Marvel Comic : Venom 10 : AWOL (Absent Without Official Leave)

เรื่อง : Rick Remender
ภาพ : Lan Medina, Nelson Decastro, Marte Gracia
วางจำหน่าย: 7 ธันวาคม 2011
สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

ขณะที่ Flash Thompson กำลังปรับตัวกับผลที่เกิดขึ้นกับชีวิตเขาจากเหตุการณ์ในช่วง Spider-Island ศัตรูเก่าอย่าง Jack ‘O Lantern และ Crime-Master ก็ปรากฎตัวขึ้น และได้ข่มขู่เขาโดยใช้ชีวิตของคนที่เขารักในการบังคับเขาให้ทำตามคำสั่งของมัน ซึ่งนั่นก็ทำให้เขาต้องทำการ “หนีทหาร” พร้อมกับขโมย Symbiote ไปกับเขาด้วย แต่มันก็ไม่ง่ายนัก เมื่อผู้ที่ขวางหน้าเขาอยู่คือ Captain America!!

.
.
.
เปิดเรื่องมาที่สุสาน Queens Hill

ในงานพิธีฝังศพของ Harrison Thompson พ่อของ Eugene “Flash” Thompson
ขณะที่บาทหลวงกำลังทำพิธีในใจของ Flash กลับกำลังหวั่นไหวอย่างรุนแรง แต่มันกลับไม่ใช่เรื่องของพ่อของเขา?!

“ไอ้สารเลวนั้นมันโผล่มาตอนที่ฉันกำลังกล่าวไว้อาลัยให้พ่อ”

“ฉันต้องฝึกพูดอยู่ทั้งคืน เพื่อให้มันเหมาะสมสำหรับผู้ชายที่เลี้ยงดูฉันมา”

“ให้มันหมดจด ปราศจากเรื่องปวดใจเก่าๆ”

“ฉันต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการจะออกไปพูด ต่อหน้าแขกทุกคนที่มา…ต่อหน้าสายตาของพวกเขาที่มองมาที่ฉัน…และตอนที่ฉันออกไปที่หน้าโบสถ์นั่นเอง…”

“มันก็อยู่ที่นั่น”

“ห่างออกไปแค่สิบฟุต”

“ทุกคนบอกฉันว่าคำไว้อาลัยของฉันมันดีมากๆ”

“ดูท่าฉันจะควบคุมตัวเองได้ดี”

“แต่สำหรับฉันแล้วนั้น ช่วงเวลานั้นจะถูกตราตรึงอยู่กับภาพๆหนึ่ง…”

“…นั่นก็คือรอยยิ้มสยดสยองบนใบหน้าแหลกเละของแจ็ค โอ แลนเทิร์น”

หลังเสร็จพิธีฝังศพ Peter Parker และ Mary Jane Watson เพื่อนตั้งแต่สมัยเรียนของ Flash ก็มาหาเขา

MJ : เธอแน่ใจนะว่าไม่อยากให้มีคนอยู่ช่วยที่บ้านน่ะ?

Peter : จะให้เราไปซื้ออาหารมาเตรียมไว้ให้ก็ได้นะ…

Flash : หืมม? ไม่ต้องลำบากหรอก…เราไม่เป็นไร

Flash : วันนี้ขอให้เป็นเรื่องเฉพาะในครอบครัวก็แล้วกันนะปีเตอร์

Flash : แค่นายกับ MJ มาร่วมงานฉันก็ซาบซึ้งมากแล้ว

Peter : เรื่องเล็กน้อยน่า แต่ถ้าต้องการอะไรล่ะก็โทรมาได้ทุกเมื่อเลยนะ จะกลางวันหรือกลางคืนก็ได้

(ฉันว่านายคงไม่มีเวลารับโทรศัพท์เท่าไหร่หรอกมั๊ง Peter)

ขณะที่ Peter กับ MJ เดินออกไป พวกเขาไม่มีทางรู้ได้เลยว่าผู้ชายคนที่เดินเข้าไปหา Flash นั้นเป็นใคร…

Jack ‘O Lantern : ต้องขอโทษทีนะยูจีน ฉันหวังว่านายคงไม่ว่าอะไรที่ฉันมาร่วมงานนี้นะ

Jack ‘O Lantern : ตอนที่ฉันได้ยินข่าวร้ายที่เกิดขึ้นกับนาย ฉันก็คิดว่าอย่างน้อยฉันก็น่าจะมาร่วมงานไว้อาลัยด้วยน่ะนะ

Jack ‘O Lantern : คุณคงจะเป็นเบ็ตตี้สินะ ผมได้ยินเรื่องของคุณมาเยอะเลยล่ะ

Betty : แต่ฉันเกรงว่าฉันจะไม่เคยพบคุณมาก่อนนะคะ แล้วคุณคือ…?

Jack ‘O Lantern : ผมชื่อแจ็ค ยูจีนกับผมร่วมรบในตะวันออกกลางมาด้วยกัน ซึ่งนั่นก็เป็นสาเหตุที่ทำให้หน้าผมหล่อเหลาอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้

(จริงๆแล้วหน้ามันแหกยับเยินแบบนี้จากการที่ Flash เอาระเบิดมือยัดปากมันในเล่ม 1)

Jack ‘O Lantern : แฟนของคุณคนนี้…ช่วยชีวิตผมไว้

(ไม่ได้ช่วย…แค่มันหน้าด้านฆ่าแล้วไม่ยอมตายเท่านั้นแหละ)

Betty : ฉัน…ฉันไม่เคยรู้เรื่องนั้นมาก่อนเลย

Jack ‘O Lantern : แหม ฮีโร่อย่างยูจีนก็เป็นแบบนั้นแหละ

Jack ‘O Lantern : เขาคงไม่เคยบอกคุณเรื่องที่เขาเคยช่วยชีวิตคนไว้มากมาย แล้วก็คงเก็บความลับอะไรไว้อีกเพียบเลย เป็นไปได้ว่าเขาไม่ได้บอกคุณว่าเขาเป็นผู้สนับสนุนกลุ่มบำบัดการติดเหล้าของผมด้วยใช่ไหมล่ะครับ?

Jack ‘O Lantern : เป็นคนขี้อายซะจริงๆว่าไหมครับ

(มันต้องการเย้ย Flash ว่ามันสืบเรื่องเขามาเป็นอย่างดี และรู้กระทั่งเรื่องที่เขาเคยติดเหล้าจนต้องไปเข้ากลุ่มบำบัดมาก่อนด้วย)

เมื่อมันมาแบบนี้ Flash ก็ได้แต่ต้องเล่นไปตามน้ำ

Flash : ฉันให้ความร่วมมือกับโครงการนั้นแค่เพราะมันเป็นสิ่งที่ควรทำเท่านั้นแหละแจ็ค ฉันนึกว่าเราตกลงกันแล้วนี่นาว่าจะเก็บเรื่องความสัมพันธ์ของเราไว้เป็นการส่วนตัวเท่านั้น

Jack ‘O Lantern : ไม่เห็นจำเป็นเลยนี่นา โดยเฉพาะกับเพื่อนสนิทอย่างนี้น่ะนะ ฉันเสียใจกับเรื่องพ่อของนายด้วย จริงๆแล้วฉันก็รู้อยู่ว่าเวลานี้มันไม่ค่อยเหมาะนัก แต่ว่า…

Jack ‘O Lantern : ฉันกำลังมีปัญหาใหญ่อยู่น่ะ และฉันก็อยากให้ได้ใครสักคนมาช่วยฉันอย่างด่วนเลยด้วย

Flash : ฉันต้องขอโทษด้วยนะแจ็ค

Flash : แต่ตอนนี้มันไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่…

Flash : ฉันว่าไว้เรานัดเจอกันทีหลังดีกว่า จะได้คุยกันได้สะดวกๆหน่อย

แต่ Betty ที่ไม่รู้อะไรด้วยก็พูดด้วยความหวังดีว่า…

Betty : ฉันจะพาแม่กับน้องคุณกลับบ้านให้เอง คุณไปเถอะ เพราะดูท่าเขาต้องการให้คุณช่วยอย่างมากเลย

Jack ‘O Lantern : แหม คุณผู้หญิงครับ นั่นช่วยผมได้มากเลยล่ะครับ ใครจะรู้ล่ะครับ…?

Jack ‘O Lantern : …คุณอาจจะเพิ่งช่วยรักษาชีวิตคนไว้ได้เลยเชียวล่ะครับ

หลังจากนั้น Jack ‘O Lantern ก็พา Flash มายังสถานที่แห่งหนึ่งโดยที่เขาถูกปิดตาเอาไว้

Jack ‘O Lantern : โอ้ ให้ตายสิ ดูจากสีหน้าแกแล้วนี่…แกคงอยากฆ่าฉันเต็มแก่แล้วสิเนี่ย

Flash : ฉันทำแน่ว่ะ

เมื่อยามที่หน้าประตูตรวจสอบแล้วว่าเขาไม่ได้พกอาวุธมา Jack ‘O Lantern ก็พาเขาเข้าไปข้างในตึก

Jack ‘O Lantern : นี่ฟังนะ เก็บเรื่องการพบกันครั้งล่าสุดของเราไว้เป็นความลับระหว่างเราด้วยล่ะ เจ้านายฉันไม่จำเป็นต้องรู้ว่าฉันทำให้เขาต้องสูญไวเบรเนี่ยมไปตอนที่ฉันพยายามจะฆ่าแก

(เหตุการณ์ในเล่ม 4)

Jack ‘O Lantern : ถ้าแกชอบเบ็ตตี้…ซึ่งเธอก็ดูน่ารักดีในตอนยังเป็นๆอยู่น่ะนะ..ก็จงปิดปากให้สนิทเชียวล่ะ

ตอนนั้นเองประตูลิฟต์ก็เปิดออก และมีผู้หญิงร่างล่ำบึ้กท่าทางน่าสยองสองคนยืนอยู่ข้างใน

สาวหน้ากาก1 : เฮ้ ไงจ๊ะแจ็ค

Jack ‘O Lantern : เกรซี่! วันนี้สบายดีไหมจ๊ะ?

Gracie : รู้มั๊ย ไคร์ม-มาสเตอร์น่ะให้ฉันอยู่แต่ในลิฟต์นี่ทั้งวันเลยล่ะ

Jack ‘O Lantern : งั้นไว้รอตอนเธอหมดกะแล้วกันนะ เราจะไปสนุกกันให้เต็มที่เลย

สาวหน้ากาก2 : แล้วคุณจะพาเพื่อนรูปหล่อของคุณคนนี้ไปด้วยหรือเปล่าล่ะ?

Jack ‘O Lantern : ใครนะ? หมอนี่น่ะเหรอ? เขาไม่ชอบเรื่องสนุกอะไรทั้งนั้นนั่นแหละ เพราะงั้นพระเจ้าเลยเอาขาเขาไปไงล่ะ

เมื่อลิฟต์ลงมาถึงชั้นล่างสุด ประตูก็เปิดออก และเจ้าของสถานที่ก็รออยู่พร้อมลูกน้องที่ถืออาวุธครบมือ

Crime-Master : ไงแฟลช พ่อหนุ่มของฉัน…

Crime-Master : …เดินทางมานี่สนุกดีหรือเปล่าล่ะ? ได้ยินว่าคนในครอบครัวของนายเพิ่งตายไปนี่นะ ต้องขอโทษด้วยที่ฉันทำตัวไม่ละเอียดอ่อนเท่าไหร่

Crime-Master : ว่าไงล่ะเพื่อนผู้โศกเศร้าของฉัน

Crime-Master ยื่นมือมาจะเชคแฮนด์ด้วย แต่ Flash ไม่เอา ซึ่งนายหน้ากากก็ดูจะไม่ว่าอะไร

Crime-Master : จริงสินะ เราไม่ใช่เพื่อนกันเสียหน่อยใช่ไหมล่ะ?

Crime-Master : งั้นเรามาเข้าเรื่องกันเลย ดีไหม?

Crime-Master : ฉันอยากให้ “อีกตัวตน” ของนายทำงานให้ฉันสักหน่อย

Flash : แล้วถ้าฉัน “ทำงาน” ให้แกเสร็จแล้วนี่ แกจะไม่มายุ่งกับฉันอีกใช่ไหม?

Crime-Master : โอ้ ไม่หรอก ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้นแน่ พูดตามตรงนะ ฉันมีงานจะให้นายทำอีกเพียบเลยล่ะ

Crime-Master : ฉันชอบที่นายทำเป็นไม่รู้ว่าสถานการณ์เป็นยังไงน่ะนะ พ่อนักเจรจาแสนฉลาด สิ่งแลกเปลี่ยนน่ะไม่ใช่สิ่งที่นายจะได้รับ แต่เป็นสิ่งที่นายจะได้เก็บเอาไว้ต่างหาก

Crime-Master : อย่างแม่ของนาย, เบ็ตตี้, ทุกๆคนที่นายรู้จัก ฉันจะอนุญาตให้พวกเขามีชีวิตอยู่ต่อไปไงล่ะ

Crime-Master : แค่นายไปเอาซิมไบโอตของนายมา แล้วก็ไปที่ลาสเวกัสซะ ชุดของนายจะรู้ได้เองว่าฉันต้องการอะไรเมื่อนายไปถึงที่นั่น

Crime-Master : ง่ายใช่ไหมล่ะ?

แม้ Flash จะฟังมันอยู่เงียบๆ แต่ในใจของเขานั้นกำลังเดือดปุดๆเลยทีเดียว

“ฉันจะฆ่ามันตอนนี้เลยก็ยังได้”
“คอมันเปิดโล่งเชียว”
“จับหัวของมันบิดไปข้างหลังแล้วก็สะบัด…”
“คอของมันก็จะหักอย่างสวยงาม”
“แต่พวกลิ่วล้อของมันก็คงจะยิงฉันจนพรุน”
“แล้วแจ็คก็จะไปฆ่าเบ็ตตี้”
“ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา”
“แต่ก็เร็วๆนี้แหละ”

Crime-Master : เอาเถอะ ตอนนี้นายคงจะโกรธสุดๆอยู่แล้วสินะ นายเพิ่งจะไปร่วมงานฝังศพพ่อของนายมาหมาดๆ แล้วตอนนี้นายก็มาโดนข่มขู่และครอบครัวของนายก็ตกอยู่ในอันตรายด้วย

Crime-Master : กลับไปตั้งสติให้ดี…หาของที่ฉันต้องการให้พบ…แล้วเอามันกลับมา

Flash : แล้วฉันจะหาตัวแกได้ยังไง?

Crime-Master : เมื่อนายกลับเข้ามาในเมืองพวกเราจะรู้ได้แน่ แล้วเราจะติดต่อไปหานายเอง

“เร็วๆนี้”
“ในฐานะเวน่อม”

Crime-Master : แจ็ค ไปส่งเขากลับบ้านซะ…และทำตัวดีๆด้วยล่ะ

Jack ‘O Lantern : รับทราบครับนาย

“ให้พวกมันมารวมอยู่ในห้องเดียวกัน”
“แล้วฆ่าพวกมันให้หมดทุกคน”

วันต่อมา

ที่ฐานทัพของ Project Rebirth

Flash กลับมาที่ฐานทัพที่เพิ่งซ่อมเสร็จหลังจากความเสียหายที่เกิดขึ้นในช่วงวิกฤติ Spider-Island

(เหตุการณ์ในเล่ม 6 ที่ Venom จับตัว Spider-King ที่พยายามจะออกจากเมืองมาที่นี่ และพบว่าในตัวมันเต็มไปด้วยแมงมุมที่เต็มไปด้วยไวรัส จนเกิดความวุ่นวายเพราะพวกเขาต้องพยายามไม่ให้ไวรัสกระจายไปสู่โลกภายนอก)

ตอนนั้นเองก็มีแขกมาเยือนที่ฐาน

ผู้ที่มาคือ Captain America (Steve Roger) ผู้บัดนี้เป็นผู้บัญชาการคุมหน่วยงานป้องกันประเทศและเหล่า Super Heroes ทั้งหมดนั่นเอง

เมื่อ Cap เข้ามาในฐาน นายพล Dodge ผู้บัญชาการที่นี่ก็มาต้อนรับ

Gen.Dodge : กัปตันอเมริกา ที่คุณมาเยือนเราอย่างกะทันหัน…และนำกำลังมาขนาดนี้…คุณต้องการความร่วมมืออะไรจากเรางั้นรึ?

Cap : ผมไม่ได้มาขอความร่วมมือหรอกท่านนายพลดอจ์ด

Cap : ผมมาเพื่อปิดโปรเจ็ครีเบิร์ธของคุณต่างหาก

Cap : ผมอยากให้คุณให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่ด้วย

Mackenzie : นายฮีโร่ของเรานี่มาเพื่อปิดโครงการที่ช่วยหยุดเขาไม่ให้แพร่กระจายไวรัสที่อาจเปลี่ยนคนทั้งโลกให้เป็นแมงมุมไปหมดเนี่ยนะ

Mackenzie : ช่างไม่รู้จักบุญคุณกันซะเลย โชคดีที่นะที่ระเบียบการและอำนาจหน้าที่ของเราครอบคลุมการเก็บรักษาความลับและการนิรโทษกรรมด้วย ฉันได้เตรียมไวรัสคอมพิวเตอร์ที่จะลบข้อมูลทุกอย่างของโปรเจ็คเวน่อมและทุกสิ่งที่จะเชื่อมโยงมาถึง…

แต่เมื่อ Mackenzie หันมาทาง Flash ก็พบว่าเขาหายไปแล้ว

ตัดมาทาง Cap พวกเขากำลังมุ่งหน้าไปยังสถานที่เก็บรักษา Symbiote

Cap : เวน่อมซิมไบโอตนั้นมันอันตรายเกินกว่าที่จะเอามาใช้งานแบบนี้ ผมจะเอามันกลับไปกับผมด้วย

Gen.Dodge : แล้วคุณจะเอามันไปไว้ที่ไหนกันล่ะ

Cap : ไปที่ฐานลับสุดยอดของอเวนเจอร์ ที่มีสถานที่จัดเก็บที่ไม่มีทางเจาะเข้าไปได้ ที่ถูกสร้างมาสำหรับมันโดยเฉพาะ

Gen.Dodge : คุณเห็นว่ามันควรจะอยู่ในมือของพวกฮีโร่มากกว่ากองทัพสหรัฐอเมริกางั้นสิ?

Cap : ผมเป็นทั้งฮีโร่และทหารนั่นแหละ ผมต้องขอโทษด้วย แต่โปรเจ็คนี้มันแสดงให้เห็นว่าขาดการตัดสินใจที่ดีพอจะท่านนายพล

Gen.Dodge : ผมไม่เห็นว่าคุณจะกระตือรือร้นขนาดนี้ เมื่อตอนที่เจ้าหน้าที่เวน่อมช่วยหยุดคุณไม่ให้แพร่เชื้อโรคนั่นนะกัปตัน

(เจ็บ…)

Mackenzie : โอ้ ดูซิใครมา นั่นมันกัปตันอเมริกาไม่ใช่หรือนั่น มาเพื่อขอบคุณเวน่อมที่ช่วยชีวิตคุณไว้งั้นสินะ

Mackenzie : แต่มีข่าวร้ายจะบอกนะคุณขาใหญ่

Mackenzie : คนที่คุณจะมาขอบคุณน่ะ ตัวตนของเขาเป็นความลับที่ถูกปกป้องด้วยนโยบายการนิรโทษกรรมที่เกี่ยวของกับโครงการของเราตามกฎหมาย

Mackenzie : แถมผมยังเพิ่งจะลบข้อมูลทุกอย่างที่อยู่ที่นี่ไปแล้วด้วย แล้วยังมีข่าวร้ายกว่านั้นอีกนะ…

Mackenzie : เจ้าหน้าที่เวน่อมน่ะออกจากที่นี่ไปเรียบร้อยแล้วล่ะ พี่น้อง

“ฉลาดตายล่ะทอมป์สัน หนีทหารไปพร้อมกับอาวุธที่อันตรายที่สุดในโลกเนี่ยนะ…”

“แค่ขอยืมเท่านั้นล่ะน่า”

“พวกนั้นจะมาเอามันไป”

“นั่นไม่ใช่เหตุผลที่ฉันทำแบบนี้…”

“เรื่องของไคร์มมาสเตอร์…”

“ไม่มีทางเลือกอื่น”

“ต้องจัดการเรื่องของมันให้เรียบร้อย”

“ตอนนี้ยังทันอยู่…หันหลังกลับซะ…กลับไปที่ฐาน”

“แต่ถ้าไม่มีซิมไบโอต ฉันก็ปกป้องครอบครัวของฉันไม่ได้”

“ไคร์มมาสเตอร์ก็จะฆ่าเบ็ตตี้”

“ถ้าไม่มีชุดนี้ ฉันมันก็…”

“…ฉันก็ไร้กำลัง”

“ให้มันเป็นครั้งสุดท้าย…”

“แล้วจากนั้นก็คืนซิมไบโอตไปซะ”

“ไม่ต้องคิดอะไรให้มากความแล้ว”

ขณะที่ Venom กำลังวิ่งไปตามภูเขาที่ปกคลุมด้วยหิมะ ทันใดนั้นเขาก็ก้าวพลาดและลื่นตกไปทางหุบเหว แต่เขาก็ใช้ใยหยุดตัวเองไว้ได้ทันก่อนจะตกเหว

แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงพูดขึ้น

??? : มีทางเลือกให้นายอยู่สองอย่างนะพ่อหนุ่ม

Captain America ตามมาทันจนได้

Cap : …ฉันอยากให้นายเลือกที่มันง่ายๆน่ะนะ

Venom : ผมจำเป็นต้องใช้ซิมไบโอต เรื่องนี้เกี่ยวพันกับชีวิตคน คุณต้องเชื่อใจผม

Cap : ที่ฉันไม่เชื่อใจคือเจ้าปรสิตต่างดาวนั่นต่างหาก

Cap : นายคิดว่านายควบคุมมันได้…เพื่อนคนหนึ่งของฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน…จนกระทั่งเขารู้ตัวว่าเขาควบคุมมันไม่ได้ ฉันให้นายเอามันไปไม่ได้หรอก

Venom : ถ้างั้นเราก็ความเห็นไม่ตรงกันสินะ

Venom : เพราะผมจะไม่ยอมให้คุณมาหยุดผมได้หรอก

ว่าแล้ว Venom ก็ใช้ใยแทนหนังยางในการส่งตัวเขาลอยละลิ่วเข้าหา Cap

“นี่เพิ่งเพิ่มข้อหา ‘ทำร้ายกัปตันอเมริกา’ เข้าไปในประวัติอาชญากรรมของฉันแล้วสิเนี่ย”

Cap ใช้โล่ป้องกันไว้ได้ แต่จุดประสงค์จริงๆของ Venom คือการใช้เขาเป็นแท่นกระโดดเพื่อไปต่อต่างหาก

“ไอ้ที่แย่ที่สุดก็คือ…เรื่องที่ว่าเขาพูดถูกนี่น่ะสิ”

แต่ Cap ก็ไม่ปล่อยให้ Venom หนีไปง่ายๆและขว้างโล่โดนหัว Venom เต็มๆ

Cap : ฟังฉันให้ดีนะทหาร…ไม่ว่านายจะเจอกับปัญหาอะไรอยู่…ฉันช่วยนายได้ แต่การหนีทหารแบบนี้น่ะ…

Cap : นายกำลังทั้งละเมิดกฎหมายและทำให้ตัวนายเองเสื่อมเสียเกียรติ์นะ

“เขาเห็นฉันเป็นแค่อาชญากร”

“ไม่ว่าฉันจะทำอะไร”

“ไม่ว่าฉันจะพูดอะไร”

“ที่เขาเห็นมีแต่ซิมไบโอตเท่านั้น”

Venom ใช้ความคล่องหลบหลีกการโจมตีของ Cap และโจมตีสวนด้วยการพ่นใยปิดตาของ Cap ไว้

Venom : ผมพยายามจะบอกคุณแล้ว…

Venom : ว่าถ้ามันต้องเลือกระหว่างการเสื่อมเสียเกียรติ์กับการปกป้องครอบครัวของผมล่ะก็…

Venom : …มันก็ไม่ต้องเสียเวลาคิดเลยล่ะ…ครับ

ทันใดนั้น Venom ก็ลาก Cap เข้ามาหาตัว แล้วซัดไปเต็มหมัดจนปลิวไป!

“เผลอปล่อยให้ตัวเองโกรธจนหน้ามืดไปแล้วสิ…ซัดเขาแรงเกินไป…”

เมื่อ Venom รู้ตัวว่าทำอะไรลงไป ร่างของ Cap ก็ลอยพ้นขอบหน้าผาไปแล้ว!!

“เขาหมดสติไปแล้ว…ตกไปแบบไม่รู้ตัวเลย…ไม่รอดแน่”

แล้ว Venom ก็ตัดสินใจโดยไม่ต้องคิด และโดดตามลงไปทันที!

“ถ้าฉันเงี่ยหูฟังให้ดีๆ…ฉันก็ได้ยินเสียงของมันชัดเลย…”

“…ซิมไบโอตมันกำลังหัวเราะชอบใจอยู่”

Venom โดดไปคว้าตัว Cap เอาไว้ได้ และยิงใยไปโหนกิ่งไม้

“ภาวนาให้กิ่งไม้มันรับน้ำหนักไหวทีเถอะ”

“เพราะนายทอมป์สันกำลังจะแสดงโชว์สุดยอดอีกครั้งแล้ว

เมื่อพ้นขอบเหวมาแล้ว Venom ก็ปล่อยร่างของ Cap ไป

Venom : เฮ้ ตื่นได้แล้ว

“ความผิดของฉันมันยาวขึ้นเรื่อยๆแล้ว…”

“ซุปเปอร์โซลเยอร์ต้นแบบอย่างเขาน่าจะรอดจากการตกจากที่สูงยี่สิบฟุตได้อยู่แล้ว”

เมื่อ Cap เข้ากระแทกต้นไม้โดยโล่เป็นตัวรับแรงกระแทก เขาก็ได้สติขึ้นมาและลงพื้นอย่างปลอดภัย

“แต่จะว่าไปแล้ว ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าการพยายามฆ่ากัปตันอเมริกาจะยังเป็นความผิดอยู่หรือเปล่าถ้าสุดท้ายแล้วฉันก็ช่วยเขาไว้ได้น่ะ”

“ท่าทางว่าฉันคงได้รู้เร็วๆนี้ล่ะ

เมื่อเห็น Venom โหนใยหนีไปแล้ว Cap ก็จำต้องเดินกลับไปที่ฐาน

Cap : มีใครเห็นเขาบ้างไหม?

จนท. : เขากลับมาที่นี่ด้วยครับ

Cap : ดีแล้ว นั่นหมายความว่าคำพูดของฉันไปถึงเขาได้

Cap : แล้วนี่เขาอยู่ไหนแล้วล่ะ? ฉันอยากพูดอะไรกับเขาหน่อย

จนท. : ผมต้องขอโทษด้วยครับท่าน เขา…ไม่อยู่ที่นี่แล้ว

Cap : อะไรนะ?

จนท. : ระหว่างที่คนของเรายังไม่กลับจากการค้นหาอยู่ในป่า…เขาก็หนีไปต่อแล้วครับ

Cap : หนีไปด้วยวิธีไหน?

จนท. : เอ่อ คืองี้นะครับท่าน….ผมเกรงว่าผมมีข่าวร้ายจะรายงานท่านเพิ่มขึ้นอีกเรื่องน่ะครับ

ในทุ่งหิมะขาวโพลน…ชายชุดดำกำลังควบมอเตอร์ไซด์สุดจ๊าปคันหนึ่งอย่างสบายอารมณ์…

(เหอๆๆๆๆ จะเดินลุยหิมะไปทำไมให้เสียเวลา? ในเมื่อมีมอเตอร์ไซด์สุดเท่ห์จอดอยู่โต้งๆแบบนี้! 5555555)

สรุปว่าสกอร์ตอนนี้ Venom สู้กับ Cap 3 ครั้ง ชนะรวดทั้ง 3 ครั้ง (2 ครั้งตอนที่ Cap เป็น Spider-King)

โปรดติดตามตอนต่อไป : ว่าสิ่งที่ Crime-Master ต้องการให้ Venom ไปนำมาจาก Las Vegas คืออะไร?