SUPERBOY #3
เรื่อง : SCOTT LOBDELL
ภาพ : RB SILVA, ROB LEAN
วางจำหน่าย: 9 พฤศจิกายน 2554
สำนักพิมพ์ : DC Comics

อิสระภาพกับความลับที่ถูกซุกซ่อน!

..

 ผมชื่อซุปเปอร์บอย

ตลอดหลายสัปดาห์ที่ผ่านมา.. หรือจะเรียกทั้งชีวิตก็ได้ ผมไม่เคยย่างเท้าออกจากห้องทดลองที่ผมเติบโตขึ้นมา

 

จนกระทั่งวันนี้เอง

 

หนุ่มสาวสองคนกำลังจู๋จี๋กัน ดูเผิน ๆ แล้วก็เหมือนปกติทั่วไป

แต่มันไม่ปกติเพราะพวกเขาสังหารคนในร้านตายหมดสิ้น!

ผมต้องยอมรับว่าผมไม่รู้เหมือนกัน

ว่าผมชอบผู้คนที่อาศัยอยู่ข้างนอกนี่รึเปล่า? พวกเขาเป็นคน “ดี” เหมือนผู้คนในโปรแกรมจำลองชีวิตเสมือนของโ.น.แ.ว.ร์.รึเปล่า? หรือว่าพวกเขาจะแตกต่างออกไป?

 

 

เฮ้ย ๆ ๆ นี่ไม่ใช่เวลาคิดเรื่องนั้น!

ตอนนี้ผมอยู่ใต้พื้นผิวโลกลงไปเกือบหนึ่งไมล์ และกำลังจมลึกลงไปเรื่อย ๆ จนจะถึงแกนโลกอยู่แล้ว… นี่เป็นความผิดพลาดของผมเองแท้ ๆ ผมได้รับคำสั่งจากซานีล เทมปลาร์ให้ไปจัดการเหตุจราจลที่เรือนจำ เพ็น 51 แก๊งเอเลี่ยนสามช่าพยายามที่จะหลบหนี

 

เรามีแผนเตรียมไว้อย่างดี ผมได้รับมอบหมายให้จับกุมพวกมันในนามของโ.น.แ.ว.ร์. องค์กรที่อยู่ที่ไหนก็ไม่รู้

 

แล้วผมก็กลัวขี้แตกขึ้นมาเสียก่อน ผมไม่ได้ภูมิใจหรอกนะ แต่ต้องยอมรับว่า ‘ความกลัว’ เป็นสิ่งที่รุนแรงจริง ๆ

 

 

ที่พิลึกก็คือ พลังโทรจิตควบคุมของผมกำลังจะทำให้ผมเท่งทึง ผมต้องรีบคว้าอะไรไว้ก่อนที่จะ…

 

โอ๊ยร้อน! เจ็บนะเฟ้ย! ปล่อยสิ! 

พลังของฉันมันทำงานยังไงกันแน่ฟะเนี่ย!

 

ทั้งที่หนังเหนียวอยู่ดี ๆ ทำไมพริบตาเดียวผมถึงปวกเปียกป้อแป้ซะงั้น?

ทั้งที่แช่ลาวาทั้งตัวยังไม่เป็นอะไร แต่ทำไมมือของผมถึงถูกลวกเอาง่าย ๆ?

 

พลังจ๋าอย่าเพิ่งหายไปไหนนะ

 

ซุปเปอร์บอย: บางทีสิ่งที่ฉันถามนี่อาจเป็นคำตอบในตัวมันเองก็ได้

ตอนที่ผมกลัว พลังโทรจิตสัมผัสจะเพิ่มขึ้นเป็นสิบเท่า… หรืออาจจะพันเท่า

ตอนนี้… ตอนนี้ผมเข้าใจแล้ว

ผมรู้แล้วว่าต้องทำอะไร และที่สำคัญกว่านั้น ผมรู้แล้วว่าต้องทำยังไง

 

นั่นไง ผมต้องคิดถึงพลังก่อนจะใช้มัน!

 

“?”

..

ซุปเปอร์บอยไม่รู้เลยว่าข้างใต้นั่นยังมีคนอื่นอยู่อีก!

“เขาคือซุปเปอร์บอยนะ ให้ตายสิ!”

“มันผิดพลาดไปได้ยังไงกัน?”

 

เหนือน่านฟ้า

เทมปลาร์: เป็นเพราะผมไม่ฟังคุณเร้ด… ผมผิดที่คิดว่าเขาพร้อม

แฟร์ไชลด์: แล้วไงซานีล?

เทมปลาร์: พอดูจากซากของสถานที่ที่เคยเป็นเรือนจำขังมนุษย์ต่างดาวราคาเป็นล้าน ผมคงต้องประเมินค่าร่างโคลนกับพลังของมันใหม่

แฟร์ไชลด์: มันคุ้มเหรอคะที่คุณยอมสละหลายชีวิตเพียงเพื่อทดสอบพลังของเขา?

 

ผมคิดออกเลยว่าพวกเขากำลังคุยอะไรกัน อายเหลือเกินที่ต้องยอมรับว่าเร้ดพูดถูก ผมยังไม่พร้อมเป็นพระเอกซีรี่ย์

 

ฉันชื่อโรส วิลสัน

ฉันถูกจ้างมาปกป้องซุปเปอร์บอยระหว่างปฏิบัติการ

ไม่ก็สังหารเมื่อเขาหลุดจากการควบคุม

และฉันก็พลาดทั้งสองอย่าง

 

โรส: ฉันไม่กลับ… ฉันต้องรู้ก่อนว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา

แฟร์ไชลด์: สถานการณ์มันเกินกว่าที่ซานีลจะคุมได้แล้ว เราต้องจรลีก่อนที่นักข่าวจะโผล่มา

 

“ขี้ขลาด!”

ทันใดนั้นทั้งคู่ก็คุยกันด้วยพลังจิต!

“อย่าคุยกับฉันด้วยพลังจิต! มันเสี่ยงเกินไป”

“เธอก็รู้ดีว่าตัวเองแกร่งพอจะเข้าไปช่วยเขาออกมาได้!”

“มันไม่ง่ายอย่างนั้นนะโรส! เธอคิดว่าโ.น.แ.ว.ร์.จะทำยังไงถ้ารู้ความจริงว่าฉันเป็นใคร?”

..

โรส: งั้นฉันค่อยถามพวกนั้นทีหลัง มันต้องสนุกแหง ๆ เร้ด

แฟร์ไชลด์: โรส! ไม่นะ ให้ตายสิ!

ขณะเดียวกันนั้น วัยรุ่นอีกคู่หนึ่งก็กำลังนัวเนียกันอยู่กลางหุบเขา

อลิสัน: อืมมมม…

โทนี่: อา… เอ๊ะเดี๋ยว… อืมม… เดี๋ยวสิ รู้สึกร้อน ๆ บ้างมั้ย?

อลิสัน: ฉันร้อนแรงสินะ

 

โทนี่: มีอะไรแปลก ๆ ต่างหาก ฉันแทบจะลุกเป็นไฟแล้วนะ!

อลิสัน: มุขเชยแล้วย่ะ มาถึงขั้นนี้แล้วไม่ต้องกลัวหรอกน่า

 

ทันใดนั้นแผ่นดินก็ไหว!

..

โทนี่: ฉันพูดจริงนะ! ถอยไปก่อน!

อลิสัน: อย่ารุนแรงนักสิโทนี่

ตูม!

อะไรบางอย่างพุ่งขึ้นมาจากใต้ดิน ทำให้คู่รักต้องแยกจากกัน!

ซุปเปอร์บอย: วู้วววววว!… ฉันทำได้แล้ว

ซุปเปอร์บอย: แต่นี่ฉันอยู่ไหนกันหว่า แล้วเร้ดกับคนอื่นหายไปไหน? อ้าว… เฮ้ย… เอ่อ… หวัดดี

เขาโผล่มาตรงหน้าสาวน้อยอลิสันพอดี

ซุปเปอร์บอย: ผมคือซุปเปอร์บอย

อลิสัน: แค่กแค่ก คุณไม่ได้จะฆ่าเราใช่มั้ย?

ซุปเปอร์บอย: เดี๋ยวสิ อะไรนะ?

 

แก๊งงงงงง!!!

โทนี่: หนีไปอลิสัน! เห็นตัว ‘S’ ที่หน้าอกมันมั้ย! มันเป็นพวกเดียวกับไอ้ซุปเปอร์มึน!

 

เฮ้ย ท่อเหล็ก? นี่แปลว่าทฤษฎีฉันถูกสินะ พลังของฉันจะทำงานก็ต่อเมื่อมีเหตุร้ายเท่านั้น

 

โทนี่: รีบวิ่งก่อนที่เขาจะพ่นไฟหรือทำอะไรไม่ดีกับเรา!

อลิสัน: ฉันคิดว่าเขาคงไม่ใช่ “ซุปเปอร์” อะไรนั่นหรอกโทนี่ เพราะขนาดนายยังตีเขาจนมึนได้เลย

ซุปเปอร์บอย: เมื่อกี้ฉันวอกแวกไปหน่อยน่ะโทนี่… ทีนี้ลองตีดูอีกทีสิ

อลิสัน: อย่าฆ่าฉัน อย่าฆ่าชั้น อย่าฆ่าช้านนนน

ซุปเปอร์บอย: เลิกเล่นได้แล้ว

ซุปเปอร์บอย: ผมอยากรู้ว่าทำไมใคร ๆ ถึงกลัวผมล่ะ?

อลิสัน: ก็ร่างกายของพวกเราเปราะบางนี่นา เราเป็นแค่มนุษย์เดินดินกินข้าวแกงเอง

ซุปเปอร์บอย: เป็นการป้องกันตัวเองงสินะ.. ผมเข้าใจดีเลยล่ะ เพราะผมเองก็เพิ่งถล่มคุกเพื่อป้องกันตัวเหมือนกัน

อลิสัน: เอ่อ… เป็นการป้องกันตัวที่เยี่ยมมากเลยเค่อะ

 

หัวใจเธอเต้นแรง ดูเหมือนผมจะไปกระตุ้นต่อมเครียดเธอเข้าให้ ไม่อยากจะพูดหรอกแต่ใช้ชีวิตในโปรแกรมจำลองไม่เห็นจะซับซ้อนแบบนี้

 

 

ซุปเปอร์บอย: ให้ผมพาไปส่งที่บ้านมั้ย?

อลิสัน: ก็ดีนะ บ้านฉันอยู่ฝั่งโน้นแน่ะ ที่มิดเดิ้ลโฮป

อลิสัน: อ๊ะ รู้แล้ว เธอมาจากเมโทรโปลิศใช่มั้ย?

ซุปเปอร์บอย: อ่าาา ผมมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ (N.O.W.H.E.R.E.)

อลิสัน: ฉันเองก็รู้สึกเปล่าเปลี่ยวแบบนั้นบ่อย ๆ เหมือนกัน

 

เหมือนผมจะตามเธอไม่ทันซะแล้ว

อลิสัน: ต้องรีบหน่อยนะ ไม่งั้นพ่อแม่ฉันด่าแน่ ๆ

ซุปเปอร์บอย: จัดให้เลย

ซุปเปอร์บอยจึงเร่งความเร็วแบบไฮสปีด!

ดูเหมือนไม่ใช่ทุกคนที่จะทนรับการเร่งความเร็วด้วยพลังโทรจิตควบคุมไหวแฮะ

 

อลิสัน: แฮ่ก ๆ

ซุปเปอร์บอย: เป็นอะไรรึเปล่า?

อลิสัน: นายไม่เข้าใจรึไงฮะ ก็ฉันบอกแล้วว่าร่างกายพวกเราปวกเปียกป้อแป้!

ซุปเปอร์บอย: ข… ขอโทษที นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้ออกมา..

อลิสัน: จากคุกใช่มั้ย นายบอกแล้ว! บางทีนายควรจะไสหัวกลับเข้าไปก่อนที่จะทำให้ใครม่องเท่งนะ ตาบ้าเอ๊ย!

ซุปเปอร์บอย: ฟังจากน้ำเสียงดูท่าผมคงทำให้คุณไม่พอใจ

อลิสัน: ฟังจากน้ำเสียงนี่นะ?

 

ทันใดนั้นบ่อน้ำพุก็เคลื่อนไหวเข้าจู่โจมเขา!

 

เกิดบ้าอะไรขึ้น… บ่อน้ำพุนี่กำลังเคลื่อนไหวอย่างกับมีชีวิต… แต่ไม่มีสัญญาณสิ่งมีชีวิตเลยนี่นา

 

อลิสัน: ฝีมือนายอีกแล้วใช่มั้ย!?

ซุปเปอร์บอย: ไม่! … ไม่น่าจะใช่

 

ท่อนเหล็กพุ่งเข้ารัดตัวซุปเปอร์บอยเอาไว้อย่างแน่นหนา!

นี่เป็นเพราะผมมัวแต่คิดถึงเรื่องที่เธอบอกว่าผมควรจะโดนขังรึเปล่านะ?

 

ซุปเปอร์บอย: ไม่! ฉันไม่เชื่อว่าจะถูกทำร้ายด้วยพลังจิตควบคุมของตัวเองหรอก!

เขาระเบิดพลังทำลายท่อเหล็กทั้งหลายจนสลายไปสิ้น! ทันใดนั้นเองเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมา

..

“เจ้าพูดถูก นี่ไม่ใช่ฝีมือเจ้า แต่เป็นฝีมือข้าต่างหากล่ะ”

 

ที่แท้เป็นฝีมือผู้หญิงลึกลับที่อยู่ใต้ผิวโลกคนนั้นเอง!

หญิงลึกลับ: ข้าอุตส่าห์หนีออกมาจากเพ็น51 แต่เจ้าก็ไล่ตามมาเจอจนได้ เจ้าคิดว่าข้าจะยอมให้พวกโ.น.แ.ว.ร์.มาจับยัดเข้าตารางอีกงั้นเหรอ?

ซุปเปอร์บอย: คุณอยู่ในคุกนั่นเหรอฮะ? สาบานเลยว่าผมไม่รู้จริง ๆ

หญิงลึกลับ: ไม่ต้องอ้างสาบาน เจ้าผู้มีกลิ่นแห่งสายเลือดคริปตั้น! แม้กลิ่นนั้นจะเจือจางแต่ก็ไม่ผิดแน่

ซุปเปอร์บอย: อะไรนะ… คริปตั้นคืออะไร? แล้วทำไมผมถึงมีกลิ่นแบบนั้นด้วยล่ะ?

 

หญิงลึกลับ: เดี๋ยว ยังมีสายเลือดอื่น… เป็นไปไม่ได้ เจ้ามีสายเลือดมนุษย์อยู่ด้วย… แล้วยังมี…

 

หญิงลึกลับ: ยังมีบางสิ่งที่ไม่อาจบอกได้! … ข้าเพิ่งเข้าใจว่าทำไมพระเจ้าจึงลิขิตชะตาให้ข้าต้องแรมไกล ที่แท้พระองค์ลิขิตให้ข้ามาสังหารภัยพาลอย่างเจ้าในดินแดนที่ห่างไกลก่อนที่เจ้าจะควบคุมพลังได้อย่างสมบูรณ์นี่เอง!

… ซุปเปอร์บอยใช้พลังจิตควบคุมให้หินพุ่งเข้าจู่โจม!

… แต่หญิงลึกลับหลบการโจมตีของเขาแล้วรวบคอเขาเอาไว้!

หญิงลึกลับ: พวกมันหลอกใช้เจ้าอยู่ เจ้าหนู! ถ้ามันเคารพศักดิ์ศรีของเจ้า พวกมันควรบอกความจริงถึงสิ่งที่เจ้าเป็น… เจ้าคือลูกผสมที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อจุดประสงค์ที่แม้ข้าก็ไม่กล้าคาดเดา

ซุปเปอร์บอย: ไม่จริง! ผมเป็นมนุษย์

หญิงลึกลับ: แล้วแต่เจ้า เพราะถึงยังไงเจ้าก็กำลังจะตาย

ซุปเปอร์บอย: หยุด พูด ได้ แล้ว!

ร่างของหญิงลึกลับพลันละลายกลายเป็นกองดินภายในพริบตา!

 

ผมอาจเป็นร่างโคลน… แต่ผมต้องเป็นมนุษย์สิ!

ที่เธอพล่ามมานั้นเป็นเรื่องจริงรึเปล่านะ? 

 

 

ซุปเปอร์บอย: ไม่นะ ได้โปรด… ผมไม่ได้ตั้งใจ ผมขอโทษ… ไม่ว่าคุณจะเป็นใครก็ตาม

 

พวกชาวบ้านก็เริ่มมุงกันแล้ว

 

พวกเขาคงคิดว่าพวกมากได้เปรียบแต่พวกเขาคิดผิด

ถึงแม้ผมจะมีแค่หัวเดียวกระเทียมลีบก็เถอะ

ผมควรรีบไปก่อนที่จะทำร้ายใครอีก

ผมกลัวเหลือเกิน เพราะตราบเท่าที่ผมยังไม่รู้ขอบเขตของพลังที่มี

 

ผู้คนอีกมากมายคงต้องรับเคราะห์จากพลังของผมเป็นแน่

 

โ.น.แ.ว.ร์.

ที่ไหนสักแห่งหนึ่ง

 

เธอชื่อ ‘เร้ด’

ตลอดเวลาที่ผ่านมา (หมายถึงในเชิงเปรียบเทียบน่ะนะ) เธอคือคนเดียวที่ผมไว้ใจ ผมคิดว่าเธอคือคนเดียวที่สนใจใยดีผม แต่ผมไม่อาจมั่นใจแบบนั้นได้อีก… ตราบใดที่เธอยังไม่บอกความจริง ผมอาจจะเป็นอันตรายต่อโลกใบนี้ยิ่งกว่าใคร

 

 

ซุปเปอร์บอย: บอกความจริงผมมา

แฟร์ไชลด์: ซุปเปอร์บอยเหรอ!? เธอกลับมาได้ยังไงน่ะ?

ซุปเปอร์บอย: ผมเอาตัวรอดเก่ง คุณก็น่าจะรู้นี่นา เพราะคุณสร้างผมเองกับมือ

ซุปเปอร์บอย: ทีนี้บอกความจริงทั้งหมดมา

แฟร์ไชลด์: แล้วไงล่ะซุปเปอร์บอย…

 

แฟร์ไชลด์: ฉันทำทุกอย่างเพื่อเธอ เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายมาก็มาก เธอคิดว่าฉันจะคุกเข่าร้องขอชีวิตรึไง?

แฟร์ไชลด์: จะคุยเรื่องพลังใช่มั้ยซุปเปอร์บอย? ดี งั้นฉันเริ่มก่อนเลยก็แล้วกัน

..

..

เมื่อความจริงทั้งหมดกำลังจะถูกเปิดเผย

ตอนต่อไป

THE TRUTH (MOSTLY!)