BIRDS OF PREY #2
เรื่อง : DUANE SWIERCZYNSKI
ภาพ : JESUS SAIZ
วางจำหน่าย: 19 ตุลาคม 2554
สำนักพิมพ์ : DC Comics

ต้อนรับสมาชิกใหม่แห่งทีมลูกนกสาว!

..

โยโกฮาม่า, ประเทศญี่ปุ่น

“ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าพวกมันหาตัวฉันเจอได้ยังไง”

“คุณไปถามพวกมันเองก็ได้ ตอนที่คุณเจอพวกมัน”

“อย่ากลัวไปเลยที่รัก คราวหน้าพวกมันคงล่าตัวฉันลำบากกว่านี้”

..

“ฉันจะทำตามคำแนะนำของคุณ ฉันกำลังจะขึ้นเครื่องไปก็อทแธม”

 

สนามบินนานาชาติ, กรุงก็อทแธม

เราไม่รู้ตัวเลยว่ามันจะเกิดขึ้น

 

สิบนาทีที่แล้ว ชาลี คีน, นักข่าวหนังสือพิมพ์ก็อทแธมกาเซ็ตกำลังจะขึ้นเครื่องเพื่อหนีไปซ่อนตัวจากหน่วยจู่โจมสวมชุดเกราะล่องหน

 

เรานึกว่าเขาปลอดภัยแล้ว

 

 

แต่พวกมันยังเอาตัวเขาไปได้อยู่ดี

 

คานารี่: สตาร์ลิ่ง … ไม่เป็นไรนะ

สตาร์ลิ่ง: นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น?

คานารี่: ฉันก็ไม่รู้

 

เราอยู่ในเขตรักษาความปลอดภัยระดับสุดยอดของสนามบินนานาชาติก็อทแธมซึ่งมีระบบตรวจสอบที่ดีที่สุดในโลก

 

คีนไม่ได้หิ้วระเบิดหรืออะไรที่สามารถระเบิดได้เข้ามาด้วย

ฉะนั้น มันเกิดระเบิดขึ้นเองได้ยังไงกัน?

 

 

สตาร์ลิ่ง: โอย เราคงต้องรีบจรลีอย่างเร็วเลย

คานารี่: ไม่นะ ต้องให้ฉัน…

สตาร์ลิ่ง: ฉันตรวจประวัติเธอแล้วนะที่รัก นอกจากตกเป็นผู้ต้องหาในคดีฆาตกรรมแล้ว ชื่อเธอยังอยู่ในลิสต์เฝ้าระวังของรัฐบาลสิบสองประเทศอีกต่างหาก

 

คานารี่: แต่เราไปไม่ได้ถ้าไม่มีหลักฐานติดไม้ติดมือไปด้วย ถ่วงเวลาให้หน่อยได้มั้ย?

สตาร์ลิ่ง: ถ่วงเวลาเหรอ เฮอะ ฉันให้เธอสิบวิฯ แล้วเดี๋ยวฉันจะมารับ

 

ฉันเริ่มนับในใจ… สิบ

อีฟเป็นเจ้าแห่งกลยุทธ์มาตลอด เธอทำได้ทั้งขับรถ, ยิงปืนและเจรจาเอาตัวรอดในทุก ๆ สถานการณ์

 

 

ถ้าเธอบอกว่าสิบวิฯ แปลว่าฉันมีเวลาแค่สิบวิฯ จริง ๆ

..

“พระเจ้า! ช่วยฉันด้วยค๊าาาา!”

แปด

 

ตำรวจ: ทำใจดี ๆ ไว้ครับ คุณไม่เป็น… อ้าวคุณ!

สตาร์ลิ่ง: โอ้ พระจ๊าววว!

สตาร์ลิ่งแสร้งทำเป็นลมแต่มือแอบฉวยกุญแจรถมาด้วย!

ห้า

 

แค่หยิบมันขึ้นมา ไดน่าห์ อย่าเพิ่งคิดว่านี่คือชิ้นส่วนของชายที่ยังมีชีวิตอยู่เมื่อห้านาทีที่แล้ว

 

… เธอต้องหาตัวฆาตกรที่ฆ่าเขา

 

สตาร์ลิ่ง: สาม

สอง

..

“เผ่น!”

 

แต่พวกเธอไม่รู้เลยว่า ในสนามบินนั้นแก๊งล่องหนก็แอบจับตามองดูพวกเธออยู่!

“ทดสอบเสร็จสิ้น ตัวส่งถูกกำจัดแล้ว”

“แลนซ์กับครอว์ฟอร์ดกำลังหนีออกจากที่เกิดเหตุ”

..

เมื่อแจ้งเสร็จ เขาก็ชะแว้บหายไป

เคร้งงง!!!

 

คานารี่: เธออยากทำแบบนี้ล่ะสินะ

สตาร์ลิ่ง: แหงสิ ฉันชอบทำลายข้าวของนี่นา

สามวันต่อมา ณ สุสานก็อทแธม

ภรรยานายคีน: หมายความว่าไงคะ ที่คุณบอกว่ารู้จักสามีดิฉัน?

สตาร์ลิ่ง: เมื่อซัมเมอร์ปีก่อน ฉันเรียนงานจากเขาน่ะค่ะ

 

นักข่าวทีวีตีข่าวออกไปว่าคีนได้รับความผิดหวังจากการทำข่าวและคิดจะเป็นข่าวเสียเอง พวกนั้นยังใส่ไข่อีกว่าเขาดื่มหนักและมีอาการทางจิต ไม่มีอะไรจริงสักอย่าง เว้นแต่เรื่องเดียว คือภรรยาของเขาต้องกลายเป็นม่าย

 

ภรรยานายคีน: เขาปวดหัว เขาบอกฉันว่าเขามีอาการปวดหัวอย่างแรง โอ พระเจ้า หรือเขาจะ… จะเป็นมะเร็ง? นั่นเลยทำให้เขาคิดสั้นรึเปล่า?

 

ฉันต้องหาตัวการที่ทำเรื่องเลวแสนเลวนี้ให้เจอให้ได้

 

 

เขตโกดังเก็บของของกรุงก็อทแธม

คานารี่: ผู้ช่วยของเราส่งข้อความมาบอก เขาเจอร่องรอยวัตถุแปลกปลอมสามแห่งในตัวอย่างที่ส่งไปให้ สองจุดเกิดระเบิด อีกจุดยังไม่รู้

สตาร์ลิ่ง: ระเบิด? เธอจะบอกว่าเขาพกระเบิดไว้ในสมองของเขาเองงั้นเหรอ? นั่นคงเป็นสาเหตุของอาการปวดหัวสินะ

 

คานารี่: คงงั้น แต่ใครกันที่สั่งการระเบิด? และเขาทำอะไรก่อนที่มันจะเกิดขึ้น?

สตาร์ลิ่ง: เขาดูข้อความในโทรศัพท์มือถือ ส่งสายตาให้เรา แล้วก็บึ้ม

คานารี่: งั้นแปลว่าโทรศัพท์ก็มีเอี่ยวน่ะสิ

สตาร์ลิ่ง: ก็นอกจากมัน อย่างอื่นโดนระเบิดพังเรียบ

 

สตาร์ลิ่ง: ระเบิดที่ตรวจจับไม่ได้ถูกฝังไว้ในกะโหลก ถ้ามันเกิดขึ้นได้จริง… เราต้องทำให้มันไม่เกิดขึ้นอีก

คานารี่: ฉันเห็นด้วย เพราะอย่างนี้ไงฉันถึงต้องหากองหนุน

 

 

คานารี่: แหยะ อีฟ … เธอเจอที่แบบนี้ได้ยังไงเนี่ย? เราต้องการฐานทัพของจริงนะ

สตาร์ลิ่ง: เอาน่า ลุงเอิร์ลของฉันพูดเสมอเลยว่า ถ้าเธอมีฐานบัญชาการ ศัตรูก็ยิ่งตามมาเจี๋ยนเธอง่ายขึ้น

คานารี่: เอาหัวเป็นประกันเลยว่าแบทแมนก็มีฐาน…

 

สตาร์ลิ่ง: ก็ช่างมันสิ แล้วนี่เรามารอใคร? ใช่ยัยเพี้ยนที่ใช้ดาบรึเปล่า หรือเป็นสาวปริศนาที่ไหนอีก?

..

สตาร์ลิ่ง: ดูท่าตอนนี้เธอคงยืนอยู่ข้างหลังฉันแล้วด้วยใช่มั้ย?

 

“คมบังวะ ขอบคุณที่ชวนฉันเข้าร่วมด้วย ฉันมีนามว่าคาตานะ”

 

สตาร์ลิ่ง: โอเค เข้าเรื่องกันหน่อย ไดน่าห์คิดว่าเธอแก่นเซี้ยวเปรี้ยวซ่าพอ แต่ฉันขอสัมภาษณ์เธอก่อน… ทำไมเธอถึงคิดร่วมงานกับแก๊งที่เล็กกระจิ๋วหลิวที่สุดในก็อทแธมอย่างเรากันล่ะ?

คาตานะ: ฉันไม่ได้คิดเช่นนั้นหรอก แต่สามีฉันบอกให้เข้าร่วมด้วย

สตาร์ลิ่ง: อะไรนะ? เธอบอกว่าสามีเหรอ? เอ่อ เขาตาย…

คานารี่: ขอโทษที ทัตสึ… แต่เธอคงไม่ได้มาถึงนี่เพื่อบอกว่าเธอไม่เอาด้วยใช่มั้ย?

 

คาตานะ: สามีของฉันบอกให้ฉันตอบรับข้อเสนอของพวกเธอ เขาบอกว่ามันสำคัญต่อชะตากรรมของเราสอง เพราะอย่างนี้เองฉันถึงตกลง

 

สามีของคาตานะถูกพวกยากูซ่าสังหาร เธอใช้เวลาหลายปีที่ผ่านมานี้เพื่อไล่สับพวกมันเป็นการชดใช้

 

มีข่าวลือว่าสมองของเธอไม่ค่อย…ปกติเสียเท่าไหร่

 

ขณะเดียวกันคาตานะก็กำลังพล่ามอยู่กับดาบ

คาตานะ: <เธอเป็นอเมริกันน่ะที่รัก… รอยสักของเธอไม่มีความหมายอะไรหรอก>

 

แต่ความสามารถในการต่อสู้ของเธอก็ไม่อาจปฏิเสธได้ นั่นคือสิ่งที่เราต้องการ โดยเฉพาะเมื่อต้องรับมือศัตรูล่องหนไม่ทราบจำนวน

 

สตาร์ลิ่ง: ยัยนั่นพล่ามอะไรน่ะ? บอกหน่อยสิ ไดน่าห์ ฉันรู้นะว่าเธอพูดภาษาญี่ปุ่นได้

 

ฉันไม่คิดจะบอกอีฟหรอกว่าเพื่อนร่วมทีมของเรากำลังคุยกับสามีที่ตายไปแล้ว เธอเชื่อว่าวิญญาณของเขาสิงสู่อยู่ในดาบของเธอ

 

ทันใดนั้นก็มีข้อความเข้าโทรศัพท์ของสตาร์ลิ่ง เธอหันมาแจ้งข่าวไดน่าห์ด้วยรอยยิ้ม

สตาร์ลิ่ง: พ่อนักทดลองของฉันได้ข้อมูลร่องรอยจุดที่สามแล้ว เขารอเธออยู่แน่ะ รีบไปหาชุดสวย ๆ ใส่เลย ระหว่างนี้ฉันจะสละเวลาอันมีค่าเพื่อลุ้นให้ดอกรักผลิบานนะจ๊ะ

 

คานารี่: ดร.คาฮิลล์รึเปล่าคะ?

คาฮิลล์: ครับ… เฮ้ย ว้าวว… อ้อ คือหมายถึง… สวัสดีน่ะครับ

 

เห็นเทรเวอร์ คาฮิลล์ครั้งแรก ฉันก็รู้แล้วว่าอีฟพยายามทำตัวเป็นแม่สื่อแม่ชักอีกแล้ว

 

 

คานารี่: หวังว่าคงสะดวกนะคะ?

 

อีฟมีแหล่งข้อมูลที่พร้อมจะช่วยเหลือเพียงแค่เธอกระดิกนิ้ว เธอมีนักประสาทวิทยาเคมีไว้ใช้งานเป็นโหล ๆ แต่อีฟก็ยังเป็นอีฟ… เธอมักจะส่งฉันมาหาพ่อหนุ่มหน้าตาน่ารักทุกที

 

คาฮิลล์: ผมวิจัยลักษณะของวัตถุลึกลับแล้ว มันดูเหมือนยารักษาอาการเส้นเลือดสมองอุดตันที่ใช้กันในวงการแพทย์… เห็นเพื่อนคุณบอกผมว่า คุณเคยเรียนด้านประสาทวิทยาเคมีมาก่อนที่มหาวิทยาลัยก็อทแธมใช่มั้ยครับ?

คานารี่: คุณมีข้อมูลอะไรเกี่ยวกับยาชนิดนี้มั้ยคะ?

 

แน่วแน่ไว้ไดน่าห์ สนใจเรื่องงานไว้ก่อน ถ้าเขาชวนกินมื้อเที่ยง ก็บอกเขาไปว่านัดกับอีฟไว้แล้ว

 

 

คาฮิลล์: มันเพิ่งถูกคิดค้นขึ้น ยาตัวนี้จะช่วยทำให้เส้นเลือดที่ได้รับความเสียหายจากอาการอุดตันกลับมาเชื่อมต่อกันใหม่อีกครั้ง ซึ่งการทำงานของมันจะแสดงผลก็ต่อเมื่อถูกสั่งการด้วยวลีหรือคำพูด

คานารี่: ได้ยังไงกัน?

คาฮิลล์: มันจะมีปฏิกิริยาในสมองเมื่อได้รับคำสั่งเฉพาะเท่านั้น ฟังดูเพี้ยนแต่ผมเคยอ่านรายงานวิจัย

 

คานารี่: ใครเป็นผู้วิจัยล่ะคะ?

คาฮิลล์: เฮ้อ มันแปลกสุด ๆ เลย อยากได้ชื่อห้องทดลองที่มียาตัวนี้ตอนนี้เลยหรือครับ?

คานารี่: หมายความว่าไงคะ?

คาฮิลล์: คือห้องทดลองสี่จากห้าแห่งที่เก็บยาตัวนี้เอาไว้ถูกปล้นเมื่อไม่กี่อาทิตย์ที่ผ่านมา

 

“แต่ห้องทดลองแห่งที่ห้าอยู่ไม่ไกลครับ มันอยู่นอกตัวเมืองก็อทแธมไปประมาณห้าสิบไมล์”

คานารี่: ใช้แผนพื้น ๆ ก็พอนะ เข้าไปข้างในแล้วก็ตรวจดูรอบ ๆ

สตาร์ลิ่ง: ตรวจหาอะไรล่ะ?

คานารี่: ฉันคิดว่าพอเราเห็นเราจะรู้เอง

เอาล่ะ ฉันหวังว่าจะได้เจอแกนะ

 

ผัวะ!!

“เตรียมตัวไว้! ที่นี่ไม่ได้มีแต่เรานะสาว ๆ!”

 

“ยี้ ไม่เอานะ”

…

“พวกงี่เง่านี่อีกแล้ว!”

 

มนุษย์ล่องหนคนหนึ่งรายงานกลับไปหาหัวหน้าผู้ลึกลับ

มนุษย์ล่องหน: แลนซ์, ครอว์ฟอร์ดกับอีกคนหนึ่งที่ยังไม่สามารถระบุตัวตนได้อยู่ที่นี่ครับ

?: พาแลนซ์กลับมา ที่เหลือฆ่าให้หมด

แต่ยังไม่ทันฆ่า เขาก็ถูกฆ่าเสียก่อนแล้ว!

 ..

ด้านสตาร์ลิ่งก็กำลังลำบาก

คานารี่: คาตานะ! เราต้องเหลือมันเอาไว้สักคนนะ!

ถ้าเป็นเรื่องการต่อสู้ คาตานะคือคนในอุดมคติของฉัน เธอสังหารได้ในพริบตา, เปี่ยมด้วยวินัยและสามารถระวังหลังให้ฉันได้

 

คานารี่ใช้คลื่นเสียงคานารี่ครายโจมตีพวกมนุษย์ล่องหนในทีเดียว!

คาตานะไม่เคยเห็นฉันใช้พลัง “คีรีบูนคราง” มาก่อน

คนส่วนใหญ่มักคิดว่าผู้ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มักจะไร้ซึ่งพลังพิเศษ

ท่าทางเราคงต้องทำให้ตัวเองชินกับเรื่องพิลึก ๆ ของกันและกันก่อน โดยเฉพาะอีฟ…

 

ทันใดนั้นเธอก็ฉุกคิดถึงอีฟขึ้นมา

“ไม่นะ… อีฟ เป็นไงบ้าง?”

 

“ฉันเล่นกับเพื่อนใหม่อยู่น่ะ พาเขาไปเที่ยวบ้านเราดีกว่า!”

 

พวกเขาคุมตัวนักฆ่าล่องหนเดินขึ้นบันไดไป

แต่เมื่อขึ้นมาข้างบนพวกเธอก็เจอสภาพแวดล้อมที่พิศดาร!

 ..

“สวัสดีท่านสุภาพสตรีทั้งหลาย”

…

“มีใครเตรียมอะไรมาให้ฉันกินรึเปล่าน่ะ?”

 

สตาร์ลิ่ง: เธอโชคดี๊โชคดีที่ฉันเตรียมยำบาทามาด้วย ยัยปิศาจ…

“ใจเย็นสาว ๆ ฉันชวนเธอเอง”

..

“งั้นพอยซั่น ไอวี่”

“ ฉันคิดว่านี่คือการตอบตกลงสินะ”

 

..

ในที่สุด สมาชิกก็มารวมตัวกันครบองค์ประชุม!

ตอนต่อไป:

PRIMED FOR DEATH!