Elephantmen #1 : See The Elephant
เรื่อง : Richard Starkings
ภาพ : Moritat & Comicraft & Ladronn
วางจำหน่าย: กรกฎาคม 2006
สำนักพิมพ์ : Image Comics

มาเปลี่ยนแนวกันดีกว่า จากซุปเปอร์ฮีโร่จำเจ มาเป็น เรื่องราว Sci-fi ในโลกอนาคต
ที่ซึ่ง สัตว์นั้นเดินได้ พูดได้เหมือนกับคน และในอดีตได้ถูกใช้เป็นเครื่องจักรสังหาร
มาพบกับ EBONY HIDE อดีตทหารช้างผ่านศึกสมรภูมิรบในแอฟริกา ที่ต้องปรับตัวเองให้เข้ากับโลกมนุษย์ใบนี้

ย่านแซนตา มอนิก้า รัฐแคลิฟอร์เนีย ในปี ค.ศ. 2259

คุณช้างสูงใหญ่ในเสื้อโค้ดเป็นที่โดดเด่นกว่าใครบนถนนแถบนี้ เขายืนอยู่นอกร้านอาหารที่มีบริกรสาวเสริฟสุดสวยแห่งหนึ่ง

คุณช้างได้ยืนสูบบุหรี่ จนกระทั่งมีเด็กหญิงแปลกหน้าเดินเข้ามาถามว่า

เด็กหญิง : คุณได้รับอนุญาติเข้าไในร้านนั้นได้รึเปล่าคะ?

เด็กคนนั้นถามด้วยความใสซื่อ คุณช้างประหลาดใจมากที่ปกติแล้วจะไม่มีใครเข้ามาทักเขาแบบนี้

คุณช้าง : แอ่ม ได้สิจ้ะ ฉัน อ่าา

เด็กหญิง : ก็แค่สงสัยเรื่องที่แม่พูดกับหนูว่าคุณแม่ไม่อนุญาติให้คุณพ่อ ย่างเข้าไปในที่แบบนั้นอีกแล้ว มันผิด “ศีลธรรม” แล้วคุณพ่อก็ควรจะละอาย

เด็กหญิง : คุณช้างคะ คุณแคะจมูกบ้างไหมคะ?

คุณช้าง : ไม่จำเป็นหรอก… แค่เอาจมูกเข้าปาก เช็คดูก็รู้แล้วล่ะ …

คุณช้างเมื่อเห็นความช่างสงสัยและขี้เล่นของเด็กคนนี้ เขาก็ตอบรับพร้อมหยอกมุขกับด้วย

และเหมือนเด็กหญิงคนนี้จะชอบท่าทางตลกของคุณช้างด้วยแและได้หัวเราะด้วยความชอบใจ

เด็กหญิง : หยืออ นั่นมันขยะแขยงสุดๆ เลยนะคะ

เด็กหญิง : ยังไงซะ หนูก็แตะจมูกด้วยลิ้นได้ เห็นมั๊นล่ะคะ? มันก็คือคือกันล่ะค่ะ คุณช้างตลกจังเลยคะ
เพื่อนที่ตามติดหนูบอกไว้ว่าคุณเป็นสัตว์ประหลาด  คุณเป็นสัตว์ประหลาดรึเปล่าคะ?

คำถามนั้นได้กระตุ้นความทรงจำที่หลับลึกและยากที่จะลืมของเขา

ย้อนกลับไป 18 ปีก่อนหน้านี้ แอฟริกาทางตอนเหนือ ในปี ค.ศ. 2241
คุณช้างและพรรคพวกเดียวกันได้เข้าร่วมสมรภูมิ เข่นฆ่ามนุษย์ตามคำสั่ง

แต่เมื่อได้ยินเสียงเด็กคนนั้นถามขึ้นมาอีกที เขาก็ได้สติกับคืนมา

“คุณล้างหลังใบหูไหมคะ?”  เสียงขอเธอเรียกสติของเขากลับมา
เด็กหญิง : หนูว่าคุณคงไม่ได้ทำ ไม่งั้นคุณต้องเสียเวลาล้างหูอยู่ในห้องน้ำแบบนั้นตลอดไปเลยล่ะคะ

คำถามของเด็กหญิงคนนี้ไม่ค่อยสบอารมณ์เขาเท่าไหร่เพราะมันไปกระตุ้นความทรงจำที่อยากจะลืม

คุณช้าง : เอ่อ อืม ฟังนะ แม่หนูอยู่ที่ไหนล่ะจ้ะ?

เด็กหญิง : แม่หนูอยู่ฝั่งตรงข้ามถนนกำลังทำเล็บที่ร้านอัลลิเซียอยู่ค่ะ ก็ไม่เป็นไรค่ะ หนูเองก็ไม่ได้ล้างหลังใบหูเหมือนกัน

ในที่สุดทั้งสองก็ได้แนะนำชื่อ

Savannah : แล้วคุณช้างชื่ออะไรคะ หนู สะวันน่า ค่ะ คุณรู้มั๊ยชื่อหนูฟังมันเหมือนทุ่งหญ้าสะวันนาในประเทศแอฟริกาเลยค่ะ

คุณช้างและเด็กหญิงจูงมือกันเดิน

Ebony : เอ่อ ชื่อฉัน อีบอนนี่

Savannah : อีบอนนี่หรือค่ะ? ชื่อเจ๋งไปเลยล่ะคะ! หนูเดาว่าคุณช้างต้องเคยอยู่แอฟริกาแน่

Ebony : ใช่ แต่นั่นมันนานมาแล้วด้วย ตอนนี้….

Savannah : คุณครูมิแซลเล่กล่าวไว้ว่า ช้างเป็นสัตว์บกที่ตัวใหญ่มากที่สุดค่ะ แต่หนูคิดว่าพ่อหนูก็ตัวใหญ่ใกล้เคียงกับคุณเลยค่ะ
พ่อสูงหกฟุตแล้วคุณแกร๊นก็บอกพ่อว่าพ่อเป็นเด็กทารกตัวโตจริงๆ

Savannah : หนูก็เดาว่าตอนนั้นคุณก็เป็นเด็กทารกที่ตัวโตเหมือนกัน

Ebony : อ้อ ใช่ล่ะ

ย้อนกลับไปในปีค.ศ. 2224 แอฟริกาทางตอนเหนือ-แม๊ปโป้

วันที่ Ebony ได้ถือกำเนิดจากครรภ์มรรดาที่ได้เสียชีวิตจากการผ่าตัดทันที โดยมีหมอผู้เชี่ยวชาญอยู่สองคนเข้าร่วมการผ่าตัดครั้งนั้น

ผู้ช่วย : ดูซะนะ ใบหน้าแม่เพียงนเดียวที่มอบความรักให้ได้

Dr.Nikken : ที่นี่ไม่มีที่ว่างสำหรับคำว่ารักจากแม่หรอก เด็กพวกนี้เป็นของรังสรรค์ผลงานข้า ส่วนผู้หญิงมีค่าเพียงภาชนะอันบริสุทธิ์เท่านั้น

ผู้ช่วย : แน่นอนครับ ด็อกเตอร์ นิคเคน

Dr.Nikken : เด็กพวกนี้ถือเป็นลูกๆของแม็ปโป้แล้วล่ะ

เหล่าสัตว์ที่เกิดจากครรภ์เพศหญิงก็ได้ถูกนำไปเพาะเลี้ยงที่หลอดเลี้ยงดูเพื่อให้มีชีวิตอยู่รอดต่อจนกว่าจะถึงมือ แม็ปโป้ผู้เป็นเจ้าของสถานที่แห่งนี้

Dr.Nikken : ใช่แล้ว แม็ปโป้จะเป็นคนดูแลพวกลูกๆเอง แม็ปโป้จะเป็นคนดูแลพวกลูกๆเอง

“แล้วที่นั่นเป็นยังไงบ้างล่ะคะ?”

Savannah : คุณก็รู้ แอฟริกาไงคะ คุณกลับไปที่บ้านบ่อยไหมคะ?

เด็กหญิงที่ชื่อสะวันน่ายังคงถามต่อ หลังจากที่ อีบอนนี่ หาเก้าอี้ยาวสาธารณะเจอแล้วนั่งพัก

Ebony : เอ่อ แอฟริกาไม่ใบ้านฉันหรอก  แล้วก็ไม่ใช่สถานที่ที่ฉันจะกลับไปเยี่ยมเยือนไม่ว่าจะเวลาใดก็ตาม

ย้อนกลับไปในปี ค.ศ.2240 แอฟริกาทางตอนเหนือ

อีบอนนี่ได้ทำการฝึกซ้อมอย่างทรหดสาหัส โดยคู่ซ้อมเป็นเพื่อนร่วมเผ่าพันธุ์เดียวกัน โดยมครูฝึก แม็ปโป๊

Mappo : เจ้าลูกลิงเอ๊ยสู้กันเป็นเด็กเป็นเล็กไปได้ สู้ให้ถึงตายไปเล้ย หมอนั่นเป็นศัตรูของแก แล้วหมอนั่นก็จะจ้องฆ่าแกอยู่นะ!
พวกแกจงอย่ามีความปรานีใดๆ ฆ่าซะหรือไม่งั้นก็โดนฆ่า

อีบอนนี่ มีชัยเหนือหมูป่า ดวงตาของเขาแดงฉานและร่างกายเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด

Mappo : มันเป็นกฏของป่าว่ะ ชั้นล่ะแปลกใจจริงๆเล้ยเว้ย ว่าลูกลิงอย่างพวกเจ้าถึงไม่คุ้นเคยกับกฏนั่นนะน้า

“คุณมีแฟนรึยังคะ?”

Savannah : คุณอีบอนนี่คะ? คุณมีแฟนรึยังคะ?

ฝนได้เริ่มตกลงมา

Ebony : อ่า ไม่หรอก ไม่หรอกนะ ฉันไม่มีแฟนหรอกนะ

Savannah : งั้นดีเลยค่ะ  หากคุณไม่ว่าอะไร หนูเป็นแฟนให้คุณได้นะคะ หน้าตาคุณบ่งบอกว่าคุณต้องการอยู่คนหนึ่งเลยล่ะคะ

ย้อนกลับมาในปี ค.ศ. 2243 ศูนย์บำบัดฟื้นฟูของทาง U.N. สถานที่ตั้งแอฟริกาตะวันตก

หลังหลุดพ้นจาก ระบอบการปกครองแม็ปโป้

ฮิปโปได้ช่วยเหลือเพื่อนจากการแขวนคอตัวเอง

??? : ให้ตายเถอะนะ เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย   อีเบนนีเซ่?!

หญิงสาวคนหนึ่งผู้ดูแลศูนย์บำบัดแห่งนี้เข้ามาดูอาการ อีบอนนี่

คุณฮิปโป : อีบอนนี่ เขาพยายามแบบว่า แขวน

??? : อีเบนนีเซ่ อีบอนนี่ นี่ไม่ใช่ในแบบควรจะเป็น โลกของเธอยังไม่ได้สร้างมาด้วยมือเลยนะ…

หญิงสาวคนดังกล่าวชื่อ Sahara ได้เข้าไปปลอมละโลมจิตใจของอีบอนนี่

Sahara : ทุกอย่างจะเปลี่ยนไป อีเบนนีเซ่ แม้กระทั้งความรู้สึกถึงฝังอยู่ข้างในตัว

Ebony : ใช่เลยล่ะ ซาฮาร่า อย่างที่เธอพูดมา  แต่ตลอดสองปีที่ผ่านมา ฉันสติแตกกับเธอมานับต่อนับแล้ว เราเป็นทหาร ที่ถูกฝึกมาให้เข่นฆ่า  นั่นคือตัวตนของเราที่ออกแบบมาเพื่อการนั้น นั้นเป็นสิ่งที่เราควรจะเป็น สลัดคราบนั้นไม่ออกหรอกนะ ไม่ว่าเราอยากจะอยากมากแค่ไหนก็ตามที

“คุณเป็นสัตว์หรือคุณเป็นมนุษย์ล่ะคะ?”

Savannah : หนูเดาว่าคุณคงเป็นทั้งสองอย่าง เราเห็นช้างในละครสัตว์มาครั้งหนึ่ง แต่พวกเค้าไม่เหมือนกับคุณเลยค่ะ
ช้างพวกนั้นมีหูใบที่เล็กกว่า เป็นช้างอินเดีย หนูรู้ความแตกต่างค่ะ อีกทั้งพวกเค้าเดินด้วยเท้าทั้งสี่เท้าแล้วก็พูดไม่ได้อีกด้วยค่ะ
ป๊ะป๋าบอกไว้ว่าหากช้างกระทืบเท้าเมื่อไหร่ ก็อาจถึงตายได้เลย คุณเคยฆ่าใครมาบ้างรึยังคะ?

สะวันน่าลงมือวาดรูปลงบนกระดาษ ขณะคุยเรื่อยเปื่อย

กลางสมรภูมิรบ แอฟริกาทางตอนเหนือในปี ค.ศ. 2241

“คุณเคยกระทืบเท้าไหมคะ?”

ชาวเมืองพื้นบ้านหวังแก้แค้น คนของเขาด้วยการปาก้อนหินใส่ตัวที่มีขนาดใหญ่กว่าเขามาก

และชะตาของเขาก็ถึงฆาต

สะวันน่า วาดรูปของเธอเสร็จสิ้นและยื่นให้กับคุณช้างที่กำลังจะจากไป

Ebony : นี่ หนูน้อย ที่จริงเธอไม่ควรมาพูดกับฉัน แล้วนี่ก็สายแล้วด้วยสิเธอ…? แบบว่า เอ่อ ฉันติดธุระแล้วก็ต้องไปคนเดียว

Savannah : หนูรู้ค่ะว่าคุณต้องมีงานทำ พวกคนโตไม่เคยมีเวลาเว้นว่างสำหรับคุยเล่นพักผ่อนหย่อนใจเลยนะ  นี่ค่ะ

เสียงแม่ของเธอดังมาแต่ไกล

ทันใดนั้นเองแม่เด็กก็วิ่งตามหาลูกของเธอและพบว่าลูกของเธออยู่กับช้าง

แม่เด็ก : ลูกอยู่ให้ห่างจากเค้าไว้เลย! อ้อ คุณ พระ! นั้นแกคิดจะทำอะไรลูกเค้าล่ะห๊ะ?!

Savannah : เราแค่คุยกันอย่างเดียวค่ะ แม่คะ  หนูเป็นแฟนคนใหม่ให้เค้าด้วยล่ะ!

แม่เด็ก : แกอยู่ให้ห่างๆไว้เลยนะ! หากเห็นแกมาป้วนเปี้ยนลูกชั้นอีกล่ะก็ ชั้นรายงานแกส่งแน่

Savannah : แต่แม่คะ เขาเป็นช้าง แล้วก็แม่บอกหนูไว้ว่าสัตว์เป็นเพื่อนเรานี่คะ

แม่เด็ก : อ้อ เรื่องที่แม่พูด ช่างมันเหอะ สะวันน่า

Savannah : เอ๊า ขอโทษด้วยค่ะ คุณอีบอนนี่ บาย

แม่เด็กรีบจูงสะวันน่าลับสายตาเขาไป

เขากลับมายืนอยู่ตัวคนเดียวกลางสายฝนอีกครั้ง

Ebony : เฮ้อ “ทุกอย่างจะเปลี่ยนไป อีเบนนีเซ่” ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปหรอกนะ ซาฮาร่า

หลังจากท้อใจเรื่องเมื่อครู่ อีบอนนี่ก็ได้หยิบกระดาษที่สะวันน่าส่งให้เขาดู และสายตาเขามองด้วยความประหลาดใจ

รูปภาพที่เธอลงวาดไปเป็นศิลปะระดับเด็กอนุบาล รูปเขาที่ล้อมกรอบด้วยหัวใจดวงใหญ่

และมีคำชี้แนะน่ารักถึงเขาด้วยว่า

อย่าลืมล้างหลังใบหูด้วยค่ะ

สะวันน่า

จบตอน