแบนเนอร์หรอกย่ะ

ลิง : เจี๊ยกกกก
? : ได้ตัวละ
? : อย่าขัดขืน อย่าต่อสู้ เพื่อนลิงตัวใหม่เอ๋ย การต่อสู้มันอยู่หลังจากนี้ตะหาก
? : หมายเลข 26 เจอลิงตัวสุดท้ายแล้ว

? : ลิงตัวสุดท้าย?
? : หมายเลข 27 ไม่เจอเพื่อนลิงแล้ว ดูๆ ไปไม่น่าจะเหลือแล้ว นี่คือเพื่อนสุดท้ายบนเกาะนี้แล้ว
? : จะพอสำหรับท่านพ่อไหม? หรือท่านจะตะโกนใส่พวกเราอีกนะ? หมายเลข 26 ชอบมากเวลาท่านพ่อไม่ตะโกนโวยวาย

? : แก ลิงตัวสุดท้าย หน้าที่ของแกคือทำให้ท่านพ่อแฮปปี้อีกครั้ง ลิงให้สิ่งที่ท่านพ่อต้องการ แล้วทุกอย่างจะจบดีๆ ท่านพ่อไม่ตะโกน ท่านพ่อไม่โวยวาย ท่านพ่อรักเรา ท่านพ่อรักทุกตัว

26 : ท่านพ่อรักเราในสิ่งที่ท่านสร้างเรา
27 : ท่านรักเราที่เราเป็น

(ในต้นฉบับ หมูสองตัวนี้พูดก็ไม่ค่อยถูกแกรมมาร์ซักกะเท่าใหร่นะครับ ฟังดูงงๆ แล้วก็บทสนทนาตรงนี้ผมเดาว่าตัวไหนน่าจะพูดอะไรบ้างนะครับ – -*)
26 : ท่านพ่อจะทำให้แกดีขึ้น เจ้าลิงตัวสุดท้าย เดี๋ยวคอยดูก็แล้วกัน ฉลาดขึ้น แข็งแกร่งขึ้น อย่างที่ท่านทำกับหมายเลข 26 กับ 27
27 : ท่านพ่อทำให้เราทั้งหมดดีขึ้น นั่นคือเหตุผลที่เรารักท่าน แกควรจะเริ่มรักท่านตั้งแต่ตอนนี้ เจ้าลิงตัวสุดท้าย
26 : เพราะว่าท่านพ่อรักเราทำให้บางทีท่านพ่อตะโกนใส่เราตลอดเวลา
27 : ท่านต้องการให้เราเพอร์เฟกต์ เป็นความผิดของเราเองที่ไม่สมบูรณ์แบบ
26 : ท่านพ่อรักทุกคน รักทุกอย่าง

26 : ยกเว้นมัน
27 : มันที่เราไม่พูดถึง มันที่เราจงเกลียดชัง
26 : จงเกลียดมันด้วย เจ้าลิงตัวสุดท้าย
27 : เราทั้งหมดเกลียดมัน เราไม่พูดถึงมัน
26 : เราเคยเจอมันมาก่อน หมายเลข 26 กับ 27 จะฆ่ามันให้ตายกับมือ
27 : ถ้าฆ่ามันให้ตายได้ล่ะก็ เราจะกลายเป็นที่รักของท่านพ่อ
26 : และมันจะตายอย่างโง่เขลา

27 : ที่นี่คือบ้าน เอาล่ะ ตอนนี้หยุดพูดถึงมันได้แล้ว เดี๋ยวท่านพ่อจะโวยวาย
26 : ยินดีต้อนรับสู่บ้าน ลิงตัวสุดท้าย ยินดีต้อนรับสู่สถานที่ๆ ที่ดีที่สุดในโลก

26 : ท่านพ่อ หมายเลข 26 กับ 27 กลับมาบ้านแล้ว
27 : เราเอาเพื่อนใหม่มาหลายตัวเลขท่านพ่อ

26 : ท่านพ่อ ดีใจกับเรามั้ย

ลิง : กรรรรรห์
? : ไม่ใช่
? : พวกมันไม่ใช่

? : เอามาอีก

26 : แต่… แต่ไม่มีอีกแล้วนะท่านพ่อ
27 : เพื่อนพวกนี้เป็นกลุ่มสุดท้ายแล้ว
? : พวกมันไม่พอ พวกมันไม่ใช่

Banner : พวกมันไม่ใช่เจ้านั่น

ฮัลค์จะเป็นยังไงต่อไป แบนเนอร์สติหลุดแล้วจะกระเจิงไปไกลแค่ไหน แล้วอีสองหน่อนี้แยกร่างออกจากกันได้ยังไง ติดตามต่อได้ใน The Incredible Hulk Vol. 3 เล่มถัดไปและ The Defenders