Brightest Day : Green Arrow Vol.12 : บทส่งท้ายของป่าแห่งดวงดาว

เรื่อง : J.T. Krul
ภาพ : Diogenese Neves, Vincente Cifuentes, Oclair Albert
วางจำหน่าย: 25 พฤษภาคม 2011
สำนักพิมพ์ : DC Comics

Brightest Day ได้จบลงไปแล้ว และตอนนี้ Green Arrow จะต้องตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรกับชีวิตของเขาต่อจากนี้ไป

.
.
.
ที่ป่าใน Star City

Green Arrow (Oliver Queen) ยืนอยู่ตามลำพัง

“ในชีวิตคนเรานั้น มีหลายครั้งที่เราไม่มีทางรู้ความจริงที่อยู่เบื้องหลัง จนกว่าจะถึงตอนสุดท้าย”

“ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น ทั้งป่าแห่งนี้ รวมถึงต้นไม้แห่งแสงสีขาวด้วย”

“มันไม่ได้มีอยู่เพื่อสตาร์ซิตี้…มันไม่ได้มีอยู่เพื่อผม”

“ผมน่าจะรู้ว่ามันมีอยู่เพื่อบางสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น”

ที่ด้านหลังห่างออกไป อยู่หลังหมู่ไม้ คือ Swamp Thing (Alec Holland) ผู้ที่ถูกเลือกโดย The Entity ร่างอวตารแห่งแสงสีขาวให้เป็นผู้กอบกู้โลกคนใหม่

“ถึงผมจะไม่หันไปดู แต่ผมก็รู้ว่า้้เขาอยู่ตรงนั้น”

“แต่จะว่าไป นายก็อยู่ในทุกหนแห่งอยู่แล้วใช่ไหมล่ะ?”

“แต่ผมก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าถูกหักหลัง”

“ผมอยากจะให้มีใครบอกผมก่อนหน้านี้…ว่าทั้งหมดนี้มันคือการทดสอบ”

ย้อนกลับไปช่วงเวลาก่อนหน้านี้

เมื่อตอนที่ Oliver และพรรคพวกที่ประกอบด้วย Galahad, Doctor Mid-Nite, Mr.Terrific และ Jason Blood สามารถเอาชนะ Etrigan ที่ได้รับพลังเสริมจาก “อวตารแห่งความมืด” ได้สำเร็จ

และตอนนี้พวกเขาก็ต้องมาคิดกันว่าจะทำอย่างไรต่อดี

Mr.Terrific : ในเมื่อตอนนี้เราเอาชนะปีศาจจากนรกตัวจริงได้แล้ว…ทีนี้เราจะทำอะไรกับเจ้านี่ล่ะ?

Dr.Mit-Nite : จะขังมันไว้ที่ไหนดีล่ะ เบลรีฟเหรอ? หรือที่ อาร์คแฮม? หรือไม่ก็ที่สตาร์แลป?

Mr.Terrific : สถานที่พวกนั้นจะสามารถขังเจ้านี่เอาไว้ได้หรือ?

Oliver : เราฆ่ามันไม่ได้

Dr.Mit-Nite : ก็ยังไม่มีใครเสนอให้ทำแบบนั้นนี่นากรีนแอร์โร่ว

Oliver : เปล่า ฉันหมายถึงว่าเราไม่มีความสามารถพอที่จะฆ่ามันได้ นั่นไม่ใช่ตัวเลือกที่เราสามารถทำได้

แล้ว Galahad ก็หันไปหา Jason Blood

Galahad : ท่านเชื่อมต่ออยู่กับเจ้าสัตว์ร้ายนี้มานานนับร้อยปีนะเจสัน ท่านรู้วิธีที่จะกำจัดมันไปจากโลกนี้บ้างไหม?

Jason : ฉันรู้อยู่วิธีหนึ่ง

Jason : คือให้มันรวมเข้ากับวิญญาณของฉันอีกครั้ง

Oliver : ไม่มีทางล่ะเจสัน นายต้องแบกรับภาระนี้มานานเกินพอแล้ว ฉันจะให้นายต้องมาโดนแบบนั้นอีกไม่ได้ เราจะคิดหาทางอื่น

Jason : เราไม่มีเวลาแล้ว และมันก็ไม่มีวิธีอื่นด้วย

Oliver : หยุดนะ! อย่าทำแบบนั้นเลย!

ทันใดนั้นก็มีรากไม้ขนาดใหญ่ผุดขึ้นมากั้นกลางระหว่างพวก Oliver กับ Jason

Mr.Terrific : ต้นไม้มันเริ่มโจมตีเราอีกแล้ว มันอาจเป็นเพราะเอทริกันเริ่มได้สติแล้วก็ได้

Jason : ไม่ใช่ มันเป็นเพราะป่านี้ต้องการให้เขาทำมัน

เมื่อไม่มีใครขัดขวาง Jason ก็ไปยืนอยู่เบื้องหน้า Etrigan

Jason : ฉันไม่ได้อยากทำมันเลย แต่ฉันจำเป็นต้องทำ

Oliver : ไม่!

Jason : วิญญาณของฉันจะเชื่อมต่ออยู่กับเอทริกันไปตลอดกาล

ท่ามกลางแสงแห่งมนตราที่สว่างวาบไปทั่วบริเวณ ร่างของ Etrigan ก็ถูกดูดเข้าไปในร่างของ Jason กักขังปีศาจร้ายไว้ในวิญญาณของเขาอีกครั้ง

Jason : ฉันไม่มีทางหนีจากมันได้ นี่คือชะตากรรมของฉัน

เมื่อจบพิธีกรรม Jason ก็นอนหมดสติอยู่กับพื้น

Dr.Mit-Nite : เจสัน? เจสัน นายได้ยินฉันไหม?

Oliver : เขาเป็นยังไงบ้าง?

Dr.Mit-Nite : เขายังหายใจอยู่ แต่ชีพจรเต้นเร็วมากเลย

Mr.Terrific : ถ้าเราเอาเขาออกไปจากป่านี้ ฉันก็สามารถใช้ T-Spheres ตรวจเขาอย่างละเอียดได้

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังสนั่นไปทั่วบริเวณ ป่าทั้งป่ากำลังสั่นสะเทือน

Oliver : นายดูเจสันไว้ ช่วยป้องกันเขาให้ทีนะ

Dr.Mit-Nite : แล้วนายจะไปไหนน่ะ?

Oliver : บางอย่างบอกฉันว่าการต่อสู้ครั้งนี้ยังไม่จบ

เมื่อ Oliver ไปถึงชายป่า เขาก็เห็นรากไม้สีดำจำนวนมากกำลังทำร้ายผู้คน แต่พวกมันไม่สามารถเข้ามาในเขตแดนแห่งแสงที่ล้อมรอบป่าได้

Oliver : บ้าเอ๊ย ผู้คนกำลังล้มตายอยู่ข้างนอกนั่นนะ! ให้พวกเขาเข้ามาเซ่!!

ทันใดนั้นก็มีเสียงของต้นไม้แห่งแสงดังขึ้น

[ไม่]

[มีเพียงผู้ที่ถูกเลือกเท่านั้นจึงจะเข้ามาในป่านี้ได้]

Oliver : แต่ฉันก็ไม่ใช่ผู้ถูกเลือกเหมือนกัน ฉันไม่ใช่ไวท์แลนเทิร์น

[ก็ถูก แต่เจ้าได้ช่วยปกป้องข้า ข้าจึงปกป้องเจ้าด้วย]

Oliver : นั่นมันก็ดีอยู่หรอก แต่ฉันไม่ได้ขอให้แกทำแบบนั้น

ว่าแล้ว Oliver ก็ยิงธนูระเบิดยิงใส่เขตแดนแห่งแสง ทำให้มันเกิดการกระเพื่อมขึ้น!

Oliver : และฉันก็ไม่ได้อยากบอกแกหรอกนะว่า ว่าที่ฉันปกป้องแก…

Oliver : …ก็เพื่อปกป้องพวกเขา!!

ในที่สุด Oliver ก็ฝ่าเขตแดนแห่งแสงออกมาจนได้!!

“รากไม้สีดำมันงอกขึ้นมาทุกหนทุกแห่ง”

“มันเข้าทำร้ายผู้คน”

“ต้องพาพวกเขาไปยังที่ปลอดภับ บางทีพื้นที่ๆสูงกว่านี้จะดีกว่า”

แล้วทันใดนั้นเขาก็ได้เห็นบางอย่าง

Oliver : คุณพระช่วย

เขาได้เห็นร่างพลังแห่งธาตุทั้งสี่ ดิน,น้ำ,ลม,ไฟ กำลังเข้าต่อสู้กับมนุษย์ยักษ์ที่ก่อร่างจากต้นไม้สีดำ มันคือ “อวตารแห่งความมืด”

“ผมเคยคิดว่าป่านี้คือสิ่งที่แสดงถึงการเกิดใหม่ของสตาร์ซิตี้…เป็นแสงแห่งความหวัง…แต่ดูท่ามันจะเป็นตรงกันข้ามกันซะแล้ว”

“สวอมป์ติงกลับมาในสภาพแบล็คแลนเทิร์น ซึ่งนั่นย่ำแย่สุดๆเลย”

“มาในสภาพวิญญาณที่แปดเปื้อนด้วยพลังแห่งความตาย ที่ตั้งมั่นจะทำลายล้างทุกชีวิต”

Oliver รู้ว่าตัวเขานั้นไม่มีประโยชน์ในการต่อสู้กับอวตารแห่งความมืด เขาจึงเลือกทำในสิ่งที่เขาทำได้ นั่นก็คือช่วยเหลือผู้คนให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้”

ทันใดนั้นเองรากไม้สีดำก็หดกลับลงดินไป พร้อมๆกับที่ป่าลดขนาดลงอย่างรวดเร็ว

“เมื่อเห็นว่าป่าเริ่มล่าถอยไป ผมคิดว่าพวกเพื่อนๆของผมกำลังได้เปรียบในการต่อสู้ครั้งใหญ่นั่น”

“แล้วตอนนั้นเองผมก็ได้เห็นภาพที่ช่วยสนับสนุนความคิดนั้น”

เขาได้เห็นภาพของมนุษย์ยักษ์แห่งชีวิตและความตาย ต่อสู้กันอย่างดุเดือดอยู่เบื้องหน้า

“แล้วมวยคู่เอกของรายการก็เริ่มขึ้น”

“ไม่มีสิ่งใดจะเสมอเหมือนการได้เป็นสักขีพยานการต่อสู้ของทวยเทพ ที่จะตัดสินชะตากรรมของมวลมนุษย์”

“ตอนจบนั้นมันพร่าเลือน แต่ผมก็รู้ว่าใครเป็นฝ่ายชนะ”

“…เพราะพวกเรายังคงมีชีวิตอยู่”

ตัดมาที่ปัจจุบัน

Oliver เดินมาหา Galahad

Oliver : กาลาแฮด นายเป็นยังไงบ้าง?

Galahad : อย่าเรียกข้าแบบนั้นเลยโอลลี่ ท่านไม่จำเป็นต้องเสแสร้งอีกต่อไปแล้ว

Galahad : เราต่างก็รู้ว่าข้าไม่ใช่อัศวิน ข้าเป็นแค่คนๆหนึ่งที่เคยเป็นพ่อคน เมื่อตอนที่แอมเบอร์ลูกสาวข้าตาย…ข้าก็คลุ้มคลั่งไป การมีชีวิตอยู่กับความเป็นจริงของชีวิตข้านั้นมันสุดที่ข้าจะรับได้ ดังนั้น…ข้าจึงสร้างความจริงอีกอย่างขึ้นเพื่อหนีจากมัน

Galahad : ข้าอุทิศทั้งชีวิตศึกษาตำนานของกษัตริย์อาเธอร์ ซึ่งเซอร์กาลาแฮดคืออัศวินที่ยอดเยี่ยมที่สุด…ทั้งสูงส่งและซื่อสัตย์ เมื่อตอนที่เขาเผชิญหน้ากับการทดสอบที่ยิ่งใหญ่ที่สุด อย่างการค้นหาจอกศักดิ์สิทธิ์…เขาไม่เคยท้อถอย เขาฟันฝ่าอุปสรรค์เพื่อราชาของเขา แต่ข้านั้นไม่ใช่ ข้านั้นมันล้มเหลว

Oliver : นายยืนหยัดต่อสู้กับพลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่ เกินกว่าที่พวกเราคนใดจะเอาชนะมันได้นะ

Galahad : ไม่หรอก ท่านต่างหากที่เป็นฮีโร่ที่แท้จริง ทั้งที่ป่าแห่งนี้ต้องการข้า…แต่ข้าก็ปกป้องมันไม่ได้

Galahad : เช่นเดียวกับที่ข้าช่วยลูกสาวข้าไว้ไม่ได้

Oliver : ฉันก็เคยรับรู้การต้องสูญเสียคนที่รักไปเหมือนกัน เธอเป็นเด็กผู้หญิงที่ชื่อลิเลียน ซึ่งถึงเธอจะไม่ใช่ลูกสาวของฉัน แต่ฉันก็รักเธอเหมือนเป็นลูกแท้ๆของฉัน

(Lilian Harper คือลูกสาวของ Roy Harper (Red Arrow) ลูกศิษย์คนแรกของ Oliver เธอตายในเหตุการณ์ที่ทำให้ Star City ต้องพินาศในช่วง Justice League : Cry for Justice)

Oliver : แต่ต่างจากนาย ฉันยอมให้ความโกรธและความแค้นเข้าครอบงำ และทำในสิ่งที่ไม่ควรทำลงไป และมันทำให้ฉันต้องสูญเสียทุกอย่างไป นายยังดีกว่าฉันมาก

(ในตอนท้ายของ Cry For Justice Oliver ได้ตามไปฆ่า Prometeus วายร้ายที่เป็นต้นเหตุให้ Star City พินาศเพื่อล้างแค้น (ส่งธนูไปเสียบกลางหว่างคิ้วมันตายคาที่) และนั่นก็ทำให้เขามีปัญหากับพรรคพวกใน Justice League และได้เข้ามอบตัวในภายหลัง ซึ่งในขณะที่อยู่ในคุกภรรยาของเขา Dinah Lance (Black Canary) ก็ขอแยกทางกับเขา เพราะรับไม่ได้กับการที่เขาปิดบังเธอเรื่องการที่ไปฆ่า Prometeus ซึ่งแม้สุดท้ายเขาจะถูกตัดสินว่าไม่ผิดเนื่องจากขาดหลักฐาน แต่ชีวิตของเขาก็ไม่เหมือนเดิมอีก และก็เป็นเหตุให้ Oliver เข้ามาปลีกวิเวกอยู่ในป่าอย่างตอนนี้นั่นเอง)

Oliver : นายเคยพูดเองว่าความเป็นอัศวินนั้นตัดสินจากการกระทำ จำได้ไหมล่ะ? เพราะงั้นไม่ว่ายังไง…สำหรับฉัน นายก็คือกาลาแฮดนั่นแหละ

ทั้งสองกล่าวลากัน แล้ว Galahad ก็เดินหายเข้าไปในป่า

“ในเมื่อผมบอกให้กาลาแฮดยกโทษให้กับตัวเขาเองได้ แล้วทำไมผมถึงจะยอมยกโทษให้ตัวเองไม่ได้กันล่ะ?”

“ผมเคยคิดว่าการมาอยู่ในป่านี้มันอาจช่วยให้ผมเป็นอิสระจากอดีต แต่เราต่างก็รู้ดีว่ามันไม่มีทางเป็นไปไม่ได้”

“เราไม่อาจหนีจากสิ่งที่เราทำได้ แต่เราก็ไม่จำเป็นต้องให้มันมาผูกมัดเราด้วยเช่นกัน”

“เมื่อเวลาผ่านไป ฤดูกาลก็หมุนเวียนเปลี่ยนผัน และทุกๆวันก็คือโอกาสใหม่ๆที่จะเราจะทำให้ดีกว่าเดิม…ทำให้มันถูกต้อง”

“และในการทำเช่นนั้นผมก็ไม่จำเป็นต้องหลบซ่อนอยู่ในป่านี้”

“เพราะสำหรับผมแล้ว…เมืองแห่งนี้ก็คือป่าของผม”.

ด้วยบทเรียนที่ได้เรียนรู้จากเหตุการที่ประสบพบมาในป่าแห่งดวงดาว บัดนี้นักธนูชุดเขียวผู้ได้ตัวตนของตัวเองกลับคืนมา ได้กลับมาสู่ที่ๆเขาควรอยู่อีกครั้ง

Green Arrow : บทป่าแห่งดวงดาว : จบบริบูรณ์

ติดตามการเปลี่ยนแปลงของ Oliver Queen ในโลกที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิงของ Flashpoint ได้ใน : Tie-In Flashpoint : Green Arrow Industries