DC Comic : Red Lantern 02 : ภาพย่อส่วนของจักรวาล?

เรื่อง : Peter Milligan
ภาพ : Ed Benes, Rob Hunter
วางจำหน่าย: 5 ตุลาคม 2011
สำนักพิมพ์ : DC Comics

Atrocitus เดินทางไปยังดาวที่กำลังอยู่ในระหว่างสงคราม และที่นั่นเอง ได้ทำให้เขาตัดสินใจสิ่งที่จะส่งผลต่อ Red Lantern Corps อย่างมาก

.
.
.
เปิดเรื่องมาที่ Ysmault ดาวหลักของ Red Lantern Corps

Atrocitus ผู้นำของ Red Lantern Corps กำลังยืนอยู่กับศพของ Krona Guardian ขบถผู้เป็นต้นเหตุของการทำลายล้างเผ่าพันธ์ของเขา

“จักรวาลนั้นกว้างใหญ่ไพศาล และเต็มไปด้วยความโกรธแค้นจำนวนมากมายที่ผสมปนเปกัน…”

Atrocitus : แล้วนี่ข้าอโตรซิตัส จะทำภารกิจของข้าอย่างไรดี…จะให้ความเป็นธรรมต่อความวุ่นวายสับสนนี้ยังไง? ความอยุติธรรมอันไหนที่เรดแลนเทิร์นของข้าจะไปจัดการเป็นที่แรก? แล้วความโกรธอันหนึ่งจะมีค่ามากกว่าอันอื่นๆงั้นรึ?

Atrocitus : ความเจ็บปวดบางอัน…สมควรได้รับการแก้แค้นมากกว่าอันอื่นงั้นรึ?

Atrocitus : เจ้าจำดาวเคราะห์การ์น อิกซ์ ได้ไหมล่ะโครน่า? มันเป็นดาวเคราะห์ที่ถูกครอบงำด้วยความโกรธแค้น มันเป็นแบบจำลองของจักรวาลนี้ ทั้งความขัดแย้ง, ความเจ็บปวด, ความเศร้าเสียใจ ข้าแน่ใจว่าเจ้าได้ติดตามเรื่องราวของมันมาตั้งแต่สมัยที่เจ้ายังเป็นการ์เดี้ยนอยู่

“พวกยูเวอร์มาที่การ์น อิกซ์ เพื่อที่จะช่วยหยุดสงครามภายในของดวงดาว…แต่นั่นมันถูกลืมไปหมดแล้ว”

“จากความตายและความสูญเสียที่เพิ่มขึ้นในทุกๆการต่อสู้ พวกชาวการ์นก็ยิ่งต่อต้านหนักขึ้น”

“พวกยูเวอร์ก็ยิ่งลงมืออย่างโหดเหี้ยมยิ่งขึ้น เหล่าทหารได้ทำการโจมตีเพื่อเป็นการแก้แค้น”

“พวกชาวพื้นเมืองที่ถูกสงสัยว่าร่วมมือกับพวกที่ต่อต้านก็จะถูกลงโทษอย่างโหดร้ายและหนักหน่วง”

“พูดง่ายๆก็คือ ดาวดวงนี้กลายเป็นเบ้าหลอมอันสมบูรณ์แบบสำหรับความโกรธแค้นและความเจ็บปวด…”

“และแน่นอน รวมถึงความเกลียดชังด้วย”

ที่บนยานรบของพวก Yuevers

นักบินสองคน คนขวาชื่อ Knapp ส่วนคนซ้ายชื่อ Harr กำลังคุยกันขณะออกลาดตระเวณ

แต่ในขณะที่กำลังจะกลับฐาน ยานลำที่บินคู่มากับพวกเขาก็โดนยิงมิสไซล์ใส่!!

เมื่อเห็นยานของพรรคพวกโดนยิงระเบิดไป พวกเขาก็แสกนหาตัวคนยิง

และพวกเขาก็ตรวจจับอะไรบางอย่างได้

แต่สิ่งที่เขาตรวจจับได้นั้นไม่ใช่ทหารข้าศึก แต่เป็นแค่เด็กที่กำลังจะก่อไฟเท่านั้น

แต่ระยะที่ไกลเกินไป และภาพที่ไม่ชัดเจน พวกเขานึกว่าพวกเด็กที่ถือกิ่งไม้เป็นทหารข้าศึกที่ถืออาวุธอยู่!!

เด็กสองคนโดนยิงตายทันที มีเพียงเด็กผู้หญิงเท่านั้นที่หลบหลังก้อนหินได้ทัน

ขณะคนบนยานยินดีกับ “ชัยชนะ” ที่เบื้องล่างเด็กหญิงเดินมาดูร่างที่แหลกเละของพี่ชายของเธอ

เด็กน้อยกู่ร้องด้วยความปวดร้าว และความโกรธแค้น

และเสียงของเธอก็นำ “สิ่งหนึ่ง” มา

“ในบางครั้ง ภายในวังวนของความโกรธแค้นก็จะมีเสียงดังขึ้น”

“เสียงกรีดร้อง”

“มันเป็นเสียงของเหล่าเหยื่อผู้เคราะห์ร้าย ของเหล่าผู้ได้รับเจ็บปวด”

“เสียงของเหล่าผู้สมควรได้รับการแก้แค้นให้”

ที่บนยานรบของพวก Yuevers นักบินทั้งสองตรวจจับอะไรบางอย่างที่กำลังพุ่งมาหาพวกเขาด้วยความเร็วสูง

Atrocitus พุ่งเข้าหายานบินด้วยความเร็วสูง

“ผู้คู่ควร…มันหมายความว่าอะไรกัน?”

“ทำไมความโกรธหนึ่งถึงได้มีค่ามากกว่าอันอื่นๆกันล่ะ?

พวกนักบินกดปุ่มยิงอาวุธใส่ทันที

“ทำไมความเจ็บปวดหนึ่ง…”

“…จึงคู่ควรได้รับการชำระมากกว่าอันอื่นๆ?”

“การโจมตีและแรงระเบิดได้ส่งความเจ็บปวดไปยังประสาททั่วร่างของข้า”

“แต่ความทรงจำของเสียงกรีดร้องนั้นได้ช่วยปลุกข้าจากความมึนงง”

“ความโกรธอันนั้น”

“บางสิ่งบางอย่างของมัน…มันทำให้ข้ารำลึกถึง…”

“มันใกล้เคียงกับสิ่งที่ตัวข้าเองเคยรู้สึก…”

“เมื่อนานมาแล้วบนไรอัท ดาวบ้านเกิดของข้า”

เมื่อเหล่านักบินเห็นว่าทำอะไรศัตรูลึกลับไม่ได้เลย ก็พยายามจะหนี แต่ Atrocitus ก็ตามอย่างไม่ลดละ

Atrocitus ตามจนทันและทลวงผนังยานเข้ามา

Atrocitus ดึงนักบินคนที่ชื่อ Knapp ขึ้นมา

Atrocitus : ข้าต้องการพวกแกแค่คนเดียวก็พอ

Knapp : ฮาร์!

เมื่อ Atrocitus บินออกมา ยานก็ตกลงไประเบิดที่พื้นด้านล่าง

Knapp : เขาเพิ่งอายุยี่สิบเท่านั้นเอง! เขายังไม่ทันได้เริ่มใช้ชีวิตด้วยซ้ำ :-)ร้ายบัดซบเอ๊ย!

Atrocitus : แกเรียกข้าว่าสัตว์ร้ายงั้นรึ? อย่าได้เข้าใจผิดไปเจ้าชาวยูเวอร์

Atrocitus : ข้าน่ะไม่ใช่สัตว์ร้ายหรอก

แล้ว Atrocitus ก็พา Knapp มาดูร่างไร้ชีวิตของเด็กน้อยทั้งสอง

Knapp : โอ…โอพระเจ้า…นะ…นี่มันอะไรกัน?

Atrocitus : นี่น่ะเรอะ? นี่ก็คือผลงานของแกไง ภูมิใจไหมล่ะ? กับการเข่นฆ่าเด็กที่ไม่มีอาวุธแบบนี้น่ะ?

Knapp : ตะ..แต่ว่าฉัน…ฉันนึกว่าพวกเขาเป็นข้าศึก เราทั้งคู่คิดว่าพวกเขาเป็น…ทหารฝ่ายศัตรู ฉันเห็นอาวุธ พวก…พวกเขาถืออาวุธ…

Knapp : ฉันแน่ใจว่า…พวกเขาถือ…

Knapp : กะ…แกเป็นใครกันแน่?

Atrocitus : ข้าก็คือผู้นำมาซึ่งความยุติธรรม ข้าจะทำการล้างแค้นให้กับเหล่าผู้ไร้กำลัง ข้าคือผู้นำของเรดแลนเทิร์นคอร์ป ความโกรธของข้าก็คือความตายของแก

Knapp : แต่ ฉะ…ฉันคิดว่าพวกเขาเป็นข้าศึกจริงๆ ฉันเข้าใจผิด ฉันเข้าใจผิดอย่างมากเลย

Atrocitus : ไม่ว่าเหตุผลจะเป็นอย่างไร ความเจ็บปวดก็ไม่แตกต่างกัน รวมทั้งโทษที่แกจะได้รับด้วย

Knapp : ฉัน…ฉันมีเมีย และก็ลูกสาวที่ยังเล็กด้วย ถ้าแกฆ่าฉัน…แล้วแกก็จะทำลายชีวิตของพวกเขาเหมือนกัน แล้วใครจะเป็นคนมอบความยุติธรรมให้พวกเขากันล่ะ?

Atrocitus : คนที่ทำให้มันต้องเป็นอย่างนั้นก็คือแกเองนั่นแหละ

ว่าแล้ว Atrocitus ก็พ่นเลือดเพลิงเผา Knapp จนกลายเป็นเถ้าถ่าน

“แต่ที่มันพูดก็มีเหตุผล”

“ความโกรธจะสร้างความโกรธใหม่ๆเพิ่มขึ้นอย่างนั้นรึ?”

“ข้าเข้าใจแล้ว นั่นแหละคือที่มา นั่นแหละคือจุดเริ่มต้น”

“ความโกรธอันบริสุทธิ์ที่เกิดจากความสูญเสีย”

“ความจริงที่ปราศจากความซับซ้อน”

“เป็นความโกรธที่คู่ควรต่อการได้รับการชดใช้มากที่สุด”

เด็กหญิงเดินมาหา Atrocitus แล้วทันใดนั้นเธอก็ทำตุ๊กตาในมือตก

Atrocitus : เจ้าทำตุ๊กตาตกแล้วนะ เด็กน้อยที่น่าสงสารของข้าเอ๋ย…

“ข้นนึกถึงสิ่งที่เกิดบนไรอัท”

“ข้านึกถึงตุ๊กตาอีกตัวหนึ่ง”

“ในอีกช่วงเวลาหนึ่ง”

“เมื่อนานมาแล้ว”

Atrocitus เก็บตุ๊กตาแล้วยื่นให้เด็กหญิง

“บางที…บางทีข้าอาจควรพาเด็กน้อยคนนี้กลับไปที่ยาซมาลต์”

“ความโกรธของเธออาจช่วยให้ข้าจำได้ว่าสิ่งใดที่ข้าควรทุ่มเทให้มากที่สุด”

“อาจช่วยให้ข้าจำได้…ว่าข้าควรทำอะไร”

แต่เมื่อเขาจับแขนของเด็กน้อย เขากลับทำให้เธอกลัวจนวิ่งหนีไป

ซึ่ง Atrocitus ก็ปล่อยให้เธอวิ่งหนีจนลับตาไป

Atrocitus : ข้าขอโทษ

“ยาซมาลต์ ดาวเคราะห์ที่ข้าอยู่ร่วมกับเหล่าเรดแลนเทิร์นของข้า”

“เหล่าสัตว์ร้ายที่ไร้ความคิดอ่านเหล่านั้น”

“ที่การ์น อิกซ์ นั้นเป็นเหมือนภาพย่อส่วนของจักรวาลจริงๆ ทั้งความขัดแย้ง, ความเจ็บปวด, ความเศร้าเสียใจ”

“เป็นเบ้าหลอมแห่งความโกรธแค้น”

“แต่เด็กคนนั้นได้ช่วยเตือนความจำของข้า…ว่าความโกรธแค้นบางอันก็สมควรได้รับการชำระมากกว่าอันอื่น”

“และชายใกล้ตายคนหนึ่งก็ช่วยเตือนข้าว่าจักรวาลนี้มันเป็นสิ่งที่ซับซ้อน”

“ข้าเชื่อ…ว่าหากข้าจะทำภารกิจให้สำเร็จ…ข้าต้องการคนช่วย”

“เป็นความช่วยเหลือแบบที่สัตว์ร้ายที่ไร้ความคิด…หรือเด็กน้อยที่หวาดกลัว…ไม่อาจให้ข้าได้…”

“เพื่อที่จะเผชิญหน้ากับจักรวาลอันกว้างใหญ่นี้…ข้าต้องการความช่วยเหลือจากผู้ที่มีความคิดอ่าน…”

Atrocitus : ดังนั้น…ข้าได้ตัดสินใจแล้วโครน่าเอ๋ย มันเป็นเรื่องที่เสี่ยง ข้ารู้ดี…แต่ข้าก็จะเพิ่มความคิดอ่านให้กับหนึ่งในเรดแลนเทิร์นของข้า

Atrocitus : ข้าจะทำให้หนึ่งในพวกนั้นขึ้นชั้นมาเกือบเทียบเท่ากับข้า ซึ่งมันก็ทำให้มีปัญหาเหลืออยู่เพียงอย่างเดียว…

“…นั่นคือข้าจะเลือกคนไหนดี?”

Atrocitus จะเลือกใครให้มาเป็นผู้ช่วยของเขา? : โปรดติดตามตอนต่อไป