Batman : Li’l Gotham #2
เรื่อง : DUSTIN NGUYEN และ DEREK FRIDOLFS
ภาพ : DUSTIN NGUYEN
วางจำหน่าย: 15 พฤศจิกายน 2012
สำนักพิมพ์ : DC Comics

แผนการป่วนวันขอบคุณพระเจ้าของเพนกวิน!

++——————————————————++

ในวันขอบคุณพระเจ้า ที่โต๊ะอาหารแห่งหนึ่ง ซึ่งถูกตกแต่งอย่างสวยงามด้วยพรรณพืชประจำฤดูใบไม้ร่วง และข้าวของสำหรับวันขอบคุณพระเจ้า พร้อมทั้งอาหารมากมายนั้น ใครบางคนกำลังปราศัยกับพวกนกเพนกวินของเขาอยู่

“ในวันพิเศษเช่นนี้ ขออย่าให้เราได้กล่าวคำขอบคุณ… ต่อวันหยุดอันโหดร้าย ที่เฉลิมฉลองเหล่าฆาตกร และผู้บริโภคพวกพ้องพี่น้องชาววิหคของเรา”

“หากไม่มีพวกเขา ก็คงจะไม่มีอาหารบนโต๊ะนี้ไปอีกนานแสนนาน สำหรับการเฉลิมฉลองในกอทแธม และการกดขี่ของวันอันชั่วช้านี้”

“แต่ผองเราอย่าได้ร่ำร้องด้วยความเสียใจเลย โอ อย่านะ! เราจะไม่ทำแบบนั้น เมื่อเราสามารถทำอะไรซักอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้”

เขารินเครื่องดื่มลงแก้ว ก่อนชูมันขึ้นมายังหน้าทีวี ซึ่งกำลังฉายภาพเหล่าไก้งวงอันน่าสงสารในกรงแล้วตะโกนว่า

“ประสานปีกของเจ้าเข้าด้วยกัน และร่วมมือกันเถิด ผองเพื่อนผู้มีปีกของฉันทั้งหลาย”

“นี่คือเวลา… ที่เราจะเปิดเวทีเดินขบวนไก่งวง!”

เหล่าเพนกวินพลันกู่ร้องคล้ายกับมันกำลังยินดี

ตัดภาพไปอีกด้านหนึ่ง ยังตัวเมืองกอทแธม

“เรากำลังรายงานสดจากพาเหรดวันขอบคุณพระเจ้าประจำปีของกอทแธม ที่ถนนหลักของดาวน์ทาวน์นะคะ”

“นั่นดูเหมือนคนจะมาร่วมงานไม่ใช่น้อยเลยนะครับนั่น! เห็นด้วยไหมครับ วิค!?”

“ใช่เลยค่ะ แจ็ค มันเป็นประเพณีของกอทแธม มีมาตั้งแต่หกสิบปีก่อนโน่นแน่ะค่ะ”

เสียงประกาศถ่ายทอดสดจากในทีวีห้องนั่งเล่นของคฤหาสน์เวย์นดังไปทั่ว ตัวบ้าน โดยที่ในห้องครัว พ่อครัว ช่างเครื่อง หมอ และพี่เลี้ยงเด็กประจำตระกูล — อัลเฟรด (Alfred Pennyworth) กำลังปรุงไก่งวงด้วยความพิถีพิถัน ส่วนข้างๆนั้น สองพ่อลูกกำลังพักผ่อน โดยบรูซ (Bruce Wayne – Batman) อ่านหนังสือพิมพ์อยู่บนเก้าอี้นวม ขณะที่เดเมี่ยน (Damian Wayne – Robin) ก็ดูโทรทัศน์ด้วยความสนใจ

ในทีวี ผู้สื่อข่าวสาว วิคกี้ (Vicky Vale) และผู้สื่อข่าวหนุ่ม แจ็ค (Jack Ryder – Creeper) เริ่มบรรยายถึงขบวนพาเหรดซึ่งกำลังจะเคลื่อนเข้ามาในไม่ช้า

Vicky: ขบวนรถและบอลลูนทุกอันได้รับการสนับสนุนจากนักธรุกิจท้องถิ่นของกอทแธมนะคะ และอันแรกก็มาแล้วค่ะ!

Jack: อันนี้มันได้รับการออกทุนสนับสนุนเป็นการส่วนตัวนะครับ ดูท่าจะเป็นรูปที่คนรู้จักมากที่สุดในเมืองซะด้วย…

และมันจะเป็นใครไปไม่ได้เลยนอกจาก

“…แบทแมน!”

เอ่อ แต่มาในขนาดแบบนี้ คงเป็นมนุษย์ค้างคืนมากกว่าค้างคาวแล้วล่ะ อืดซะ

Jack: ดูท่าอัศวินรัตติกาลจะกินเยอะไปหน่อยนะครับเนี่ย คุณวิค

แจ็คปล่อยมุข ส่วนเดเมี่ยนหัวเราะจนลูกอมแทบหล่นจากปากอยู่หน้าทีวี

Damian: ฮ่า! อ้วนและน่าเกลียดชะมัด ท่านพ่อซื้อมันมาเสียเงินเปล่าแล้วล่ะ

แต่ยังไม่ทันจะอะไร บอลลูนรูปโรบินก็ลอยตามมา ซึ่งมันมีรูปร่างน่าขันไม่ต่างกันเท่าไหร่นัก ทำให้เจ้าของตำแหน่งเด็กชายมหัศจรรย์คนปัจจุบันถึงกับออกปากโวย

Damian: แล้วทำไมหัวข้าใหญ่นักล่ะ?! แต่ตัวกลับเล็กเนี่ยนะ!? ไม่เห็นจะสมจริงเลย

Bruce: ขัดแย้งกันไปหน่อย แต่พอชอบมันนะ

เมื่อพ่อไม่เห็นด้วยในความคิดของตน แถมยังดูชอบใจในบอลลูนตลกๆพวกนั้น เดเมี่ยนจึงได้แต่นั่งกินลูกอมไปอย่างอารมณ์เสีย

Damian: ฮึ่ม… แม้แต่ชุดยังไม่ถูกต้องด้วยซ้ำ ยังไงก็ตาม ข้าเกลียดพาเรด

ถึงเด็กชายจะเกลียดมันเสียอย่างไร แต่พาเหรดก็ดำเนินต่อไป

“รถขบวนแรกได้รับการสนับสนุนจากมูลนิธิเวย์นครับ มันคือเรือเมย์ฟลาวเวอร์ ที่นักแสวงบุญใช้ –”

ตูม!

ยังไม่ทันที่ผู้สื่อข่าวจะพูดจบ เสียงระเบิดกึงก้องก็ดังขึ้น จนทำให้อัลเฟรดต้องเหลียวหน้าจากในครัวมามอง

Alfred: คุณพระ!

ในทีวีนั้น ปรากฏภาพของเพนกวิน (Oswald Cobblepot – Penguin) เปิดตัวออกมาอย่างอลังการ

Vicky: เรือเมย์ฟลาวเวอร์ล่มแล้ว หรือจะพูดให้ถูกก็คือมันระเบิดกระจุยเลยค่ะ
Jack: วิคกี้ นั่นใช่–ใช่–นักแสวงบุญที่ปรากฏออกมาคือเจ้าเพนกวินน่ะเองครับ!
Vicky: และเขากำลังนำขบวนกองทัพไก่งวงอยู่ค่ะ!

Penguin: จงระวังตัวไว้ กอทแธม นกเหล่านี้จะไม่ถูกจับวางบนจานอาหารเย็นของพวกแกอีกต่อไปแล้ว จงรับรู้ความโกรธเกรี้ยวของพวกไก่งวงซะ!

คำพูดของเพนกวินทำให้สองนักข่าวโวยวาย

Vicky: นั่นคือการก่อกบฏ!

Jack: หรือถึงขั้นการปฏิวัติเลยครับ วิคกี้

ภาพเหตุการณ์ทั้งหมดได้ถูกถ่ายทอดไปยังทุกที่ รวมทั้งในห้องนั่งเล่นของคฤหาสน์เวย์นด้วย สองพ่อลูกเห็นดังนั้นก็ไม่รอช้า รีบมุ่งออกไปปฏิบัติการกู้วันหยุดทันที

Damian: ไปส่วนที่ดีกว่าของบ้านนี้กัน!

Bruce: ถ้ำค้างคาว

Damian: ถ้ำที่ดีกว่านี้!

กลางเมืองกอทแธม เพนกวินกำลังเริ่มปราศัยอย่างยิ่งใหญ่

Penguin: มันถึงเวลาแล้ว ที่จะช่วงชิงวันหยุดนี้จากพวกบริโภคนิยมผู้หิวกระหายกลับคืนมา! จงมีวันของพวกเจ้าเถิด เพื่อนตัวคนผู้บินไม่ได้ของข้า!

แต่ดูท่าแจ็คกับวิคกี้จะไม่ได้สนใจเขาเลย ทั้งสองเอาแต่ชี้นิ้วขึ้นไปบนฟ้า เหมือนเห็นอะไรบางอย่างที่น่าสนใจมากกว่า ซึ่งมันเป็นสิ่งที่ทำให้เพนกวินถึงกับร้อง

Penguin: ว้าก ว้าก เหวอ?

คนที่โผล่มาจากบนฟ้าคือแบทแมนกับโรบินนั่นเอง!

Batman: มันจบแล้ว คอบเบิลพ็อต! ดูเหมือนว่าแผนวันหยุดของนายจะถูกยกแล้วซะแล้ว!

Robin: แล้วถอดหมวกงี่เง่านั่นด้วย!

เพนกวินเห็นดังนั้นก็ยิงปืนขู่

Penguin: ไม่มีทาง ไอ้เจ้าหนูหูแหลม!

ถึงจะพูดขู่ได้ แต่เขาก็โดนแบทแมนโจมตีเข้าให้อย่างรวดเร็ว

Batman: ปืนนั่นดูไม่ตลกเลยนะ!

Penguin: แว้กกก!

กลับกัน ไม่ห่างไปนัก โรบินกำลังถูกฝูงไก่งวงเล่นงานอยู่ ดูท่ามันจะไม่ได้สร้างความเจ็บปวดอะไรมากมายนัก แต่ทำให้จั๊กจี้น่าดูเลยทีเดียว

Robin: ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า พอได้แล้ว!

แบทแมนที่กำลังสู้กับเพนกวิน รีบออกคำสั่งต่อผู้ช่วยทันที

Batman: ฉันจัดการมันแล้ว โรบิน! ช่วยจัดการไก่งวงที!

Robin: โอ ฮ่าๆ เค ฮ่าๆๆๆ

เด็กชายรับคำ แต่ยังไม่สามารถหยุดเล่นกับพวกมันได้ ผู้เป็นพ่อจึงต้องสั่งคำสั่งซ้ำอีกครา

Batman: เลิกเล่นได้แล้ว โรบิน หยุดขบวนไก่งวงเสียที!

พลันนั้น โรบินก็สังเกตเห็นเครื่องดนตรีที่ถูกทิ้งไว้ท่ามกลางความวุ่นวาย แล้วเขาก็เกิดความคิดดีๆขึ้นมา

Robin: ไม่งั้นก็เดินขบวนต่อเสียเลย…!

โรบินหยิบทรัมเป็ตขึ้นมาเป่า จากนั้นไก่งวงทุกตัวก็เดิมตามเขาเป็นขบวนอย่างน่าอัศจรรย์

Batman: ดีมากโรบิน! พาพวกมันไปยังฟาร์มเลี้ยงตรงหัวมุมนั่นเลย

Penguin: อ้าก เล่นขี้โกงนี่หว่า แบทแมน

เพนกวินเห็นท่าไม่ดี จึงรีบเผ่นไปด้วยร่วมของเขาในทันใด

Penguin: น่าเสียดาย ฉันคงต้องแวบล่ะ ไม่งั้นก็จะไปเที่ยวแล้ว ถ้าแกแนะนำว่างั้น

แต่ระหว่างที่เขากำลังจะลอยจากไปนั้น แบทแมนก็คว้าแบทตาแรงปาเข้าใส่คางของบอลลูนรูปตัวเอง ส่งผลให้มันรั่ว และร่วงลงมาทับเพนกวินอย่างทันท่วงที

Penguin: แคว๊ก!

ที่พิ้น ทุกคนต่างแสดงความดีใจที่เรื่องจบลงเสียที และโรบินก็ได้โอกาสคุย

Robin: ในที่สุด ข้าก็คิดว่าเจ้ามนุษย์ค้างคืนนี้มีประโยชน์บ้างแล้ว!

Batman: ไม่เห็นรู้ว่าเจ้าเล่นทรัมเป็ตได้ โรบิน

Robin: มีอีกหลายสิ่งที่ท่านไม่รู้เกี่ยวกับสมาพันธ์นักฆ่า… “เจ้านักสืบ”

ส่วนเพนกวินผู้ถูกบอลลูนรูปโรบินทับอยู่โดยไม่มีใครสนใจ ก็ได้แต่บ่นด้วยความเซ็ง

Penguin: ไอ้นกนี่มันบินไม่ได้

“กะต๊าก”

เมื่อเหตุการณ์ทั้งหมดสิ้นสุด ก็ถึงเวลาเลี้ยงฉลอง ที่บ้าน ชุดปฏิบัติการณ์ของผู้มาร่วมโต๊ะอาหารเย็นวันนี้ ถูกแขวนเรียงรายอยู่ตรงข้างฝาอย่างเป็นระเบียบ ส่วนทุกคนนั้น ได้ไปนั่งที่ห้องอาหารเรียบร้อยแล้ว แต่ดูเหมือนเด็กๆในครอบครัวจะทะเลาะกันนิดหน่อย

“เพี๊ยะ”

Damian: โอ้ย! ทำไมเจ้าถึงตบข้าล่ะบาบส์!

Barbara: “พี่บาร์บาร่า” ต่างหาก แล้วก็พูดจาให้มีสัมมาคารวะด้วย

Damian: สัมมาคารวะ! เจ้าพึ่งบอกข้าว่าเจ้าชื่อบาร์บาร่าเฉยๆเองนี่!

Barbara: โธ่ เดเมี่ยน…

ทะเลาะกันได้แป๊ปเดียว อาหารก็ทยอยยกมาเสิร์พ

Damian: ทำไมลูกเบอร์รี่ต้องถูกทำเป็นซอสด้วยนะ?

เดเมี่ยนเขี่ยซอสเล่น ขณะบรูซเอ่ยปากขอบคุณ

Bruce: ผมดีใจนะที่ทุกคนมาร่วมโต๊ะกันในวันนี้ได้

พอเห็นอาหารฝีมือพ่อบ้านคนเก่าคนแก่ บาร์บาร่าก็อดชมไม่ได้

Barbara: ทุกอย่างดูน่ากินแล้วก็กลิ่นหอมมากเลยค่ะ อัลเฟรด!

Alfred: ขอบคุณครับ มิสกอร์ดอน

Bruce: ผมหิวจนจะกินเพนกวินได้แล้วล่ะ

คุณพ่อปล่อยมุข ส่วนฝั่งลูกชายก็ดูท่าจะได้เพื่อนใหม่เป็นไก่งวง

Damian: เจ้าจะภักดีกับข้าใช่ไหม เจอร์รี่!

(แหม ดีนะที่ไม่ตั้งชื่อว่า Bat-Turkey)

แต่ดูท่าหญิงสาวข้างๆเขาจะไม่ชอบหน้าไก่ตัวโตนี้ซักเท่าไหร่

Cassandra (Katana?): ระวังตัวไว้ให้ดี เจ้านกบูชายัน

พออาหารทั้งหมดลงโต๊ะ พ่อครัวก็บอกทันที

Alfred: ทุกคนจัดการกินกันเองได้เลยนะครับ

ในวันพิเศษเช่นนี้ ครอบครัวค้างคาวเกือบทั้งหมดทุกคนได้มารวมตัวกันเพื่อกินเลี้ยงตามธรรมเนียม ไล่เรียงตั้งแต่เดเมี่ยนซึ่งกำลังให้อาหารไก่ เพื่อนหัวแดงของเด็กชาย คอลิน (Colin Wilkes – Abuse) ถัดมาคือเจ้าบ้านอย่างอย่างบรูซ กับคนรักของเขา เซลิน่า (Selina Kyle – Catwoman) ผู้กำลังขยี้ผมเด็กชายข้างๆเธอ ทิม (Tim Drake – Red Robin) ต่อจากอัลเฟรดคือพี่ใหญ่ของครอบครัวค้างคาว ดิ๊ก (Dick Grayson – Nightwing) ซึ่งกำลังป้อนอาหารให้แฟนสาว บาร์บาร่า (Barbara Gordon – Oracle) และสาวน้อยคนสุดท้าย คือ คาสซานดร้า (Cassandra Cain – Black Bat แต่บางที่ก็บอกว่าเธอคือ Katana)

ขณะที่ทุกคนเริ่มกินกันแล้วนั้นเอง ชายหนุ่มหน้าคุ้นคนหนึ่งก็โผล่มาพร้อมตระกร้าขนมปัง เขาคือเจสัน (Jason Todd – Red Hood) น่ะเอง

Jason: ที่นั่งของฉันอยู่ไหนล่ะ! ไม่เคยมีใครเหลือที่นั่งไว้ให้ฉันเลย

ทันใดนั้น อัลเฟรดก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นได้

Alfred: อ้อ ใช่ครับ ผมสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณคอบเบิลพ็อตผู้น่านับถือของเราครับ นายท่านบรูซ?

“ผมเชื่อว่าเขาจะมีความสุขอยู่กับวันหยุดเหมือนกับพวกเราทุกคน”

“เพียบพร้อมไปด้วยเพื่อนฝูง”

ในคุก เพนกวิน หรือตอนนี้คือนายออสวอลด์นั่งจ๋องอยู่บนเตียง พร้อมเพื่อนนกเพนกวินของเขา แต่ดูท่าจะไม่มีความสุขเลยแม้แต่น้อย ในช่วงเวลาแห่งความซึมเศร้านั้นเอง ลุงผู้คุมก็เดินมาเคาะลูกกรง

ผู้คุม: เฮ้ย เจ้าสมองนก ลุกขึ้นมา!

ผู้คุมพาเขาเดินออกจากคุกพร้อมชวนคุยอย่างเป็นกันเอง

ผู้คุม: เอ็งโชคดีที่เอ็งมาที่นี่วันนี้ ออสวอลด์

Oswald: แล้วนั่นมันดียังไงล่ะ? แกถูกปั่นหัวหรือไงว้า เจ้างี่เง่า?

เพนกวินบ่นกระปอดกระแปดโดยไม่สนใจว่าจะโดนพาไปที่ไหน เมื่อมาถึงหน้าห้องหนึ่ง ลุงก็ผลักประตูเข้าไป และภาพที่ปรากฏต่อหน้าออสวอลด์ก็ทำให้เขาตะลึง

ผู้คุม: เอ็งมาถึงเวลาอาหารเย็นพอดี!

เพราะมันคือภาพของโรงอาหารอันวุ่นวายเพราะงานฉลองวันขอบคุณพระเจ้านั่นเอง! โดยหนึ่งในนั้นก็มีอาร์โนลด์ (Arnold Wesker – Ventriloquist) กับหุ่นสการ์เฟซ (Scarface) รวมอยู่ด้วย

Arnold: อยากกินอะไรหน่อยไหมครับ คุณสการ์เฟซ

Scarface: ข้ากินไม่ได้โว้ย เจ้าหุ่นเชิด!

ลุงผู้คุมพานักโทษของตนมานั่งอีกมุมหนึ่งที่พอจะเงียบสงบหน่อย

ผู้คุม: หุบปีกเอ็งแล้วกินข้าวเถอะ

ผู้คุม: ข้าเกรงว่าพวกมันจะเริ่มโดยไม่มีเอ็งไปแล้ว แต่ไม่เป็นไร ข้าแบ่งมาให้เอ็งจานนึง

ผู้คุมยื่นอาหารที่เขาเก็บไว้ให้ด้วยรอยยิ้ม และอาหารนั้นก็คือ… ไก่งวง

ผู้คุม: หวังว่าเอ็งจะชอบไก่งวงนะ! ข้าหมายความว่า… ใครล่ะจะไม่ชอบมัน ใช่ไหม?

ด้วยเหตุฉะนี้ ออสวอลด์จึงได้แต่นั่งมองจานอาหารด้วยความช้ำใจอยู่นั่นเอง

 

“สุขสันต์วันขอบคุณพระเจ้าคร้าบ มาพบกันใหม่เดือนหน้านะ กะต๊าก กะต๊าก”

++——————————————————++

เกร็ดเล็กเกร็ดน้อย

 

ที่มาของวันขอบคุณพระเจ้า เรือเมย์ฟลาวเออร์ และเหล่านักแสวงบุญ

คงต้องเกริ่นกันก่อนว่า วันขอบคุณพระเจ้านี่ คือวันเลี้ยงฉลองการเก็บเกี่ยวของอเมริกาและแคนาดา โดยตามธรรมเนียมแล้ว เป็นงานที่จะจัดขึ้นในวันพฤหัสที่สี่ของเดือนพฤศจิกายน โดยทุกคนจะกลับไปกินเลี้ยงอาหารเย็นกับครอบครัว ซึ่งความเป็นมา ก็ค่อนข้างจะมีความแตกต่างในรายละเอียดกันพอสมควร

แต่โดยสรุปแล้ว เทศกาลดังกล่าว มีที่มาจากการการเดินทางของกลุ่มคนที่นับถือศาสนาคริสต์ในประเทศอังกฤษ ที่มีความขัดแย้งกับนิกาย Church of England พวกเขาจึงออกเดินทางไปยังที่ที่ไม่ขัดแย้งต่อความเชื่อของพวกเขาด้วยเรือเมย์ฟลาวเวอร์ (Mayflower) โดยพวกเขาเหล่านี้ เรียกตัวเองว่า “นักแสวงบุญ” หรือ “พิลกริม” (Pilgrims) นั่นเอง

 

ชุดเหมือนในเรื่องเลยใช่ไหมล่ะ

เมื่อแรกที่พวกเขาเหยียบย่างลงอเมริกา ในนามของการสร้างอาณานิคมพลีมัธ (Plymouth) ก็ต้องลงมือทำงานหนักเพื่อลงหลักปักฐานในประเทศนี้ให้จงได้ คนกลุ่มนี้พบความยากลำบากมากมาย จนวันหนึ่ง อินเดียแดงนาม แมซซาซอยท์ (Massasoit) และพรรคพวกเผ่าวัมปาเนิก (The Native American Wampanoeg Tribe) ก็ได้เข้ามาให้ความช่วยเหลือแก่เหล่านักแสวงบุญ ในการปลูกพืชผล จนสามารถเก็บเกี่ยวได้เป็นอย่างดี

ด้วยเหตุนี้ ผู้การแบรดฟอร์ด (William Bradford) แห่งพลีมัธ จึงมีการจัดเลี้ยงฉลองเพื่อสานสัมพันธ์อันดีระหว่างนักแสวงบุญและอินเดียแดง เกิดขึ้น โดยเหล่าพิลกริมชาย ได้ออกไปล่าสัตว์ และกลับมาพร้อมไก่งวง ขณะที่พิลกริมหญิง ก็จัดเตรียมอาหารที่ทำจากข้าวโพด แคนเบอร์รี่ สควอช และฟักทอง เป็นอาหารมื้อเย็นในเทศกาลในวันขอบคุณพระเจ้าครั้งแรก

กินไก่ด้วยกันไหมจ๊ะนาย

ด้วยความเชื่อเช่นนั้น อาหารในวันขอบคุณพระเจ้าจากคราวนั้นมาจนถึงยุคปัจจุบัน จึงประกอบไปด้วย ไก่งวงอบยัดไส้ ผลสควอช ขนมปังข้าวโพด ซอสแคนเบอร์รี่ และพายฟักทอง ดังเช่นที่หากินได้นั้นสมัยก่อนนั่นเอง

นอกจากนี้ ในยุคปัจจุบัน ได้มีเมืองที่ฉลองวันขอบคุณพระเจ้าฟู่ฟ่ากว่าเมืองอื่นหน่อย คือนิวยอร์ก โดยจะมีขบวนพาเหรดซึ่งจัดโดยห้างเมซีย์ (Macy’s) ในชื่อ Macy’s Thanksgiving Day Parade อยู่ด้วย ซึ่ง ดังที่รู้ ว่าเมืองกอทแธมนี้ก็มีต้นแบบมาจากเมืองนิวยอร์กตั้งแต่แรกอยู่แล้ว จึงไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่นัก ที่จะมีพาเหรด โดยเจ้าของธุรกิจท้องถิ่นปรากฏในเรื่องเช่นเดียวกัน

ใครสนใจอ่านความเชื่อแบบต่างๆของเทศกาลขอบคุณพระเจ้า ก็เชิญตามไปอ่านที่ลิงค์ด้านล่างได้เลยค่ะ (แต่ละแบบจะแตกต่างกันนิดหน่อยนะ) ทางเราขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบบางส่วนจากลิงค์ดังกล่าวนี้ด้วยนะคะ

– ขอบคุณค่ะ… (โดยคุณบุปผา จาก oknation)
– : : พลีมัธ พิลกริมส์ กับเมย์ฟลาวเวอร์ : : (โดยคุณ Devonshire)
– วันขอบคุณพระเจ้า (จาก วิกิพีเดียไทย)
– Thanksgiving (จาก Wikipedia)

 

หวั่นใจเป็นชุด มนุษย์ค้างคืน

หลายคนเห็นมนุษย์ค้างคาวเวอร์ชั่นขึ้นอืดก็คงจะนึกว่า “อ๊ะๆ แบทแมนกับโรบินแต่งชุดอะไรน่ะ ทำไมดูตลกจัง แฟนอาร์ตขึ้นมางานนี้เปล่า…?” แต่อยากบอกว่า มีแบทแมนกับโรบินเวอร์ชั่นนี้อยู่จริงๆนะคะ! บอลลูนดังกล่าวมีต้นแบบมาจากซีรียส์แบทแมนภาคคนแสดงซึ่งฉายทางทีวีเมื่อสมัย ก่อนนู่น นำแสดงโดยลุง Adam West ในบทแบทแมน และ Burt Ward ในบทโรบิน

เห็นภาพนี้ แล้วเพลง “มนุษย์ค้างคาว” ของพี่ติ๊ก ชิโร่ ก็ดังขึ้นในทันใด

เห็นชุดตลกแบบนี้ ไม่แน่ว่าสมัยก่อนคงเท่น่าดูเลยนะเออ!

 

นักเป่าทรัมเป็ตแห่งกอทแธม

ความสามารถในการควบคุมสัตว์ด้วยเครื่องเป่า มีมานานกว่าห้าร้อยปีแล้ว ซึ่งปรากฏในนิทานพื้นบ้านนาม The Pied Piper of Hamelin หรือ นักเป่าปี่แห่งฮาเมลิน ผู้เป่าปี่ไล่หนูออกจากเมืองเพื่อช่วยเหลือชาวบ้าน แต่ปรากฏว่าชาวบ้านดันไม่จ่ายค่าจ้าง เขาจึงเป่าปี่ล่อลวงเด็ก(?) ออกไปจากเมืองไปเลย… อันเดียวกับที่เราๆน่าจะเคยฟังกันเป็นนิทานก่อนนอนน่ะเอง

ใครสนใจข้อมูลเชิงลึกและเกร็ดประวัติศาสตร์ของตำนานนี้ ตามไปอ่านได้ใน “The Pied Piper of Hamelin เรื่องจริงในประวัติศาสตร์” ของคุณ @ohx3 ได้เลยค่ะ

 

Jason with Bread

อันนี้ออกจะเป็นมุขเฉพาะกลุ่มกันหน่อย คือมุข “เจสันกับขนมปัง” ซึ่งเราดูตอนแรกก็ไม่คิดอะไร แต่เห็นฝรั่งใน Tumblr กิ๊วก๊าวกันมาก เราจึงได้สอบถามคุณ Sheck (@kugutsu) ว่า มุข Jason With Bread คือเริ่มต้นมาจากไหน ก็เลยได้คำตอบว่า มุขเกิดจากภาพเจสันกินขนมปังด้วยความหิว ใน Under the Red Hood โดย Judd Winnick นั่นเอง

เห็นภาพแค่นี้ แต่ใน Tumblr มีแฟนอาร์ตล้ออย่างเยอะเลยนะเธอ

++——————————————————++

คุยแถมท้าย

ก็ นี่เป็นผลงานแรกเขาเราในที่นี้ค่ะ คงต้องขอฝากตัวด้วย m(_ _)m

จากที่เห็นบาร์บาร่ายังเป็นโอราเคิล ชุดของไนท์วิงก์ยังเป็นสีน้ำเงิน และต่างๆนาๆ ก็ได้บอกให้รู้ว่า Li’l Gotham นี้ เป็นเล่มพิเศษ ที่ไม่ขึ้นอยู่กับจักรวาล DCnU (รีบูท) อย่างแน่นอน (อิงจักรวาลเก่าเสียมากกว่า) แถมโทนเรื่องไม่เครียดมาก แต่ยังคงอารมณ์ของแบทแมนได้เป็นอย่างดี สมกับที่เป็นคอมมิคไว้อ่านในวันหยุดเทศกาล คงจะถูกใจหลายๆคนไม่น้อยเลยทีเดียว

Thanksgiving นี่เป็นเทศกาลที่คนไทยไม่ค่อยรู้จักมากเท่าไหร่นัก (เราเองก็ด้วย) เลยพยายามหาข้อมูลของเทศกาล รวมทั้งมุขต่างๆในเรื่องมาเสริม เพื่อจะได้เข้าใจมุขและความรู้สอดแทรกในคอมมิคเล่มนี้มากขึ้น หวังว่าคงจะชอบกันนะคะ 😀