Wolverine Weapon X #1
วางจำหน่าย 8 เมษายน 2009
เรื่อง : Jason Aaron
ภาพ : Ron Garney
ลงสี :  Jason Keith

หลายปีมาแล้ว องค์กรลับของรัฐบาลที่เรียกว่า เวพ่อนเอ็กซ์ (Weapon X) ได้ตั้งขึ้นเพื่อสร้้างอาวุธมีชีวิตที่สมบูรณ์แบบอาวุธที่ร้ายแรงอย่างที่โลกไม่เคยพานพบ แต่การจะทำเช่นนั้นได้ต้องมีตัวอย่างทดลอง องค์กรลับได้พบ โลแกน มนุษย์กลายพันธุ์ที่มีกรงเล็บกระดูกคมเหมือนใบมีด และมีความสามารถรักษาตัวเองได้

พวกมันจับตัวโลแกนใส่โลหะที่แข็งแกร่งที่สุด อะดาแมนเทียม เคลือบกระดูกของเขาการทดลองยาวนานสร้างความเจ็บปวดแสนสาหัสให้กับโลแกน ในที่สุดโลแกนก็หนีจากการทดลองทำลายโครงการ และหาทางฟื้นความทรงจำของตัวเอง

บัดนี้ หลายปีผ่านมา โครงการ Weapon X ไม่มีอีกต่อไป แต่โลแกนยังถูกหลอกหลอนตลอดมาจากความเลวร้ายในอดีต และไม่มีสิ่งใดจะหายไปได้ตลอดกาล…

“THE ADAMANTIUM MEN” Part 1 (of 5)
ประเทศโคลัมเบีย บริเวณลุ่มแม่น้ำมากอลีน่า
ชายพื้นเมืองกลับจากหาอาหารในป่าเมื่อกลับมาถึงหมู่บ้าน เขาพบว่าครอบครัวถูกสังหาร

มีบุคคลลึกลับปรากฏตัวขึ้น ชายพื้นเมืองฟันมีดเข้าใส่ ชายลึกลับยกแขนขึ้นรับอย่างไม่สะทกสะท้าน
และเอื้อมมาบีบคอ เผยให้เห็นแผลที่แขนค่อยๆ สมานตัวได้เอง
“พวกมันอยู่ไหน”

ไม่ไกลจากที่นั่น คนกลุ่มนึงกำลังหารือกันในรังลับ
“มีคนมาทางนี้”
“เดี๋ยวก่อน นั่นมัน อวาโร จากหมู่บ้านนี่ ดูท่าทางบาดเจ็บ”
ชายพื้นเมืองคนเดิมเดินเข้ามา พูดไม่เป็นภาษา
“เกิดอะไรขึ้น” “เค้าสำลักนี่” “มีอะไรอยู่ในคอมัน”

หลายคนวิ่งกระเสือกกระสนออกมาจากรังลับ
ปุ ปุ ปุ
ปืนเก็บเสียงยิงเข้ากลางหน้าผาก ตายเป็นใบไม้ร่วง
“ออกมาสิ ไอ้พวกชั่ว” คนที่ยังรอด ควักมีดออกมาท้าทายมัจจุราช

ฉึก… กรงเล็บสามง่ามแทงข้างหลังทะลุถึงหัวใจ

“ว่าไง” “ยืนยัน ไม่มีผู้รอดชีวิต” “ดี ไปกันได้แล้ว”
กลุ่มติดอาวุธลึกลับออกจากที่เกิดเหตุ ทิ้งซากศพหลายคนไว้เบื้องหลัง
และสัญลักษณ์ไพ่เอซโพธิ์ดำคาดตัว X

นครซานฟรานซิสโก สถานีรถไฟใต้ดินซีวิคเซ็นทรัล
มีโจรสองคนเข้ามาจี้นักข่าวสาวดวงซวยคนนึงในขบวนรถไฟ
มีเสียงกรนดัง ขัดจังหวะมาจากที่นั่งตรงข้าม

โจรคนนึงเดินเข้าไป
“เฮ้ยแก ลุกขึ้น มีเงินรึเปล่า ส่งมาให้หมด”
เสียงตอบมาจากใต้กระดาษหนังสือพิมพ์ที่คลุมหน้าและร่างท่อนบนที่นอนอยู่
“ไปซะ ฉันจะนอน”
“รู้สึกมั้ยเพื่อน ฉันกำลังจี้ปืนไปที่แก ฉันเคยยิงคนมาแล้วนะโว้ย ไม่เชื่อใช่มั้ย”
“เปล่า ฉันเชื่อนายแน่”

“งั้นก็ดี ส่งเงิ…” พูดไม่ทันขาดคำ  เศษหนังสือพิมพ์ปลิวว่อน “เฮ้ย ปืนฉันหายไปไหน…”
โจรโชคร้ายคนนั้น เลือดสาด มือขาด เป็นลมสลบจมกองเลือด

โลแกน นั่นเอง กรงเล็บสามง่ามที่มือขวายังมีเลือดติด หน้าตาบอกบุญไม่รับ
โจรอีกคนยังล็อคคอนักข่าวสาวอยู่
“ถ้าแกยังอยากมีก้นไว้นั่งได้สบายอยู่ต่อไป ทิ้งปืนซะ ไม่งั้นฉันจะไปเอามันออกจากตัวนายเอง”

รถไฟจอดเทียบท่า โจรสติแตกวิ่งหนีออกมาจากตู้โดยสาร มือสองข้างกุมบั้นท้าย กางเกงห้อย
“อ๊ากกกส์..”

“โอ้พระเจ้า คุณเพิ่ง..” นักข่าวสาวทำท่าสยดสยองเดินตามโลแกนออกมาจากรถไฟ
“ด้วยความยินดี”

“เดี๋ยวสิคะ คุณไปเฉยๆ ไม่ได้..” เธอพูดไม่ทันจบ
“ผมไม่อยากเสียเวลาคุยกับตำรวจ บอกพวกเขาไปว่าชายกับกรงเล็บ พวกเค้ารู้ว่าคุณหมายถึงใคร”
“คุณเป็น เอ็กซ์เมน ใช่มั้ยคะ วูฟเวอรีน ใช่ คุณคือวูฟเวอรีน
ฉันชื่อ อลิทา การ์เนอร์ นักข่าวจากเดอะโพสต์ เดี๋ยวสิ”
โลแกนเดินหนี สบถทิ้งท้ายให้นักข่าวสาวเซ็งเล่น

ที่ท่าเรือแห่งหนึ่ง โลแกนไปพบกับ มาเวอร์ริค

จากการคุยกันของทั้งคู่ ทำให้เรารู้ว่า มีกลุ่มทหารรับจ้าง Blackguard
ได้ไฟล์ข้อมูลเก่าของโครงการ Weapon X ไป และได้สูตรการผสมอะดาแมนเทียม
ไปสร้างกองกำลังรับจ้างขึ้นแล้ว
“นายรู้เรื่องนี้ได้ยังไง ฉันนึกว่านายเลิกยุ่งกับเรื่องพวกนี้แล้วตั้งแต่เสียพลังไป”
โลแกนถามเพื่อนร่วมโครงการที่เคยถูกทดลองมาด้วยกัน
“แค่ปล่อยพลังออกจากมือไม่ได้เหมือนเมื่อก่อน ไม่ได้แปลว่าฉันไม่มีพรรคพวกนี่นา แล้วนายจะเอาไง”
“นายคิดว่าไงละวะ จะลุยด้วยกันมั้ย”
“ฉันแค่ส่งข้อมุลให้นาย ฉันอยากจะเกษียณตัวเอง”
“เกษียณเรอะ นี่สินะ ที่นายพกปืน 4 กระบอกในชุดนั่น”
“ที่จริง 5 น่ะ แต่ใครจะมานับ”
กัดจิกกันพอเป็นพิธีก็แยกย้ายกันไป

วอชิงตัน ใกล้ชายแดนแคนาดา สถานีวิจัยของแบล็คการ์ด

วูฟเวอรีนลอบเข้าไป ไม่มีใครอยู่ที่นั่น พบแต่ซากหมาป่าถูกฆ่าอย่างทารุณ เลือดกระจายไปทั่ว

มีบ่อแช่ร่างที่เหมือนกับที่เคยใช้เคลือบอะดาแมนเทียมบนกระดูกกับโลแกน สภาพเหมือนเพิ่งถูกใช้งาน
ภาพเก่าๆ ผุดเข้ามาในหัว เหมือนสมัยที่ตัวเองโดนทดลอง

นี่มันไม่ได้มีแค่บ่อเดียว!?

นี่ฉันกำลังมองหาอะไรอยู่วะเนี่ย…

โปรดติดตามตอนต่อไป
ฉบับหน้า : กรงเล็บปะทะกรงเล็บ

เรียบเรียงโดย: