SUPERMAN #3
เรื่อง : GEORGE PEREZ
ภาพ : NICOLA SCOTT และ TREVOR SCOTT
วางจำหน่าย: 23 พฤศจิกายายน 2554
สำนักพิมพ์ : DC Comics

ชีวิตบัดซบที่ไม่มีใครข้างกายมันหนาวเหน็บ

..

“จำครั้งแรกที่เราเห็นเงาทาบทอจากท้องฟ้าได้มั้ย? เราเพ่งมองสู้แสงอาทิตย์และไม่อาจเห็นเขาได้ชัดถนัดตา ดูไปคล้ายกับนกยักษ์มหึมา หลายแหล่งข่าวรายงานเขามาว่านั่นคือเครื่องบิน, บอลลูนบ้างก็ว่าเป็นจานผี”

 

 

 

“แต่ก็ไม่ใช่ทั้งนั้น เพราะเขาคือมนุษย์ มนุษย์ผู้สวมใส่ผ้าคลุมสีแดง… อภิมนุษย์”

 

 

“เขาคล้ายร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้า ไร้ที่มาที่ไป ไร้อดีต”

 

คล้ากยืนอยู่ตรงหน้าหลุมศพบุคคลที่สำคัญกับเขามากที่สุดสองคน

..

เคนท์, โจนาธาน

สามีและพ่ออันเป็นที่รักยิ่ง

เคนท์, มาร์ธา

ภรรยาและแม่อันเป็นที่รักยิ่ง

 

“เรารู้เพียงแค่ว่าเขามีพละกำลังและความสามารถเหนือล้ำยิ่งกว่ามนุษย์เดินดินทั่วไป พลังนั้นเองที่ทำให้ตำรวจและกองกำลังทหารรู้สึกหวาดวิตกอย่างยิ่ง… เขาสามารถวิ่งได้เร็วกว่ากระสุนโดยที่ไม่เสียเหงื่อแม้แต่หยดเดียว”

 

 

“จากภาพวิดีโอ เขาสามารถหยุดรถไฟที่กำลังจะชนรถโรงเรียนและช่วยชีวิตเด็กทั้งคันรถเอาไว้ วีรกรรมนี้ทำให้ผู้คนมากมายยกย่องเขาเป็นวีรบุรุษ แต่หลายคนยังคงกลัวเขาอยู่”

 

 

“ขณะที่เขากระโดดจากตึกระฟ้าหนึ่งสู่อีกตึกหนึ่งเพื่อปราบปรามอาชญากรรมทั้งหลายจนสิ้นซากไปจากเมืองนี้ หลายคำถามที่ค้างคาใจก็ยังไม่มีคำตอบ… ใครคือซุปเปอร์แมนกันแน่? เขาต้องการอะไร? ทำไมเขาถึงเลือกเทโทรโปลิศ? และที่ต้องถามซ้ำอีกครั้งคือเขามาจากไหน? เพราะแน่นอน เขาต้องผ่านวัยเด็กมาก่อน”

 

 

“นี่เป็นแค่ส่วนหนึ่งของความคลางแคลงใจและความไม่ไว้วางใจที่เหล่าผู้มีอำนาจในนครเมโทรโปลิศตั้งข้อสงสัย  ซึ่งความคลางแคลงและไม่ไว้วางใจนั้นได้กลายเป็นความหวาดผวาเมื่อซุปเปอร์แมนไล่ล่าเกล็น เกล็นมอร์แกน ประธานบริษัทกาแล็กซี่ อินคอร์เปอเรชั่นในขณะนั้น จ่านักสืบเบล๊คผู้อยู่ในเหตุการณ์ได้กล่าวว่าเขาเป็นภัยร้ายแรงต่อชาวเมโทรโปลิศ”

 

..

เบล๊ค: การทำตัวเป็นศาลเตี้ยของซุปเปอร์แมนเกินขอบเขตที่จะยอมรับได้แล้ว การขู่เข็ญบุคคลที่ทรงอิทธิพลอย่างเกล็น มอร์แกนแสดงให้เห็นชัดว่าเขาซึ่งเรียกตัวเองเป็นยอดมนุษย์ต้องการอยู่เหนือกฏหมาย และเราไม่อาจยอมรับได้!

 

“แต่หลังจากที่พฤติกรรมของเกล็นมอร์แกนถูกตีแผ่ ผู้คนก็เริ่มเข้าใจการกระทำของซุปเปอร์แมนมากยิ่งขึ้น… เมโทรโปลิศจึงกลายเป็นบ้านของยอดมนุษย์ซึ่งได้ทราบทีหลังว่าแท้จริงแล้วเขาคือมนุษย์ต่างดาว”

 

 

“แต่เรื่องนี้กลายเป็นข่าวรองไปอย่างรวดเร็วเมื่อนครแมโทรโปลิศถูกโจมตีด้วยศัตรูที่ร้ายแรงยิ่งกว่า มันมนุษย์ต่างดาวผู้เรียกตนเองว่า “นักสะสมดวงดาว”… ขณะที่ผู้คนกำลังสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้น ความจริงอย่างหนึ่งที่ไม่อาจปฏิเสธได้ก็คือ…”

 

(*ติดตามเหตุการณ์ Superman vs. Braniac ได้ใน Action Comics #4)

 

 

“นั่นก็คือเมโทรโปลิศปลอดภัยด้วยฝีมือของซุปเปอร์แมน… หลังจากนั้นตัวตนและชื่อเสียงของเขาก็กลายเป็นพลังงานที่สำคัญซึ่งผลักดันให้นครแห่งอนาคตขับเคลื่อนต่อไป”

 

“แล้วผลที่ตามมาล่ะ?”

 

 

“ขณะที่เมโทรโปลิศเจริญยิ่งขึ้นไป ไม่มีภัยใดที่เขาจัดการไม่ได้ แต่กระนั้นก็ยังมีคนพยายามจะลองดีเช่นศาสตราจารย์ฟลีสเชอร์เจ้าของหุ่นยนต์มหึมาผู้เกือบจะสามารถทำลายล้างระบบขนส่งของเมโทรโปลิศได้”

 

 

“ตามมาด้วยกลุ่มก่อความไม่สงบที่เรียกตัวเองว่าขบวนการเหินฟ้า พวกเขาคิดจะทำลายอากาศยานและสร้างอันตรายต่อชาวเมืองนับพัน แต่โชคดีที่ซุปเปอร์แมนสามารถหยุดความเสียหายที่จะเกิดขึ้น… พวกเขาทำไปเพื่ออะไร? ไม่ใช่เรื่องเงินหรือเรื่องการปกครอง เหตุผลของพวกเขาน่าประหวั่นยิ่งกว่า…”

 

ผู้ก่อการร้าย: … เราจะแสดงให้เห็นว่าซุปเปอร์แมนไม่สามารถปกป้องใครได้ทั้งหมด!

 

“จากนั้นก็เป็นลิงยักษ์ที่สื่อขนานนามให้ว่า ไททาโน่… ยีนส์ของมันกลายพันธุ์ด้วยฝีมือของนักชีววิทยาผู้ชั่วร้ายซึ่งถูกว่าจ้างให้สร้างสุดยอดสิ่งมีชีวิตเพื่อจัดการผู้ผู้พิทักษ์เมโทรโปลิศผู้นี้ โชคร้ายที่นักวิทยาศาสตร์เสียชีวิตไปก่อนที่จะได้ซักทอดถึงผู้ว่าจ้างของเขา คงเหลือไว้แต่ห้องทดลองที่เต็มไปด้วยสิ่งน่าพรั่นพรึงที่ชวนให้ระลึกถึงอันตรายที่อาจจะเกิด”

 

 

“ในช่วงสองอาทิตย์ที่ผ่านมา การโจมตีเมโทรโปลิศกลับมีเพิ่มมากขึ้น ครั้งแรกโดยปิศาจไฟที่พูดภาษาต่างด้าว เป็นอีกครั้งที่ซุปเปอร์แมนพิทักษ์เมืองเอาไว้ ผู้คนต่างโห่ร้องดีใจเมื่อภัยพาลถูกปราบ”

 

 

แม็คคอย: แต่ใช่ทุกคนที่ได้โห่ร้อง เพราะซุปเปอร์แมนไม่อาจช่วยผู้คนได้ทั้งหมด

แม็คคอย: ครอบครัวของวีรบุรุษแห่งเมโทรโปลิศทั้งสองคนนี้ไม่อาจโห่ร้องตามไปด้วย เมื่อเฮลิคอปเตอร์ตำรวจเกิดการระเบิดด้วยการโจมตีของปิศาจไฟ

 

แม็คคอย: และเมื่อไม่นานมานี้ เมโทรโปลิศได้กลายเป็นสนามรบเพราะการจู่โจมจากภัยรุกรานต่างดาวอีกครั้ง เป็นที่แน่ชัดว่าเป้าหมายของมันคือกำจัดซุปเปอร์แมน การโจมตีคราวนี้ทำให้ผู้คนมากมายต้องโดนลูกหลง

 

แม็คคอย: โชคดีที่ไม่มีความสูญเสียเกิดขึ้น เป็นอีกครั้งที่ซุปเปอร์แมนจัดการสัตว์ประหลาดไร้ที่มาลงได้

แม็คคอย: แต่เมื่อดูโดยภาพรวมจะเห็นได้ชัดเจนว่าผลที่เกิดนั้นหาได้มีแต่เรื่องดีไม่

แม็คคอย: เจ้าหน้าที่ไคลน์กับดิอนไม่ใช่ความสูญเสียแรก… ยังมีผู้คนอีกมากมายที่จากไปเพราะโจมตีครั้งก่อน

แม็คคอย: พวกเขาก็แค่คนที่อยู่ผิดที่ผิดเวลา ทั้งที่เป็นชาวเมืองเมโทรโปลิศ เป้นชาวเมืองของซุปเปอร์แมน

โลอิส: เดี๋ยวนะพ่อหัวเห็ด เธอกำลังจะโทษว่านี่เป็นความผิดของซุปเปอร์แมนงั้นเหรอ?

เพอร์รี่: ฉันไม่เห็นว่ามันจะตื่นเต้นตรงไหนเลย แม็คคอย

แม็คคอย: ขอผมพูดต่อนะครับ

 

แม็คคอย: ในการตระเตรียมเสนอข่าวนี้ ผมตั้งใจจะสัมภาษณ์ไมเคิ่ล แม็ลลอชลิ่น การ์ดผู้รอดชีวิตจากเหตุเพลิงไหม้หอดูดาว แต่เขากลับหายสาบสูญไป…

แม็คคอย: ภาพจากกล้องวงจรปิดของศูนย์พยาบาลสวอน-เคลนแสดงให้เห็นว่า เขาถูกบุคคลลึกลับพาตัวออกมาจากห้องไอซียู ภรรยาของเขาไม่ได้รับข่าวคราวใด ๆ จากสามี และไม่มีใครที่ยืนยันตัวอีกบุคคลได้เลย

 

แม็คคอย: แต่ถึงไม่มีแม็คลอชลิ่น เราก็ยังมีพยานบุคคลและภาพหลักฐานอีกเป็นกระตั้กจากทั้งผู้สนับสนุนและผู้ต่อต้านซุปเปอร์แมน ทั้งนี้ก็เพื่อให้รายการนี้มีความเป็นกลางแบบที่คุณกับโลอิสชอบไงล่ะครับ เพอร์รี่ ด้วยหัวข้อการสนทนาที่ว่า:

 

ซุปเปอร์แมนแห่งเมโทรโปลิศ : ผู้พิทักษ์? หรือภัยพาล?

 

แม็คคอย: เจ๋งมั้ยครับ?

เอาหัวข้อข่าวหาเรื่องแบบนี้มายื่นให้ฝ่ายสนับสนุนก็ต้องถูกปัดตกสิครับพี่

แม็คคอย: ล้อเล่นรึเปล่าเนี่ย? ผมว่าแล้วว่ามันต้องออกมาอีหรอบนี้ ผมบอกเอ็ดจ์แล้วด้วยซ้ำว่าการทำข่าวซุปเปอร์แมนเป็นเรื่องเพ้อฝันตราบใดที่ยังมีพวกคุณผู้รักพี่ซุปอยู่

แม็คคอย: คุณก็ด้วยอิซซี่ ผมกับคุณทำงานที่เดอะโกล๊บมาด้วยกัน! ผมนึกว่าคุณจะเข้าข้างผม!

โลอิส: นี่ไม่เกี่ยวกับอิซซี่สักนิด ฉันต่างหากที่เป็นเจ้านายเธอ และถ้าอยากให้ฉันเปิดไฟเขียวลองเปลี่ยนมาทำเรื่องแฉเบล๊ค อดีตตำรวจชั่วนั่นดีกว่า

แม็คคอย: คืองี้โลอิส ผมว่าจะสัมภาษณ์คุณด้วย… เพราะคุณเป็นแฟนคลับซุปเปอร์แมนพันธุ์แท้… แต่บางทีผมคงคิดผิดแล้วล่ะ ผมคงไม่อยากได้ความคิดเห็นที่มีอคติจากคุณหรอก

เพอร์รี่: ระวังปากหน่อยแม็คคอย ฉันไม่ยอมให้นักข่าว… หรืออดีตนักข่าวในสังกัดของฉันโดนดูถูกหรอกนะ นอกเสียจากว่าฉันจะเป็นคนพูดเอง… ว่าแต่ทำไมนายถึงอยากให้ทางแพลเน็ตมาทำข่าวเรื่องนี้ล่ะหือ?

 

แม็คคอย: เพราะโลอิสบอกผมเมื่อวันก่อน… เรื่องคล้าก เคนท์

โลอิส: อ้อ ใช่แล้ว บิลลี่อยากให้คล้ากชายจรจัดในกล้องวงจรปิดน่ะค่ะ

อิซซี่: ทำไมต้องเป็นคล้ากล่ะคะ?

โลอิส: เพราะเขาทำข่าวเรื่องคนไร้บ้านน่ะสิคะ บางทีคล้ากอาจจะจำชายคนนั้นได้ เป็นการยิงนกนัดเดียวได้นกสองตัว… แต่นั่นคงต้องให้คุณตัดสินใจแล้ว อิซซี่

อิซซี่: คงต้องให้เพอร์รี่ล่ะค่ะ เขาเป็นหัวหน้า

เพอร์รี่: เฮ้อ… งั้นผมจะลองโทรหาเขาดู แต่ก็คงเจอแต่ระบบฝากข้อความล่ะ…

 

คล้าก: ครับ?

เพอร์รี่: เคนท์? พระเจ้าช่วยกล้วยทอด! นายรับโทรศัพท์ได้ด้วย! ปาฏิหาร์ยบังเกิดแล้ว!

คล้าก: มีอะไรเหรอ? เพอร์รี่?

เพอร์รี่: ฉันคงไม่ได้ปลุกนายใช่มั้ย? ฉันนึกว่านายอยู่กับฮีทเธอร์ซะอีก

คล้าก: ฮีทเธอร์… โอ้ แย่แล้ว…

 

คล้าก: หัวหน้าช่วยบอกฮีทเธอร์ให้หน่อยนะครับ ผมรถติดแต่กำลังจะไปถึง

เพอร์รี่: ใครเป็นลูกน้องใครกันแน่วะเฮ้ย? โทรไปเองเซ่!

คล้าก: โทร? ครับ ๆ รับทราบ เดี๋ยวผมโทรหาเธอเอง

เพอร์รี่: เออ ลืมไป ฉันโทรมาบอกว่… กริ๊ก!

คล้ากตัดสายและเปลี่ยนเครื่องแบบในพริบตา… ซุปเปอร์แมนจะไปในทันใด!

คล้าก: ฮัลโหล ฮีทเธอร์ ผมคล้ากนะ ขอโทษที่ไปสาย รถติดมากเลยแต่ผมกำลังจะถึงแล้ว เดี๋ยวเจอกันนะครับ

 

โลอิส: คล้ากตัดสายคุณจริงเหรอคะ?

เพอร์รี่: ช่าย เหลือเชื่อใช่มั้ยล่ะ? ช่วงนี้ไอ้หนูนั่นทำตัวแปลก ๆ นะ

โลอิส: คุณก็รู้สึกเหรอคะ? หลายสัปดาห์มานี้คล้ากดูแปลกเป็นคนละคนเลย ฉันก็นึกว่ามีแค่ฉันคนเดียวที่รู้สึกเสียอีก

เพอร์รี่: ไม่หรอก เคนท์คงมีอะไรบางอย่าง ตอนแรกฉันก็นึกว่าเป็นเรื่องส่วนตัวที่เขาไม่อยากพูดถึง แต่ดูเหมือนมันจะหนักกว่านั้นนะ อาจเป็นเพราะเขายังรับไม่ได้ที่แพลเน็ตถูกซื้อ

โลอิส: แต่ที่งานเลี้ยงคุณบอกเองว่าเป็นเรื่องธรรมดานี่คะ

เพอร์รี่: ก็ช่าย แต่ดูเหมือนแผลเล็ก ๆ จะกลายเป็นแผลใหญ่ไปซะแล้ว… คล้ากเป็นคนที่จะมองไปข้างหน้าเสมอ ฉันประหลาดใจมากเลยล่ะที่เขาทำใจให้ยอมรับเรื่องเอ็ดจ์และผลได้ผลเสียจากความเปลี่ยนแปลงนี้ไม่ได้ ผมพยายามพูดกับเขาแล้วแต่…

โลอิส: ฉันรู้ค่ะ แค่มันคงยากจะเข้าใจถ้าเรากดดันเขามากเข้า

เพอร์รี่: บางทีถ้าคุณลองพูดกับเขา…

โลอิส: ฉันจะพยายามนะหัวหน้า แต่ไว้คืนนี้แล้วกัน ตอนนี้ฉันต้องดูแลการออกอากาศก่อน

โลอิสจึงแยกจากเพอร์รี่เพื่อมาดูแลช่วงพยากรณ์อากาศของช่องข่าวของเธอ

 

ขณะเดียวกันทางจิมมี่, มิโกะและฮีทเธอร์ก็กำลังรอคล้ากอยู่…

มิโกะ: เฮ้ เคลลี่! เคนท์โทรมาบอกว่ารถติดแน่ะ เขาตัดสายไปก่อนที่ฉันจะบอกว่าฉันไม่ใช่เธอ จะเชื่อเขาดีมั้ยนะ!?

ฮีทเธอร์: ล้อเล่นใช่มั้ย นี่เขาให้เรารอตั้งสามชั่วโมงถึงจะโทรมาบอกว่ารถติดงั้นเหรอ!?

จิมมี่: โว้ว ฟังเหมือนไม่ใช่คล้ากเลยแฮะ

 

ฮีทเธอร์: เหมือนไม่ใช่งั้นเหรอจิมมี่? ฉันขอบอกว่านี่แหละคล้าก เคนท์ของแท้ ฉันอุตส่าห์มาทำข่าวนี้เพื่อเขาเชียวนะ แถมยังทุนทำผมใหม่มาอีกด้วย

จิมมี่: มันดูดีออก! เถอะน่าคุณเคลลี่ คล้ากเขาชอบข่าวแบบนี้จะตาย การได้แสดงให้ผู้คนเห็นว่าแผนพัฒนานครแห่งอนาคตส่งผลยังไงต่อการใช้ชีวิตของชนชั้นกลางเป็นข่าวที่เขาอยากทำมากเลยนะ

มิโกะ: นั่นก็เพราะเขาเคยอยู่แถวนี้ต่างหากล่ะ! ไม่งั้นยังมีใครที่จะมาสนใจซากพวกนี้อีกบ้าง? แต่เชื่อเถอะค่ะเคลลี่ คุณสวยเซ็กซี่ซะขนาดนี้ถ้าเจ้าหนุ่มลูกทุ่งนั่นยังไม่หลงสเน่ห์อีกล่ะก็ เชื่อได้เลยว่าเขา…

ฮีทเธอร์: เอาล่ะ ๆ มิโกะพูดถูก… แต่เราคงต้องเริ่มโดยที่ไม่มีเขาแล้วล่ะ ไม่งั้นฉันคงหนาวตายก่อนแน่

มิโกะ: หนาวตาย? เธอจะสื่ออะไรรึเปล่า? ก็วันนี้มันร้อนตับแทบแล่บเลยนี่นา

 

กลับมาทางโลอิสที่ดูจะไม่มีข่าวอะไรให้สนใจ…

โลอิส: คงไม่มีอะไรให้สนใจแล้วสินะ งั้นฉันกลับก่อนล่ะ

ลูกน้อง: โทษทีหัวหน้า ผมก็อยากให้มีอะไรตื่นเต้นเกิดขึ้นเหมือนกัน… เฮ้ยเดี๋ยว! นั่นอะไรน่ะ!?

 

 

ขณะนี้ ณ ใจกลางเมืองเมโทรโปลิศกลับเกิดพายุหิมะอุณหภูมิ -30 องศาฟาเร็นไฮต์ขึ้น!

โลอิส: ที่ฮ็อบส์เบย์… ฮีทเธอร์กับจิมมี่อยู่ที่นั่นนี่นา

หน่วยข่าวภาคอากาศเองก็ตรงไปถึงที่นั่นแล้ว พวกเขาพลันพบว่าชายคนหนึ่งพยายามจะฝ่าพายุเข้าไป!

..

“พระเจ้า! นั่นซุปเปอร์แมน”

 

ให้ตายเถอะ! ทุกอย่างกลายเป็นน้ำแข็งไปหมดแล้ว! ผมรู้สึกได้ถึงคลื่นความเย็นที่แทรกซึมผ่านชุดเกราะเข้ามา มันเหมือนเมื่อครั้งที่สู้กับปิศาจเพลิงเลย ตอนนั้นผมรู้สึกได้ถึงคลื่นความร้อนเช่นกัน! รวมทั้งเจ้าอสูรกายล่องหนนั่นก็ด้วย พวกนี้เกี่ยวข้องกัน… แต่ยังไงล่ะ?

 

 

สิ่งที่ผมคิดถูกต้อง มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เหตุการณ์ทั้งสามเชื่อมโยงกัน ต้องจัดการพายุนี่… แต่มันรุนแรงเหลือเกิน

 

คล้ากถูกคลื่นความเย็นซัดกระเด็นไปไกลโข!

 

นายแม็คคอยก็ยังไม่ล้มเลิกความคิดทำรายการวิจารณ์ซุปฯ แต่เล่นประท้วงไม่ดูเวลาแบบนี้ใครเขาจะฟังพี่ล่ะครับ

แม็คคอย: โลอิส! มันเกิดขึ้นอีกแล้ว! ยังคิดว่ามันไม่เกี่ยวกับซุปเปอร์แมนอีกรึเปล่าล่ะ?

โลอิส: ไม่ใช่ตอนนี้บิลลี่! ฉันต้องติดต่อฮีทเธอร์… ไม่ก็คล้ากหรือจิมมี่ พวกเขาอยู่ใจกลางพายุหิมะนั่น!

คล้าก: พอได้แล้ว!! ถึงเวลาที่แกต้องหยุดแล้ว… เอาล่ะ! ทุกคนรีบอพยพไป ที่นี่คือสมรภูมิของผม!

โอ้ไม่! พวกเขาทุกคนถูกแช่แข็งไปแล้ว คงต้องใช้ลำแสงความร้อนละลายพวกเขา…

 เดี๋ยวก่อนนะคล้าก จำตอนปิศาจไฟไม่ได้แล้วรึไง… ลองใช้สายตาเอ็กซเรย์ดูก่อนดีกว่า

 

 ให้ตายเถอะ! เป็นอย่างที่กลัวเลยจริงด้วย พวกเขาไม่ได้ถูกแช่แข็ง แต่ร่างกายของพวกเขาถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นน้ำแข็งต่างหาก แม้แต่กระดูกก็กลายเป็นน้ำแข็ง!

 

นี่ต้องไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ ๆ

 

 

เมโทรโปลิศลุกเป็นไฟด้วยฝีมือของสัจภัณฑ์ตนหนึ่ง… คราวนี้ก็เหมือนกัน ต้องเป็นฝีมือของมนุษย์ต่างดาวกลุ่มเดิม

นั่นไงล่ะ มนุษย์ต่างดาวรูปร่างคล้ายมนุษย์อยู่ที่ใจกลางพายุนั่นกำลังปล่อยคลื่นเยือกแข็งออกมาและ…

 

เดี๋ยวก่อนนะ! แหล่งกำเนิดของเธออยู่ที่หางพายุนั่น! ตรงนั้นมันอพาร์ทเมนต์เก่าของผมนี่นา…

สิ่งมีชีวิตตนนี้เป็นผู้หญิง เธอพูดภาษาเดียวกับเอเลี่ยนตัวก่อนหน้านี้ เสียงของเธอ… พระเจ้า! ผมเคยได้ยินเสียงนี้มาก่อน! ไม่นะ ไม่… นี่มันเสียงของฮีทเธอร์

 

 

นางพญาน้ำแข็งไม่พูดพร่ำทำเพลง เธอปล่อยคลื่นน้ำแข็งออกมา มันเข้าปกคลุมเมโทรโปลิศจนทั้งเมืองกลายเป็นทุ่งน้ำแข็ง! เฮลิคอปเตอร์ของหน่วยข่าวภาคอากาศก็หนีไม่พ้นเช่นกัน มันกลายเป็นน้ำแข็งและกำลังจะร่วง ร้อนถึงซุปเปอร์แมนต้องถ่อเข้าไปแบก

 

 ไม่เอาน่าเพื่อน! ตอนปิศาจเพลิงก็ทีหนึ่งแล้ว ยังไม่เข็ดกันอีกรึไง?

 

 

โอ้ไม่ ไม่… โลอิส!

 

คลื่นของนางพญาน้ำแข็งแผ่ไปจนถึงตึกเดลี่แพลเน็ตใหม่

เพื่อนของเขากลายเป็นน้ำแข็งไปหมดสิ้น!

“ไม่นะ!!!!”

…

“ฟังฉันนะ! ไม่รู้เธอจะเข้าใจที่ฉันพูดมั้ย แต่เธออาจเดาได้จากน้ำเสียง! จงละลายพวกเขาซะ!”

 

สิ่งมีชีวิตตนนี้เสียงเหมือนฮีทเธอร์ แต่นอกจากนั้นแล้วเธอไม่มีอะไรเหมือนมนุษย์แม้แต่อย่างเดียว ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมหรือเพราะอะไรแต่ผมสังหรณ์ว่าคำตอบต้องอยู่ข้างล่างนั่น ใช่แล้ว นั่นจิมมี่… กับเพื่อนใหญ่ของเขา มิโกะ โอกาวะ แต่ผมไม่เห็นฮีทเธอร์แฮะ…

 

 

บางทีคำตอบอาจอยู่ลึกลงไปยิ่งกว่านั้น… บิงโก! นั่นเธอล่ะ! เหมือนเธอจะติดอยู่ในสนามพลังเยือกแข็งบางอย่าง… แต่เธอไม่ได้สร้างคลื่นพลังออกมาเอง

 

 

 

 

เธอพึมพำอะไรอย่าง… แต่ไม่มีเสียงใด ๆ หลุดออกมาจากปากเธอเลย มันกลับออกมาผ่านตัวมนุษย์ต่างดาวไปแทน

 

“… คริปตั้น…”

 

“คริปตั้น” อีกแล้ว เอเลี่ยนสามตัวพูดคำเดียวกันทั้งหมด แต่ปริศนานี้ค่อยเอาไว้คิดทีหลัง ก่อนอื่นเลยต้องตัดการเชื่อมโยงระหว่างมนุษย์ต่างดาวกับฮีทเธอร์ก่อน แล้วค่อยภาวนาว่าจะความเสียหายจะไม่ร้ายแรง

 

 

ลมพายุนี่แรงขึ้นกว่าเดิมอีก แม่ต่างดาวนั่นพยายามกีดกันไม่ให้ผมเข้าใกล้ฮีทเธอร์แต่ผมต้องฝ่าไปให้ได้… ทุกนาทีที่ผ่านไป เมโทรโปลิศ… โลอิส… ทุก ๆ คน… ผมจะทำให้พวกเขาผิดหวังไม่ได้ มีทางเดียวเท่านั้น…

 

 

คล้าก: ฮีทเธอร์ ผมขอโทษนะ เพราะผมแท้ ๆ เลย ผมไม่ควรขอให้คุณมาที่นี่… ได้โปรด ยกโทษให้ผมด้วย

 

“ยกโทษให้ผมด้วย”

…

ซุปเปอร์แมนปล่อยลำแสงความร้อนเพื่อทำลายม่านพลังรอบตัวฮีทเธอร์!

ฮีทเธอร์กำลังเจ็บปวด… เป็นเพราะผมหรือเพราะมนุษย์ต่างดาวกัน?

นี่ผมกำลังโจมตีมัน… หรือว่านี่จะทำให้เธอเจ็บไปด้วยกันแน่?

ถ้าผมทำลายเจ้าปิศาจ ฮีทเธอร์ก็จะตายไปด้วยหรือเปล่า? ไม่ ผมทำไม่ได้ มันต้องมีทางอื่น ผมจะฆ่าเธอไม่ได้…

 

 

บึ้มมม!!!

 

“ซุปเปอร์แมน เป็นอะไรรึเปล่า?… เฮ้ ซุปเปอร์แมน!”

คล้าก: หะ… จิมมี่… มิโกะ…?

จิมมี่: เห็นมั้ย ฉันบอกแล้วว่าเขายังไม่ตาย

มิโกะ: ฮัลโหล คุณเลนคะ ดูเหมือนพี่เบิ้มของเราจะครบสามสิบสองดี ท่าทางเขาจะช่วยเราไว้อีกครั้งแล้ว

คล้าก: แปลว่ามันสำเร็จสินะ… ทุกคนกลับเป็นปกติแล้ว… แต่ฮีทเธอร์ เคลลี่ไม่ได้อยู่กับพวกเธอหรอกเหรอ?

 

มิโกะ: คุณโลอิส เลนกำลังจะถามนายอยู่พอดีเลยล่ะ…

มิโกะ: คุณเลนคะ เสียใจด้วย ดูเหมือนซุปเปอร์แมนก็ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเคลลี่และคุณเคนท์

 

นั่นแหละปัญหา ผมรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณเคนท์ แต่กับฮีทเธอร์…

 

 

หรือว่าผมฆ่าเธอไปเสียแล้ว?

ผมไม่เห็นเธอแถวนี้… พระเจ้า ผมไม่ได้อยากจะฆ่าเธอเลย

 

แต่ฮีทเธอร์ยังไม่ตาย

…

พรรคพวกของเธอมาแล้ว

และพวกเขาคุยกันด้วยภาษาเดียวกับเหล่ามนุษย์ต่างดาวที่ถูกสังหาร!

“…”

“ซุปเปอร์แมน… คล้าก เคนท์”

 

..

มนุษย์ดาวมันพูดอะไรกันหว่า?

ตอนต่อไป:

MAN OF STEEL,

MORE HARM THAN GOOD?