DC Comic : Green Arrow 03 : End Game

เรื่อง : J.T. Krul
ภาพ : Dan Jurgens, George Perez
วางจำหน่าย: 2 พฤศจิกายน 2011
สำนักพิมพ์ : DC Comics

ศึกระหว่าง Green Arrow กับแก๊งวายร้ายที่มีพลังพิเศษที่หมายหัวเขามาถึงจุดสิ้นสุด แต่ที่ในเงามืดภัยร้ายอันใหม่กำลังมุ่งเป้ามาที่ Oliver Queen!!

.
.
ต่อจากตอนที่แล้ว

Green Arrow (Oliver Queen) ได้ตอบรับคำท้าทายของกลุ่มวายร้ายที่มีพลังพิเศษที่นำโดนหัวโจกชื่อ Rush และตอนนี้พวกมันก็กำลังจะถ่ายทอดการรุมฆ่าเขาผ่านทางอินเตอร์เน็ตไปทั่วโลก!

“ฉันมันเป็นพวกหัวแข็งดันทุรังมานานแล้ว”

“มันมักจะทำให้ฉันต้องไปเจอกับปัญหาอยู่เสมอ”

“ฉันมาอยู่ที่นี่เพราะความดันทุรังของฉันเอง”

“และตอนนี้ฉันก็ต้องรับผลที่ตามมาของการกระทำนั้น”

“แต่ในเมื่อทุกครั้งมันก็ส่งผลคุ้มค่ากับที่ลงแรงไป ฉันก็ไม่มีอะไรจะบ่นน่ะนะ”

แม้จะโดนล้อมกรอบทุกด้าน แต่ Oliver ก็ไม่แสดงท่าทีหวาดหวั่นแม้แต่น้อย และเข้าลุยกับพวกเหล่าร้าย

ขณะที่ Oliver สู้สุดฤทธิ์ เหล่าคนที่ดูการถ่ายทอดทาง Internet กลับเชียร์พวกของ Rush ให้ฆ่า Oliver

แม้จะพยายามยังไง แต่สุดท้าย Oliver ก็พลาดท่าจนได้!

“บ้าเอ๊ย กระบอกธนูติดไฟแล้วสิ ต้องหยิบเท่าที่หยิบได้ออกมาแล้วทิ้งมันก่อนที่ธนูหัวระเบิดจะตูมขึ้นมา”

Jax : ดูที่พวกคนดูพูดกันสิ พวกนั้นอยากให้โอลลี่ตายกันทั้งนั้นเลย

Naomi : ไม่เอาน่าแจ๊กซ์ พวกนั้นไม่สนใจโอลลี่หรือพวกของรัชหรอก พวกนั้นแค่อยากดูโชว์เท่านั้นแหละ

Oliver : ถ้ามีการพนันกันอยู่ล่ะก็ ฉันเสนอให้เธอลงว่าฉันจะชนะดีกว่าไหมนาโอมิ?

Naomi : ตอนนี้ฉันกำลังแฮ็คเข้าไปในระบบของเมืองอยู่ ฉันจะทำให้ไฟที่นั่นดับในอีกสามสิบวินาทีนะ

Oliver : เป็นความคิดที่ดี เธอเล่นงานตาของพวกมัน ส่วนฉันจะเล่นงานหูพวกมันเอง

เมื่อ Naomi ทำให้ไฟดับ Oliver ก็ใช้ธนูที่ส่งเสียงดังรบกวนเข้าเสริม ทำให้พวกของ Rush ไม่สามารถจับทิศได้ว่าเขาไปทางไหน

เมื่อ Oliver ถอยออกมาได้ระยะห่างพอสมควร รวมถึงขึ้นไปอยู่ตรงจุดที่สูงกว่าได้แล้ว ก็ได้เวลาสลับบทของผู้ล่ากับผู้ถูกล่าเสียที!

เมื่อรู้ว่าการสู้กับพวกมันทุกคนพร้อมๆกันก็ไม่ตางกับการฆ่าตัวตาย

Oliver ก็ใช้วิธีค่อยๆแยกพวกมันออกจากกันและใช้อุปกรณ์ที่เขามีให้เกิดประโยชน์สูงสุด

ตัดมาที่ Seattle

ที่ตึกสำนักงานใหญ่ของ Queen Industries

Emerson CEO ของบริษัทกำลังครุ่นคิดเรื่องของ Oliver อยู่

Emerson : โทรไปที่บริษัทก็ไม่โทรกลับมา โทรเข้ามือถือก็ไม่รับสาย แถมดูเหมือนนายจะไม่ได้อยู่ที่บ้านด้วยนี่นะโอลลี่ ฉันคงต้องขอบอกว่า…นายทำให้สิ่งที่น่าจะเป็นการตัดสินใจที่ยากกลายเป็นเรื่องง่ายไปเลย เราต้องคุยกันหน่อยแล้ว

“มันช่างเป็นการเสียเปล่าเสียจริง”

“เขามีทั้งเครื่องมือและทรัพยากรอยู่กับตัวแล้ว แต่แทนที่จะเข้าร่วมด้วย…เขากลับทำให้มันเสียเปล่า”

“มันยากจะทนดูได้จริงๆนะไคล์”

“เมื่อสิ่งที่พ่อคิดมันมีแต่โอกาสดีๆที่มันสูญเปล่าไป”

ตัดกลับมาที่ Oliver เขาค่อยๆเก็บพวกเหล่าร้ายไปทีละคนสองคนจนเหลือเพียงแต่ Rush กับตากล้องที่ชื่อ TKO เท่านั้น

แต่กับตัวหัวหน้าอย่าง Rush นั้นมันกลับไม่ใช่เรื่องง่ายเลย!

Rush นั้นมีทั้งพละกำลังมหาศาล แถมยังมีความทนทานสูง อีกทั้งยังรวดเร็วอีกด้วย

Oliver : ลูกธนูฉันจะหมดแล้ว คราวหน้าเราต้องทำกระบอกธนูให้ทนไฟแล้วล่ะแจ๊กซ์

Jax : ได้เลยบอส แต่ขอให้คุณกลับมาจากที่นั่นแบบยังเป็นๆก่อนแล้วกันนะ โอเค?

Oliver : ได้เวลาจัดการกับตากล้องแล้ว รัชมันกำลังคึกจัดเพราะได้พวกคนดูช่วยหนุนหลังมันนี่แหละ

TKO : ถ้าพลังเทเลไคเนซิสของฉันสามารถควบคุมกล้องพวกนี้ทั้งหมดพร้อมกันได้ แกคิดว่าการเบี่ยงลูกธนูดอกเดียวมันจะยากสักแค่ไหนกัน?

แต่เมื่อ TKO ใช้พลังเบี่ยงลูกธนู Oliver ก็เห็นความผิดพลาดของมันทันที!

Oliver : ไม่นะ เดี๋ยวก่อน แกกำลังส่งมันตรงไปหาถังน้ำมัน

แต่ก็ช้าไปแล้ว เมื่อธนูเสียบโดนถังน้ำมันก็ระเบิดตูมใหญ่ทันที!

ด้วยสำนึกของความเป็น Hero ทำให้ Ollie ไม่อาจปล่อยให้ TKO โดนย่างสดต่อหน้าต่อตาได้

แต่ Rush ก็ฉวยจังหวะนั้นจัดคอมโบใส่ Oliver ไปชุดใหญ่

Rush : อย่างน้อยแกก็ทำให้คนดูได้ดูโชว์เด็ดดวงสุดๆขนาดนี้ล่ะนะ!

Jax : ทำอะไรเข้าสักอย่างสินาโอมิ!

Naomi : สิ่งเดียวที่ฉันยังทำได้ก็มีแค่ตัดลิงค์ของเซิฟเวอร์ของพวกมันเท่านั้น ฉันจะไม่ยอมให้โอลลี่กลายเป็นของดูเล่นต่อไปอีกแล้ว

แต่คำตอบของ Oliver คือ

Oliver : ไม่ต้อง

Naomi : อะไรนะ?

Oliver : ปล่อยมันไว้อย่างนั้นแหละ ฉันต้องการให้ทุกคนได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นนี่

ขณะเดียวกันนั้น Rush ก็หยิบท่อนเหล็กขึ้นมาหักให้เป็นปลายแหลมแล้วเตรียมจะเผด็จศึก Oliver

Oliver : นี่คือสิ่งที่พวกนายต้องการใช่ไหมล่ะ? สิ่งที่พวกนายคลิกเพื่อเข้ามาดู? เพื่อดูความบันเทิง เพื่อการมีความสุขจากการทำเรื่องไม่ถูกต้อง

Oliver : ทุกคนที่ดูอยู่ในตอนนี้…ไม่ว่าจะอยู่ที่บ้าน ที่ทำงาน ไม่ว่าที่ไหนก็ตาม…พวกนายคือผู้ต้องรับผิดชอบ

ขณะที่ Rush ย่างสามขุมเข้ามา Oliver ก็ยังใจเย็นและหยิบหลอดเข็มฉีดยาออกมาจากซองที่เข็มขัด

Oliver : พวกนายทุกคนมีความผิด

ทันใดนั้น Oliver ก็ยิงลูกธนูสองดอกออกไปพร้อมกัน โดยดอกแรกที่เป็นหัวเจาะเกราะเสียบทะลุผิวหนังอันแข็งแกร่งของ Rush เข้าไปได้ และอีกดอกหนึ่งที่ติดตั้งเข็มฉีดยาที่บรรจุยาสลบไว้ก็ตามเข้าเสียบในแผลที่ดอกแรกสร้างขึ้นอย่างแม่นยำ!!

เมื่อโดนยาสลบอย่างแรงเข้าไป Rush ก็เริ่มเดินโงนเงนก่อนจะล้มพับลงไป

Oliver : พวกนายทำให้รัชกลายเป็นดารา…เป็นคนดังที่บ้าคลั่ง, บิดเบี้ยว และโหดเหี้ยม แต่ถ้าปราศจากคนดู หมอนี่ก็ไม่มีความหมายอะไรเลย

Oliver : มันไม่ใช่เรื่องยากเลย แค่คลิกที่เมาส์ กดแป้นคีย์บอร์ด แค่กระดิกนิ้ว ล็อคออฟไปซะ ลงชื่อออกไปซะ

Oliver : จงทำตอนนี้เลยและอย่ากลับมาอีก เพราะหมอนี่จะไม่อยู่ที่นี่อีกต่อไปแล้ว แต่ใครคนอื่นอาจจะทำแบบนี้อีด อย่าให้พวกมันมีพลังอำนาจเช่นนี้อีก พวกมันไม่คู่ควรกับพลังนี้

ว่าแล้ว Oliver ก็ใช้เท้าเหยียบกล้องตัวสุดท้ายจนแหลก

Oliver : โชว์จบแล้ว

หลังจากนั้น

Naomi : ดูเหมือนว่าในที่สุดตำรวจก็คิดที่จะจัดการพวกนี้อย่างจริงจังเสียทีละนะ พวกนั้นถูกส่งไปขังที่เบลรีฟแล้วล่ะ

Oliver : ถ้าจะมีเรือนจำไหนจะขังพวกนั้นได้ก็ต้องที่นั่นแหละ

Naomi : แต่พวกแฟนๆดูจะไม่ชอบคุณเท่าไหร่นะ จากที่คุณเอาโชว์โปรดของพวกนั้นไปน่ะ

Oliver : นั่นก็แย่หน่อย คอยตรวจตราดูไว้แล้วกัน และบอกฉันทันทีที่มีปัญหาอะไรเกิดขึ้นนะ

Naomi : กะไว้แล้วล่ะ คุณอยากจะจัดการถอนรากถอนโคนมันด้วยตัวเองเลยสินะ

Oliver : ตอนนี้ยังไม่ได้น่ะนะ ฉันมีงานต้องทำอยู่ทางนี้

Oliver : ผมชื่อโอลิเวอร์ ควีน บุตรชายของผู้ก่อตั้งควีนอินดัสตรีย์ โรเบิร์ต ควีน และเป็น CEO ของ Q-Core และผมก็ทำงานอย่างหนักอยู่เสมอ

Oliver : สำหรับผม Q-Core ไม่ใช่แค่งาน…แต่มันคือหน้าที่รับผิดชอบ ทุกวันผมจะท้าทายตัวเองและ Q-Core เพื่อสร้างสรรค์เทคโนโลยีของวันพรุ่งนี้…เพื่อเสริมมันเข้าไปในประสบการณ์ของมวลมนุษย์ เพื่อให้ชีวิตของพวกเราง่ายขึ้นหรือดีขึ้นหรือปลอดภัยขึ้น

Oliver : ผมรู้ว่าพวกคุณหลายคนกำลังรอให้ผมประกาศแนะนำสินค้าใหม่ที่เราจะนำเสนอในวันนี้ แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ผมมาที่นี่เพื่อพูดถึง

Oliver : เราอาศัยอยู่ในยุคสมัยที่แสนวิเศษ…เรื่องนั้นแน่นอน แต่มันไม่อาจเป็นแค่เพราะเทคโนโลยี หรือแค่เครื่องมือใหม่ล่าสุด หรืออุปกรณ์ หรือ แอพพลิเคชั่นที่จะมาดึงดูดความสนใจของพวกคุณ แต่มันจะต้องมีความหมายมากกว่านั้น

Oliver : เพราะในท้ายที่สุดแล้ว มันก็เป็นเรื่องของผู้คน เรื่องของสิ่งที่เราทำกับเทคโนโลยีเหล่านี้ นั่นต่างหากคือสิ่งที่สะท้อนความเป็นตัวเราออกมา

Oliver : และความท้าทายรายวันเหล่านี้ไม่ใช่แค่เฉพาะผมเท่านั้น แต่เป็นสำหรับพวกเราทุกคน ไม่ว่าจะเกี่ยวกับเทคโนโลยีหรือไม่ก็ตาม จุดหมายก็ควรจะเป็นเหมือนเดิม

Oliver : จงลงมือทำให้มากขึ้น

Oliver : จงเป็นคนที่ดียิ่งขึ้น

Oliver : จงทุ่มเทให้เต็มความสามารถของพวกคุณ เพราะนั่นคือทางเดียวที่มันจะประสบผลสำเร็จได้

แต่แม้ Oliver จะพูดสุนทรพจน์ได้ดี Emerson ก็ยังไม่พอใจอยู่ดี

ลึกๆแล้วนั้น Emerson รู้ดีว่า Oliver มีความสามารถซุกซ่อนอยู่ขนาดไหน เพราะขนาดเขาบริหารงานแบบมาๆหายๆอย่างที่เป็นอยู่เขาก็ยังทำให้ Q-Core ก้าวขึ้นมาได้ขนาดนี้ หากเขาทุ่มให้มันเต็ม 100 ล่ะก็ ความสำเร็จของบริษัทนี้จะต้องเหนือกว่านี้อีกมากมายแน่ เขาจึงอยากจะกดดันให้ Oliver ทุ่มเทให้กับงานมากกว่านี้

แต่สิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือ…Oliver มีสิ่งอื่นที่เขายินดีทุ่มเทเต็ม 100 ให้อยู่แล้ว…

ในสถานที่แห่งหนึ่ง มีชายหญิงคู่หนึ่งกำลังดูโทรทัศน์ที่ถ่ายทอดสุนทรพจน์ของ Ollie อยู่

หญิงลึกลับ : ปัญหาของการที่มีอดีตน่ะนะคุณควีน…ก็คือมันจะตามมาทันคุณจนได้ยังไงล่ะ

ว่าแล้วหญิงลึกลับก็ใช้ปืนยิงโทรทัศน์จนกระจุย

ชายลึกลับ : พูดได้ดีนี่

หญิงลึกลับ : ยินดีที่คุณเห็นด้วยนะ

ชายลึกลับ : ต่อให้ฉันไม่เห็นด้วยมันจะมีอะไรแตกต่างออกไปไหมล่ะ?

หญิงลึกลับ : ไม่มีทางอยู่แล้ว

ชายลึกลับ : เราควรจะไปกันได้แล้ว สภาพของที่นี่มันไม่น่าดูเท่าไหร่แล้วล่ะ

หญิงลึกลับ : เหมือนกับที่ชีวิตของโอลิเวอร์ ควีนจะเป็นไปหลังจากนี้สินะ?

ชายลึกลับ : โอ…ฉันว่ามันจะแย่ยิ่งกว่านี้เยอะเลยละ

หญิงลึกลับ : แหมฝีปากคุณนี้ร้ายจริงๆเลยนะ

แล้วชายหญิงลึกลับก็เดินออกจากร้านเหล้าไป ทิ้งศพที่ไหม้เกรียมเละเทะของเหล่าคนในร้านไว้เบื้องหลัง!?!?

สองคนนี้เป็นใคร? พวกเขามีความแค้นอะไรกับ Oliver Queen?!

โปรดติดตามตอนต่อไป : เมื่อ Green Arrow ตะลุย Tokyo!!