เรื่อง Marguerite Bennett | ภาพ Ben Oliver | วางจำหน่าย 11 กันยายน 2013

สวนอเดดีน ณ ห้วงอวกาศ

คิดว่ารู้เรื่องฉันดีเหรอ

ไปตายซะ

นักฆ่าร่างผอมบางกำลังนั่งรอล่าเหยื่ออย่างใจเย็น นั่งจิบไวน์อยู่ส่วนบาร์ มองการแสดงที่ผ่านไปแล้วผ่านไปเล่า จนกระทั่งพิธีกรขึ้นมาประกาศการแสดงรอบดึก

“ท่านทั้งหลายโปรปรบมือให้กับโชว์ในค่ำคืนนี้ผู้แสดงคือคุณ เออริน ดัค ซอน!”

นั่นไงชื่อนั้นที่เขาเฝ้ารอ

แม่มเอ่ย พอซะทีกับการฆ่าเวลานั่งรอเหยื่อแสดง

ชายผิวขาวซีดชุดนั่งก้าวเดินจากกลุ่มคนดูไปหานักแสดงร่างอ้วนพร้อมกระซิบข้างหู

Lobo : ราตรีนี้การแสดงของ เซนริน เดอะ เอิล กับเงินค่าหัวของเขาห้าหมื่นเครดิต ด้วยการฆาตกรรมอย่างโหดเหี้ยม ส่วนฉันคือความบรรเทิงในคืนนี้

“โล..”

ก่อนนักแสดงเอ่ยปากอะไร โลโบ คว้าเคียว สับ เซนริน เดอะ เอิล ออกเป็นสามท่อน

แกไม่รู้จักฉัน ไม่รู้อะไรเลย

สิบสองชั่วโมงหลังจากนั้น นักฆ่านำชิ้นส่วนเหยื่อไป แมด วูฟ ท่าเรือขนส่งในแทบกลุ่มดาวสิบสองทางทิศใต้ เพื่อนำหลักฐานไปเอาเงินรางวัล

พนักงานต้อนรับไม่ยักกับสบตาฉันตอนเดินออกจากร้าน

หยาบคาย

ขอโทษ แต่ไม่เสียใจ

Lobo : ริอัลลา!

นักฆ่ายื่นชิ้นส่วนให้ดู

Lobo : ถ้าเธอไม่อยากได้ อีกสองส่วนล่ะก็ พอดีฉันกำลังมองหาเครื่องประดับหมวกอยู่

Rhialla : เซนริน เดอะ เอิล เยี่ยมมาก เยี่ยมจริงๆ ข้ารออยู่พอดี ข้ามีงานที่แกอาจสนใจ ภารกิจง่ายๆสำหรับพ่อหนุ่มโลโบ

Lobo : นั่นคือคำชมใช่มั้ยหวานใจ?

Rhialla : หลายเดือนมานี้แกทำงานดีมาก โลโบ นายของข้าได้ยินเรื่องของแก เธอรู้ว่าเธอว่าโลโบมองหาอะไรอยู่ เรามีข้อมูลที่เจ้าตามหามาตลอด

Lobo : บอกมา

สิ่งที่ ริอัลลาพูด ทำให้ โลโบ ดูจะสนใจมาก นักฆ่าจึงยื่นหน้าเขาไปใกล้เพื่อถามหาโดยลืมไปว่า บอสหญิงผู้นี้ไม่ชอบให้ใครเข้าใกล้ ลูกน้องต่างชักปืนมาจ่อหัว

Rhialla : ใจเย็นเด็กๆ

Rhialla : เราร่วมมือทำงานด้วยกันดีมาตลอด โลโบ ทำอย่างมีเกียรติฉันก็จ่ายอย่างงาม ว่าไปแกก็ไม่ได้ทำแบบนั้นไปซะทุกครั้งนี่เป็นงานขนของง่ายๆเอาลังข้างหลังไปส่งจากนั้นข้อมูลที่ต้องการจะเป็นของแกทั้งหมด

Lobo : จัดไป

โลโบ รับงานเพื่อแลกกับข้อมูล

ไม่น่าเมื่อนำของลงยานเสร็จ โลโบ ได้เริ่มภารกิจส่งของที่ดูจะไม่มีอะไรมากนัก เพื่อแลกกับข้อมูลสำคัญ

ไปส่งของเธอบอกไว้ แค่เรื่องง่ายๆ เธอบอกไว้

เป็นพ่อค้ากระจอกนำของร่อนไปยังกึ่งกลางสุสานจักรวาล

ของส่งหนักใช้ได้
ไม่ได้ถามคืออะะไร ไม่ได้สนใจคืออะไร
ฉันใกล้ถึงแล้ว อีกเก้าชั่วโมงถึงจุดส่งมอบ อีกเก้าชั่วโมงที่เหลือ

พวกเขาไม่ได้เรียกสุสานอวกาศเพราะมีคนตาย

พวกเขาเรียกสุสานอวกาศเพราะมันมีแต่ทีอีแร้งอีกา

แล้วไอ้อีแร้งที่โผล่หน้ามาเพิ่งยิงขวางทางฉัน

ยานโจรสลัดอวกาศโผล่มาจากด้านหลังและโจมตี พวกมันคงต้องการของที่ โลโบ ไปส่ง

กำลังตก เรากำลังชน

โลโบ เสียการควบคุมยานตกลงมาสู่ดาวละแวกนั้น ไม่ช้าโจรสลัดอวกาศก็ร่อนลงจอดเทียบ

โจรสลัดเปิดประตูแล้วเดินออกมา ที่แท้พวกนี้คือเอเลี่ยนที่ชอบกินเนื้อ

พวกมันตามกลิ่นเนื้อและเลือดอุ่นๆ

โลโบ ชอบการต่อสู้อยู่แล้วเขาจึงไม่กลัวพวกมันเข้าไปสู้อย่างดุเดือดพร้อมกับจับสับเป็นชิ้นๆ

Lobo : มีอะไรติดหน้าเหรอพวก..

อีกตัวอ้อมมาด้านหลัง แต่ก็ทำอะไร โลโบ ไม่ได้

เลือดเครซเนียของฉัน ทำให้ฉันรักษาได้เร็ว แต่ไม่ได้หมายความว่าแม่มไม่เจ็บ

พวกกินเนื้อสัตว์มันคงสแกนยานฉัน อะไรที่มันต้องการคงไปเห็นที่ท่าเรือส่งของ

พวกโจรสลัดมันต้องการอะไร ของที่ส่งมันคืออะไรกันแน่ด้วยความสงสัย โลโบ จึงขอเปิดดูซะหน่อย

ไม่ใช่ของ…

เป็นคน…

ขนมาตั้งนานหนักๆที่แท้เป็นมนุษย์ต่างดาวที่โดนจับมา

“ขอบคุณ ขอบคุณพระเจ้า ขอบคุณ”

Lobo : ไม่เป็นไรปลอดภัยแล้ว

“เราถูกจับมาจากดาวของเรา เราจะโดนฆ่า จับต้มให้เหลือแต่กระดูก ซึ่งมันประกอบด้วยธาตุ…ที่หาได้ยาก”

“ท่านช่วยเรา! สหายทั้งหลาย เด็กน้อยทุกคน โอ้ พระเจ้า ขอบพระคุณท่าน”

Lobo : ไม่ต้องหวงพี่น้อง ลุกขึ้นเถอะ

“ท่านเป็นดั่งสวรรค์มาโปรด เป็นดั่งปฏิหารย์”

Lobo : กลับเข้าไปอยู่ในกรงซะ

อ้าวเหมือนจะมาช่วยแต่ โลโบ กลับไล่ให้กลับเข้าไปที่เดิม

“ไม่ ไม่”

“ท่านพ่อ”

“โอ พระเจ้า ไม่”

“ไม่นะ ได้โปรด”

ฉันใกล้แล้ว ใกล้มาก

ขอโทษ

แต่ไม่เสียใจ

อาจไม่สบายใจนิดๆแต่เขาคงต้องการข้อมูลนั้นจริงๆ แม้แต่ชีวิตเอเลี่ยนหลายชีวิตจะมาทำให้เสียงานไม่ได้

สุดท้าย โลโบ ก็ทำภารกิจส่งของสำเร็จ

ขโมยของจากยานพวกกินเนื้อ เสียเวลาซ่อม

ฉันทำลายได้ ซ่อมได้ แต่ฉันเก่งเรื่องทำลายมากกว่า

“เซ็นตรงนี้”

ส่วนยากที่สุดในงานฆ่า…คือเดินเรื่องเอกสาร

“ค่าแรงจาก ริอัลลา หล่อนส่งมาทางขนส่ง”

นี่ฉันไล่ล่ามากี่ปี?

ผ่านมากี่ปีตั้งแต่เรื่อง เครซเนีย

ของรางวัลที่ ริอัลลา ส่งมาคืออุปกรณ์ชิ้นเล็กๆที่บรรจุข้อมูลโฮโลแกรมไว้ด้านใน

พอเปิดอุปกรณ์นี้ออกมาเราก็รู้แล้วว่า โลโบ กำลังตามหาอะไรอยู่

นี่คือสถานที่ตัวปลอมใช้ชีวิต ดวงดาวที่เรียกว่าโลก

มันสวมใบหน้าของฉัน ใช้ชื่อของฉัน แต่มันไม่ใช่ฉัน

แกจะบอกว่าแกรู้จักฉัน

แกไม่รู้จักฉัน

แกยังไม่เจอฉันด้วยซ้ำ

ยังงหรอก

ขอโทษ

แต่ไม่เสียใจ

….. จบ? …..

สรุปแล้วใน New 52 มี Lobo สองคน คนหนึ่งอยู่กับ Stormwatch อีกคนกำลังไปหา บทสรุปจะเป็นยังไงคงต้องติดตามกันต่อ ส่วนคราวหน้าจะนำเสนอ Lobo อีกคนใน Stormwatch ว่าตอนนี้เขาทำอะไรอยู่ครับ