NIGHTWING  #4
เรื่อง : KYLE HIGGINS
ภาพ : TREVOR McCARTHY
วางจำหน่าย: 21 ธันวาคม 2011
สำนักพิมพ์ : DC Comics

สมุดบันทึกปริศนา!

..

กรุงก็อทแธม, ยี่สิบสี่ชั่วโมงก่อน

..

แบทเกิร์ลกำลังไล่จับสไปน์เบนเดอร์วายร้ายที่สามารถปลอมตัวได้ แต่เธอพลาดท่า และเมื่อมันปะปนเข้าไปในฝูงชนก็ไม่มีทางที่เธอจะจำแนกมันออก

 

ขณะเดียวกันดิ๊กก็กำลังเล่นจ้ำจี้มะเขือเปาะกับราย่าอยู่ แต่พอเขาพูดเรื่องจะลงหลักปักฐานกับเธอ เธอก็ปฏิเสธทันควัน

ราย่า: “คำตอบถูกฝังไว้ ณ หัวใจแห่งคณะละคร” พอเธอสืบเจอว่าใครจ้างไซโกะมาฆ่าคุณแฮลี่ เธอก็ควรจะกลับไปใช้ชีวิตของเธอ ส่วนฉันก็จะกลับไปใช้ชีวิตของฉัน

 

เธอพูดถูกเสียส่วนใหญ่ แต่เธอลืมเรื่องสำคัญไปอย่างหนึ่งนั่นก็คือ เจ้านายของไซโกะจ้างมันมาฆ่าผมเพราะเขาคิดว่าผมเป็น “ฆาตกรโฉดแห่งก็อทแธม” ด้วยเช่นกัน และนั่นแหละที่น่าสนใจ

 

 

ในตอนนั้นเอง หญิงสาวคนหนึ่งได้ปรากฏตัวขึ้นที่กระโจมใหญ่ และเธอมาหาดิ๊ก…

กลับมาที่ห้องของดิ๊ก จู่ ๆ เสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้น

..

ดิ๊ก: … โอย ให้ตายเถอะ

แขกผู้มาเยือนไม่ใช่ใครที่ไหน เธอคือบาร์บาร่านั่นเอง…

บาร์บ: ดูพูดเข้าสิ… ไม่เหมือนกับที่ฉันคิดไว้เลยแฮะ

บาร์บ: ฉันนึกว่าเธอจะพูดประมาณ “อ้าว บาร์บ มาทำอะไรที่นี่?” ซะอีก แต่ฉันก็คงจะหวังมากไม่ได้ล่ะเนอะ – –

 

บาร์บ: อ๊ะ โทษที ฉันไม่ได้ตั้งใจมาขัดจังหวะ

ราย่า: ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันกำลังจะไปพอดี

ดิ๊กแนะนำสองสาวผมแดงให้รู้จักกัน แต่ดูเหมือนทั้งคู่จะไม่กินเส้นกันตั้งแต่เจอหน้าเสียแล้ว…

 

ราย่า: ยินดีที่ได้รู้จัก พักผ่อนให้สนุกนะ

ดิ๊ก: งั้นฉัน… เดี๋ยวฉันแวะไปหานะ ราย่า

ราย่า: ไว้วันหลังก็ได้ – – เพราะดูท่าทางนายคงมีอะไรให้ทำตลอดทั้งคืนแหง ๆ

ดิ๊ก: เอ่อ… ก็ได้

แล้วราย่าก็สะบัดหน้าเดินออกไปจากห้อง ทิ้งให้ดิ๊กปวดกะบาลอยู่กับบาร์บสองต่อสอง…

บาร์บ: ฉันมาผิด…

ดิ๊ก: เธอมาผิดเวลามาก ๆ เลยล่ะ

บาร์บ: ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร?

ดิ๊ก: ฟังนะ บาร์บาร่า…

บาร์บ: โทษที คงไม่ใช่เรื่องของฉันสินะ

บาร์บ: “คำตอบถูกฝังไว้ ณ หัวใจแห่งคณะละคร” คำตอบอะไรกันหว่า?

ดิ๊ก: เอาเป็นว่าฉันถามก็ได้ “อ้าว บาร์บ มาทำอะไรที่นี่?”

บาร์บ: ฉันกำลังทำคดีอยู่ – – แล้วบังเอิญคนร้ายดันหนีมาที่ไมอามี่พอดีน่ะ

 

ดิ๊ก: เธอก็เลยมาทักทายฉัน… หลังจากที่เราคุยกันชัดแล้วว่าต่อจากนี้เธอต้องการจะทำงานคนเดียวอย่างนั้นเหรอ?

บาร์บ: ฟังนะ ริชาร์ด… ฉันก็รู้สึกแย่กับเรื่องที่เกิดขึ้นพอ ๆ กันนั่นแหละ ฉันว่าบางที… เราน่าจะลุยด้วยกันอีกสักที

ดิ๊ก: แต่ฉันงานยุ่งน่ะ บาร์บาร่า

บาร์บ: เถอะน่า ออกไปสนุกกันสักคืนให้หัวโล่งดีกว่า เดี๋ยวฉันให้นายนำหน้าก็ได้นะ

 

ถ้าผมพูดอะไรออกไปแล้ว ผมมักจะไม่ค่อยเปลี่ยนใจหรอก…

 

 

แต่แปลกจริง ๆ ที่เธอโน้มน้าวผมได้

บาร์บกับผม… เรามีสายสัมพันธ์ที่ไม่เหมือนใคร เธอคือลูกสาวของสารวัตรกอร์ดอน ผู้ที่รอดชีวิตจากเงื้อมมือของโจ๊กเกอร์ เธอคือสาวน้อยผู้สวมใส่ชุดแบทเกิร์ลออกพิทักษ์คุณธรรม… และเป็นคนที่ผมห่วงใยจากส่วนลึกในใจ

 

ถ้าราย่าคือคนแรกที่ผมตกหลุมรัก เธอก็เกือบจะเป็นคนที่สองและผมก็มั่นใจว่าเธอรู้สึกเช่นเดียวกันกับผม

จนกระทั่งหนล่าสุดที่เราเจอกัน ผมบอกเธอว่าเธอยังไม่พร้อมจะกลับมาเป็นสาวน้อยค้างคาวอีกครั้งและทำให้เธอโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง แต่ถึงอย่างนั้น สายสัมพันธ์ของเราก็ไม่มีวันถูกตัดขาด ยืนยันได้จากที่เธอมาปรากฏตัวที่นี่

 

 

และนั่นก็เป็นเรื่องที่แสนจะซับซ้อน

 

บาร์บกำลังตามล่าตัวสไปน์เบนเดอร์ วายร้ายที่สามารถแปลงรูปลักษณ์เป็นคนอื่น ซึ่งมันได้ขโมยไมโครชิปจาก คิว-คอร์ มาขายให้นักสร้างอาวุธที่ชื่ออาซิมอฟ ตอนนี้พวกเขากำลังรอให้สไปน์เบนเดอร์ปรากฏกาย…

 

สามชั่วโมงต่อมา

บาร์บ: เหมือนฉันจะกะเวลาผิดแฮะ

ดิ๊ก: คิดงั้นเหรอ?

บาร์บ: แล้ว “คดีไซโกะ” ของนายมีความคืบหน้าบ้างรึเปล่า?

ดิ๊ก: ฉันลองสาวไปเรื่อย ๆ แต่ก็ยังไม่เจอตัวนายจ้างของมันอยู่ดี มาตอนนี้มันรู้แล้วว่าฉันคือไนท์วิง – –

บาร์บ: อะไรนะ!? พูดใหม่ซิ!? เจ้าหมอนั่นรู้อะไร!?

ดิ๊ก: มัน… มันเค้นเอาจากคุณแฮลี่

บาร์บ: งั้นก็แปลว่า – –

ดิ๊ก: แปลว่ามันอาจจะรู้แล้วก็ได้ว่าเธอเป็นใคร… แถมอาจจะรู้อีกว่าใครคือเร้ดโรบิ้นกับโรบิ้น… และใครคือมนุษย์ค้างคาว ก็อย่างที่บอกนั่นแหละ – – ตอนนี้ฉันมีงานล้นมือเลย

 

บาร์บ: แล้วเรื่องราย่าล่ะ?

ดิ๊ก: มีอะไรกับเธออีก?

บาร์บ: ไม่เอาน่า… ฉันอยากรู้เรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ของนายมากเลย – – มันเป็นหน้าที่ของเพื่อนไง บอกหน่อยสิ เธอเป็นไงบ้าง?

ดิ๊ก: ก็ดี…

บาร์บ: โอเค ฉันเองก็หวังว่าผู้หญิงที่นายนอนด้วยจะเป็นผู้หญิง “ที่ดี” แล้วนายกะจะเอาไงกับเธอล่ะ?

ดิ๊ก: เฮ้อ… ฉันจะลงไปดูข้างล่างนั่น เธอคอยระวังหลังให้ฉันด้วยล่ะ

บาร์บ: ได้สิ… แน่นอนอยู่แล้ว

นี่ไม่ได้ช่วยให้หัวโล่งขึ้นมาเลย

ออกมาสิฟะ สไปน์เบนเดอร์… โผล่หัวออกมาได้แล้วก่อนที่ฉันจะโดนล้วงลับตับแตกไปมากกว่านี้

 

 

ดูเหมือนอาซิมอฟเองก็แปลกใจที่มันมาสาย

สำหรับไอ้หมอที่สามารถแปลงกายเป็นใครก็ได้ แถมยังสามารถสลัดหางออกเมื่อจำเป็น มันไม่ควรปล่อยให้ลูกค้ารอนานขนาดนี้นี่นา ยกเว้นแต่ว่า…

 

ยกเว้นมันจะรู้ว่าเราไม่ได้ตามรอยมันทางเดียว

 

 

ทันใดนั้นเอง ดิ๊กได้ปรากฏตัวขึ้นด้านหลังบาร์บ… แต่เขากลับเงื้อมือขึ้นเตรียมที่จะปลิดชีวิตสาวน้อย!

พริบตาที่กำลังจะฟาดลง ดิ๊กอีกคนพลันพุ่งเข้ามาช่วยชีวิตเธอเอาไว้!

 

ในขณะที่ดิ๊กทั้งสองกำลังปล้ำกันอยู่ บาร์บตัดสินใจขว้างแบททาแรงใส่ ดิ๊ก (?) คนหนึ่ง

ซึ่งที่แท้มันคือสไปน์เบนเดอร์แปลงกายมานั่นเอง!

ได้เวลาตะลุมบอน!

ดิ๊กเผชิญหน้ากับสไปน์เบนเดอร์!

บาร์บเหวี่ยงอาซิมอฟไปหาดิ๊กที่กำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงอยู่กับสไปน์เบนเดอร์ ทำให้ทั้งสามตกลงไปในสระ!

และนั่นทำให้พวกเขาได้รู้ว่าสไปน์เบนเดอร์ไม่ถูกกับกระแสไฟฟ้าอย่างรุนแรง!

เมื่อรู้อย่างนั้น ดิ๊กก็เพิ่มระดับกระแสไฟฟ้าของถุงมือแล้วกระโดดเข้าชาร์จ!

ตูมมม!!

 

และนั่นได้ทำให้มันหมดสภาพไปในที่สุด!

“นายคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับหมอนั่นกันล่ะ?”

 

ดิ๊ก: เจ้านั่นอึดจะตายชัก – – มันไม่ตายหรอก บางทีพวกที่ส.ต.า.ร์แล็บอาจจะช่วยรักษามันได้ก็ได้ ว่าแต่ไมโครชิปล่ะ?

บาร์บ: คงไหม้เป็นตอตะโกตั้งแต่นายช็อตไฟฟ้าเจ้านั่นแล้วล่ะ เจ้านั่นพกมันไว้ติดตัวเสมอ

ดิ๊ก: ฉันยังสงสัยอะไรอยู่นิดหน่อย – – ตอนที่มันแปลงร่างเป็นฉัน เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันคือตัวจริง?

บาร์บ: ไม่เห็นต้องคิดเลยสักนิด ใครหน้าเห่ยกว่านั่นแหละตัวจริง

ดิ๊ก: เฮอะ เฮอะ ตลกจังเลยนะ

บาร์บ: มันจะยากอะไร มันเป็นเรื่องของมุมมองน่ะ นายแค่ต้องหามุมมองที่ถูกต้องเพื่อจะได้มองปัญหาได้อย่างทะลุปรุโปร่ง ลองดูสิแล้วนายจะอึ้งกิมกี่กับคำตอบที่นายเจอ

ดิ๊ก: ก็คง… จริงอย่างที่เธอว่านะ

 

บาร์บ: แล้วฉันคง… ต้องขอโทษด้วยที่สอดรู้สอดเห็นเรื่องของนาย – – มันไม่ใช่ธุระกงการอะไรของฉันจริง ๆ นั่นแหละ…

ดิ๊ก: วันนี้ฉันต้องขอบใจเธอต่างหาก ได้ออกไปกับเธอแล้วสนุกมากจริง ๆ หวังว่าเธอก็คงรู้สึกเหมือนกัน

บาร์บ: งั้นหวังว่าจะได้เจอกันใหม่ที่ก็อทแธมนะ…

 

“… พ่อหนุ่มมหัศจรรย์”

ราย่า: ดูเหมือนว่า… เธอสองคนจะสนิทกันมากเลยใช่มั้ย?

บาร์บ: ช่ายน่ะสิ จะบอกว่าเพราะเราสองคนโตมาด้วยกันก็ได้นะ

ราย่า: ตลกดี – – เพราะฉันเองก็เหมือนกัน

บาร์บ: ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อสร้างปัญหาให้พวกเธอหรอกนะ ราย่า ดิ๊กเป็นแค่เพื่อนสนิทของฉัน

ราย่า: แค่นั้นเหรอ?

บาร์บ: ฟังนะ เขาอาจจะโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงถ้ารู้ว่าฉันบอกเธอ… แต่เขาห่วงเธอมากนะรู้มั้ย เธอทำให้เขามีความสุข และนั่นคือสิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ไม่ใช่เหรอ? เจอกันใหม่นะ ราย่า

 

“… หมอนั่นเป็นคนดีใช้ได้เลยล่ะ”

 

ครั้งสุดท้ายที่ผมเจอกับบาร์บาร่าทุกอย่างดูเลวร้ายไปหมด ตลกดีที่เรื่องคราวนี้กลับทำให้อะไร ๆ มันดีขึ้น

มันคงเป็นอย่างที่บาร์บว่า – – บางทีเราคงต้องหามุมที่ถูกต้องเพื่อมองเรื่องราวให้ปรุโปร่ง…?

 

 

ดิ๊กพลันนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้…

 

ก่อนหน้านี้ ผมนึกถึงคำพูดสุดท้ายของคุณแฮลี่ในเชิงของการเปรียบเปรย แต่ถ้าต้องการจะหมายถึงสถานที่จริง ๆ ล่ะ? อย่างเช่นว่าถ้าคุณคิดจะซ่อนอะไรไว้สักอย่างกลางคณะละครเร่… คุณต้องมั่นใจได้ว่ามันจะไม่ถูกโยกย้ายไปไหน

 

อย่างเช่นที่ใจกลางของมัน

 

 

ใช้เวลาร่วมชั่วโมงเหมือนกันกว่าผมจะพบช่องเล็ก ๆ ตรงนี้ แต่เมื่อพบแล้วผมถึงเพิ่งสังเกตว่าไม้ของช่องตรงนี้มันต่างจากตรงอื่นอยู่ – – คล้ายกับมันถูกเปิดออกมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน คล้ายกับตรงนี้ได้ซุกซ่อนความลับสำคัญเอาไว้

 

 

ในสมุดเต็มไปด้วยรายชื่อ… รายชื่อซึ่งผมไม่รู้จัก

ผมเปิดมาจนกระทั่งถึงชื่อสุดท้าย

ผมก็พบว่า… ผมคงต้องหา “มุมมอง” ใหม่สำหรับเรื่องนี้อีกครั้ง

 

วิลเลี่ยม คอบบ์

เบนจามิน ฮัลด์มัน

อเล็กซานเดอร์ สตอนตั้น

 

..

ริชาร์ด เกรย์สัน

 

..

ตอนต่อไป:

มุ่งสู่นิวออร์ลีนส์