X-Men #02

เรื่องโดย : Brian Wood | ภาพโดย : Oliver Coipel

วางจำหน่าย : 26 มิถุนายน 2013 | สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

โรงเรียนจีนเกรย์, ห้องแลบของ Beast

Beast : คาริม่า? โอ้พระเจ้า คาริมา นั่นคุณจริงๆเหรอ คุณรู้สึกตัวแล้ว แต่ได้ยังไงกัน?

Karima ไม่สนใจที่ Beast พล่ามและเดินตรงไปยังคอมพิวเตอร์ด้านหน้าทันที Beast จึงลองเดินไปแตะตัวเธอดู

Beast : คาริม่า?

Arkea : ไม่ใช่ เราคือ อาร์เคีย

เธอพูดพร้อมซัด Beast กระเด็นออกไปไกล

หลังจากนั้นจึงกลับมาดูที่หน้าจออีกครั้ง และพบตัวคนที่เธอหาอยู่

Arkea : อ้า เขาอยู่ที่นี่แล้ว ช่างรวดเร็วจริงๆ

Beast : …แกเป็นใครกัน…

Arkea : เผ่าพันธุ์ของเจ้ากำลังปกป้องชายผู้หนึ่งที่ชื่อ ซับไลม์ อยู่

Beast : จอร์น ซับไลม์ เหรอ? นี่เธอกำลังพูดถึงเรื่องอะไรกัน…

Arkea : เจ้าคนโกหก เขาอยู่ที่นี่ และพวกเราจะทำลายเขา อย่าได้เข้ามาขวางทางพวกเรา

Beast : ไม่นะ! อย่ากดปุ่มนั้น…

สายไปแล้ว Arkea กดไปเรียบร้อย

แล้วก็เกิดเหตุขึ้นทั่งทั้งโรงเรียน

“ขอแจ้งต่อนักเรียนและคณาจารย์ทุกท่าน นี่ไม่ใช่การฝึก โปรดเคลื่อนย้ายไปยังส่วนห้องนิรภัยโดยด่วน ระบบล็อกได้ทำงานแล้ว”

และในห้องสอบสวนเอง Rachel ก็รับรู้แล้ว

John : นี่คุณได้ยินผมมั้ย พวกเราต้อง…

Rachel : หุบปากเขาก่อน ไซล็อค

Psylocke : มีอะไรผิดปกติเหรอ ราเชล

Rachel : มีคนเปิดการทำงานของ โปรโตคอล รักษาความปลอดภัย ของ แดนเจอร์รูม รหัส ทริปเปิ้ล-ดาร์ก

Psylocke : อะไรนะ?

Rachel : ระบบ นี่คือ ราเชล เกรย์ ขอทำการแก้ไขรหัสความปลอดภัย รหัส 5-5-1-ดำ

Rachel : เธอหัวเราะเยาะฉัน ตัวระบบคอมพิวเตอร์เพิ่งจะหัวเราะใส่ฉัน

จากนั้น Rachel ก็พยายามติดต่อ Storm และ Kitty และ Psylocke ก็นึกถึงสิ่งที่ Sublime พูดขึ้นมา เรื่องของ “เด็กทารกและจูบิลี่” ซึ่งตอนนี้หลับอยู่ด้านบน ทำให้เธอติดต่อไปไม่ได้

Beast : คาริม่า เธออยู่ในอาการโคม่า มาหลายเดือน

Beast : ฉันกลัวว่าเธอจะได้รับบาดเจ็บทางสมอง เลยทำให้เธออยู่ในสภาวะหยุดนิ่ง

Beast : ดังนั้น แกเป็นใครกัน “อาร์เคีย”?

Arkea : งั้นเองเหรอ เจ้าคือคนที่คอยทำการรักษาร่างกายที่เราใช้อาศัยอยู่ตอนนี้งั้นสินะ ร่างนี้อาจจะดูโบราณไปซักหน่อย แต่ก็เป็นชิ้นงานที่ยอดเยี่ยม

Beast : เธอไม่ใช่ “ชิ้นงาน” อะไรทั้งนั้น เธอมีชื่อว่า… คาริมา ชาพานดาร์ และเธอเป็นเพื่อนของฉัน

Arkea : แต่เราคิดว่า เพื่อนของเจ้าจะไม่ได้อยู่ที่นี่อีกต่อไปแล้ว

Arkea : และดูเหมือนเจ้าจะเปิดเครื่องส่งข้อมูลบอกตำแหน่งแบบพกพา… เราขอถามหน่อย ว่ามันจะไปจบลงที่ไหน?

Beast : จบลงที่แกนั่นแหละ โร๊กส์ เป้าหมายอยู่ห่างออกไปทางซ้ายของเครื่องมือ 10 เมตร

และ Rogue ก็บุกเข้ามาทันที

Rogue : ถอยออกไปซัก 6 นิ้วนะ บีสต์

และ Rogue ก็พุ่งเข้าไปถล่ม Arkea

Arkea : เจ้าดูแข็งแกร่งกว่าเจ้าตัวสีฟ้านั่น และเปลือกนอกที่ดูอ่อนแอนี่เสียอีกนะ

Rogue : เธอ คาริมา ชาพานดาร์?

Beast : มันไม่ใช่ โร๊กส์ เธอคือตัวการที่เข้าควบคุมโรงเรียนในตอนนี้ ซัดเธอเต็มแรงให้หมอบไปเลย!

Rogue : งั้นต้องขอโทษด้วยนะ ที่รัก

แล้ว Rogue ก็จัดเต็มตามที่ Beast บอก

Rogue : แฮ็งค์ นี่เธอ…

Arkea : อืมมมม ช่างแปลกประหลาด และพิเศษจริงๆ

และ Rogue ที่กำลังงงก็โดนยิงเข้าเต็มๆ

Arkea : การโจมตีเราดูจะไม่ใช่เรื่องที่ฉลาดนักเลย และตอนนี้เราได้ทำการเพิ่มพลังของตัวส่งออกแล้ว เจ้าจะต้องถูกทำลาย ร่างกายนี้มันมีประสิทธิภาพที่ดีมาก

แล้ว Beast ก็บอกว่าเขาสร้างร่างนั้นขึ้นมาพร้อมพล่ามอะไรต่อมิอะไร (ที่คนแปล งง งวย)

Arkea : เรา คือ อาร์เคีย และตอนนี้จงอย่าได้ต่อต้าน เราต้องทำงานของเราต่อ ระบบของเจ้ามีข้อมูลที่มีค่ามากมายเก็บไว้อยู่

Rogue : แฮ๊งค์!

Rogue : นายพอจะดึงระบบรักษาความปลอดภัยให้กลับมาได้มั้ย

Beast : คงต้องใช้เวลาสักหน่อย เพราะคำถามนั่นมันเป็นสิ่งที่ต้องคิดกันใหม่อีกที

แล้ว Beast ก็ฉีดอะไรบางอย่างเข้าไปที่คอของ Arkea

Arkea : เมื่อกี๊เจ้าทำอะไร

Beast : มอร์ฟีน ค็อกเทล ขนาดที่พอจะใช้ล้มจ่าฝูงช้างที่ฟิลิปินส์ได้ตัวนึงเลยล่ะ

และ Arkea ก็พล่ามภาษาชีวะ-เคมี ของ Morphine Cocktail ที่สุดแสนจะงง งวย (สำหรับผู้แปล) ออกมา แต่สรุปได้ว่า

Arkea : นั่นคือสิ่งที่เจ้าใช้เพื่อหยุดการทำงานของข้างั้นเหรอ?

Rogue : โอ้ พระเจ้า เลิกพูดจาบ้าบอชวนงงแบบนั้นซักทีจะได้มั้ย!

(เอาใจไปเลยฮะ ตรงใจมาก)

“อัพเดตหน่อย ราเชล?”

Rachel : แฮ๊งค์ ได้ส่งข้อมูลในช่วงเวลาก่อนที่ระบบรักษาความปลอดภัยจะทำการปิดกั้นส่วนภายในมาให้พวกเรา และจากจุดนี้ไป พวกเราก็ไม่รู้จะทำยังไงได้แล้ว

Storm : นี่มันรับไม่ได้จริงๆ พวกเราไม่มีทางที่จะติดต่อเขา หรือโร๊กส์ได้เลย

Kitty : นี่ สตอร์ม มันมีระบบรักษาความปลอดภัยที่รองรับไว้กว่า 50 ชั้นนะ ที่การันตีว่า โปรโตคอลของแดนเจอร์รูมจะไม่ถูกใช้กับพวกเราเองแบบนี้ แม้แต่ถ้าฉันเข้าไปยุ่งกับมันด้วย และถ้าจะไปเป็นได้ก็คือ ผู้บุกรุกต้องเขียนการใช้งานโค๊ดใหม่เท่านั้นแหละ…

Kitty : และมันมีประมาณซัก แสน บรรทัดได้มั้ง เป็นอย่างต่ำ และนั่นทำให้มันดูแล้วแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย

Sublime : แน่นอนว่ามันทำไม่ได้

Psylocke : ไม่ต้องห่วง เขาสัญญาไว้แล้ว ว่าจะพูดด้วยเสียงของร่างของเขาเอง

Sublime : พี่สาวของฉัน อาร์เคีย ตอนนี้เธออยู่ที่นี่ และเข้าควบคุมโรงเรียนอันแสนวิเศษของพวกเธอ และฉันต้องขอบอกว่าฉันประหลาดใจสุดๆเลยทีเดียว ที่เธอยังไม่ฆ่าพวกเราทิ้งซะ

Storm : ซับไลม์…

Storm : ตอบฉันมาสิ ว่า อาร์เคียคนนี้สามารถที่จะเจาะเข้าสู่ระบบเทคโนโลยีต่างๆ และเครื่องจักรได้งั้นเหรอ? และนั่นคือสิ่งที่เธอสามารถทำได้ใช่มั้ย?

Sublime : ถูกต้องนั่นคือการทำงานของเธอ เธอจะเรียนรู้ทุกอย่างเท่าที่เธอทำได้ และทำลายทุกอย่างที่ขวางทางเธอ และจากนั้นก็เปลี่ยนไปหาเป้าหมายใหม่ แม้เทคโนโลยีจะสูงมากขึ้น แต่ความตั้งใจของเธอก็ยังคงเดิม ตรงกันข้ามกับฉันที่เรียนรู้สติปัญญาในระดับปัจจุบันของ…มนุษย์ จากเจ้าของร่างของฉัน มันคือความละเอียดอ่อน และความฉลาดล้ำ ประมาณนั้น

Storm : ภูมิใจมากเลยงั้นสิ? แล้วดูมันคงจะปลอดภัยนะถ้าฉันจะบอกว่า อาร์เคียดูจะไม่ได้เพ่งเล็งเอ็กซ์เม็นเมื่อเธอมาถึงที่นี่

Storm : และตอนนี้ก็เป็นหน้าที่ของเธอแล้ว คิตตี้ : ฉันอยากให้เธอทำลายระบบที่ทำงานเดี่ยวๆทุกระบบในโรงเรียน จนกว่าพวกเราจะระบุตำแหน่งของ อาร์เคีย กันได้ แต่ยังไงก็จัดลำดับความสำคัญของเป้าหมายหน่อยแล้วกันนะ เพราะเราต้องหาเหตุผลมาบอกโลแกนกับคนอื่นๆด้วยในตอนหลัง

Kitty : คุณได้สิทธินั้นเดี๋ยวนี้

Rachel : สตอร์ม

Rachel : พวกเราต้องปกป้องจูบิลี่ด้วยนะ “เธอกำลังอยู่ในอันตราย… เชื่อฉันสิ”

Storm : เธออยู่ข้างบน ส่งใครสักคนให้ขึ้นไปอยู่กับเธอ และบอกให้เธออยู่กับที่ไว้นะ

Storm : และในขณะที่ โร๊กส์กำลังจัดการเรื่องอื่นๆอยู่ที่แลบชั้นใต้ดิน ซึ่งถูกปิดตายอยู่ พวกเราจะต้องแน่ใจว่าทั้ง โร๊กส์และคิตตี้จะสามารถรับมือได้

Sublime : อย่ามาทำตัวโง่ๆน่า

Sublime : ในกรณีนี้น่ะ ระบบรักษาความปลอดภัยไม่อยู่ในการจัดการของพวกคุณแล้ว พวกคุณตกเป็นนักโทษในบ้านของคุณเอง และพี่สาวของฉันก็รู้ว่าฉันอยู่ที่นี่ เพราะฉันเห็นแล้วว่าเธอระบบเซ็นเซอร์รักษาควาปลอดภัยติดตั้งอยู่เต็มไปหมด

Psylocke : พวกเราเคยจัดการอะไรที่แย่กว่านี้มาแล้ว

Sublime : ไม่ พวกคุณไม่เคย

Rachel : จอร์น การทำงานร่วมกับเราไม่ใช่สิ่งที่คุณต้องการงั้นเหรอ? ถ้าใช่ก็หยุดบอกว่าพวกเราทำผิดได้แล้ว… บอกมาว่าพวกเราต้องทำยังไงถึงจะจัดการเธอได้ ทำยังไงถึงจะชนะเธอได้

Sublime : ก็ได้…

“อย่าให้คนของคุณเสียเวลาไปกับการจัดการระบบโดยเปล่าประโยชน์ พวกเราต้องจัดการที่ต้นเหตุ…”

“เจ้าของร่างที่ควบคุมมันอยู่…”

และ Kitty ก็ทะลุผ่านลงไปชั้นล่างเรื่อยๆ ในขณะที่ Arkea ก็จัดการทั้ง Beast และ Rogue ได้แล้ว และสภาพห้องที่ดูน่าสยดสยอง คอมพิวเตอร์และอุปกรณ์ต่างๆถูกนำมารวมกันไว้จนดูเป็นบางอย่างที่แปลกประหลาด

Rogue : คาริม่า ฉันรู้ว่าเธออยู่ในนั้นนะ!

Arkea : เธอกำลังเสียออกซิเจนของเธอไปฟรีๆนะ “แอนนา มาเรีย” เราได้ตัดระบบทำอากาศฉุกเฉินไปแล้วตั้งแต่เมื่อ 12 นาทีก่อน

Arkea : และตอนนี้เราได้เข้าถึงส่วนข้อมูลส่วนบุคคุลของพวก “เอ็กซ์เม็น” อย่างพวกเจ้า และมันน่าประทับใจมาก กับการวิวัฒนาการอันหลากหลายและเกิดขึ้นแบบสุ่มแบบนี้ ถึงแม้มันจะดูมีอยู่จำกัดก็เถอะ ว่าแต่พวกเจ้ามีปัญหาในการผสมพันธุ์หรือเปล่า?

Rogue : เดี๋ยวนะ เธอพูดว่าอะไรนะ…

Arkea : ไม่ต้องสนใจหรอก พวกเอ็กซ์เม็นอย่างพวกเจ้านี่ดูจะเป็นกลุ่มคนที่น่ากลัวไม่ใช่น้อย ในแนวทางที่คาดไม่ถึง และดูเหมือนเราจะรีบร้อนไปที่ด่วนสรุปว่าพี่ชายของเราอ่อนแอถึงขนาดต้องมาพึ่งเด็กๆกลุ่มนี้

Arkea : และเจ้าคนนี้ดูจะเป็นอะไรที่ พิเศษกว่าใคร…

Arkea : ….เธอชื่อว่า “คิตตี้ ไพรด์” เป็นคนที่ทำให้เจ้าของร่างนี้สามารถแสดงความอ่อนแอและความเปราะบางออกมาได้ เจ้าพอจะบอกเรื่องเกี่ยวกับเอ็กซ์เม็นคนนี้ให้ฟังได้หรือไม่

และในจังหวะนั้น Kitty ก็มาถึงพอดี

Rogue : แหม่ ฉันคิดว่าเธอพูดจามากเกินไปหน่อยสำหรับพวกที่มี “สติปัญญาระดับสูง” นะ จัดการมือที่เป็นปืนข้างนั้นซะ คิตตี้

และ Kitty ก็โดดลงไปทันที

“Kitty เรามีข้อมูลใหม่มาบอก…”

Kitty : โทษทีนะ แต่ฉันกำลังยุ่งอยู่ ราเชล

“พลังของเธอทั้งหมดมันอยู่ในส่วนของเทคโนโลยี ดังนั้นเขาแนะนำให้เธอจัดการเจ้าของร่างซะ”

Kitty : แต่นี่…คาริม่า นะ!

“แต่ฉันก็เข้าใจว่าพวกเราไม่รู้หรอกว่ามันมีส่วนที่เป็น Karima หลงเหลืออยู่เท่าไรในร่างนั้น”

“แล้วเธอพอจะจัดการมันได้โดยไม่ต้องฆ่ามั้ยล่ะ?”

Kitty : จะลองดูแล้วกัน

“ถึง Sublime จะบอกว่าแค่นั้นมันไม่พอก็เถอะ…แต่…”

Kitty : เธอเป็นพวกเรานะ ราเชล!

Arkea : เจ้ามันยุ่งยากเหมือนที่เราคาดไว้ไม่ผิด

Kitty : ฉันแค่ต้องการสัญญาณแค่นิดหน่อยเองนะ คาริม่า

การปะทะกันของทั้งคู่นั้น Kitty ได้เปรียบไปเต็มๆ เธอเข้าเล่นงาน Karima โดยที่อีกฝ่ายแทบจะทำอะไรเธอไม่ได้เลย

Arkea : พวกเรา คือ อาร์เคีย

Kitty : เราทั้งคู่ต่างก็รู้ว่าถ้าฉันก้าวไปข้างหน้าอีก 2 ก้าว ผ่านตัวเธอไป มันจะทำลายตัวแกนกลางที่เป็นตัวระบบการทำงานหลักของโครงข่ายระบบในร่างของเธอทิ้งทันที คาริมา นี่โอกาสสุดท้ายแล้วนะ เธอยังอยู่ในนั้นมั้ย?

และด้วยคำพูดของ Kitty ทำให้ Arkea ตัดสินใจหยุดมือ

Arkea : เจ้านี่น่ากลัวอย่างที่คิดจริงๆ และนั่นหมายความน้องชายของเราได้เติบโตขึ้นแล้ว อย่างชาญฉลาด ในหลายล้านปีที่ผ่านมา เขาเลือกพันธมิตรได้ยอดเยี่ยมจริงๆ

Arkea : ฐานข้อมูลทั้งหมดของเจ้าได้ถูกดาวโหลดมาเก็บไว้แล้ว เรามีโลกทั้งใบที่ต้องพิชิต และดูเหมือนศัตรูใหม่ที่ต้องพิชิต แต่มันดูท่าจะไม่ใช่ในวันนี้

Arkea : เพราะเราคงจะต้องใช้เวลาสักพักในการซ่อมแซมวงจรที่เสียหายพวกนี้

วูมมมมมมมมมมมมม

แล้ว Arkea ก็หายไปท่ามกลางเสียงระเบิดอันดังและแสงสว่าง

จากนั้นก็ถึงเวลาเก็บกวาด ซึ่ง Rachel ก็ติดต่อมาว่าระบบต่างๆกลับมาใช้งานได้แล้ว Kitty จึงบอกกลับไปว่าเธอจัดการ Arkea และไล่มันไปแล้ว จากนั้นพวกเธอจึงช่วยกันแบก Beast ออกไปด้านนอก แต่เมื่อยกขึ้นไปได้ Rogue ก็ต้องบ่นออกมา

Rogue : แม่เจ้า นี่ตัวเขาหนักเป็น ตัน เลยนะเนี่ย

Kitty : ฉันก็ว่าฉันพอจะรู้นะเรื่องนั้น มั้งนะ?

Rogue : แต่ขนของเขานี่อุ่นสบายดีเหมือนกันแฮะ

แต่พวกเขากลับไม่รู้ว่า มันมีอะไรบางอย่างที่กำลังนับถอยหลังอยู่ในนั้น

โรงเก็บเครื่องบิน Black Bird

Storm : เธออยู่ที่ไหน

Rachel : ทางตะวันออก ข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกไป ถ้าพวกเรามุ่งหน้าไปโดยใช้ซุปเปอร์โซนิคก็น่าจะไล่ทันได้ที่ แอฟริกาเหนือ หรือบริเวณทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ขึ้นกับทิศทางที่มันมุ่งหน้าไป

Sublime : อาร์เคีย ไม่เคยถอย, ไม่เคยยอมแพ้ ไม่ว่าอะไรก็ตามที่เธอทำ คิดไว้ก่อนว่ามันคือแผนการอย่างนึง

Psylocke : เอาล่ะ แล้วใครจะเป็นพี่เลี้ยงล่ะคราวนี้ เพราะฉันต้องเป็นนักบิน

Rachel : ฉันจัดการเอง เบสตี้ ฉันจะมัดเขาเอาไว้ และทำให้เขาเงียบ และเราต้องรีบแล้ว พวกเราควรจะออกเครื่องตั้งแต่เมื่อ 5 นาทีที่แล้วนะ

และ Sublime ก็หันมามอง Rachel ด้วยสายตาแปลกๆ

Jubilee : นี่มันบ้าอะไรกัน?

Jubilee : ทำไมคุณถึงไม่พาฉันไปด้วย โอโรโร่?

Storm : นั่นเธอกำลังจะพาทารกไปสู้ด้วยนะ จูบิลี่…

Jubilee : คุณไม่คิดว่าเขาจะปลอดภัยเมื่ออยู่กับพวกเขามากกว่ากลับไปยังโรงเรียนที่ตอนนี้น่าขนลุกแบบนั้นหรอกนะ คิตตี้ ยังจัดการพวกซากคอมพิวเตอร์ไม่เสร็จดีเลยนะ ทุกๆอย่างมันดูบ้ามากเลยจริงๆนะ!

Kitty : เฮ้!

Storm : ตอนนี้มันไม่ใช่แค่เรื่องของเธอคนเดียวแล้วนะ…

Jubilee : อย่าพูดแบบนั้นกับฉันนะ เชื่อในตัวฉันบ้างสิ… คุณคือหนึ่งในเอ็กซ์เม็นที่เจอฉันและฝึกฝนฉันนะ

Jubilee : ดังนั้น ไม่เอาน่า ฉันเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วยนะ และเด็กคนนี้ก็เป็นเอ็กซ์เม็นไปเรียบร้อยแล้วเหมือนกัน

Storm : แล้วเขามีชื่อหรือยังล่ะ?

Jubilee : โชโกะ

Storm : งั้นก็ตามใจ ขึ้นเครื่องซะเร็วเข้า

แล้ว Jubilee ก็พา Shogo ขึ้นเครื่องไปด้วยความดีใจ แต่สายตาของ Storm และ Kitty ดูจะไม่ไว้วางใจเอาซะเลย

และ Black Bird ก็ออกบิน

Jubilee : เขาหลับยาวมากจริงๆ

Sublime : เขาหลับมาตลอดตั้งแต่อยู่บนรถไฟหรือเปล่า?

Jubilee : คุณรู้ได้ยังไง?

Sublime : ผมก็พยายามบอกคนอื่นๆแล้วนะ… พี่สาวของผมเธอเกาะมากับร่างของเด็กคนนี้ นั่นแหละคือเหตุผลที่ผมไล่ตามคุณ

Jubilee : ละแล้ว…แล้วเธอยังอยู่หรือเปล่า?

Sublime : ไม่แล้วล่ะ เมื่อพวกเราเข้าคุมร่างของเจ้าของร่างและจากร่างนั้นมา พวกเราจะทิ้งบุคคลใหม่ไว้ตรงนั้น มันก็เหมือนกับเรากดปุ่มรีเซ็ตนั่นแหละ

Jubilee : แล้วเชาจะไม่เป็นไรใช่มั้ย?

Sublime : เขาจะไม่เป็นไร และต้องขอบคุณเธอแน่ๆ เขายังเด็ก และเมื่อเขาตื่นขึ้นมาเขาจะต้องการคุณ ลูกชายของคุณจะต้องการคุณ เขาจะต้องการเห็นคุณ และได้รู้สึกถึงสัมผัสจากคุณ

Sublime : และผมต้องขอโทษด้วย ที่ทำให้คุณต้องหวาดกลัวในก่อนหน้านี้

Rachel : นั่นมันดูไม่เหมือนกับเป็นตัวคุณเลยนะ

Sublime : ผมได้ยินมาน่ะ ว่าเอ็กซ์เม็นคิดว่าพวกเขาเป็นครอบครัวเดียวกัน ใช่มั้ย?

Sublime : ดังนั้นสำหรับ เด็กๆแล้ว นั่นแหละคือสิ่งที่สำคัญที่สุด

และ Jubilee ที่ฟังที่ Sublime พูดก็จ้องดูใบหน้าของ Shogo จงเขาลืมตาขึ้นมาเห็นใบหน้าของเธอ กอดจะกอดเขาไว้ในอ้อมแขนอย่างอบอุ่น เป็นความรู้สึกที่เธอไม่เคยมีมาก่อน ความรู้สึกของคนที่เป็นแม่

Jubilee : เขาบอกว่าเธอเป็นลูกของฉัน

“เอาล่ะ ฟังทางนี้”

Kitty : ในตอนนี้โดยทางเทคนิคแล้ว โรงเรียนยังถูกปิดตายอยู่ ทั้งเพื่อนนักเรียนและเพื่อนร่วมงานของพวกเธอยังคงถูกขังอยู่ในห้องของพวกเขา แต่พวกเธอไม่กี่คนนั้นโชคดี…

Kitty : …ที่จะได้ช่วยฉันจัดการแก้ไขปัญหา และทำความสะอาดมัน ระบบการทำงานของเราโดนแฮ็คโดยผู้บุกรุกจากต่างดาว และจนกว่าฝ่ายตรวจสอบกำลังจะได้ผลที่แน่ชัดกลับมา ฉันจะไม่ยอมให้มันมีโอกาสเกิดอะไรขึ้นมาอีกเป็นอันขาด

ถึงจะพูดแบบนั้นแต่หน้าแต่ละคนอยากโดนขังไว้ในห้องด้วยมากกว่า

Pixy : เฮ้อ

Roxy : แล้วจูบิลี่ล่ะคะ

Kitty : เธอปลอดภัยดี ยังไม่มีข่าวใหม่ๆจากทีมที่กำลังปฏิบัติภารกิจอยู่ แล้วก็ได้เวลาแล้ว…ไปได้! พวกเธอได้รับหน้าที่ของตัวเองแล้ว

Kitty : กระฉับกระเฉงกันหน่อย ทุกคน!

แล้ว Roxy ก็พบอะไรบางอย่าง

Roxy : เฮ้ คิตตี้?

Kitty : อื้อ มีอะไรเหรอ ร็อกซี่?

Roxy : หนูคิดว่าหนูเจออะไรบางอย่าง

Kitty : ระบุมาอีกหน่อยได้มั้ยว่า “บางอย่าง” นั่นมันคืออะไร

Roxy : เป็นของบางอย่าง ที่ดูน่ากลัวและกำลังนับถอยหลังใกล้จะถึงเลขศูนย์แล้วด้วย

Roxy พบกับ กล่องที่นับถอยหลังในตอนแรก แต่ตัวเลขของมันลดน้อยลงจนแทบจะไม่เหลือเวลาแล้ว แล้วมันจะเกิดอะไรขึ้นกับโรงเรียนและพวกเขาเมื่อเวลาถูกนับถึง 0 กันแน่?

คุยกันท้ายเล่ม

เล่มหน้าก็จะจบบท Arkea แล้ว แต่มันจะจบอีท่าไหนนี่สิ เดาไม่ออกเท่าไรเลย แล้วระเบิดตอนท้ายนี่อีก แต่เล่มนี้ก็ทำให้เรารู้ว่า Jubilee ได้เติบโตขึ้นแล้ว และ Kitty เมพมากแค่ไหนเวลาสู้กับพวกเครื่องจักร (ขนาด Tony ยังผวาเลย) ซึ่งภาพรวมเล่มนี้ยังสนุกน่าติดตามจริงๆ

และเล่มหน้าก็เป็นเล่มสุดท้ายของ Oliver Coipel แล้ว (น่าเสียดายจริงๆ เขาอุตส่าห์มาพร้อมกับ Teaser หัวนี้โดยเฉพาะ) แต่จะเปลี่ยนเป็น David Lopez แทนครับ 

และเตรียมพบกับอีเวนต์ใหญ่ของ X-Men ในเดือนกันยายนที่จะถึงนี้ X-Men : Battle of The Atom ครับ 

ที่จะเป็นการนำ X-Men จากทั้ง อดีต, ปัจจุบัน และอนาคตมาเจอกันครับ โดยเป้าหมายของ Future X-Men ที่เดินทางมาจากอนาคตนั้นก็เพื่อนำตัวเหล่า Origin X-Men ให้เดินทางกลับไปในช่วงเวลาของเขา เพราะมันทำให้กาลเวลาเกิดการผิดเพี้ยน จนบิติเวลาบิดเบือนไปหมด และอาจจะเกิดเหตุร้ายแรงขึ้นในอนาคตครับ เนื้อหาจะเป็นอย่างไรรอติดตามได้ เดือนกันยายน-ตุลาคมนี้ครับ 

โดยมีลิส์เล่มดังนี้ครับ

“Battle of the Aton” #1 วาดโดย Frank Cho ก่อนจะไปต่อที่ “Uncanny X-Men” #12-13, “All-New X-Men” #16-17, “Wolverine & The X-Men” #36-37, “X-Men” # 5-6 และสุดท้ายจบที่ “X-Men: Battle of The Atom” #2

ซึ่งมีออกมาครบแล้วใน Solicits ทั้ง 2 เดือนเข้าไปดูเนื้อหาข่าวเพิ่มเติมได้ ที่นี่

และสำหรับ Solicits ที่ Marvel Solicits : September 2013, Marvel Solicits : October 2013