DC Comic : Aquaman 25 : สงครามชิง Atlantis!!

เรื่อง : Geoff Johns
ภาพ : Paul Pelletier, Sean Parsons
วางจำหน่าย: 27 พฤศจิกายน 2013
สำนักพิมพ์ : DC Comics

การต่อสู้ครั้งสุดท้ายระหว่าง Aquaman และ Dead King มาถึงแล้ว!!

ทว่า…มันอาจเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของเหตุการณ์ใหญ่ครั้งต่อไปก็เป็นได้!!

เปิดฉากมาที่ใต้ทะเลนอกชายฝั่งของสเปน

Arthur : ช่วงที่ฉันไม่ได้สติไปหกเดือนมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง?

Vulko : นอกเหนือจากที่ราชาผู้สิ้นชีพยึดครองแอตแลนติสน่ะรึพะย่ะค่ะ?

Arthur : ฉันพูดถึงโลกเบื้องบนน่ะ

Vulko : ข้าไม่ได้สนใจเรื่องพวกนั้นเลยสักนิดพะย่ะค่ะ องค์ราชา ดังนั้นข้าจึงไม่รู้

Vulko : แต่มันก็ยังคงอยู่ มันอยู่รอดได้แม้ไม่มีท่าน แต่แอตแลนติสนั้น…

Vulko : …ก่อนที่มันจะจมลงสู่ทะเล มันเป็นจักรวรรดิ์ที่รวมกันขึ้นจากเจ็ดอาณาจักรที่ถูกรวมกันเป็นหนึ่งโดยแอตลาน…ราชาผู้สิ้นชีพ…เมื่อหลายพันปีก่อน

Arthur : แล้วอาณาจักรเหล่านั้นก็คือ “เจ็ดคาบสมุทร” ที่ราชาผู้สิ้นชีพอ้างตัวว่าเป็นผู้ปกครองอย่างชอบธรรมสินะ

Vulko : หลังจากที่แอตลานจมแอตแลนติสลงก็เหลือเพียงสามอาณาจักรเท่านั้นแล้วพะย่ะค่ะท่านอาเธอร์ ที่เหลือล้วนพินาศไปแล้ว

Arthur : แต่ถ้าพวกนั้นไม่ได้พินาศไปล่ะวัลโก้? แอตแลนติสได้เปลี่ยนแปลงไปเป็นสังคมของเหล่าผู้ที่หายใจในน้ำได้ ซีเบลก็เช่นกัน แต่พวก “ห้วงหุบเหว” ล่ะ?

Arthur : ถ้าพวกสัตว์ร้ายนั่นก็เป็นหนึ่งในนั้น…พวกอื่นๆจะเป็นอย่างไรได้บ้าง?

Vulko : พวกอื่นๆล้วนสูญสิ้นไปหมดแล้ว เจ็ดคาบสมุทรเหลือเพียงแอตแลนติส, ซีเบล และเผ่าห้วงหุบเหวเท่านั้น

Arthur : ทำไมคุณถึงแน่ใจนัก?

Vulko : เพราะข้าใช้เวลานับสิบปีค้นหาพวกนั้น…และข้าก็ไม่เคยได้พบเลย

Arthur : บางทีคุณอาจจะยังหาได้ไม่ละเอียดพอก็ได้

Arthur : ในท้องทะเลนั้นมีซากเรือจมอยู่นับล้านนะวัลโก้ และก็ถูกคาดกันว่าสมบัติที่อยู่ภายในซากเรือพวกนั้นมีมูลค่ารวมกันกว่าหกหมื่นล้านทีเดียว

Vulko : สมบัติหรือพะย่ะค่ะ? สมบัติจะช่วยเราปลดปล่อยแอตแลนติสจากเงื้อมมือของราชาผู้สิ้นชีพได้อย่างไร?

Arthur : ของส่องประกายพวกนี้เป็นแค่ของล่อใจเท่านั้น…เพื่อปกปิดสมบัติที่แท้จริงที่ฉันซ่อนอยู่ข้างใต้

ว่าแล้ว Arthur ก็ชกลงไปที่พื้นของซากเรือที่ครอบคลุมไปด้วยสมบัติ ก่อนจะดึงเอาบางอย่างที่ส่องประกายวาววับขึ้นมา

Vulko : คฑาของราชาผู้สิ้นชีพ อาวุธที่เขาสร้างขึ้นเพื่อจมแอตแลนติส

Arthur : ตอนนี้ฉันคิดว่าฉันเข้าใจแล้วว่าคุณใช้สิ่งนี้ควบคุมพวกจากห้วงหุบเหวได้ยังไง มันไม่ใช่อำนาจของตัวคฑาเองหรอก…มันเหมือนกับเป็นสัญชาติญาณที่ถูกปลูกฝังไว้ให้ตอบสนองต่ออำนาจสั่งการของราชาผู้สิ้นชีพต่างหากที่เชื่อมโยงพวกมันเอาไว้

Vulko : และท่านจะใช้มันเพื่อนำเผ่าแห่งห้วงหุบเหวเพื่อต่อกรกับแอตลานและปลดปล่อยแอตแลนติสรึพะย่ะค่ะ?

Arthur : ฉันจะลองดู

Vulko : อาเธอร์…ข้าเสียใจจริงๆ ที่ข้าหลอกลวงท่าน…

Arthur : ถ้าคุณเสียใจจริงอย่างว่าล่ะก็นะวัลโก้ เมื่อเรื่องทั้งหมดนี้จบลงแล้ว คุณต้องมอบตัวแล้วกลับไปชดใช้โทษที่คุณต่อแอตแลนติสและโลกเบื้องบนซะ

Vulko : ข้าเพียงต้องการจะ…

Arthur : ให้สิ่งที่ดีที่สุดกับฉันและแอตแลนติส ฉันรู้ คุณพูดแบบนั้นมาตลอด แต่ฉันเพียงต้องการสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับทุกๆคน

Vulko : ท่านเป็นราชาแห่งแอตแลนติส…ไม่ใช่ของโลกนะพะย่ะค่ะ

Arthur : จากที่คุณพูดมาเอง ฉันไม่ใช่ราชาของที่ไหนทั้งนั้น ฉันเป็นผู้สืบสายเลือดของน้องชายของราชาผู้สิ้นชีพ…ผู้ที่ฆ่าครอบครัวของเขาและทำให้แอตแลนติสต้องเกิดสงครามกลางเมืองขึ้น อย่าเอาฉันขึ้นไปอยู่บนวออีกเลย

Vulko : ข้าไม่ได้สนับสนุนท่านขึ้นบัลลังค์เพราะสายเลือดของท่านนะอาเธอร์ แต่เป็นเพราะตัวตนของท่านเองต่างหาก

Arthur : ที่ฉันต้องการคือการหาเมร่าให้พบเท่านั้น

Vulko : นั่นไม่จริงหรอก ที่ท่านขึ้นนั่งบัลลังค์เพราะท่านรู้ว่าท่านเป็นผู้เดียวที่จะนำสันติสุขระหว่างผืนดินและท้องทะเลได้

Arthur : นำวัฒนธรรมที่แตกต่างกันมาอยู่ร่วมกันงั้นรึ? นั่นคือสิ่งที่ราชาผู้สิ้นชีพต้องการจะทำเมื่อตอนที่เขาก่อตั้งแอตแลนติสขึ้นมา เขารวมอาณาจักรทั้งเจ็ดเป็นหนึ่งเดียว และมันก็ทำให้ครอบครัวของถูกฆ่าตาย…โดยบรรพบุรุษของฉัน

Vulko : ไม่ว่าราชาผู้สิ้นชีพจะเคยเป็นเช่นไรมาก่อน บางทีในครั้งหนึ่ง…ใช่…ความตั้งใจของเขานั้นเป็นสิ่งที่ดี แต่เขาได้คลุ้มคลั่งไปแล้วนะอาเธอร์

แต่การสนทนาก็ต้องหยุดลงเมื่อพวกเขามาถึงที่หมาย

Arthur : พวกห้วงหุบเหว…

Arthur : …ฉันได้ยินพวกนั้นขึ้นมาแล้ว

Arthur : หยุดซะ

Arthur : ฉันสั่งให้พวกเจ้าหยุด!

ตัดมาที่ Atlantis

Dead King : เจ้าหาพวกนั้นพบหรือไม่?

Nereus : เราค้นหาแล้วพะย่ะค่ะ แต่ว่า…

Dead King : การที่เจ้าออกไปทำภารกิจทำให้เจ้าหลงลืมไปแล้วหรือไงเนเรอัส? เจ้าต้องคุกเข่าเมื่อพูดกับข้า

Nereus : เราค้นหาในทะเลทรายอยู่นับเดือนแล้วไม่พบอะไรเลยพะย่ะค่ะฝ่าบาท พวกเผ่าทะเลทรายไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้ว

Dead King : ถ้างั้นพวกนั้นก็ได้โยกย้ายไปแล้ว เคลื่อนย้ายอาณาจักรผ่านไปทางผืนทราย

Dead King : พวกนั้นทั้งหมดยังคงอยู่ที่ข้างนอกนั่น หลบซ่อนจากข้า เจ็ดคาบสมุทรจะต้องถูกค้นพบและพวกนั้นก็จะเป็นของข้า

Nereus : ท่านกำลังให้พวกเราตามล่าสิ่งที่ไม่มีอยู่อีกแล้วนะพะย่ะค่ะ!

Dead King : การค้นหาจะต้องดำเนินต่อไป

Dead King : เว้นแต่ว่าเจ้าต้องการจะไปร่วมกับ “ราชินี” ของเจ้า?

Dead King : หรือจะให้แย่กว่านั้น เจ้าอยากเห็นเมร่าพบชะตากรรมเดียวกับพวกที่มันพยายามจะต่อต้านข้าหรือ?

Nereus : ข้าจะออกเดินทางในตอนเช้าพะย่ะค่ะ…ฝ่าบาท

แล้ว Nereus ก็มาที่เรือนจำพิเศษ

Nereus : เมร่าเป็นยังไงบ้าง?

ทหาร : ยังมีชีวิตอยู่ขอรับ

Nereus : นางได้รับน้ำครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่?

ทหาร : สองวันที่แล้วขอรับ

Nereus : สองวันงั้นรึ?

ทหาร : เราต้องเสริมความแข็งแกร่งให้กับกำแพงมาสามครั้งแล้วขอรับองค์ราชาเนเรอัส นางสามารถแผ่พลังควบคุมน้ำมายังน้ำที่อยู่รอบห้องขัง นางฆ่าผู้คุมไปสามคนแล้ว และเมื่อตอนที่เราให้น้ำดื่มกับนางครั้งล่าสุด นางก็ใช้มันพยายามจะหลบหนี

ทหาร : นางทำให้กำแพงแตกร้าวเลยทีเดียว

เมื่อรู้เช่นนั้น Nereus ก็สื่อสารเข้าไปในห้องขัง

Nereus : เมร่า? เจ้าไม่จำเป็นต้องอยู่แบบนี้อีกต่อไปแล้วนะ

Nereus : ยอมแต่งงานกับข้าเถอะ แล้วข้าก็จะสามารถปล่อยเจ้าออกมาได้

Mera : ข้ามีราชาของข้าแล้ว…และถ้าหากเจ้าปล่อยข้าออกไปล่ะก็นะ เนเรอัส…

Mera : ข้าฆ่าเจ้าแน่

Nereus : เจ้ายึดติดอยู่กับอดีตที่มันผ่านไปแล้ว ซีเบลชนะสงครามไปแล้ว แอตแลนติสแตกพ่ายไปแล้ว และอาเธอร์ก็ตายไปแล้ว…
ทันใดนั้นก็มีเสียงเตือนภัยดังขึ้น?!

ทหาร : ท่านเนเรอัส?

Nereus : อะไรน่ะ? เกิดอะไรขึ้น?

Nereus : มันยังไม่ตาย

บัดนี้ “ราชา” กลับมาอีกครั้งพร้อมทั้งกองทัพสัตว์ทะเลและเหล่าเผ่าห้วงหุบเหว!!

ทันทีที่มาถึง Arthur ก็มุ่งตรงไปยังที่ๆเขารับรู้ว่าคนสำคัญของเขาอยู่ และพังกำแพงเข้าไปทันที!

Mera : อาเธอร์!

Arthur : ผมขอโทษที่ไม่ได้อยู่ที่นี่กับคุณนะเมร่า แต่ตอนนี้ผมมาแล้ว อย่างที่เคยเป็นมาเสมอ

Nereus : ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม อย่าให้เมร่าหนีไปได้เด็ดขาด! นางเป็นของข้า! นางเป็นของข้าเท่านั้น!

Mera : ข้าไม่เคยเป็นของเจ้า

Arthur : ผมไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการได้อยู่เคียงข้างคุณในตอนนี้นะเมร่า แต่แอตแลนเติสต้องการความช่วยเหลือของเรา

Arthur : เราต้องพังคุกและปล่อยนักโทษให้มากที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ เพราะถึงแม้ในตอนนี้พวกเผ่าห้วงหุบเหวจะฟังคำสั่งผม แต่ผมก็ไม่แน่ใจว่ามันจะเป็นไปได้นานขนาดไหน

Mera : ถ้างั้นเราก็ต้องลงมือให้เร็วแล้วล่ะอาเธอร์

Mera : ฉันไม่ต้องการที่จะเสียคุณไปอีกครั้ง

ว่าแล้ว Arthur ก็ไปพังคุกน้ำแข็งที่คุมขังพวกที่ต่อต้าน Dead King

Tula : นี่เป็นความผิดของหม่อมฉันเองเพคะฝ่าบาท

Arthur : ไม่ใช่อย่างนั้นแน่นอนล่ะนะธูล่า

Swatt : ที่ถูกคือ “ของพวกเรา” พะย่ะค่ะ…พวกเราละทิ้งหน้าที่ต่ออาณาจักรในขณะที่มันต้องการเราอย่างที่สุด…เราไปเพื่อค้นหาท่านออร์ม…เพราะเราไม่เชื่อในตัวพระองค์

Arthur : บางทีฉันอาจจะยังทำตัวให้พวกเจ้าเชื่อใจได้นะซวัตต์ แต่ฉันจะทำให้ได้

ทว่าตอนนั้นเอง Dead King ก็มาถึง!

Dead King : แอตแลนติสมีราชาครองราชย์อยู่แล้ว

Arthur : ราชาแบบไหนที่จับประชาชนของตัวเองเป็นทาสกันล่ะแอตลาน?

Dead King : เจ้าคิดว่าเจ้าจะควบคุมพวกเผ่าห้วงหุบเหวด้วยคฑาของข้ายังงั้นรึ? คฑานั้นได้หลอกให้พวกมันคิดว่าเจ้าคือข้า

ในขณะที่ Arthur พยายามหลบขวากหนามน้ำแข็งของ Dead King เขากลับโดนตรีศูลเสียบเข้าที่สีข้าง!

Dead King : เจ้าไม่ใช่ข้า และไม่มีวันเป็นได้

Arthur : อ๊าคค!!

แต่ก่อนที่ Dead King จะทันได้ปลิดชีวิต Arthur นั้นเอง Vulko และพวก The Trench ก็มาขัดขวางเอาไว้

Vulko : เขาคือราชาแห่งแอตแลนติสในตอนนี้นะแอตลาน และข้าก็ยินดีตายเพื่อปกป้องเขา

Dead King : ชาวแอตแลนติสต่อต้านข้า…

Dead King : แล้วยังพวกเผ่าห้วงหุบเหว

Dead King : ข้าถูกทรยศ

ขณะที่ Dead King เริ่มคลุ้มคลั่งจากความหลังในอดีต เขาได้หยิบเอาคฑาทองคำขึ้นมา แล้วพุ่งขึ้นเบื้องบน

Dead King : ตอนนี้ข้ารู้แล้ว…ความฝันของข้า…มันตายไปแล้วอย่างแท้จริง

Dead King : ครั้งหนึ่งข้าเคยทำลายแอตแลนติสด้วยคฑาอันนี้…

Dead King : …และข้าจะทำลายมันอีกครั้ง!

แต่ก่อนที่คฑาจะทันได้สัมผัสพื้น Arthur ก็เข้ามาขวาง Dead King เอาไว้!!

Arthur : ไม่มีทางแอตลาน ตอนนี้แอตแลนติสอยู่ภายในความคุ้มครองของฉัน

Murk : เจ้าเห็นเขารับคฑานั่นเอาไว้ไหม? มันเป็นไปได้ยังไง?

Tula : เราต้องปลดปล่อยชาวแอตแลนติสให้มากขึ้นเรื่อยๆนะเมิร์ค เพราะเรามีพวกซีเบลจำนวนมากต้องรับมือ!

Arthur : ฉันรู้ว่าบรรพบุรุษของฉันทำอะไรกับคุณนะแอตลาน แต่นั่นมันเป็นเรื่องเมื่อนานแสนนานมาแล้ว แอตแลนติสในตอนนี้ไม่ใช่ศัตรูของคุณ

Dead King : ใช่สิ พวกมันเป็นศัตรูของข้า เจ้าคือศัตรูของข้า!

ด้วยรู้ว่าเริ่มตกเป็นรอง Arthur ก็รวมรวมพลังเข้าชาร์จ Dead King แล้วพาพวกเขาทั้งคู่พุ่งออกไปนอกเมือง?!

Arthur : นั่นคือคำสาบของผู้ที่ขึ้นเป็นราชา ฉันเป็นคนที่ฉันต้องเป็น

Dead King : อ๊าคคคค!!!

Arthur : และถ้านั่นหมายถึงการเป็นศัตรูกับคุณ…งั้นก็ให้มันเป็นไป

ด้วยพลังของคฑาทองคำที่เปล่งออกมาระหว่างการต่อสู้ เปลือกโลกใต้ทะเลแตกออกและลาวาก็ไหลทะลักขึ้นมา!

Mera : อาเธอร์?!

Mera : ไม่นะ…ถึงเขาจะแข็งแกร่งก็ตาม…

Mera : …แต่ความร้อนขนาดนั้น…

Dead King : คฑาของข้า…!

ตอนนั้นเองก็มีบางอย่างเกิดขึ้น!

Tula : พวกเผ่าห้วงหุบเหวกำลังจากไปแล้ว…

Tula : องค์ราชาอาเธอร์ไม่ได้ควบคุมพวกมันอีกต่อไปแล้ว

ที่ในบ่อลาวา Arthur ได้ใช้คฑาทองคำแทงร่างของ Dead King แล้วดันเขาลงไปในบ่อลาวา ซึ่งด้วยความร้อนหลายพันองศานั้นก็ทำให้ทั้งคฑาและร่างของ Dead King เริ่มหลอมละลาย…

Vulko : เพราะว่าคฑาทองคำถูกทำลาย มันถูกหลอมละลายกลับไปเป็นสินแร่ตามเดิม รวมถึงราชาผู้สิ้นชีพ

Dead King : เจ้า…

Dead King : …ครอบครัวของข้า

Dead King : ในที่สุดข้าก็จะได้ไปพบกับครอบครัวของข้าอีกครั้ง

แล้ว “ราชา” ผู้บ้าคลั่งไปด้วยความเศร้าและความแค้นก็ได้หลับไหลไปตลอดกาลท่ามกลางความร้อนของลาวาภูเขาไฟ…

ในขณะที่ “ราชา” อีกผู้หนึ่งปรากฎร่างกลับขึ้นมาจากหินหลอมละลาย

ศึกครั้งนี้รู้ผลในที่สุด

Mera : เนเรอัสกับกองทหารชาวซีเบลหลบหนีไปจากแอตแลนติสแล้ว…

Mera : …เราก็ควรจะไปด้วยเหมือนกัน หลังจากทุกสิ่งที่เกิดขึ้น คุณคงไม่คิดว่าจะอยู่ข้างล่างนี่ต่อไปได้นะอาเธอร์

Arthur : ผมจำเป็นต้องอยู่นะเมร่า ผมจะต้องช่วยปกป้องสิ่งที่ยังเหลืออยู่ของเจ็ดคาบสมุทร…และหาวิธีที่จะทำให้ผืนดินและท้องทะเลอยู่ร่วมกันได้

Arthur : มันเป็นความรับผิดชอบที่ผมจะละทิ้งมันไปอีกครั้งไม่ได้

Mera : ความรับผิดชอบนั้นได้ทำลายครอบครัวของราชาแอตลานรวมทั้งสติของเขาด้วยนะ

Mera : คุณจะต้องสละชีวิตของคุณเองในการพยายามสร้างสันติระหว่างแอตแลนติสกับโลกเบื้องบนนะอาเธอร์

Arthur : ไม่ว่ามันจะต้องใช้เวลานานเท่าไรก็ตาม

Mera : นี่จะต้องไม่ใช่สิ่งที่คุณต้องการแน่ คุณจะไม่มีวันมีความสุขไปได้

Arthur : แต่ผมสามารถมีความสุขได้

Arthur : ถ้ามีคุณอยู่กับผมล่ะก็นะเมร่า…ถ้าคุณอยู่เคียงข้างผมที่ข้างล่างนี้และเราทำสิ่งนี้ร่วมกัน…

Arthur : …ผมก็สามารถมีความสุขได้ ผมจะมีความสุขเสมอเมื่ออยู่ร่วมกับคุณ

แม้ความในใจที่คนที่เธอรักเผยออกมาจะทำให้ Mera ตื้นตันจนหลั่งน้ำตาออกมา…แต่ทว่าคำตอบของเธอคือ….

Mera : ฉันขอโทษนะอาเธอร์

Mera : แต่ฉันทำไม่ได้

Arthur : เมร่า?!

แล้ว Mera ก็จากไป…

จากนั้นเธอก็กลับมาที่ Amnesty Bay และใช้เวลาเพื่อคิดตัดสินใจเกี่ยวกับชีวิตของเธอหลังจากนี้

และเมื่อเธอรู้ว่า Jenny เพื่อนของเธอเข้ากันได้ดีกับ Salty หมาที่เธอเลี้ยงไว้ และไม่มีปัญหากับการเลี้ยงดูมัน…เธอก็ตัดสินใจได้

ตัดกลับมาที่ Atlantis

ราชาผู้ปกครองนครใต้ทะเลนั่งอยู่บนบัลลังค์ในท้องพระโรงอย่างโดดเดี่ยว…

จนกระทั่งมีเงาอันหนึ่งทาบลงบนตัวเขา…

สิ่งที่เขาปราถนาที่สุดเป็นจริงแล้ว!!

Mera : ช่วยโกนเคราทิ้งทีเถอะนะ

ในที่สุดราชาแห่งท้องทะเลก็ได้ราชินีของเขากลับมาอีกครั้ง

บทส่งท้าย
ที่ Holly Beach รัฐ Louisiana ในชั่วเวลาหลังจากที่เรื่องราววุ่นวายจาก Event Forever Evil จบลงไปแล้ว

Erin : ในที่สุดทอมมี่ก็หลับไปแล้ว

Erin : เขาติดเรื่องเล่าของคุณชนิดฟังเท่าไหร่ก็ไม่พอเลยเชียว

Orm : มันไม่ใช่แค่เรื่องเล่าหรอก มันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริง

Orm : แม้ว่าในตอนนี้มันจะเหมือนกับเป็นเรื่องเมื่อนานแสนนานไปแล้วก็ตาม

Erin : คุณจะกลับไปที่นั่นหรือเปล่าคะออร์ม?

Orm : กลับไปแอตแลนติสน่ะรึ? ผมเคยคิดว่าผมอยากกลับไป…

Erin : คุณสามารถอยู่ที่นี่ได้นะคะ คุณช่วยชีวิตฉันกับลูกไว้เมื่อตอนที่เรือนจำแตก คุณยังคงปกป้องพวกเราจนถึงตอนนี้

Orm : ถึงแม้ว่าผู้คนของผมจะทอดทิ้งผมไปแล้ว…แต่มันจะอีกนานเท่าไหร่กันที่ผู้คนของคุณจะตามหาผมจนพบ? ที่ผู้คนของคุณจะรู้ว่าคุณให้ที่ซ่อนแก่ “ผู้ก่อการร้าย”

Orm : เรื่องมันมีแต่จะแย่ลงสำหรับคุณ

Erin : ถ้างั้นเราก็ไปที่ไหนสักแห่งที่พวกนั้นจะหาคุณไม่พบสิคะออร์ม คุณกับฉันแล้วก็ทอมมี่สามารถจะ…

ทันใดนั้นเองก็มีพลังบางอย่างกระแทกผนังบ้านจนทะลุเป็นรู?!

Orm : เอริน! อยู่ข้างหลังผมไว้!

??? : ท่านคือออร์มสินะ? ท่านคือราชาที่ชอบธรรมแห่งแอตแลนติสสินะ?

Orm : เจ้าเป็นใครกัน?

Nereus : ข้าชื่อเนเรอัส…ราชาแห่งซีเบล ราชาแห่งคาบสมุทรที่สอง

Nereus : ข้าขอเสนอความภักดีและความรู้ของข้าให้กับท่าน

Nereus : ข้าเคยบอกราชาผู้สิ้นชีพว่าข้าหาชนเผ่าทั้งเจ็ดไม่พบ…

Nereus : …จริงๆแล้วข้าโกหกเขา ตอนนี้ท่านกับข้าจะต้องไปยังที่ๆเราควรอยู่ร่วมกับพวกคนอื่นๆ

Nereus : ราชาทั้งเจ็ดจะปกครองดาวเคราะห์ดวงนี้อีกครั้งหนึ่ง

ติดตามตอนจบของเรื่องราวนี้ใน Event ใหญ่ของ Series Justice Leagues.

“RISE OF THE SEVEN SEAS!”