Batman & Robin #14 : Devoured

 สิ้นสุดบทบาทของเหล่าซอมบี้ และเตรียมตัวต้อนรับตัวตลกแห่งความตาย

เมืองก็อธแธม , ณ ภัตตราคารบนตึกสูง

เหล่าผู้คนกำลังกินอาหารสุดหรูอย่างเอร็ดอร่อย โดยไม่รู้ถึงเรื่องราวสยองขวัญดั่งวันฮัลโลวีนด้านล่าง แต่แล้วเมื่อประตูลิฟท์เปิดออกความสยองขวัญก็เข้ามาหาพวกเข้าถึงที่

เหล่าซอมบี้จำนวนมากโผล่ออกมาจากลิฟท์ เหล่าผู้คนต่างหนีตายกันชุลมุน แต่แล้วกระจกก็แตกออกเผยให้เห็นเงาร่างค้างคาวยักษ์ อัศวินรัตติกาลแห่งก็อธแธมมาถึงแล้ว

 

Batman ตรงเข้าไปจัดการเหล่าซอมบี้ และด้วยจำนวนที่มากเขาจึงเลือกที่จะใช้ปืนยาสลบยิงเข้าใส่พวกมัน แต่ทว่ายาแบบนั้นย่อมทำอะไรกับเหล่าคนที่ตายไปแล้วและสมองคิดเพียงแต่เรื่องกินไม่ได้

Batman โดนซอมบี้ร่างอ้วนพุ่งชนจนกระเด็นออกมา แต่เขายังสามารถใช้ปืนตาข่ายจับซอมบี้ร่างอ้วนไว้ได้ และใช้ปืนสลิงเพื่อจับซอมบี้อีกตัวและพยายามเค้นถามคำตอบจากมัน

Batman : ทำไมพวกแกถึงหิวกันนัก และพวกแก…

“…มาจากที่ไหนกัน”

บริเวณใต้ดินของเมืองก็อธแธม

Robin และหญิงสาวอีกคนถูกเหล่าซอมบี้แบกตัวไว้ และกำลังมุ่งหน้าไปที่ไหนสักแห่ง

“มีไอน้ำถูกปล่อยออกมาจากที่ไหนสักแห่ง ผู้หญิงที่โดนเจ้าพวกนี้จับตัวไว้ก็เริ่มพูดอะไรพึมพำออกมา แสดงว่าเธอต้องรู้สึกตัวแล้ว”

“หวังว่าเธอจะทนได้อีกนานสักหน่อย จนกว่าจะรู้ว่าเจ้าพวกนี้มันกำลังมุ่งหน้าไปที่ไหน”

ทาง Robin เองก็เริ่มรู้สึกตัวแล้ว และเมื่อเขามองออกไปก็พบรถไฟขบวนหนึ่ง

“คงต้องขอแอบมองดูหน่อยล่ะ และนั่นก็เป็นคำตอบเรื่องไอน้ำได้เลย…”

 

“…แต่ทำไมถึงต้องกองและถอดเสื้อผ้าเจ้าซากพวกนี้ไว้ข้างล่างนี้ด้วยล่ะเนี่ย”

แต่แล้ว Batman ที่กำลังเป็นห่วงลุกก็ติดต่อเข้ามา

“Robin นี่ลูกยังอยู่ใช่มั้ย… ตอบพ่อมา”

“เฮ้อ ตอนนี้ข้ายังคุยกับท่านไม่ได้หรอก พอดีข้ากำลังจะไปเที่ยวน่ะสิ”

Batman :พ่อรู้ว่าลูกได้ยินนะ… เปิดอุปกรณ์สื่อสารซะ

 

“กำลังทำการวิเคราะห์ผลเลือด”

Batman : ทำให้เร็วที่กว่านี้ ฉันต้องการรายงานของเชื้อพวกนี้ทั้งหมด

“ทำการบันทึกผลทดสอบ”

 

Batman : ถ้าคิดจะกันการสื่อสารของพ่อออกไป เพียงเพราะพ่อเป็นห่วงความปลอดภัยของลูกละก็นะ พ่อไม่ยอมรับเด็ดขาด

Batman : และลูกก็เลือกที่จะก้าวร้าวผิดเวลาแล้วเจ้าตัวเล็ก

Batman : แล้วถ้าลูกยังไม่รู้ตัวอีกละก็นะ พ่อจะไปหาลูกเดี๋ยวนี้เลย

“ทำการตรวจสอบเลือดเสร็จสิ้น”

“80 % ตรงกับ JAV24B รวมกับความแปรปรวนของอากาศที่ผิดปกติ”

Batman : ทำการแยกความแปรปรวนของอากาศทั่วบริเวณ แล้วระบุตำแหน่งที่มีความเป็นไปได้มากที่สุดมาซะ

ทาง Robin ยังคงเงียบอยู่ และใกล้จะถึงสถานที่ปลายทางแล้ว

“ ให้ตายสิ Robin ติดต่อหาพ่อเดี๋ยวนี้เลย ”

เจ้าลัทธิ : เริ่มเตรียมการสำหรับงานเลี้ยงได้แล้ว ขัดสีพวกเขาให้ดูดีหน่อยล่ะ

บรรดาสาวกของนิกายซาตานทำการอาบน้ำให้หญิงสาวที่พวกเขาจับตัวมาได้ โดยมีคนอื่นๆอีกจำนวนมากที่โดนจับมาอยู่รอบๆ รวมไปถึง Robin ที่โดนลากตัวเข้ามาด้านใน

เจ้าลัทธิ : พวกเขาสะอาดสะอ้านและใส่เสื้อผ้ากันเรียบร้อยแล้ว

เจ้าลัทธิ : แล้วนำตัวเจ้าคนที่ดูมีสีสันที่สุดมาวางไว้ที่ตรงกลาง

เจ้าลัทธิ : เจ้าสิ่งนี้คืออาหารอันโอชะของพวกเจ้า อาหารที่ดูแปลกใหม่นอนอยู่เบื้องหน้าของพวกเราแล้ว…

เจ้าลัทธิ : …มันเป็นหนึ่งในสิ่งที่พวกเจ้าต้องลิ้มรส พวกเจ้าจะได้เข้าร่วมกับสภาพันธ์ซาตานและดื่มน้ำจากหัวกะโหลก เพราะนั่นคือกระหาย ซึ่งเป็นสิ่งที่เป็นต้องการมากที่สุดของเหล่ามวลมนุษย์

เจ้าลัทธิ : และพวกเจ้ากำลังพูดถึงเรื่องอะไร

สาวก : สู่ความเป็นอมตะ

เจ้าลัทธิ : ใช่แล้ว มันคือสิ่งที่เดียวที่มีค่าพอให้พวกเรายอมตายเพื่อมัน

เจ้าลัทธิ : จงกระตุ้นความกระหายของเจ้าด้วยน้ำทิพย์แห่งซาตาน จงกินเพื่ออยู่รอด เหล่าสาวกผู้ดีงามของข้า จากนั้นจงกลืนกินก็อธแธม

 

Robin ที่ฟังมานานก็ได้เวลาที่จะตื่นขึ้นมาแล้ว

Robin : แต่ข้า ไม่ คิด แบบนั้น

และยิงใบมีดที่แขนทั้งสองข้างออกไปทันที

ซึ่งมันก็คือระเบิดขนาดเล็กนั่นเอง

สาวก 1 : …เขาสร้างรอยแยกระหว่างพวกเราและคนอื่นๆ

เจ้าลัทธิ : จงอย่าได้กังวลไป  เพราะมันจะดูน่าสนใจมากขึ้นเมื่ออาหารของพวกเจ้าตอบโต้กลับมา

Robin ปาระเบิดควันใส่สาวกอื่นๆและพยายามพาคนอื่นๆหนี

Robin : ตามข้ามาถ้าพวกเจ้ายังอยากจะมีชีวิตอยู่

 

Robin : เร็วเข้า …เข้ามาในลิฟท์ขนของนี่

เจ้าลัทธิ : หนทางสู่ความเป็นอมตะของพวกเจ้ากำลังจะหนีไปแล้ว พวกเจ้าจะทำอย่างไรต่อล่ะ

บรรดาสาวก : กินเพื่ออยู่รอด

จากนั้นบรรดาสาวกก็ไต่ลงมาตามรอยแยกตามพวก Robin ไป

เจ้าลัทธิ : แล้วนั่นก็คือจิตวิญญาณยังไงล่ะ

ทางด้าน Robin ทุกๆคนต่างอ้อนวอนขอให้เขาช่วย แต่ลิฟท์ดูจะช้าเกินไปจึงต้องพยายามทำให้มันเร็วขึ้น ซึ่งเหล่าสาวกก็กำลังไต่สลิงของลิฟท์ตามลงมา

Robin : หาที่เกาะไว้ให้ดีๆล่ะ …เพราะพวกเรากำลังจะดิ่งลงไปแล้ว

Robin : เอาตัวยืนชิดๆกับกำแพงหน่อย …เพราะข้าต้องการพื้นที่ว่างๆ

แล้ว Robin ก็ยิงกระสุนระเบิดขนาดเล็กออกไปทะลุช่องพื้นที่เขาเตรียมไว้

ซึ่งเขาใช้มันลดแรงกระแทกของลิฟท์ที่กำลังตกลงมา

หญิงผมบลอน : …เธอช่วยพวกเราไว้…

ชาย A : …พวกเราไม่รู้จะขอบคุณเธอยังไงดีจริงๆ…

Robin : พวกเจ้าจะแสดงความขอบคุณให้ข้าได้ โดยการหุบปากและเดินต่อไปเรื่อยๆ …

จากนั้น Robin ก็พาคนอื่นๆไปยังรถไฟที่พาเขามา

ชาย B : …รถไฟนี่มันเก่าเกินกว่าจะมาอยู่ที่นี่นะ…

Robin : ..มันเป็นช่องทางลับของประธานาธิบดีเมื่อตอนที่เขามาเยือนก็อธแธมในช่วงปี 1930 …

ชาย B : นี่เธอรู้ได้ไงเนี่ย…

Robin : ก็เพราะข้าอ่านมาไงเล่า

แต่ก่อนที่รถไฟจะหนีไปทัน เหล่าสาวกที่ตอนนี้บ้าไปแล้วก็ตามมาทัน ทำให้ Robin ต้องบอกการบังคับให้ชายแก่ข้างๆและฝากเขาควบคุมเพื่อออกไปรับหน้าพวกมัน

Robin : จับคับบังคับไว้ และถอยมันลงมาเมื่อพวกเราผ่าน Goyer Garden

ชาย B : …อืมมม , ก็ได้ถ้าเธอพูดแบบนั้นนะ “พ่อหนู”

Robin : ชื่อของข้าไม่ใช่ “พ่อหนู” …

Robin ข้าชื่อ Robin …

Robin : …และคนพวกนี้ก็อยู่ภายใต้การดูแลของข้า อยากได้ตัวพวกเขางั้นเหรอ ข้ามศพข้าไปก่อนเถอะ

ในขณะที่ Robin กำลังเตรียมตัวปะทะกับเหล่าซอมบี้ด้วยตัวคนเดียว ด้านหลังภายใต้เงามืดบุคคลอีกคนก็มาถึงแล้ว

Batman : ข้ามศพเราไปก่อนต่างหาก

Robin : Batman!

Robin น้อยยิ้มดีใจทันทีที่เห็นพ่อของเขามาถึง แต่พ่อของเขาคงไม่ยินดีด้วยแน่ๆ

Batman : มันไม่มีอะไรให้ยิ้มรับหรอกนะเจ้าหนู มา ลุย งานกันต่อ

ไม่ต้องบรรยายอะไรมากนอกจาก เละ!

สองพ่อลูกกระหน่ำเล่นงานเหล่าซอมบี้เหมือนมันไม่มีพิษสงอะไรแม้แต่น้อย

และก็อัดกันจบ

Batman : ป้ายสุดท้าย ก็อธแธม เซ็นทรัล

จากนั้นก็ได้เวลาพ่ออบรม

Batman : การที่ลูกปิดอุปกรณ์สื่อสารมันแสดงถึงความใจร้อนและไร้ซึ่งความรับผิดชอบ… มันทำให้ลูกตามืดบอดจนลืมนึกไปว่านี่อาจจะเป็นการแสดงสยองขวัญของ Joker ก็ได้

Robin : นั่นมันเป็นไปไม่ได้หรอกท่านพ่อ เพราะข้าเห็นหัวหน้าของเจ้าพวกนี้… ถึงแม้เขาจะสวมผ้าคลุมศีรษะไว้แต่ข้าได้ยินเสียงหมอนั่น…

ในระหว่างนี้ทั้งคู่ก็ได้ยินอะไรบางอย่างขำขันดังขึ้นมาเรื่อยๆ

Batman จึงไปค้นดูกระเป๋าเสื้อของคนในกลุ่มนั้นซึ่งที่มาของต้นเสียง และพบกับฟันปลอมอันหนึ่ง

“มันมีเชือกอยู่ตั้งมากมาย”

“แต่ฉันดันไม่เคยรู้เลยว่าตัวเองต้องดึงเส้นไหนน่ะ”

HA HA HA HA HA HA HA

และเมื่อฟันปลอมเปิดออกมาก็พบกล้องอันหนึ่ง ที่แสดงภาพดวงตาของใครคนหนึ่งที่คุณก็รู้ว่าใคร

“กุ้งเคย น่ะมันว่ายน้ำได้เร็วมากเลยน้า”

“และปลาวาฬมันกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้แล้วด้วยนะ เจพเพ็ตโต้”

ซึ่งตัวกล้องนั้นเป็นระบบสองด้านทำให้คนฝั่งนี้สามารถมองเห็นพวกเขาได้เช่นกัน

“กำลังมาหานาย และพิน็อกคีโอ้ของนายยังไงล่ะ”

HA HA HA HA HA HA

Batman ขยี้ฟันปลอมจนแหลก

Robin : นี่ท่านรู้ได้ยังไงกัน

Batman : ไม่ใช่ที่นี่

Robin : แต่เป็นที่นั่นสินะ…

Batman : และไม่ใช่ตอนนี้

Bruce : ..นี่ถ้าพ่อไม่ได้ตัวอย่างเลือดของเจ้าพวกซาตานนั่นมา แล้วระบุตำแหน่งของลูกได้เพราะส่วนผสมหายากของคอนกรีตภายที่ใช้สร้างโครงสร้างของอุโมงค์ลับนั่นละก็นะ เรื่องพวกนี้มันอาจจะเลวร้ายกว่านี้อีกก็เป็นได้

Damian : ข้าก็แค่ทำตามสิ่งที่ท่านสั่งสอนข้ามา …พวกประชาชนพวกนั้นสำคัญกว่า..และพวกเราต้องทำในสิ่งที่เราสมควรทำเพื่อปกป้องเหล่าผู้บริสุทธิ์ และ…

 

Bruce : งั้นลูกก็ไม่ควรจะทำมันโดยให้ตัวเองโดนจับตัวไปอีก พ่อเคยบอกลูกมาก่อนหน้านี้แล้ว… ว่ามันไม่ใช่การเลือก… มันควรจะทำก็ต่อเมื่อลูกมีใครอยู่ด้วย

Damian : ข้าเอาอยู่น่า

Bruce : ใครบอกลูก

Damian : ก็ข้านี่ไง

Bruce : ลูกน่ะอายุแค่ 10 ขวบเองนะ ให้ตายเถอะ …เมื่อไหร่กันที่ลูกจะเข้าใจว่าลูกไม่ได้ผ่านอะไรมามากเหมือนพ่อ

Damian : ข้าคิดว่าเราไม่ควรจะพูดถึงเรื่องที่ผ่านไปแล้วนะ

Bruce : ไม่มีทาง จนกว่าพวกเราจะก้าวไปข้างหน้าได้ 3 ก้าว และก้าวถอยหลัง 2 ก้าว

Damian : ข้าเหนื่อยที่จะฟังเรื่องนั้นแล้ว

Bruce : พ่อเองก็เหนื่อยที่พูดเหมือนกันนั่นแหละ

Damian : ดีเลยงั้นท่านก็หยุดหายใจให้เสียเปล่าซะที

จากนั้น Bruce ก็หยุดอยู่ที่หน้าหลอดแก้วที่ใส่ชุดของ Jason

Bruce : ลูกคิดว่าหลอดแก้วนี่มีไว้ทำอะไร

Damian : เป็นเกียรติแก่ไอหมอนี่มั้ง

Batman : ไม่ใช่ มันมีไว้เพื่อพ่อ… เพื่อเป็นสิ่งสำคัญว่าพ่อไม่สามารถที่จะปฏิเสธได้… และเพื่อเตือนใจพ่อว่า อย่าให้มันเกิดขึ้นอีก…

Bruce : …เพราะงั้น ถ้าลูกคิดว่าพ่อจะยืนอยู่ตรงนี้เพื่อขอโทษที่พ่อเป็นห่วงลูก ซึ่งทำได้ดีและตัดสินใจได้เยี่ยมแล้วละก็นะ ลูกคิดผิดแล้ว

Bruce : พ่อเองก็ไม่รู้ว่าจะพูดยังไงดี เว้นแต่ …จริงๆแล้วพ่อเองก็ไม่แน่ใจว่ามันจะได้ผลมั้ย

Bruce : พ่อกลัวว่าลูกจะไม่ห่วงใยใครเลยนอกจากตัวลูกเอง

หลังจากที่ Bruce พูดออกไป Damian ก็เดินเข้ามาใกล้ๆเข้าพร้อมวางของสิ่งหนึ่งลงไป

Damian : แต่จริงๆแล้ว ข้าเป็นห่วงนะ ท่านพ่อ

 

Bruce หยิบมันขึ้นมา และเขาจำของสิ่งนี้ได้ดี มันคือไข่มุกของแม่ของเขาเองที่หายไปตั้งแต่การปล้นครั้งนั้น และเดเมี่ยนออกตามหาจนพบ

Bruce : …นี่มัน ไข่มุกของแม่…

ในที่สุด Bruce ก็เริ่มจะเข้าใจในสิ่งที่ Damian ทำ

Bruce : เดเมี่ยน …พ่อภูมิใจในตัวลูก

แล้ว Bruce ก็รู้ว่าลูกของเขานั้นรักและห่วงใยเขา เหมือนกับที่เขารักและห่วงใยลูกของตน สายสัมพันธ์ของทั้งคู่กำลังไปได้ด้วยดี แต่ทว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นกับสายสัมพันธ์ของพ่อลูกคู่นี้หรือไม่ ในการกลับอีกครั้งของ Joker

 

เล่มหน้า

Death of The Family

คุยกันท้ายเล่ม

สำหรับเล่มนี้ถ่ายทอดความสัมพันธ์ออกมาได้อย่างดีเยี่ยมจริงๆ อย่างพ่อทุกคนล้วนเป็นห่วงลูกถึงแม้จะรู้ว่าลูกเก่งกล้า บ้าระห่ำขนาดไหนก็ตาม แต่เราก็ได้เห็นพัฒนาการของเดเมี่ยนที่เริ่มจะโตขึ้นและแคร์ความรู้สึกคนอื่นๆมากขึ้น โดยเฉพาะพ่อของเขา

แล้วมาพบกับ Batman & Robin ใหม่เล่มหน้าใน Batman – Death of The Family : Batman & Robin #15 ครับ