Brightest Day : Green Arrow Vol.6 : อดีตที่ถูกทำให้แปดเปื้อน

เรื่อง : J.T. Krul
ภาพ : Diogenese Neves, Vincente Cifuentes
วางจำหน่าย: 24 พฤศจิกายน 2010
สำนักพิมพ์ : DC Comics

Green Arrow บุกเข้าสำนักงานใหญ่ Queen Industries เพื่อเผชิญหน้ากับ “The Queen” Isabel Rochev เจ้าของคนปัจจุบันของบริษัทที่เคยเป็นของครอบครัวเขา แต่เขากำลังจะได้พบว่า บางครั้ง…แพ้หรือชนะไม่ได้ตัดสินด้วยกำลังเสมอไป

จากภายในป่าใจกลาง Star City

Galahad อัศวินลึกลับผู้อ้างว่าตนคืออัศวินโต๊ะกลมของกษัตริย์ Arthur กำลังมองไปยังตึกสำนักงานใหญ่ของ Queen Industries

“ในฐานะอัศวินโต๊ะกลม เราได้สาบานตนว่าจะภักดีต่อกษัตริย์อาร์เธอร์

“ทุ่มเทชีวิตของเราในการปกป้องราชบัลลังค์ และวิถีแห่งดาบ แต่ตัวอาร์เธอร์เองนั้นก็เข้าใจดี ในสิ่งที่แม้อัศวินบางคนยังมองข้ามไป”

“อาร์เธอร์นั้นคือกษัตริย์ของเรา แต่หน้าที่ของเรานั้นไม่ได้อยู่ที่ตัวเขา”

“หากมันอยู่ที่ผืนดิน และผู้คน”

“เราต่อสู้เพื่อปกป้องสิ่งเหล่านั้น”

ขณะเดียวกันนั้นเอง Green Arrow (Oliver Queen) ก็กำลังบุกเดี่ยวเข้าสำนักงานใหญ่ Queen Industries

“ตั้งแต่ตอนที่เจ้าพวกนี้ได้รับการยอมรับจากนายกเทศมนตรีของเมืองนี้”

“พวกมันควบคุมเมืองนี้ด้วยกฎเหล็กของพวกมัน”

“สังคมต้องอยู่อย่างหวาดกลัว สิทธิถูกมองข้าม และผู้คนก็ถูกฆ่า”

“สิ่งเดียวที่พวก Royal Guard นี่ปกป้องก็คือผลประโยชน์ของควีนอินดัสตรีส์”

“แต่ไม่อีกต่อไปแล้ว”

“ควีนอินดัสตรีส์เคยเป็นบริษัทของผม แต่ผมทำมันล่มจมหลังจากพ่อของผมตายไป”

“ดูเหมือนว่าผมจะไม่มีหัวทางธุรกิจอย่างที่พ่อผมมี”

“มาตอนนี้มีผู้หญิงรัสเซียที่เรียกตัวเองว่า “ราชินี” ควบคุมที่นี่ทั้งหมดรวมถึงพวก Royal Guard ด้วย

“ถึงเวลาต้องไปคุยกับผู้บริหารโดยตรงซะทีแล้ว”

ที่ห้องพักของผู้อำนวยการ Isabel Rochev รู้แล้วว่า Oliver กำลังมา

Rochev : โอลิเวอร์มีความมุ่งมั่นสูง ทั้งยังสามารถใช้ความรุนแรงได้หากจำเป็น มันก็สมเหตุสมผลดีที่เขาจะได้นิสัยของพ่อเขามาบ้าง ฉันว่าเราควรจะเตรียมตัวต้อนรับเขากันได้แล้ว

ขณะที่ Nix นักฆ่าร้อยโฉมผู้เป็นมือขวากำลังเตรียมตัว Rochev ก็เอาหน้ากากของเธอออกมาสวม

“เดิมทีฉันสวมหน้ากากนี้ด้วยความจำเป็น”

Rochev : คิดว่ายังไงบ้างล่ะ? เธอพร้อมสำหรับการแก้มือแล้วสินะ?

“จากการที่ทำงานในเหมืองเพชรในรัสเซียมาหลายปี ผิวหนังของฉันก็ไม่สามารถสู้แสงอาทิตย์ตรงๆได้”

“แต่หลังจากนั้น ก็ต้องยอมรับว่า ฉันชอบรูปลักษณ์แบบนี้ขึ้นมาซะแล้ว”

เมื่อลิฟต์ขึ้นมาถึง Nix ก็เข้าไปดูข้างใน แต่ในนั้นกลับว่างเปล่า?

Rochev : หมอนั่นไปไหนแล้วล่ะ?

ขณะเดียวกันนั้นเอง Oliver ก็กระโดดโหนเชือกลงมาจากดาดฟ้าตึก และพุ่งทะลุกระจกเข้ามาในห้องของ Rochev

ในที่สุด Oliver ก็เผชิญหน้ากับ Rochev ซึ่งๆหน้าเป็นครั้งแรก

Oliver : ฉันไม่ชอบสิ่งที่แกทำกับที่นี่เลยว่ะ

Rochev : แต่เดี๋ยวนี้ความเห็นของนายไม่ค่อยได้รับความสนใจเท่าใหร่ใช่ไหมล่ะโอลิ เวอร์? ควีนอินดัสตรีส์เป็นของฉัน ไม่ใช่นาย และก็รวมไปถึงสตาร์ซิตี้แห่งนี้ด้วย

Oliver : และฉันก็เห็นว่าแกก็เอานักฆ่าส่วนตัวของแกเข้าเมืองมาด้วยนี่

Rochev : ใช่แล้ว นายก็เคยพบกับนิกซ์มาแล้วนี่นะ

Oliver : น่าจะคิดได้ตั้งแต่ต้น แกทำให้ผู้คนคิดว่าฆาตกรเล็งเป้าที่พวกทุจริต แต่แท้ที่จริงแล้วมันเป็นแค่การกำจัดพวกที่เกะกะแกเท่านั้นเอง

Rochev : ฉันไม่ใช่คนที่จะยอมให้อะไรมาขวางทางฉันได้ และนายก็จะได้เรียนรู้ถึงวิธีการของฉันอย่างรวดเร็วเหมือนๆกับที่พ่อของนาย เคยมาแล้ว

Oliver : พ่อของฉันรึ? แกรู้จักเขาได้ยังไงกัน?

Rochev : รู้ไหมตอนนี้นายทำสีหน้ายังไง? สุดๆไปเลยยังไงล่ะ

Rochev : ตอนนั้นฉันยังเป็นแค่เด็กสาวบ้านนอกเมื่อตอนที่โรเบิร์ตมาที่หมู่บ้านของฉันในรัสเซีย

Rochev : เขามาเพื่อทำธุรกิจ แต่เขาอยู่ต่อเพราะความสุขที่ได้รับ ฉันพิสูจน์ให้เขาเห็นว่าฉันมีค่ายิ่งกว่าเหมืองเพชรทั้งเหมือง เป็นอัญมณีสุดวิเศษของเขา

Rochev : ถ้าไม่เพราะเขาตายไปซะก่อนล่ะก็เราคงได้จะสร้างชีวิตใหม่ร่วมกัน แม้เขาจะมีครอบครัวอยู่ที่อเมริกานี่ก็ตาม ฉันจึงต้องลงมือทำด้วยตัวเอง เพื่อทำสิ่งที่เรามีวิสัยทัศน์ร่วมกัน เพื่อให้ฉันสามารถครอบครองควีนอินดัสตรีส์

ขณะที่ฟัง Rochev พูด ความคิดมากมายก็ผุดขึ้นในหัว Oliver

“ผมอยากเรียกเธอว่านังคนโกหก เรียกว่านังแพศยา แต่ผมรับรู้ถึงความจริงที่อยู่ในคำพูดของเธอ”

“เพราะผมรู้ดีเชียวละว่าจะจับคำโกหกเกี่ยวกับการคบชู้ยังไง”

“ไดน่าเองก็รู้ดีเหมือนกัน”

“ผู้หญิงที่ผมรัก”

“ผู้หญิงที่ผมสูญเสียไป”

“แม่นกน้อยของฉัน”

“ดูเหมือนว่าผมกับพ่อจะมีสิ่งที่เหมือนกันอยู่จริงๆนั่นแหละ”

ทันใดนั้น Oliver ก็ต้องรีบดึงสติของตัวเองกลับมา

เพราะ Nix ก็สังเกตุเห็นเช่นกันว่า Oliver กำลังเผลอตัวไปชั่วแว่บ และก็ไม่ปล่อยโอกาสชั้นดีเช่นนี้ไปเปล่าๆแน่

ขณะที่ต่อสู้กับ Nix

จิตใจของ Oliver ก็ย้อนคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนที่เขายังเด็ก ถึงสัญญาณต่างๆที่ตอนนั้นเขาไม่รู้สึกถึงมัน แต่เมื่อมาคิดในตอนนี้ มันแจ่มชัดทีเดียวถึงพฤติกรรมของพ่อเขา… และใบหน้าที่โศกเศร้าของแม่เขา…

หลังการต่อสู้นองเลือดที่ดุเดือด Oliver ก็เล่นงาน Nix ลงไปนอนแน่นิ่งได้สำเร็จ

แล้วเขาก็หันมาเล่นงาน Rochev เป็นรายต่อไป

Oliver : มันจบแล้วโรเชฟ

Oliver : แล้วก็เลิกหลบซ่อนอยู่หลังหน้ากากได้แล้ว แกมันไม่ใช่ราชินีหรอก

Rochev : ผิดกับของนายนะโอลิเวอร์ หน้ากากของฉันไม่ได้ปิดบังอะไรทั้งนั้น และสำหรับที่นายว่าจบน่ะ ยุคสมัยของฉันเพิ่งจะเริ่มต่างหาก

Oliver : ฉันไม่ได้กำลังล้อเล่นกับแกนะ แกมันจบแล้ว รับเก็บข้าวของ ขายหุ้นของแกให้หมด แล้วออกจากเมืองของฉันไปซะ

Rochev : ไม่งั้นจะเป็นยังไงรึ? นายจะทำอะไรได้? นายไม่มีเงินที่จะซื้อหุ้นไปจากฉัน และจากที่ฉันได้ยินมาล่าสุดนี่นายต่างหากที่เป็นอาชญากรน่ะ

ทันใดนั้น Rochev ก็จงใจหยิบสิ่งที่เธอห้อยคอไว้ออกมา ซึ่ง Oliver ก็สังเกตุเห็นมันในทันที

Oliver : วะ…แหวนวงนั้น!

Oliver : แหวนวงนี้มันเป็นของแม่ฉันนี่น่า มันมาอยู่กับแกได้ยังไง?

Rochev : แม่ของนายตายไปแล้วนะ เธอไม่ต้องใช้มันอีกต่อไปแล้วละ

Oliver : แกไปได้แหวนวงนี้มายังไงกัน?

Rochev : ทั้งรุนแรง และเร่าร้อนจริงนะ นายนี่สมเป็นลูกของพ่อนายจริงๆนะ

Oliver : บอกมาเดี๋ยวนี้นะ!!

Rochev : ไม่เอาน่าโอลิเวอร์ การขโมยขุดสุสานน่ะเป็นวิธีการที่ไม่มีล้าสมัยหรอกนะ นายคิดว่ามันยากสักแค่ไหนกันเชียว ที่จะจ้างคนให้ไปขุดมันมาให้ฉันน่ะ?

“ทุกคำพูดของยายนี่มันบาดลึกลงในใจผม มันทำให้ความทรงจำของผมต้องแปดเปื้อน”

Oliver : หุบปาก!!

“ผมสูญเสียสิ่งต่างๆในชีวิตไปมากแล้ว…ผมจะไม่ยอมสูญเสียความทรงจำในวัยเด็กไปด้วยหรอก ผมจะไม่ยอมให้ยายนี่ทำแบบนั้นกับผม”

Oliver ที่โกรธจนคลั่งเค้นคอ Rochev แต่เธอก็ยังคงพูดไม่หยุด

Rochev : พ่อของนายเตรียมจะให้ฉันมากมายกว่านี้มากนัก

Rochev : อีก…มาก…นัก…

“ผมจะไม่ยอมให้มันพรากสิ่งเหล่านั้นไป”

ขณะที่เกือบจะทำผิดพลาดลงไปอีกครั้ง Oliver ก็ดึงสติกลับมาได้

“ไม่ได้ ผมทำไม่ได้”

Rochev : จบแค่นี้สินะ

Rochev : ดูสิ ฉันทำให้นายลืมตัวถึงขนาดปล่อยให้นิกซ์หลุดรอดไปได้ นายนี่ไม่เป็นมืออาชีพเอาซะเลยนะ แต่ก็ไม่ต้องรู้สึกแย่ไปหรอก ฉันก็ทำให้พ่อของนายสนใจจนลืมทุกสิ่งทุกอย่างมาแล้วเหมือนกันนั่นแหละ

Rochev : มันน่าแปลกใจนะที่เขายังมีความสนใจหลงเหลือให้กับนาย…แล้วก็แม่ของนายด้วย

Oliver : ไปลงนรกซะ โรเชฟ

Rochev : ความจริงมันเจ็บปวดใช่ไหมล่ะ?

Rochev : และมันก็จะเจ็บปวดไปเรื่อยๆด้วย จนกว่าฉันจะฆ่านายได้นั่นแหละ

การต่อสู้ทางจิตใจของทั้งคู่ในครั้งนี้ Rochev เป็นฝ่ายชนะ

Oliver ไม่สามารถทำให้ Rochev ไปจากเมืองได้ และเขาก็ไม่สามารถจะฆ่า Rochev ได้เช่นกันเพราะนั่นจะทำให้เขาแพ้ยิ่งกว่า ซึ่งถ้าเขาทำลงไปครั้งนี้ทั้งสังคม,เพื่อนๆของเขา รวมถึงตัวเขาเองก็คงไม่สามารถยกโทษให้ตัวเขาอีกได้แน่

อีกทั้งตัว Rochev เองก็ไม่ธรรมดา หากว่าเมื่อกี้ Oliver รู้สึกตัวช้าไปอีกนิดเดียวเธอก็คงตายคามือเขาไปแล้ว แต่นี่สีหน้าเธอกลับไม่เปลี่ยนแปลงเลยด้วยซ้ำ

“ป่านี้ยังคงทำให้ผมสับสน…และไม่ใช่แค่เพราะมันเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลาเท่านั้น”

“ผมนึกว่ามันให้ที่หลบซ่อนกับผม”

“แต่มันกลายเป็นว่าผมโดนหลอกหลอนโดยอดีตของตัวเองมากยิ่งกว่าครั้งไหนๆ”

“มันเหมือนเป็นนรกส่วนตัวของผมเอง”

“แต่นรกส่วนตัวมันก็เป็นแค่นั้น…ก็แค่เรื่องส่วนตัว”

Oliver กลับมาถึงที่พักของเขาในป่า ซึ่ง Galahad ก็กำลังรออยู่แล้ว

(ตกลงตานี่ย้ายเข้ามาอยู่กับ Oliver เป็นการถาวรแล้วสินะ)

Galahad : ตกลงว่าท่านสะสางความขัดแย้งกับ “ราชินี” นั่นแล้วหรือยังล่ะ?

Oliver : ก็ไม่เชิงนะกาลาแฮด นายอาจจะพูดได้ว่า “เราตกลงว่าจะขัดแย้งกันต่อไป” ก็เท่านั้น

“และผมก็ค้นพบว่าผมไม่ได้อยู่ลำพัง”

“ทั้งตัวผม ป่านี้ กาลาแฮด”

“ทุกอย่างมันเกิดขึ้นโดยมีสาเหตุ”

ในตัวเมืองส่วนชายป่า เหล่าคนเร่ร่อนก็ต้องรีบหนีเอาชีวิตรอดเมื่อป่าเริ่มขยายอาณาเขตมากยิ่งขึ้น

“แล้วมันคืออะไรกันล่ะ?”

ตอนหน้า
“เรื่องเล่าสยองขวัญ”