Marvel Comic : Spider-Island : Amazing Spider-Man #672 : อวสานเกาะแห่งแมงมุม

เรื่อง : Dan Slott
ภาพ : Hunberto Ramos, Victor Qlazaba, Edgar Delgado
วางจำหน่าย: 26 ตุลาคม 2011
สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

Event Spider-Island มาถึงจุดสิ้นสุดแล้ว Spider-man จะสามารถเอาชนะ the Queen และปลดปล่อยเมือง New York ได้หรือไม่?

.
.
.
เริ่มเรื่องมาที่ Central Park

เฮลิคอปเตอร์ทหารลำหนึ่งกำลังลอยลำอยู่ และผู้ที่โดยสารมันอยู่คือ Steve Roger หรือที่รู้จักกันในนาม Captain America

เลขาฯกระทรวงกลาโหม : ผู้การโรเจอร์ ผมติดต่อมาจากกระทรวงกลาโหม ต้องการให้คุณแจ้งสถานการณ์ปัจจุบันมาด้วย

Cap : ผมค่อนข้างกำลังยุ่งอยู่น่ะนะครับ ท่านเลขาธิการฯ ตอนนี้ผมมาถึงที่จุดเป้าหมายแล้ว…ฐานทัพเก่าของโปรเจ็ค : รีเบิร์ธ ใต้ปราสาทเบลเวอร์เดียร์…

Cap : …และผมก็พบเป้าหมายหลักแล้ว : ซุปเปอร์โซลเยอร์นอกแถว “อาเดรียน่า โซเรีย”

Cap : โค๊ดเนม : “เดอะควีน”

Cap : ตอนนี้เจ้าหน้าที่เวน่อมกำลังปะทะกับเธออยู่ แต่สถานการณ์ดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่

Cap : ผมกำลังจะลงไปช่วยเขาแล้ว

Cap : โรเจอร์ขอจบการติดต่อแต่เพียงเท่านี้

ว่าแล้ว Cap ก็โดดออกจากเฮลิคอปเตอร์

เลขาฯกระทรวงกลาโหม : เดี๋ยวก่อนผู้การ! แบบนั้นมันจะดีแน่หรือ?

นักบิน : ท่านเลขาฯ นี่ผมฟิลลิป นักบินของผู้การโรเจอร์นะครับ ก็ไม่ได้อยากจะอวดรู้อะไรนะครับ แต่ผมว่าผู้การเขารู้ดีว่าเขากำลังทำอะไรอยู่นะครับ…ก็เขาคือกัปตันอเมริกานี่ครับ

เลขาฯกระทรวงกลาโหม : ใช่แล้วนักบิน ฉันรู้เรื่องนั้นดี

เลขาฯกระทรวงกลาโหม : แต่ฉันก็รู้ด้วยว่าเดอะควีนนั้นเป็นซุปเปอร์โซลเยอร์ที่ทรงพลังที่สุดเท่าที่เคยสร้างมา

เลขาฯกระทรวงกลาโหม : เธอมีทั้งพลังจิตควบคุมสิ่งของ, การจู่โจมด้วยโทรจิต, พละกำลังมหาศาล, พลังจิตควบคุมแมลง, พลังคลื่นเสียง…และยังมีพลังอีกหลายอย่างที่เรายังไม่รู้

เลขาฯกระทรวงกลาโหม : แล้วนายรู้หรือเปล่านักบิน ว่าหล่อนเพิ่งจะเอาชนะโรเจอร์มาได้เมื่อเร็วๆนี้เอง…

เลขาฯกระทรวงกลาโหม : …แล้วหล่อนก็ใช้กรรมวิธีทางพันธุกรรมเปลี่ยนเขาให้เป็นสัตว์ประหลาด หล่อนเปลี่ยนเขาให้เป็นสัตว์ร้ายที่เรียกว่า “สไปเดอร์คิง”!

เลขาฯกระทรวงกลาโหม : หล่อนเปลี่ยนเขาให้เป็นทาสของหล่อน!

เลขาฯกระทรวงกลาโหม : เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหล่อนแน่ โดยเฉพาะตามลำพังแบบนั้นด้วยนี่

นักบิน : ถ้างั้นก็ไม่ต้องห่วงแล้วครับท่านเลขาฯ เพราะเขาไม่ได้สู้อยู่ตามลำพัง

นักบิน : เป้าหมายถูกจัดการแล้วครับ! เวน่อมจัดการเธอได้ครับ เขาใช้โล่ของผู้การจัดการกับหล่อน หล่อนเสร็จเราแล้วครับ! หล่อน…คุณพระช่วย! บางอย่างเกิดขึ้นกับหล่อน! หล่อนกำลัง…

เลขาฯกระทรวงกลาโหม : มีอะไรหรือนักบิน? เกิดอะไรขึ้น?

นักบิน : ผมอธิบายไม่ถูกครับท่าน หล่อนกลายร่างไปเป็น…อะไร…บางอย่าง…ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรก็ตามครับท่านเลขาฯ เรากำลังเจอกับภัยร้ายระดับ “โอเมก้า” เข้าแล้วครับ!

(Omega Level Threat : เป็นระดับของสิ่งที่เป็นภัยระดับสูงสุด ซึ่งไม่สามารถวัดระดับพลังที่แน่ชัดได้ ส่วนใหญ่จะถูกใช้กับอันตรายระดับ The Hulk เป็นต้นไป)

The Queen : โลกของพวกเจ้ามันจบสิ้นลงแล้ว…แต่ฉันจะนำโลกใหม่มาให้พวกเจ้าเอง

The Queen : ด้วยมือของสไปเดอร์ควีนผู้นี้!!!!!!

Cap : ทหาร? นายยังพร้อมจะสู้ร่วมไปกับฉันไหม?

Venom : พร้อมเสมอครับ

Cap : เอาล่ะ ถ้างั้นก็มาเริ่มยกสองกันเลย!

ตัดมาที่ Horizon Labs

Spider-man ที่กำลังอยู่กับโคลนของเขาชื่อ Kaine กำลังเจอกับสถานการณ์อีกแบบหนึ่ง

Spider-man : นี่มันชักไม่ดีอย่างแรงแล้วสิเนี่ย

Kaine : มีคนกำลังมาทางนี้ แล้วมันแย่ยังไงหรือ?

Spider-man : ก็ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่จะมีปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ที่จู่ๆกลายเป็นหนุ่มเซอร์ยืนคู่กับสไปเดอร์แมนเท่านั้นแหละ ไม่มีอะไรมาก

Kaine : อ๋อ เรื่องที่นายต้องปกปิดตัวจริงสินะ ก็ได้ แล้วมีแผนยังไงบ้างล่ะ?

Spider-man : สลับตัวกัน นายเป็นสไปดี้ ส่วนฉันเป็นปีเตอร์

Kaine : แล้วเรื่องบร๊อคจะเอาไงดีล่ะ?

Spider-man : เขาเกือบจะหมดสติอยู่แล้ว เพราะงั้นก็ยังมีลุ้นอยู่…

Kaine : ช่าย เพราะนั่นมันก็เวิร์คสำหรับพวกเรามาตลอดนี่นะ แล้วชุดทารันตูล่าของฉันล่ะ?

Spider-man : ทิ้งมันซะ โยนมันลงแท็งไปเลย

Kaine : เรียบร้อย แต่มันคงไม่มีทางใช้ได้เป็นหนสองแน่ เพราะถ้ามีปาร์คเกอร์สองคน ก็เท่ากับซวยเพิ่มสองเท่า

ขณะที่สองหนุ่มกำลังรีบเปลี่ยนชุดกันอยู่ พวก Reed ก็มาถึงหน้าห้องแลปแล้ว

แต่โชคยังเข้าข้างพวกเขา เพราะเสียงออดเตือนผู้บุกรุกที่ประตูหน้าศูนย์วิจัยก็ช่วยดึงความสนใจของพวก Reed ไว้พอดี

พวกเขาเลยเปลี่ยนทิศแล้วมุ่งหน้าไปยังประตูหน้าแทน

แต่ผู้ที่เข้ามาทางประตูหน้ากลับเป็น Mary Jane Watson และพวกผู้คนที่ Anti-Venom ช่วยรักษา

Reed : คุณวัตสัน? แล้วนี่คุณยังอยู่ในช่วงระยะที่สองของไวรัสด้วย ไม่นึกว่าจะยังมีคนที่อยู่ในระยะที่สองเหลืออยู่

The Thing : ว้าว! นี่สิที่ฉันเรียกว่า “สไปเดอร์-วูแมน” ล่ะ

Spider-woman : ฉันยังอยู่ตรงนี้นะยะ

The Thing : อุ๊บ เผลอไป

Mary Jane : ดอกเตอร์ริชาร์ด! ขอโทษที่บุกเข้ามา แต่ฉันต้องพาพวกคนที่แอนติเวน่อมช่วยผ่านฝูงแมงมุมยักษ์มาตั้งยี่สิบช่วงตึกแน่ะ…ก่อนที่ฉันจะมีขางอกออกบ้างคุณพอจะทำอะไรได้บ้างไหม?

The Thing : เท่าที่ฉันเห็นเธอก็ดูสบายดีนี่นะ

Reed : เบ็นพูดถูก คุณน่าจะไม่เป็นไร สำหรับตอนนี้ เพราะด้วยความเร็วของการแสดงอาการขนาดนี้คุณยังมีเวลาอีกหลายวันก่อนจะเข้าระยะที่สาม

Mary Jane : แต่ทำไมล่ะ? ทั้งที่คนอื่นกลายเป็นอย่างนั้น แล้วทำไมฉันถึง…แสดงอาการช้านัก

Reed : ถ้าให้พูดตามทฤษฎีล่ะก็นะครับคุณวัตสัน ร่างกายของคุณคงจะพัฒนาภูมิคุ้มกันจากการที่คุณใช้เวลาหลายปี…ใกล้ชิด…กับคุณปาร์คเกอร์

The Thing : เฮอะ

Spider-woman : นี่เบน ทำตัวให้สมเป็นผู้ใหญ่หน่อยสิ

Mary Jane : ภูมิคุ้มกันปีเตอร์ ปาร์คเกอร์งั้นหรือ? หวังว่าน่ะนะ จะว่าไปแล้ว…ปีเตอร์อยู่ไหนเนี่ย?

(พวก Future Foundation รู้ว่า Peter เป็น Spider-man เพราะเขาถอดหน้ากากให้ดูเอง ส่วน Spider-woman นั้นช่วงที่ Dr.Strange ร่ายคาถากับคนทั้งโลก เธอยังถูกพวก Skrull จับอยู่นอกโลกอยู่ เธอจึงไม่ได้รับผลของคาถา)

ครู่ต่อมาที่ห้องแล็ปหมายเลขหก

The Thing : นั่น…ช่วยตอบปัญหาให้เราได้น่ะนะ

Spider-woman : และก็ทำให้มีคำถามมากกว่าเดิมอีก

Reed : คุณปาร์คเกอร์?

Mary Jane : ปีเตอร์? นี่นายทำอะไรอยู่น่ะ

ภาพที่ทุกคนเห็นก็คือ Spider-man กำลังยืนอยู่คู่กับ Peter Parker ที่นุ่งกกน.ตัวเดียวอยู่

Peter : เฮ้ MJ. ทุกคน -อะแฮ่ม- กำลังคุยกับสไปดี้เพื่อนฉันอยู่แน่ะ…พูดอะไรบ้างสิ

Kaine : เอ่อ กางเกงนายจ๊าบดี

Peter : พอเลย

Reed : ปีเตอร์?

Max : เอ่อ ต้องขอโทษด้วยนะครับดอกเตอร์ริชาร์ด ผมอธิบายได้ คุณปาร์คเกอร์เขาชอบ…เอ่อ…ชอบทำงานแบบ “ทุ่มเทสุดตัว” มันเป็นนิสัยแปลกๆอย่างหนึ่งของเขาน่ะครับ

(เป็นผลจากการที่เคยต้องกลบเกลื่อนเพื่อนร่วมงานเรื่องที่เปลี่ยนชุดไม่ทันจนเหลือแต่กกน. ก็เลยโกหกว่าตัวเองชอบแก้ผ้าเวลาทำงานวิจัย)

Kaine : อึ๋ย คอยืดได้ด้วย เล่นเอาฉันขนลุกเลยนะเนี่ย

Peter : ไม่หรอก นายเห็นมาจนเบื่อแล้วด้วยซ้ำ

Reed : แล้วนี่? นายกับสไปเดอร์แมน?

Peter : เขาเป็นโคลนน่ะ เอาแบบนั้นแล้วกันนะ?

Reed : เอาล่ะ สไปเดอร์แมน ผมคาดว่าคุณมาที่นี่เพื่อบอกเราว่า…การทดลองของเราประสบผลสำเร็จและคุณได้สัมผัสแมงมุมกลับมาแล้วสินะ?

Peter : ใช่แล้ว แล้วยังมี…

Kaine : ที่ศัตรูเก่าของฉัน เดอะควีน เป็นผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้ด้วย?

Peter : แม่นแล้ว…

Peter : เพราะงั้นถ้าคุณต้องการพวกเราล่ะก็…เราก็จะอยู่ในห้องแล็ปของผมเพื่อสร้างชุดสำหรับต่อต้านเดอะควีนขึ้นมานะครับ

ว่าแล้ว Peter ก็ตัดบทแล้วพา Kaine เข้าไปในห้องแล็ปส่วนตัวของเขาแล้วล็อคประตูทันที

Kaine : ตกลงเราจะสร้างชุดใหม่กันตอนนี้จริงๆหรือ?

Peter : จะว่าไปฉันก็มีแล้วน่ะนะ แม่นั่นยังมีพลังคลื่นเสียงอยู่งั้นสิ?

Kaine : ใช่

Peter : นี่คือชุดสเตลซ์ที่ฉันสร้าง มีสามโหมด สีเขียวจะบิดเบือนแสงและเสียงเพื่อพรางตา จะเห็นได้โดยมองผ่านเลนส์พิเศษเท่านั้น สีแดงจะป้องกันพลังคลื่นเสียงได้ ส่วนสีขาวคือโหมดปกติ

Kaine : ดูดีนี่ ฉันขอใส่เองแล้วกัน

Peter : เดี๋ยวสิ นี่นายขอกันดื้อๆแบบนี้เลยรึ

Kaine : ก็จะเป็นไรไปล่ะ? ทำไมนายจะต้องเป็นคนได้ของดีที่สุดทุกครั้งไปกันล่ะ?

เมื่อแต่งชุดพร้อมแล้ว Spidey ทั้งสองคนก็ปีนออกไปทางช่องลม

Spider-man : ไม่อยากเชื่อว่าฉันเคยบอกป้าเมย์ว่าอยากมีน้องชาย ยังไม่เข้าใจว่าทำไมนายถึงไม่ยอมใส่…

Kaine : ชุดแบบมาตรฐานนั่นมันทำให้ฉันรู้สึกไม่ดีน่ะ พอใจไหม? ครั้งล่าสุดที่ฉันสวมมันฉันก็โดนฆ่าตาย แล้วก็ฟื้นกลับมาพร้อมพลังแปลกๆเพิ่มขึ้นอีก

Spider-man : นั่นฉันก็เคยมาแล้วเหมือนกัน

Kaine : นายแน่ใจว่าเราควรไปกันสองคนหรือ? ฉันว่าเราน่าจะพาเดอะติงกับสไปเดอร์วูแมนไปกับเราด้วยนะ มันจะสบายใจกว่าเยอะเลย

Spider-man : ต้องมีใครคอยอยู่เฝ้าที่นี่ไว้ด้วย เพื่อปกป้องแมรี่ เจน กับคนอื่นๆ และป้องกันศูนย์ควบคุมเสาส่งสัญญาณคลื่นรบกวนด้วย อย่าลืมสิ…

ที่ภายในเมือง เหล่า Hero ที่ป้องกันเสาสัญญาณก็พบว่าพวกมนุษย์แมงมุมต่างก็ถอยออกไป และมุ่งไปยังทิศทางหนึ่ง

พวกมันกำลังมุ่งไปหา The Queen ที่กำลังไล่ล่า Cap กับ Venom ที่ขี่เฮลิคอปเตอร์หนีอยู่

The Queen : หนีไปเลย เจ้าพวกมนุษย์ตัวจ้อย! กระเสือกกระสนไปด้วยเท้าที่มีแค่สองข้างนั่นได้เลย! ยุคใหม่มาถึงแล้ว! รุ่งอรุณแห่งเหล่าแมงมุม!

Venom : นี่กัปตัน? เรามีแผนอะไรไหมเนี่ย?

Cap : มีเสมอนั่นแหละ ทุกคนที่รับฟังช่องสัญญาณนี่ขอให้ฟังให้ดี เรามีศัตรูระดับโอเมก้าให้รับมือแล้ว! ฉันกำลังล่อมันไปที่ๆใกล้กับกำลังหลักของเรา! เรดฮัลค์! ไออ้อนแมน! เอ็กซ์-เม็น! เราจะไปที่ยูเนี่ยนสแควร์! ทุกคนไปรวมกันที่นั่นให้หมด!!

ตัดมาทางพวก Spidey

Spider-man : นี่เคน นายบอกว่านายรู้ว่าฐานของเดอะควีนอยู่ที่ไหน…นายนำทางเราไปที่นั่นได้ใช่ไหม?

Kaine : ใช่ ถามทำไมหรือ?

Spider-man : ฉันคิดว่าคงไม่จำเป็นแล้วล่ะ

ในที่ไกลออกไปนับกิโล พวกเขาได้ยินเสียงของ The Queen ดังก้องไปทั่วอย่างชัดเจน

The Queen : ฉันคือราชินีของพวกเจ้า และทุกคนต้องก้มกราบลงเบื้องหน้าฉัน!!

Kaine : นั่น…มันไม่น่าเป็นไปได้ เสียงมันเหมือนแม่นั่นสูงสักเท่าตึกยี่สิบชั้นยังงั้นแหละ

ทันใดนั้นก็มีเสียงพูดขึ้นด้านหลังพวกเขา

Madame Web : เท่าตึกยี่สิบแปดชั้นน่ะ

Kaine : จูเลีย คาร์เพนเตอร์งั้นหรือ

Madame Web : ตอนนี้ฉันคือมาดามเว็ปแล้ว

Spider-man : จูเลีย? แล้วทำไมแม่นั่นถึงได้…?

Madame Web : หล่อนดึงพลังออกมาจากสายใยแห่งชีวิต รวบรวมพลังงานจาก “ประชาชน” ของหล่อนที่อยู่ทั่วเกาะแห่งแมงมุมนี้

Madame Web : หล่อนเป็นเทพเจ้าไปแล้วล่ะปีเตอร์

Madame Web : และหล่อนจะบุกไปทั่วทั้งโลก แพร่เชื้อใส่ทุกชีวิต นายเป็นคนเดียวที่จะหยุดยั้งมันได้…ด้วยการฆ่าหล่อนซะ

Spider-man : ไม่! ฉันจะไม่ทำแบบนั้นแน่ และจะไม่มีวันทำด้วย มาเหอะคู่หู! พี่น้องปาร์คเกอร์จะลุยแล้ว!!

Kaine : คำพูดนั่นมันเลียนแบบใครมาสินะ เราอาจโดนฟ้องได้นา

แล้ว Spider-man ทั้งสองก็เข้าปะทะกับ The Queen

ทว่า…ขนาดตอนที่หล่อนยังมีขนาดเท่าคนเขายังแทบชนะหล่อนไม่ได้ มาตอนนี้ยิ่งไม่มีทางใหญ่

The Queen ใช้ขาปัด Spidey กระเด็นไป แต่ก่อนที่เขาจะไปชนกับตึก ก็มีใครบางคนคว้าเขาไว้ทัน

Spider-man : MJ?!

Mary Jane : ใช่ แฟนเก่าพลังแมงมุมมาช่วยแล้วไง ท่าทางฉันจะได้ตอบแทนนายบ้างแล้วล่ะ

Spider-man : คืองี้นะ ฉันดีใจที่เธอช่วยฉัน แต่เราควรจะถอยไปก่อน…แล้วให้คนอื่นเขาทำหน้าที่ของเขาไป

Mary Jane : ให้คนอื่นทำหน้าที่ไปงั้นหรือ? นายพูดอะไรของนาย?

Spider-man : ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วล่ะ

Spider-man : ฉันมีพลังแมงมุม เธอก็มี ทุกคนมีกันหมด ฉันรู้ตัวว่ามันเกินกำลังของฉัน ที่นี่เวลานี้ฉันมันไม่มีอะไรพิเศษเลย ฉันทำอะไรไม่ได้…

Mary Jane : นี่ นายทึ่ม สไปเดอร์แมนไม่ใช่สิ่งที่ทำให้นายพิเศษหรอก การเป็นปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ต่างหากที่ทำให้นายพิเศษ! เพราะงั้นจงเป็นเนิร์ดอย่างที่นายเป็นมาซะ! ใช้สมองเข้า คิดสร้างอะไรขึ้นมาสิ! เอาเราออกจากสถานการณ์นี้ให้ได้!

Spider-man : นั่นคือคำพูดให้กำลังใจหรือน่ะ? สร้างอะไรขึ้นมาเนี่ยนะ? อะไรล่ะ? สร้างสไปเดอร์สเลเยอร์ยักษ์ขึ้นมาหรือไง? เธอก็เห็นขนาดของยัยนั่นไหม? ฉันต้องใช้สไปเดอร์สเลเยอร์เป็นล้านถึงจะ…

แล้วทันใดนั้น สมองเขาก็แล่นขึ้นมา!!

“ไม่สิ!”

“ไม่ต้องถึงล้านหรอก แค่ไม่กี่แสนก็พอ!”

“นั่นแหละคือสิ่งที่สไมร์ทบอก ฉันมีสไปเดอร์สเลเยอร์ที่ต้องใช้พร้อมอยู่แล้ว!”

Spider-man : มาเหอะ! ฉันรู้แล้วว่าเราต้องไปที่ไหน

Spider-man : แล้วก็…อย่าเพิ่งเข้าใจผิดไปนะ แต่…ทำไมเธอถึงไม่เป็นแมงมุมอย่างคนอื่นๆล่ะ?

Mary Jane : รีดบอกว่าฉัน…เอ่อ…มีภูมิคุ้มกันจาก DNA ของนายจากช่วงหลายปีที่เรา…

Spider-man : ใช้แปรงสีฟันร่วมกันงั้นหรือ…?

Mary Jane : ใช่แล้ว ที่เราใช้แปรงสีฟันร่วมกันนั่นแหละ

Spider-man : ไม่ต้องพูดแล้วล่ะ เรามาถึงแล้ว

Mary Jane : สถานีตำรวจงั้นหรือ?

Spider-man : ทางฮอไรซันให้ฉันมาประจำที่นี่ตอนที่เกิดการระบาด พวกเขาให้ฉันอัพเกรดชุดแอนติ-สไปเดอร์ ให้ใส่อุปกรณ์ของพวกเหล่าร้ายที่ยึดมาได้ให้กับพวกมัน…

Spider-man : …ที่นี่มีทั้งระเบิดฟักทอง, บูมเมอร์แรงระเบิด แล้วก็…บิงโก!! อ๊อกโตบ๊อต ของด๊อกอ๊อกซ์! ตื่นกันได้แล้วเหล่าตัวน้อยแปดขาที่น่ารักทั้งหลาย

Spider-man : เพราะเมื่อฉันสวมหมวกควบคุมนี้ พวกแกก็จะกลายเป็นกองทัพสไปเดอร์สเลเยอร์ของฉัน! ทีนี้ฉันก็ต้องการเสาส่งสัญญาณที่ใหญ่พอที่จะส่งไปทั่วแมนฮัตตั้น

Mary Jane : อืม ตาฉันแล้วสิ ฉันรู้สถานที่ที่ตรงตามนั้นพอดีเลย

ตัดมาที่ Union Square

เหล่า Hero กำลังมารวมตัวกัน

Cap : เอาล่ะทุกคนฟังให้ดี! จำไว้ด้วยว่าพวกตัวประหลาดนี่เป็นประชาชนที่เราต้องปกป้อง แค่หยุดพวกนั่นไว้ อย่าทำร้ายถึงตาย เราจะรักษาพวกเขาเมื่อเราทำได้

Cap : มีแมงมุมตัวเดียวที่เราต้องจัดการ นั่นคือเดอะควีน มาเถอะ ชะตากรรมของโลกขึ้นอยู่กับพวกเราแล้ว เรามาล้มราชวงศ์ของมันนี้กันเถอะ!

Madame Web : พวกนั้นยังไม่เข้าใจหรือว่ามันไม่มีประโยชน์? เดอะควีนเป็นหนึ่งเดียวกับสายใยแห่งชีวิตแล้ว

Madame Web : และหล่อนยังมีกองทัพอีกนับล้าน พวกนั้นสู้จำนวนพวกมันไม่ได้หรอก

ทันใดนั้นก็มีคนกลุ่มหนึ่งเข้ามาหาเธอ

Shang Chi : ถ้างั้นก็ดีแล้วสิเนี่ยที่ฉันเอากำลังเสริมมา!

Madame Web : ชาง ชี? แล้วก็กลุ่ม “อาวุธอมตะ” ด้วย? ฉันไม่เห็นเรื่องนี้ในนิมิตรของฉันเลยนี่!

(เหตุการณ์ที่พวก Immortal Weapon มานี้อยู่ในเล่ม Tie-In Deadly Hands of Kung Fu)

Shang Chi : ก็ดีแล้วนี่! เพราะถ้างั้นเราก็อาจสามารถพลิกสถานการณ์ได้ มาร่วมกับพวกเราเถอะจูเลีย

Madame Web : อะไรนะ? แต่ในทุกภาพอนาคตที่ฉันเห็น ฉันจะอยู่เพียงเพื่อเฝ้าดูเท่านั้นนะ

Shang Chi : ถ้างั้นบางทีนี่อาจเป็นเวลาที่เธอจะกำหนดอนาคตของตัวเองแล้วก็ได้?

ตัดมาที่พวก Spider-man

พวกเขามาถีงที่ตึก Empire State เพื่อใช้เสาสัญญาณที่อยู่บนยอดตึกส่งสัญญาณเพื่อควบคุมเหล่า Octobot

เมื่อ Spidey เตรียมการพร้อม เขาก็สั่งให้เหล่าหุ่นยนต์จิ๋วมุ่งหน้าไปยัง Horizon Lab ทันที

แล้วเขาก็ติดต่อไปหา Reed ที่ Horizon Lab เพื่อให้เขารู้ว่าพวกหุ่นยนต์แมงมุมเหล่านี้ไม่ใช่ศัตรู และพวกมันจะช่วยเอายารักษาอาการแมงมุมไปฉีดให้กับผู้ป่วยทั่วทั้งเมือง

ตัดมาที่เหล่า Hero พวกเขาก็ยังคงรับมือกับ The Queen อย่างยากลำบาก

Cap : ไออ้อนแมน! เราต้องหาทางรับมือพลังคลื่นเสียงของยัยนี่นะ!

Ironman : กำลังทำอยู่แล้วล่ะกัปตัน แต่พลังของมันรุนแรงมหาศาลเหลือเกิน! นี่วูฟเวอร์รีนกับเดอะฮัลค์ก็เพิ่งเสร็จมันไปแล้ว!

Gravity : อ๊า! ไม่ชอบสถานการณ์แบบนี้เลย! ทุกครั้งที่ฮีโร่จำนวนขนาดนี้มารวมตัวกัน…ใครสักคนมักจะตายทุกที! และมันก็มักจะเป็นพวกตัวประกอบแบบฉันด้วย!

Ironfist : ตั้งสติไว้หน่อยสิกราวิตี้! ไม่มีใครต้องตายวันนี้หรอกน่า

Luke Cage : ยังไงก็ไม่ใช่ฉันแน่ล่ะ ฉันมีลูกสาวที่ยังเล็กที่ต้องกลับไปหาที่บ้านด้วย

Ironfist : ทำไมนายต้องพูดออกมาด้วยหา ลุค? ที่นี้นายก็เพิ่งปักธงให้ตัวเองไปนะเนี่ย

Cap : ระวังนะทุกคน! เรามีผู้เล่นใหม่เข้าสนามมาแล้ว! พวกนี้มันตัวอะไรน่ะ?

Venom : เดี๋ยวก่อนกัปตัน! พวกมันไม่ได้มาเล่นงานเรา พวกมันเล่นงานพวกแมงมุมเท่านั้น พวกมันกำลังฉีดอะไรให้พวกนี้!

Venom : โว้ว ผมเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน! มันเหมือนการรักษาของแอนติ-เวน่อมเลย! พวกมันกำลังฉีดยารักษาให้กับพวกนี้!

Cap : ขอบคุณสวรรค์!

นักบิน : ผู้การโรเจอร์ เรามีสายเข้าหาคุณ คุณน่าจะอยากรับสายนี้นะครับ

Cap : ต่อมาได้เลย

Spider-man : เอ่อ…ฮัลโหล…กัปตันอเมริกาอยู่ไหม…นี่สไปเดอร์แมนนะ…

Cap : สไปเดอร์แมน? นี่ไม่ใช่เวลามาเล่นมุข…เดี๋ยวนะ นี่ฝีมือนายใช่ไหม? นายเป็นคนทำหรือ?

Spider-man : มาดามเว็ปบอกว่าเดอะควีนดึงพลังจากพวกแมงมุมของหล่อน…เพราะงั้นผมก็เลยปิ๊งไอเดียวว่าถ้าจู่ๆพวกเขาก็ไม่ใช่แมงมุมอีกต่อไปแล้วขึ้นมาล่ะ? แล้วตอนนี้ทางโน้นเป็นยังไงบ้างแล้วน่ะ?

The Queen : ประชาชนของฉัน! อาณาจักรของฉัน! ไม่นะ!!! มันกำลังตัดพวกเขาจากสายใยแห่งชีวิต! ทีละนับพัน!!

The Queen : ไม่ต้องสนใจพวกลิ่วล้อพวกนี้แล้วเด็กๆของฉันทั้งหลาย! พวกเจ้าทั้งหมดจงไปที่ตึกนั่นเดี๋ยวนี้! โทษฐานที่มันบังอาจคิดร้ายต่ออาณาจักรของเรา เจ้าสไปเดอร์แมนมันต้องตาย!!

Ironman : โทษทีนะ “ฝ่าบาท” แต่เธอจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้นแหละ!

Luke Cage : ได้ยินกันแล้วใช่ไหม อเวนเจอร์ทั้งหลาย! นายแมงมุมของเราจัดการเรื่องนี้ได้แล้ว! ที่เราต้องทำก็คือต้านมันไว้!!

ตัดมาทางด้านพวก Spidey

ขณะที่ Spider-man ควบคุมพวกหุ่นยนต์แมงมุมทั่วทั้งเมือง Mary Jane ก็คอยปกป้องเขาจากพวกมนุษย์แมงมุม

Mary Jane : อะไรน่ะ? ทำไมนายถึงได้ยิ้มแบบนั้นล่ะ?!

Spider-man : ก็เพราะว่า…ฉันจะต้องทำให้สำเร็จให้ได้!

Spider-man : ฉันจะช่วยทุกคนให้ได้!!

Mary Jane : ฉันรักนายจริงๆเลย

Spider-man : ว่าไงนะ?

Mary Jane : ไม่มีอะไรนี่

คืนอันยาวนานผ่านไป คนทั่วทั้งเมืองต่างได้รับการรักษาจนกลับเป็นปกติคนแล้วคนเล่า

จนกระทั่งฟ้าเริ่มสาง…

Kaine : ไม่ว่าสไปเดอร์แมนจะทำอะไรลงไปก็ตาม มันทำให้หล่อนอ่อนแรงลงแล้ว มันเป็นโอกาสที่เราจะปิดบัญชีแล้ว

Ms.Marvel : สไปดี้กับฉันมีท่าที่เราฝึกกันมา คิดว่านายจะทำได้ไหม?

Kaine : ถ้าเขาทำได้ผมก็ทำได้นั่นแหละ

Ms.Marvel : งั้นก็ยิงใยมาทางฉันแล้วเตรียมตัวได้เลย

แล้ว Kaine ก็ยิงใยไปให้ Ms.Marvel จับไว้

Ms.Marvel : โอเคล่ะสไปเดอร์แมนตัวปลอม จะเริ่มล่ะนะ

Ms.Marvel : พอหมุนครบสามรอบแล้วนายก็ไปเลย ว่าแต่นายจะเอายังไงกับพลังคลื่นเสียงของยัยนั่นล่ะ?

Kaine : ผมฝ่าไปได้แน่

Ms.Marvel : พลังเสียงนั่นเพิ่งเล่นงานเดอะฮัลค์ไปนะ!

Kaine : เชื่อผมเถอะ

Ms.Marvel : ฉันยังไม่รู้จักชื่อนายเลยนะเนี่ย

Madame Web : โคลน ที่แท้ก็เป็นนายนั่นเอง นายก็คือคนๆนั้น…ผู้ที่สามารถก้าวข้ามเส้นที่ปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ไม่สามารถข้ามได้

เมื่อครบสามรอบ Kaine ก็ปลดใยแล้วพุ่งเข้าหา The Queen โดยเขาปรับชุดให้เป็นโหมดป้องกันคลื่นเสียง อีกทั้งเขายังมีหนามแหลมเหมือนเขี้ยวแมงมุมออกมาจากข้อมือทั้งสองข้างด้วย!!

Kaine พุ่งฝ่าพลังคลื่นเสียงและทะลุออกหลังคอของ The Queen!!

Cap : เราจะไม่ยอมเปิดโอกาสใดๆให้มันทั้งนั้น! มีเท่าไหร่ใส่มันให้หมด! มีเท่าไหร่-ใส่-ให้-หมด!!!!

ขณะที่การโจมตีของเหล่า Hero พุ่งทะลุร่างของ The Queen จนระเบิดเป็นรู Kaine ก็ปล่อยใยไปโหนกับเสาธงอย่างปลอดภัย

Kaine : เคน ชื่อของผมคือเคน!!

Madame Web : ในคำทำนายของฉัน…ฉันคิดว่าเดอะควีนจะต้องถูกฆ่าโดยสไปเดอร์แมนเท่านั้น แต่นาย…มันจะเรียกว่าโดยทางอ้อมได้ไหมนะ? นายคือโคลนที่สร้างจากตัวของเขา หรือว่า…

Kaine : …หรืออาจจะเป็นว่า…คำทำนายของคุณมันอาจไม่สำคัญอะไรก็ได้

Madame Web : แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม สไปเดอร์แมนก็คือผู้ที่นำชัยชนะมาให้พวกเรา

Kaine : พวกคุณคนอื่นๆยังไม่เข้าใจสินะ?

Kaine : ผมใช้ท่าที่เขาคิดขึ้น ใช้ชุดที่เขาสร้างขึ้น ใช้โอกาสที่เขามอบให้ ผมแค่โจมตีเจ้าสัตว์ประหลาดนั่นในตอนที่มันอ่อนแรงอย่างที่สุดแล้วเท่านั้น เขาช่วยรักษาคนนับล้านในเวลาที่พวกนั้นต้องการมากที่สุด

Kaine : สไปเดอร์แมนคือฮีโร่ตัวจริงของเรื่องครั้งนี้ และก็ไม่มีใครอีกแล้วที่จะเป็นเหมือนกับเขาได้

ตัดมาที่พวก Spider-man

Spidey ถอดเสื้อตัวบนของเขามาคลุมให้ Mary Jane

Spider-man : เอ้า ใส่นี่ซะ เสื้อผ้าของเธอมันขาดรุ่ยหมดแล้ว

Mary Jane : ขอบใจนะ แต่หวังว่านายยังมีชุดไว้แจกมากกว่านี้นะ เพราะฉันเห็นคนเปลือยล่อนจ้อนอยู่ข้างล่างนั่นเต็มไปหมดเลย

Spider-man : ฉันว่าคงไม่มีใครอยากใส่ชุดแบบสไปดี้ไปอีกพักใหญ่ๆเลยล่ะ ดูพวกเขาสิ MJ คนทั้งเมือง พวกเขาได้มาเป็นแบบฉันอยู่พักหนึ่งเชียวนะ

Mary Jane : ไม่หรอก ก็แค่การที่เกาะผนังได้ก็เท่านั้นแหละ สิ่งที่สำคัญจริงๆนั้น…อยู่กับนายคนเดียวเท่านั้นล่ะ

Spider-man : ขอบใจนะ

หลังจบคืนอันยาวนาน ในที่สุดวันใหม่ก็มาถึงเมือง New York ที่หลุดพ้นจากคำสาบแห่งแมงมุมแล้ว

Spider-Island : The End

โปรดติดตามบทส่งท้ายได้ใน Amazing Spider-man เล่ม 673 และ Venom เล่ม 9