Marvel Comic : Spider-Island : Venom 07 : Black Vs. White

เรื่อง : Rick Remender
ภาพ : Tom Fowler, Danny Miki, John Rauch
วางจำหน่าย: 26 กันยายน 2011
สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

Venom สืบรู้มาว่า Anti-Venom อาจเป็นกุญแจสำคัญที่จะช่วยให้ New York รอดพ้นจากภัยพิบัติของเชื้อไวรัสแมงมุมได้ เขาจึงได้รับคำสั่งให้ไปพาตัว Anti-Venom มาให้ได้

ทว่า การที่เขาได้ไปพบกับ Host เก่าของ Symbiote ผู้ที่เข้าใจดีถึงความรู้สึกของการรวมร่างกับปรสิตต่างดาวนี้เช่นเดียวกับเขานั้น มันกลับเป็นการมองลึกเข้าไปในจิตใจของเขาเอง ซึ่งมันจะส่งผลต่อเขาเป็นอย่างมาก และมันจะเป็นส่วนสำคัญในการตัดสินใจว่าเขาจะยกโทษให้พ่อของเขาที่กำลังจะตายได้หรือไม่

.
.
.
เปิดเรื่องมาที่แมนฮัตตั้น

ชายคนหนึ่งกำลังดูโทรทัศน์ที่กำลังสัมภาษณ์ Dr.Reed Richard แห่ง Future Foundation อยู่

ผู้ประกาศข่าว : …ในขณะที่มีประชากรจำนวนมากได้เกิดมี “พลังแมงมุม” ขึ้นมานั้น ก่อนหน้านี้เรายังไม่สามารถบอกได้ว่ามันเกี่ยวข้องกับการกลายพันธุ์ที่เกิดขึ้นตามมาหรือไม่ แต่บัดนี้ดอกเตอร์รีด ริชาร์ดแห่งฟิวเจอร์ฟาวน์เดชั่นได้ยืนยันแล้วว่าสองกรณีนี้มีความเกี่ยวข้องกัน

Reed : ใช่แล้วครับ เราได้ตรวจพบการกลายพันธ์ขึ้นหมู่ผู้ติดเชื้อส่วนหนึ่ง หากว่าคุณหรือคนที่คุณรู้จักเกิดความเปลี่ยนแปลงทางร่างกายขึ้นล่ะก็…ให้มาที่ฮอไรซั่นแล็ปทันทีเลยนะครับ

Reed : การดูแลพวกคุณคือสิ่งที่เราให้สำคัญสูงสุด

ผู้ประกาศข่าว : ดอกเตอร์ริชาร์ดครับ แล้วคุณมีความเห็นอย่างไรเกี่ยวกับที่มีข่าวลือว่ามีชายคนหนึ่งในโบสถ์ Our Lady of Saint กำลังรักษาผู้ติดเชื้ออยู่ในตอนนี้บ้างครับ?

Reed : ผมขอบอกว่าหากว่าเกิดการเปลี่ยนสภาพขึ้นล่ะก็ ขอให้ตรงมาที่ฮอไรซันแล็ปทันทีนะครับ เพราะถึงแม้ว่าการสวดภาวนานั้นเป็นการดีต่อจิตใจของคุณ แต่นี่เป็นเวลาที่ต้องใช้วิทยาศาสตร์ในการแก้ปัญหาครับ

ทันใดนั้นชายเจ้าของบ้านก็ได้ยินเสียงบางอย่างดังมาจากห้องของลูกสาวของเขา เขาจึงรีบวิ่งไปดูทันที

แล้วเขาก็ต้องตกตะลึงสุดชีวิตที่ตอนนี้ลูกสาวของเขาเกิดการกลายสภาพเป็นมนุษย์ครึ่งแมงมุมไปแล้ว

เขารีบพาลูกไปยังโบสถ์ Our Lady of Saint ที่เขาได้ยินจากในโทรทัศน์ทันที

ซึ่งเมื่อเขาไปถึงที่นั่น ก็พบว่ามีผู้ติดเชื้อจำนวนมากกำลังเข้าไปในโบสถ์อย่างไม่ขาดสาย

ที่อยู่ข้างในนั้นคือ Anti-Venom (Eddie Brock) นั่นเอง

และเมื่อเขาเสียบระยางของเขาเข้าไปในร่างของเด็ก ร่างกายของเธอก็กลับเป็นปกติราวกับว่าไม่เคยเกิดการกลายสภาพขึ้นเลย!!

ทั้งพ่อของเด็ก และผู้คนในโบสถ์ต่างซาบซึ้งกับสิ่งที่ได้เห็นมาก

ทว่า มีชายคนหนึ่งที่ยืนดูสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยสายตาเย็นชา

ชายคนนั้นเดินไปยัง Central Park

เข้าไปห้องเก็บของ ซึ่งทางเข้าไปยังฐานลับอยู่ภายใน

เมื่อประตูเปิดออก ก็มีชายอีกคนที่หน้าเหมือนกันทุกอย่างอยู่ข้างใน

ที่แท้ชายคนนี้ก็คือ 1 ในโคลนที่ The Jackal (Miles Warren) ใช้เซลของตัวเองสร้างขึ้นมาเป็นผู้ช่วยของตนนั่นเอง

เขาได้ไปหา The Queen เพื่อรายงานสิ่งที่เขาได้พบมา โดยข้างกายของราชินี ถูกขนาบข้างด้วยอมนุษย์แมงมุมทั้งสองซึ่งก็คือ Tarantula และ Spider-King

Miles : องค์ราชินี ผมมีข่าวมาแจ้งให้ทราบ

The Queen : ไม่ต้องอ้อมค้อม บอกมาเลยว่ามีข่าวอะไรจะบอกฉัน

Miles : เป็นเรื่องของเอ็ดเวิร์ด บร๊อค ที่ตอนนี้ใช้ชื่อว่าแอนติ-เวน่อม…เขารักษาผู้คนที่ติดเชื้อได้ ผมเห็นมากับตาตัวเอง

The Queen : ถ้างั้นใครสักคนก็ต้องไปจัดการฆ่ามันงั้นสินะ แล้วใครจะเป็นคนอาสาจัดการเรื่องนี้ให้ราชินีของเจ้าบ้างล่ะ

Spider-King : ข้าจะไปเอง…มันอยู่ที่ไหน?

Miles : อยู่ที่โบสถ์ Our Lady of Saint

The Queen : ขอบใจนะสไปเดอร์คิง แล้วก็นะไมล์…

ทันใดนั้น The Queen ก็ชักปืนขึ้นมายิงแสกหน้า Miles จนหงายท้อง สิ้นใจทันที

The Queen : …อย่าเอาข่าวร้ายมาบอกอีกเชียวล่ะ เข้าใจไหม?

เมื่อ Spider-King ออกมานอกฐาน ท่าทางของเขาก็เปลี่ยนไปทันที

Spider-King : แคทรีน ยังได้ยินฉันอยู่หรือเปล่า?

Katherine : ฉันได้ยินคุณแล้วเจ้าหน้าที่เวน่อม แต่ตอนที่คุณอยู่ในฐานลับนั่นฉันติดต่อคุณไม่ได้เลย

ที่แท้ Spider-King ตัวนี้ก็คือ Venom (Eugene “Flash” Thompson) ที่ใช้ความสามารถของ Symbiote ปลอมตัวแฝงเข้ามานั่นเอง

Venom : มีคนที่สามารถรักษาคนติดเชื้อได้ และราชินีก็สั่งให้ฉันไปฆ่าเขาซะ จะให้ฉันทำอย่างไรต่อไป?

เมื่อได้ยินว่ามีทางรักษาผู้ติดเชื้อ Aaron นักวิจัยประจำ Project Rebirth ก็สนใจขึ้นมาทันที

Aaron : เดี๋ยวนะแฟลช? นะ…นายบอกว่ามีทางรักษาผู้ติดเชื้อได้งั้นหรือ?

Venom : ใช่แล้ว

Aaron : ไหนนายช่วยอธิบายเรื่องวิธีรักษานี่ให้ละเอียดหน่อยซิ

Venom : คนที่ทำคือเอ็ดดี้ บร๊อค ที่จากรายงานล่าสุดที่ฉันเคยอ่าน เขาได้พลังใหม่ที่ภูมิคุ้มกันในร่างของเขาได้สร้างซิมไบโอตตัวใหม่ขึ้นมาในชื่อ “แอนติ-เวน่อม” มันคงจะเกี่ยวข้องกับความสามารถที่เขาใช้รักษาผู้คนเป็นแน่

Aaron รีบติดต่อไปหา Reed Richard ทันที

Aaron : ดอกเตอร์ริชาร์ดครับ? เราหาทางรักษาผู้ติดเชื้อพบแล้วครับ

Reed : เหลวไหลน่าแอรอน ถ้ามีใครบอกว่าหาทางสร้างยารักษาได้เร็วขนาดนี้ล่ะก็…ต้องมีใครหลอกคุณแล้วล่ะ

Aaron : หนทางรักษาอยู่ในเลือดของเอ็ดดี้ บร๊อค หรือที่ใช้ชื่อว่าแอนติ-เวน่อม คนที่…

Reed : ผมรู้ดีว่าเขาเป็นใคร ตอนนี้เมืองนี้กำลังจะพินาศอยู่รอบตัวเราแล้ว ถ้าหากเลือดของคุณบร๊อคมีความลับของวิธีรักษาผู้ติดเชื้อได้ล่ะก็…เราก็ต้องเอาตัวเขามาที่นี่เดี๋ยวนี้เลย

Aaron : เข้าใจแล้วครับ

Aaron : เรากำลังส่งเจ้าหน้าที่ไปเอาตัวเขามาอยู่แล้วครับ

ตัดมาทาง Venom

เขากำลังคุยโทรศัพท์กับ Betty Brant แฟนสาวของเขาที่กำลังดูพ่อของเขาที่เจ็บหนักใกล้ตายอยู่ในโรงพยาบาล

Betty : แฟลช? คุณอยู่ที่ไหนน่ะ? พ่อของคุณอาการแย่ลงเรื่อยๆแล้วนะ

Flash : ผมกำลังพยายามเต็มที่เพื่อจะไปให้ถึงที่นั่นอยู่นะเบ็ตตี้

Flash : ตอนนี้ทั้งเมืองกำลังวุ่นวายกันใหญ่เลย ผม…ผมติดอยู่ในเขตกักกันของพวกทหารในถนนเลขที่ 42 กำลังพยายามจะผ่านไปให้ได้อยู่

Betty : ฉันรู้ว่าคุณพยายามเต็มที่แล้ว แต่ว่า…ฉันก็รู้ด้วยว่าคุณยังโกรธเขาอยู่ ฉันฟังน้ำเสียงของคุณออก…แต่ถ้าพ่อของคุณตายไปก่อนที่พวกคุณจะได้ทันปรับความเข้าใจกัน…มันจะทำให้คุณต้องเสียใจไปตลอดชีวิตแน่

Betty : แฟลช? คุณอยู่ที่ไหนน่ะ? พ่อของคุณอาการแย่ลงเรื่อยๆแล้วนะ

Flash : คุณรอผมอยู่ที่นั่นแล้วกันนะ การไปถึงที่นั่นจะเป็นเรื่องสำคัญอันดับหนึ่งของผมเลยล่ะ

แต่ในใจของเขานั้น

“ฉันโกหก”

“ต่อให้ฉันไปถึงที่นั่น…”

“แล้วจะให้ฉันพูดอะไรกับเขาดีล่ะ?”

“ขอบคุณสำหรับเรื่องวุ่นๆนะพ่อ”

“ขอบคุณที่พ่อเป็นคนขี้ขลาดที่ทอดทิ้งครอบครัวไปหาขวดเหล้าแบบนั้น”

“ขอบคุณสำหรับความโกรธที่พ่อเอามาลงกับผม”

“ขอบคุณสำหรับการที่พ่อทุบตีผมอยู่เสมอ”

“ขอบคุณที่ทำให้ผมมีอาการเป็นมาโซคิสต์ ที่ขาดความมั่นใจในตัวเอง”

“ทำไมฉันถึงต้องช่วยให้เขาไปสบายๆด้วยล่ะ?”

“ให้เขาตายไปพร้อมกับลิ้มรสชาติความรู้สึกที่เขาทำกับพวกเราไปซะเลยสิ”

ขณะที่คิดเรื่องปัญหาส่วนตัวอยู่ แต่เขาก็มีหน้าที่ที่ต้องทำให้สำเร็จอยู่

เขาไปถึงโบสถ์ที่ซึ่ง Anti-Venom รักษาผู้ป่วยอยู่

ซึ่งข้างในโบสถ์ Anti-Venom ก็เริ่มอ่อนแรงลงจากการรักษาผู้คนไปหลายร้อยคน แต่เขาก็ยังคงพยายามรักษาผู้คนต่อไปไม่ยอมหยุด

Flash แฝงตัวเข้าไปในโบสถ์ และเข้าหา Anti-Venom อย่างเงียบๆ

“เวน่อมซิมไบโอตเริ่มแสดงอาการเมื่อมันเห็นบร๊อค”

“เหมือนมันเจอคนรักเก่า”

“ความโหยหากับความโกรธสลับกันไปมา”

“เหอะ มันรู้สึกอย่างนั้นอยู่จริงๆ”

“ปืนในมือฉันนี่บรรจุกระสุนยากล่อมประสาทอย่างแรง แบบเดียวกับที่แอรอนให้ฉันไว้เพื่อไว้ควบคุมซิมไบโอต”

“ต้องเข้าไปให้ใกล้พอ…แล้วยิงรัวกระสุนบรรจุยาใส่หมอนั่น…แล้วก็พาไปที่ฮอไรซันแลป”

“ซิมไบโอตบอกกับฉันว่ามันไม่ต้องการหมอนั่นอีกแล้ว”

“บอกฉันว่าเราเป็นทีมที่ดีกว่า”

แต่ทันใดนั้นก็มีความผิดปกติขึ้น

“ความเจ็บช้ำใจกำลังท่วมท้นในใจของเรา…ของฉัน”

“ครอบงำความรู้สึกของฉัน”

{มันหักหลังเรา}

{มันทอดทิ้งเรา}

{มันคือคนหลอกลวง}

{เราไม่ต้องการมัน…}

แต่ก่อนที่จะได้ทันยิง Anti-Venom ก็เห็นเข้าเสียก่อน และด้วยสัมผัสที่สามารถทำลายสิ่งแปลกปลอมในร่างกายคนได้นั้น มันทำให้ Symbiote ของ Venom ได้รับความเจ็บปวดจนเผยร่างจริงออกมา

Anti-Venom : นี่แกเองเรอะ?! แกกล้ามาที่นี่เชียวรึ?! ฉันจะไม่ยอมถูกแกลากลงไปที่เดิมอีก ฉันได้เกิดใหม่ในแสงสว่างแล้ว!

Venom : แกสมควรจะอยู่ในความมืดต่างหาก

ว่าแล้ว Venom ก็ฟาด Anti-Venom ลอยทะลุหน้าต่างออกไปนอกโบสถ์

Venom ตามออกไปทันที

Anti-Venom : นายรู้ตัวหรือเปล่าว่าเจ้าสิ่งนั้นมันทำอะไรกับนาย? นายจะยอมให้มันรวมเข้ากับตัวนายไม่ได้เชียวนะ แล้วก็อย่าได้เข้าใจผิดไปเชียวล่ะ…เพราะนายไม่ได้เลือกมัน มันต่างหากที่เลือกนาย

Anti-Venom : มันจะกัดกินวิญญาณของนาย จนกระทั่งเหลือเพียงเปลือกนอกที่ว่างเปล่า มันไม่ใช่สัตว์ประหลาดจากอวกาศหรอก…มันคือปีศาจร้ายที่ถูกส่งมาจากนรกต่างหาก

ระยางของ Anti-Venom แทงเข้าไปในตัวของ Venom และกำลังฆ่าเซลของ Symbiote ออกไปเรื่อยๆ

Anti-Venom : นายกำลังเสพติดมัน…นายเป็นเหมือนสัตว์ที่บาดเจ็บอยู่…นายกำลังป่วย และฉันคือสิ่งที่จะรักษานายได้!

Venom : อ๊าค!!!!!

Anti-Venom : อย่าขัดขืนเลย…นายถูกนำพามาหาฉันด้วยแสงแห่งพระเจ้า และนายจะได้รับการรักษาผ่านการให้อภัยของฉัน

Symbiote อ่อนแรงลงเรื่อยๆจนตอนนี้มันเริ่มคงสภาพร่าง Venom ไว้ไม่ได้แล้ว จนทำให้ร่างของ Flash ปรากฎออกมา

(น่าสนใจว่า แม้จะเป็นตัวละครที่อยู่ในซีรีย์ Spider-man มายาวนานทั้งคู่ แต่ Flash กับ Eddie ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลย! ผมไม่คิดว่าทั้งสองคนเคยพบกันเลยด้วยซ้ำ)

แต่ Symbiote ก็เค้นแรงออกมาและซัด Anti-Venom กระเด็นเข้าไปในตึกที่อยู่ฝากตรงข้ามถนน

Flash รีบกลับเป็นร่าง Venom และตามไปทันที

Anti-Venom : นายกำลังพยายามจะสู้กับใครกันรึ?

Venom : ก็แกไงล่ะบร๊อค

Anti-Venom : ลูกแกะหลงทางผู้น่าสงสาร…ฉันรู้ดีถึงความเจ็บปวดทรมาณที่นายกำลังได้รับอยู่

Anti-Venom : นายคิดว่านายกำลังทำสิ่งต่างๆตามความต้องการของนายเอง…

Anti-Venom : แต่จริงๆแล้วมันไม่ใช่หรอก

Venom : หุบปาก!

Anti-Venom : ทุกสิ่งที่นายทำตั้งแต่สวมใส่ชุดนั่นมันเป็นความต้องการของซิมไบโอต…ทุกสิ่งทุกอย่างเลย!

Anti-Venom : นายจะคิดถึงมันเวลาที่มันจากไป นายจะโหยหาเวลาที่จะได้ใช้มันอีก

Anti-Venom : นายจะใช้เวลานับชั่วโมงคิดแต่เพียงว่าเมื่อไหร่จะได้มันกลับมาอีกครั้ง

คำพูดของ Anti-Venom นั้นแทงใจดำของ Flash เข้าเต็มๆ เพราะมันคือคำพูดของคนที่ผ่านประสบการณ์แบบเดียวกันกับเขามาแล้วก่อนหน้าเขา แม้จะพยายามปฏิเสธ แต่ลึกๆแล้วนั้นเขารู้ดีว่าความจริงมันเป็นอย่างไร…

Venom : ฉันไม่เหมือนกับแกหรอกบร๊อค! ฉันไม่ใช่ฆาตกรโรคจิตเหมือนแก!

“ฉันเป็นทหาร เป็นผู้ทหารผ่านศึกผู้กล้า…เป็นสิบโทแห่งกองทัพบกสหรัฐอเมริกา

Anti-Venom : นายก็แค่เรียกให้มันต่างออกไปเท่านั้นแหละ

Anti-Venom : นายก็ฆ่าคนเหมือนกันใช่ไหมล่ะ? และนายก็สนุกกับมันด้วย

ทุกสัมผัสของ Anti-Venom ทำให้ Symbiote อ่อนแรงลงเรื่อยๆ ทำให้การเชื่อมต่อทางจิตของมันกับ Flash ค่อยๆอ่อนลงเรื่อยๆเช่นกัน

“ฉัน…ฉันเป็นฝ่ายคนดี…”

“คนดี…ที่โกหกนายพลดอจ์ด”

Anti-Venom : นายจะโกหกคนอื่น…นายจะปิดบังความผิดที่นายทำลงไป

“ฉันไม่ยอมบอกใครเรื่องของไคร์มมาสเตอร์”

“ฉันทำให้เบ็ตตี้ต้องได้รับอันตราย”

Anti-Venom : นายจะต้องเห็นชีวิตของนายค่อยๆจางหายไป…จนกระทั่งชุดนั่นจะกลายเป็นสิ่งสำคัญที่สุดเหนือกว่าอะไรทั้งนั้น

“เขาพูดถูก”

“มันคือพิษร้าย”

“มันครอบงำฉัน…”

Flash : ออกไปให้พ้นจากตัวฉัน!!

เมื่อ Symbiote อ่อนแรงลง บวกกับการที่จิตใจของเขาเริ่มคล้อยตามสิ่งที่ Anti-Venom พูด จนกระทั่งถึงจุดที่ Flash สามารถแยกเอา Symbiote ออกไปจากร่างของเขา!!

ซึ่งเมื่อ Symbiote ถูกขับออกจากร่างของ Flash มันก็เข้าเกาะติดกับผู้ที่เหมาะสมกับมันอีกคนหนึ่ง และเริ่มรุกคืบเข้าไปในร่างกายของ Anti-Venom

ซึ่ง Flash ที่มองดูอยู่ก็เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นได้ทันที

“เขาอ่อนแอลงจากการที่ใช้ภูมิคุ้มกันในร่างของเขามากเกินไป…”

“อ่อนแรงลงจากการช่วยเหลือผู้คน…”

“ซิมไบโอตจึงสามารถรวมเข้ากับเขาได้…”

“มันทิ้งร่างของฉันไป…”

“ดีแล้ว ให้มันไป…ฉันจะได้ลาขาดจากมันเสียที…”

แต่เมื่อเห็น Symbiote กำลังจะรวมเข้ากับ Brock อย่างสมบูรณ์ Flash ก็นึกถึงเรื่องสำคัญขึ้นมาได้

“ลืมไปเลยว่าฉันมาที่นี่ทำไม…”

“ถ้ามันรวมร่างเข้ากับเอ็ดดี้ มันก็จะขจัดภูมิคุ้มกันในร่างของเขาออกไป…”

“…มันจะทำลายโอกาสสุดท้ายที่จะช่วยเหลือเมืองนี้ได้ไป!

ที่เบื้องหน้าของ Flash คือร่างของ Symbiote ที่รวมร่างกับ Eddie จนกลายเป็น Venom ร่างต้นแบบอีกครั้ง

Venom : เรากลับมาแล้ว!! กลับมาอยู่ร่วมกันอีกครั้ง..

้เขาจึงตัดสินใจ…

Flash : กะ…กลับมาเถอะ…เจ้านั่นจะต่อต้านแกไม่ยอมเลิกราแน่…

“โกหกมัน…ต้องหลอกมัน…”

Flash : ฉันต้องการแกนะ

“ฉันไม่ต้องการมัน…ฉันแค่หลอกมัน…”

Flash : กลับมาหาฉันเถอะ…ได้โปรดเถอะ ฉันต้องการแกนะ

“ฉันไม่ต้องการมัน…ไม่แม้แต่จะอยากได้มันด้วยซ้ำ”

หลังจากนิ่งคิดอยู่หลายอึดใจ ในที่สุด Symbiote ก็เลือกที่จะกลับมาหา Flash และทันทีที่มันออกจากร่างของ Eddie ร่างของเขาก็เริ่มฟื้นสภาพ Symbiote ของ Anti-Venom ขึ้นมาอีกครั้ง

“แต่ยังมีคนอีกมากมายกำลังหวังพึ่งฉันอยู่”

“ดังนั้นฉันจะใช้มัน…”

“และจะให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย”

ตัดมาที่ Horizon Lab ที่ซึ่งเหล่านักวิจัยกำลังทำงานกันอย่างเต็มที่

Anti-Spider Patrol : ดอกเตอร์ริชาร์ดครับ เรามี…แขกมาครับ

Reed : ใครหรือคุณตำรวจ?

Anti-Spider Patrol : ผมว่าคุณควรไปดูด้วยตัวเองดีกว่าครับ

เมื่อ Reed ออกมาข้างนอกก็พบกับ Anti-Venom ที่โดนห่อใยแขวนไว้นอก Horizon Lab

Reed : ท่าทางฝ่ายคนดีจะหาตัวนายเจอสินะบร๊อค ทีนี้นายจะต้องช่วยฉันรักษาโรคให้กับเมืองนี้ ไม่ว่านายจะอยากหรือไม่ก็ตามล่ะ

Anti-Venom : ผมยินดีช่วยคุณอยู่แล้ว

ทันใดนั้น Anti-Venom ก็ฉีกใยที่หุ้มตัวเขาออกมา

Anti-Venom : แต่คุณพูดผิดเรื่องของคนที่เอาตัวผมมาที่นี่…เจ้านั่นมันไม่ใช่ฝ่ายคนดีหรอก

Reed : ถ้างั้นทำไมฉันถึงเห็นนายโดนเอาใยห่อแล้วลากมาที่นี่ล่ะ? ทำไมนายถึงไม่มาที่นี่ดีๆตั้งแต่ต้น?

Anti-Venom : เจ้านั่นไม่ได้ขอให้ผมมาที่นี่ มันไม่แม้แต่จะบอกผมด้วยซ้ำว่ามันต้องการอะไร จู่ๆเวน่อมมันก็โผล่มา…

Anti-Venom : แล้วก็พยายามจะฆ่าผม

ตัดมาที่ Flash

หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจการเอา Anti-Venom ไปส่งที่ Horizon Lab ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจไปหาพ่อของเขา…เพื่อดูใจเป็นครั้งสุดท้าย

เมื่อ Flash จับมือพ่อของเขา พ่อของเขาก็ตื่นขึ้นมา

Father : ยะ…ยูจีน…?

Flash : ผมอยู่นี่แล้วครับพ่อ

Father : พะ…พ่อคิดเรื่องของลูก…จำได้ถึงสมัยที่ลูกยังเด็ก…

Father : ลูกจำได้ไหม…ในทุกวันศุกร์…ตอนลูกอายุเจ็ดหรือแปดขวบ…ที่ห้องใต้ดิน…ลูกกับพ่อนั่งฟังเพลงแจ๊ซด้วยกันสองคน

Flash : ผมจำได้ครับพ่อ

Father : มีเพียงตัวพ่อกับลูก…ยูจีน ผู้ที่พ่อรักมากกว่าอะไรในโลกนี้…

Father : ลูกรักของพ่อ…ที่พ่อทำให้ต้องผิดหวังแล้วซ้ำเล่า

Father : พ่อต้องขอโทษด้วยนะลูก บอกน้องสาวกับแม่ของลูกด้วย…บอกพวกเขาว่า…พ่อขอโทษ ว่าพ่อรักพวกเขา ว่าพ่อเสียใจจริงๆ

Flash : พ่อทำดีที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้วครับ เพียงแต่เรื่องร้ายๆนั้น…

Flash : เรื่องร้ายๆมันบดบังเรื่องอื่นไปหมด แต่ผมตั้งใจแล้วว่าจะจดจำไว้แต่เฉพาะความทรงจำที่ดีเท่านั้น

Flash : ผมจะจดจำเวลาที่เรานั่งฟังเพลงด้วยกัน ผมรักพ่อมากครับ…และพ่อเองก็ทำเรื่องดีๆกับผมมามากมาย พ่อได้ยินไหมครับ?

Flash : ผมจะไม่มีวันต้องการพ่อคนอื่นคนไหนทั้งนั้น

คำพูดของลูกชาย ที่ยอมยกโทษให้กับความผิดที่เขาทำมาชั่วชีวิต ได้ช่วยปลดปล่อยเขาจากความรู้สึกผิดที่พันธนาการเขาอยู่…

ในที่สุดชายชราก็หลับตาลง…สู่นิทราชั่วนิรันดร์

ซึ่งลูกชายของเขาที่รู้ว่าผู้ให้กำเนิดได้จากไปแล้ว ก็ทำได้เพียงหลั่งน้ำตาอย่างเงียบงัน…

แม้จะผ่านเรื่องที่ทำให้เขาต้องหัวใจสลาย แต่บทบาทของ Venom ใน Spider-Island ยังไม่จบสิ้น โปรดติดตามตอนต่อไปใน Venom เล่ม 8 ในเดือนตุลาคม