MISTER TERRIFIC #1
เรื่อง : Eric Wallace
ภาพ : Gianluca Gugliotta
วางจำหน่าย: 14 กันยายน 2554
สำนักพิมพ์ : DC Comics

จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อมิสเตอร์ เทอร์ริฟิคเป็นกิ๊กกับซุปเปอร์เกิร์ล?

 ..

 

ปัจจุบัน

บริษัทอุตสาหากรรมดาลตั้น, ลอนดอน, อังกฤษ

 

“แล้วทีนี้จะเอาหุ่นชีวกลศาสตร์ที่สูงสิบฟุตนี่ไปเก็บที่ไหนดี?”

 

บอกแล้วไง ไมเคิล,

นายน่าจะเชื่อฉัน ว่าผู้บริหารไมล์สฺ ดาลตั้นกับบริษัทอุตสาหกรรมของมันหันมาผลิตอาวุธทำลายโลกแล้ว

ฉันบอกแล้วตั้งหลายครั้ง

 

ดาลตั้น: ไม่ต้องเก็บหรอก เดี๋ยวพอลูกค้าได้เห็นฉันเป่าสุดยอดไอ้กันคนนึงเป็นฝุ่น สูทนี่จะขายออกเองแหละว่ะ

 

ต้องใช้พื้นที่ให้เป็นประโยชน์ แต่โชคร้ายหน่อยที่ฉันรู้จักลอนดอนแค่หางอึ่งจากการดูด็อกเตอร์ฮูแค่สองตอน

เตือนความจำ: อย่าลืมซื้อซีซั่นห้าฉบับบลูเรย์จากจามาล

 

ดาลตั้น: ไปทางนั้นไม่ได้ว่ะ ไอ้กัน

ไมเคิล: ฉันก็ไม่ได้วางแผนจะตายวันนี้เหมือนกัน

ดาลตั้น: ก็เปลี่ยนแผนสิวะ

 

ประชาชนข้างล่างก็จับกลุ่มวิจารณ์กันใหญ่

มุง1: ว้าว

มุง2: ใครน่ะ?

มุง3: เหมือนเป็นพวกนักซิ่งเหนือฟ้าที่เคลื่อนที่ด้วยลูกสนุกเกอร์สามลูก

มุง4: ก้นสวยชะมัด

มุง5: รู้ได้ไงยะ

มุง4: ฉันรู้แหละน่า

 

นี่ไง ชิงช้าสวรรค์ลอนดอนอาย เป็นโครงเหล็กวงกลมแบบที่ฉันต้องการใช้จัดการเจ้าดาลตั้นเลย

 

ดาลตั้น: คิดจะหลบหลังชิงช้าเรอะ ฉลาดดี แต่มันก็แค่มีสิ่งเกะกะมาให้ทำลายเพิ่มอีกอย่างแค่นั้นเอง

 

ไมเคิล: เฮ้ ดาลตั้น ลองเจอความฉลาดแบบไอ้กันหน่อย

 

ดาลตั้น: เฮ้ยยย แกทำอะไรวะ?

ไมเคิล: ก็แค่ยิงประจุขั้วบวกขั้วลบใส่ระบบเดินท่อทองแดงของแกนิดหน่อย

ดาลตั้น: แกทำให้ฉันกลายเป็นขั้วแม่เหล็กเหรอวะ?

ไมเคิล: อย่าลืมว่าไม่ใช่แกคนเดียวที่จบฟิสิกส์เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง

 

ไมเคิลจัดหมัดเดียวจอด

อังกฤษมุง: เยี่ยมเลยเพื่อน นายมีชื่อเรียกรึเปล่า?

ไมเคิล: มิสเตอร์ เทอร์ริฟิค บางคนเรียกผมว่าชายผู้ฉลาดเป็นอันดับสามของโลก

อังกฤษมุง: มันทำให้คุณเศร้ารึเปล่าที่เป็นที่สามเนี่ย

อังกฤษมุง2: แล้วใครที่หนึ่งกับที่สองล่ะคะ

ไมเคิล: ถ้าลำบากนัก พูดแค่ “ขอบคุณพ่อผิวหมึกที่ช่วยจัดการไอ้บ้าสวมชุดเกราะติดอาวุธ” ก็ได้ครับผม

 

และนี่คือเรื่องของผม ซุปเปอร์ฮีโร่ผู้ภักดีต่อความดี แต่เมื่อก่อนผมไม่ได้เป็นแบบนี้

ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ผมเป็นแค่ชายผู้มีรัก

 

 

ในตอนนั้นผมได้ทุกอย่างที่ต้องการก่อนอายุสามสิบซะอีก ผมได้เหรียญทองโอลิมปิก มีใบปริญญามากกว่าครึ่งของภาควิชาที่ฮาร์วาดและเยลล์เปิดสอน เป็นมหาเศรษฐีพันล้าน

แต่เหนือสิ่งอื่นใด ผมมีเธออยู่

พอลล่า

ภรรยาของผม ทั้งยังเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของผมและเป็นอัจฉริยะด้านวิศวกรรมสมองกล เธอจะโมโหเวลาที่ผมไปสายกว่าเวลานัด ซึ่งผมสายเสมอ

ผมตั้งใจไปทานมื้อเย็นกับเธอที่ร้านหาประจำของเราสองคน และทันทีที่เห็นรถที่พลิกคว่ำของเธอ ผมก็รู้ว่าเกิดเรื่องเลวร้ายขึ้น… และมันเลวร้ายลงเรื่อย ๆ

 

ตำรวจ: เราช่วยเธอไม่ได้คุณโฮลท์… วันนี้ทั้งเมืองวุ่นไปหมด… ดูเหมือนระบบจีพีเอสของเธอจะมีปัญหา

ไมเคิล: พอลล่า ที่รัก อยู่กับผม…

พอลล่า: สัญญาสิว่าคุณจะไม่ยอมแพ้…

ไมเคิล: เรื่องอะไร?

พอลล่า: เรียนรู้โลก… แทนในส่วนของฉัน และลูกของเรา

 

ผมไม่เชื่อพระเจ้า

คุณคงเข้าใจว่าทำไม

เมื่อไม่มีพอลล่า… จะชื่อเสียง… ลาภยศ… มันไม่มีความหมาย ผมจึงหันหน้าเข้าหาสิ่งเดียวที่ผมเชื่อ

วิทยาศาสตร์

แต่มันไม่ช่วยอะไร ผมไร้เป้าหมายในการมีชีวิต

ผมตั้งใจจะฆ่าตัวตายคืนนั้น เมื่อสิ่งประดิษฐ์ควอนตั้มเพื่อเปิดประตูเชื่อมมิติของผม… ล้มเหลวอีกครั้ง ผมรู้สึกถูกเพื่อนที่เหลือเพียงคนเดียวหักหลัง

ผมอยากตายไปซะให้พ้น

แต่ตอนนั้นเองบางอย่างก็เกิดขึ้น

 

“ไมเคิล โฮลท์”

“ผมมีข้อความส่งถึงคุณ”

“อย่ายอมแพ้”

 

ไมเคิล: ฉันรู้จักเธอรึเปล่า? เธอดูคุ้นตา

“ผมคือเพื่อนของคุณ ผมสาบาน ผมถูกส่งมาที่นี่เพื่อเตือนให้คุณศึกษาโลกใบนี้ต่อไป อนาคตขึ้นอยู่กับคุณ”

ไมเคิล: ใครบอกเธอน่ะ?

“กลุ่มอุตสาหกรรมโฮลท์อินดัสทรี่ย์สฺและทุกอย่างที่คุณสร้างขึ้น มันจะเปลี่ยนแปลงโลก คุณต้องมีชีวิตอยู่เพื่อเห็นมัน”

ไมเคิล: เธอรู้ได้ไง? เธอเป็นใคร?

 

“ลูกชายของคุณ”

 

ทันใดนั้นเครื่องก็ระเบิด

ไมเคิล: กลับมาก่อน… ฉันต้องรู้… ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง

แล้วเขาก็สลบไป

 

“พิศดารเอาเรื่องเลยนะนั่น”

 

ปัจจุบัน

โฮลท์ แมนชั่น, อาคารส่วนบุคคลของโฮลท์ ลอส แองเจลิส

คาเรน: ฉันคิดเสมอว่าคุณสามารถเปลี่ยนโลกได้ ไมเคิล

ไมเคิล: ผมจะพยายามให้มากขึ้นนะ

คาเรน: แล้วคุณได้เห็นเขาอีกบ้างรึเปล่า

ไมเคิล: หมายถึงอารอน? พอลล่ากับผมอยากมีลูกมานานแล้ว เราคิดกันไว้ว่าถ้าเป็นลูกชายเราจะตั้งชื่อเขาตามพี่ชายผม ตอนนี้ผมจึงเรียกเขาว่าอารอน โฮลท์ และไม่อีกเลย ผมไม่เคยเจอเขาอีก แต่ผมจะได้เจอเขาอีก ผมรู้ดี

คาเรน: คุณโอเคนะ?

ไมเคิล: ผมไม่เป็นไร คาเรน คุณมาถึงแอลเอนานเท่าไหร่แล้ว

คาเรน: วันสองวันนี้เอง เรื่องงานของบริษัทน่ะ งานของสตาร์แวร์

ไมเคิล: อยู่ทานมื้อเย็นด้วยกันสิ เย็นนี้วูล์ฟกังจะจัดงานเลี้ยงระดมทุนหาเสียงให้ท่านวุฒิฯที่สถาบันวิทยาศาสตร์คอนไซเอ็นเทีย คุณจะได้เป็นคู่ควงผมในงาน

คาเรน: ตกลงไมเคิล… ฉันจะไปงานวูล์ฟกังกับคุณ

 

ร้านอาหารย่านใจกลางเมืองลอสแองเจลิส

ไอ้อ้วนคนหนึ่งกำลังกินข้าว สามจานแล้วก็ยังไม่อิ่ม เขากำลังคิดอะไรบางอย่างเพลิน ๆ

จู่ ๆ ก็มีเสียงบางอย่างแล่นเข้าหูเขา ทันใดนั้นเขาก็ลุกขึ้นมาด่าสาวเสิร์ฟ

เอ็ดการ์: ดูตัวเองสิ แต่งหน้าซะหนาเตอะ แถมใส่เสื้อซะรัดติ้ว แม่สาวช่างฝัน อุตส่าห์จากบ้านนอกมากับความฝันลม ๆ แล้ง ๆ ว่าจะได้แสดงละครหลังข่าว แล้วเป็นไงล่ะ? เพิ่งรู้ตัวว่าหน้าเหียกสิท่า ตอนนี้เธอก็เลยใช้ชีวิตไปวัน ๆ ฝันเฟื่องว่าซักวันจะมีผู้จัดใจดีเข้ามาในร้านสั่งอาหารขยะแล้วพาเธอไปเป็นดาวใช่มั้ย เฮอะ น่าสมเพช อย่างเธอน่ะเอาหัวโหม่งฝาตายซะเถอะ แล้วจ่ายค่าอาหารขยะพวกนี้ให้ฉันด้วยล่ะ

 

เขาเดินออกมาข้างนอกร้านแล้วเจอขอทานขอเงินอยู่

เอ็ดการ์: ตัวแกเหม็นเป็นบ้า แถมพวกเร่ร่อนอย่างไม่ได้ทำประโยชน์อะไรให้โลกเลย แกมันไร้ค่าอยู่ไปก็รกโลก เปลืองทรัพยากร

 

ไอ้อ้วนอีกคนในร้านเดินออกมา กะว่าจะล้างอายให้สาวเสิร์ฟสุดสวย “มานี่เด๊ะ ไอ้ชั่ว!”

แต่เขาก็ต้องตกใจกับภาพที่เห็น

 

เอ็ดการ์: แก้ปัญหาเรียบร้อย

 

กรมตำรวจลอสแองเจลิส

ตำรวจ: เขาชื่อเอ็ดการ์ โฮโลวิทซ์ เราเช็คไปที่สำนักงานของเขาแล้ว รู้มาว่าตอนเช้าเขายังดี ๆ อยู่ พอเขาไปกินกลางวันเท่านั้นแหละ… เขาก็เพี้ยนไปเลย

ไมเคิล: เขาเอาแต่เขียนสมการพวกนี้เหรอ?

ตำรวจ: ใช่ เหมือนสมการวิทยาศาสตร์อะไรซักอย่าง คิดว่ามันน่าจะเข้าทางคุณ ผมเลยเรียกคุณมา

ไมเคิล: คุณทำถูกแล้ว ผมให้วิธีติดต่อพวกขึ้นเผื่อจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ขอดูโจทย์หน่อยได้รึเปล่า?… นี่เป็นสมการที่แปลกออกไป แบบที่สามารถทำให้สตีเฟ่น ฮอว์คกิ้งปวดกบาลได้เลยล่ะ

 

ว่ากันว่าผมเป็นอัจฉริยะอันดับสามของโลก…

วิทยาการระดับนั้นไม่สามารถโผล่มาได้ชั่วข้ามคืน และที่สำคัญการย้ายความคิดสู่สมองผู้อื่นโดยสมบูรณ์ไม่สามารถทำได้โดยวิทยาการของศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ด… จึงเหลือเพียงความเป็นได้ที่น่ากลัวเพียงอย่างเดียว

ความคิดของเอ็ดการ์ถูกควบคุมโดยวิธีใดซักวิธี

มีอย่างหนึ่งที่ดีกว่าการนั่งขบคิดถึงสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ นั่นคือการคือการใช้ประตูมิติเพื่อข้ามเข้าสู่ห้องทดลองส่วนตัวของผม ซึ่งอาจจะช่วยไขปริศนาได้ง่ายกว่า

 

วิหารเทอร์ริฟิค, ช่วงรอยต่อระหว่างมิตินี้กับมิติที่เก้า

มาวิเคราะห์เรื่องราวกันอีกซักหน่อย

เวลานี้ของเมื่อวาน เอ็ดการ์ โฮโลวิทซ์เป็นเพียงพลเมืองทั่วไป เป็นหนี้นิดหน่อย, มีครอบครัว มีโชคนิดหน่อยจากเกมแฟนตาซีฟุตบอลเมื่อปีกลาย ระดับคะแนนเขาต่ำกว่าเกณฑ์ และเข้าเรียนวิทยาลัยชุมชนทั่วไป และไม่ฉลาด

จะด้วยวิธีใดก็ไม่รู้ เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนเขากลับฉลาดขึ้นมาในระดับที่ควรได้โนเบลไปนอนกอด ระดับไอคิวของเขาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว และดูท่าทางไม่เกินพรุ่งนี้มันจะสูงทะลุตารางไปแล้ว

บางอย่างไปกระตุ้นสมองของเขา แต่เพราะอะไรกัน? มันมีจุดประสงค์อะไร?

โชคดีที่ผมรักในปริศนา ซึ่งครั้งสุดท้ายที่ผมไขปริศนาไม่ได้ทำให้เครื่องกลมิติไร้ประมาณซึ่งเป็นเทคโนโลยีที่ทำให้วิหารแห่งนี้ตั้งอยู่ในช่องว่างมิติเสร็จสมบูรณ์

ฉะนั้น อดทนไว้ เชื่อมั่นในวิทยาศาสตร์

 

สถาบันวิทยาศาสตร์ คอนไซเอ็นเทีย, ซานตา บาร์บาร่า, แคลิฟอร์เนีย

ที่นี่คือสถาบันวิจัยและค้นคว้าโดยไม่หวังผลกำไรสาขาใหญ่ของผม ด้วยดาวเทียมสิบสี่ดวงที่ผมส่งไปโคจรรอบโลก ที่นี่จึงเป็นที่ที่จะพาโลกเราข้ามไปสู่อนาคต แต่สำหรับตอนนี้… มันกลายเป็นที่จัดงานเลี้ยง

คาเรนเป็นผู้หญิงที่ดี แต่อย่าหลอกตัวเองเลยไมเคิล แกยังเปิดใจรับใครเข้ามาในชีวิตไม่ได้หรอก

ถึงแม้ว่ามันจะเปล่าเปลี่ยวแค่ไหนก็ตาม

ในขณะเดียวกันเพื่อนร่วมงานสองคนของไมเคิลคืออลีก้าและจามาลก็กำลังคุยกัน

อลีก้า: นายเพิ่งสิบหกเองนะจามาล

จามาล: แต่ไอคิวตั้ง 192 ฉะนั้น อายุผมมันจะไปมีปัญหาอะไร?

อลีก้า: นายไม่ได้แตะแชมเปญนี้หรอก

จามาล: โธ่ ไม่ยุติธรรมเลย

 

ทางไมเคิลเขากำลังพบปะทักทายกับท่านวุฒิสมาชิก

ไมเคิล: ดีใจที่เห็นว่าคุณชอบงานนี้นะครับ ท่านวุฒิฯกอนซาเลส

วุฒิฯ: ผมแอบแปลกใจไม่หายว่าทำไมคุณถึงสนับสนุนแคมเปญหาเสียงของผม ผมนึกว่าคุณเป็นพวกสังคมนิยมต่อต้านพระเจ้าซะอีก รู้ใช่มั้ยครับว่าผมสังกัดรีพับลิแค่น?

ไมเคิล: ผมเป็นมากกว่านั้นอีกครับท่าน แต่ท่านกล้าเสี่ยงที่จะเรียกร้องให้คนในพรรคท่านให้ความสำคัญกับวิทยาศาสตร์ในโรงเรียนท้องถิ่น ซึ่งผมมีมุมมองเหมือนกับท่าน มาเถอะครับ เดี๋ยวผมพาชมรอบ ๆ เอง

คาเรน: เธอมองฉันไม่วางตาแบบนี้เพื่อจะแน่ใจว่าฉันไม่ได้เป็นอะไรกับไมเคิลใช่มั้ย ฉันไม่อยากเล่นสงครามประสาทนะ

อลีก้า: ไม่ใช่หรอก

คาเรน: งั้นก็เพราะ ฉันเป็นคนขาวใช่มั้ยล่ะจ๊ะ?

อลีก้า: และฉันก็เป็นสาวผิวดำ แปลว่าฉันต้องรับมือกับหลายเรื่องที่เธอคิดไม่ถึงและทำไม่ได้ ใช่ เพราะเธอรวย นิตยสารฟอร์บส์บอกว่าเธอมีทรัพย์สินตั้งสามร้อยสี่สิบล้านเลยนี่ ถ้าเป็นนางแบบสุดฮ็อทหรือดาราฉันยังสู้ได้ แต่เทียบกับคนที่รวยติดอันดับท็อป 500 นี่ฉันแทบไม่เห็นทางเลย

คาเรนถึงกับกุมหัว

“เป็นงานเลี้ยงที่สนุกจริง ๆ”

 

ไมเคิล: ขอเชิญท่านพบกับ C.E.E.N. – ผลึกพลังงานแม่เหล็กไฟฟ้า

วุฒิฯ: สงสัยผมจะไม่รู้จักแฮะ

ไมเคิล: ทางใต้ของแคลิฟอร์เนียขึ้นชื่อว่าเกิดแผ่นดินไหวบ่อยมาก แต่เครื่องนี่สามารถช่วยคุณป้องกันไม่ให้มันเกิดได้ตลอดครึ่งหนึ่งของชายฝั่งตะวันตก ขอแค่มันเกิดเสียงสั่นสะเทือนเท่านั้น เครื่องนี้จะสร้างสนามพลังงานแม่เหล็กไฟฟ้า ผ่านลงไปในชั้นดินเพื่อทำให้ชั้นดินอยู่ตัว ที่นั้น ๆ จะปลอดภัยเมื่อเกิดแผ่นดินไหวระดับใหญ่ ๆ ขึ้น

วุฒิฯ: นี่ผลงานคุณเหรอ? ผมประทับใจมากครับ

 

เมื่อออกจากมิติที่เก้า

เสียงนั่น… เสียดแทงประสาทของผมอยู่… และเหมือนไม่มีใครได้ยินมัน

 

ไมเคิลได้ยินเสียงแบบเดียวกับที่เอ็ดการ์ได้ยิน!

ไมเคิล: บางทีผมก็นอนไม่หลับ… ต้องแก้ไข

วุฒิฯ: เอ่อ… ไมเคิล คุณเป็นอะไรรึเปล่า?

ไมเคิล: เปล่า แต่มันเริ่มเกิดอาการตอนที่ฉันทำงานให้แกนี่แหละ แกมันปั้นน้ำเป็นตัว ท่านวุฒิฯ ไม่รู้ทำไมฉันถึงไม่รู้ตัวเสียก่อน

วุฒิฯ: อะไรนะ?

ไมเคิล: เราอาจเห็นตรงกันเรื่องประเด็นการศึกษา แต่แกขายวิญญาณให้กับการวิ่งเต้นคว้าเก้าอี้และหัวก็เอียงขวาจัด

วุฒิฯ: พูดจาระวังหน่อย ไมเคิล… ฉันมีอำนาจนะ

ไมเคิล: แหงล่ะ และด้วยอิทธิพลทางการเมืองของแกบวกกับอำนาจเงิน รับรองได้เลยว่าแกได้เป็นประธานาธิบดีแน่ แต่แกเหมาะจะเป็นผู้นำโลกเสรีเหรอวะ? ฉิบหายล่ะว่ะ ถ้าปล่อยให้แกบริหารประเทศนี้ อเมริกาและโลกคงเละน่าดู… และฉันยอมไม่ได้

 

จู่ ๆ ในงานก็เกิดแผ่นดินไหวขึ้น

วุฒิฯ: นี่เกิดอะไรขึ้น?

ไมเคิล: ฉันกำลังกำจัดภัยร้าย  เห็นมั้ยว่าเครื่อง C.E.E.N. ทำได้มากกว่าดูดซับพลังงานจลน์ในช่วงแผ่นดินไหว มันยังสร้างขึ้นมาได้เองด้วยนะ

วุฒิฯ: เห็นแก่พระเจ้าเถอะ ทำไมคุณทำอย่างนี้

 

“เพื่อฆ่าแกไง ไอ้วุฒิฯ”

 

……………………………………

ตอนต่อไป:

ไมเคิล โฮลท์… กลายเป็นผู้ก่อการร้าย!?

และขอเชิญพบกับบุคคลที่จะเปลี่ยนชีวิต

ของมิสเตอร์ เทอร์ริฟิคไปตลอดกาล

วายร้ายนาม…

BRAINSTORM!

..

คุยกันท้ายเล่ม

 ไมเคิล โฮลท์ไม่ใช่คนแรกที่สวมเครื่องแบบประทับตราว่า Fair Play และออกปราบอาชญากรรมในนาม Mr. Terrific ตามธรรมเนียมของดีซี เมื่อหมดยุคหนึ่ง ฮีโร่บางคนจากไป ก็ต้องมีผู้สืบทอดชื่อนั้นรับหน้าที่ต่อ Mr.T ก็เหมือนกัน คนแรกที่ใช้ชื่อนี้ ชื่อ Terry Sloan แห่งยุคทองครับ โดยความสามารถของเทอร์รี่กับไมเคิลต่างกันแม้จะสืบทอดชื่อมาเช่นเดียวกัน ทั้งคู่เหมือนกันตรงที่เป็นอัจฉริยะ แต่ไมเคิลฉลาดโอเวอร์มากครับ เขาประดิษฐ์อุปกรณ์มากมาย ส่วนเทอร์รี่นั้นจะมีความทรงจำแบบกล้องถ่ายรูปแทน

เมื่อเทอร์รี่ตาย ชื่อ Mr. T นั้นก็ไม่มีใครสืบทอดจนกระทั่งมาถึงไมเคิล เรื่องของไมเคิลในจักรวาลเก่ากับใหม่ไม่ต่างกันมาก เขาสูญเสียภรรยาที่กำลังตั้งครรภ์ด้วยความเสียใจจึงจะฆ่าตัวตาย แต่แล้วปาฏิหารย์ก็เกิดขึ้น สเปคเตอร์ปรากฏตัวต่อหน้าเขาและเล่าเรื่องของเทอร์รี่ให้เขาฟัง ฟังจบปุ๊บก็เหมือนบรรลุธรรม เขาจึงตัดสินใจใช้ชื่อ Mr. Terrific และสืบทอดวลี “Fair Play” ต่อ ไมเคิลเข้าร่วมกับ JSA และได้เป็นหนึ่งในผู้นำของกลุ่ม

ไม่ค่อยชอบชุดใหม่ของไมเคิล มันดูเกย์บอกไม่ถูก (ชวนให้นึกถึงสตาร์แมนยุคแรก ๆ :P) ไม่เหมือนในจักรวาลก่อนที่เท่มาก เป็นเสื้อหนังสีดำ แต่คิดว่าคนที่อ่านเล่มนี้คงไม่ได้ให้ความสำคัญกับตาไมเคิลเท่าไหร่ เพราะมีอีกตัวละครหนึ่งที่น่าสนใจกว่ามาก 😛 นั่นคือคาเรน สตาร์

คาเรน สตาร์เป็นชื่อที่ไม่คุ้นหู แต่ถ้าเรียกว่า อกภูเขาไฟ หรือพาวเวอร์เกิร์ลน่าจะคุ้นหูกว่า (ฮ่า) ซึ่งออกมาปรากฏตัวให้แฟน ๆ หายคิดถึง ไม่รู้ว่าเธอจะยังเป็นพาวเวอร์เกิร์ลรึเปล่า และที่สำคัญจักรวาลนี้จะมี JSA อีกมั้ย ต้องรอดูในอนาคตครับ (แต่จากข่าวเห็นว่า JSA จะเป็นเรื่องของ Earth-2 นั่นแปลว่าสองคนนี้จะไม่อยู่ใน JSA?)

ดูทิศทางซีรี่ย์นี้จะแฝงประเด็นการเมืองอยู่เยอะ มีทั้งเรื่องสีผิว การปกครอง ศาสนามาเกี่ยวข้องด้วย

ชอบไม่ชอบอย่างไรติชมกันได้ครับ

ขอบคุณที่รับชมครับผม 🙂