Prelude to Death of Spider-Man : Ultimate Spider-Man Vol.155 สุขสันต์วันเกิด

เรื่อง Brian Michael Bendis
ภาพ Chris Sammee
วางจำนน่าย 9 มีนาคม 2011
สำนักพิมพ์ Marvel Comics

เรื่องราวในวันเกิดของเขา

ผู้จัดการ : นายจบแล้ว ปีเตอร์ จบแล้ว
ผู้จัดการ : นายไม่ต้องมาโผล่หน้ามาทำงานหลังหายหัวไปสองวันเต็มอีกแล้ว
นายไม่ต้องมาทำงานที่นี่อีกต่อไปและนายไม่ยอมโทรมาลา…นายถูกไล่ออกตั้งแต่หลังสองชั่วโมงที่นายไม่ยอมโผล่หัวมาทำงาน
ปีเตอร์ : ไล่ออกงั้นหรือครับ แต่
ผู้จัดการ : รู้ไว้ซักที่นี่คือธุรกิจ และธุรกิจย่อมมีตารางงาน
ปีเตอร์ : แต่
ผู้จัดการ : ฉันเองก็มีเด็กเข้ามาลับช่วงต่อคนที่ต้องการงานนี้จริงๆ ส่วนนายก็ไปทำเรื่องที่สำคัญไปกว่าการไม่มาทำการสิ
ปีเตอร์ : ถ้าขอโอ—
ผู้จัดการ : เราจบเรื่องกันแล้ว นายจบเรื่องแล้ว

 

หวัดดี๊ฮะ

แล้วเรื่องที่ผมเป็นสไปเดอร์แมนแล้วช่วยโลกเอาไว้ละ

แล้วเรื่องที่ผมแท็กทีมกับ ไอออนแมน แล้วเราก็ช่วยโลกไว้ละ

เฮอะะะ ฉันละอยากจะบอกกับผู้จัดการว่ายึดติดกับไอ้งานขี้แพ้งี่เง่าห่วยแตกเหลือเกิน

แต่ความจริงแน่แท้ทุกประการ ฉันต้องการทำงานนี้และฉันก็พังมันเอง

งานของพวกขี้แพ้แล้วฉันก็รับมือเรื่องนี้ไม่ได้

ใครกันแน่ที่เป็นไอ้ขี้แพ้

แล้วฉันจะเก็บเงินเพื่อจ่ายค่าเล่าเรียนสำหรับมหาลัยยังไงดีละ

ไม่มีต้นสัญญาณ

ใครโทรมาหาละ

อั๊ก

ปีเตอร์ : หวัดดีฮะ
Jonah Jameson : คุณปาร์คเกอร์ นี่ J. Jonah Jameson พูด
Jonah Jameson : เราควรมาคุยกัน

ปีเตอร์ได้เปลี่ยนชุดและมุ่งหน้าไป Daily Bugle ระหว่างทางปีเตอร์คิดฟุ้งซ่านมากของมาก

ขณะนั่งรอก็รำลึกความหลังที่เคยทำงานที่นี่ และเบน ยูริกเข้ามาทักเรื่องทรงผมใหม่ก่อน Jonah Jamsonจะเรียกเขาเข้าห้องมาคุย

Jonah Jameson : เธออาจสงสัยใช่มั๊ยว่าฉันเรียกเธอมาที่เพราะเหตุใด
ปีเตอร์ : อ่า ใช่ครับ
Jonah Jameson : แล้วเธอคิดว่าฉันเรียกเธอมาด้วยเหตุผลอันใดหรือ
ปีเตอร์ : ทำไมผมต้องคิดว่าตัวผมถูกเรียกมาที่นี่ด้วยละครับ
Jonah Jameson : ก็หากเธอต้องเดาไง
ปีเตอร์ : ผมอยากให้คุณบอกผมเลยดีกว่า
Jonah Jameson : ฉันอยากได้ยินการคาดเดาของเธอ

ปีเตอร์ : ให้ผมเดาหรือ อืม ผมคิดว่า ผมคงต้องตัดการเดาของผมให้เหลือ 50ข้อก่อน ทำไมคุณถึงให้ผมเดาละครับ
Jonah Jameson : ก็ฉันอยากรู้ว่าเธอเป็นคนแบบที่ฉันคิดรึเปล่าน่ะสิ
ปีเตอร์ : อ้อ เอ่อ ผมไม่รู้ ให้ผมเดานะ คำตอบของผมน่าจะเป็น เพราะคุณเป็นคนซับซ้อนเอาการอยู่เหมือนกัน
Jonah Jameson : คำตอบใช้ได้เลย
Jonah Jameson : ฉันเรียกเธอมา เราทั้งคู่ต้องคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์ชีวิตกันหน่อย
ปีเตอร์ : ครับ
Jonah Jameson : ฉันน่าจะตายไปแล้ว
Jonah Jameson : หมอบอกว่าเฉียดลึกไปอีกสามเซนติเมนต์ ฉันคงได้ตายจริงแน่
ปีเตอร์ : หรือครับ
Jonah Jameson : ความจริง ที่เรียกเธอมาคุยกัน
Jonah Jameson : ฉันรู้ว่ามีอะไรบางอย่างระหว่างเราสองคน หวังว่านี่พูดไปคงฟังไม่แปลกนะ
เธอทำให้ฉันงงงวย ฉันทำตัวเป็นจุดศูนย์กลางในเมืองแห่งนี้มาทั้งชีวิตแล้ว เจอทั้งพวกค้ายาและราชาและทุกหนทุกแห่งที่พบได้
แต่ฉันไม่เคยเจอคนอย่างเธอ
Jonah Jameson : เธอคือ เธอคือสไปเดอร์แมน

Jonah Jameson : ฉันคิดว่าเธอคงรู้ดี ว่าฉันออกตีแผ่เรื่องเธอ ฉันคงทำไปแล้ว แต่ฉันเปล่า ฉันจะไม่ตีแผ่เรื่องของเธอ
ปีเตอร์ : ผมก็หวังว่างั้น
Jonah Jameson : พอมานั่งคิดดูแล้ว นั่งคิดดูแล้ว เรื่องนี้คงทำให้ยอดขายหนังสือพิมพ์มากขึ้นและธุรกิจก็แห่มาลง
เวปไซต์มากกว่าผลพวงข่าวอื่นใดในโลก แต่ดูเหมือนว่าหลังจากใช้จิตวิญญาณแห่งการค้นหา เรื่องที่ฉันค้นพบเข้า
ทำให้ฉันต้องยั้งมือก่อนที่จะทำเรื่องเลวร้ายลงไปกับเธอ
ปีเตอร์ : ขอบคุณครับ
Jonah Jameson : และฉันยังรู้สึกดีไม่พอ
Jonah Jameson : ฉันรู้สึกว่าต้องทำอะไรบางขอโทษแทนเธอ ฉันทำให้เธอได้แน่
วันนี้ฉันจะยอมเป็นจินนี่ตะเกียงวิเศษให้เธอ มีเรื่องใดที่ฉันสามารถทำให้เธอได้มั้ง
ปีเตอร์ : คุณไม่ต้องทำอะไรตอบแทนผมก็ได้ฮะ
Jonah Jameson : เธอไม่ได้ฟังที่ฉันพูดหรือ ฉัน

ปีเตอร์ : งั้น ผมทำงานที่นี่อีกได้ไหมฮะ
Jonah Jameson : งานของเธอที่ดูแลเวปไซต์ได้ชั่วโมงละสองดอลล่าร์น่ะหรือ
ปีเตอร์ : ครับ ถ้าได้ถือว่าดีเลยครับ ผมเองก็พยายามออมเงินไว้เข้ามหาลัย
Jonah Jameson : ทำไมเธอถึงต้องเข้ามหาลัยด้วยล่ะ
ปีเตอร์ : ก็ผมอยากเข้าสิครับ
Jonah Jameson : ฉันหมายถึงทำไมเธอถึงต้องเข้ามหาลัยด้วย เธอทำได้แค่นั้นหรือ เธออยากเข้ามหาลับ
ปีเตอร์ : นี่คงฟังดูน่าประหลาดใจสำหรับคุณหน่อย เรื่องที่ผมทำได้ตอนนี้ ไม่ใช่เรื่องที่ต้องมาชำระตามจ่ายใบเสร็จของผม นะครับ
แม้จะทำได้ก็จริงอยู่แต่มันไม่ใช่ประเด็น
Jonah Jameson : ได้ มหาลัยใช่ไหม ฉันเป็นคนจ่ายค่าเล่าเรียนให้เธอเอง

ปีเตอร์ : หา เปล่าครับ ผมไม่ได้ใบ้อย่างนั้นไม่ใกล้เคียงเลย
Jonah Jameson : ฉันเป็นคนรวยมีฐานะ ฉันไม่มานั่งสังเกตหรอกว่ามันหมายถึงอะไรกันแน่
ปีเตอร์ : คือผม ผมอยากจ่ายค่าเล่าเรียนด้วยตัวผมเอง
Jonah Jameson : เธออยากจ่ายด้วยตัวของเธอเองแต่เธอไม่ใช้พลังนั้นหาตังค์รึ
ปีเตอร์ : ใช่ครับ
Jonah Jameson : ฉันรู้ว่าฉันพูดประโยคยี้เมื่อสองนาทีก่อนแล้ว แต่ฉันไม่เคยพบเห็นคนแบบเธอมาทั้งชีวิตฉัน
ปีเตอร์ : ผมคงบ้าแน่ คุยแบบนี้มันไม่ค่อยสะดวกเลยครับ
Jonah Jameson : แบบไหน
ปีเตอร์ : อยากพูดเสียงดังๆครับ
Jonah Jameson : หากเธอต้องการงานคืน เธอได้แน่นอน แต่ฉันก็เพิ่มจำนวนเงินสำหรับทุนการศึกษา
แม้เธอจะชอบหรือไม่ก็ตาม
ปีเตอร์ : ผมแค่ต้องการงานครับ
Jonah Jameson : ฉันบอกเธอแล้วว่าฉันอยากมีส่วนในเรื่องนี้ด้วย แต่นี้มันยังไม่พอ
ปีเตอร์ : ก็ได้ครับ เอ่อ งั้น ถ้าหากผมได้งานและหากมีเหตุผลบางอย่างมาไม่ทันเวลางานก็เพราะผมต้องตามจับบางอย่าง
คุณก็รู้ว่าหมายถึงอะไร (ถ้าคุณเข้าใจที่ผมพูด) หากผมไม่โผล่หน้ามา ผมไม่อยากโดนไล่ออก อย่างนี้รับได้ไหม

Jonah Jameson : เรื่องนี้ฉันทำได้แน่
ปีเตอร์ : ขอบคุณ ผมไม่อยากได้ประโยชน์เรื่องนี้เท่าไหร่ยกเว้น
Jonah Jameson : ไม่ต้อง
Jonah Jameson : เรื่องมันจบไปแล้ว เธอไม่ต้องมานั่งทำอีก ความจริงฉันตกลงกับเธอว่า
เธอทำอะไรก็ได้ที่เธออยากทำ แต่เธอต้องให้ข่าวกับฉัน
ปีเตอร์ : ผมต้องให้ข่าวกับคุณหรือ
Jonah Jameson : ข่าวที่เธอเล่ากับฉันอย่างสไปเดอร์แมนช่วยเหลือโลก มันเป็นบทสัมภาษณ์สไปเดอร์แมนเฉพาะที่เดียวเท่านั้น
ฉันจะคัดลอกข้อความเธออยากระมัดระวังและแม่นยำ
ปีเตอร์ : นั้นไง คุณกับมาเป็นคนเก่าแล้ว
Jonah Jameson : ฉันชอบแบบนี้ นี่แหละที่ฉันชอบ
ปีเตอร์ : ผมไม่อยากเป็นภาระบัญชีเงินเดือนของคุณแบบนี้ คิดว่า
Jonah Jameson : ผิดล่ะ ผิดล่ะ ผิดล่ะ ฉันช่วยเหลือเธอ เธอก็ช่วยเหลือฉันให้รู้สึกดีขึ้น
Jonah Jameson : งั้นถือว่าเราเข้าใจกันดีแล้ว แม้ใช้เวลาหน่อยแต่ก็ถือว่าเราเข้าใจกันทั้งสองฝ่ายดีแล้ว ยินดีต้อนรับกลับมาสู่ Daily Bugle

Jonah Jameson : ตอนนี้ออกจากห้องทำงานของฉันไปซะ ฉันพยายามดำเนินงานตีพิมพ์ของฉันต่อ
Jonah Jameson : ฉันหมายความว่า ออกไป

แก็งเด็กเวรก่อความวุ่นวายอีกแล้ว แต่บังเอิญคิตตี้อยู่บริเวณอยู่ด้วย

แก็งเวรเล่นงานคิตตี้ไม่เข้า และสไปเดอร์แมนก็มาช่วยพอดี พอคิตตี้จะหนีไป ปีเตอร์ก็กล่อมคิตี้ให้กลับมหาพวกเขาอีก

ปีเตอร์ขอร้องให้คิตตี้กลับมาหาพวกเขา

ในที่สุดคิตตี้ก็ยอมกลับมาหา คิตตี้รู้สึกประหม่าหลังเธอหายโมโห

ปีเตอร์ได้รู้ว่า Kong ย้ายตามแม่หลังเกิดเหตุการณ์ที่โรงเรียนไปที่ Wisconsin
และเมื่อปีเตอร์เปิดประตูเพื่อแจ้งให้ทุกคนทราบ

ป้าเมย์, ซู, เบน กริมม์,จอห์นนี่,บอมบี้,เกวน,แมรี่ เจน ต่างแอบเซอร์ไพรส์งานวันเกิด

ป้าเมย์ : หน้าหลานบ่งบอกเลยว่าหลานลืมวันเกิดตัวเองว่าเป็นวันนี้แล้ว

บอมบี้ดีใจมากที่คิตตี้กลับมาหาพวกเขา แมรี่ เจนแอบดีใจอยู่ห่างๆ

หลังจากที่ปีเตอร์และแมรี่ เจนอยู่กันตามลำพัง แมรี่ เจนก็มอบของขวัญจากโทนี่ที่ป้าเมย์เรียกให้มาร่วมงานแต่เขามาไม่ได้
จึงส่งของขวัญมาให้แทนเครื่องยิงใยที่ออกแบบใหม่โดยโทนี่ สตาร์ค ปีเตอร์ชื่นชมมันมาก

หลังจากชื่นชมผลงานโทนี่ ปีเตอร์จึงตัดสินใจพูด
MJ : งั้นเอาไว้คืนอื่นล่ะกัน
ปีเตอร์ : ฉันรักเธอ
ปีเตอร์ : เรื่องบ้าที่เราผ่านร่วมกันมาปีนี้ ฉันเห็นเธอ ไม่ว่าเรื่องใดก็ตาม
MJ : ไม่ใช่คิตตี้ใช่ไหม
ปีเตอร์ : เธอฟังอยู่รึเปล่า
MJ : ฟังอยู่
ปีเตอร์ : ฉันอยากได้เธอกลับมา
MJ : ได้ตามนั้นแล้ว
ปีเตอร์ : จริงหรือ
MJ : จริงสิ
ปีเตอร์ : ฉันขอโทษชีวิตของฉันมันบ้าเหลือเกิน
MJ : ชั้นถามเธอรึยังว่าต้องการคำขอโทษจ๊ะ
ปีเตอร์ : ไม่ได้ถาม แต่ว่าฉันอยากลองขอโทษสำหรับเรื่องนั้น
MJ : เธอน่ารักจริงๆ แล้วเราควรทำอะไรต่อจากนี้

ทั้งสองก็จูบด้วยกันและจบตอน

 

ตอนหน้า Death of Spider-Man ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว พร้อมกับการกลับมาของเขา