Brightest Day : Green Lantern Corps. Vol.50 : เรื่องราวหลังฉากของคืนอันมืดมิด

เรื่อง : TONY BEDARD
ภาพ : ARDIAN SYAF
วางจำหน่าย: 30 กรกฎาคม 2010
สำนักพิมพ์ : DC Comics

มาต่อกันกับเรื่องราวของเหล่า Green Lantern Corps ว่าพวกเขาจะรับมือศัตรูตัวฉกาจอย่าง Cyborg Superman ที่บัดนี้ควบคุมเหล่า Alpha-Lantern ได้อย่างไร

ณ.ดาวเคราะห์ Grenda ในเขตอวกาศ 3009

“ผมชื่อไคล์ เรย์เนอร์ ผมเป็นเจ้าหน้าที่ของหน่วย Green Lantern Corps”

“ให้ตายสิ ผมเป็น Honor Guard เป็นสุดยอดของสุดยอดทีเดียว”

“แต่ทั้งหมดนั่นจะไม่มีความหมายเลยถ้าผมไปช่วยเพื่อนของผมไม่ทัน”

Kyle : ล็อคสัญญาณที่แลนเทิร์นสจ๊วต!

“พวกเราสามคนมายังดาวเคราะห์เกรนด้าแห่งนี้เพื่อช่วยเหลือจอห์น สจ๊วตจากพวกอัลฟ่าแลนเทิร์น”

“คนรักของผม แลนเทิร์นโซรานิค นาธู กำลังโดนอัลฟ่าวาริคซ์ไล่ตามอยู่”

“ส่วนอาจารย์ของผม กานเทธ ผู้ที่ทำให้ผมกลายมาเป็นกรีนแลนเทิร์นกำลังโดนอัลฟ่าแลนเทิร์นที่เหลือทุกตัวไล่ตามอยู่”

“และนั่นทำให้ภารกิจช่วยจอห์นเป็นหน้าที่ของผม”

ที่ภายใน Sector House ที่เป็นฐานบัญชาการย่อยของหน่วย Green Lantern

Cyborg-Superman (Hank Henshaw) ที่ยึดอำนาจสั่งการหน่วยไซบอร์ค Alpha-Lantern มาเป็นของตัวก็กำลังจะผ่าตัดดัดแปลง John Stewart ให้กลายเป็นสมุน Alpha-Lantern ของมันอีกคนหนึ่ง

Cyborg-Superman : ใจเย็นไว้จอห์น ยิ่งฉันผ่าตัดพรรคพวกของนายมากเท่าไหร่ฉันก็ยิ่งเชี่ยวชาญมากขึ้นเท่านั้น

Cyborg-Superman : ฉันยังจะช่วยตัดสัญญาณของประสาทรับรู้ความเจ็บปวดให้ก่อนที่จะผ่าเปิดอกนายด้วยนะ

John : ….อื้อออออห…..(พูดไม่ได้โดนอุดปากอยู่)

Cyborg-Superman : แต่นายควรจะรู้ไว้ด้วยว่า การเชื่อมต่อที่ฉันจะทำกับสมองของนายมันเป็นการสื่อสารสองทาง ฉะนั้นไม่ต้องแปลกใจนะถ้าความคิดของฉันไหลเข้าไปในหัวนายน่ะ…

John : .เอี๋…ว!.เอี๋ย…ยยว!!….(พูดไม่ได้โดนอุดปากอยู่)

John : ก็บอกว่าเดี๋ยวก่อน!!!

จู่ๆ John ก็พบว่าตัวเองไม่ได้อยู่บนเตียงผ่าตัดแล้ว แต่เขาก็ไม่รู้ว่าทิวทัศน์รอบเป็นที่ไหน

John : ทะ…ที่นี่ที่ไหนน่ะ?

Cyborg-Superman : ที่นี่คือแหลมคานาวอรั่ลไงล่ะ เป็นความทรงจำส่วนที่ฉันชอบที่สุด

จู่ๆ Cyborg-Superman ก็ปรากฎตัวขึ้นมาอยู่ข้างๆ John เป็นเพราะตอนนี้ความคิดของพวกเขาเชื่อมต่อกันแล้ว และตอนนี้ John กำลังดูความทรงจำของ Cyborg-Superman

Cyborg-Superman : นั่นไงฉันกำลังย่างเนื้ออยู่นั่นแน่ะ

Cyborg-Superman : ส่วนนั่นก็ภรรยาของฉันกับลูกทีม เล็กซ์คอร์ปจัดงานเลี้ยงกลางแจ้งนี่ให้ครอบครัวของพวกเราก่อนที่เราจะขึ้น กระสวยอวกาศไป

Cyborg-Superman : ใครจะไปคิดว่าแค่ไม่กี่วันหลังจากนั้น…

John : กรีนแลนเทิร์นทุกคนรู้เรื่องนั่นแล้ว กระสวยอวกาศเอ็กซ์คาลิเบอร์โดนเพลิงสุริยะที่รุนแรงมหาศาลเข้า ร่างกายของนายและลูกทีมเกิดการเปลี่ยนแปลง แต่พลังใหม่ที่พวกนายได้รับนั่นก็ฆ่าพวกนายไปด้วย

John : ร่างของนายค่อยๆสลายไปจนเหลือเพียงคลื่นสมองที่ปราศจากร่างกาย

John : และเมื่อนายใช้พลังของนายควบคุมเครื่องจักรเพื่อสร้างร่างหุ่นยนต์ใหม่ให้ตัวเอง ภรรยาของนายก็หวาดกลัวจนฆ่าตัวตายเมื่อเห็นนาย

Cyborg-Superman : เมื่อนายรู้อยู่แล้วก็ไม่มีความจำเป็นต้องพูดถึงมันแล้วสินะ

John : ที่ฉันไม่รู้คือนายมาอยู่ที่นี่ในตอนนี้ได้ เรานึกว่าเราฆ่านายไปแล้วในช่วงซิเนสโตรคอร์ปวอร์ เรานึกว่าความตายคือสิ่งที่นายต้องการที่สุดเสียอีก

Cyborg-Superman : ถูกแล้ว มากกว่าอะไรทั้งหมดเลยละ แต่เจ้าพวกแมนฮันเตอร์สมุนของฉันต้องการ “แกรนมาสเตอร์” ของพวกมัน เจ้าพวกเห็นแก่ตัวนั่นเลยซ่อมแซมฉันขึ้นมาใหม่

Cyborg-Superman : อย่างแรกที่ฉันหลังฟื้นขึ้นมาทำคือปิดการทำงานของพวกมันทุกตัว

Cyborg-Superman : ฉันใช้เวลาหลายเดือนเศร้าเสียใจให้กับตัวเอง เพราะฉันอุตส่าห์เข้าใกล้ความตายมากขนาดนั้นแล้วแท้ๆ

Cyborg-Superman : ฉันเกือบจะไม่รู้ว่าตัวเองวนกลับมาที่เดิมจนกระทั่งเห็นโลกอยู่เบื้องหน้า

Cyborg-Superman : และอะไรบางอย่างที่แปลกประหลาดมากๆกำลังเกิดขึ้น

Cyborg-Superman : พวกคนตายลุกขึ้นจากหลุมและเข้าไล่ล่าคนเป็น “แบล็คแลนเทิร์น” พวกมันถูกเรียกว่าแบบนั้น แต่นายก็คงรู้เรื่องทั้งหมดนั่นแล้วใช่ไหมล่ะ?

Cyborg-Superman : เรื่องที่เกิดขึ้นดูจะมีศูนย์กลางอยู่ที่บ้านเก่าของฉัน เมืองโคสซิตี้

Cyborg-Superman : และที่สุสานฉันก็เห็นเทอร์รี่ภรรยาของฉัน กับพวกลูกทีมของฉันอยู่ในหมู่พวกนั้นด้วย

Cyborg-Superman : มั่นค่อนข้างน่าแปลกใจทีเดียว จากความจริงที่ว่าฉันฉีกศพของเทอร์รี่เป็นเสี่ยงๆด้วยความโกรธไปแล้ว

Cyborg-Superman : แต่ฉันกลับไม่มีตัวตนในสายตาของพวกมัน

Cyborg-Superman : ไม่ว่าฉันจะพูดหรือทำอะไรก็ไม่สามารถเรียกร้องความสนใจของพวกมันได้เลย

Cyborg-Superman : พวกมันมุ่งหน้าไปยังสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่อันหนึ่งราวกับโดนแม่เหล็กดูด

Cyborg-Superman : ฉันเลยไปดูว่ามันมีอะไรอยู่ที่นั่น

และที่นั่นเขาก็พบกับ Nekron จ้าวแห่งมิติความตาย ผู้นำของ Black Lantern Corps

Cyborg-Superman : และเมื่อฉันเห็นเขา ฉันรู้ทันทีว่านี่แหละคือของแท้ นี่คือมัจจุราชตัวจริง

Cyborg-Superman : ในที่สุดความต้องการของฉันก็จะสมหวังเสียที

แต่ทว่า…

Cyborg-Superman : ไม่มีการตอบสนอง ไม่มีเลย ฉันไม่มีตัวตนในสายตาของมัจจุราชเหมือนๆกับที่ไม่มีตัวตนในสายตาของแบล็คแลนเทิร์น

Cyborg-Superman : ลองนึกถึงความกลัวในใจฉันตอนนั้นดูสิจอห์น มันคือจุดจบของทุกชีวิต แต่ฉันกลับไม่อาจมีส่วนร่วมได้

Cyborg-Superman : มันใช้เวลาไม่นานที่ฉันจะรู้ว่าเหตุผลมันคืออะไร

Cyborg-Superman : พวกมันสนใจเพียงจะกัดกินหัวใจ….ซึ่งฉันไม่มีจะให้

Cyborg-Superman : ฉันหนีจากไป สิ้นหวังยิ่งกว่าที่ผ่านมา

Cyborg-Superman : ฉันกลัวว่าชีวิตทั่วจักรวาลจะตาย และฉันก็จะต้องอยู่เพียงลำพังไปตลอดกาล

Cyborg-Superman : ฉันตัดสินใจว่าจะเปิดการทำงานของพวกแมนฮันเตอร์ขึ้นมาใหม่ เพราะถ้าทุกชีวิตตายหมดพวกมันก็คงจะเป็นเพื่อนเพียงพวกเดียวของฉัน

Cyborg-Superman : แต่ก็อย่างที่รู้ จักรวาลไม่ได้จบสิ้น และฉันรู้เพราะมีใครบางคนอยู่ที่นั่นแล้ว

Cyborg-Superman : ใครบางคนที่รู้เรื่องความทุกข์ของฉันเป็นอย่างดี

มันคือคนลึกลับที่กำลังตามล่าเหล่าร่างอวตารแห่งแสงอยู่นั่นเอง

Cyborg-Superman : ใครบางคนที่รู้ว่ามีพวกที่ไร้หัวใจที่ความตายไม่รับรู้นอกจากฉันอยู่อีก

??? : พวกอัลฟ่าแลนเทิร์นยังไงล่ะสหายข้า แม้ในตอนนี้พวกเขาก็ยังสู้และตายด้วยฝีมือของพวกแบล็คแลนเทิร์น พวกเขาจะเป็นกุญแจสู่อิสรภาพของเจ้า

Cyborg-Superman : เขาชี้ทางให้ฉันโดยแลกกับการที่เขาจะรับเอาพวกแมนฮันเตอร์ไป ซึ่งฉันก็ยินดีที่จะกำจัดพวกมันไปให้พ้นๆอยู่แล้ว

John : ทำไมนายถึงบอกเรื่องทั้งหมดนี่กับฉัน

Cyborg-Superman : เพราะฉันอยากให้นายได้เข้าใจว่าฉันไม่ใช่ปีศาจร้าย ฉันเป็นแค่เหยื่อเท่านั้น และเพราะนายได้ช่วยนำคนที่ฉันต้องการตัวมาที่ดาวเคราะห์เกรนด้านี่

Cyborg-Superman : ฉันนึกว่าเขาจะตามมาหาฉันทันทีที่ฉันเข้าควบคุมพวกอัลฟ่าแลนเทิร์นแต่ก็ เปล่า แล้วต่อมาฉันก็นึกว่าเขาจะรู้ตัวจากการที่ฉันจับพวกกรีนแลนเทิร์นมาดัดแปลง มากขึ้นเรื่อยๆ

Cyborg-Superman : มันต้องใช้การหายตัวไปของหนึ่งในชาวโลกที่เขาสนิทสนมด้วยที่ล่อเขามาได้ในที่สุด

ทันใดนั้นทั้งฐานก็สั่นสะเทือน

Boodikka : ท่านอัลฟ่าไพร์ม! เซคเตอร์เฮ้าส์กำลังถูกโจมตี!

Cyborg-Superman : ใจเย็นไว้บูดิคก้า มันแค่หมายความว่า “ผู้ช่วยเหลือ” ของข้ากำลังใกล้เข้ามาแล้ว

Cyborg-Superman : ฉันนึกว่าเขาจะตามมาหาฉันทันทีที่ฉันเข้าควบคุมพวกอัลฟ่าแลนเทิร์นแต่ก็เปล่า แล้วต่อมาฉันก็นึกว่าเขาจะรู้ตัวจากการที่ฉันจับพวกกรีนแลนเทิร์นมาดัดแปลง มากขึ้นเรื่อยๆ

Ganthet บุกเข้ามาใน Sector House โดยมีพวก Alpha-Lantern ตามมาเป็นพรวน

Cyborg-Superman : พูดถึงก็มาเลยนะ

Ganthet : จงอย่าบังคับให้ข้าต้องทำลายพวกเจ้า

Cyborg-Superman : กานเธท การ์เดี้ยนหัวกบฎ

Cyborg-Superman : นึกว่าท่านจะไม่ยอมมาซะแล้ว!

ทันใดนั้นเอง Kyle ก็บุกเข้ามาโดยยังไม่มีใครรู้ตัว

Kyle : กานเธทช่วยดึงการต่อสู้ไปอีกมุมหนึ่งของห้อง ทำให้ผมมีเวลาที่จะช่วยจอห์นได้

Kyle ช่วย John ได้สำเร็จ แต่ Ganthet กำลังโดนพวก Alpha-Lantern ดูดพลังของแหวนไป

Cyborg-Superman : ขอให้ผมได้แนะนำตัวหน่อยนะ…

Cyborg-Superman : ผมด๊อกเตอร์แฮงค์ เฮนชอว์ แพทย์ผู้มีใบอนุญาต

Cyborg-Superman : สหายเก่าของท่านบอกผมว่าท่านจะช่วยผมได้

Cyborg-Superman : และท่านก็ไม่จำเป็นต้องใช้แหวนเพื่อการนั้น สิ่งที่ต้องใช้คือความรู้ของท่านเท่านั้น

Cyborg-Superman เปิดส่วนหน้าอกออกเผยให้เห็นตะเกียงพลังงานที่อยู่ภายใน แต่ตะเกียงอันนี้กลับสามารถดูดพลังของแหวนได้เหมือนส่วนกระโหลกของ Alpha-Lantern

Ganthet : ไม่มีทาง! ข้าไม่มีวันช่วยเหลือฆาตกรอย่างเจ้าหรอก!

Cyborg-Superman : ท่านอาจต้องคิดใหม่ไม่งั้นผมจะเปลี่ยนท่านให้เป็นอัลฟ่า เหมือนกับสหายของท่าน…

Cyborg-Superman : …จอห์น สจ๊วต….?

กว่าจะทันรู้ตัว John Stewart ก็หายตัวไปแล้ว

Kyle : ฉันไม่อยากให้กานเทธต้องมาเจ็บตัวเพื่อเราเลย แต่อย่างนายเขาก็เอานายออกมาจากเขียงเชือดจนได้

John : ม…..ได้….

Kyle : พูดอีกทีซิ?

John : จะให้…มันได้ตัว…กานเธทไป..ไม่ได้

Kyle : ฉันก็ไม่ได้คิดจะให้มันได้ตัวเขาไปเหมือนกัน แต่ตอนนี้เราเสียเปรียบเรื่องจำนวนอยู่

John : มี…ใครมา…กับนายอีกไหม?

Kyle : แหวน ค้นหาแลนเทิร์นโซรานิค นาธู

ขณะนั้นเอง Soranik Natu ก็กำลังรับมือ Alpha-Lantern Varix อยู่

Soranik : ไม่เอาน่า วาริกซ์ คิดด้วยตัวนายเองสิ!

Soranik : ทำไมนายต้องทำแบบนี้ด้วย? พวกการ์เดี้ยนไม่ได้สั่งให้นายมาที่นี่! ใครกันที่สั่งนาย?

Kyle : โซร่า นี่ไคล์นะ ผมกำลังจะไปที่นั่นแล้ว

Soranik : ไม่นะไคล์ อย่ามาหาฉันเชียวนะ!

Soranik : ใครสักคนจะต้องรอดไปแจ้งข่าวกับพวกการ์เดี้ยน! ใครสัก….

Soranik ถูก Varix จับตัวได้แล้ว!

Varix : โซรานิค นาธูแห่งโครูก้า เตรียมรับการผ่าตัดดัดแปลงได้…

โชคดีที่ Kyle มาถึงทันท่วงที

Kyle : ปล่อยมือเลยโว๊ย!!

(ก่อน จะมาทำงานเป็น Green Lantern แบบเต็มเวลา Kyle เคยเป็นนักวาดการ์ตูนมาก่อน “สิ่งก่อสร้าง” ของเขาจึงมักติดจะออกแนวการ์ตูนมากอยู่สักหน่อยเมื่อเทียบกับคนอื่นๆ)

Soranik : ไคล์! อย่าฆ่าเขานะ!

Kyle : ผมยังไม่ได้ฆ่าเขาหรอกโซร่า และเราก็จะไม่อยู่รอให้เขาลุกขึ้นมาดูดพลังของแหวนของพวกเราเหมือนกัน แต่ถ้าผมจำเป็นต้องฆ่าเพื่อช่วยคุณล่ะก็…

“เธอไม่ชอบความคิดแบบนั้น แต่เธอก็รู้ว่าผมหมายความแบบนั้นจริงๆ”

“ผมเคยเสียคนรักของผมไปด้วยน้ำมือศัตรูของผมมาสองคนแล้ว และผมจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นอีกแน่”

พวกเขาหันมาห่วง John บ้าง

Soranik : จอห์น คุณโดนมาหนักแค่ไหนน่ะ?

John : ผมไม่ตายหรอก แต่เราจะต้องหาที่ซ่อนและปิดบังพลังงานของเราไว้

Kyle : เพื่อให้พวกมันหาเราไม่พบใช่ไหมล่ะ?

Soranik นำทางมาที่รอยแยกใหญ่แห่งหนึ่ง

Soranik : ฉันเจอที่นี่ตอนที่ตามหากานเธท…ก่อนที่จะไปเจอวาริกซ์เข้า

Kyle : อะไรทำให้คุณมั่นใจว่าพวกมันจะหาเราไม่เจอข้างล่างนี่ล่ะ?

Soranik : ลองดูที่นี่สิ

Soranik : เรามาที่เกรนด้านี่เพื่อช่วยจอห์น ที่มาที่นี่เพื่อช่วยสเตล และสเตลก็มาที่นี่เพื่อช่วย…

Kyle : พวกพ้องของเขา!

ในนั้น พวกเขาเห็นสิ่งมีชีวิตจักรกลจำนวนมากมายมหาศาล

John : นี่คือที่ๆเขาซ่อนชาวดาวเกรนด้าไว้งั้นรึ?

Kyle : ต้องมีเป็นล้านเลยนะนี่

Soranik : มากกว่าพันล้านอีก ถ้ำนี้มีต่อไปไม่สิ้นสุดเลย

Kyle : แล้วพวกเขามาอยู่ที่นี่เพราะไซบอร์ค-ซุปเปอร์แมนสั่งให้อยู่งั้นหรือ?

Soranik : พวกเขาเป็นสิ่งมีชีวิตจักรกลนะไคล์ และหมอนั่นก็ควบคุมเทคโนโลยีได้ทุกรูปแบบ

John : แต่ต่อให้เป็นเฮนชอว์ก็ต้องมีขีดจำกัด ฉันว่าเราต้องผลักดันมันให้เกินขีดจำกัดให้ได้

ตอนหน้า : การลุกฮือของหุ่นยนต์!